Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, Ευθύνη και ευκαιρία κοινωνικής αλληλεγγύης. Κριτικός λόγος της Εκκλησίας

Η ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας στην εκδήλωση του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Αρωγής που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τη Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

 

Ευχαριστώ θερμά τον Πρόεδρο του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Αρωγής κ. Νικόλαο Πέντζο για την ευγενική παρουσίαση και την τιμητική πρόσκληση να απευθυνθώ σήμερα στην εκλεκτή αυτή ομήγυρη. Επίσης, θέλω να εκφράσω εγκάρδιες ευχαριστίες προς όλους τους παρόντες στην αποψινή εκδήλωση, για τα φιλικά σας αισθήματα. Υπάρχει ένας υπέροχος στίχος στην Καινή Διαθήκη που αφορά άμεσα στους Θεσσαλονικείς και με αυτόν θα αρχίσω: «εὐχαριστoῦμεν τῷ  Θεῷ πάντοτε περί πάντων ὑμῶν, μνείαν ὑμῶν ποιούμενοι ἐπί τῶν προσευχῶν ἡμῶν, ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες τοῦ ἕργου τῆς πίστεως και τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης και τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος» (Α΄ Θεσσ. 1:3). Ολόψυχα εύχομαι, τα έργα σας να είναι πάντοτε γεμάτα πίστη. Συγχρόνως, η πίστη σας να εκφράζεται με έργα. Οι κόποι σας να είναι φορτισμένοι με αγάπη· και ταυτόχρονα, η αγάπη σας να συνοδεύεται από δημιουργικό κόπο. Η ελπίδα σας να είναι υπομονετική και ειρηνική. Και η υπομονή σας γεμάτη ελπίδα. Ιδιαίτερα την εποχή αυτή.

Όλα αυτά συνδέονται άμεσα με το θέμα της αποψινής βραδιάς· την ευθύνη που έχουμε στην εποχή μας να καλλιεργήσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη, ζώντας πιο συνειδητά την Ορθόδοξη πίστη μας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο λαός μας αντιμετωπίζει τραγικές αδικίες και πιέσεις, αλλά και τις συνέπειες σοβαρών λαθών του. Τον προηγούμενο αιώνα ζήσαμε τον τραγικό ξεριζωμό από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, τη Ρωμυλία,, την Ανατολική Θράκη κ. α. Αργότερα, τη γερμανική Κατοχή και τον διχασμό που ακολούθησε με τις αδελφοκτόνες συγκρούσεις. Τελικά, σταθήκαμε στα πόδια μας και προοδεύσαμε. Όταν όμως χαλαρώσαμε και αδιαφορήσαμε για τις πατροπαράδοτες αξίες προτιμώντας τις ευκολίες του δανεισμού, οδηγηθήκαμε στη βαθιά κρίση την οποία βιώνουμε σήμερα. Ασφαλώς, οι συνθήκες είναι πρωτόγνωρες και οδυνηρές. Απαιτείται όχι μόνο σθένος, αλλά και δημιουργική σκέψη για την υπέρβασή τους. Διεισδυτική ανάλυση, διορατικές λύσεις, υπομονετική προσπάθεια για την πραγματοποίησή τους.

Α´

Όπως είναι γνωστό, την πρωτοβουλία για την αποψινή εκδήλωση είχε το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Αρωγής, στο οποίο μετέχουν ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος και άλλες επιχειρήσεις. Στο πρώτο μέρος της ομιλίας μου, λοιπόν, θα αναφερθώ στην εταιρική ευθύνη των επιχειρήσεων.

1. Συχνά, οι ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται στο στόχαστρο της κοινωνικής κριτικής. Όλοι, εντούτοις, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την αποφασιστική σημασία τους στη σύγχρονη ζωή. Ο επιχειρηματικός κόσμος όχι μόνο διαχειρίζεται αλλά και αποτελεί έναν μεγάλο πλούτο. Η ίδια η ύπαρξη των εταιρειών αποτελεί τεράστια συμβολή στο κοινωνικό σύνολο. Προσφέροντας, άμεσα ή έμμεσα, απασχόληση και αξιοπρέπεια σε χιλιάδες ανθρώπους, καλύπτοντας πολλαπλές βιοτικές και κοινωνικές ανάγκες. Το ζητούμενο όμως είναι, πώς η προσφορά αυτή θα επεκταθεί και πέρα από τα άμεσα ενδιαφέροντα της κερδοφορίας των Εταιρειών. Θα τολμούσα να διατυπώσω μερικές απλές υπενθυμίσεις και προτάσεις.

 Για περισσότερα στο: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ