Βιβλική Θεολογία της Απελευθέρωσης, Πατερική Θεολογία και Αμφισημίες της Νεωτερικότητας

Βιβλική Θεολογία της Απελευθέρωσης, Πατερική Θεολογία και Αμφισημίες της Νεωτερικότητας σε Ορθόδοξη Οικουμενική Προοπτική, (εποπτεία ύλης-συντονισμός Π. Καλαϊτζίδης), Εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2012

Από τον πρόλογο του βιβλίου

Δὲν θὰ ἀπεῖχε κανεὶς πολὺ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια ἂν ὑποστήριζε ὅτι ἡ πολιτικὴ θεολογία καὶ ἡ θεολογία τῆς ἀπελευθέρωσης εἶναι συνήθως ἀποῦσες ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο θεολογικὸ λόγο, ὅπως ἐξ ἄλλου, σὲ μεγάλο βαθμό, ἡ βιβλικὴ θεολογία, καὶ εἰδικότερα τὸ βιβλικὸ ὑπόβαθρο τῆς θεολογίας τῆς ἀπελευθέρωσης, εἶναι ὁ ἄλλος μεγάλος ἀπὼν τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας, ποὺ ἀρέσκεται νὰ αὐτοπροσδιορίζεται ὡς ἀποκλειστικὰ «πατερικὴ» καὶ «παραδοσιακή». Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, πλὴν σπανίων ἐξαιρέσεων, ἡ θεολογία τῆς ἀπελευθέρωσης, καὶ στὴν εὐρωπαϊκὴ καὶ στὴν λατινοαμερικάνικη ἐκδοχή της, ἀγνοεῖ οὐσιαστικὰ τὴν πατερικὴ συμβολὴ στὰ ὑπὸ συζήτηση θέματα καὶ τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ παρουσιάζουν πολλὰ σχετικὰ πατερικὰ κείμενα, στὰ ὁποῖα συναντᾶμε μιὰ πρώιμη ριζοσπαστικὴ κριτικὴ τοῦ πλούτου, τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας καὶ ἐκμετάλλευσης, ἀκόμη καὶ τῆς ἰδιοκτησίας, ὅπως καὶ μιὰ θερμὴ συνηγορία ὄχι μόνο ὑπὲρ τῆς φιλανθρωπίας καὶ τῆς ἐλεημοσύνης, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῆς κοινωνικῆς στράτευσης καὶ τῆς ἔμπρακτης ἀλληλεγγύης πρὸς τοὺς ἀδυνάτους, μιὰ συνηγορία μὲ χριστολογικὲς ἀναφορὲς καὶ προϋποθέσεις, ποὺ ὑψώνει τὸ μυστήριο τοῦ ἀδελφοῦ, ἂν ὄχι πλάι στὸ μυστήριο τῆς Θεολογίας, τουλάχιστο σὲ σημεῖο καὶ προαπαιτούμενο γιὰ τὴν εἴσοδο στὴ Βασιλεία.

Περισσότερα στο ιστολόγιο Θεολογικά Δρώμενα

Ολοκλήρωση συνεδρίου: Εκκλησιολογία και Εθνικισμός στη μεταμοντέρνα εποχή

Εκκλησιολογία και Εθνικισμός στη μεταμοντέρνα εποχή

Από τις 24 έως τις 27 Μαΐου 2012 πραγματοποιήθηκε το Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Εκκλησιολογία και Εθνικισμός», το οποίο διοργανώθηκε από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος με τη συνεργασία των Ορθόδοξων θεολογικών Φορέων: Έδρα Ορθόδοξης Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Munster- Γερμανία, το Πρόγραμμα Ορθοδόξων Χριστιανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Fordham – Η.Π.Α., το Ρουμανικό Ινστιτούτο Διορθόδοξων, Διαχριστιανικών και Διαθρησκειακών Σπουδών, INTER- Ρουμανία, το Χριστιανικό Πολιτιστικό Κέντρο του Βελιγραδίου – Σερβία, το St Andrews Biblical Theological Institute, Μόσχα-Ρωσία, την Ορθόδοξη Ακαδημία του Valamo-Φιλανδία και το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών –EFOST, Βρυξέλλες). Το συνέδριο καλύφθηκε ζωντανά από το διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι intv.gr.

Κατά την έναρξη ο Διευθυντής της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου Δρ Παντελής Καλαϊτζίδης ανέγνωσε εισαγωγικό χαιρετισμό εκ μέρους της οργανωτικής επιτροπής του Συνεδρίου, όπου συνοπτικά περιέγραψε τη σπουδαιότητα, τους άξονες, τη θεματολογία και τον διαλογικό χαρακτήρα του Συνεδρίου. Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης Ζηζιούλας ανέγνωσε τον χαιρετισμό του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου όπου αναγνωρίστηκαν και επισημάνθηκαν τα εκκλησιολογικά προβλήματα που δημιουργεί ο εθνικισμός. Ο π. Επιφάνιος Οικονόμου, ιεροκήρυξ της Μητροπόλεως Δημητριάδος ανέγνωσε στη συνέχεια το μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, όπου επισημάνθηκε ο κίνδυνος η τρέχουσα κρίση να οδηγήσει σε ανάδυση ποικίλων νέων μορφών εθνικισμού. Ο Δήμαρχος κ. Σκοτινιώτης στο σύντομο χαιρετισμό του ανέδειξε την διπλή κατανόηση της εθνικής ταυτότητας, ως ανοικτής και διαλογικής, όσο και ως εσωστρεφούς και αμυντικής. Στη συνέχεια χαιρέτισε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος ο οποίος έκανε μια σύντομη ιστορική αναφορά στις ποικίλες εκφάνσεις της σχέσης Εκκλησίας και έθνους στην Ανατολή. Τέλος αναγνώστηκαν από την κ. Κλαίρη Νικολάου, σύντομοι χαιρετισμοί εκ μέρους του Αριστοτέλη Παπανικολάου (Fordham University) και της Sirpa Koriala (Orthodox Academy of Valamo), συνδιοργανωτών του συνεδρίου.

Στην εναρκτήρια ανακοίνωση της πρώτης συνεδρίας, ο Μητροπολίτης Διοκλείας κ. Κάλλιστος Ware (Οικουμενικό Πατριαρχείο) ανέπτυξε το θέμα «‘Ουκ ενι Ιουδαίος ουδέ Έλλην’: Εθνότητα και Καθολικότητα». Ξεκινώντας έκανε λόγο για την ευχαριστιακή ταυτότητα της Εκκλησίας, όπου υπερβαίνονται όλα τα είδη διαιρέσεων. Σημείωσε ότι το κριτήριο οργάνωσης της Εκκλησίας ιστορικά δεν ήταν η εθνότητα αλλά μόνο ο γεωγραφικός παράγοντας. Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην σημασία της σύνθεσης μεταξύ εθνότητας και καθολικότητας. Αναφερόμενος στον τρόπο που η έννοια «έθνος» χρησιμοποιείται στην αγία Γραφή, επέμεινε στο ότι η εθνότητα αποτελεί όντως το πλαίσιο μέσα στο οποίο η κάθε τοπική Εκκλησία υπάρχει αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να προσδιορίζει και την ταυτότητα της Εκκλησίας, η οποία είναι «Μία, Αγία, Καθολική…και όχι Εθνική Εκκλησία».

Στην πρώτη πρωινή συνεδρία της δεύτερης ημέρας του Συνεδρίου, υπό την προεδρία της Δρ. Έφης Φωκά, Διευθύντριας του Φόροθμ για τις Θρησκείες του London School of Economics, ομιλητές ήταν οι Δρ. Lucian Leustean και Δρ. Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης.

Ομιλία κ. Ιερώνυμου στη Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας

«Ο δε ημέτερος παιδαγωγός άγιος Θεός Ιησούς, ο πάσης της ανθρωπότητος καθηγεμών λόγος, αυτός ο φιλάνθρωπος Θεός εστι παιδαγωγός.»

Με τον λόγο αυτό, ο οποίος ανήκει στη σπουδαία μορφή των απαρχών του Χριστιανισμού, του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως, ενός από τους θεμελιωτές της πρώτης Σχολής του Χριστιανισμού, της Κατηχητικής Σχολής της Αλεξανδρείας, σας εκφράζω την χαρά και την βαθύτατη συγκίνησή μου, καθώς βρίσκομαι στο ιερό καθίδρυμα της επιστήμης της Θεολογίας, το οποίο αποτελεί ισχυρότατο δεσμό της σχέσης των Λαών και των Εκκλησιών μας.
Αισθάνομαι ως να περιβάλλομαι από αχλύν, την οποία δημιούργησαν χρόνοι μακροί και μορφές αναλλοίωτες μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Μορφές και γεγονότα, όπως τα τόσα και τόσα που μας συνδέουν αδιάσπαστα με την εν Κυρίω Ιησού αγάπη, με τις αγαθές σχέσεις και τις προσφορές και από τις δυό πλευρές. Μορφές πνευματικές, των οποίων έχομε σήμερα έλλειμμα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην ακούουν την προσταγή του προφήτου λέγοντος: «Παύσασθε από των έργων υμών, των παλαιών αμαρτιών, μάθετε καλόν ποιείν• έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν• ηγάπησας δικαιοσύνην, εμίσησας ανομίαν».
Λέγεται συνήθως ότι οι σχέσεις των δύο λαών μας σηματοδοτούνται από την στιγμή κατά την οποία ο ρωσικός λαός ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό. Αλλά επιτρέψτε μου να ειπώ ότι οι σχέσεις της Ελλάδας και της Ρωσίας στον τομέα του πολιτισμού, της παιδείας και των διακρατικών σχέσεων είναι τόσο μακροχρόνιες που χάνονται στα βάθη των αιώνων, ήδη στους ομηρικούς χρόνους, στο πλαίσιο του Τρωικού πολέμου και της Αργοναυτικής εκστρατείας.

Ο τρόπος ζωής, οι βάσεις του πολιτισμού που έθεσαν εκείνοι οι πρώτοι επισκέπτες, αρχικά, και άποικοι με τον καιρό, ορισμένα στοιχεία από τον οποίο φέρνουν διαρκώς στο φως οι αρχαιολογικές ανασκαφές, μαρτυρούν την παλαιότητα της παρουσίας, στη γη της σημερινής ρωσικής δημοκρατίας, του ανήσυχου και δημιουργικού ελληνικού στοιχείου, και προοιωνίζουν την στερεότητα των σχέσεων που έμελλαν να προκύψουν στο μέλλον και ως τις ημέρες μας. Όσο κι αν φαίνεται υπερβολή, οι δεσμοί με τον τόπο προλείαναν με έναν απερίγραπτο τρόπο την θέρμη, η οποία διατηρεί ζωντανή και ακμαία την σχέση μας.

Εξετάζοντας τις ρίζες των παραγόντων που έδωσαν τη δυνατότητα στη Ρωσία να κατακτήσει και να διατηρηθεί στη θέση που έφθασε, με θαυμασμό και σεβασμό παρατηρείται το γεγονός, ότι το Βυζάντιο, σε μια εποχή που πλέον ψυχορραγούσε, έπαιξε τόσο σπουδαίο ρόλο στην κατάκτηση αυτή, ώστε να θεωρηθεί μία από τις πιο σημαντικές, αν όχι και η σημαντικότερη συμβολή του Βυζαντινού Ελληνισμού στην ιστορία της νεότερης Ευρώπης.

Αλλά ευρισκόμενος στον χώρο αυτόν αισθάνομαι την ανάγκη να αναφέρω το όνομα ορισμένων μεγάλων αλλά ταπεινών κατά το φρόνημα ανδρών, ως μνημόσυνο για τα έργα τους που έθεσαν τα θεμέλια στον τόπο αυτό, για να ανθήσει η πίστη, η παιδεία και ο πολιτισμός. Η κληρονομιά που άφησαν αποτελεί πηγή αστείρευτης γνώσης στους σπουδαστές της Σχολής σας, με το σκεπτικό ότι δεν εφείσθησαν ούτε της ίδιας της ζωής τους, για να επιτελέσουν το έργο της πνευματικής καλλιέργειας των νέων του τόπου.

Ο φωτιστής των Ρώσων, μια από τις σημαντικότερες μορφές του 16ου αιώνα, ο Μάξιμος ο Γραικός, ο «Μακσίμ Γριέκ», όπως έμεινε γνωστός στη Ρωσία, ένας από τους διαπρεπέστερους μοναχούς και θεολόγους του 16ου αιώνα, απόστολος και αναμορφωτής της Ρωσικής Εκκλησίας. Φωτεινή μορφή, ο πρώτος ομολογητής και οσιομάρτυρας της Ορθοδοξίας στη Ρωσία. Στον πρόλογο των Απάντων του, που είχε εκδώσει η Θεολογική Ακαδημία του Καζάν: «Εις τοιαύτην δυσχερή εποχήν αφίκετο εις τα καθ’ ημάς εξ Ελλάδος ο διάσημος ούτος ανήρ. Εν τω προσώπω αυτού η ορθόδοξος Ελλάς παρέσχεν εις την ημετέραν εκκλησίαν την μάλλον επίκαιρον βοήθειαν υπέρ της πίστεως, την οποίαν παρέδωκεν εις αυτήν και ήτις κατά τους χρόνους εκείνους ήρξατο κινδυνεύουσα… Δια τα μεγάλα του έργα τον αντήμειψαν δια δεινών, διωγμών και μακροχρονίου εγκαθείρξεως…».

Τον Απρίλιο του 1649 η ρωσική κυβέρνηση ίδρυσε στη Μονή Τσουντόβ, στην καρδιά του Κρεμλίνου, το πρώτο ελληνικό σχολείο, το σχολείο του Αρσένιου, την «Ελληνολατινική Σχολή του Κρεμλίνου». Ο Αρσένιος, έλληνας λόγιος της Διασποράς του 17ου αιώνα, έδρασε στην Ρωσία κατά τον 17ο αιώνα και έγινε γνωστός ως Αρσένιος ο Γραικός, ο τρίτος στον χώρο των γραμμάτων και της τέχνης της Ρωσίας που φέρει την προσωνυμία «Γραικός». Πρόκειται για προσωπικότητα όχι πολύ γνωστή στο ευρύ κοινό, που εργάστηκε στη Μόσχα σε εποχή αμφισβητήσεων, πειραματισμών και ανακατατάξεων, η οποία οδήγησε τελικά στην εποχή του Μεγάλου Πέτρου.
Ήταν 6 Μαρτίου του 1685, όταν δύο αδέλφια από την Κεφαλονιά, ο Καλλίνικος και ο Αρσένιος, οι αδελφοί Λειχούδη, που είχαν σπουδάσει σε φημισμένους δασκάλους της Βενετίας και της Πάδοβας, έφθασαν μετά από περιπέτειες δύο ετών στη Μόσχα, αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την υπόσχεση που είχαν δώσει στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσίθεο τον Νοταρά, να βοηθήσουν στην παιδεία της Ρωσίας, οργανώνοντας ανώτατη σχολή για σπουδές στην ελληνική γλώσσα. Πράγματι, ίδρυσαν εκείνη την ίδια χρονιά τη Σλαβο-Γραικολατινική Ακαδημία που παρείχε ανώτατη παιδεία στη Ρωσία, αυστηρά προσηλωμένη στην Ορθοδοξία. Είναι η Θεολογική Σχολή της Μόσχας, που βρίσκεται από τον 19ο αιώνα εδώ, στην ιστορική Λαύρα του Αγίου Σεργίου, στη βάση της δομής της οποίας εξελίχθηκαν κατόπιν οι νεότερες θεολογικές σχολές της Ρωσίας.

Η σημασία της Θεολογικής Σχολής της Μόσχας είναι ιδιαίτερα πολύτιμη στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις εκείνων των χρόνων επηρέαζαν φυσικά και τις Θεολογικές Σχολές, και αντικατοπτρίζεται στα λόγια του διευθυντή της, επιστήμονα και ταυτόχρονα ασκητή, αρχιεπισκόπου Θεοδώρου Ποζντεβσκίι, ο οποίος έλεγε ότι «στον εκκλησιαστικό χώρο μπορεί και πρέπει να υπάρχει μία σπουδαιότατη μεταρρύθμιση, η μετάνοια και η προσευχή. Τα άλλα πράγματα, τα οποία είναι επίσης χρήσιμα, θα πηγάσουν από αυτήν την χαριτωμένη μεταρρύθμιση του πνεύματος».

Συγχωρήστε μου την αναφορά σε πρόσωπα και πράγματα, τα οποία ασφαλώς γνωρίζετε. Αυτό που ήθελα να εκφράσω με αυτήν την αναδρομή είναι το γεγονός, ότι σε καιρούς δύσκολους, άνθρωποι δικοί μας και δικοί σας, Έλληνες υπόδουλοι και Ρώσοι που διψούσαν για μόρφωση, πάσχιζαν με μεγάλες δυσκολίες και ελλείψεις και θυσίες και κινδύνους, να εμπεδώσουν την παιδεία στον τόπο αυτόν. Σήμερα, που τα αγαθά και η παιδεία και ο πολιτισμός έχουν φθάσει στις άκρες της οικουμένης, σήμερα υπάρχει απερίγραπτη πνευματική ένδεια, που οδηγεί τους ανθρώπους σε εξαθλίωση. Σεις που συνεχίζετε σήμερα με δυναμισμό το έργο εκείνων που αναφέρθηκαν και των πολύ περισσότερων που δεν αναφέρθηκαν, έχετε ένα πεδίο ευρύ και θεοφιλές.

«Οίδα δε ακριβώς», παρατηρεί ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «ότι ο Κύριος ημών ουχί τον λέγοντα μακαρίζει μόνον, αλλά τον προ του ειπείν και πράξαντα. “Μακάριος γαρ”, φησίν “ο ποιήσας και διδάξας• ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών”. Του γαρ τοιούτου διδασκάλου και οι μαθηταί ακούοντες, μιμείσθαι αυτόν γίνονται πρόθυμοι και ου τοσούτον εκ των εκείνου λόγων δέχονται την ωφέλειαν, όσον από των καλών αυτού πράξεων διεγείρονται και τα αυτά ποιείν αναγκάζονται».

Έχομε ανάγκη από δασκάλους και παιδεία. Οι δυσκολίες των καιρών οπωσδήποτε, όσο κι αν είναι μεγάλες, δεν είναι ίδιες με εκείνες των πρώτων χρόνων. Ο Ιερός Χρυσόστομος έλεγε ότι «Καθάπερ γαρ η γη η άψυχος, η ακίνητος, ενεδυναμώθη τω θελήματι του Θεού, και τοσαύτα εξ αυτής τα θαύματα γέγονεν, ούτω και του Πνεύματος τω ύδατι παρόντος, τα παράδοξα και λογισμόν υπερβαίνοντα ευκόλως πάντα γίνεται». Το Άγιο Πνεύμα κραταιώνει την ανθρώπινη προσπάθεια, όπου αυτή το επικαλείται. Μην πτοείσθε, λοιπόν, αλλά έχετε πίστη στον Θεό.

Σας εύχομαι από καρδίας καλή επιτυχία στο έργο σας.

Πηγή: http://gkapetanakis.blogspot.com/2012/05/i.html#!/2012/05/i.html

Γ΄Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο με τίτλο:»Επιστήμη και Θρησκεία μεταξύ διαλόγου και πολεμικής»

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού "Θεολογία"

Διάλεξη προς τιμήν του Στέφανου Γερασίμου

Διάλεξη διοργανώνεται προς τιμήν της μνήμης του Στέφανου Γερασίμου σε συνεργασία των πανεπιστημίων Sabancı, Boğaziçi και του Γαλλικού Ινστιτούτου Ανατολικών Ερευνών την Τρίτη, 29 Μαΐου 2011.

Στην αίθουσα της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Boğaziçi στις 17:00, θα μιλήσει ο Anthony Mohlo, καθηγητής στο European Unıversity Institute, για τις «Κοινότητες και ταυτότητες στη Μεσόγειο των αρχών του μοντερνισμού».

Ο Στέφανος Γερασίμου, από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της Πολίτικης οικογένειας στο χώρο των γραμμάτων, γεννήθηκε στην Πόλη το 1942.

Απόφοιτος του Ζωγραφείου Λυκείου και της Ακαδημίας Καλών Τεχνών στο τμήμα της αρχιτεκτονικής, συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Παρίσι όπου και συνέγραψε μία διατριβή-σταθμό στην κοινωνική επιστήμη της Τουρκίας

Πνεύμα ανήσυχο και με ευρύ πεδίο γνώσεων, ο Στέφανος Γερασίμου συνέχισε να συγγράφει βιβλία για την Τουρκία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ανάμεσα στα οποία τα “Μύθοι της Κωνσταντινούπολης και της Αγια-Σοφιάς” (1995), “Ιστανμπούλ: Η Πόλη των Αυτοκρατοριών” (2000) καθώς και το “Κοινωνία Πολιτών και Εθνικισμός στην Τουρκία” (2001). Μέχρι το θάνατό του, το 2005, δίδασκε ως καθηγητής στο Παρίσι. Βιβλία του έχουν εκδοθεί τόσο στα γαλλικά όσο και στα τουρκικά. Μέχρι το θάνατό του, το 2005, δίδασκε ως καθηγητής στο Παρίσι. Βιβλία του έχουν εκδοθεί τόσο στα γαλλικά όσο και στα τουρκικά και ελληνικά.

Πηγή: http://www.rumvader.org/Page/551/86

Αποχαρακτηρισμός του βακουφίου του ορφανοτροφείου της Πριγκήπου

Το Συμβούλιο της Επικρατείας της χώρας παμψηφεί αποφάσισε τον αποχαρακτηρισμό του βακουφίου των Ορφανοτροφείων της Πριγκήπου (Büğükada Rum Kız ve Erkek Yetimhanesleri Vakfı) από κατειλημμένο (mazbut) σε «ελεύθερο» βακούφι αναγνωρίζοντας έτσι το αίτημα του βακουφίου ότι λειτουργεί εκπληρώνοντας φιλανθρωπική δραστηριότητα.

Με αυτή την απόφαση το σύνολο των μη μουσουλμανικών βακουφίων που αναγνωρίζει η Γενική Διεύθυνση Βακουφίων ανέρχεται σε 166 ενώ προστίθεται ακόμα ένα ίδρυμα στα 68 υπάρχοντα ρωμαίικα βακούφια.

Να θυμίσουμε ότι η περιπέτεια του βακουφίου των Ορφανοτροφείων της Πριγκήπου ξεκίνησε το 1997 με την απόφαση του Συμβουλίου της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων με την οποία το ίδρυμα χαρακτηρίσθηκε ως κατειλημμένο γιατί θεωρήθηκε πως είχε παύσει ο σκοπός της λειτουργίας του κηρύσσοντας παράλληλα και έκπτωτα τα εφτά μέλη της εφορείας του. Η εφορεία του βακουφίου διοικούσε και διαχειριζόταν το ορφανοτροφείο που στεγαζόταν στο ξύλινο κτίριο της Πριγκήπου, ακίνητο το οποίο επεστράφη με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, τον Νοέμβριο του 2010 στον ιδιοκτήτη του, δηλαδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Μετά από δικαστικούς αγώνες 18 ετών στα διοικητικά αλλά και το ανώτατο δικαστήριο της χώρας δικαιώθηκαν οι προσπάθειες της διοίκηση ς του βακουφίου το οποίο δεν έπαψε όλα αυτά τα χρόνια να μάχεται με όλα τα μέσα που διέθετε. Ο κ. Δημήτριος Καρακάσης πρόεδρος του ιδρύματος δήλωσε ότι αισθάνεται επιτέλους δικαιωμένος για τους πολυετείς αγώνες και υπογράμμισε ότι στις άμεσες προτεραιότητες του είναι το νοικοκύρεμα του ιδρύματος του οποίου η λειτουργία είχε ανασταλεί για σχεδόν 18 χρόνια.

Το Δ.Σ. του Συνδέσμου Υποστήριξης Ρωμαίικων Κοινοτικών Ιδρυμάτων χαιρετίζει την πολύ θετική αυτή εξέλιξη για την κοινότητα και τα ιδρύματά της. Επίσης, συγχαίρει θερμά τον κ. Δημήτριο Καρακάση για την ακλόνητη αφοσίωση του στη δύσκολη αυτή αποστολή διεκδίκησης του ιδρύματος ενώ εύχεται καλή κατευόδωση και πορεία από εδώ και πέρα.

Πηγή: http://www.rumvader.org/Page/558/86

5η Επιστημονική Ημερίδα Θεολόγων Καθηγητών Ν. Ημαθίας

Στις 14 Ιουνίου 2012 θα πργματοποιηθεί η 5η Επιστημονική Ημερίδα Θεολόγων Καθηγητών Ν. Ημαθίας με θέμα: «ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΟΨΕΙΣ : ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ».

Η παρουσίαση του βιβλίου "Ιστορία του Κριτόβουλου 1451-1467"

της Μαρίνας Δρυμαλίτου      

     Πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου «Kritovulos tarihi 1451-1467» στο Μουσείο του Πέρα τη Δευτέρα, 21 Μαΐου 2012, παρουσία πολυπληθούς κοινού από τον χώρο των γραμμάτων καθώς και πολλών ομογενών. Το βιβλίο παρουσίασαν ο Διευθυντής του Μουσείου του Πέρα καθ. İlber Ortaylı, η βυζαντινολόγος στο πανεπιστήμιο του Βοσπόρου καθ. Nevra Necipoğlu και ο μεταφραστής του βιβλίου κ. Άριστοτέλης Τσοκώνας. Οι ομιλητές αναφέρθηκαν με τα πιο επαινετικά λόγια στο βιβλίο υπογραμμίζοντας τη σημασία της μετάφρασης στα τουρκικά της καταγραφής της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου από το 1451 έως το 1467. Την περίοδο δηλαδή της αντικατάστασης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από την Οθωμανική, μέσα στο πλαίσιο της βασιλείας του Μωάμεθ του Πορθητή. Ο Κριτόβουλος συνέταξε την πλέον ευρεία και αντικειμενική ιστορία της περιόδου επωφελούμενος τόσο από Βυζαντινούς όσο και Οθωμανούς αυτόπτες μάρτυρες. Μάλιστα, η δική του αφήγηση της άλωσης της Κωνσταντινούπολης θεωρείται από τις πιο έγκυρες πηγές για τα γεγονότα της εποχής που καλύπτει.

Η καθ. Nevra Necipoğlu στην ομιλία της τόνισε πως γράφοντας ο Κριτόβουλος στα ελληνικά κατάφερε να κάνει εκείνη την εποχή γνωστή την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και σε όλο τον δυτικό κόσμο.

Ο κ. Αριστοτέλης Τσοκώνας , μεταφραστής στα τουρκικά της ιστορίας του Κριτόβουλου, αναφέρθηκε στις επιδράσεις του ιστορικού από τον Θουκυδίδη και στην αγάπη του για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την Αττική διάλεκτο. Επιπλέον, μίλησε συνοπτικά για τα θέματα που καλύπτει το βιβλίο και για τον τρόπο που χειρίστηκε τη μετάφραση κατευθείαν από το πρωτότυπο. Το βιβλίο από τις εκδόσεις Heyamola είναι τυπωμένο σε δύο γλώσσες, στη μία η έγχρωμη φωτογραφική ανατύπωση του χειρογράφου και στην άλλη η μετάφραση του κειμένου.

Πηγή: http://www.rumvader.org/Page/555/86/%EF%BF%BD_%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD_%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD_%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD_%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD_%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD_%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BD_14511467.html

Παρουσιάστηκε το νέο βιβλίο του καθηγητή Ιωάννη Πέτρου «Θρησκεία και Κοινωνία» στην 9η ΔΕΒΘ

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις 12:00 το μεσημέρι η παρουσίαση του νέου βιβλίου του καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ κ. Ιωάννη Πέτρου με τίτλο «Θρησκεία και Κοινωνία» στην 9^η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης στο Περίπτερο 15 της Δ.Ε.Θ. στην αίθουσα Γιώργου Ιωάννου. Την εκδήλωση οργάνωσαν οι εκδόσεις Μπαρμπουνάκη. Για το βιβλίο αλλά και το έργο γενικά του καθηγητή Ιωάννη Πέτρου μίλησαν ο καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας κ. Χρυσόστομος Σταμούλης και ο καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας κ. Παναγιώτης Παχής. Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο αναπλ. καθηγητής και αναπλ. Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας κ. Φώτιος Ιωαννίδης.

Περισσότερα στο ιστολόγιο ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Εκδηλώσεις Μνήμης της 559ης Επετείου της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ

Ανακοίνωση

Εκδηλώσεις Μνήμης της 559ης Επετείου της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης

Μνημόσυνο για τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τους πεσόντες το 1453

Κυριακή 27 Μαΐου 2012 - ώρα 10.00 π.μ. στον Ιερό και Πανεπιστημιακό Ιερό Ναό Υπεραγίας Θεοτόκου Καπνικαρέας. Ακολούθως κατάθεση στεφάνων στον Ανδριάντα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου 10.45π.μ. και στο Μνημείο Άγνωστου Στρατιώτη 11.30 π.μ.

Ημερίδα με θέμα :
«Οι Φαναριώτες και η συμβολή τους στην διάσωση του Γένους»
Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών – Δ. Σούτσου 46, Αμπελόκηποι

Τρίτη, 29 Μαΐου 2012, ώρα έναρξης 18.30 μ.μ.

Πρόγραμμα εισηγήσεων:

- Ιω Τσοκώνα (συγγραφέας-μεταφράστρια): «Φαναριώτες Δραγουμάνοι».
- Μαρία Λιακάκη (ιστορικός): «Το Βυζάντιο μετά την Άλωση του 1453: αριστοκρατικές Βυζαντινές οικογένειες και η σχέση τους με του Φαναριώτες».
- Μ. Βαρβούνης (Άρχ. της Μ.Χ.Ε-Καθ. Δ.Π.Θράκης), «Οι Φαναριώτες στην Ηγεμονία της Σάμου (1834-1912)».
- Κων/νος Ποτήρης (Φιλόλογος-D.E.Α): «Η προεπαναστατική δράση των Φαναριωτών υπέρ του Γένους» .

Πηγή:

http://www.newsnow.gr/article/104229/ekdiloseis-mnimis-tis-559is-epeteiou-tis-alosis-tis-konstantinoupolis.html 

Πρόγραμμα του Διεθνούς Συνεδρίου «Εκκλησιολογία και Εθνικισμός στη Μεταμοντέρνα εποχή» που θα πραγματοποιηθεί στις 24-27 Μαΐου 2012

Το τελικό ωρολόγιο πρόγραμμα του  Διεθνούς Συνεδρίου «Εκκλησιολογία και Εθνικισμός στη Μεταμοντέρνα εποχή» που θα πραγματοποιηθεί στις 24-27 Μαΐου 2012.

Το Συνέδριο θα καθυφθεί ζωντανά απο το τηλεοπτικό κανάλι www.intv.gr  και θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση (ελληνικά -αγγλικά) και απο το ραδιοφωνικό σταθμό της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος "Ορθοδοξη Μαρτυρία"στους 104FM, www.imdradio.gr

 

Τελευταία συνάντηση του Biblicum για το ακαδημαϊκό έτος 2011 - 2012

Η τελευταία συνάντηση του Biblicum για το ακαδημαϊκό έτος 2011 - 2012 θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα, 28 Μαϊου στις 19.30 στην αίθουσα συνεδριάσεων της Θεολογικής Σχολής (α΄ όροφος).

Eισηγητής θα είναι ο Καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας κ. Πέτρος Βασιλειάδης, με θέμα: "Το έλλειμα θεολογίας περί του κακού στη Καινή Διαθήκη και το μέλλον των Βιβλικών Σπουδών".

Πηγή: http://blogs.auth.gr/moschosg/2012/05/21

Σεμινάριο της ΠΕΘ με θέμα "Ο άγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως ως παιδαγωγός και θεολόγος"

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

Χαλκοκονδύλη 37. 10432 ΑΘΗΝΑ
Τηλ. 2105224180-FAX. 2105224420
Iστοχώρος: www.petheol.gr
e-mail: panenthe@otenet.gr
& : enosis@petheol.gr 

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ (21-5-2012)

Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων, ευρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει στους συναδέλφους και νέους θεολόγους ότι, στο Επιμορφωτικό Σεμινάριο Παιδαγωγικής και Διδακτικής Κατάρτισης, στα Γραφεία της ΠΕΘ (Χαλκοκονδύλη 37, όροφος 3ος) εισηγήτρια στις 26-5-2012 ημέρα Σάββατο και ώρα 11.30 – 14.15 θα είναι: η κ. Βαρβάρα Γιαννακοπούλου, Λέκτορας της Θεολογική Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα : «Ο άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ως παιδαγωγός και θεολόγος».

 

Από τη Γραμματεία της ΠΕΘ

 

Πηγή: http://religiousnet.blogspot.com/2012/05/blog-post_4214.html

Ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων κατά την Άλωση της Πόλης - Ένα ιστορικό-μουσικό ταξίδι από την Πόλη του 1453 στην Πόλη του σήμερα

Τo Κέντρον Ἐρεύνης καὶ Προβολῆς τῆς Ἐθνικῆς Μουσικῆς, Μουσικό, Λαογραφικὸ καὶ Φιλολογικὸ Ἀρχεῖο Σίμωνος καὶ Ἀγγελικῆς Καρά, σᾶς προσκαλεῖ στὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τῶν πεσόντων κατὰ τὴν Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τὸ ὁποῖο θὰ πραγματοποιηθεῖ τὴν

Κυριακὴ 27 Μαΐου 2012, καὶ ὥρα 12.00 τὸ μεσημέρι, στὴν αἴθουσα τῆς Παλαιᾶς Βουλῆς (Ἐθνικὸ Ἱστορικὸ Μουσεῖο), ὁδὸς Σταδίου 13 (στάση Μετρὸ «Πανεπιστήμιο»).

Ὁμιλήτρια ἡ ἱστορικὸς κ. Μαριάννα Κορομηλᾶ, μὲ θέμα: «Τὸ σφιχτοπλεγμένο δίκτυο τῆς Ρωμηοσύνης ὑπὸ τὴν οἰκουμενικὴ σκέπη».

Ἀναφορὰ στὸ σήμερα τῆς Ρωμηοσύνης στὴν Πόλη θὰ γίνει ἀπὸ τὸν ἐκπαιδευτικὸ κ. Γεώργιο Μπάρλα, μὲ ἀφορμὴ σύγχρονα κείμενα. Οἱ χορωδίες καὶ ὀρχῆστρες τῶν δασκάλων καὶ μαθητῶν τοῦ ΚΕΠΕΜ θὰ ἐκτελέσουν ὕμνους, θρήνους, τραγούδια καὶ ὀργανικὰ μέλη ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ κοσμικὴ μουσική μας παράδοση.

Σύντομοι σχολιασμοὶ στὴν μουσικὴ παράδοση τῆς μεταβυζαντινῆς περιόδου θὰ γίνουν ἀπὸ τὸν κ. Ἰωάννη Ἀρβανίτη, διδάκτορα μουσικολογίας τοῦ Ἰονίου Πανεπιστημίου, καὶ ἀπὸ τὸν κ. Γεώργιο Λυκούρα, μουσικολόγο-συνθέτη.

Πηγή: http://www.eptalofos.gr/Article/673/

Διεθνές Διεπιστημονικό Συνέδριο «ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ». Οι Αβρααμικές Θρησκείες και η ευθύνη τους για τον κόσμο.

Διεθνές διεπιστημονικό συνέδριο με θέμα «Εγώ ειμί ο Ων» θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη το διήμερο 31ης Μαΐου με 1η Ιουνίου με πρωτοβουλία της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Γερμανικού Ινστιτούτου Goethe. Στο συνέδριο, που τελεί υπό την αιγίδα – μεταξύ άλλων - της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης και έχει την επικοινωνιακή υποστήριξη του Amen.gr, θα συμμετάσχουν διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η παρουσία του Χριστιανισμού, Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ στην Θεσσαλονίκη, οι διαθρησκευτικοί διάλογοι, η θρησκευτική κληρονομιά της σημερινής Ευρώπης και οι σχέσεις συνύπαρξης των Αβρααμικών θρησκειών είναι μερικά από τα θέματα που θα τεθούν στις εισηγήσεις και τις συζητήσεις που θα ακολουθήσουν κατά τις εργασίες του συνεδρίου.

Το Συνέδριο θα κλείσει με στρογγυλή τράπεζα που θα έχει θέμα: «Η αραβική άνοιξη και ο ευρωπαϊκός χειμώνας. Η ευθύνη της θρησκείας στις σημερινές κοινωνίες που πλήττονται από την κρίση». Την συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Νίκος Παπαχρήστου, υπεύθυνος της Πύλης Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Amen.gr.

Πρόγραμμα

ΠΕΜΠΤΗ 31.05.2012

Α’ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Συνεδριακό Κέντρο της Διακονίας)

Προεδρία: Καθηγητής Δρ. Wolfgang Müller (Πρόεδρος της Ελβετικής Θεολογικής Εταιρείας)
10.00 - 10.30 Οι αβρααμικές θρησκείες και η παρουσία τους στη Θεσσαλονίκη. Μια ιστορική αναδρομή στην πόλη. (Καθηγητής Δρ. Αθανάσιος Καραθανάσης, Θεσσαλονίκη)
10.30 - 11.00 Ο αυτοκράτορας Μανουήλ Παλαιολόγος και οι διάλογοί του με το Ισλάμ.
(Επίσκοπος Αβίδου, Καθηγητής Δρ. Κύριλλος Κατερέλλος, Αθήνα)
11.00 - 12.00 Συζήτηση - Διάλειμμα

Προεδρία: Καθηγητής Δρ. Αθανάσιος Καραθανάσης (Πρόεδρος του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ)
12.00 - 12.30 Quod omnes dicunt Deum. Οι περί Θεού αποδείξεις ως λογικοί δρόμοι προς τον μονοθεϊσμό των αβρααμικών θρησκειών; (Καθηγητής Δρ. Gunther Wenz, Μόναχο)
12.30 - 13.00 Η έννοια της θρησκευτικής ελευθερίας στο Ισλάμ. (Δρ. Wolfgang Bauer, Βιέννη)
13.00 - 13.30 Συζήτηση

Β’ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Συνεδριακό Κέντρο της Διακονίας)

Προεδρία: Καθηγητής Δρ. Αθανασιός Βλέτσης (Πρόεδρος του Τμήματος Ορθοδόξου Θεολογίας LMU Μονάχου)
17.00 - 17.30 Ο διαθρησκευτικός διάλογος στην ορθόδοξη θεολογία σήμερα.
(Καθηγητής Δρ. Γεώργιος Μαρτζέλος, Θεσσαλονίκη)
17.30 - 18.00 Η καθολικότητα στον ιουδαϊσμό. (Ραβ. Δρ. Izhak Dayan, Γενεύη)
18.00 - 19.00 Συζήτηση - Διάλειμμα

Προεδρία: Αναπληρωτής Καθηγητής Δρ. Ιωάννης Κουρεμπελές (Διευθυντής Τομέα Δογματικής του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ)
19.00 - 19.30 Η θρησκευτική κληρονομιά της σημερινής Ευρώπης κατά τον Joseph Ratzinger - Βενέδικτο ΙΣΤ’. (Πανεπιστημιακός Συνεργάτης M.Th. Στέφανος Αθανασίου, Βέρνη)
19.30 - 20.00 Βυζαντινός και ισλαμικός κόσμος - Όψεις επαφής και αλληλεπίδρασης πριν τις Σταυροφορίες. (Ομότιμος Καθηγητής Δρ. Δρ. h.c. Johannes Koder, Βιέννη)
20.00 - 20.30 Συζήτηση
20.30 - 21.00 Χαιρετισμοί επίσημων προσκεκλημένων
21.00 Δεξίωση

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 01.06.2012

Γ’ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (ΣυνεδριακΟ Κεντρο της Διακονιας)

Προεδρία: Καθηγήτρια Δρ. Angela Berlis (Πρόεδρος του Τμήματος Παλαιοκαθολικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Βέρνης)
10.00 - 10.30 Ο χριστιανικός μονοθεϊσμός υπό ερώτηση και ο θρησκευτικός πλουραλισμός στη μόδα; Σκέψεις για τη σχετικοποιητική θεολογία και τη διεκδίκηση της αποκλειστικότητας από τη χριστιανοσύνη. (Αναπληρωτής Καθηγητής Δρ. Ιωάννης Κουρεμπελές, Θεσσαλονίκη)
10.30 - 11.00 Ακροατές του λόγου, δέκτες της ενέργειας. Χριστιανοί και μουσουλμάνοι ενώπιον της κλήσης του Θεού. (Καθηγητής Δρ. Norbert Hintersteiner, Δουβλίνο)
11.00 - 12.00 Συζήτηση - Διάλειμμα

Προεδρία: Καθηγητής Δρ. Γεώργιος Μαρτζέλος (Διευθυντής του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών)
12.00 - 12.30 Η ιστορία του Αβραάμ από την πλευρά του Κορανίου. (Mag. Ranya Hafez, Βιέννη)
12.30 - 13.00 Ένας είναι ο Θεός πατέρας; Η περί Θεού διδασκαλία στην προοπτική ενός χριστιανικού- ισλαμικού διαλόγου από την άποψη της ορθόδοξης θεολογίας. (Καθηγητής Δρ. Αθανάσιος Βλέτσης, Μόναχο)
13.00 - 13.30 Συζήτηση

Δ’ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (ΝΕΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)
Προεδρία: Ομότιμος Καθηγητής Δρ. Δρ. h.c. Johannes Koder (Πρόεδρος της Αυστριακής Εταιρείας Βυζαντινού Πολιτισμού)
18.00 - 18.30 Η εντολή για αγάπη στον πλησίον ως δυνατότητα στις αβρααμικές θρησκείες.
(Καθηγητής Δρ. Wolfgang Müller, Λουκέρνη)
18.30 - 19.00 Ειρήνη και σύγκρουση κατά τη συνάντηση των αβρααμικών θρησκειών. Ιστορικές γνώσεις και διαπιστώσεις. (Καθηγήτρια Δρ. Angela Berlis, Βέρνη)
19.00 - 20.00 Συζήτηση - Διάλειμμα

20.00 Στρογγυλή τράπεζα: Η αραβική άνοιξη και ο ευρωπαϊκός χειμώνας. Η ευθύνη της θρησκείας στις σημερινές κοινωνίες που πλήττονται από την κρίση.

Καθηγητής Δρ. Ηρακλής Ρεράκης (Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ)
Καθηγητής Δρ. Gunther Wenz (Τμήμα Θεολογίας του LMU Μονάχου)
Καθηγητής Δρ. Wolfgang Müller (Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Λουκέρνης)
Δρ. Wolfgang Bauer (Τμήμα Ισλαμικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου της Βιέννης)

Συντονιστής: Νικόλαος Παπαχρήστου (Δημοσιογράφος, Αθήνα)

ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ
Ν. Πλαστήρα 65, 542 50 Θεσσαλονίκη, τηλ: 2310 397 700, www.oipp.gr
ΝΕΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Βασ. Γεωργίου 1, 546 40 Θεσσαλονίκη, τηλ: 2310 877 777

ΣΕ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ PETER PANES, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΚΑΘ. ΔΡ. Δ. ΛΙΑΛΙΟΥ, ΚΑΘ. ΔΡ. Α. ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ, ΑΝ. ΚΑΘ. ΔΡ. Ι. ΚΟΥΡΕΜΠΕΛΕΣ , ΚΑΘ. ΔΡ. A. BERLIS, ΚΑΘ. ΔΡ. W. Müller, ΚΑΘ. ΔΡ. G. WENZ
ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ
Goethe Institut Θεσσαλονίκης
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης
Πρεσβεία της Αυστρίας στην Ελλάδα
Πρεσβεία της Ελβετίας στη Ελλάδα
Γενικό Προξενείο της Γερμανίας στην Θεσσαλονίκη

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΔήμος Θεσσαλονίκης
TV 100
Amen.gr
Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βέρνης
Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης
Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού
Εβραϊκή Κοινότητα της Θεσσαλονίκης

Πηγή: http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=9439

Παρουσίαση του βιβλίου του καθ. Φιλοσοφίας Umberto Galimberti

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει τo ερχόμενο Σάββατο, 26 Μαϊου 2012 και ώρα 12 μ. στο αμφιθέατρο του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Ομιλητές θα  είναι οι Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Γεράσιμος Βώκος και Μελής Μελετιάδης.

Παρουσίαση του βιβλίου του καθ. Ιωάννη Πέτρου Θρησκεία και Κοινωνία στην 9η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει την ερχόμενη Παρασκευή, 25 Μαϊου 2012 και ώρα 12 μ. στο περίπτερο 15 της Δ.Ε.Θ, στο πλαίσιο της Διεθνούς Εκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης.

Aπάντηση της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για την εκπόνηση των νέων ΠΣ στον κ. Γιώργο Παπαθανασόπουλο

Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων

για την εκπόνηση νέου Προγράμματος Σπουδών

στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνάσιου

Αθήνα 22  Μαΐου 2012

Aπάντηση στον κ. Γιώργο Παπαθανασόπουλο

Το κείμενο του κ. Γιώργου Παπαθανασόπουλου (Γ.Π.) με τίτλο «Θρησκευτικά και Αντβεντιστές», που δημοσιεύθηκε στις 14-5-2012 ταυτόχρονα σε διάφορες θρησκευτικές ιστοσελίδες του διαδικτύου, έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά μεθοδευμένης και άδικης  κριτικής εναντίον του νέου Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου.

Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι παραπλανά ευθύς εξαρχής, διότι ακόμη και η πρώτη φράση του «Ε! όχι και κοινά βιβλία με τους Αντβεντιστές!», δημιουργεί την εντύπωση ότι έχουμε κοινά διδακτικά βιβλία με τους Αντβεντιστές και όχι ότι χρησιμοποιούμε κοινή επιστημονική βιβλιογραφία. Επιπλέον αναρωτιέται κανείς, με ποιο επιστημονικό κριτήριο ο κ. Γ. Π. θεωρεί όλους αυτούς τους επιστήμονες Αντβεντιστές; Αλλά και ο υποκρυπτόμενος υπαινιγμός στον παραπλανητικό τίτλο «Θρησκευτικά και Αντβεντιστές» είναι αδικαιολόγητα προσβλητικός. Το Πρόγραμμα Σπουδών και ο Οδηγός για τον Εκπαιδευτικό, ούτε χρησιμοποιούν, ούτε παραπέμπουν, ούτε καν αναφέρουν θέσεις Αντβεντιστών! Επομένως, αντί ο αρθρογράφος να προσπαθεί να τεκμηριώσει την κριτική του στην αποσπασματική χρήση του πίνακα της βιβλιογραφίας, θα ήταν καλύτερα να είχε διαβάσει ολόκληρο τον Οδηγό και να είχε προσπαθήσει να κατανοήσει τις θέσεις και τα περιεχόμενά του. Ελπίζουμε πως αυτή του η κρίση είναι προϊόν ελλιπούς γνώσης ή κακής διατύπωσης και όχι έντεχνη παραπληροφόρηση. Επί της ουσίας, η Παιδαγωγική και η Ψυχολογία δεν είναι επιστήμες που αποτελούν μονοπώλιο κάποιας θρησκείας ή ομολογίας και οι συγκεκριμένοι επιστήμονες έχουν έργο, που με τα σύγχρονα κριτήρια (αριθμός παραπομπών, επίδραση στην περαιτέρω έρευνα) θεωρείται θεμελιώδες για να έχει κανείς έστω μια εικόνα από την επιστημονική συζήτηση που διεξάγεται σχετικά. Αλλά και αν τα χρησιμοποιούν οι Αντβεντιστές ή οποιοσδήποτε άλλος για τις δικές του ανάγκες, αυτό σημαίνει ότι απαγορεύεται να τα χρησιμοποιήσουμε και εμείς; Σε κάθε επιστημονική εργασία παρατίθεται η διεθνής επιστημονική βιβλιογραφία επί του θέματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι συγγραφείς υιοθετούν όλες τις θέσεις των βιβλίων που αναφέρονται. Στη  βιβλιογραφία του Προγράμματος Σπουδών και του Οδηγού αναφέρονται αρκετοί Έλληνες παιδαγωγοί και ορισμένοι ξένοι, ανεξάρτητα από το εάν το Πρόγραμμα Σπουδών ακολουθεί ή εφαρμόζει τις θέσεις τους. Από την άλλη πλευρά, η κοινή χρήση μιας έγκυρης βιβλιογραφικής αναφοράς δεν σημαίνει σύμπτωση απόψεων μεταξύ εργασιών διαφορετικής προέλευσης.

Το κείμενο του V. Korniejczuk, στο οποίο ο κ. Γ. Π. αναφέρεται, στοχεύοντας να αναδείξει ένα θεωρητικό μοντέλο για τη θρησκευτική ανάπτυξη που θα μπορούσε να εφαρμοστεί στον αντβεντιστικό «πληθυσμό», αφορμάται – απολύτως λογικά – από τις βασικές θεωρίες για την ανάπτυξη του παιδιού (θεμελιωμένες στην αναπτυξιακή θεώρηση του Piaget). Μήπως αυτό σημαίνει ότι και ο Piaget δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στην θεωρία και πράξη της ελληνικής θρησκευτικής εκπαίδευσης;

Ας μάθει λοιπόν ο κ. Γ. Π. ότι οι εργασίες των Goldman, Fowler και Oser βασισμένες σε έρευνες γύρω από τη γνωστική (Piaget) και ηθική (Kohlberg)  ανάπτυξη του παιδιού: α) συνιστούν θεμελιώδεις θεωρίες γύρω από τη θρησκευτική ανάπτυξη, που – ακόμη και αν ορισμένες διαστάσεις τους έχουν ξεπεραστεί – δεν μπορούμε να μην τις λαμβάνουμε υπόψη, β) βασίστηκαν σε εκτεταμένες και εμπεριστατωμένες εμπειρικές έρευνες που προβάλλουν τις ψυχολογικές, ηθικές, πολιτισμικές κ.ά. βάσεις και συνιστώσες της θρησκευτικής εκπαίδευσης, γ) ανέδειξαν τους τρόπους με τους οποίους οι μαθητές σκέφτονται και αντιλαμβάνονται τη θρησκεία, συλλαμβάνουν τόσο το βιβλικό διδακτικό υλικό όσο και τις θρησκευτικές και θεολογικές έννοιες, δ) στόχευσαν (άμεσα και έμμεσα) στην κατανόηση των αναγκών της αποτελεσματικής θρησκευτικής εκπαίδευσης των μαθητών. Για όλους αυτούς τους λόγους κανένας σοβαρός μελετητής, συγγραφέας, συντάκτης προγραμμάτων σπουδών αλλά και διδάσκαλος του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν νομιμοποιείται να μην τις λάβει υπόψη του στον σχεδιασμό της σχολικής θρησκευτικής αγωγής.

Για τους παραπάνω λόγους οι εργασίες των Goldman, Fowler και Oser χρησιμοποιήθηκαν τόσο από την προτεσταντική όσο και από τη ρωμαιοκαθολική σχολική θρησκευτική εκπαίδευση (ακόμη και την εκκλησιαστική/κατηχητική, π.χ. στην Αυστραλία), προκειμένου να εκτιμηθούν παράγοντες γύρω από τη διδασκαλία της θρησκείας, να ανανεωθούν στοχεύσεις και κατευθύνσεις της σχολικής διδασκαλίας, να αναθεωρηθούν αναλυτικά προγράμματα και βιβλία και να εμπλουτιστούν οι διδακτικές πρακτικές των εκπαιδευτικών. Και βέβαια, μια και «είμαστε το κέντρο του κόσμου», ας γνωρίζει ο κ. Γ. Π. ότι και οι εν Ελλάδι ορθόδοξοι χριστιανοπαιδαγωγοί των Θεολογικών Σχολών (Ε. Περσελής, Χ. Βασιλόπουλος, Ι. Κογκούλης) όχι μόνο χρησιμοποιούν και αναφέρουν στα κείμενά τους τις παραπάνω εργασίες, αλλά τις διδάσκουν και στους φοιτητές τους. 

Ως προς τον P. Schreiner, είναι 6 και όχι 5 οι τίτλοι στους οποίους αναφέρεται ο Οδηγός του Εκπαιδευτικού στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου. Ωστόσο, βιβλίο «του» (αποκλειστικά) είναι μόνον ένα που αφορά στη συγκριτική παρουσίαση στοιχείων για την ευρωπαϊκή θρησκευτική εκπαίδευση (το τελευταίο στη λίστα μας). Σε όλα τα υπόλοιπα που είναι συλλογικά έργα, ο P. Schreiner είναι ένας από μια πλειάδα συγγραφέων οι οποίοι προέρχονται από διάφορες χώρες μάλιστα και ορθόδοξες (π.χ. Kozhuharov / Ρωσία, B. Andonov /Βουλγαρία). Ενδεικτικά αναφέρουμε: Η. Verkest (Βέλγιο), C. Bakker, G. Bertram-Troost, S. Miedema (Ολλανδία), R. Jackson, G. Pollard, D. Lankshear (Βρετανία), S. Mc Kinney (Σκωτία), Α. Mc Grady (Ιρλανδία), F. Pajer (Ιταλία), Luodeslampi (Φινλανδία), G. Skeie (Νορβηγία), J.P. Willaime (Γαλλία) κ.ο.κ. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι συγγραφείς δεν είναι αποκλειστικά προτεστάντες. Τα δε βιβλία δεν εκδίδονται αποκλειστικά από το Comenius, αλλά σε συνεργασία με το δίκτυο ICCS (Intereuropean Commission on Church and School).

Αν στις παρατηρήσεις του ο P. Schreiner έχει λάθη ή ανακρίβειες, αυτό το επισημαίνει η κριτική και γίνεται αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης. Ούτως ή άλλως κανείς δεν αντιγράφει δουλικά στη διδακτική πράξη ό,τι διαβάσει, πολλώ μάλλον, όταν πρόκειται για θεωρητικές μελέτες. Η βιβλιογραφία δίνει στον εκπαιδευτικό δυνατότητες για επιλογή και διαμόρφωση προσωπικής διδακτικής στρατηγικής. Ο κ. Γ. Π. αποσιωπά την πλούσια βιβλιογραφία, ελληνική και ξένη, που παρέχει ο Οδηγός του Εκπαιδευτικού και απομονώνει ό,τι κατά την κρίση του μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον του νέου Προγράμματος Σπουδών. Εξάλλου, η προσπάθεια θεμελίωσης του ισχυρισμού ότι ο Οδηγός έχει «προτεσταντική έμπνευση» στο γεγονός ότι τα Νέα Προγράμματα Σπουδών έχουν ενταχθεί από το ελληνικό κράτος στη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ είναι επίσης ακατανόητη και παραπλανητική.

Στην επιστημονική κοινότητα, υπάρχουν διάφοροι αποδεκτοί τρόποι για οργάνωση-παράθεση των παραπομπών. Στη σύγχρονη ελληνική και ξένη ακαδημαϊκή βιβλιογραφία είναι κυρίαρχη πλέον η τάση της καθιέρωσης του συστήματος αναφοράς «Όνομα συγγραφέα-έτος έκδοσης βιβλίου» που έχει πολλά πλεονεκτήματα. Εξυπακούεται ότι το ειδικό αναγνωστικό κοινό μιας επιστημονικής εργασίας γνωρίζει τη βιβλιογραφία επί του θέματος και μπορεί να διασταυρώσει τις πληροφορίες. Με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι ο κ. Γ. Π., παρόλο το διδακτικό ύφος του περί μεθοδολογίας, δεν γνωρίζει βασικά πράγματα απ’ αυτήν. Ενδεχομένως, το γεγονός αυτό εξηγεί και τη στάση του. Ακόμη και ένας προπτυχιακός φοιτητής που συγγράφει μια απλή φροντιστηριακή εργασία, γνωρίζει ότι στη βιβλιογραφία οι τίτλοι αυτοτελών έργων δεν έχουν αριθμό σελίδων, παρά μόνο αν πρόκειται για άρθρα ή λήμματα. Σημασία έχει ο συγγραφέας να αναπαράγει σωστά τις πληροφορίες και όχι να δίνει την εντύπωση ότι γράφει στο γόνατο, όπως κάνει ατυχώς ο κ. Γ.Π., που αναφέρει τα βιβλία χωρίς τα υπόλοιπα βιβλιογραφικά στοιχεία, που αναγράφει τον ένα συγγραφέα ως R. Oser (αντί Fritz Oser, όπως σωστά γράφει ο Οδηγός), ή που παραπέμπει σε έργο με παραποιημένο τον τίτλο «Λαυσαϊκές ιστορίες» (…!).Εάν ο αρθρογράφος ήταν θεολόγος ή εκπαιδευτικός θα απέφευγε αρκετά από τα αδικαιολόγητα λάθη στα οποία υπέπεσε. Ποια είναι η εγκυρότητα της κριτικής του, όταν μάλλον με τη βοήθεια λεξικών (και όχι με βάση την επιστημονική βιβλιογραφία ή έστω τη διδακτική εμπειρία) προσπαθεί να προσεγγίσει έννοιες όπως είναι το «brainstorming»; Εάν έκανε τον κόπο να διαβάσει ολόκληρο τον Οδηγό, τον οποίο ισχυρίζεται ότι έχει διαβάσει, θα διαπίστωνε ότι είναι διαδεδομένη τεχνική διδασκαλίας με διάφορες ονομασίες στην ελληνική βιβλιογραφία και διδακτική πρακτική, όπως «καταιγισμός αυθόρμητων ιδεών», «ιδεοκαταιγισμός», «καταιγισμός ιδεών», «ιδεοθύελλα» κ.ά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν είναι «ομαδική εργασία προς επίλυση προβλήματος». Οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός με στοιχειώδεις γνώσεις διδακτικής μπορεί να διακρίνει τον «καταιγισμό ιδεών» από τη διδακτική τεχνική της «επίλυσης προβλήματος».

 Αλγεινή, τέλος, εντύπωση μας προκαλεί το γεγονός ότι ο κ. Γ.Π. αγνοεί τη μεγάλη σχετική συζήτηση και τα πάμπολλα ορθόδοξα έργα που έχουν γραφτεί στις μέρες μας για ζητήματα ανεκτικότητας, δικαιωμάτων, περιβάλλοντος κλπ., θεωρώντας ότι αυτά δεν πρέπει να απασχολούν τον πραγματικό Χριστιανό («δεν είναι ζητούμενα»), διότι αρκεί η παράδοση που με ευκολία κατέχουμε κληρονομικά και αποκλειστικά («δεν έχουμε ανάγκη διδασκάλων»)· που δεν υποψιάζεται ότι χρέος της Θεολογίας είναι η δυναμική ερμηνεία και μαρτυρία αυτής της παράδοσης στην σύγχρονη πραγματικότητα. Έτσι, ο αρθρογράφος ισχυρίζεται ότι υπάρχουν θέματα όπως «το περιβάλλον, τα δικαιώματα του ανθρώπου, η ανεκτικότητα στο διαφορετικό, η αγάπη στον συνάνθρωπο, ο σεβασμός της άποψης και της αντίληψης του άλλου» που είναι «αυτονόητα για ένα  Ορθόδοξο Χριστιανό αλλά που προφανώς δεν είναι στις εκκοσμικευμένες προτεσταντικές κοινωνίες της Αγγλίας και των ΗΠΑ». Μια και ο αρθρογράφος δείχνει ευαισθησία στις έννοιες των λέξεων, τι σημαίνει «αυτονόητα»; Εννοεί ότι είναι περιττή η Ορθόδοξη προσέγγιση για τον Ορθόδοξο μαθητή μια και είναι αυτονόητη; Ακόμη κατά τον αρθρογράφο τα θέματα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης που αναφέρονται στο Πρόγραμμα Σπουδών δεν πρέπει να διδάσκονται στο ελληνικό σχολείο, επειδή «θα μπορούσαν να διδαχθούν αυτούσια και σε όποια άλλη Χριστιανική Ομολογία, ακόμη και σε αιρετικές παραφυάδες, όπως οι Αντβεντιστές»; Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη είναι αποκλειστικό κτήμα των αιρετικών παραφυάδων;

Κατακλείοντας, ευελπιστούμε το κείμενο του κ. Γ. Π. να είναι μια ακόμη αφορμή, για να κατανοηθεί το μέγεθος και η ποιότητα της εργασίας, μαζί με τις επιστημονικές προϋποθέσεις και θεολογικές στοχεύσεις του νέου ΠΣ των Θρησκευτικών, αλλά και η αναντίστοιχα πρόχειρη – πάντως όχι καλόβουλη και εποικοδομητική –  και στρατευμένη κριτική που του ασκείται.

Σχεδιασμός και εφαρμογή της Θ.Ε. Α2: «Η συνάντηση του Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό».

του Θανάση Νευροκοπλή

Σχεδιασμός και εφαρμογή της Θ.Ε. 2 της Α΄ Γυμνασίου του νέου Προγράμματος Σπουδών: «Η συνάντηση του Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό».

Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος-ΚΑΙΡΟΣ: Για την εκδήλωση στην Πάτρα

Πάτρα,18 Μαΐου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με τη σκέψη ότι, ζητήματα όπως αυτά που αφορούν στην εκπαίδευση και γενικότερα στη παιδεία του τόπου μας, ξεπερνούν την επικαιρότητα και άρα μας καλούν να έχουμε υπεύθυνη θέση σε οποιαδήποτε συγκυρία , καθώς και ότι ο εκπαιδευτικός ζώντας μέσα στον κόσμο, προκαλεί και προκαλείται από αυτόν, ενώ οι μαθητές του περιμένουν , ιδιαίτερα σήμερα, να ανταποκριθεί στο δύσκολο και πολυσύνθετο ρόλο του, ο «Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος-ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης- τμήμα Πάτρας» κάλεσε τους εκπαιδευτικούς τόσο της Πρωτοβάθμιας όσο και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην εκδήλωση-συζήτηση που πραγματοποίησε την Τετάρτη 16 Μαΐου 2012 και ώρα 18.30 μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων του πρώην ΕΛΚΕΠΑ, στην Πάτρα, με θέμα «Το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου. Καινοτομικά στοιχεία, Προβλήματα, Δυνατότητες και Προοπτικές», για να γνωρίσουμε από κοινού και να συζητήσουμε με ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή ενεπλάκησαν στο σχεδιασμό του νέου ΠΣ των Θρησκευτικών Δημοτικού και Γυμνασίου, την υλοποίησή του αλλά και την πιλοτική του εφαρμογή στα σχολεία.

Στη συνάντηση ήταν παρών και ο Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ, κ. Γιώργος Παπαδόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στις παρεμβάσεις του Συνδέσμου όλο αυτό το χρονικό διάστημα σε καίρια ζητήματα που σχετίζονται με τις εξελίξεις στη θρησκευτική εκπαίδευση στην Ελλάδα αλλά και στις ανεύθυνες ,αρνητικές και ατεκμηρίωτες κριτικές που συχνά ασκούνται τόσο για το ΠΣ όσο και για την εν γένει δραστηριότητα του Συνδέσμου μας. Τόνισε πως απόφαση του «Καιρού» είναι η άσκηση δημιουργικής κριτικής, η κατάθεση τεκμηριωμένων προτάσεων καθώς και η αποφυγή κάθε άσκοπης και άγονης αντιπαράθεσης.

Τη συνάντηση χαιρέτισε ο Πανοσιολογιώτατος π. Αμβρόσιος Γκουρβέλος, ως εκπρόσωπος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πατρών κκ. Χρυσοστόμου , ο οποίος αναφέρθηκε « στην ελλιπή ενημέρωση και στην άγνοια που πολλές φορές οδηγεί σε φανατισμούς , που εμποδίζουν πολλούς. να δουν υπεύθυνα και με πνεύμα συνεργασίας τις αλλαγές που γίνονται στο μάθημα των θρησκευτικών».

Σε σύντομο χαιρετισμό του ο Σύμβουλος Θεολόγων Δυτ.Ελλάδος κ. Δημήτριος Δημακόπουλος, αναφέρθηκε στο νέο ΠΣ λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «η φιλοσοφία του νέου προγράμματος σπουδών είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και επαναστατική, πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας και το εφικτό».

Ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου (Σύμβουλος α’ του ΥΠΔΒΜΘ-Συντονιστής της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου ) στην άρτια εισήγησή του υπεραμύνθηκε των καινοτομικών στοιχείων του προγράμματος(ανοικτότητα, πλουραλισμός, συνάντηση με τη ετερότητα, σύγχρονη παιδαγωγική, μεθοδολογίες) και ανέλυσε τους σκοπούς και τις θεματικές ενότητες, τις κεντρικές ιδέες και τέλος τα περιεχόμενα του Προγράμματος Σπουδών.

Ο κ.Άγγελος Βαλλιανάτος (Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων-Συντονιστής της πιλοτικής εφαρμογής του νέου Προγράμματος Σπουδών στα σχολεία) με την εισήγησή του επικεντρώθηκε στις αλλαγές που επιφέρει το νέο πρόγραμμα σπουδών( μεταξύ άλλων: ο δάσκαλος προετοιμάζει και προσαρμόζει το μάθημα ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της τάξης με την οποία συνεργάζεται(«δάσκαλος-σκηνοθέτης»),στις διαφορετικές μεθόδους και τεχνικές με τις οποίες οι μαθητές προσεγγίζουν τη γνώση, την αξιοποίηση της εμπειρίας των μαθητών, τη συμμετοχική διαδικασία στην τάξη κτλ.) Αναφέρθηκε επίσης και στην επιτακτική ανάγκη έγκαιρης επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών με τρόπους που να προσιδιάζουν στη φιλοσοφία του προγράμματος και όχι με πολυμελείς κατά τόπους συναντήσεις όπως συνήθως γίνονται οι επιμορφώσεις(π.χ. ολιγομελείς κατά τόπους επιμορφωτικές συναντήσεις που διασφαλίζουν ευελιξία και ουσιαστικότερο αποτέλεσμα).

Ο κ.Γιάννης Ταξιαρχιώτης (εκπαιδευτικός Θεολόγος) περιέγραψε με «ζωντανά χρώματα» τη φετινή του εμπειρία στο πιλοτικό σχολείο του Γυμνασίου Ανδραβίδας, την αλλαγή της στάσης των μαθητών απέναντι στο μάθημα των θρησκευτικών, την κουλτούρα συνεργασίας μεταξύ των συναδέλφων και ανέφερε παραδείγματα από σχολικές δραστηριότητες που εμπλούτισαν και ενίσχυσαν τη φυσιογνωμία του μαθήματος, το έκαναν πιο ενδιαφέρον και πιο ελκυστικό για τους μαθητές. Τόνισε όμως ότι ο εκπαιδευτικός για να αντιμετωπίσει τη νέα αυτή πρόταση χρειάζεται απαραιτήτως να δαπανήσει αρκετό χρόνο για να προετοιμαστεί επαρκώς , αξιοποιώντας στο έπακρο τον οδηγό του εκπαιδευτικού(ένα αναλυτικό πόνημα υψηλών απαιτήσεων και ειδικών προδιαγραφών που υποστηρίζει ουσιαστικά και με λεπτομερειακό τρόπο το δάσκαλο και τον καθηγητή).

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με διευκρινιστικές ερωτήσεις από το κοινό ,παρεμβάσεις και συμπληρωματικές παρατηρήσεις των εισηγητών που βοήθησαν στην βαθύτερη κατανόηση της φιλοσοφίας και της λειτουργίας του νέου προγράμματος σπουδών.

                                                                     Από το Δ.Σ

Πηγή: http://e-theologia.blogspot.com/2012/05/blog-post_1569.html

[Εισαγωγική τοποθέτηση του Γ. Παπαδόπουλου, Γεν. Γραμματέα του ΔΣ του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης» σε ημερίδα του τοπικού τμήματος Πάτρας, με θέμα το νέο ΠΣ για το Μάθημα των Θρησκευτικών, στις 16 Μαΐου 2012 (αίθουσα ΕΛΚΕΠΑ)]

Πανοσιολογιώτατε εκπρόσωπε του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών, αιδεσιμολογιώτατε, κύριε σύμβουλε, αγαπητοί συνάδελφοι

Χριστός Ανέστη

Ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης» γεννήθηκε από την ανάγκη να εκφραστούν οι διαφορετικές από τις κρατούσες, ιδέες και απόψεις συναδέλφων του χώρου μας, που αφορούν στο ζήτημα της θρησκευτικής εκπαίδευσης στη πατρίδα μας. Δεν είναι της παρούσης να αναφερθούμε διεξοδικά σ’ αυτές καθώς έχουν ήδη εκτεθεί δημόσια και έχουν τύχει της προσοχής σας και της κριτικής σας . Πρωταγωνιστικό ρόλο στην δημιουργία του, στο σχεδιασμό των καταστατικών του αρχών, στην περιγραφή των κύριων σκοπών του αλλά και σε αυτήν ακόμα την ονομασία του, έπαιξαν άξιοι συνάδελφοι και νέοι –για μένα- αγαπητοί φίλοι, από την περιοχή σας. Μαζί τους συντάχθηκαν και άλλοι από διάφορες περιοχές της χώρας μας(Κοζάνη, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Κρήτη) και λίγο αργότερα και από την Αθήνα, έτσι ώστε δεν θα ήταν τολμηρό να δεχθούμε ότι ο ΚΑΙΡΟΣ είναι μια νέα συλλογική προσπάθεια που οφείλει κατά κύριο λόγο την ύπαρξή της στο δυναμισμό και την ζωντάνια ενεργών θεολόγων της περιφέρειας, εκπαιδευτικών της τάξης, που ασκούν με υπευθυνότητα , ευαισθησία όσο και φαντασία το έργο τους. Η προσπάθειά μας αγκαλιάστηκε ήδη από 500 περίπου εκπαιδευτικούς σε όλη τη χώρα, που υπηρετούν και στις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Ο Σύλλογός μας μετά την επικύρωση του καταστατικού του και την εκλογή του πρώτου ΔΣ εγκαινιάζει επίσημα με τη σημερινή εκδήλωση τις δραστηριότητές του. Μεταφέροντας τους χαιρετισμούς του ΔΣ και του προέδρου του, κ. Ανδρέα Αργυρόπουλου, για επιτυχή έκβαση της, ξεκινάμε από την περιφέρεια, όπως από εδώ ξεκίνησε και η αρχική ιδέα για τη συγκρότησή του Συλλόγου μας. Ξεκινάμε από την περιφέρεια και όχι από το κέντρο, επειδή πιστεύουμε -και η σημερινή ημερίδα το δείχνει στη πράξη- ότι ο χώρος αυτός έχει «φωνή» και η φωνή αυτή πρέπει να ακουστεί. Την ευκαιρία μας τη δίνει το νέο ΠΣ για το Μάθημα των Θρησκευτικών και την αφορμή το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς καθώς μαζί της ολοκληρώνεται και η πρώτη πειραματική-πιλοτική εφαρμογή του σε συγκεκριμένες σχολικές μονάδες της χώρας μας.

Σας καλέσαμε σήμερα όχι μόνο για να ακούσετε τη φωνή των δημιουργών του ΠΣ, αλλά προφανώς για να ακούσουμε τα δικά σας σχόλια, τις δικές σας προτάσεις, παρατηρήσεις, ίσως και επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν η επιτροπή σύνταξης του νέου ΠΣ ολοκλήρωσε σε εκείνη τη φάση το έργο της μαζί με τον Οδηγό για τον εκπαιδευτικό, μια πρόσθετη περισσότερη εξειδικευμένη βιβλιογραφική πρόταση, την ψηφιοποίηση παλαιότερων διδακτικών εγχειριδίων του μαθήματος τόσο στο δημοτικό όσο και στο Γυμνάσιο-Λύκειο και μια συλλογή εικαστικού υλικού, ως ελάχιστη υποστήριξη στην όλη πρόταση, έχουν περάσει περίπου οκτώ μήνες.

Στο διάστημα αυτό και έπειτα από την σταδιακή ανάρτηση όλων αυτών των υλικών στο ψηφιακό σχολείο και παράλληλα με την –για πρώτη φορά στην Ελλάδα- επιχειρούμενη πιλοτική εφαρμογή των νέων ΠΣ, δημοσιεύτηκαν αρκετά κείμενα κριτικής κυρίως σε ηλεκτρονικούς χώρους και δευτερευόντως σε έντυπα(εφημερίδες, περιοδικά).

Η κριτική αυτή σχεδόν στο σύνολό της ήταν αρνητική. Θα μου επιτρέψετε μια κρίση. Ήταν και άδικη, επειδή ήταν βιαστική και άρα αρκετά επιπόλαιη. Οι συντάκτες των κειμένων αυτών θεώρησαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ότι το νέο ΠΣ διαβάζεται όπως ένα διδακτικό εγχειρίδιο. Επισήμαναν λοιπόν τις ελλείψεις και τα κενά του, τις αντιφάσεις του, τις δυσκολίες του, τα σκοτεινά του σημεία και άλλες πολλές αδυναμίες, παραθέτοντας κάθε φορά, φράσεις η και μεμονωμένες λέξεις από τα βασικά του θέματα ή τους σκοπούς και τις δραστηριότητές του. Έκριναν τα πάντα με ένα και μοναδικό κριτήριο. Το ποσοστό της Ορθοδοξίας. Αφού με αυθαίρετο τρόπο καθόρισαν το όριο, άρχισαν τις μετρήσεις. Δεν είδαν το νέο ΠΣ με ψύχραιμη ματιά και με νηφάλια σκέψη. Δεν αναγνώρισαν ότι το ΠΣ είναι ένα εργαλείο για την αναπροσαρμογή διδακτικών πρακτικών, που υπηρετούν με τη σειρά τους μια δεδομένη ύλη, που για συγκεκριμένους λόγους-μπορούμε στη συζήτηση να αναφερθούμε σ’ αυτούς-είναι διαφορετική στην διάταξή της αλλά και εν μέρει και στο περιεχόμενό της και φυσικά αντίστοιχους μαθησιακούς σκοπούς και στόχους. Το ΠΣ δεν είναι ομολογία πίστεως και επομένως δεν παραλληλίζεται ούτε συγκρίνεται με το Σύμβολο της πίστεως ή άλλα δογματικά κείμενα της Εκκλησίας. Αντλεί φυσικά, στοιχεία και θέματα, τρόπους διατύπωσης από την Ορθόδοξη θεολογία, αλλά όλα αυτά τα μετουσιώνει σε πρόταση διδασκαλίας με συγκεκριμένη στόχευση, που δεν είναι άλλη είναι παρά η γνώση από το μαθητή, σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο τελευταίος να αναγνωρίζει τα ιδιαίτερα στοιχεία της ταυτότητάς του, όχι μόνο γιατί κάποιος του τα δίδαξε αλλά κυρίως γιατί παρακινήθηκε να τα ανακαλύψει σε μια πορεία μάθησης, στην οποία έχει και ο ίδιος ενεργό ρόλο. Γίνεται σαφές ότι το ΠΣ δεν απευθύνεται επομένως στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει λαϊκό ανάγνωσμα. Δεν απευθύνεται , ως πρόταση περιεχομένου και στρατηγικών μάθησης ούτε καν στους μαθητές μας καθώς και αυτό ακόμη υπαινίχθηκε η αρνητική κριτική, θεωρώντας δηλ. ότι το ΠΣ με τη μορφή που όλοι έχετε γνωρίσει, θα είναι ένα ανοιχτό βιβλίο στο θρανίο του μαθητή.

Είναι κυρίως και πρωτίστως διδακτική πρόταση για τον εκπαιδευτικό. Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής , θα έλεγα χρησιμοποιώντας θεατρικούς όρους, αλλά και ο σκηνοθέτης· αυτός έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Αυτός έχει τα «κλειδιά» για να ξεκλειδώσει το πρόγραμμα. Να ανακαλύψει δυνατότητες, να φέρει στην επιφάνεια κρυμμένες εικόνες, να προχωρήσει μe βάση τη προσωπική του ευαισθησία σε ποικίλους συνδυασμούς στο σχεδιασμό της διδασκαλίας του. Αλλά ακόμη κι αν δεχθούμε ότι δυσκολεύεται να αναγνωρίσει πλήρως τις καινοτομίες του νέου ΠΣ, διαθέτει εντούτοις τις προϋποθέσεις για να τις κατακτήσει. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον ενδιαφερόμενο, πιθανό κριτικό αναγνώστη και σχολιαστή του.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Όλο αυτό το διάστημα η επιτροπή του ΠΣ υπέστη μια σφοδρή, ολομέτωπη και πολύπλευρη επίθεση. Δεν έχει νόημα να επεκταθώ αυτή τη στιγμή σε λεπτομέρειες. Οι περισσότεροι πιθανώς έχετε διαβάσει τα σχετικά κείμενα αυτής της κριτικής, που εκπορεύεται από εκπαιδευτικούς και μη, από θεολόγους και μη, από βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου ως και δημοσιογράφους. Αντιλαμβάνεστε ότι μίλησαν για το ΠΣ και μη ειδικοί αλλά αποφάνθηκαν ως ειδικοί. Στην κριτική αυτή επιστρατεύτηκαν όλα τα μέσα. Είναι λυπηρό αλλά εξίσου πραγματικό το γεγονός ότι πολλοί επιχειρηματολόγησαν με ανακρίβειες. Ίσως κάποιος άλλος πιο αυστηρός από μένα, θα έλεγε στην κυριολεξία, με ψέμματα. Για να παρασύρουν ποιους; Όταν το ΠΣ είναι μάλιστα εκτεθειμένο σε κοινή θέα…. Εκρίθη αρνητικά ακόμη και αυτή η πιλοτική εφαρμογή καθώς θεωρήθηκε ως επιλογή της συγκεκριμένης επιτροπής του ΠΣ. Πλήρης άγνοια, πλήρης παρανόηση. Είναι απορίας άξιο, αν είναι δυνατόν να αποφανθείς για την καταλληλότητα ή μη ενός ΠΣ εφόσον δεν το έχεις διδάξει στη τάξη ή ακόμη χειρότερα δεν πρόκειται ποτέ να το διδάξεις. Με ποια κριτήρια άραγε μπορεί να γίνει αυτό; Δύσκολα φαντάζεται κανείς ένα κριτικό θεάτρου να κατακεραυνώνει ένα θεατρικό συγγραφέα για το νέο του θεατρικό έργο, ενώ αυτό δεν έχει ακόμη παρουσιαστεί στη θεατρική σκηνή.

Ποιοι δεν έχουν μιλήσει επαρκώς μέχρι τώρα; Με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν έχουν μιλήσει οι εκπαιδευτικοί της τάξης. Δεν έχουν μιλήσει οι διδάσκοντες το νέο ΠΣ στα πιλοτικά σχολεία. Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές και αυτούς πρέπει να ακούσουμε. Τις διαπιστώσεις τους και τις εμπειρίες τους από την πρώτη –και θα παραδεχθούμε εδώ-προβληματική, για πολλούς λόγους, που μπορεί στη συζήτηση να αναφερθούν, πιλοτική εφαρμογή του. Η μικρή εμπειρία μου από εκπαιδευτικούς της τάξης, που δίδαξαν το νέο ΠΣ, στη διάρκεια της πιλοτικής εφαρμογής, σε σχολεία της Αθήνας, αποδεικνύει πως αρκετοί συνάδελφοι είδαν πρωτόγνωρες δυνατότητες στο νέο ΠΣ αλλά και αρκετά προβλήματα στη πράξη. Για να μιλήσουμε ελεύθερα και ως αληθινοί δάσκαλοι, που γνωρίζουμε , θα έλεγα, από πρώτο χέρι, τις αδυναμίες και τις αγκυλώσεις παλαιοτέρων ΑΠ, ας αναγνωρίσουμε με ειλικρίνεια ο καθένας ξεχωριστά: πόσες φορές αναγκαστήκαμε να υπερβούμε το διδακτικό εγχειρίδιο, επειδή δεν ταίριαζε ούτε στο μάθημα που θέλαμε να κάνουμε ούτε στα παιδιά που απευθυνόμαστε…Πόσες φορές δεν γράψαμε στο βιβλίο ύλης άλλα από αυτά που πραγματικά διδάξαμε, ξεφεύγοντας από την δέσμευση της δεδομένης διδακτέας ύλης… Πόσες φορές δεν ανταλλάξαμε –ίσως με λίγο φόβο- το τυπικό μοντέλο (παράδοση-εξέταση) με άλλες πρακτικές και μεθόδους….Πόσες φορές δεν συζητήσαμε για όλα αυτά με φίλους μας και συναδέλφους αναζητώντας δικαίωση ή «νομιμοποίηση» σε ό,τι εφαρμόσαμε στη τάξη και πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε ανακούφιση γιατί ανακαλύψαμε με ευχάριστη έκπληξη ότι και άλλοι είχαν τις ίδιες ανησυχίες, τους ίδιους προβληματισμούς και είχαν πάρει ανάλογες πρωτοβουλίες….

Το νέο ΠΣ νομίζουμε ότι διευκολύνει και νομιμοποιεί: Την καινοτομία, την δημιουργική πρωτοβουλία, την εναλλακτική διδακτική προσέγγιση, τον εμπλουτισμό με το προσωπικό στοιχείο, την προσαρμογή της διδασκαλίας στο περιβάλλον της τάξης μας, την διαφορετική αξιολόγηση, την ουσιαστική συμμετοχή των μαθητών ακόμη και των αδιάφορων, την απαγκίστρωση από την στεγνή γνώση και την επάρατη μηχανική απομνημόνευση. Από την άλλη πλευρά είναι γεγονός ότι δεν διευκολύνει την μετωπική διδασκαλία-χωρίς φυσικά να την αρνείται όταν και όπου είναι απαραίτητη- και τον μονόλογο του εκπαιδευτικού, δεν νομιμοποιεί την αδράνεια και παθητική στάση των μαθητών, δεν επιτρέπει την αδιαφορία, και τον εφησυχασμό.

Σε όλο αυτό το διάστημα της πιλοτικής εφαρμογής ο σύλλογός μας δέχθηκε και αυτός κάποιες επιθέσεις, καθώς παρεξηγήθηκε πλήρως η στάση του απέναντι στο ΠΣ, επειδή μέχρι σήμερα δεν έχει τοποθετηθεί επίσημα . Ο ΚΑΙΡΟΣ επέδειξε αυτοσυγκράτηση-μια τοποθέτηση με ένα κείμενό του δεν είναι δα και το δυσκολότερο πράγμα- και από την πρώτη στιγμή συστήσαμε τα μέλη μας-και εδώ πρέπει να πω ότι πλέον του 80% από αυτά είναι ενεργοί εκπαιδευτικοί-αφού μελετήσουν το ΠΣ να προσπαθήσουν να διδάξουν τμήματά του στα σχολεία τους ακόμη και αν δεν ανήκουν στην ομάδα των πιλοτικών. Επομένως ήταν συνειδητή απόφασή μας να μην σπεύσουμε στην όποια μας τοποθέτηση απέναντι στο ΠΣ, πριν αυτό εφαρμοστεί στη τάξη. Επρόκειτο για επιλογή που φανερώνει σύνεση, σοβαρότητα, νηφαλιότητα αλλά και υπευθυνότητα. Κάθε έργο και μάλιστα τέτοιας έκτασης όπως το ΠΣ και ο Οδηγός για τον εκπαιδευτικό, απαιτεί χρόνο και κόπο για να γίνει κατανοητό, να αναλυθούν και να τεθούν σε εφαρμογή τα δεδομένα του, ακόμα και από ένα ειδικό, όπως είναι ο δάσκαλος της τάξης, ο δάσκαλος της πράξης. Η επιλογή μας αυτή συνδέεται προφανώς άμεσα με το θέμα της εκδήλωσής μας, η οποία αποκτά περιεχόμενο, αφού ολοκληρώνεται η φάση της α΄ πιλοτικής εφαρμογής.

Ο ΚΑΙΡΟΣ λοιπόν εισέρχεται σήμερα στο δημόσιο διάλογο, με την αποψινή εκδήλωσή του, που οργανώθηκε με τόση φροντίδα από τους συναδέλφους του τοπικού του τμήματος . Ασφαλώς θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες ευκαιρίες ενώ ταυτόχρονα θα αναλάβουμε σύντομα την πρωτοβουλία λειτουργίας και ταχύρρυθμων εργαστηρίων ενημέρωσης-επιμόρφωσης-βιωματικής προσέγγισης του ΠΣ. Ελπίζω, πως η σημερινή ευκαιρία θα δώσει χρήσιμα συμπεράσματα που θα αξιοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό τόσο από την επιτροπή του ΠΣ στην διαδικασία ενσωμάτωσης συμπληρώσεων ή και διορθώσεων όσο και από τον διάλογο που τώρα αποκτά νόημα αφού ασχολείται με δεδομένα που προσκομίζει η γνώση του ΠΣ μέσα από την μαθησιακή διαδικασία, την εμπειρία και τη μαρτυρία του εκπαιδευτικού.

Σας ευχαριστώ

Διάλεξη του Διευθυντή της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών στο Ίδρυμα Pro Oriente και στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης

Την Τρίτη 15 Μαΐου 2012 ο Διευθυντής της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Δρ Παντελής Καλαϊτζίδης, μετά από πρόσκληση του Ιδρύματος Pro Oriente και της Καθολικής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βιέννης έδωσε διάλεξη στην αίθουσα της Κοσμητείας της Θεολογικής Σχολής με θέμα: «Νέα ρεύματα και τάσεις στην σύγχρονη ελληνική θεολογία: Προκλήσεις και προοπτικές στην πορεία προς τη θεολογική ανανέωση και τη χριστιανική ενότητα». Τον ομιλητή και το έργο της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου παρουσίασε η Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Βιέννης κ. Ingeborg Gabriel, ενώ σύντομο χαιρετισμό απήυθυνε ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Pro Oriente  Dr Johann Marte.

Ο κ. Καλαϊτζίδης στην εισήγησή του μίλησε καταρχήν για την αλλαγή και την ανανέωση που έφερε με το έργο της η θεολογική γενιά του ’60 καθώς και για τις αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές, που αυτό προκάλεσε, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στη σημαντική συμβολή της «σχολής της Θεσσαλονίκης» και της γενιάς του ’80, αφενός στην υπέρβαση του αντιδυτκισμού που χαρακτήριζε πολλούς από τους θεολόγους της προηγούμενης γενιάς και αφετέρου στην επεξεργασία μιας νέας θεολογικής ατζέντας. Στη συνέχεια επικεντρώθηκε στην εν εξελίξει συνεισφορά της νέας θεολογικής γενιάς (κυρίως από το 2000 και εξής), που χωρίς να αποκόπτεται πλήρως από τη γενιά του ’60, εισάγει νέα θέματα προς συζήτηση, ωθούμενη προς τούτο και από τις νέες κοινωνικές και πολιτισμικές προκλήσεις του καιρού μας (παγκοσμιοποίηση, πλουραλισμός, διαλογική συνάντηση με τη Δύση). Αναφέρθηκε δε ενδεικτικά σε ορισμένα από τα θέματα αυτά, όπως την εκ νέου θεώρηση του κεντρικού ρόλου της ιεραποστολής για τη συγκρότηση της Εκκλησίας, τη σχέση Ορθοδοξίας και νεωτερικότητας, την υπέρβαση του αντιδυτικισμού, την κίνηση “επιστροφής στους Πατέρες”, την υποτίμηση των βιβλικών σπουδών, τη θέση της γυναίκας στην Εκκλησία, την κριτική στον θρησκευτικό εθνικισμό και τον εκκλησιαστικό κουλτουραλισμό, κ. ά. Ως φορείς δε που διακονούν τη θεολογική αυτή ανανέωση αναφέρθηκαν τα περιοδικά “Σύναξη” και “Θεολογία”, το Ίδρυμα “Άρτος Ζωής”, η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, καθώς και καθηγητές των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στις αντιδράσεις ζηλωτικών και φονταμενταλιστικών κύκλων εναντίον του οικουμενικού διαλόγου και των νέων θεολογικών ρευμάτων. Μετά την εισήγηση ακολούθησε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση με πολλούς από τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση αυτή.

Προηγουμένως ο κ. Καλαϊτζίδης είχε συνάντηση με τον Μητροπολίτη Αυστρίας κ. Αρσένιο (Οικουμενικό Πατριαρχείο), καθώς και με τον καθηγητή Martin Jöggle (Χριστιανική Παιδαγωγική) και τους φοιτητές του.

Το Ίδρυμα Pro Oriente με έδρα τη Βιέννη, είναι ένας από τους σημαντικότερους οικουμενικούς οργανισμούς στο χώρο της Καθολικής Εκκλησίας που εργάζεται για την αλληλογνωριμία και την προσέγγιση μεταξύ των χριστιανών Ανατολής και Δύσης. Πολύ σημαντική θεωρείται, εκτός των άλλων, η σειρά πατρολογικών συνεδρίων που διοργανώνει την τελευταία δεκαετία και που μελετούν την κοινή πατερική κληρονομιά σε Δύση και Ανατολή.