Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕΩΣ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Στον Εσπερινό της Αποκαθηλώσεως σήμερα στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι χοροστάτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, συγχοροστατούντων των Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου: Θεοδωρουπόλεως Γερμανού, Προικοννήσου Ιωσήφ, Φιλαδελφείας Μελίτωνος, Σεβαστείας Δημητρίου και Προύσης Ελπιδοφόρου. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Πρωτοσυγκελλεύων Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος.
Παρέστησαν: ο Γενικός Πρόξενος των Η.Π.Α. στην Πόλη με την σύζυγό του, η υπεύθυνη των Πολιτικών Υποθέσεων του Προξενείου των Η.Π.Α., Άρχοντες της Μεγάλης Εκκλησίας και πλήθος πιστών από την Πόλη, την Ελλάδα και άλλες χώρες.

Πη:γή: http://fanarion.blogspot.com/2011/04/blog-post_2488.html

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Εγκύκλιος Πατριάρχη Αλεξανδρείας για το Άγιον Πάσχα

ΘΕΟΔΩΡΟΣ  Β'
ΕΛΕῼ    ΘΕΟΥ   ΠΑΠΑΣ   ΚΑΙ    ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ    ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ     ΑΦΡΙΚΗΣ    ΠΑΝΤΙ  Τῼ   ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ
ΤΟΥ    ΚΑΘ'   ΗΜΑΣ  ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ    ΚΑΙ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ  ΘΡΟΝΟΥ  ΧΑΡΙΣ   ΚΑΙ  ΕΛΕΟΣ  ΚΑΙ   ΕΙΡΗΝΗ  ΠΑΡΑ   ΤΟΥ   ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ  ΚΥΡΙΟΥ  ΚΑΙ  ΘΕΟΥ  ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ  ΗΜΩΝ   ΙΗΣΟΥ   ΧΡΙΣΤΟΥ

      Αγαπητοί μου αδελφοί,

Χριστός Ανέστη!

 Σας απευθύνω τον πασχάλιο χαιρετισμό μου από την χώρα όπου έκανε τα πρώτα βήματα του ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατέρα∙ από τη χώρα όπου ο Κύριος μας, εκδιωγμένος από τη μανία του Ηρώδη, έζησε ως πλάνητας μετανάστης τα πρώτα χρόνια της ζώης του∙ μιας ζωής πρόσκαιρα μόνο γήινης και θνητής, όπως απέδειξε η Ανάσταση του, με την οποία νίκησε μιά για πάντα τον θάνατο.

            Σας απευθύνω τον πασχάλιο ασπασμό από την Αίγυπτο, που για μια ακόμη φορά βρέθηκε στο προσκήνιο των ιστορικών εξελίξεων. Αυτή τη φορά γιατί ο λαός της ηγέρθη από τα μνήματα της πολιτικής και κοινωνικής αδικίας∙ γιατί ο λαός της απαίτησε ειρηνικά και κέρδισε πανηγυρικά το δικαίωμα στο σεβασμό της ζωής, το δικαίωμα στην ελευθερία λόγων και έργων∙ γιατί ο λαός της ενέπνευσε τον παγκόσμιο θαυμασμό μετατρέποντας την αβεβαιότητα και τον φόβο της ανατροπής σε έκρηξη αξιοπρέπειας και ελπίδας.  

            Κι όμως στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, η ελπίδα λιγοστεύει επικίνδυνα. Αυτήν την Αναστάσιμη νύχτα η σκέψη μου τρέχει σε εκείνους που ψάχνουν για διεξόδους στις αδιέξοδες συνθήκες της ζωής τους. Σε εκείνους που είναι εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικότητα που δεν τους παρέχει καμία προοπτική. Σε εκείνους που δεν μπορούν να προσφέρουν στον εαυτό τους ούτε καν τα απαραίτητα.

            Σε εκείνους που προκειμένου να επιβιώσουν θυσιάζουν το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία. Σε εκείνους που πέφτουν στα χέρια των εμπόρων της ανθρώπινης ελπίδας και δέχονται να διακινηθούν παράνομα και να γίνουν αντικείμενο κάθε είδους εκμετάλλευσης.

            Αυτήν την Αναστάσιμη νύχτα η σκέψη μου βρίσκεται κοντά στα θύματα της εμπορίας καί διακίνησης ανθρώπων, του trafficking∙ της σύγχρονης αυτής μορφής δουλείας∙ αυτού του έγκληματος κατά της ανθρωπότητος που μας ντροπιάζει όλους.

            Σε μια από τις ιεραποστολικές μου περιοδείες στη δυτική Αφρική συνάντησα μια γυναίκα που είχε "αγοραστεί" και "πουληθεί". Τα λόγια της με συγκλόνισαν∙ μου είπε: "Μου έκλεψαν τη ζωή ...δεν θα την πάρω ποτέ πίσω.” Το βλέμμα της με συντάραξε. Στα μάτια της αντίκρυσα την απαξία, τον φόβο, την ντροπή. Στα μάτια της καθρεφτιζόταν μια ολόκληρη ήπειρος που αιμορραγεί από τη διαρροή πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού.

            Προβληματίστηκα. Πως είναι δυνατόν, όταν παγκοσμιοποιούνται οι μεταφορές και οι αγορές εργασίας, οι προηγμένες χώρες να υψώνουν τείχη αδιαπέραστα για τους μη προνομιούχους; Πως είναι δυνατόν η εφαρμογή ολοένα και πιό περιοριστικών μέτρων να μετατρέπει την ελπίδα της αξιοπρεπούς ζωής σε εμπορεύσιμο είδος; Πως είναι δυνατόν η απελπιστική ανάγκη για εργασία να καθιστά ενέχυρο την προσωπική ελευθερία;

            Η ιεραποστολή μας καταβάλλει κάθε προσπάθεια να θωρακίσει τις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού, τις γυναίκες και τα παιδιά, τα κατ’ εξοχήν θύματα του σύγχρονου δουλεμπορίου. Δίνει  προτεραιότητα στην εξασφάλιση των μέσων επιβίωσης και στην εκπαίδευση. Στέκεται στο πλευρό των ευάλωτων ατόμων ώστε να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Δημιουργεί τοπικά δίκτυα υποστήριξης ώστε να μην παρασύρονται τα άτομα από τις σειρήνες των ψεύτικων υποσχέσεων.

            Πολύ φοβούμαι όμως ότι η πλημμυρίδα της δυστυχίας αργά ή γρήγορα θα γίνει ασυγκράτητη. Είναι καιρός να θεραπευθούν σε τοπικό επίπεδο οι συνθήκες από τις οποίες προσπαθούν να ξεφύγουν εκείνοι που εξαναγκάζονται να διακινηθούν παράνομα και να χαθούν στις σκοτεινές ατραπούς της εκμετάλλευσης. Είναι καιρός να δοθούν σε κάθε άνθρωπο, ως προσωπική ύπαρξη, ως πλήρη και τέλεια εικόνα του Θεού, τα μέσα ώστε ελεύθερα να αποφασίζει για τη ζωή του. Και είναι καιρός, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, κάποιοι κατ’ όνομα μόνο χριστιανοί να πάψουν να χρησιμοποιούν βασανισμένους συνανθρώπους μας με κάθε τρόπο!
    
            Ας μην ξεχνούν λοιπόν οι μεγάλοι αυτής της γης τα λόγια του νομπελίστα συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκέζ: “ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί”. Μόνο όταν η αγάπη προς τον πλησίον πάψει να γνωρίζει συμβατικά όρια∙ μόνο όταν αντιληφθούμε ότι το «εγώ» αποκτά νόημα ύπαρξης από τη στιγμή που συνυπάρχει με το «εσύ»∙ τότε μόνο θα φωλιάσει και πάλι στην καρδιά μας όχι μόνο η χαρά της Ανάστασης του Κυρίου μας, αλλά και η χαρά της αφύπνισης της ανθρωπιάς μας.

† Ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς

Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ   Β’

Πηγή: http://amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=5407

ΜΗΝΥΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Χριστός Ἀνέστη !!

Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ, ὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύναμος»!

Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρη πανηγύρεων ἑορτάζουμε. Ἡ Ζωή νίκησε τόν θάνατο. Ἡ Ἀλήθεια κατατρόπωσε τό ψεῦδος. Τό φῶς ἐξαφάνισε τό σκοτάδι. Ἡ ἐλπίδα ἀποδείχθηκε δυνατότερη ἀπό τούς φόβους καί τίς ἀγωνίες πού δηλητηριάζουν τόν βίο μας.

Ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν προηγεῖται τῆς Ἀναστάσεως. Πρίν ἐπικρατήσει ἡ Ἀλήθεια προηγοῦνται οἱ τραγικές προσπάθειες τῶν κατεστημένων κάθε ἐποχῆς νά τήν στραγγαλίσουν, ὅταν αὐτή ἀπειλεῖ συμφέροντα καί ἐξουσίες τοῦ κόσμου τούτου.

Ἡ Σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦ συνοψίζουν τήν τραγωδία τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ὅλοι οἱ πόνοι, οἱ θλίψεις, οἱ κατατρεγμοί καί οἱ ἀδικίες, τά ἀδιέξοδα καί ἡ ἀπελπισία πού κυριαρχοῦν στή ζωή μας συνοψίζονται στόν Σταυρό. Ὅμως τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ φανερώνει ὅτι οἱ προσωπικές, ἀλλά καί οἱ κοινές ἀγωνίες, ὅπως αὐτές πού χρωματίζουν τόν παρόντα ἐθνικό μας βίο, δέν εἶναι ἰσχυρότερες ἀπό τήν ἐλπίδα πού ἀνέτειλε ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦ Ἀναστημένου Δοτῆρος τῆς Ζωῆς.

Πηγή: http://e-lithi.blogspot.com/2011/04/blog-post_19.html

Μήνυμα Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεοφίλου για το Πάσχα

«Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος Αυτού ουκέτι κυριεύει» (Ρωμ. 6, 9 ).

Ποία αύτη η των Ορθοδόξων ευσεβής και πολυπληθής μεσονύκτιος ομήγυρις; Προς τι αύτη η λειτουργική σύναξις τιμίων μελών της Σιωνίτιδος Εκκλησίας και ευλαβών προσκυνητών, αθρόως προστρεξάντων «εκ δυσμών και βορρά και θαλάσσης και εώας;» Τίνα ζητούμεν; Τίνα αναμένομεν ιδείν; Τι τα μύρα συμπαθώς τοις δάκρυσι κιρνώμεν;

Ως εικός εξήλθομεν και ημείς, όρθρου βαθέος, δίκην μυροφόρων γυναικών, ζητούντες ιδείν «Ιησούν τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον» (Μαρκ. 16, 6), Ούτινος τον τάφον τούτον οι άρχοντες των Ιουδαίων «ησφαλίσαντο σφραγίσαντες τον λίθον μετά της κουστωδίας» (Ματθ.27, 66) Προ τούτου ιστάμενοι έκπληκτοι και έκθαμβοι, ακούομεν νοερώς υπό του εν αυτώ καθίσαντος λαμπροφόρου αγγέλου: «ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν Αυτόν» (Μαρκ. 16, 6), «ούτος προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν, εκεί Αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν» (Μαρκ. 16, 7).

Όντως, αύτη είναι η πάνσοφος οικονομία του Θεού δια την σωτηρίαν ημών. Αύτη η οικονομία Αυτού δια την απαλλαγήν ημών από του διαβόλου και του θανάτου, από της αμαρτίας και της φθοράς αυτής, η Ανάστασις του δι’ ημάς ενανθρωπήσαντος και σταυρωθέντος Μονογενούς Υιού Αυτού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Ούτος την προσληφθείσαν ανθρωπίνην φύσιν ημών έφερε μεθ’ Εαυτού εις τον Σταυρόν και εις τον Άδην και ανέστησε και εις τον ουρανόν ανεβίβασε και εκ δεξιών του Ανάρχου Πατρός Αυτού εις το διηνεκές εκάθισεν.

Ω σοφίας και δυνάμεως, ω ευσπλαχνίας και αγάπης Θεού ! Ο πλάσας ημάς, εν τω Σταυρωθέντι και Αναστάντι Υιώ Αυτού ανέπλασε και ανεμόρφωσε και εζωοποίησε και ανεκάλεσεν, ίνα ζώμεν εν κοινωνία μετ’ Αυτού και μεθ’ ημών εν τω σώματι του Μονογενούς Υιού Αυτού, εν τη αενάω και σωτηριώδει οάσει και τω τερπνώ και μυριπνόω παραδείσω της Εκκλησίας.

Αυτού αναληφθέντος εις τους ουρανούς και του Παρακλήτου επιφοιτήσαντος επί τους αγίους μαθητάς και αποστόλους, η Εκκλησία ανά την Οικουμένην και ανά τους αιώνας αποτελεί φανέρωσιν του έργου της δυνάμεως και της δόξης Αυτού.

Εν τη Εκκλησία τα τέκνα του Θεού, τα πριν διεσκορπισμένα, συνηγμένα νυν εις εν, ευσεβούν, σωφρονούν, ομονοούν, ειρηνεύουν, εργάζονται και συνεργάζονται και δημιουργούν έργον θαυμαστόν, επιτελούν «όσα εύφημα, όσα άγια, όσα δίκαια, ει τις αρετή και ει τις έπαινος πρέπει τοις αγίοις» (Φιλιππ. 4, 8). Τα μέλη της Εκκλησίας αποτελούν την μικράν ζύμην, ήτις αθορύβως μεν και ανεπαισθήτως, δυναμικώς δε, ποιοτικώς και αυξητικώς όλον το φύραμα της κοινωνίας ζυμοί (Α Κορ. 5, 7).

Το έργον τούτο, ποιμαντικόν, φιλανθρωπικόν, κοινωνικόν προσκυνηματικόν και ειρηνευτικόν, επιτελεί ανά τους αιώνας και η Εκκλησία των Αγίων Τόπων, η οποία ανοικταίς αγκάλαις υποδέχεται υμάς, ω ευλαβείς προσκυνηταί, η Εκκλησία, η ζώσα και ποιμαίνουσα μετά της Αγιοταφιτικής Αυτής Αδελφότητος εις τους τόπους τούτους της κατά σάρκα εμφανείας, της σταυρώσεως και της αναστάσεως του ιδρυτού Αυτής.

Αύτη η Εκκλησία δέεται καθ’ εκάστην επί του Παναγίου και Ζωοδόχου τούτου Τάφου και επί πάντων των Παναγίων προσκυνημάτων, υπέρ των εμπεπιστευμένων αυτή πιστών τέκνων αυτής και των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών, προσκυνητών, Επιτρόπων και συνδρομητών, υπέρ υγιείας, ευσταθείας, ευημερίας, προκοπής, προόδου και σωτηρίας.

Εν τη χαρά, όθεν, και ελπίδι και δυνάμει της Αναστάσεως, αναφωνήσωμεν: «Χριστός Ανέστη», δόξα τη Αυτού τριημέρω εγέρσει.

Εν τή Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ ΠΑΣΧΑ 2011.

Μετά Πατρικών ευχών και Πατριαρχικών Ευλογιών,

Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Πηγή: http://e-lithi.blogspot.com/2011/04/blog-post_1000.html

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ 2011

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Καὶ πάλιν μετὰ χαρᾶς καὶ εἰρήνης ἀπευθύνομεν πρὸς ὑμᾶς τὸν χαρμόσυνον καὶ πλήρη ἐλπίδων χαιρετισμὸν "Χριστός Ἀνέστη"!
Αἱ συγκυρίαι καὶ τὰ γεγονότα τῆς συγχρόνου ἐποχῆς φαίνονται μὴ δικαιολογοῦντα τὸ χαρμόσυνον τοῦ χαιρετισμοῦ μας. Αἱ συντελεσθεῖσαι ἤδη φυσικαὶ καταστροφαὶ ἐκ τῶν σεισμικῶν δονήσεων καὶ τῶν θαλασσίων ὑπερκυμάτων καὶ αἱ ἐπαπειλούμεναι τοιαῦται ἐκ τῆς πιθανολογουμένης ἐκρήξεως τῶν πυρηνικῶν ἐργοστασίων, ἀλλὰ καὶ αἱ ἀνθρωποθυσίαι ἐκ τῶν πολεμικῶν συρράξεων καὶ τῶν τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν, ἐμφανίζουν τὸν κόσμον μας δεινῶς πληγωμένον καὶ σφαδάζοντα ὑπὸ τὴν πίεσιν φυσικῶν καὶ πνευματικῶν κακῶν δυνάμεων.

Ἐν τούτοις, ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι γεγονὸς ἀληθινὸν καὶ παρέχει εἰς τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς τὴν βεβαιότητα καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τὴν δυνατότητα τῆς ὑπερβάσεως τῶν δυσμενῶν ἐπακολούθων τῶν φυσικῶν καταστροφῶν καὶ τῶν ψυχικῶν ἐκτροπῶν.

Ἡ φύσις ἐπαναστατεῖ ὅταν ἡ ὑπερφίαλος ἀνθρωπίνη διάνοια ἀποπειρᾶται νὰ τιθασεύσῃ τὰς ἀπειρομεγέθεις δυνάμεις τὰς ὁποίας ἔχει ἐμπερικλείσει ὁ Δημιουργὸς εἰς τὰ φαινομενικῶς ἀσήμαντα εἰς ὄγκον καὶ ἀδρανῆ στοιχεῖα της. Θεωροῦντες πνευματικῶς τὰ δυσμενῆ φυσικὰ φαινόμενα, τὰ ὁποῖα πλήττουν τὸν πλανήτην μας ἐπανειλημμένως καὶ διαδοχικῶς κατὰ τοὺς ἐσχάτους τούτους καιρούς, πλησιάζομεν εἰς τὴν ἀποδοχὴν τῆς ἀπόψεως ὅτι ταῦτα δὲν εἶναι ἀνεξάρτητα τῆς πνευματικῆς ἐκτροπῆς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Τὰ σημεῖα τῆς ἐκτροπῆς, ὅπως ἡ πλεονεξία, ἡ ἀπληστία, ἡ ἀκόρεστος ἐπιθυμία τοῦ πλούτου ἐν συνδυασμῷ πρὸς τὴν ἀδιαφορίαν διὰ τὴν πτωχείαν τῶν πολλῶν τὴν ὁποίαν συνεπιφέρει ὁ ὑπέρμετρος πλουτισμὸς τῶν ὀλίγων, δὲν φαίνονται διὰ τοὺς φυσικοὺς ἐπιστήμονας νὰ ἔχουν σχέσιν πρὸς τὰ φυσικὰ γεγονότα. Ἐν τούτοις, διὰ τὸν πνευματικῶς ἐρευνῶντα τὸ θέμα, ἡ ἁμαρτία διαταράσσει ὄχι μόνον τὴν ἁρμονίαν τῶν πνευματικῶν σχέσεων ἀλλὰ καὶ τῶν φυσικῶν. Ὑπάρχει μυστικὴ σχέσις μεταξὺ τοῦ ἠθικοῦ κακοῦ καὶ τοῦ φυσικοῦ κακοῦ καὶ ἐάν θέλωμεν νὰ ἀπαλλαγῶμεν ἀπὸ τὸ δεύτερον, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ἀρνηθῶμεν τὸ πρῶτον.

Ὁ Ἀναστὰς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ νέος ἄνθρωπος καὶ Θεός, ἀποτελεῖ τὸ πρότυπον τῆς εὐεργετικῆς ἐπιρροῆς τοῦ ἁγίου εἰς τὸν φυσικὸν κόσμον. Ἐθεράπευε τὰς φυσικὰς καὶ πνευματικὰς νόσους καὶ διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ταυτοχρόνως ἐγαλήνευσε καὶ τὴν τεταραγμένην θάλασσαν καὶ ἐπολλαπλασίασε τοὺς πέντε ἄρτους εἰς χορτασμὸν πεντάκις χιλίων ἀνδρῶν, συνδυάζων οὕτω τὴν ἀποκατάστασιν τῆς πνευματικῆς καὶ τῆς φυσικῆς ἁρμονίας.

Ἐὰν θέλωμεν εἰς τὰς παρούσας δυσμενεῖς φυσικῶς καὶ πολιτικῶς καταστάσεις νὰ ἐπιδράσωμεν εὐμενῶς, δὲν ἔχομεν ἄλλην ὁδὸν ἀπὸ τὴν πίστιν εἰς τὸν Ἀναστάντα Χριστὸν καὶ ἀπὸ τὴν τήρησιν τῶν σωτηριωδῶν διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐντολῶν Του.
Ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶ συνανέστησε τὸ τέλειον ἦθος τοῦ ἀμαυρώσαντος αὐτὸ ἀνθρώπου, γενόμενος πρωτότοκος καὶ πρωτοπόρος εἰς τὴν ἀναγέννησιν τοῦ κόσμου, τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς φύσεως.

Τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως δὲν εἶναι κενὸν οὐσιαστικῆς ἐπιρροῆς εἰς τὴν ποιότητα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς καὶ τῆς εὐρύθμου λειτουργίας τῆς φύσεως. Ὅσον πληρέστερον καὶ βαθύτερον θὰ βιώσωμεν τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ βάθη τῶν καρδιῶν μας, τόσον εὐεργετικωτέρα θὰ εἶναι ἡ ἐπιρροὴ τῆς ὑπάρξεώς μας εἰς τὴν ὅλην ἀνθρωπότητα καὶ εἰς τὸν φυσικὸν κόσμον. Αἱ φυσικαὶ ἐπιστῆμαι ἴσως δὲν ἔχουν ἀκόμη ἐπισημάνει τὴν σχέσιν αὐτὴν μεταξὺ ἀναγεννήσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀνακαινίσεως τῆς φύσεως, ἀλλὰ ἡ πεῖρα τῶν ἁγίων, ἡ ὁποία εἴθε νὰ εἶναι καὶ ἰδική μας πεῖρα, διαβεβαιοῖ ὅτι εἶναι ἐμπειρικῶς διαπιστωμένον ὅτι ὄντως ὁ ἀναγεννημένος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος ἀποκαθιστᾷ τὴν διατεταραγμένην ἐκ τῆς ἁμαρτίας ἁρμονίαν τῶν φυσικῶν φαινομένων.

Ὁ ἅγιος ἐν Χριστῷ μετακινεῖ ὄρη ἐπ’ ἀγαθῷ καὶ ὁ κακὸς καὶ ἀντίθεος ἄνθρωπος μετακινεῖ ἐδάφη καὶ ὑψώνει κύματα ὑπερμεγέθη ἐπὶ κακῷ.
Εἴθε νὰ προσεγγίσωμεν πρὸς τὴν ἁγιότητα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἵνα διὰ τῆς χάριτος Αὐτοῦ γαληνεύσωμεν τὰ φυσικὰ καὶ ἠθικὰ κύματα τὰ ὁποῖα πλήττουν τὸν σύγχρονον κόσμον μας.
Ἡ χάρις τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά. Γένοιτο.

Ἅγιον Πάσχα 2011

                                                              + Ὁ Κωνσταντινουπόλεως                                                          
διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα
 εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Κυριακή των Βαίων (Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν)

Η Βαϊοφόρος (Μικρογραφία από Αρμενικό χειρόγραφο του 14ου-16ου αι.)
Ωσαννά
Το Σάββατο του Λαζάρου, από λειτουργικής πλευράς, είναι τα προεόρτια της Κυριακής των Βαΐων – της Εισόδου του Κυρίου μας στα Ιεροσόλυμα. Και οι δύο αυτές γιορτές έχουν ένα κοινό θέμα: το θρίαμβο και τη νίκη. Το Σάββατο του Λαζάρου αποκαλύπτει τον Εχθρό, δηλαδή το Θάνατο · η Κυριακή των Βαΐων προαναγγέλλει το νόημα της νίκης ως θρίαμβο της Βασιλείας του Θεού και ως αποδοχή από τον κόσμο του μόνου Βασιλέως , του Ιησού Χριστού.
Σε όλη τη διάρκεια της επί γης ζωής του Ιησού Χριστού, η σεμνή είσοδός Του στην Αγία Πόλη ήταν το μόνο ορατό σημείο θριάμβου. Μέχρι αυτή τη μέρα ο Ιησούς έδειχνε επίμονη άρνηση σε κάθε περίπτωση θριάμβου και δόξας Του. Έξι μέρες όμως πριν το Πάσχα, όχι μόνο δέχτηκε να δοξαστεί, αλλά ο ίδιος προκάλεσε και οργάνωσε αυτή τη δόξα. Κάνοντας αυτό που προανήγγειλε ο προφήτης Ζαχαρίας: «ιδού ο Βασιλεύς σου έρχεται σοι… πραύς και επιβεβηπώς επί υποζύγιον και πώλον νέον» (Ζαχ. 9, 9), φανέρωσε ότι ήθελε να επιδοκιμαστεί και να αναγνωριστεί ως Μεσσίας, Βασιλέας και Λυτρωτής του Ισραήλ.
Οι Ευαγγελικές περικοπές τονίζουν όλα αυτά τα μεσσιανικά στοιχεία, δηλαδή τους κλάδους των βαΐων και τα Ωσαννά, τις επευφημίες για τον Ιησού Χριστό ότι είναι ο Υιός του Δαυίδ και Βασιλέας του Ισραήλ. Η ιστορία του Ισραήλ τώρα ολοκληρώνεται, φτάνει στο τέλος της, αυτό εξ άλλου είναι και το νόημα αυτού του γεγονότος, της αγγελίας της Βασιλείας του Θεού. Για την εκπλήρωση του σκοπού αυτής της ιστορίας έπρεπε να αναγγελθεί και να προετοιμαστεί η Βασιλεία του Θεού, η έλευση του Μεσσία. Και τώρα εκπληρώθηκε, γιατί ο Βασιλέας εισέρχεται στην Αγία Πόλη Του και όλες οι προφητείες και o ι προσδοκίες βρίσκουν την εκπλήρωση τους στο Πρόσωπο Του. Ο Χριστός εγκαθιστά τη Βασιλεία Του επί της γης.
Την Κυριακή των Βαΐων θυμόμαστε και τιμάμε αυτό το μέγιστο γεγονός. Κρατώντας κλάδους βαΐων ταυτιζόμαστε με το λαό της Ιερουσαλήμ . Μαζί τους χαιρετίζουμε τον ταπεινό Κύριο και Βασιλέα ψέλνοντας: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Άραγε ποιο είναι το αληθινό νόημα όλων αυτών σήμερα για μας;
Πρώτα-πρώτα είναι η ομολογία μας ότι ο Χριστός είναι ο Βασιλέας και Κύριος μας. Πολύ συχνά, στην καθημερινή ζωή μας, ξεχνάμε ότι η Βασιλεία του Θεού έχει ήδη εγκατασταθεί στη γη και ότι την ημέρα της βαπτίσεώς μας γίναμε πολίτες αυτής της Βασιλείας και υποσχεθήκαμε η αφοσίωση και η πίστη μας σ’ αυτή να είναι πάνω από κάθε άλλη πίστη μας. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός για λίγες ώρες ήταν πραγματικά ο Βασιλέας πάνω στη γη, σ’ αυτό τον κόσμο το δικό μας – για λίγες μόνο ώρες και σε μια συγκεκριμένη πόλη. Αλλά, όπως στο πρόσωπο του Λαζάρου αναγνωρίσαμε την εικόνα του καθενός από μας, του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, έτσι και σ’ αυτή την πόλη (την Ιερουσαλήμ) αναγνωρίζουμε το μυστηριακό κέντρο όλου του κόσμου και γενικά ολόκληρης της δημιουργίας. Γιατί ακριβώς αυτό είναι το βιβλικό νόημα της πόλης Ιερουσαλήμ, είναι δηλαδή το εστιακό σημείο όλης της ιστορίας της σωτηρίας και του λυτρωμού, είναι η Αγία Πόλη της έλευσης του θεού στη γη. Έτσι λοιπόν η Βασιλεία που εγκαταστάθηκε στην Ιερουσαλήμ είναι μια παγκόσμια Βασιλεία που αγκαλιάζει καθολικά τον άνθρωπο και όλη τη δημιουργία… Για λίγες ώρες – όμως αυτές οι ώρες ήταν πολύ αποφασιστικός χρόνος – φάνηκε επί της γης η τελική «ώρα του Ιησού», η ώρα της εκπλήρωσης από τον Θεό όλων των υποσχέσεων Του, όλων των αποφάσεων Του. Έφτασε στο τέλος όλη η προπαρασκευαστική πορεία που είχε αποκαλυφθεί στην Αγία Γραφή · ήρθε το τέλος όλων όσων ο Θεός έκανε για τον άνθρωπο. Έτσι αυτή η σύντομη ώρα του επί γης θριάμβου του Χριστού αποκτάει ένα αιώνιο νόημα. Εισάγει την πραγματικότητα της θείας Βασιλείας στο δικό μας χρόνο, στις δικές μας ώρες. Αυτή η Βασιλεία δίνει το νόημα στο χρόνο και γίνεται ο απώτερος, ο αιώνιος σκοπός του. Η Βασιλεία του Θεού αποκαλύφθηκε στον κόσμο τούτο και αυτή την ώρα · η παρουσία της κρίνει και μεταμορφώνει την ανθρώπινη ιστορία.
Όταν, σε κάποια στιγμή της ακολουθίας, την Κυριακή των Βαΐων παίρνουμε από τον ιερέα έναν κλάδο βαΐων, ανανεώνουμε τον όρκο στον Βασιλέα μας, ομολογούμε ότι η Βασιλεία Του δίνει τελικό νόημα και περιεχόμενο στη ζωή μας. Ομολογούμε ότι το καθετί στη ζωή μας και στον κόσμο ανήκει στον Χριστό και τίποτε δεν μπορεί να αφαιρεθεί από τον μοναδικό, αληθινό Κτήτορά του, γιατί δεν υπάρχει περιοχή της ζωής όπου Εκείνος δεν κυβερνά, δεν σώζει, δεν λυτρώνει. Διακηρύττουμε την παγκόσμια, την καθολική ευθύνη της Εκκλησίας για την ανθρώπινη ιστορία και επιβεβαιώνουμε την παγκόσμια αποστολή της.
Ξέρουμε, βέβαια, ότι ο Βασιλέας τον οποίο οι Ιουδαίοι ζητωκραύγαζαν τότε και τον οποίο εμείς σήμερα επιδοκιμάζουμε, βρίσκεται στο δρόμο προς το Γολγοθά, προς το Σταυρό και τον τάφο. Ξέρουμε, επίσης, πως αυτός ο σύντομος θρίαμβος δεν είναι παρά ο πρόλογος της θυσίας Του. Τα κλαδιά στα χέρια μας επιβεβαιώνουν την ετοιμότητα μας και τη διάθεση μας να Τον ακολουθήσουμε σ’ αυτό το δρόμο της θυσίας, και ότι αποδεχόμαστε τη θυσία και την αυταπάρνηση σαν τη μόνη βασιλική οδό προς τη θεία Βασιλεία. Τελικά αυτοί οι κλάδοι και η όλη γιορτή φανερώνουν την πίστη μας στην τελική νίκη του Χριστού.
Η Βασιλεία του Θεού όμως είναι ακόμα κρυμμένη, ο κόσμος την αγνοεί και ζει σήμερα σαν να μην έχουν συμβεί όλα αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα. Σαν να μην έχει πεθάνει ατό Σταυρό και να μην έχει αναστηθεί ο Θεάνθρωπος. Εμείς όμως οι χριστιανοί πιστεύουμε στην ερχόμενη Βασιλεία στην όποια ο Θεός είναι «ο τα πάντα πληρών» και ο Χριστός είναι ο μόνος Βασιλέας.
Στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας θυμόμαστε τα γεγονότα του παρελθόντος. Αλλά όλο το νόημα και η δύναμη της Θείας Λειτουργίας βρίσκεται στο γεγονός ότι μετατρέπει την ανάμνηση σε παρόν, σε παρούσα πραγματικότητα. Την Κυριακή των Βαΐων αυτή η πραγματικότητα είναι η συμμετοχή μας στα γεγονότα, η ανταπόκριση μας σ’ αυτά, η ίδια η Βασιλεία του θεού. Ο Χριστός δεν μπαίνει πια στα Ιεροσόλυμα θριαμβευτής. Το έκανε μια φορά και για πάντα. Και δεν χρειάζεται πια «σύμβολα», γιατί δεν πέθανε στο Σταυρό για να μπορούμε εμείς αιώνια να «συμβολίζουμε» τη ζωή Του. Αλλά ζητάει από μας μια πραγματική, ειλικρινή αποδοχή της Βασιλείας που μας έφερε…
Αν δεν είμαστε έτοιμοι να κρατήσουμε την ιερή υπόσχεση που δώσαμε με το βάπτισμα μας και που ανανεώνουμε κάθε χρόνο την Κυριακή των Βαΐων, αν δεν επιμένουμε να κάνουμε τη Βασιλεία του θεού κανόνα όλης της ζωής μας, μάταια γιορτάζουμε τούτη τη γιορτή και οι κλάδοι των βαΐων που παίρνουμε από την Εκκλησία για το σπίτι μας δεν έχουν κανένα νόημα, είναι άχρηστοι.
Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν, Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Σύντομη λειτουργική εξήγηση των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας. Εκδ. Ακρίτας 1990.

Πηγή: http://fdathanasiou.wordpress.com/2011/04/15/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B2%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B1/

Κυριακή των Βαϊων στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας

Την Κυριακή των Βαΐων, 17η Απριλίου ε.έ., η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος ο Β΄ ετέλεσε την Θεία Λειτουργία και εκήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας.
Μετά το πέρας της Ευχαριστιακής Συνάξεως παρετέθη δεξίωση στην Αίθουσα του Θρόνου της Ιεράς Μονής, κατά την διάρκεια της οποίας ο Μακαριώτατος παρουσίασε στο πολυπληθές εκκλησίασμα τον Πανοσιολ.Αρχιμ.κ.Ιωακείμ Βασιλάκο, Κληρικό της Ιεράς Μητροπολέως Τριπόλεως (Λιβύη), ως και τον Πανοσιολ.Αρχιμ.κ.Νήφωνα Πουλόπουλο, κάτοχο μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών με ειδικότητα στην Ιστορία των Σλαβικών Εκκλησιών, ο οποίος απεσπάσθη πρόσφατα στο παλαίφατο Πατριαρχείο από την Ιερά Μητρόπολη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου.

Πηγή: http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7864:2011-04-17-12-15-58&catid=33:2009-12-18-08-37-34

O ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΚΟΡΥΦΗΣ

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

«Η θρησκεία δύναται να συμβάλει στην εδραίωση της ειρήνης, και την προαγωγή της βιωσιμότητος και της οικονομίας, δια μέσου του διαθρησκειακού και διαπολιτισμικού διαλόγου» επισήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε ομιλία που απηύθυνε στην «Ευρασιατική Οικονομική Διάσκεψη Κορυφής» που διοργάνωσε, την Παρασκευή 15 Απριλίου, το Ίδρυμα Κοινωνικών και Στρατηγικών Μελετών Marmara Grubu.
Στην ομιλία του, με θέμα «Θρησκεία- Οικονομία-Διάλογος», ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπογράμμισε «τον ρόλον και την προοπτικήν της θρησκείας στην αντιμετώπισιν των συγχρόνων προβλημάτων, ήτοι της κοινωνικής αδικίας, της εξαλείψεως της πτωχείας, στην αποκατάστασιν ισορροπίας σε ένα κόσμο παγκοσμιοποιούμενο, στην καταπολέμηση του φονταμενταλισμού και του ρατσισμού και την προάσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας σ’ένα κόσμο που τον χαρακτηρίζουν οι συγκρούσεις».

«Η θρησκεία είναι αδιαμφισβήτητα ο ισχυρότερος και πιο πειστικός παράγων στον κόσμο, καθότι δεν περιορίζεται μόνον στην σφαίρα της ιδιωτικής ζωής του προσώπου, αλλά διαδραματίζει σπουδαίον ρόλον ως μοχλός κοινωνικής και θεσμικής κινητοποιήσεως σε πολλά επίπεδα. Δια τούτο, δεν μας προκαλεί έκπληξιν η στροφή με περισσοτέραν προσοχήν προς την θρησκείαν αυτών που χαράσσουν τις αφορώσες αμέσως σε κοινωνικά ζητήματα πολιτικές και των συντελεστών των διεθνών σχέσεων. Είτε πρόκειται για την προστασία του περιβάλλοντος, την ειρήνη, την φτώχεια, την έλλειψη των στοιχειωδών προς το ζην, την εκπαίδευση και την υγεία, σημειώνεται υψηλή αίσθησις κοινής ανησυχίας και κοινής ευθύνης, την οποία εκδηλώνουν πολύ περισσότερον, ασφαλώς, άνθρωποι της πίστης» τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες που έλαβε τα τελευταία 20 χρόνια η πρωτόθρονη Εκκλησία της Ορθοδοξίας στην κατεύθυνση των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών διαλόγων:
«Στο χέρι των θρησκειών είναι είτε να αυξήσουν τον πόνον που ζει ο κόσμος, είτε να συμβάλουν στην θεραπεία των δεινών».
Ανέφερε μάλιστα τον λόγο του Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «ο ανοικτός και ειλικρινής διάλογος είναι δώρον Θεού». Και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε ότι «ζώμεν εν τη εποχή του Διαλόγου, παρά τα αναφυόμενα κατά την πορείαν των σοβαρών διαλόγων προσκόμματα».

Υπενθύμισε δε το κεντρικό συμπέρασμα των Συνεδρίων «για την Ειρήνη και την Ανεκτικότητα» που διοργάνωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη, το 1994 και το 2005, ότι δηλαδή «εγκλήματα διαπραττόμενα εν ονόματι θρησκείας είναι κατ’ουσίαν εγκλήματα κατ’αυτής ταύτης της θρησκείας». Επίσης αναφέρθηκε στο Συνέδριο για την ειρηνική συνύπαρξη του Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και του Ισλάμ, που διεξήχθη στις Βρυξέλλες το 2001, μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης καθώς επίσης και στην ειδική διάσκεψη στο Μπαχρέιν το 2002 με την ευκαιρία της 10ης επετείου από την έναρξη του διαλόγου Χριστιανών-Μουσουλμάνων.
«Με τις Συναντήσεις αυτές διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί μας και διηυρύνθησαν οι ορίζοντές μας επί της διαφορετικότητος και του πλουραλισμού των θρησκειών και πολιτισμών, αλλά και διεκηρύξαμε από κοινού ότι δεν είναι οι θρησκευτικές διαφορές η αιτία που δημιουργεί συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων» είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συνέχισε: «Η εποχή μας είναι μεν εποχή κρίσεως, αλλά ταυτοχρόνως ποτέ άλλοτε δεν είχαν οι άνθρωποι την ευκαιρίαν να επιφέρουν τοσούτον σπουδαίας θετικάς μεταβολάς δια μέσου μόνον του Διαλόγου. Η γνωριμία και επικοινωνία ανθρώπων και εθνικών ομάδων είναι ευχερής, χάρις στα επιτεύγματα της τεχνολογικής προόδου, την ραγδαίαν πρόοδον των μέσων επικοινωνίας και συγκοινωνίας. Εκπρόσωποι διαφορετικών πολιτιστικών και θρησκευτικών καταβολών συναντώνται, συνδιαλέγονται σε συσκέψεις όπως αυτή, προς αναζήτησιν λύσεων. Καίτοι διερχώμεθα αδιαμφισβητήτως περίοδον κρίσεως, εν τούτοις επιθυμώ να υπογραμμίσω εξ ίσου ότι ποτέ άλλοτε δεν γνώρισε η ανθρωπότης μεγαλυτέραν αποδοχήν και κατανόησιν έναντι των θρησκευτικών επιλογών, παραδοσιακών καταβολών και πολιτιστικών αποχρώσεων».
Στη διεθνή Διάσκεψη συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, ο Νούντσιος του Βατικανού στην Άγκυρα, Αρχιεπίσκοπος Θουρίου Antonio Lucibello, ο Αρχιραββίνος των Ιουδαίων της Τουρκίας Ishak Haleva και Αρχηγοί ή εκπρόσωποι Κρατών, Κυβερνήσεων, Κοινοβουλίων και Πανεπιστημιακών Κοινοτήτων. Μεταξύ των επαφών που είχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, στο περιθώριο των εργασιών της διεθνούς Διασκέψεως, συναντήθηκε και με τον κ. Petar Stoyanov, πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας.

Πηγή: http://fanarion.blogspot.com/2011/04/blog-post_17.html

Η Ιερά Σύνοδος για τις ώρες διδασκαλίας των Θρησκευτικών στο Λύκειο

Την Πανελλήνια Συνάντηση με την διοργάνωση Ημερίδας σχετικά με τις ώρες διδασκαλίας των Θρησκευτικών στο Λύκειο, αποφάσισε σήμερα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, Στην Συνάντηση θα κληθούν να συμμετάσχουν εκπρόσωποι των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης καθώς και των Θεολογικών Ενώσεων και Συνδέσμων όλης της Ελλάδος. Η Συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας, στην Ιερά Μονή Πεντέλης, στις 30 Απριλίου 2011.
Επίσης η Σύνοδος αποφάσισε την οργάνωση Ημερίδας για την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση με θέμα «Προοπτικές αναβαθμίσεως της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως», η οποία θα πραγματοποιηθεί στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας, στην Ιερά Μονή Πεντέλης, στις 3 Μαΐου 2011.

Πηγή: http://www.esos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=12404:i-iera-sinodos-gia-tis-ores-didaskalias-ton-thriskeitikon-sto-likeio&Itemid=1796

Ανακοίνωση του «Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου-ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης».

Αθήνα, 31 Μαρτίου 2011

Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις για την τύχη του μαθήματος των Θρησκευτικών, έπειτα από τις διαρροές στον τύπο-το περασμένο φθινόπωρο-ενός σχεδίου για το νέο Λύκειο ,τελικά με τις πρόσφατες ανακοινώσεις του ΥΠΔΒΜΘ, φαίνεται να αναγνωρίζεται στην πράξη η  θεμελιώδης παιδευτική αξία του ΜτΘ.

Σύμφωνα όμως με τις ανακοινώσεις του ΥΠΔΒΜΘ, στο τελικό σχέδιο για την μορφή, το περιεχόμενο σπουδών και τους εκπαιδευτικούς σκοπούς του νέου Λυκείου, το μάθημα των Θρησκευτικών   είναι το μοναδικό μάθημα το οποίο απέκτησε «νέο τίτλο» δηλ. «Θ ρ η σ κ ε ί α  καί  κ ό σ μ ο ς» (σημ.: στις Β΄ και Γ΄ τάξεις) σε σχέση με τα υπόλοιπα τα οποία εξακολουθούν να υφίστανται με τις γενικές τους ονομασίες (π.χ. Μαθηματικά, Ιστορία, Φυσική κλπ). Ταυτόχρονα  διαφοροποιείται ριζικά ο χρόνος που διατίθεται για τη διδασκαλία του, αφού στη μεν Β΄ τάξη γίνεται μονόωρο ( το μοναδικό μάθημα   στη τάξη αυτή ) σε σχέση με τα υπόλοιπα, στη δε  Γ΄ τάξη «αναβαθμίζεται» σε δίωρο, πλην όμως επιλεγόμενο.

Με τον τρόπο αυτό εισάγεται ένα νέο (;) ως προς το περιεχόμενό του  μάθημα, που ενώ στη Α΄ τάξη διατηρεί την υφιστάμενη και σήμερα γενική ονομασία «Θρησκευτικά», στις άλλες δυο τάξεις εμφανίζεται σαφώς διαφοροποιημένο ή εξειδικευμένο κάτω από τον  προαναφερθέντα τίτλο. Πρόκειται ασφαλώς για εσκεμμένη ενέργεια - επιλογή του Υπουργείου, το οποίο  προκαταλαμβάνει τους πάντες και ερήμην των θεολογικών επιστημονικών ενώσεων θέτει αδιαπραγμάτευτα και χωρίς να το συγκεκριμενοποιεί το πλαίσιο και το περιεχόμενο του νέου αυτού μαθήματος.  Όσο και αν είναι ελλιπή τα στοιχεία-αυτή τη στιγμή- για το ακριβές περιεχόμενό του, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι όποιοι παιδαγωγικοί και εκπαιδευτικοί του στόχοι και σκοποί ακυρώνονται a priori στη πράξη, εφόσον η διδασκαλία του περιοριστεί σε μία(1) ώρα υποχρεωτική (Β΄ τάξη) και δύο (2) ώρες μετά από επιλογή (Γ΄ τάξη). Η εμπειρία και η πρακτική έχουν αποδείξει ότι μονόωρη διδασκαλία μαθήματος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση σχεδόν εκμηδενίζει την παρουσία του στο πρόγραμμα και ελαχιστοποιεί τη συμβολή του στη συνολική εκπαιδευτική προσπάθεια (κάτι που εξάλλου και η ίδια η Υπουργός υπογράμμισε σαν λάθος, σε προφορική συνέντευξή της, αναφερόμενη στα μονόωρα μαθήματα που υπήρχαν στο προηγούμενο πρόγραμμα).

Επομένως εάν το υπουργείο επιθυμεί το μάθημα με τον νέο τίτλο να εξυπηρετήσει στοιχειωδώς τις ανάγκες της εκπαίδευσης με στόχο μια σφαιρική προσέγγιση της γνώσης  για το θρησκευτικό φαινόμενο στη ζωή του ανθρώπου και του κόσμου, οφείλει, προκειμένου να είναι εναρμονισμένο με το συνολικό σχεδιασμό του νέου Λυκείου, να αναθεωρήσει την πρότασή του επαναφέροντας τουλάχιστον το δίωρο στη Β΄ τάξη. Είναι αναγκαίο εξάλλου να υπενθυμίσουμε ότι για το θέμα αυτό έχει ήδη αποφανθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας σε παλαιότερη απόφασή του ότι η θρησκευτική εκπαίδευση – ως συνταγματική πρόβλεψη – δεν εξυπηρετείται επαρκώς με την μονόωρη διδασκαλία. Ο θεολογικός εκπαιδευτικός κόσμος αναμένει με ενδιαφέρον την απάντηση του υπουργείου ενώ θα θεωρούσε ως κίνηση ύψιστης αίσθησης ευθύνης την επαναφορά του μαθήματος για την Γ΄ τάξη στη ζώνη των υποχρεωτικών, έστω και με το ισχύον καθεστώς της μιας (1) ώρας.

Οι παραπάνω προτάσεις μας προφανώς ούτε παραβλέπουν την όποια θετική προσπάθεια καταβάλλεται για τη βελτίωση του νέου Λυκείου ,ούτε έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση πρόσκαιρων συντεχνιακών αιτημάτων. Τα όποια προβλήματα επιφέρει ο νέος αυτός σχεδιασμός σε όλους τους εκπαιδευτικούς θα αφορούν προφανώς και τους θεολόγους, γι’ αυτό και πιστεύουμε οτι χρειάζεται συντονισμένη προσπάθεια από όλους τους εκπαιδευτικούς φορείς ώστε να αναδείξουμε  μεν τα όποια θετικά της νέας πρότασης(π.χ. μαθητικές εργασίες, μείωση μαθημάτων) επισημαίνοντας ταυτόχρονα τις αδυναμίες της και τις εμμονές της σε παρωχημένα σχήματα και λανθασμένες επιλογές (π.χ. εξετασιοκεντρική λογική, βαθμοθηρία). Γι’ αυτό και επιφυλασσόμαστε να τοποθετηθούμε συνολικά για το σχεδιασμό του νέου λυκείου προσεχώς.

Κλείνοντας, οφείλουμε να τονίσουμε για μια ακόμη φορά  την πάγια θέση μας για μια θρησκευτική εκπαίδευση που θα αμβλύνει τις αντιθέσεις, θα ξεπερνά τις προκαταλήψεις και τις στερεότυπες αντιλήψεις, θα ενώνει και δε θα χωρίζει τους μαθητές. Στην κατεύθυνση αυτή είμαστε πρόθυμοι να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις, τονίζοντας οτι το αμέσως επόμενο βήμα για το ΥΠΔΒΜΘ προκειμένου να πείσει για τις πραγματικές προθέσεις του σχετικά με την  αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης στον τόπο μας, είναι να  προχωρήσει επιτέλους στη κατάργηση των εγκυκλίων που αφορούν στις απαλλαγές από το μάθημα των Θρησκευτικών και οι οποίες εξακολουθούν να δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινότητα της σχολικής κοινότητας αφήνοντας ανοιχτά ζητήματα που δεν εξυπηρετούν παρά μόνο πρόχειρες ιδεολογικές φορτίσεις και θέτουν διαρκώς σε αμφισβήτηση ένα μάθημα που τα τελευταία χρόνια αλλάζει προς το καλύτερο.

Η Διοικούσα Επιτροπή

του «Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου-ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης»

Αμπατζίδης  Θεόφιλος, Θεολόγος (Κοζάνη)

Αργυρόπουλος Ανδρέας, Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων (Μυτιλήνη)

Καζλάρη Πηγή, Θεολόγος (Λάρισα)

Κωνσταντίνου Μιλτιάδης, Καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη)

Μαυροκωστίδης Γρηγόρης, Θεολόγος (Θεσσαλονίκη)

Μόσχος Δημήτρης, Λέκτορας του Τμήματος Θεολογίας του ΕΚΠΑ (Αθήνα)

Παπαδόπουλος Γιώργος, Θεολόγος (Αθήνα)

Παπασωτηρόπουλος Χριστόφορος, Θεολόγος (Πάτρα)

Σταματέλλου Νόνη ,Θεολόγος (Ιωάννινα)

Πηγή: http://www.kairosnet.gr/joomla/

Δελτίο τύπου του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης για το ΜτΘ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αφορμή τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Παιδείας δια Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων για το «νέο Λύκειο» αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε την έντονη δυσαρέσκεια και απογοήτευση των μελών μας για την εκ νέου υποβάθμιση της θέσης του Θρησκευτικού Μαθήματος.
Η υποτίμηση αυτή συνίσταται στην μεγάλη μείωση των ωρών διδασκαλίας του (περίπου 40%) αφού στη μεν Β΄ Λυκείου το μάθημα των θρησκευτικών έγινε από (2) ώρες υποχρεωτικές που ήταν (1) ώρα υποχρεωτική, στη δε Γ΄Λυκείου από (1) ώρα υποχρεωτική που ήταν έγινε (2) ώρες επιλογής. Επισημαίνουμε στο σημείο αυτό την τραγελαφική αντίφαση της Υπουργού, σύμφωνα με την οποία στο ίδιο το Σχέδιο τονίζει ότι «η έννοια του «μονόωρου» μαθήματος δεν υφίσταται στο νέο Λύκειο» και στη συνέχεια η ίδια παραβιάζει αυτό που λέει, με αποτέλεσμα το μοναδικό μάθημα στο Νέο Λύκειο, που μένει με μία ώρα εβδομαδιαίως είναι αυτό των θρησκευτικών της Β΄Λυκείου.
Ως προς τη Γ΄Λυκείου, το μάθημα των θρησκευτικών, εμμέσως πλην σαφώς «εξαφανίζεται», αφού τοποθετείται ως μάθημα επιλογής, μεταξύ άλλων σπουδαίων για τους μαθητές επιλεγομένων, στα οποία εξετάζονται στις πανελλαδικές τους εξετάσεις. Ποιος μαθητής θα αφήσει, για παράδειγμα, ένα επιλεγόμενο μάθημα ειδίκευσης της κατεύθυνσής του π.χ. ειδίκευση στα Λατινικά, στην Ιστορία, στη Χημεία κ.ά και θα προτιμήσει αντ΄ αυτού το μάθημα των θρησκευτικών!
Αναφορικά με την βίαιη και απρόσμενη μετατροπή του τίτλου του μαθήματος σε: «Θρησκεία και κόσμος», έχουμε να παρατηρήσουμε ότι, παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, δεν προηγήθηκε ένας ειλικρινής, εξαντλητικός και ευρύς διάλογος με όλους τους φορείς του θεολογικού κόσμου. Τρανή απόδειξη αυτού είναι ότι τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και οι υπηρεσιακοί παράγοντες, αγνόησαν συστηματικά όλες τις επιστολές και παρεμβάσεις του Συνδέσμου μας αλλά και άλλων φορέων του κλάδου μας (Θεολογικές Σχολές, ΠΕΘ, Συνδέσμους Θεολόγων, Συλλόγους Μεταπτυχιακών φοιτητών).
Η όποια αναμόρφωση, βελτίωση ή αλλαγή του τίτλου ή του χαρακτήρα του Θρησκευτικού Μαθήματος, των σκοπών και των στόχων του στο ελληνικό σχολείο έπρεπε να είναι προϊόν ελεύθερης συν-απόφασης, συμμετοχής, διαλόγου και προπαντός σεβασμού στην παράδοση, την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου μας και όχι μονομερής απόφαση, που προαναγγέλθηκε δια στόματος της κυρίας Υπουργού από το βήμα του London School of Economics και στη συνέχεια ανακοινώθηκε, χωρίς, μάλιστα, να διευκρινισθεί, αν και πότε θα γίνει διάλογος και διαβούλευση επ΄ αυτού.
Συντασσόμενοι με το κοινό αίσθημα του ελληνικού λαού, της εκπαιδευτικής κοινότητας, της Ιεραρχίας της Εκκλησίας αλλά και με τη διαπίστωση που έχει κάνει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ότι τα αίτια της οικονομικής κρίσης είναι αποτέλεσμα πνευματικής και ηθικο-κοινωνικής παρακμής, πιστεύουμε στην αναγκαιότητα μιας πιο πλούσιας και πιο ουσιαστικής ανθρωπιστικής παιδείας στη πατρίδα μας.
Είναι απορίας άξιον, λοιπόν, ότι αντί να ενισχύεται μειώνεται το μάθημα των θρησκευτικών, ένα βασικό κοινωνικό και ανθρωπιστικό μάθημα, το οποίο είναι από τα σπουδαιότερα, αφού μπορεί να προσφέρει στους μαθητές αυτά που η ίδια η υπουργός τονίζει: «αξίες», «συλλογικότητα», «αλληλεγγύη» και «σεβασμό στους άλλους», ενώ ταυτόχρονα μειώνονται και οι πιθανότητες να γίνει ο μαθητής, κατά την Υπουργό, «συνειδητός Έλληνας πολίτης του κόσμου, γνώστης της ταυτότητάς του στο σύγχρονο ανταγωνιστικό περιβάλλον».
Επισημαίνουμε την αναγκαιότητα βελτιώσεων του σχεδίου που είδε το φως της δημοσιότητας και καλούμε την Υπουργό Παιδείας να κρατήσει τις υποσχέσεις της, σχετικά με τη διαβούλευση και τη συζήτηση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι θέσεις μας και να βγει έτσι το τελικό βελτιωμένο Πρόγραμμα του Νέου Λυκείου. Καλούμε επίσης τις ενώσεις του κλάδου μας σε ενότητα και ετοιμότητα για το σκοπό αυτό.

Η Διοικούσα Επιτροπή.

Πηγή: http://theologoi.wordpress.com/2011/04/04/%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%86%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%87%ce%b5%ce%b4%ce%af%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bf%cf%85-%c2%ab%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%85-%ce%bb%cf%85/

Το σχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για τις τρεις τάξεις του Νέου Λυκείου

Πηγή: http://www.esos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=12205:oles-oi-allages-opos-anakoinothikan-apo-tin-ip-paideias&Itemid=1796

«Η προσέγγιση του Άλλου στην σύγχρονη Τουρκία» – Εκδήλωση από την Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης

Ημερίδα με θέμα: «Η προσέγγιση του Άλλου στην σύγχρονη Τουρκία» διοργανώνει το το Σάββατο 2 Απριλίου 2011 η Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης. Η εκδήλωση θα γίνει στο Ξενοδοχείο GRECOTEL GRAND EGNATIA στην Αλεξανδρούπολη.
Για την ημερίδα έχουν προσκληθεί να μιλήσουν καθηγητές πανεπιστημίων της Τουρκίας.
Το πρόγραμμα της ημερίδας έχει ως εξής:
10:00 π.μ. Έναρξη Ημερίδας

• Χαιρετισμός Μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης Ανθίμου
• Χαιρετισμοί επισήμων
• «Το μάθημα των Θρησκευτικών στην Τουρκία και η πολυπολιτισμικότητα». Εισηγητής: Dr. Recep Kaymakcan, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Sakarya.
• «Αρχαιολογικές εργασίες μέσα στα αρχαία τείχη της Κωνσταντινουπόλεως». Εισηγητής: Dr. Ferudun Ozgumus, Βυζαντινολόγος – Καθηγητής Σχολής Καλών Τεχνών Πανεπιστημίου Κωνσταντινούπολης.
• Σύντομο Διάλειμμα.
• «Η ελληνική συνοικία της Αδριανουπόλεως». Εισηγητής: Dr. Ozkan Ertugrul, Επίκουρος Καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αδριανούπολης.
• Λήξη Ημερίδας.

Συντονιστής: Αντώνιος Χατζόπουλος
Διερμηνείς: Αντώνιος Χατζόπουλος, Χρήστος Τεάζης
Δελτίο τύπου εκδήλωσης
Η πρόσφατη «στροφή» των αρχαιολογικών ερευνών στην γειτονική Τουρκία, για την ανάδειξη και προβολή κάθε βυζαντινού ίχνους δεν επιτρέπεται να μας αφήσει αδιάφορους. Οφείλεται στην προτροπή του Πρωθυπουργού Ερντογάν στα ανώτατα Αρχαιολογικά Συμβούλια της Χώρας του αλλά και στην υπευθυνότητα του επιστημονικού δυναμικού της. Έτσι παρακολουθούμε τις ανασκαφές στην Πόλη και σε ολόκληρη την Μικρά Ασία να αναδεικνύουν τεράστιας σημασίας ευρήματα, αρχαιοελληνικά, βυζαντινά και μεταβυζαντινά.
Η πραγματικότητα αυτή ώθησε την Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως στο να προσκαλέσει σε Ημερίδα με τίτλο «Η προσέγγιση του Άλλου στη σύγχρονη Τουρκία» τους καθηγητές: Recep Kaymakcan, Ferudun Ozgumus και Ozkan Ertugrul, προκειμένου να μας αναπτύξουν την θεωρητική βάση και τα αποτελέσματα αυτής της επιστημονικής αναγέννησης στην γειτονική μας Χώρα, καθώς αφορά τον πολιτισμό και την πνευματικότητα των προγόνων μας που καταστάθηκαν παγκόσμια κοινή κληρονομιά.

Πηγή: http://www.grtrnews.com/«η-προσέγγιση-του-άλλου-στην-σύγχρονη/