ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ὡς γνωστόν, οἱ συντηρητικοὶ κατηγοροῦν τὸν Χριστιανισμὸν ὡς ἀντιδραστικόν. Ἐπίσης ἡ ποικιλία θεωρεῖται ὥς τι ὡραῖον καὶ καλὸν καὶ δὴ ἐφ’ ὅσον συνδέεται μετὰ τῆς ἑνότητος, καίτοι τοῦτο ἠμπορεῖ νὰ ἔχει καὶ ἀρνητικὰς συνεπείας διὰ τὸν ἄνθρωπον. Καὶ τοῦτο δὲον νὰ ὑπομένει τις λόγῳ τῆς πλανοδυνατότητος τοῦ ἀνθρωπίνου δικαίου, τοῦθ’ ὅπερ προκαλεῖ καὶ ὀργήν, διότι αὕτη δὲν ἠμπορεῖ νὰ γίνεται ἀποδεκτὴ διαρκῶς μειδιαστικῶς.
Οὕτω π.χ. οἱ συντηρητικοὶ Χριστιανοὶ κατανοοῦν τὴν Βίβλον γραμματικῶς καὶ ἐφαρμόζουν κατόπιν δεξιὰν πολιτικήν. Ἡ δὲ Ρωσικὴ Ἐκκλησία ἐρεθίζεται διὰ τὴν νίκην τοῦ Conchita Wurst εἰς τὴν Eurovision, καθ’ ὅτι διαβλέπουν ἐνταῦθα μίαν "πολιτισμικὴν νομιμοποίησιν τῶν κουσουριῶν ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ". Ὁμοφυλοφιλία καὶ Travestie "ἀπαισιότητας", κατὰ τὴν Βίβλον δέον ὄχι μόνον νὰ ἀνέχεταί τις, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποδέχεται, τοῦθ’ ὅπερ κατακρίνεται ζωηρῶς.
Ὡσαύτως συντηρητικοὶ Εὐαγγελικαλικοὶ διακηρύσσουν, ἐπὶ τῇ βάσει βιβλικῶν μαρτυριῶν, διαρκῶς τὸν "καταποντισμὸν τῆς Δύσεως" (O. Spengler), λόγῳ αὐξανομένης κρατικῆς ἀναγνωρίσεως τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν γάμων, καίτοι οὗτοι καταδιώκονται βαρβαρικῶς εἰς τὴν Οὐγκάνταν, ὡς ἄλλοτε εἰς τὸ Τρίτον Ράϊχ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον φαίνεται νὰ μὴν ἐνοχλεῖ τοὺς "ὑπνώττοντας" Χριστιανούς.
Οὕτω εἰς τὴν Κένυαν πρὸ ὀλίγου ἡ πολυγαμία ἀπέκτησεν τὸ αὐτὸ νομικὸν καθεστὼς μὲ τὴν μονογαμίαν, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἀφρικανικῆς παραδόσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς Π. Διαθήκης!
Εἰς τὰς Η.Π.Α. οἱ Εὐαγγελικαλικοὶ ὑποστηρίζοντες τὴν ἑπταήμερον βιβλικὴν δημιουργίαν, καταπολεμοῦν διαρκῶς τὴν ἐξελικτικὴν θεωρίαν, ὅτε ἀπεγνωσμένοι ἐπιστήμονες συχνάκις δὲν γνωρίζουν ἐὰν δέον νὰ κλαίουν ἢ νὰ γελῶσιν.
Εἰς τὸ Βατικανὸν κατὰ τὸ πρόσφατον συνέδριον 200 ἐξορκιστῶν καὶ ψυχολόγων ὁ P. Morocutti, καθηγητὴς τῆς Gregoriana ὑπεστήριξεν, ὅτι δέον νὰ λαμβάνει τις ὑπ’ ὄψιν σοβαρῶς τὸν διάβολον, κατὰ τὴν διδασκαλίαν τῆς Ρ/Καθολικῆς Ἐκκλησίας!
Μάλιστα, ὑπάρχουν πολλοὶ Χριστιανισμοὶ εἰς τὸν κόσμον καὶ δὴ ἄσχετοι πρὸς ἀλλήλους. Καὶ τὸ μοιραῖον ἐν προκειμένῳ τυγχάνει, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἰς τὰ ΜΜΕ, τοὺς κύκλους τῶν ἀθεϊστῶν ἀνθρωπιστῶν καὶ τὴν ἀπληροφόρητον δημοσιότητα κατὰ προτίμησιν ταυτίζεται πρὸς τὰς φονταμενταλιστικὰς αὐτὰς ἐκτροπάς, χλευαζόμενος εἶτα ἐμπαιζόμενος καὶ καταπολεμούμενος. Καὶ ὁ Χριστιανός, ὁ ὁποῖος ἀπέχει ἐξ αὐτῶν, περιθωριοποιεῖται. Τοῦτο δὲ εἶναι δυσφημιστικὸν καὶ ὀργηστικόν.
Μία ἱστορικο-κριτικὴ ἀπελευθερωτικὴ καὶ ἐπικοδομητικὴ προσέγγισις τῆς Βίβλου, ἡ λαμβάνουσα ὑπ’ ὄψιν τὴν προέλευσιν τῶν κειμένων ἐντὸς τοῦ πολιτισμικοῦ, κοινοτικοῦ καὶ κοινωνικοῦ πλαισίου τῆς ζωῆς τῆς τότε ἐποχῆς, δὲν εἶναι εἰσέτι διαδεδομένη ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς κινδυνολογίας πολεμουμένη.
Οὕτω δὲ μεγεθύνεται τὸ κενὸν ἐντὸς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Βεβαίως τοιαῦται τάσεις ὑφίστανται καὶ εἰς ἄλλα θρησκεύματα. Διὸ καὶ ἐπιβάλλεται ἐπιμονὴ καὶ συνεργασία καὶ μετ’ ἄλλων ἔστω καὶ ἐξωχριστιανικῶν συντρόφων1, ὡς εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους.
Ὡσαύτως δέον νὰ προστεθεῖ, ὅτι ἡ πλημμελὴς αὕτη πολυμορφία ὑφίσταται ἀπὸ τῶν πρώτων αἰώνων τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ὁποία καὶ ἐταλαιπώρησεν αὐτὸν ἀφαντάστως ὑπὸ τὰς μορφὰς τῶν αἱρέσεων καὶ ἀργότερον τῶν σχισμάτων, τὰ ὁποῖα ὡδήγησαν εἰς τὸν κατακερματισμὸν αὐτοῦ διὰ τοῦ διαχωρισμοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς Ρ/Καθολικῆς, τῶν Προτεσταντικῶν ἀναδενδράδων καὶ τῷν συγχρόνων τραγελαφικῶν ἐν πολλοῖς καὶ ἐκφυλιστικῶν συστημάτων καὶ μεθοδεύσεων αὐτῶν. Ὡσὰν δὲ νὰ μὴν ἤρκει τοῦτο, ἔχομεν καὶ τὰς ὀζούσας προτεσταντισμοῦ ἐνδορθοδόξους διενέξεις καὶ διασπάσεις ἐκ λόγων ἥκιστα Χριστιανικῶν.
Καὶ θὰ ἠδύνατό τις ἴσως νὰ εἴπει ὅτι καλὸν ἡ διορθόδοξος καὶ διαχριστιανικὴ αὕτη "πανδαισία", τεκμαίρουσα τόσον τὸ πνεῦμα τῆς ἐν Χριστῷ "ἐλευθεριότητος" καὶ τοῦ γοητευτικοῦ πλούτου αὐτοῦ, ὅμως σωβιζούσης οὐχὶ μόνον τῆς ποθητῆς ἑνότητος, ἀλλὰ καὶ ἐπικρατούσης τῆς ἐπαράτου πολεμοδαιμονίας, τὸ θέμα καθίσταται λίαν δυσχερές. Ἄγνωστον δὲ τυγχάνει ἐὰν καὶ κατὰ πόσον θὰ φωτίσει ὁ Κύριός ποτε τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν ἵνα κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ "πάντες ἓν ὦσιν" (Ἰω. 17, 21).
Οὕτω π.χ. οἱ συντηρητικοὶ Χριστιανοὶ κατανοοῦν τὴν Βίβλον γραμματικῶς καὶ ἐφαρμόζουν κατόπιν δεξιὰν πολιτικήν. Ἡ δὲ Ρωσικὴ Ἐκκλησία ἐρεθίζεται διὰ τὴν νίκην τοῦ Conchita Wurst εἰς τὴν Eurovision, καθ’ ὅτι διαβλέπουν ἐνταῦθα μίαν "πολιτισμικὴν νομιμοποίησιν τῶν κουσουριῶν ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ". Ὁμοφυλοφιλία καὶ Travestie "ἀπαισιότητας", κατὰ τὴν Βίβλον δέον ὄχι μόνον νὰ ἀνέχεταί τις, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποδέχεται, τοῦθ’ ὅπερ κατακρίνεται ζωηρῶς.
Ὡσαύτως συντηρητικοὶ Εὐαγγελικαλικοὶ διακηρύσσουν, ἐπὶ τῇ βάσει βιβλικῶν μαρτυριῶν, διαρκῶς τὸν "καταποντισμὸν τῆς Δύσεως" (O. Spengler), λόγῳ αὐξανομένης κρατικῆς ἀναγνωρίσεως τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν γάμων, καίτοι οὗτοι καταδιώκονται βαρβαρικῶς εἰς τὴν Οὐγκάνταν, ὡς ἄλλοτε εἰς τὸ Τρίτον Ράϊχ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον φαίνεται νὰ μὴν ἐνοχλεῖ τοὺς "ὑπνώττοντας" Χριστιανούς.
Οὕτω εἰς τὴν Κένυαν πρὸ ὀλίγου ἡ πολυγαμία ἀπέκτησεν τὸ αὐτὸ νομικὸν καθεστὼς μὲ τὴν μονογαμίαν, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἀφρικανικῆς παραδόσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς Π. Διαθήκης!
Εἰς τὰς Η.Π.Α. οἱ Εὐαγγελικαλικοὶ ὑποστηρίζοντες τὴν ἑπταήμερον βιβλικὴν δημιουργίαν, καταπολεμοῦν διαρκῶς τὴν ἐξελικτικὴν θεωρίαν, ὅτε ἀπεγνωσμένοι ἐπιστήμονες συχνάκις δὲν γνωρίζουν ἐὰν δέον νὰ κλαίουν ἢ νὰ γελῶσιν.
Εἰς τὸ Βατικανὸν κατὰ τὸ πρόσφατον συνέδριον 200 ἐξορκιστῶν καὶ ψυχολόγων ὁ P. Morocutti, καθηγητὴς τῆς Gregoriana ὑπεστήριξεν, ὅτι δέον νὰ λαμβάνει τις ὑπ’ ὄψιν σοβαρῶς τὸν διάβολον, κατὰ τὴν διδασκαλίαν τῆς Ρ/Καθολικῆς Ἐκκλησίας!
Μάλιστα, ὑπάρχουν πολλοὶ Χριστιανισμοὶ εἰς τὸν κόσμον καὶ δὴ ἄσχετοι πρὸς ἀλλήλους. Καὶ τὸ μοιραῖον ἐν προκειμένῳ τυγχάνει, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἰς τὰ ΜΜΕ, τοὺς κύκλους τῶν ἀθεϊστῶν ἀνθρωπιστῶν καὶ τὴν ἀπληροφόρητον δημοσιότητα κατὰ προτίμησιν ταυτίζεται πρὸς τὰς φονταμενταλιστικὰς αὐτὰς ἐκτροπάς, χλευαζόμενος εἶτα ἐμπαιζόμενος καὶ καταπολεμούμενος. Καὶ ὁ Χριστιανός, ὁ ὁποῖος ἀπέχει ἐξ αὐτῶν, περιθωριοποιεῖται. Τοῦτο δὲ εἶναι δυσφημιστικὸν καὶ ὀργηστικόν.
Μία ἱστορικο-κριτικὴ ἀπελευθερωτικὴ καὶ ἐπικοδομητικὴ προσέγγισις τῆς Βίβλου, ἡ λαμβάνουσα ὑπ’ ὄψιν τὴν προέλευσιν τῶν κειμένων ἐντὸς τοῦ πολιτισμικοῦ, κοινοτικοῦ καὶ κοινωνικοῦ πλαισίου τῆς ζωῆς τῆς τότε ἐποχῆς, δὲν εἶναι εἰσέτι διαδεδομένη ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς κινδυνολογίας πολεμουμένη.
Οὕτω δὲ μεγεθύνεται τὸ κενὸν ἐντὸς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Βεβαίως τοιαῦται τάσεις ὑφίστανται καὶ εἰς ἄλλα θρησκεύματα. Διὸ καὶ ἐπιβάλλεται ἐπιμονὴ καὶ συνεργασία καὶ μετ’ ἄλλων ἔστω καὶ ἐξωχριστιανικῶν συντρόφων1, ὡς εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους.
Ὡσαύτως δέον νὰ προστεθεῖ, ὅτι ἡ πλημμελὴς αὕτη πολυμορφία ὑφίσταται ἀπὸ τῶν πρώτων αἰώνων τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ὁποία καὶ ἐταλαιπώρησεν αὐτὸν ἀφαντάστως ὑπὸ τὰς μορφὰς τῶν αἱρέσεων καὶ ἀργότερον τῶν σχισμάτων, τὰ ὁποῖα ὡδήγησαν εἰς τὸν κατακερματισμὸν αὐτοῦ διὰ τοῦ διαχωρισμοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς Ρ/Καθολικῆς, τῶν Προτεσταντικῶν ἀναδενδράδων καὶ τῷν συγχρόνων τραγελαφικῶν ἐν πολλοῖς καὶ ἐκφυλιστικῶν συστημάτων καὶ μεθοδεύσεων αὐτῶν. Ὡσὰν δὲ νὰ μὴν ἤρκει τοῦτο, ἔχομεν καὶ τὰς ὀζούσας προτεσταντισμοῦ ἐνδορθοδόξους διενέξεις καὶ διασπάσεις ἐκ λόγων ἥκιστα Χριστιανικῶν.
Καὶ θὰ ἠδύνατό τις ἴσως νὰ εἴπει ὅτι καλὸν ἡ διορθόδοξος καὶ διαχριστιανικὴ αὕτη "πανδαισία", τεκμαίρουσα τόσον τὸ πνεῦμα τῆς ἐν Χριστῷ "ἐλευθεριότητος" καὶ τοῦ γοητευτικοῦ πλούτου αὐτοῦ, ὅμως σωβιζούσης οὐχὶ μόνον τῆς ποθητῆς ἑνότητος, ἀλλὰ καὶ ἐπικρατούσης τῆς ἐπαράτου πολεμοδαιμονίας, τὸ θέμα καθίσταται λίαν δυσχερές. Ἄγνωστον δὲ τυγχάνει ἐὰν καὶ κατὰ πόσον θὰ φωτίσει ὁ Κύριός ποτε τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν ἵνα κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ "πάντες ἓν ὦσιν" (Ἰω. 17, 21).
______________________________________
1- H. Meesmann, Immer Ärger mit der Religion, Publik-Forum ἀρ. 10 (2014) 10.
1- H. Meesmann, Immer Ärger mit der Religion, Publik-Forum ἀρ. 10 (2014) 10.
Πηγή: ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου