του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
Η ευαγγελική περικοπή της εορτής της Υπαπαντής του Χριστού προέρχεται από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο (2,22-40), και διηγείται την σαράντα μέρες μετά τη Γέννησή του παρουσίαση του Ιησού από τους κατά κόσμο γονείς του στον Ναό, σύμφωνα με όσα προστάζει ο Νόμος του Μωυσή στην Π.Δ.(Λευιτικό, κεφ.12). Έτσι, καθώς λέγει ένας ύμνος της εορτής, «Σήμερον ὑπὸ Νόμον γίνεται ὁ Μωυεῖ διδοὺς τὸν Νόμον». Θα σχολιάσουμε τα λόγια που είπε ο πρεσβύτης Συμεών παίρνοντας στην αγκαλιά του το βρέφος Ιησού, λόγια που σημάδεψαν για πάντα την πνευματική ιστορία της ανθρωπότητας: «’Ιδού οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν κοὶἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῶ ’Ισραήλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον, ….ὅπως ἄν ἀποκαλυφθῶσιν έκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί»(Λουκ. 2, 34-35: «Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες. Θα είναι σημείο αντιλεγόμενο, για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών»).
Μοναδικό είναι το φαινόμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας να απασχολεί τις σκέψεις και τις καρδιές των ανθρώπων ένα πρόσωπο αιώνες πριν από τη γέννησή του και να τις διχάζει ανάλογα με την απέναντι του στάση τους αιώνες μετά απ’ αυτήν. Τραγικές αντιφάσεις σημειώνονται γύρω από το πρόσωπό του: Οι άνθρωποι τον αποζητούν πολύ πριν γεννηθεί, αλλά και τον καταδιώκουν ευθύς μόλις γεννηθεί, τον καταπολεμούν με πάθος απ’ αρχής μέχρι σήμερα, αλλά και τον πιστεύουν μέχρις αυτοθυσίας και μαρτυρίου.
'Όποιος ασχοληθεί συστηματικά μεόλες τις ερμηνείες που δόθηκαν για το πρόσωπο του Χριστού ανά τους αιώνες θα διαπιστώσει ότι παρά τις ποικιλόμορφες ερμηνείες που δόθηκαν, το σπήλαιο της Βηθλεέμ και ο Κρανίου τόπος έξω από τα Ιεροσόλυμα δεν είναι εύκολο να διαγραφούν από την ανθρώπινη ιστορία!
Η γέννηση του Μεσσία στη Βηθλεέμ της Ιουδαίος δεν ήταν ένα αναπάντεχο και ξαφνικό γεγονός, αλλ’ ερχόταν ως το «πλήρωμα του χρόνου», ως η εκπλήρωση μιας επαγγελίας, ως η πραγμάτωση μιας προσδοκίας. Η προσδοκία αυτή είχε λάβει την πιο έντονη και συγκεκριμένη έκφρασή της στον ιουδαϊκό κόσμο, υμνημένη με τη λύρα του Δαβίδ, διατυπωμένη με τα δυνατά λόγια του μεγάλου προφήτη Ησαΐα, και με τη συγκλονιστική φωνή όλων των άλλων προφητών. Ο προφήτης Ησαΐας, πού χαρακτηρίσθηκε ως ο πέμπτος ευαγγελιστής, οραματίζεται την ειρήνη, την αγάπη και τη συμφιλίωση πού θα φέρει στον πολύ ταραγμένο κόσμο ο αναμενόμενος Μεσσίας: «Τότε θα κάθεται ο λύκος παρέα με το αρνί και θα κοιμάται ο πάνθηρας με το κατσίκι αντάμα. Το μοσχαράκι και το λιονταρόπουλο θα βόσκουνε μαζί κι ένα μικρό παιδί θα τα οδηγεί» (11, 6 - 9). «Η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, ο οποίος θα ονομαστεί Εμμανουήλ (ο Θεός μαζί μας)» (7, 14).
Οι προφητείες αυτές και πολλές άλλες που δεν είναι δυνατό να παρατεθούν εδώ, δεν αποτελούν μοναδικό φαινόμενο αναμονής του Μεσσία στον προχριστιανικό κόσμο. Ό Θεός έστειλε σημάδια και στους άλλους λαούς. Οιαρχαίοι Έλληνες με τις κορυφαίες πνευματικές φυσιογνωμίες τους δεν μπορούσαν να μη διαισθανθούν το μάταιο και ψευδή χαρακτήρα της ειδωλολατρίας και να μην προαισθανθούν τον ερχομό κάποιου λυτρωτή σταλμένου από τον Θεό, έστω κι αν αυτή η μορφή δεν έχει στααρχαία ελληνικά κείμενα τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που βλέπουμε στους προφήτες της Π. Διαθήκης. Έτσι π.χ. ο Προμηθέας του Αισχύλου, καρφωμένος στο βράχο του μαρτυρίου του και βλέποντας καθημερινά τον αετό να τρώγει το συκώτι του, ακούει την προφητική φωνή τουΕρμή:
«Μην καρτερείς να πάρουν τέρμα τα δεινά σου τούτα πριν να φανεί κάποιος Θεός, που θα σηκώσει επάνω του τους πόνους σου, ο ίδιος κατεβαίνοντας στα ζοφερά βάθη του ΄Αδη, με τη θέλησή του».
Μοναδικό είναι το φαινόμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας να απασχολεί τις σκέψεις και τις καρδιές των ανθρώπων ένα πρόσωπο αιώνες πριν από τη γέννησή του και να τις διχάζει ανάλογα με την απέναντι του στάση τους αιώνες μετά απ’ αυτήν. Τραγικές αντιφάσεις σημειώνονται γύρω από το πρόσωπό του: Οι άνθρωποι τον αποζητούν πολύ πριν γεννηθεί, αλλά και τον καταδιώκουν ευθύς μόλις γεννηθεί, τον καταπολεμούν με πάθος απ’ αρχής μέχρι σήμερα, αλλά και τον πιστεύουν μέχρις αυτοθυσίας και μαρτυρίου.
'Όποιος ασχοληθεί συστηματικά μεόλες τις ερμηνείες που δόθηκαν για το πρόσωπο του Χριστού ανά τους αιώνες θα διαπιστώσει ότι παρά τις ποικιλόμορφες ερμηνείες που δόθηκαν, το σπήλαιο της Βηθλεέμ και ο Κρανίου τόπος έξω από τα Ιεροσόλυμα δεν είναι εύκολο να διαγραφούν από την ανθρώπινη ιστορία!
Η γέννηση του Μεσσία στη Βηθλεέμ της Ιουδαίος δεν ήταν ένα αναπάντεχο και ξαφνικό γεγονός, αλλ’ ερχόταν ως το «πλήρωμα του χρόνου», ως η εκπλήρωση μιας επαγγελίας, ως η πραγμάτωση μιας προσδοκίας. Η προσδοκία αυτή είχε λάβει την πιο έντονη και συγκεκριμένη έκφρασή της στον ιουδαϊκό κόσμο, υμνημένη με τη λύρα του Δαβίδ, διατυπωμένη με τα δυνατά λόγια του μεγάλου προφήτη Ησαΐα, και με τη συγκλονιστική φωνή όλων των άλλων προφητών. Ο προφήτης Ησαΐας, πού χαρακτηρίσθηκε ως ο πέμπτος ευαγγελιστής, οραματίζεται την ειρήνη, την αγάπη και τη συμφιλίωση πού θα φέρει στον πολύ ταραγμένο κόσμο ο αναμενόμενος Μεσσίας: «Τότε θα κάθεται ο λύκος παρέα με το αρνί και θα κοιμάται ο πάνθηρας με το κατσίκι αντάμα. Το μοσχαράκι και το λιονταρόπουλο θα βόσκουνε μαζί κι ένα μικρό παιδί θα τα οδηγεί» (11, 6 - 9). «Η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, ο οποίος θα ονομαστεί Εμμανουήλ (ο Θεός μαζί μας)» (7, 14).
Οι προφητείες αυτές και πολλές άλλες που δεν είναι δυνατό να παρατεθούν εδώ, δεν αποτελούν μοναδικό φαινόμενο αναμονής του Μεσσία στον προχριστιανικό κόσμο. Ό Θεός έστειλε σημάδια και στους άλλους λαούς. Οιαρχαίοι Έλληνες με τις κορυφαίες πνευματικές φυσιογνωμίες τους δεν μπορούσαν να μη διαισθανθούν το μάταιο και ψευδή χαρακτήρα της ειδωλολατρίας και να μην προαισθανθούν τον ερχομό κάποιου λυτρωτή σταλμένου από τον Θεό, έστω κι αν αυτή η μορφή δεν έχει στααρχαία ελληνικά κείμενα τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που βλέπουμε στους προφήτες της Π. Διαθήκης. Έτσι π.χ. ο Προμηθέας του Αισχύλου, καρφωμένος στο βράχο του μαρτυρίου του και βλέποντας καθημερινά τον αετό να τρώγει το συκώτι του, ακούει την προφητική φωνή τουΕρμή:
«Μην καρτερείς να πάρουν τέρμα τα δεινά σου τούτα πριν να φανεί κάποιος Θεός, που θα σηκώσει επάνω του τους πόνους σου, ο ίδιος κατεβαίνοντας στα ζοφερά βάθη του ΄Αδη, με τη θέλησή του».
Για περισσότερα στο: ΑΜΕΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου