Η Θεολογία της Συνάφειας και ο ρόλος της Ορθοδοξίας

του Πέτρου Β.Βασιλειάδη

Σαν σήμερα πριν από πέντε χρόνια άφηνε την τελευταία του πνοή, μετά από μακρόχρονη ασθένεια, ο προκαθήμενος Εκκλησία της Κύπρου Χρυσόστομος Α΄, διάδοχος του Μακαρίου Γ΄. Η Εκκλησία της Κύπρου, έντεκα χρόνια νωρίτερα (1996), του είχε αφιερώσει για τα 25 χρόνια αρχιερατείας του στη μαρτυρική μεγαλόνησο, τιμητικό τόμο με τίτλο «Αντιπελάργησις». Στον τόμο αυτό είχε συμβάλει και ο υπογράφων με τη μελέτη: «Κλασσική θεολογία και θεολογία της συνάφειας. Ο ρόλος της Ορθόδοξης θεολογίας στην οικουμενική κίνηση», με δεδομένο το γεγονός ότι ο τιμώμενος ιεράρχης ήταν ηγέτης μιας αυτοκέφαλης Ορθόδοξης εκκλησίας, η οποία αποτελεί – μαζί με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος - ιδρυτικό μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών,μετέχοντας μάλιστα ενεργά στις θεολογικές και λοιπές δραστηριότητές του. Ήταν,άλλωστε, η εποχή που είχε αρχίσει να απασχολεί την ανά την οικουμένην Ορθοδοξία το πρόβλημα της «θεολογίας της συνάφειας». Επειδή το θέμα αυτό επανήλθε πρόσφατα στον μικρόκοσμο της ελλαδικής πραγματικότητας, με τη συνήθη καθυστέρηση είκοσι περίπου ετών, θεώρησα σκόπιμο να παρουσιάσω εκ νέου,ηλεκτρονικά αυτή τη φορά, την μελέτη μου εκείνη, κυρίως γιατί πρόκειται για ένα πολύ παρεξηγημένο θέμα, όπως άλλωστε, έγινε φανερό και από τις αντιδράσεις (αδαών ως επί το πλείστον περί τα θεολογικά ζητήματα συντηρητικών κύκλων της πατρίδας μας)στην πρωτοβουλία της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού να συγκαλέσει πριν από δυο χρόνια αξιόλογο συνέδριο με παραπλήσιο θέμα («Νεο-πατερική σύνθεση η Μετα-πατερική θεολογία: Το αίτημα της θεολογίας της συνάφειας στην Ορθοδοξία»).

ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ

Αν η Ορθοδοξία θέλει να είναι συνε­πής στην αποστολή της στον κόσμο, έναν κόσμο γεμάτο διαιρέσεις και σχίσματα, και αν διακηρύσσει ότι αποτελεί την αυθεντική παρακατα­θήκη της αποστολικής παραδόσεως και τον φορέα, που δίνει τη μαρτυρία της πίστεως αυτής της παραδόσεως,[1]δεν μπορεί, παρά να είναι εξαιρετικά ευαίσθητη στο πρόβλημα της ορα­τής ενότητας της Εκκλησίας, και να συμβάλλει με κάθε μέσο στην υπό­θεση της προώθησης της ενότητας, τόσο των πάσης φύσεως χριστιανών, όσο και του συνόλου της ανθρωπό­τητας, αλλά και όλης της κτιστής δημιουργίας.

Περισσότερα στο: http://www.amen.gr/article11607