Θα ήθελα να ξεκινήσω την αναφορά μου στο πρόσωπο και το έργο του σεβαστού μου δασκάλου με μια σύντομη ιστορία από τα φοιτητικά μου χρόνια. Ένα πρωινό στις 28 Απριλίου του 1998 ο καθηγητής Βασιλειάδης είχε μεταπτυχιακό μάθημα. Έξω από το γραφείο του περίμεναν αρκετοί μεταπτυχιακοί φοιτητές. Τέσσερις της Κ.Δ., δύο της λειτουργικής και τρεις της οικουμενικής κίνησης. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ένας Ρουμάνος ιερέας, μία καθηγήτρια αγγλικών, ένας ομογενής μουσικός και ένας Φιλανδός φοιτητής που είχε έρθει στη Σχολής μας με το πρόγραμμα Erasmus. Συνηθίζαμε να κάνουμε μάθημα όλοι μαζί ανεξαρτήτως ειδικότητας. Ο καθηγητής εκείνη την ημέρα καθόταν στο γραφείο του γράφοντας, όπως πάντα κάτι στον υπολογιστή, ενώ ένα μικρό ραδιοφωνάκι με μια αυτοσχέδια κεραία χαμηλόπαιζε. Κάποιος από εμάς παρουσίαζε μια εργασία. Το αντικείμενο της ήταν καινοδιαθηκικό. Ο Βασιλειάδης σχολίαζε συνεχώς, ενώ μόλις έδινε το λόγο στον ομιλητή δυνάμωνε την ένταση του ραδιοφώνου για να ακούσει ότι νεότερο υπήρχε από τη λεπτό προς λεπτό εκλογή του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Έκανε μάθημα προσπαθώντας να συνδυάσει τρία διαφορετικά αντικείμενα, έστελνε μηνύματα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο σχετικά με μελλοντικά συνέδρια του εξωτερικού, στα οποία θα συμμετείχε, και άκουγε ραδιόφωνο έχοντας κυριολεκτικά κολλήσει την παλιά εκείνη συσκευή στο αυτί του. Το τηλέφωνο δε του γραφείου χτυπούσε διαρκώς. Τίποτα δεν τον ενοχλούσε, τίποτα δεν τον έκανε να διακόψει κάτι απ’ όλα αυτά ώστε να αφοσιωθεί σε μία μόνο δραστηριότητα. Συνέχιζε να τα κάνει όλα με αμείωτο ενδιαφέρον. Αγωνιούσε να μάθει ποιος θα αναλάμβανε την ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, έπρεπε να καθορίσει τον επόμενο ομιλητή στο μάθημα, έκανε κράτηση σε μια πτήση για Γενεύη, αλλά ταυτόχρονα έψαχνε στα ντουλάπια της βιβλιοθήκης του να μας μοιράσει κάποια ανάτυπα από μια παλιά μελέτη του. Είμαι σίγουρος ότι η παραπάνω εικόνα του καθηγητή Βασιλειάδη σας είναι οικεία. Ποιος λοιπόν είναι ο Πέτρος Βασιλειάδης; Ένας ικανότατος ερευνητής, ένας ακούραστος συγγραφέας, ένας χαρισματικός καθηγητής, ένας πολυταξιδεμένος επιστήμονας, ένας διαφορετικός δάσκαλος, ένας απολύτως συνειδητοποιημένος πιστός, ένας αξιαγάπητος άνθρωπος.
Ο καθηγητής Πέτρος Βασιλειάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 6 Αυγούστου του 1945. Στη Νεάπολη όπου βρισκόταν το πατρικό του σπίτι κατοικεί μέχρι σήμερα. Στη Θεσσαλονίκη ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Από μικρός εντάχθηκε στην ενοριακή και κατηχητική ζωή του Αγίου Γεωργίου. Στη νεανική εκείνη παρέα θα γνωριστεί με τον κατά τρία χρόνια νεότερο καθηγητή Ιωάννη Πέτρου. Η φιλία τους μετρά σήμερα 56 ολόκληρα χρόνια. Καρπός αυτής της δυνατής φιλίας είναι η διοργάνωση αυτού του συμποσίου από τον καθηγητή κ. Πέτρου. Στην ίδια εκείνη παρέα ανήκαν και οι Νεαπολίτες καθηγητές Γεώργιος Μαρτζέλος και Αθανάσιος Βλέτσης. Ο Πέτρος Βασιλειάδης σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έλαβε το πτυχίο της Θεολογίας το 1967. Ο Βασιλειάδης διακρίνονταν πάντα για την ικανότητά του να ασχολείται με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Έτσι το χρονικό διάστημα 1970-1972 έκανε σπουδές στο Τμήμα Μαθηματικών του ίδιου Πανεπιστημίου. Η επιστήμη της Θεολογίας όμως, τον είχε κερδίσει για πάντα και έτσι στη συνέχεια έκανε για δύο χρόνια μεταπτυχιακές σπουδές στη βιβλική θεολογία στο King’s College του Λονδίνου (1972-1974). Αφού ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αγγλία επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 1974 παντρεύεται με την κ. Μαρίνα Ασλάνογλου-Βασιλειάδη, η οποία εργαζόταν μέχρι πέρυσι στο Τμήμα μας ως ΕΤΕΠ στον τομέα Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Χριστιανικής Γραμματείας, Αρχαιολογίας και Τέχνης και μαζί θα αποκτήσουν τρεις κόρες την Αναστασία, την Κατερίνα και τη Βασιλεία. Η Αναστασία και ο σύζυγός της σπούδασαν θεολογία, διορίστηκαν ως θεολόγοι στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και απέκτησαν δύο γιους, οι οποίοι μονοπωλούν τα τελευταία δύο χρόνια το ενδιαφέρον και το χρόνο του καθηγητή Βασιλειάδη. Ο Βασιλειάδης εργάστηκε μέχρι το 1977 ως βοηθός καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και υπέβαλλε την ίδια χρονιά τη διδακτορική του διατριβή με θέμα: Η περί της Πηγής των Λογίων Θεωρία. Κριτική Θεώρησις των Σύγχρονων Φιλολογικών και Θεολογικών Προβλημάτων της Πηγής των Λογίων. Η εργασία αυτή τον καθιέρωσε στο διεθνή επιστημονικό χώρο της ερμηνείας της Καινής Διαθήκης και ο καθηγητής Βασιλειάδης δεν σταμάτησε ποτέ να γυρνά στην πρώτη του έρευνα ξανά και ξανά. Την ίδια χρονιά εξελέγη βοηθός καθηγητής της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και το 1982 λέκτορας. Το 1983 εξελέγη επίκουρος καθηγητής, αφού εκπόνησε τη μελέτη Σταυρός και Σωτηρία. Το Σωτηριολογικό Υπόβαθρο της Παύλειας Διδασκαλίας του Σταυρού. Το 1985 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής. Καθώς ασχολούνταν και πάλι με τον Παύλο, δημοσίευσε το έργο του Χάρις-Κοινωνία-Διακονία. Ο Κοινωνικός Χαρακτήρας του Παύλειου Προγράμματος της Λογείας. Με αυτό ο Βασιλειάδης ξεκίνησε στον ελλαδικό χώρο τη μελέτη της Κ.Δ. με τη συνδρομή νέων ερμηνευτικών προσεγγίσεων προκειμένου να διαφανεί όχι μόνο ο θεολογικός αλλά και ο κοινωνικός χαρακτήρας της παύλειας ιεραποστολής. Τέλος, το 1989 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Ο κ. Βασιλειάδης δίδαξε στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ Καινή Διαθήκη και από το 1998 Διαθρησκειακό Διάλογο, ενώ παλαιότερα είχε διδάξει επί σειρά ετών Λειτουργική και Οικουμενική Θεολογία. Για τη διαρκή βελτίωση και προβολή του Τμήματος Θεολογίας, όπως και για τη συνεργασία του με άλλη διεθνή ακαδημαϊκά ιδρύματα ο τιμώμενος σήμερα καθηγητής δούλευε πάντα με απίστευτο πάθος.
Περισσότερα στο: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου