Το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου στο ΙΔ΄ Διαχριστιανικό Συμπόσιο με θέμα «Ευαγγελισμός και Επανευαγγελισμός στην Ευρώπη του 21ου αιώνα»

Τω Έλλογιμωτάτω κυρίω Παναγιώτη Ι. Σκαλτσή, Καθηγητή Πανεπιστημίου, Προέδρω τού Τμήματος Θεολογίας τής Θεολογικής Σχολής τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και πάσι τοις μετέχουσι τού επί τού θέματος «Εύαγγελισμός καί έπανευαγγελισμός στην Εύρώπη τού 21ου αιώνα» Συμποσίου, άδελφοις καί τέκνοις τής ημών Μετριότητος έν Κυρίω άγαπητοίς, χάριν καί ειρήνην παρά Θεού.

Ή διοργάνωσις τού καθιερωμένου Διαχριστιανικού Συμποσίου μεταξύ Ορθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικών θεολόγων τού Τμήματος Θεολογίας τής καθ’ ύμάς Θεολογικής Σχολής καί τού Ινστιτούτου Francescano de Spiritualita (Universita Antonianum) τής Ρώμης, αποτελεί πάντοτε αφορμήν έκφράσεως των ευχών καί εύλογιών τού Οικουμενικού Πατριάρχου, έρμηνεύοντος τα σημεία τών καιρών καί καλώς συνειδητοποιούντος την αναγκαιότητα, ιδιαιτέρως σήμερον, τού διαχριστιανικού διαλόγου διά τήν καλλιέργειαν κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης καί ειλικρινούς φιλίας μεταξύ τών χριστιανών, εις εποχήν κατά τήν όποιαν ή σύμπραξις καί ή ένότης αύτών καθίστανται όλονέν καί περισσότερον απαραίτητοι.

Ούτως, ασμένως έπληροφορήθημεν έκ τού από τής ιδ” Ιουλίου έ.έ. γράμματος τής ύμετέρας αγαπητής Έλλογιμότητος τήν προγραμματισθείσαν σύγκλησιν τού Συμποσίου τούτου έν Θεσσαλονίκη, μεταξύ κη” – λ’ τρέχοντος μηνός Αύγούστου, έπί τού λίαν επικαίρου θέματος «Ευαγγελισμός και έπανευαγγελισμός στήν Εύρώπη τού 21ου αιώνα».

Καίτοι κατά τήν αψευδή Πατερικήν γλώσσαν «καν μυρίοι γράφωσιν εύαγγέλια, τά δε αύτά γράφωσιν, έν έστι τά πολλά, καί ούδέν από τού των γραφόντων πλήθους εις τό έν είναι παραβλαβήσεται» (Ίωάννου τού Χρυσοστόμου, Εις Γαλάτας Α” Ρ.G. 61,621C, αί προσφάτως αύξανόμεναι τρομοκρατικαί επιθέσεις εις τάς χώρας τής Δυτικής ιδία Εύρώπης καταδεικνύουν τήν άδήριτον ανάγκην έπανευαγγελισμού τής γηραιας Ηπείρου, διότι τό πρόβλημα δεν συνίσταται τόσον εις τήν καλλιέργειαν τής τρομοκρατίας έκ μέρους μελών ένός συγκεκριμένου θρησκεύματος, όσον εις τήν αύξανομένην άποχριστιανοποίησιν τής Εύρώπης, ήτις κατά τάς τελευταίας δεκαετίας ακολουθεί μίαν πορείαν συνεχούς άπομακρύνσεως από τών χριστιανικών αξιών καί παραδόσεων καί υιοθετεί καινοφανείς θεωρίας καί ήθη, άντιστρατευόμενα πλήρως εις τον νόμον τού Θεού.

Ή έλλειψις σταθερών καί ύγιών αξιών καί ή αχαλίνωτος ελευθερία του ανθρώπου εις έπιλογάς λίαν καταστροφικάς διά τό ανθρώπινον γένος καί τό κατ’ εικόνα Θεού πλασθέν μοναδικόν πρόσωπον έκαστου ανθρώπου, τήν οικογένειαν καί τήν κοινωνίαν, έχουν οδηγήσει πλείστους συνανθρώπους εις άπόγνωσιν και εις τήν άναζήτησιν ένός πνευματικού στηρίγματος, προκειμένου να συγκρατηθούν εις τήν μετά ίλιγγιώδους ταχύτητος πορείαν προς την καταστροφήν τού κόσμου καί τών αξιών τού ανθρώπου.

Μή δυνάμενοι δε νά εύρουν τό στήριγμα τούτο εις τάς συγχρόνους κοσμικάς δυτικάς χώρας, οί αδελφοί ήμών στρέφονται εις μορφάς ούχί ύγιούς θρησκευτικότητος, αί όποΐαι τούς εμποτίζουν μέ ιδέας και σκέψεις άπορρίψεως, έχθρας καί μίσους, μή δυναμένας να πληρώσουν βεβαίως τό ύπαρξιακόν κενόν, υποσχομένας, όμως, μίαν αιώνιον απόλαυσιν γήινων υλικών αγαθών, δηλαδή μίαν παράτασιν τής έγκλωβιζούσης τον άνθρωπον υλιστικής ζωής εις τον αιώνα.

Ή επιστροφή, λοιπόν, εις τήν χριστιανικήν πίστιν καί ζωήν, εις τον Έν Εύαγγέλιον τού Χριστού, εις τό Φως, τήν Αλήθειαν καί τήν Ζωήν, είναι ή μόνη αληθής Όδός, ή όποια δύναται να δώση εμπραγμάτους απαντήσεις εις τάς μεταφυσικάς ανησυχίας τού συγχρόνου ανθρώπου καί να πληρώση τό όντολογικόν κενόν τό όποιον ούτος αισθάνεται. Διά τούτο καί ό ρόλος τών χριστιανών είναι λίαν σημαντικός καί κομβικός.

Ή αγάπη διά τον διάλογον, τήν ειρηνικήν έπίλυσιν τών διαφορών καί τήν συμφιλίωσιν ένώνει τούς χριστιανούς καί ή συνείδησις ότι ό Χριστός είναι ή μεγάλη καί ή μόνη έλπίς τού κόσμου, πάντοτε, καί ιδιαιτέρως κατά τήν παρούσαν δυσχερή συγκυρίαν, τήν όποιαν ή άνθρωπότης βιώνει παγκοσμίους, καί ιδιαιτέρως εις τάς πολυπολιτισμικάς καί πολυθρησκευτικάς εύρωπαϊκάς κοινωνίας, άποτελεί δυναμικήν, τήν οποίαν πάντες πρέπει νά έγκολπωθώμεν καί έργιμ καί λόγω νά έφαρμόζωμεν.

Τό μέλλον άνήκει είς τον Χριστόν καί εις τήν Εκκλησίαν Του καί εις τήν Θεολογίαν της, διό καί όφείλομεν νά άγωνιζώμεθα μέ όλας ήμών τάς δυνάμεις ώστε νά μή διαψευσθή ή προσδοκία τού κόσμου, όστις στρέφει τήν προσοχήν του μετά μεγάλης έλπίδος είς τον Χριστιανισμόν, διά νά εύρη στήριγμα καί παραμυθίαν.

Όθεν, τό ύμέτερον Διαχριστιανικόν Συμπόσιον, έν τφ μέτρω καθ’ ό θά κινηθή εντός τού πλαισίου τού εύαγγελισμού καί τού έπανευαγγελισμού τής Εύρώπης κατά τον 21ον αιώνα, έχει μεγάλην σημασίαν, καθώς προσφέρει τήν δυνατότητα νά άκουσθή εύρύτερον καί καθαρώτερον τό άπαξ δοθέν ύπό τού Κυρίου Εύαγγέλιον, ή Φωνή Του, ή καλούσα πάντας καί λέγουσα «εύαγγελίζεσθε ήμέραν έξ ήμέρας τό σωτήριον Αυτού», ώστε νά ένισχυθή ή ένότης τής κοινωνίας καί νά δοθή τό μήνυμα πίστεως, έλπίδος καί ειρηνικής καταλλαγής εντός τού άλληλοσπαρασσομένου συγχρόνου κόσμου.

Εύλογούντες τάς άρχομένας έπ’ αίσίοις εργασίας τού Συμποσίου διά τού μετά χείρας Πατριαρχικού ήμών εύχετικού Μηνύματος καί διά τού έκπροσώπου τής ήμετέρας Μετριότητος Ίερωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, εύχόμεθα καρποφόρον τον άμητόν αύτού καί έπικαλούμεθα επί πάντας τήν Χάριν, τον Φωτισμόν καί τό άπειρον Έλεος τού Θεού.

βις Αύγουστου κς

Πηγή: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Χαράλαμπος Ατματζίδης, Ο σύγχρονος χριστιανός της Δύσης και η επικαιροποίηση των μηνυμάτων της Καινής Διαθήκης στην μετανεοτερικότητα

Η εισήγηση του Αναπληρωτή Καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ στο ΙΔ΄ Διαχριστιανικό Συμπόσιο με θέμα «Ευαγγελισμός και Επανευαγγελισμός στην Ευρώπη του 21ου αιώνα» στη Θεσσαλονίκη

Κυρίες και κύριοι

Ι. Ο κόσμος και ο χριστιανός στην μετανεοτερικότητα

1. Εισαγωγικά επισημαίνω ότι κατά τη νεοτερική εποχή σημειώθηκαν στον τομέα της επιστήμης σημαντικά επιτεύγματα. Αυτά καλλιέργησαν στον άνθρωπο την περί προόδου άποψη και την βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος είναι ικανός αξιοποιώντας τις δυνάμεις του ορθού λόγου να αποκτήσει απόλυτη και αντικειμενική γνώση των πραγμάτων.

Ταυτόχρονα όμως οφείλω να επισημάνω ότι η ανθρωπότητα έζησε, ιδιαίτερα τον εικοστό αιώνα, σημαντικές και πολλές φορές δραματικές εμπειρίες, όπως τη γένεση και ανάπτυξη του φασισμού και του σταλινισμού, την έκπτωση του ατόμου, την αποτυχία του εργατικού προλεταριακού κινήματος, την ψευδαίσθηση της χειραφέτησης του ανθρώπου στη δεκαετία του 60 κ.ά.

Όλα αυτά στάθηκαν η αφορμή να αναπτυχθούν στον χώρο της φιλοσοφίας θεωρητικές τάσεις κριτικής του Λόγου και της διαδικασίας του κοινωνικού εξορθολογισμού. Ταυτόχρονα σηματοδότησαν την έναρξη της νέας κατάστασης, η οποία περιγράφεται ωςμετανεοτερική.

Έκτοτε αναπτύσσεται ένας οξύς αλλά και γόνιμος διάλογος μεταξύ των εκφραστών της μετανεοτερικότητας και της νεοτερικότητας. Από τον διάλογο αυτό προκύπτουν ιδιαίτερα σημαντικές τοποθετήσεις για τον σύγχρονο κόσμο. Παρακάτω αναφέρω ορισμένες από αυτές, που άπτονται του θέματός μας. Έτσι η μετανεοτερικότητα:

α) Αποκηρύσσει την κυριαρχία του λόγου και αρνείται την εκδοχή της προόδου, η οποία καλλιεργήθηκε στους κόλπους της νεοτερικότητας. Ακόμη απορρίπτει τις μεγάλες αφηγήσεις, τα μεγάλα δηλαδή θρησκευτικά, πολιτικά, πολιτισμικά, ιδεολογικά κ.ά. συστήματα, επί των οποίων θεμελιώθηκαν πολιτικοί και κοινωνικοί θεσμοί, τρόποι διανόησης και συμπεριφορές.

Επίσης αυτή και σε σχέση με τις μεγάλες αφηγήσεις απορρίπτει κάθε μορφή τελεολογίας.Αντιμάχεται δηλαδή ιδέες, όπως του F. Fykoygiama, ο οποίος επικαλείται τον K. Marx και τον ιδεαλιστή φιλόσοφο G. W. F. Hegel για να εξυμνήσει τον θρίαμβο του καπιταλισμού, που αποτελεί γι΄ αυτόν “το τέλος της ιστορίας”.

Στο ίδιο πλαίσιο, η μετανεοτερικότητα θεωρεί ότι έχουν πεθάνει οι πάσης φύσεως ιδεολογίες, οι οποίες απαιτούσαν από τους ανθρώπους την ευθυγράμμισή τους στην«αλήθεια» που αυτές εξέφραζαν. Κατά την μετανεοτερικότητα, δεν υπάρχει μια συγκροτημένη επιστήμη η οποία εξελίσσεται προοδευτικά διά μέσου της ιστορίας με στόχο την κατάκτηση της απόλυτης αλήθειας. Αντίθετα, υπάρχουν πολλές αλήθειες, που κάθε μια τους καθορίζεται από τις δοξασίες της εκάστοτε κοινωνίας ή εποχής. Η αλήθεια αλλάζει καθώς αλλάζει η κοινωνία.

β) Επίσης, η μετανεοτερικότητα ευνοεί την διαφορετικότητα, την απροσδιοριστία και την ποικιλομορφία, και αντιτίθεται στην κοινωνική τάξη πραγμάτων και την τυποποίηση της γνώσης, που αποτελούν βασικές αρχές της νεοτερικότητας.

γ) Τέλος, η μετανεοτερικότητα αποκλείει την μια και μοναδική ανάγνωση του κάθε κείμενου. Η μετανεοτερικότητα επέκτεινε τον θάνατο των ιδεολογιών και στο περιεχόμενο του κειμένου.

Για περισσότερα στο:  ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας και Αποστολικός Βικάριος Θεσσαλονίκης Ιωάννης Σπιτέρης, Το αίτημα του επανευαγγελισμού στην Καθολική Εκκλησία

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στο ΙΔ΄ Διαχριστιανικό Συμπόσιο με θέμα «Ευαγγελισμός και Επανευαγγελισμός στην Ευρώπη του 21ου αιώνα» στη Θεσσαλονίκη

Το έργο του ευαγγελισμού αποτελεί ένα ουσιώδες καθήκον της Εκκλησίας και υπαγορεύεται από την εντολή του Κυρίου: «πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη» (Μτ 28,19). Πράγματι, η Εκκλησία υπάρχει για να ευαγγελίζεται, όπως έγραψε ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄, στην εγκύκλιο Επιστολή «Evangelii Nuntiandi» (§ 14). Στα 2000 και πλέον χρόνια ιστορίας της, λαμβάνοντας υπόψη τις κοινωνικές και ιστορικές αλλαγές, η Εκκλησία παρέμεινε πάντοτε πιστή σε αυτή την εντολή του Κυρίου της. Χρησιμοποιώντας και πάλι τα λόγια του Παύλου ΣΤ΄, θυμίζουμε ότι «Ευαγγελίζομαι σημαίνει αναγγέλλω το όνομα, τη διδασκαλία, τη ζωή, τις υποσχέσεις, τη Βασιλεία, το Μυστήριο του Ιησού της Ναζαρέτ, Υιού του Θεού» (ό.π., § 22).

Σήμερα, η Δυτική Εκκλησία κατανοεί τον ευαγγελισμό ως πορεία μύησης, που ερμηνεύεται ως επανευαγγελισμός ή νέος ευαγγελισμός περιοχών με μακρά χριστιανική παράδοση που όμως ταλαιπωρούνται από την εκκοσμίκευση και τη θρησκευτική αδιαφορία. Η σημερινή Εκκλησία, ακολουθώντας το παράδειγμα της Εκκλησίας των πρώτων χρόνων του Χριστιανισμού, προτείνει ξανά, μέσω της πορείας μύησης, το αιώνιο Ευαγγέλιο. Στόχος αυτής της ευαγγελικής πρότασης είναι η διαμόρφωση ώριμων χριστιανών, οι οποίοι να νιώθουν «ότι έχουν κληθεί» από τον ίδιο τον Χριστό να Τον γνωρίσουν και να Τον βιώσουν μέσα στην εκκλησιαστική διάσταση, θέτοντάς Τον στο κέντρο της ύπαρξής τους.[1]

Για περισσότερα στο: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Η Ορθόδοξη Εκκλησία απέναντι στην πρόκληση του επανευαγγελισμού του κόσμου

Η ομιλία του Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ στο ΙΔ΄ Διαχριστιανικό Συμπόσιο με θέμα «Ευαγγελισμός και Επανευαγγελισμός στην Ευρώπη του 21ου αιώνα» στη Θεσσαλονίκη

Ο πλανήτης μας και η ανθρωπότητα ως είδος, αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις. Αυτές οι προκλήσεις είναι παγκόσμιες και πολύ σοβαρές – η αλλαγή του κλίματος, η παραγωγή τροφίμων, ο υπερπληθυσμός, ο αποδεκατισμός των άλλων ειδών, οι επιδημικές νόσοι, η μόλυνση των ωκεανών κτλ. Τέτοια ζητήματα απαιτούν από εμάς να συνεργαστούμε, σε ένα κοινό όραμα και με μια συνεργατική λογική που θα διασφαλίσει ότι η ανθρωπότητα θα επιβιώσει. Θα πρέπει για αυτό να προσαρμοστούμε, να επανεξετάσουμε, να αναπροσανατολιστούμε και να αλλάξουμε κάποιες από τις θεμελιώδεις παραδοχές μας σχετικά με το τι εννοούμε με τον όρο πλούτο, ιδιοκτησία, “δικό μου” και “δικό σου”. Ακριβώς όπως μαθαίνουμε στα παιδιά να μοιράζονται … Πρέπει να διευρύνουμε τον ορισμό του πλούτου και να συμπεριλάβουμε σε αυτόν τις γνώσεις, τους φυσικούς πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό. Την ίδια στιγμή πρέπει να μάθουμε να τον μοιραζόμαστε με περισσότερη δικαιοσύνη».

Τα λόγια αυτά δεν εκφωνήθηκαν από τον άμβωνα κάποιας χριστιανικής εκκλησίας ούτε βγήκαν από το στόμα κάποιου κοινωνιολόγου ή κοινωνικού μεταρρυθμιστή ούτε ακούστηκαν στο πλαίσιο κάποιου σεμιναρίου ηθικής· αποτελούν απόσπασμα από μια συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα “The Guardian”, λίγες εβδομάδες μετά το δημοψήφισμα με το οποίο οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου επέλεξαν την έξοδο της χώρας τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο διάσημος φυσικός επιστήμονας Stephen Hawking[1]. Περισσότερο ενδιαφέρον όμως και από το ίδιο το περιεχόμενο της συγκεκριμένης συνέντευξης είναι το γεγονός που την προϋποθέτει και που αναγκάζει έναν φυσικό επιστήμονα να μιλάει σαν κοινωνιολόγος. Δηλαδή, η συνειδητοποίηση ότι η σύγχρονη κοινωνία έχει φτάσει σε ένα αδιέξοδο από το οποίο αναζητά δρόμους εξόδου. Το ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η αναζήτηση αυτή δεν περιορίζεται στους κύκλους των κοινωνιολόγων, αλλά συνιστά βασικό χαρακτηριστικό ολόκληρης της ανθρώπινης κοινωνίας, η οποία έχει αποδυθεί σε μια διαρκή αναζήτηση νέων αξιών και προσανατολισμών, που με τη σειρά της προκαλεί ραγδαίες μεταβολές σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Για περισσότερα στο: "ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ"

Διεθνές διεπιστημονικό συνέδριο "Η περιεκτική Οικολογία ως η νέα οδός προς την καταλλαγή"

Διεθνές διεπιστημονικό συνέδριο

Η περιεκτική Οικολογία ως η νέα οδός προς την καταλλαγή.

Κέντρο διάδοσης ερευνητικών αποτελεσμάτων (ΚΕ.Δ.Ε.Α)

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

2 & 3 Σεπτεμβρίου 2016

Το συνέδριο στοχεύει να εντρυφήσει στη χριστιανική απόκριση έναντι των περιβαλλοντικών κινδύνων της εποχής μας και πιο συγκεκριμένα  θα εστιάσει στην παπική εγκύκλιο Laudato si (2015) του Πάπα Φραγκίσκου και στο κείμενο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου H AΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΝ ΚΟΣΜΟΝ. Η εγκύκλιος Laudato si μας παρουσιάζει την υποβάθμισης του περιβάλλοντος που σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τις ανθρώπινες ενέργειες και παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον. Το κείμενο οργανώνεται γύρω από την έννοια της περιεκτικής οικολογίας,  μια πρόταση που αποσκοπεί να συνδέσει σε μια ενιαία προοπτική τις θεολογικές, οικολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις της χριστιανικής κοινωνικής διδασκαλίας.  Το κείμενο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου εστιάζει στην μαρτυρία της Εκκλησίας στο σημερινό κόσμο και αναφέρεται στην ηθική και πνευματική πτυχή των περιβαλλοντικών ζητημάτων. Παρουσιάζει ακόμη τις αρχές της Ορθόδοξης Παράδοσης έναντι των περιβαλλοντικών προβλημάτων.

Οι άξονες του Συνεδρίου είναι οι ακόλουθοι:

·         Δημιουργία, Φύση και Οικολογία στη/ις Χριστιανική/ες Παράδοση-εις

·         Περιεκτική Οικολογία: η διάγνωση της κατάστασης του κόσμου

·         Περιεκτική Οικολογία: βασικοί άξονες για μια οικουμενική Χριστιανική κοινωνική διδασκαλία

·          Περιεκτική Οικολογία: βήματα προς το μέλλον και καλές πρακτικές

Συνδιοργανωτές:

Διεθνής Ένωση για τη χριστιανική κοινωνική διδασκαλία

Εργαστήριο Κοινωνικής Έρευνας της Θρησκείας και του Πολιτισμού (ΤΟΜΕΑΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΜ. ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΘ)

Κέντρο Οικουμενικών, Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών Μελετών «Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου»

Πότε διδάσκουν οι εκπαιδευτικοί μαθήματα Α και Β ανάθεσης.

Με τα μαθήματα πρώτης (Α΄) ανάθεσης οι εκπαιδευτικοί καλύπτουν το υποχρεωτικό τους ωράριο, ενώ με τα μαθήματα δεύτερης (Β΄) ανάθεσης συμπληρώνουν το υποχρεωτικό τους ωράριο ή καλύπτουν εκπαιδευτικές ανάγκες.

Όταν ένας εκπαιδευτικός διδάσκει μαθήματα δεύτερης ανάθεσης, είτε από τη βασική του ειδικότητα είτε από τη δεύτερη ειδικότητα που του έχει αποδοθεί, οι ώρες των μαθημάτων δεύτερης ανάθεσης δεν πρέπει να υπερβαίνουν το όριο των έντεκα (11) διδακτικών ωρών.

Στην κάλυψη των ωρών των μαθημάτων α’ ανάθεσης, μεταξύ εκπαιδευτικών του ίδιου κλάδου ή ειδικότητας, προηγείται ο παλαιότερος οργανικά τοποθετηθείς στη σχολική μονάδα. Το ίδιο ισχύει και για τις περιπτώσεις εκπαιδευτικών διαφορετικών κλάδων ή ειδικοτήτων με οργανική τοποθέτηση στην ίδια σχολική μονάδα, οι οποίοι έχουν ώρες μαθημάτων σε κοινή α’ ανάθεση.

Σε περίπτωση που υπηρετούν στο ίδιο σχολείο εκπαιδευτικοί των ειδικοτήτων ΠΕ04.01 και ΠΕ12.10, προηγείται στην επιλογή του μαθήματος της Φυσικής ο εκπαιδευτικός ειδικότητας ΠΕ04.01.

Το μάθημα «Ερευνητική Εργασία» διδάσκεται από έναν εκπαιδευτικό και ανατίθεται, αφού ανατεθούν στους εκπαιδευτικούς τα διδασκόμενα μαθήματα της ειδικότητάς τους. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να αναλάβουν την εποπτεία και καθοδήγηση μέχρι δύο Τμημάτων Ερευνητικής Εργασίας ανά τετράμηνο.

Οι εκπαιδευτικοί των κλάδων ΠΕ02, ΠΕ03 και ΠΕ04 μπορούν να αναλάβουν την εποπτεία και καθοδήγηση μέχρι δύο Τμημάτων Ερευνητικής Εργασίας ανά τετράμηνο, εφόσον:

α. απαιτείται για τη συμπλήρωση του υποχρεωτικού τους ωραρίου και

β. δεν απαιτείται η μετακίνησή τους σε άλλη σχολική μονάδα για κάλυψη ωρών της ειδικότητάς τους, σύμφωνα με τις ανάγκες της οικείας Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί των κλάδων-ειδικοτήτων ΠΕ12 (εκτός ΠΕ12.13), ΠΕ14.04 και ΠΕ17 (εκτός ΠΕ17.09) μπορούν να αναλάβουν μέχρι τέσσερα Τμήματα Ερευνητικής Εργασίας ανά τετράμηνο.

Τα παραπάνω ανώτατα όρια των Τμημάτων Ερευνητικής Εργασίας που μπορεί να αναλάβει ο κάθε εκπαιδευτικός ισχύουν είτε ο εκπαιδευτικός υπηρετεί σε μία είτε σε περισσότερες σχολικές μονάδες. Η ισχύς της παρούσης αρχίζει από το σχολικό έτος 2016-2017.

Διαβάστε περισσότερα: Πότε διδάσκουν οι εκπαιδευτικοί μαθήματα Α και Β ανάθεσης. - iPaideia.gr

Εξετάσεις Σεπτεμβρίου κι έναρξη μαθημάτων στα ΕΠΑΛ

Εγκύκλιο, σχετικά με τον προγραμματισμό εξετάσεων Σεπτεμβρίου και την έναρξη μαθημάτων στα ΕΠΑΛ, εξέδωσε το υπουργείο Παιδείας.

Σύμφωνα με την εγκύκλιο:

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Οι εξετάσεις, για τα ΕΠΑΛ, κατά την περίοδο του Σεπτεμβρίου του σχολικού έτους 2016-2017, προγραμματίζονται και ολοκληρώνονται από την 1η έως τη 9η Σεπτεμβρίου 2016, σύμφωνα με το Π.Δ. 50/2008 (ΦΕΚ 81 Α ́), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει και με το Π.Δ 56/2016 (ΦΕΚ 91 Α ́)

Οι κηδεμόνες των μαθητών ή οι ίδιοι οι μαθητές εφόσον είναι ενήλικοι, μπορούν να υποβάλλουν αίτηση για αναβαθμολόγηση γραπτών δοκιμίων μέσα σε τρεις εργάσιμες ημέρες από την έκδοση των αποτελεσμάτων (άρθρο 17 του Π.Δ. 50/2008 (ΦΕΚ 81 Α ́) όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, αρθρο 18 του Π.Δ. 56/2016 (ΦΕΚ 91 Α ́) )

ΕΝΑΡΞΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016.

Πηγή: ESOS

Τριαντάφυλλος Σερμέτης, Η Θεολογία της Αφύπνισης: η πατερική μεταστροφή στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εκδ. Δαιδαλέος, 2016, σελ. 144.

Τριαντάφυλλος Σερμέτης, Η Θεολογία της Αφύπνισης: η πατερική μεταστροφή στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εκδ. Δαιδαλέος, 2016, σελ. 144. (ISBN 978-618-82104-5-5)

Οι έννοιες του καλού και του κακού προσδιορίζουν τη ζωή και το θάνατο. Δεν έχουν νομική, ηθική ή άλλη έννοια. Είναι ένα γεγονός υπαρξιακής επιλογής. Η ελευθερία του ανθρώπου δεν έγκειται στο να επιλέξει ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Η ελευθερία είναι το να έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο τρόπους ύπαρξης. Όταν ο άνθρωπος παραμένει στην προφάνεια της υλικής υπόστασής του, αδυνατεί να ξεπεράσει το μηδέν και κινείται στα όρια της αβύσσου. Αρνείται αυτό που τον ξεπερνάει και αναπτύσσει την ατομική ιδιοτέλεια. Η μοναδικότητά του στρέφεται κατά του θνητού χαρακτήρα της ατομικότητάς του και αυτό είναι το κίνητρο για τη φιλοδοξία της εξουσίας. Η τάση προς την υλικότητα και τον εξωτερικό κόσμο οδηγεί στον απόλυτο μηδενισμό. Αυτή είναι και η κόλαση στην πραγματικότητα της ανθρώπινης υπόστασης. Η αδυναμία της να συσχετιστεί και να κοινωνήσει.

Η αξία της ορθόδοξης θεολογίας, αν πραγματικά υπάρχει, έγκειται στο γεγονός ότι απαντά στα πραγματικά προβλήματα πραγματικών ανθρώπων και σε πραγματικές εποχές. Πολλές φορές, όμως, οι θεολόγοι θυμίζουν οδηγούς ενός αυτοκινήτου που παίρνουν μια λωρίδα και οδηγούν πάνω σε αυτήν χωρίς να αντιλαμβάνονται την κίνηση που υπάρχει στις υπόλοιπες λωρίδες. Σε μια κοινωνία ανοικτή, η θεολογική επιστήμη οφείλει να δίνει απαντήσεις στο υπαρκτικό γεγονός της κοινωνίας των σχέσεων των όντων. Δεν μπορεί να επιτελέσει το σκοπό της στο εκεί των εσχάτων, παρά μόνο αν στο εδώ και τώρα εκπληρώσει το σωστικό της ρόλο. Σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι, ιδιαίτερα τούτες τις άφωνες εποχές, δεινοπαθούν από κάθε είδους εξουσιαστικές και κυριαρχικές επιβολές, η υπαρξιακή αφήγηση της θεολογίας είναι απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε.

«Επιμόρφωση θεολόγων καθηγητών Β/θμιας και διδασκάλων Α/θμιας Εκπαίδευσης και κληρικών στην ελληνική γλώσσα των νευμάτων για την αξιοποίησή της στην εκπαιδευτική πράξη και τη λατρεία της Εκκλησίας»

Στο πλαίσιο της Δομής Δια Βίου Μάθησης του Α.Π.Θ. θα υλοποιηθεί από 6 Οκτωβρίου 2016 έως 11 Φεβρουαρίου 2017 Πρόγραμμα Επιμόρφωσης με τίτλο: «Επιμόρφωση θεολόγων καθηγητών Β/θμιας και διδασκάλων Α/θμιας Εκπαίδευσης και κληρικών στην ελληνική γλώσσα των νευμάτων για την αξιοποίησή της στην εκπαιδευτική πράξη και τη λατρεία της Εκκλησίας».

Σκοπός του προγράμματος είναι η παροχή γνώσεων και η ανάπτυξη δεξιοτήτων στην επικοινωνία και εκπαίδευση με τη χρήση της ελληνικής γλώσσας νευμάτων. Το πρόγραμμα θα παράσχει στους επιμορφούμενους το θεωρητικό υπόβαθρο και τις απαραίτητες βασικές δεξιότητες επικοινωνίας και γνώσης σχεδίασης προσαρμογών για τη διαφοροποίηση της διδασκαλίας θρησκευτικών εννοιών και για την έκφραση των αληθειών της πίστεως σε κωφά και βαρήκοα άτομα. Επίσης, όσοι το παρακολουθήσουν θα γνωρίσουν τις δυνατότητες που προσφέρονται από τις τεχνολογίες πληροφορίας και επικοινωνίας και του αντίστοιχου ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού που μπορεί να καλύψει και τις ανάγκες πρόσβασης στη γνώση των κωφών και βαρήκοων ατόμων. Ακόμη, όσοι παρακολουθήσουν το επιμορφωτικό πρόγραμμα θα γνωρίσουν τις πρακτικές δυσκολίες που βιώνουν καθημερινά τα κωφά και βαρήκοα άτομα, ώστε στη συνέχεια να μπορούν οι ίδιοι να ανταποκριθούν πληρέστερα στα εκπαιδευτικά και ποιμαντικά τους καθήκοντα στον συγκεκριμένο τομέα.

Το Σεμινάριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς που υπηρετούν ή πρόκειται να υπηρετήσουν στην Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση, ιδιαίτερα ως θεολόγοι, σε εκπαιδευτικούς της ειδικής αγωγής, σε κληρικούς και σε φοιτητές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Διαρκεί 182 ώρες, περιλαμβάνει 5 θεματικές ενότητες και Πρακτική Άσκηση.

Μετά το πέρας της φοίτησης, θα χορηγηθούν:

(α) Βεβαίωση συμμετοχής

(β) Πιστοποιητικό επιμόρφωσης

Αιτήσεις γίνονται δεκτές από 22/8 έως 22/9/2016 και μόνον ηλεκτρονικά.

Για περισσότερες πληροφορίες και αιτήσεις οι ενδιαφερόμενοι  καλούνται να επισκεφτούν την ιστοσελίδα της Δομής Δια Βίου Μάθησης ΑΠΘ: http://diaviou.auth.gr/theo_deaf ή μπορούν να επικοινωνούν ηλεκτρονικά ή τηλεφωνικά με την επιστημονικά υπεύθυνο του προγράμματος Καθ. Δήμητρα Κούκουρα, τηλ. 2310-996978, dimkou@theo.auth.gr, κατά τις εργάσιμες ημέρες και ώρες ή με τον υπεύθυνο επικοινωνίας του προγράμματος Δρ. Γεώργιο Γαϊτάνο, τηλ. 6909156743 (gaitanosg@yahoo.gr). 

Ωρολόγια προγράμματα ημερήσιων και εσπερινών γυμνασίων 2016 2017

Ωρολόγια προγράμματα ημερήσιων και εσπερινών γυμνασίων 2016 2017 και τροποποιήσεις

Για την καλύτερη διαχείριση του διδακτικού χρόνου εντός του σχολικού έτους θα υιοθετηθεί και στο γυμνάσιο η διαίρεση σε δύο τετράμηνα αντί σε τρία τρίμηνα με παράλληλη διαφοροποίηση του τρόπου αξιολόγησης των μαθητών/τριών.

Η διαίρεση αυτή μπορεί να συμβάλει στον περιορισμό του εξετασιοκεντρικού χαρακτήρα του γυμνασίου, μειώνοντας τον φόρτο εργασίας και το έντονο άγχος που προκαλούν τα συνεχή διαγωνίσματα στο 1ο και 2ο τρίμηνο, τα οποία στην πράξη μετατοπίζουν το ενδιαφέρον από τη μαθησιακή στην εξεταστική διαδικασία.

Επιπλέον, η θεσμοθέτηση των τετραμήνων προσφέρει στον εκπαιδευτικό τη δυνατότητα να γνωρίσει καλύτερα τους μαθητές και τις μαθήτριές του πριν τη παράδοση της πρώτης επίσημης αξιολόγησής τους. Έτσι, διευκολύνεται η υιοθέτηση της περιγραφικής αξιολόγησης, που προσφέρει ουσιαστική ανατροφοδότηση στους μαθητές/τριες και μπορεί να βελτιώσει πραγματικά τη διαδικασία μάθησης. Την επόμενη σχολική χρονιά θα εφαρμοστεί πιλοτικά σε ορισμένα γυμνάσια η εξατομικευμένη περιγραφική αξιολόγηση, η οποία θα συνοδεύει την αριθμητική.

Θα αυξηθεί ο αριθμός των εβδομάδων του χρόνου που αφιερώνεται στη διδασκαλία με περιορισμό του χρόνου που διατίθεται στις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις (λήξη των μαθημάτων τέλος Μαΐου)

Θα περιοριστούν τα μαθήματα που θα εξετάζονται στο τέλος του χρόνου στις προαγωγικές ή απολυτήριες εξετάσεις. Η αξιολόγηση των μαθητών/τριών στα μη εξεταζόμενα τον Ιούνιο μαθήματα θα στηρίζεται στους βαθμούς των τετραμήνων. Για όλα τα μαθήματα θα προβλέπεται ένα υποχρεωτικό ωριαίο διαγώνισμα στο 1ο τετράμηνο ανά γνωστικό αντικείμενο. Για τα μαθήματα για τα οποία δεν θα προβλέπονται προαγωγικές ή απολυτήριες εξετάσεις τον Ιούνιο θα προβλέπεται στο 2ο τετράμηνο ένα υποχρεωτικό ωριαίο διαγώνισμα ή, εναλλακτικά, μια συνθετική εργασία.

Δείτε τα ΦΕΚ ΕΔΩ ΕΔΩ και ΕΔΩ

Θα γίνει μια παιδαγωγικά ενδεδειγμένη ελάφρυνση του εβδομαδιαίου ωρολογίου προγράμματος κατά 3 ώρες την εβδομάδα

Α) Χάρη στην αύξηση του αριθμού των εβδομάδων που θα αφιερώνονται στη διδασκαλία εντός του σχ. έτους παρέχεται η δυνατότητα για μια μείωση των εβδομαδιαίων ωρών ανά τάξη.

Η μείωση αυτή:

θα διευκολύνει την παρακολούθηση του ωρολογίου προγράμματος από τους μαθητές και τις μαθήτριες, εφόσον συμβαδίζει με τις φυσικές αντοχές τους, ώστε να είναι ενεργητική και ουσιαστική η μάθηση,

θα προσφέρει κάποιες ώρες εντός του 7/ωρου, στις οποίες μπορούν να πραγματοποιηθούν πολιτιστικά και περιβαλλοντικά προγράμματα, προγράμματα αγωγής υγείας και σταδιοδρομίας καθώς και η ενισχυτική διδασκαλία (π.χ. για τις ξένες γλώσσες, ώστε να είναι δυνατή στο σχολείο η προετοιμασία για το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας ) και αυτό χωρίς κωλύματα για τους/τις μαθητές/τριες (π.χ. μετακίνηση με μέσα συγκοινωνίας που αναχωρούν την ώρα που λήγει το 7/ωρο, εξωσχολικές δραστηριότητες κλπ),

θα προσφέρει κάποιον χρόνο απαλλαγμένο από διδακτικές υποχρεώσεις, εντός εργασιακού ωραρίου, που μπορεί να αξιοποιηθεί από τους εκπαιδευτικούς για συνεργασίες μεταξύ τους με στόχο τον από κοινού σχεδιασμό δράσεων, διδακτικού υλικού κλπ., για ενδοσχολικές και διασχολικές επιμορφώσεις και για παιδαγωγικές συνεδριάσεις.

Το ωρολόγιο πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί το σχ. έτος 2016-17 είναι το εξής:

Διευκρινίζεται, ότι, οι λεγόμενες Βιωματικές Δράσεις και οι Συνθετικές Εργασίες, που εντάχθηκαν πριν τρία χρόνια ως διακριτά γνωστικά αντικείμενα στο ωρολόγιο πρόγραμμα, τώρα εντάσσονται ως τρόπος εργασίας, ως μέθοδος, στο πλαίσιο συγκεκριμένων γνωστικών αντικειμένων. Ειδικότερα:

Οι βιωματικές δραστηριότητες και τα projectπου προβλέπονταν στη «Σχολική και Κοινωνική ζωή», με στόχο την εξοικείωση των μαθητών/τριών με το νέο τους σχολείο και τους νέους/ες συμμαθητές/τριες, εντάσσονται στη Γλωσσική Διδασκαλία της Α΄ τάξης, καθώς οι δύο πρώτες ενότητες του σχετικού σχολικού βιβλίου στοχεύουν στη γνωριμία των μαθητών/τριών με το νέο τους σχολείο. Οι πρώτες διδακτικές ώρες του μαθήματος θα αφιερωθούν στο ξεπέρασμα των ανησυχιών που προκαλεί ο άγνωστος χώρος και τα άγνωστα πρόσωπα και στη σταδιακή ανάπτυξη του αισθήματος του ανήκειν στην ομάδα, στην κοινότητα του νέου τμήματος.

Οι δραστηριότητες που προβλέπονταν υπό τον τίτλο «Πολιτισμός και Δραστηριότητες Τέχνης» εντάσσονται στη Μουσική της Β΄ τάξης και στα Καλλιτεχνικά της Γ΄ τάξης. Σε αυτά τα γνωστικά αντικείμενα θα αφιερώνονται κάποιες εβδομάδες του σχολικού έτους σε βιωματικές δραστηριότητες σχετικές με τη μουσική, τα εικαστικά ή τον συνδυασμό τους με άλλες τέχνες.

Στο δεύτερο τετράμηνο οι διδάσκοντες/ουσες όλων των γνωστικών αντικειμένων θα έχουν τη δυνατότητα αντί ωριαίου διαγωνίσματος να προτείνουν στους μαθητές θέματα συνθετικών εργασιών και τα παραδοτέα να λαμβάνονται υπόψη στην ατομική αξιολόγηση των μαθητών/τριών για το δεύτερο τετράμηνο.

Β) Για την καλύτερη παρακολούθηση του ωρολογίου προγράμματος από την πλευρά των μαθητών/τριών, θα δοκιμασθεί πιλοτικά σε ορισμένα σχολεία μια αύξηση της διάρκειας των διαλειμμάτων. Με αυτό το μέτρο οι μαθητές/τριες και οι εκπαιδευτικοί θα προφταίνουν να εκτονωθούν από την ένταση του μαθήματος, να πάρουν ενέργεια με κάποιο μικρογεύμα αλλά και να επικοινωνήσουν με τους συμμαθητές ή τους συναδέλφους τους, κάτι που συμβάλλει στο καλό κλίμα μέσα στη σχολική μονάδα.

Θα γίνει εξορθολογισμός της διδακτέας ύλης για την εξασφάλιση του αναγκαίου χρόνου που θα επιτρέπει την αξιοποίηση μεθόδων ενεργητικής μάθησης

Προφανώς, οι αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα θα συνοδεύονται από αντίστοιχη αναμόρφωση της διδακτέας ύλης των γνωστικών αντικειμένων των οποίων οι ώρες θα μειωθούν. Και για τα υπόλοιπα μαθήματα όμως κρίνεται σημαντικό η διδακτέα ύλη να βρίσκεται σε πραγματική αντιστοιχία με τον διαθέσιμο διδακτικό χρόνο, έτσι ώστε να είναι εφικτή η αξιοποίηση μεθόδων ενεργητικής μάθησης στη σχολική τάξη (η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία, η διερευνητική μάθηση, τα project απαιτούν, γενικά, περισσότερο χρόνο).

Η εξασφάλιση χρόνου για την αξιοποίηση αυτών των μεθόδων είναι κρίσιμης σημασίας, γιατί η ενεργητική συμμετοχή των μαθητών/τριών στη μαθησιακή διαδικασία τους βοηθά να κατακτούν, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, τη γνώση κατά τη διάρκεια του μαθήματος και βελτιστοποιεί τα μαθησιακά αποτελέσματα. Παράλληλα, η ενεργητική συμμετοχή καλλιεργεί την κριτική σκέψη των μαθητών/τριών. Θα επιδιωχθεί λοιπόν από επιτροπές που θα συσταθούν στο πλαίσιο του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής ο περιορισμός της έκτασης της διδακτέας ύλης, με την άρση επικαλύψεων, την αφαίρεση όσων ενοτήτων κριθούν ως λιγότερο αναγκαίες.

Πηγή: iPaideia

Διεθνές Σεμινάριο με θέμα «Θρησκεία και Παγκόσμιος Πολίτης»

Με τη συμμετοχή του επιστημονικού συνεργάτη της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών,Δρ. Νικολάου Ασπρούλη

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε από 7 έως 9 Αυγούστου στο Λονδίνο, διεθνές επιστημονικό σεμινάριο, το οποίο διοργανώθηκε από το Center for the Study of Religion and Conflict του Arizona State University, με σκοπό τη μελέτη του θέματος «Θρησκεία και Παγκόσμιος Πολίτης». Σύμφωνα με το σκεπτικό του σεμιναρίου, ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης βρίσκονται σε ένταση με διάφορα εθνικιστικά κινήματα και αντιλήψεις ανά τον κόσμο. Η ένταση αυτή αντικατοπτρίζεται σε επίπεδο τοπικό και στις συζητήσεις σχετικά με μια σειρά από θέματα όπως το εμπόριο, η μετανάστευση, η τρομοκρατία και ο πόλεμος. Η πρόσφατη πολιτική ρητορική και οι εκλογές, στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη ειδικότερα, αποτελούν την επιτομή της σύγκρουσης μεταξύ των παγκόσμιων και εθνικιστικών αντιλήψεων. Σε μια τέτοια στιγμή, είναι επείγον να έρθουν στην επιφάνεια ερωτήματα σχετικά με την ηθική ευθύνη πέρα από τα εθνικά σύνορα, καθώς και στο εσωτερικό τους. Η θρησκεία -ως μια δύναμη που μπορεί να αμφισβητήσει ή να ενισχύσει το έθνος-κράτος και η οποία μπορεί να υπογραμμίσει ή να περιορίσει τη σημασία της ηθικής ευθύνης, παραμένει συχνά ένα φαινόμενο που δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς στο πλαίσιο της συζήτησης για τον «παγκόσμιο πολίτη» και των θεμάτων που σχετίζονται με αυτόν. Στο πλαίσιο αυτό το σεμινάριο επεχείρησε να διερευνήσει τον τρόπο που η παγκοσμιοποίηση αλλάζει τον χαρακτήρα, την προοπτική και την ηθική ευθύνη της ιδιότητας του πολίτη, με ιδιαίτερη αναφορά στον ρόλο της θρησκείας στην διευκόλυνση ή την παρεμπόδιση των ηθικών επιδιώξεων και των πολιτικών ενεργειών σε παγκόσμια κλίμακα. 

Μεταξύ των ομιλητών ήταν οι: Linell Cady, Καθηγήτρια Θρησκευτικών Σπουδών του Arizona State University (Η.Π.Α.), και Διευθύντρια του Center for the Study of Religion and Conflict του ίδιου Πανεπιστημίου ( “Global Citizenship and Religion: Setting the Stage”), Λόρδος Bhikhu Parekh, Ομότιμος Καθηγητής των Πανεπιστημίων Hull and Westminster (Ηνωμένο Βασίλειο), (“Ethics and Religion in an Interdependent World: Dilemmas of Global Citizenship”), Maleiha Malik, King’s College London, (“Regulating Religious Diversity in an Age of Migration: The UK Experience”), Anthony Lang, University of St Andrews, (“Religion, Responsibility and Global Citizenship”), John Carlson, Καθηγητής Θρησκευτικών Σπουδών, Arizona State University, (“The Case against the Case against Humanitarian Military Intervention”), Aidan Hehir, University of Westminster, (“What ‘Responsibility’ Do States Have to Protect Human Rights Abroad? The Case for Utopian Realism”), Erin Wilson, University of Groningen (Netherlands), (“Secularism, Global Justice and the Politics of Global Citizenship”) κ.ά.

Ο Δρ. Νικόλαος Ασπρούλης μίλησε με θέμα “Personhood as ‘Glocal Citizenship’: Its Christian Roots and the Challenge of the Immigrant Crisis”.

Εκπαιδευτική Δράση Teachers4Europe 2016-2017

Ο στόχος της εκπαιδευτικής δράσης “Teachers 4 Europe” είναι να συμβάλλει στην καλύτερη ενημέρωση των εκπαιδευομένων επί των εξελίξεων των Ευρωπαϊκών θεμάτων και να τους υποστηρίξει στο να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους, εφαρμόζοντας στην εκπαίδευση καινοτόμες μεθόδους διδασκαλίας, που συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών προκλήσεων και αξιοποιούν τις τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνιών.

Στη δράση μπορούν να συμμετάσχουν εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Η υποβολή υποψηφιοτήτων θα πραγματοποιηθεί από 12 έως 30 Σεπτεμβρίου στην ιστοσελίδα www.teachers4europe.gr

Διαχριστιανικό συμπόσιο με θέμα:"Ευαγγελισμός και Επανευαγγελισμός στην Ευρώπη του 21ου αιώνα"

Το Τμήμα Θεολογίας σε συνεργασία με το Ποντιφικικό Ινστιτούτο Antonianum της Ρώμης διοργανώνει το 14ο Διαχριστιανικό Συμπόσιο από την Κυριακή 28 Αυγούστου έως και την Τρίτη 30 Αυγούστου, με θέμα: "Ευαγγελισμός και Επανευαγγελισμός στην Ευρώπη του 21ου αιώνα". Η έναρξη του Συμποσίου θα ξεκινήσει με Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή Βλατάδων (Κυριακή πρωί 28/8) και η πρώτη συνεδρία θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών. Οι λοιπές συνεδρίες (Κυριακή απόγευμα 28/8 και Δευτέρα 29/8) θα διεξαχθούν στην αίθουσα συνεδριάσεων της Θεολογικής Σχολής.

15ο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου

Με το βυζαντινό ορατόριο «Αποκάλυψη του Ιωάννου» ξεκινάει το Σάββατο 27 Αυγούστου στις 8.30 μ.μ. το 15ο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου. Για πρώτη φορά θα ακουστούν μελοποιημένα χωρία από το αυθεντικό κείμενο του Ευαγγελιστή Ιωάννη και μάλιστα στο σημείο που το έγραψε πριν από 20 αιώνες, δηλαδή στον υπαίθριο χώρο του Ιερού Σπηλαίου Αποκαλύψεως το οποίο είναι ενταγμένο στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το έργο του συνθέτη βυζαντινής μουσικής Χαρίλαου Ταλιαδώρου παρουσιάστηκε τελευταία φορά το 1995 και θα ακουστεί ξανά στην Πάτμο από τον άρχοντα πρωτοψάλτη Γρηγόρη Παπαεμμανουήλ με τη συνδρομή της χορωδίας «Δομέστικοι Δράμας» και την Παραδοσιακή Χορωδία του Λυκείου Ελληνίδων Δράμας.

Το φεστιβάλ περιλαμβάνει πέντε μουσικές βραδιές με σπουδαία έργα της ελληνικής και ξένης θρησκευτικής μουσικής δημιουργίας και παραδοσιακά τραγούδια, ενώ στο πλαίσιο της διοργάνωσης θα παρουσιαστεί και η μουσικοθεατρική παράσταση «Ο βασιλιάς Τζίτζικας και η επανάσταση των μυρμηγκιών» σε σκηνοθεσία και πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Γιώργου Χατζή. Στο φεστιβάλ συμμετέχουν τρεις εξαιρετικές χορωδίες από την Ελλάδα και την Αρμενία, η Ορχήστρα του Φεστιβάλ Πάτμου υπό τη μουσική διεύθυνση του καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ Αλκη Μπαλτά, διακεκριμένοι ερμηνευτές βυζαντινής μουσικής και μονωδοί.

Το φεστιβάλ διοργανώνεται από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πάτμου με την υποστηρίξη της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και διαρκεί έως την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου με ελεύθερη είσοδο σε όλες τις εκδηλώσεις του.

Έκθεση ζωγραφικής των Βρετανών ζωγράφων Doug Patterson & Tim Vyner με τίτλο «Εικαστικά ταξίδια στο Άγιον Όρος»

Doug Patterson & Tim Vyner

Εικαστικά ταξίδια στο Άγιον Όρος

ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ

19 Αυγούστου – 17 Σεπτεμβρίου 2016

Η Αγιορειτική Εστία Θεσσαλονίκης, συμμετέχοντας στο πρόγραμμα εκδηλώσεων του 23ου Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου Βυζαντινών Σπουδών (22-27 Αυγούστου 2016), παρουσιάζει στο Βελιγράδι την Έκθεση ζωγραφικής των Βρετανών ζωγράφων Doug Patterson & Tim Vyner με τίτλο «Εικαστικά ταξίδια στο Άγιον Όρος».

Η Έκθεση θα παρουσιαστεί στον Εκθεσιακό χώρο «Atrium» της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Βελιγραδίου και θα εγκαινιαστεί την Παρασκευή 19 Αυγούστου και ώρα 20:00 από τον Υπουργό Πολιτισμού και Ενημέρωσης της Σερβίας κ. Vladan Vukosaljevic.

Ο Doug Patterson και ο Tm Vyner είναι δύο σύγχρονοι Βρετανοί καλλιτέχνες, οι οποίοι ταξίδεψαν και εργάστηκαν στο Άγιον Όρος τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια –ξεκινώντας με διαφορετικό κίνητρο ο καθένας- δημιουργώντας μεγάλες εικαστικές συλλογές.

Η δουλειά των δύο σύγχρονων εικαστικών περιηγητών παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε μία κοινή Έκθεση, ενώ το έργο τους είχε πρωτοπαρουσιαστεί στην Αγιορειτική Εστία Θεσσαλονίκης σε δύο διαφορετικές εκθέσεις. Το 2011 παρουσιάστηκε η Έκθεση του Doug Patterson με τίτλο «Ζωγραφίζοντας σε τόπους ιερούς. Άθως – Σινά» ενώ δύο χρόνια αργότερα ο ίδιος πρότεινε την δημιουργία μίας κοινής υποτροφίας μεταξύ της Αγιορειτικής Εστίας και του Royal College of Art του Λονδίνου η οποία θα έδινε τη δυνατότητα στους απόφοιτους του εν λόγω ιδρύματος να ταξιδέψουν και να ζωγραφίσουν στο Άγιον Όρος.

Ο πρώτος υπότροφος της υποτροφίας, υπήρξε ο Tim Vyner, ο οποίος το 2013 πραγματοποίησε τρία μεγάλα ταξίδια στο Άγιον Όρος και αφού επισκέφθηκε και τις είκοσι Ιερές Μονές, Σκήτες και κελλιά, ολοκλήρωσε το εικαστικό του έργο που παρουσιάστηκε στους εκθεσιακούς χώρους της Αγιορειτικής Εστίας το 2014, σε μία μεγάλη Έκθεση που έφερε τον τίτλο «Μια εμπειρία ζωής στο Άγιον Όρος».

Και για τις δύο εκθέσεις εκδόθηκαν πολυτελείς Κατάλογοι με το σύνολο της δουλειάς τους για το Άγιον Όρος.

Η Έκθεση συνδιοργανώνεται από την Σερβική Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών, τον Σύλλογο Φίλων του Άγιου Όρους Βελιγραδίου, την Σερβική Επιτροπή Βυζαντινών Σπουδών, το Ίδρυμα της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου στη Σερβία και τον Δήμο Βελιγραδίου.

Επιμελητής της Έκθεσης: Αναστάσιος Ντούρος.

ΥΠΠΕΘ: Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για εκπαιδευτικούς κλάδου ΠΕ02

Δωρεάν εκπαιδευτικό πρόγραμμα για εκπαιδευτικούς Δ/θμιας Εκπ/σης κλάδου ΠΕ02 προσφέρεται από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πρόκειται για το πρόγραμμα «Ιστορίης Επίσκεψις. Μία επαναπροσέγγιση της Ιστορίας, των προβλημάτων και των μεθόδων της».

Το πρόγραμμα θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων (αμφιθέατρο «Α. Τρίτσης») από 23-09-2016 έως 08-10-2016, από 11-11-2016 έως 19-11-2016 και από 02-12-2016 έως 03-12-2016 και όπως αναφέρθηκε μπορούν να το παρακολουθήσουν εκπαιδευτικοί Δ/θμιας Εκπ/σης κλάδου ΠΕ02, εκτός ωρών λειτουργίας των σχολείων και χωρίς δαπάνη για το δημόσιο.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα και τις αιτήσεις συμμετοχής οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκέπτονται την ιστοσελίδα http://www.arch.uoa.gr/epimorfwtika-programmata/istor-hs-ep-skecis.html.

Διαβάστε περισσότερα: ΥΠΠΕΘ: Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για εκπαιδευτικούς κλάδου ΠΕ02 - iPaideia.gr

Ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου σε διάφορα μέρη της Ελλάδας

Ο Δεκαπενταύγουστος, «το Πάσχα του καλοκαιριού», είναι η ημέρα-ύμνος στην Παναγία, τη μητέρα όλων των Χριστιανών. Προσευχές, δεήσεις, ικεσίες των πιστών, ακούγονται από τις πιο μεγαλοπρεπείς μητροπόλεις μέχρι τα πιο απομακρυσμένα ξωκλήσια και μοναστήρια, ενώ τα περίπου 500 «Θεοτοκωνύμια», οι ονομασίες και χαρακτηρισμοί που τις απέδωσε ο λαός, δηλώνουν τη λατρεία στο Θείο πρόσωπο της. Αλλού Μεγαλόχαρη και Θαλασσοκρατούσα κι αλλού Γλυκοφιλούσα και βρεφοκρατούσα, η Παναγία βρίσκεται πάντοτε στο πλευρό των πιστών δίνοντάς τους δύναμη κι ελπίδα.

Το μεγαλύτερο προσκύνημα κάθε χρόνο γίνεται στην Τήνο με τους πιστούς γονυπετείς να φτάνουν στο ναό της Ευαγγελίστριας για να εκπληρώσουν το τάμα τους στην εικόνα της Παναγίας. Ο Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας χτίστηκε στο σημείο όπου βρέθηκε η Εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η εικόνα θεωρείται από τους πιστούς θαυματουργή γι' αυτό και χιλιάδες πιστών κάθε χρόνο ανηφορίζουν με θρησκευτική ευλάβεια προς το Ναό. Μάλιστα, η εύρεση της Αγίας Εικόνας το 1823 θεωρήθηκε θεϊκός οιωνός για το δίκαιο και την επιτυχία της επανάστασης ενάντια στον τουρκικό ζυγό, ενώ η ανέγερση του μεγαλοπρεπούς ναού αποτελεί το πρώτο μεγάλο αρχιτεκτονικό έργο του νεοσυσταθέντος ελληνικού κράτους.

Και η κοσμοπολίτικη Πάρος αλλάζει πρόσωπο ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, με πρωταγωνιστή μια από τις εντυπωσιακότερες εκκλησίες του Αιγαίου, τον παλαιοχριστιανικό ναό της Εκατονταπυλιανής στο λιμάνι της Παροικιάς. Στην πρωτεύουσα του νησιού γίνεται η περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας και κατόπιν ακολουθεί το γλέντι στον παραλιακό δρόμο της Παροικιάς με μουσικούς και χορευτικά συγκροτήματα, ενώ τα ψαροκάικα βγαίνουν στον κόλπο της Παροικιάς και «φωτίζουν» τον ουρανό με θεαματικά πυροτεχνήματα. Την ίδια ώρα και στο λιμανάκι της Νάουσας, δεκάδες καΐκια με αναμμένες δάδες προσεγγίζουν την προβλήτα και δίνουν το σύνθημα για να αρχίσει η γιορτή.

Για άλλη μια χρονιά πιστοί από την βόρεια Ελλάδα κατακλύζουν την Παναγία Σουμελά στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, για την πανηγυρική γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Η εκκλησία κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, στη μνήμη της ιστορικής ομώνυμης μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου. Εδώ φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, ο Τίμιος Σταυρός και το Ευαγγέλιο. Χιλιάδες ευλαβείς προσκυνητές, καθώς και εκπρόσωποι Ομοσπονδιών και Ποντιακών Σωματείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό ζούνε ανεπανάληπτες στιγμές θρησκευτικής κατάνυξης. Μετά τον εσπερινό της παραμονής στις 14 Αυγούστου γίνεται η λιτάνευση της Αγίας Εικόνας και στη συνέχεια ακολουθούν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με ποντιακά συγκροτήματα, ενώ το πρωί της Παναγίας, 15 Αυγούστου, τελείται επίσημη δοξαστική λειτουργία στον ιερό ναό της Παναγίας, ο οποίος είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολουθούν παραδοσιακοί χοροί με τοπικά παραδοσιακά συγκροτήματα.

Καβαλάρηδες κάνουν παρέλασή στους κεντρικούς δρόμους της Σιάτιστας. Ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο, οι παρέες καβαλάρηδων συγκεντρώνονται στην πλατεία της Γεράνειας και με τη συνοδεία παραδοσιακής μουσικής (χάλκινα) με τα στολισμένα άλογα διασχίζουν τη γραφική κωμόπολη, και πηγαίνουν στο μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο, ακολουθώντας το παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι. Εκεί προσκυνούν την εικόνα της Παναγίας και με το πέρας της λειτουργίας επιστρέφουν καβάλα στην Σιάτιστα. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τότε η ημέρα της Παναγίας, 15 Αυγούστου, έδινε τη δυνατότητα στους σκλαβωμένους να ζήσουν μια μέρα ελευθερίας, καθώς άγραφο προνόμιο φαίνεται είχε δοθεί από τους Τούρκους. Από όλη τη Δυτική Μακεδονία προσέρχονταν προσκυνητές καβάλα στα άλογα να τιμήσουν τη Θεοτόκο, και να πάρουν από αυτή ευλογία και δύναμη.

Το δικό της μοναδικό χρώμα στον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου δίνει και η Κάρπαθος με κορυφαία στιγμή το χορό που γίνεται στην Όλυμπο, στην κεντρική εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Πλατύ (πλατεία του οικισμού). Πρόκειται για ένα ναό του 17ου αιώνα, βυζαντινού ρυθμού, με τοιχογραφίες από την εποχή της Τουρκοκρατίας και με ξυλόγλυπτο τέμπλο εξαιρετικής τέχνης. Στο προαύλιο της εκκλησίας οργανοπαίκτες παίζουν τον Κάτω Χορό. Ο χορός αργός και πάντα με σταθερό βήμα και κατανυκτική διάθεση, διαρκεί ώρες. Αρχικά, οι άντρες καθισμένοι στο τραπέζι και με ένα κομμάτι βασιλικό στο πέτο, τραγουδούν και πίνουν, με τη συνοδεία λαούτου, λύρας και τσαμπούνας. Στη συνέχεια, ξεκινά ο χορός, στον οποίο μπαίνουν, σιγά σιγά, και οι γυναίκες ντυμένες με τις παραδοσιακές γιορτινές τους φορεσιές.

Τα «φιδάκια της Παναγιάς» στην Κεφαλονιά είναι κάθε Δεκαπενταύγουστο πόλος έλξης, καθώς χιλιάδες κόσμου συγκεντρώνεται στο ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στα χωριά Mαρκόπουλο και Αργίνια στη νότια Κεφαλονιά. Η παράδοση θέλει τα φιδάκια να φέρνουν καλή τύχη στο νησί και αν δεν εμφανιστούν, ο οιωνός είναι κακός, όπως έγινε, για παράδειγμα, την χρονιά των καταστρεπτικών σεισμών, το 1953. Μάλιστα, θεωρείται ότι όσα περισσότερα φιδάκια συλλέγονται και μεταφέρονται στο ναό τόσο καλύτερα είναι για την χρονιά αυτή.

Στην γραφική κωμόπολη της Αγιάσου στη Λέσβο ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου γίνεται με μοναδικό τρόπο. Με επίκεντρο την ξακουστή εκκλησία της Παναγίας της Αγιάσου, οι πιστοί, επισκέπτες και ντόπιοι, απολαμβάνουν ένα από τα ωραιότερα πανηγύρια του ανατολικού Αιγαίου. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα. Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου και διανυκτερεύουν. Την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, ύστερα απ? τη καθιερωμένη λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από το ναό, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με τις μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού.

Στο νησί της Αποκάλυψης, την Πάτμο, όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το ιστορικό μοναστήρι, οι μοναχοί του τηρούν το έθιμο του επιταφίου της Παναγίας, ένα έθιμο με βυζαντινές καταβολές. Ο χρυσοποίκιλτος επιτάφιος της Παναγίας περιφέρεται στα σοκάκια του νησιού σε μεγαλοπρεπή πομπή, ενώ οι καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών ηχούν ασταμάτητα. Οι ψαράδες κάθε Δεκαπενταύγουστο βγάζουν τα καΐκια τους στη θάλασσα και με τη συνοδεία της εικόνας από την περιοχή ?Κονσολάτο? του λιμένα Σκάλας Πάτμου κατευθύνονται στον όρμο της Παναγίας του Γερανού. Η ευχή των σταφυλιών είναι στο πέρας του Εσπερινού και ακολουθεί το κέρασμα παραδοσιακών προϊόντων.

Όχι μια, αλλά με δυο τελετουργίες γιορτάζουν στη Νίσυρο κάθε Δεκαπενταύγουστο. Η μια γίνεται στην Παναγιά Σπηλιανή κι είναι η επίσημη εκκλησιαστική από τους ιερείς, οι οποίοι λιτανεύουν την εικόνα της Παναγίας έως το χωριό, για να ευλογήσει το πανηγύρι, ενώ η δεύτερη είναι παραδοσιακή τελετουργία και γίνεται από τις μαυροντυμένες Eννιαμερίτισσες, όπως λέγονται οι γυναίκες που έχουν ταχθεί στη Θεοτόκο.Αυτό το έθιμο ξεκινά από τις 6 Αυγούστου, όπου οι γυναίκες αυτές, προσκυνούν στο χώρο του μοναστηριού της Παναγίας της Σπηλιανής, που βρίσκεται μέσα στο κάστρο των Iπποτών και καθαρίζουν τον χώρο και τα ιερά σκεύη. Ακολουθούν αυστηρή νηστεία, κάνουν 300 μετάνοιες κάθε εικοσιτετράωρο και ψάλλουν. Το Δεκαπενταύγουστο, κρατούν τους δίσκους με τα κόλλυβα και ανοίγουν το δρόμο για την ιερή εικόνα. Το γλέντι ξεκινά τη στιγμή που η εικόνα φτάνει στο χωριό, οι Εννιαμερίτισσες αποσύρονται και οι κάτοικοι ξεκινούν τους χορούς.

Η Παναγιά του Χάρου στους Λειψούς είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Στην εικόνα η Παναγία δεν κρατάει το Θείο Βρέφος, αλλά τον Εσταυρωμένο Χριστό, σε μια εικόνα μοναδική στην χριστιανική παράδοση. Η ?Παναγία του Χάρου? γιορτάζει τις 23 Αυγούστου, δηλαδή στα εννιάμερα της Παναγίας.

Σύμφωνα με το έθιμο, που τηρείται από το 1943, τοποθετούνται την άνοιξη κρινάκια γύρω από την εικόνα τα οποία στη συνέχεια ξεραίνονται και ανθίζουν ξανά, τον Αύγουστο. Στην Κάσο και στο χωριό Παναγιά γίνεται το μεγαλύτερο πανηγύρι του νησιού. Όλα τα πατροπαράδοτα έθιμα τηρούνται ευλαβικά και δεν είναι λίγοι οι ξενιτεμένοι Κασιώτες που επιλέγουν αυτή τη μέρα για να επισκεφθούν τον τόπο τους, να δοκιμάσουν ντολμαδάκια και πιλάφι και να ξεφαντώσουν με λύρες και λαούτα.Στην Πορταΐτισσα της Αστυπάλαιας οργανώνεται ένα από τα πιο ιδιαίτερα πανηγύρια, όπου οι παρευρισκόμενοι οφείλουν να περάσουν από ορισμένες δοκιμασίες προτού γευτούν το συγκλονιστικό γεμιστό αρνάκι, που οι ντόπιοι ονομάζουν λαμπρινό. Η εορτή της Παναγιάς στο νησί της Ψέριμου όπου δεσπόζει η εκκλησία της Παναγιάς της ?Μελαχρινής?, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι λόγω του σκούρου χρώματος της ρωσικής τεχνοτροπίας εικόνας είναι ιδιαίτερη.Με πλοιάρια κάτοικοι από την Κάλυμνο, την Κω και τη Νίσυρο καταφθάνουν για να ζητήσουν τη χάρη της Παναγίας. Οι καμπάνες ηχούν πανηγυρικά τη στιγμή που γίνεται η περιφορά του επιταφίου της Θεοτόκου. Συγκινητικές ήταν οι στιγμές όταν κλήρος και λαός, ντόπιοι και τουρίστες, συμμετέχουν στη λιτανεία η οποία περνά από τους δρόμους και τα σοκάκια της νήσου ακόμα και από την αμμουδιά στην άκρη της θάλασσας. Ξεχωριστή στη Ρόδο είναι η Παναγιά η Καλόπετρα που βρίσκεται στην κορυφή της κοιλάδας των Πεταλούδων και που φέρεται να κτίστηκε το 1782 από τον ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Αλ. Υψηλάντη. Κάτοικοι των γύρω χωριών επισκέπτονται την μονή όπου μετά τις εκκλησιαστικές εκδηλώσεις ακολουθεί παραδοσιακό γλέντι.

Στην Αχαΐα, ανήμερα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, πανηγυρίζει η ιστορική μονή του Μεγάλου Σπηλαίου.Η μονή, η οποία κτίστηκε το 362, βρίσκεται στο δρόμο που ενώνει την εθνική οδό Πατρών ? Αθηνών με τα Καλάβρυτα και συγκεκριμένα στο άνοιγμα ενός μεγάλου φυσικού σπηλαίου της οροσειράς του Χελμού, επάνω από την απότομη χαράδρα του Βουραϊκού ποταμού. Κάθε χρόνο, πλήθος πιστών φθάνει στην μονή για να προσκυνήσει την ιερή εικόνα της Παναγίας της Μεγαλοσπηλαιώτισσας, που είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Στην Πάτρα, επίκεντρο του εορτασμού είναι η ιερά μονή της Παναγίας της Γηροκομίτισσας, η οποία ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα και είναι κτισμένη σε λόφο, κοντά στην πόλη. Κάθε χρόνο πλήθος πιστών συρρέει στο μοναστήρι από την παραμονή της εορτής για να ανάψουν ένα κερί, να προσευχηθούν ή να εκπληρώσουν το τάμα τους. Μάλιστα κάποιοι πιστοί φθάνουν με τα γόνατα μέχρι την εικόνα της Παναγίας. Αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου είναι η ιερά μονή Μακελλαριάς, που βρίσκεται κοντά στην κοινότητα κοντά Λαπαναγοί και σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από την πόλη των Καλαβρύτων. Η μονή κτίστηκε το 532 πάνω σε ένα γυμνό και απότομο βράχο. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια κάτοικοι από την γειτονική κοινότητα Μάνεσι πηγαίνουν με τα πόδια στο μοναστήρι για να προσκυνήσουν ,ακολουθώντας μία διαδρομή μέσα από το δάσος της Κάνισκας ή το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού Σελινούντα, διάρκειας περίπου τεσσάρων ωρών.

Στην Αιτωλοακαρνανία, στη Σφήνα Αγρινίου, ή Κυψέλη όπως είναι το σημερινό όνομα της κοινότητας, κάτοικοι και επισκέπτες τιμούν την εορτή της Παναγίας Σουμελά και ακολουθεί γλέντι ποντιακό. Ειδικότερα, πριν από περίπου επτά χρόνια, έφθασε στην κοινότητα ακριβές αντίγραφο της ιερής εικόνας της Παναγίας Σουμελά, όπου την υποδέχθηκε πλήθος πιστών. Από τότε κάθε Δεκαπενταύγουστο τιμάται η Παναγία Σουμελά με πανηγυρικό εσπερινό την παραμονή και θεία λειτουργία ανήμερα της εορτής. Μετά την θεία λειτουργία ακολουθεί η περιφορά της εικόνας από ζιπκοφόρους νέους της κοινότητας. Το ίδιο βράδυ πραγματοποιείται εορταστική εκδήλωση, ένα «πανοΰρ» όπως λέγεται στα ποντιακά, στο οποίο συμμετέχει πλήθος κόσμου που επισκέπτεται την περιοχή. Όσον αφορά στην ιστορία της περιοχής, πόντιοι πρόσφυγες από τις περιοχές Τιβάν και Κοτύλια Κερασούντος, έφθασαν στη Σφήνα ή Κυψέλη το 1923. Αρχικά δημιούργησαν μια προσωρινή εγκατάσταση κοντά στην σημερινή κοινότητα και στην συνέχεια ανέγειραν την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Το 1929 το κράτος παραχώρησε στους πρόσφυγες κατοικίες και τμήματα γης, για να ξεκινήσουν και πάλι την ζωή τους. Ταυτόχρονα, δημιούργησαν μία νέα κοινότητα με την ονομασία Σφήνα, η οποία το 1986, μετονομάστηκε σε Κυψέλη.

Στην Ηλεία πλήθος πιστών τιμούν την εορτή του Δεκαπενταύγουστου σε μοναστήρια που είναι αφιερωμένα στην Παναγία. Συγκεκριμένα, ένα από τα πιο σημαντικά μοναστήρια της Ηλείας, είναι η ιερά μονή Κοίμησης της Θεοτόκου στην Λαμπεία, η οποία χρονολογείται από τον 18ο αιώνα, ενώ το μοναστήρι της Παναγίας στη Σκαφιδιά, χρονολογείται από τον 10ο αιώνα. Η ιερά μονή Καθολικής στη Γαστούνη ανεγέρθηκε το 920 προς τιμή της Παναγίας και θεωρείται σημαντικό βυζαντινό μνημείο, που προσελκύει πολλούς πιστούς κάθε χρόνο. Η ιερά μονή της Κρεμαστής, η οποία είναι κτισμένη πάνω σε βράχο, χρονολογείται από τον 12ο αιώνα, ενώ σημαντικής ιστορικής αξίας είναι και η ιερά μονή της Παναγίας στη Φραγκαβίλα Αμαλιάδας.

Στην αρχόντισσα των Σποράδων, την Σκιάθο, και φέτος ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου, θα γίνει παραδοσιακά και με μεγάλες τιμές, προς τιμήν της Παναγίας, στην Μονή της Ευαγγελίστριας.Οι χιλιάδες επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την περιφορά του Επιταφίου της Θεοτόκου, που ονομάζεται και "Πάσχα του καλοκαιριού" και είναι ένα έθιμο που συναντάμε σε ελάχιστα μέρη της Ελλάδας. Το πρωί της 14ης Αυγούστου, οι γυναίκες στολίζουν τον επιτάφιο με λουλούδια και η τελετή αρχίζει το βράδυ της ίδιας ημέρας στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας. Κατά την περιφορά του ιερού επιταφίου και σε όλη την παλιά ανηφορική διαδρομή ως το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής και μέχρι την επιστροφή στο μοναστήρι, οι πιστοί ακολουθούν και ψέλνουν μαζί με τον ιερέα. Ο ηγούμενος της Ευαγγελίστριας, π. Ιωσήφ, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δήλωσε ότι το έθιμο της περιφοράς του Επιταφίου της Μεγαλόχαρης, καθιερώθηκε το 1809, χρονιά που ιδρύθηκε η Μονή από τους Αγιορείτες μοναχούς. Το Μοναστήρι της Παναγίας της Ευαγγελίστριας ή της Βαγγελίστρας σύμφωνα με τους ντόπιους, αποτελεί τόπο προσκυνήματος για χιλιάδες ανθρώπους από κάθε γωνιά της γης, ενώ το Μουσείο της Μονής, όπου παρουσιάζεται η έκθεση, προσφέρει πολύτιμα στοιχεία της νεότερης ιστορίας. Η Μονή Ευαγγελίστριας βοήθησε τα προεπαναστατικά κινήματα, όσο και την επανάσταση του 1821. Στην Ευαγγελίστρια το 1807 σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε η πρώτη Ελληνική Σημαία με το λευκό Σταυρό στη μέση επί γαλανού φόντου. Στη Μονή, ο ιερομόναχος Νήφων όρκισε και τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο τοu Γένους Επιφάνιο - Στέφανο Δημητριάδη και πολλούς άλλους, μετά από μεγάλη σύσκεψη που έκαναν στο Μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας για να καταστρώσουν το σχέδιο δράσης τους.

Στο Καρπενήσι, η Παναγία η Προυσού και η Παναγία Τατάρνας, στη Θήβα η Μεγάλη Παναγιά και στον Ορχομενό η Παναγία η Σκριπού, οι Μονές Αγάθωνος και Δαμάστας στη Φθιώτιδα, η Παναγία της Βαρνάκοβας στη Φωκίδα, της Παναγίας της Φανερωμένης Αρτάκης, της Χιλιαδούς, της Ντινιούς στην Ιστιαία, και της Κοιμήσεως Θεοτόκου Μάτζαρη Οξυλίθου είναι ορισμένα από τα θρησκευτικά μνημεία αφιερωμένα στην Μεγαλόχαρη σε όλη τη Στερεά Ελλάδα. Την ίδια στιγμή το «Πάσχα του καλοκαιριού» είναι σημείο ορόσημο για το μεγαλύτερο μέρος των ορεινών χωριών στη Δυτική Φθιώτιδα, την Ευρυτανία και την ορεινή Φωκίδα αφού αυτή την περίοδο έχουν προσδιοριστεί χρονικά τα ανταμώματα των ξενιτεμένων στα πανηγύρια που οργανώνονται. Αυτοί που θα βρεθούν στην Εύβοια το Δεκαπενταύγουστο θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία σε μια από τις γραφικές εκκλησίες που υπάρχουν και οι οποίες είναι αφιερωμένες στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ενώ όσοι είναι λάτρεις της παράδοσης και των πανηγυριών έχουν εξίσου την ευκαιρία να βρεθούν σε ένα από τα καθιερωμένα πανηγύρια που γίνονται σε πολλά μέρη της Εύβοιας.

Στην Κεντρική Εύβοια το γνωστότερο όλων είναι το πανηγύρι του Οξυλίθου, στο οποίο νέοι και νέες μαζεύονται την παραμονή της γιορτής της Παναγίας και φτιάχνουν το πατροπαράδοτο στιφάδο, ενώ την επομένη στήνεται γλέντι στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας, όπου επισκέπτες και κάτοικοι έχουν την ευκαιρία να γευτούν το στιφάδο και να γλεντήσουν. Στην Βόρεια Εύβοια η Παναγία της Λιχάδας είναι εξίσου γνωστή για το πανηγύρι της, ενώ λίγο πιο έξω από τη Χαλκίδα και πιο συγκεκριμένα στη παραλία Χιλιαδού τελείται η καθιερωμένη λειτουργία στο απόμερο αλλά πολύ όμορφο εκκλησάκι της Παναγίας. Στα Ψαχνά και στην Ιερά Μονή Γοργοϋπήκοου γίνεται παραδοσιακή λιτανεία του Επιταφίου της Παναγίας σύμφωνα με την τάξη του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ενώ στην εκκλησία της Παναγίας στο Βασιλικό τελείται κάθε χρόνο πανηγύρι στο δεύτερο δημοτικό σχολείο.Άλλα γνωστά πανηγύρια της Παναγίας στην Εύβοια είναι στο Γυμνό, στην Αγία Άννα, στα Φύλλα, της Παναγίας της Περιβλέπτου στα Πολιτικά, στη Στενή, στους Στρόπωνες, στον Πάλιουρα και σε πολλά άλλα ακόμα χωριά της Εύβοιας.

Στην Ευρυτανία η Παναγία η Προυσσιώτισα ?«η κυρά της Ρούμελης» όπως την λένε- η Παναγία της Τατάρνας αν και δεν εορτάζουν το Δεκαπεντάγουστο είναι δύο σημεία που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών και εκεί συρρέουν κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές. Στην Φθιώτιδα το Μοναστήρι του Αγάθωνα σε υψόμετρο 600 περίπου μέτρων 30 χιλιόμετρα δυτικά της Λαμίας στην περιοχή της Υπάτης είναι σημείο αναφοράς μιας και εορτάζει το Δεκαπεντάγουστο και δέχεται χιλιάδες επισκέπτες απ όλον τον κόσμο.

Πλήθος κόσμου και φέτος παραμονή του Δεκαπενταύγουστου αναμένεται να τιμήσει το θρησκευτικό έθιμο μεταφοράς της εικόνας της Παναγίας της οδηγήτριας από το Αχλαδοχώρι στην Οιχαλία μέσω της Κρήνης. Ο ιερέας του Αχλαδοχωρίου την συνοδεύει μέχρι την εκκλησιά της Κρήνης εκεί τοποθετείται στο Ιερό και οι πιστοί θα περάσουν να χαιρετίσουν την Παναγιά τους. Ακολουθεί πομπή στην Κρήνη και ο Ιερέας του χωριού παραδίδει την εικόνα συνοδεία πιστών στα σύνορα με την Οιχαλία στον Άγιο Αθανάσιο στον ιερέα της Οιχαλίας που περιμένει την Παναγιά έξω από το ναό. Μετά την δέηση η πομπή παίρνει τον δρόμο της για την Οιχαλία όπου όλο το χωριό την αναμένει με μεγάλο θρησκευτικό ενδιαφέρον. Εκεί μετά από σύντομη στάση οι πιστοί σχηματίζουν πομπή και συνοδεύοντας την εικόνα στην Εκκλησία του χωριού όπου εγκαθίσταται μέχρι την δεύτερη ημέρα του Πάσχα που θα ακολουθήσει την αντίστροφη διαδρομή. Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε σε δύσβατο και δασώδες μέρος της περιοχής από 8 Κυνηγούς, οι οποίοι καταγόταν από τρία Χωριά: Tην Οιχαλία, το Αχλαδοχώρι και το Κουτσίκοβο. Έτσι αποφάσισαν κάθε χωριό να φιλοξενεί την εικόνα στην ενορία του για τέσσερις μήνες το χρόνο. Όταν το Κουτσίκοβο έπαψε να υφίσταται αποφασίστηκε τους 4 επιπλέον μήνες η εικόνα να παραμένει στην Οιχαλία. Κατά την περιφορά η εικόνα μεταφέρεται από τους κατοίκους του Αχλαδοχωρίου, της Κρήνης και της Οιχαλίας από ώμο σε ώμο αναπαριστώντας τους Κυνηγούς εκείνης της εποχής που μετέφεραν την εικόνα διαδοχικά ο ένας μετά τον άλλον μέχρι τον κάμπο.

Η Παναγιά Χριστιανών και Μουσουλμάνων στην Κομοτηνή. Με κάθε μέσο σπεύδουν οι πιστοί την παραμονή της γιορτής των εννιάμερων της Παναγίας στην μονή Βαθυρρυάκος δεκαπέντε χιλιόμετρα έξω από την Κομοτηνή, στην παλιά εθνική οδό Κομοτηνής-Ξάνθης, για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα που στην επιφάνειά της απεικονίζεται η Παναγία Βρεφοκρατούσα ή κατ? άλλους Γλυκοφιλούσα και βρέθηκε σε σημείο που σήμερα βρίσκεται ο αμπελουργικός σταθμός, στο λεγόμενο «Κιρ Τσιφλίκ». Άνθρωποι κάθε ηλικίας από την Ροδόπη, την Ξάνθη και από πολλά μέρη της βόρειας Ελλάδας, ακόμα και κάποιοι μουσουλμάνοι, προσέρχονται από τις 21 έως τις 23 Αυγούστου κάθε χρόνο για να προσκυνήσουν τη Χάρη της, μα πάνω από όλα εντύπωση προκαλεί η επιλογή τους να διανύσουν την απόσταση που χωρίζει την Κομοτηνή και τους γύρω οικισμούς μέχρι την Μονή με τα πόδια, εκπληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο το τάμα τους. Η πεζοπορία ξεκινά τα ξημερώματα της 21ης, της 22ας ή της 23ης Αυγούστου και η απόσταση καλύπτεται συνήθως σε τρεις με τέσσερις ώρες, ώστε οι πιστοί να είναι στην ώρα τους για τη θεία λειτουργία στη Μονή.Το Μοναστήρι της Παναγίας Φανερωμένης, γνωστή στους ντόπιους ως «Φατήριακα» είναι ένα από τα λίγα μοναστήρια που συναντά κανείς στη Θράκη και αποτελεί τόπο συνάντησης των απανταχού Θρακών την ημέρα της γιορτής της, που αποτελεί τη μεγαλύτερη γιορτή της περιοχής και πραγματοποιείται στις 23 Αυγούστου.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία και τις παραδόσεις «η Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος» βρίσκεται στην ομώνυμη περιοχή Παναγία Βαθυρρύακος. Αυτό κατά τις γραπτές μαρτυρίες βυζαντινών ιστορικών και χρονογράφων ήταν το όνομα της ευρύτερης περιοχής. Παναγία ονομάζονταν όλο το πεδινό άνοιγμα όπου κατά την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξαν και συνέβησαν πάρα πολλά πολεμικά γεγονότα.

Το «Κιρ Τσιφλίκ» ήταν τμήμα της ευρύτερης περιοχής Βαθυρρύακος ή Φατήρ-γιακα. Εμφανίστηκε στον Οθωμανό τσιφλικά ιδιοκτήτη του συγκεκριμένου τσιφλικιού Αμέτ Εφέντη Μποσνάκογλου, ο οποίος επί τρεις νύχτες έβλεπε θεσπέσιο φωτεινό όραμα. Ανέσκαψε τη γη και βρήκε την εικόνα. Μάλιστα ο ίδιος αφιέρωσε τμήμα του τσιφλικιού εις την τοπική εκκλησία.

Η εικόνα μεταφέρθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό της Κομοτηνής και στο σημείο που βρέθηκε, χτίστηκε αργότερα μικρό παρεκκλήσιο πιθανότατα κατά την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα μεταξύ 1910 και 1912 από τους ευεργέτες Σκουτέρη και Τελωνίδη.

Η επιλογή να τοποθετηθεί η εικόνα στον Μητροπολιτικό Ναό έγινε με θαυμαστό τρόπο από την ίδια την Παναγία. Διεκδικούσαν πέντε χριστιανικά χωριά την εικόνα και τότε απεφασίσθηκε να τοποθετηθεί η εικόνα σε ζωήλατη άμαξα, η οποία σταμάτησε ως εκ θαύματος στον Μητροπολιτικό Ναό της Κομοτηνής όπου και ενθρονίστηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.

Το 1930 ο μητροπολίτης Άνθιμος έκτισε μικρό ναΐσκο στο σημερινό χώρο της Ιεράς Μονής και το 1955 ο μητροπολίτης Μαρωνείας Τιμόθεος ανήγειρε Καθολικό Μονής μεγαλοπρεπέστερο, όπου μετέφερε και εγκατέστησε την Ιερά Εικόνα από τον Μητροπολιτικό Ναό στο νέο Θρονί της, όπως ονομάζεται, το Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος. Ο σημερινός ναός της Ιεράς Μονής είναι νεότερη ανακατασκευή εκείνου του Ιερού Ναού που κατασκεύασε ο Μητροπολίτης Τιμόθεος όπως και τα πέριξ κτίσματα.

Όπως αναφέρει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου της δημοτικής ενότητας Αιγείρου του δήμου Κομοτηνής, Άννα Πατρωνίδου, όπου ανήκει γεωγραφικά και διοικητικά σήμερα η Μονή Βαθυρρύακος, «οι άνδρες κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, στόλιζαν τα κάρα τους με ξύλα μουριάς και οι γυναίκες έντυναν την αψίδα που δημιουργούσαν στο κάρο τα ξύλα της μουριάς με το καλύτερο υφαντό, για να είναι προφυλαγμένοι από τον ήλιο. Μαζί με τα φαγητά που ετοιμάζονταν για μέρες στα σπίτια των χωριών, οι γυναίκες έπαιρναν μαζί τους και τα καλύτερα στρωσίδια τους και ξεκινήσουν για την Μονή. Με το φυτό που οι ντόπιοι, το ονομάζουν «βρομούσα», οι άνδρες έβαφαν τα κέρατα των ζώων και στόλιζαν τα ζώα που ήταν ζεμένα στις άμαξες, με διάφορα στολίδια. Όπως γίνεται σήμερα μια πομπή από αυτοκίνητα, έτσι εκείνη την εποχή γινόταν μια μεγάλη πομπή από κάρα για να φθάσουν να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας. Μόλις ξεπέζευαν η κάθε περιοχή και η κάθε οικογένεια φρόντιζε να δεσμεύσει τον δικό της χώρο στην περιοχή γύρω από το μοναστήρι, για να μπορούν να διασκεδάσουν. Εκεί κοιμόταν και έτρωγαν για τρεις μέρες, είχαν μαζί τους τις πυροστιές για να ζεσταίνουν τα φαγητά τους, ενώ οι γυναίκες ξενυχτούσαν το βράδυ της παραμονής». Σήμερα, η Μονή μετά από χρόνια εγκατάλειψης έχει κατοικηθεί από τις τρεις Μοναχές, που σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής έχουν δώσει μια νέα όψη στον χώρο, εξωραΐζοντας τις υπάρχουσες υποδομές και κάνοντας την πιο όμορφη και επισκέψιμη για το πλήθος των πιστών που αναμένεται να την πλημμυρήσουν τις επόμενες δύο μέρες.

Στο τραπέζι της Παναγιάς

Ο Δεκαπενταύγουστος έχει αναμφισβήτητα γεύση καλοκαιριού και θαλασσινού αέρα. Κάθε τόπος στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα έχει ξεχωριστά γαστρονομικά έθιμα και παραδόσεις για αυτήν την μοναδική μέρα γιορτής. Η Κρήτη στρώνει το τραπέζι προσφέροντας κατά κύριο λόγο, κόκκινο κρέας. Στα Χανιά προσθέτουν στην κατσαρόλα και κόκορα ή κοτόπουλο συνοδεύοντάς το πάντοτε με πιλάφι, ενώ καταναλώνεται και κρέας ψημένο είτε σε φούρνο με κληματόβεργες, είτε στη θράκα, ενώ σε κάποια χωριά συναντάμε και το αντικριστό. Στο Ρέθυμνο, τα πιάτα γεμίζουν με μπουρέκια, αντικριστό στη φωτιά, αρνίσιο κρέας, πιλάφι, μυρωδάτα χειροποίητα λουκάνικα, μακαρόνια με τριμμένο ξερό ανθότυρο, ντολμαδάκια με γιαούρτι, κολοκυθοανθούς γεμιστούς, ψητό στις κληματόβεργες στο φούρνο με πατάτες οφτές. Φυσικά από το τραπέζι δεν λείπουν ποτέ το κρασί, η τσικουδιά και το ρακόμελο, ενώ και το επιδόρπιο, ενώ το επιδόρπιο περιλαμβάνει ψητό μήλο, γαλακτομπούρεκο, καλτσούνια με τυρί με μέλι.

Στην Κεντρική Εύβοια τον πρώτο λόγο στο τραπέζι έχει το παραδοσιακό στιφάδο που προσφέρεται αφειδώς σε όσους επισκεφθούν το ξεχωριστό πανηγύρι στο χωριό Οξύλιθος, στο πλαίσιο του εορτασμού της Παναγίας Πετριώτισσας ή Παναγίας Χατηριάνισσας. Το νησί των Φαιάκων κάθε Δεκαπενταύγουστο βάζει κατσαρόλα και μαγειρεύει την φημισμένη παστιτσάδα με κόκορα, ένα πεντανόστιμο φαγητό που έχει ρίζες από την βενετσιάνικη κουζίνα και συνδυάζει σήμερα τα μακαρόνια με τον κόκορα, ενώ κατά τα βενετικά έτη συνδύαζε τα μακαρόνια με το «κυνήγι» του βασιλιά.

Κοινό μυστικό των Κερκυραίων η κανέλα, που προστίθεται σχεδόν σε όλα τα φαγητά με κόκκινη δεμένη σάλτσα, ενώ απαραίτητη λεπτομέρεια για το συγκεκριμένο φαγητό το πασπάλισμα με μπόλικο τριμμένο τυρί, που δίνει χρώμα και γεύση. Στα κυκλαδίτικα νησιά, όπως η Πάρος, Σαντορίνη, Ίος και Σίφνος ανήμερα Δεκαπενταύγουστου ένα πιάτο δίνει γεύση στην γιορτή, το «κυκλαδίτικο ρόστο». Το ρόστο είναι πιάτο με ιταλική καταγωγή, που περιλαμβάνει κρέας με πατάτες, καρότα και μανιτάρια, σερβιρισμένο με χοντρά μακαρόνια και παρέχει δύο γεύματα μαγειρεμένα στο ίδιο σκεύος χωρίς να χρειάζεται η χρήση φούρνου. Χοιρινό ρόστο με δεντρολίβανο και μπύρα, συναντάται και στην Κεφαλλονιά, καθώς και στην Κύπρο το οποίο παρασκευάζεται με πολλά είδη κρέατος, κυρίως με κυνήγι.

Πηγή: ZOUGLA