Πραγματοποιήθηκαν με επιτυχία τα επιμορφωτικά βιωματικά σεμινάρια των θεολόγων των σχολείων της ΔΔΕ Ανατολικής Θεσσαλονίκης (εκτός καλλικρατικών δήμων Θέρμης και Θερμαϊκού)

Στις 29, 30 και 31 Οκτωβρίου 2014 πραγματοποιήθηκαν στο Αμφιθέατρο του 4ου ΓΕΛ Καλαμαριάς τα επιμορφωτικά βιωματικά σεμινάρια των   των Θεολόγων της Δ.Δ.Ε. Ανατολικής Θεσσαλονίκης (εκτός των καλλικρατικών δήμων Θέρμης και Θερμαϊκού) με θέμα «Ο ρόλος των βιωματικών τεχνικών στη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών».

Ο Δ/ντής και Θεολόγος του 4ου ΓΕΛ Καλμαριάς κ. Αθανάσιος Μανιάτης διέθεσε όλη την υλικοτεχνική υποδομή (Διαδίκτυο, προτζέκτορα, υπολογιστή, μικρόφωνα κ.α.) για την επιτυχή διεξαγωγή των βιωματικών σεμιναρίων.  Τα επιμορφωτικά αυτά σεμινάρια  παρακολούθησαν συνολικά 81 εκπαιδευτικοί (3 τμήματα για τις ανάγκες των βιωματικών δραστηριοτήτων).  

Όλες τις μέρες των σεμιναρίων ο Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων κ. Πολύβιος Στράντζαλης αφού έκανε στους θεολόγους μια ολιγόλεπτη γενική ενημέρωση για τα τρέχοντα ζητήματα που αφορούν το μάθημα των Θρησκευτικών (τράπεζα θεμάτων, οδηγίες διδασκαλίας, απαλλαγές κ.α.) αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα της χρήσης των διαφόρων τεχνικών διδασκαλίας αλλά και των βιωματικών δραστηριοτήτων στο μάθημα των Θρησκευτικών. Τόνισε ότι οι μεν τεχνικές διδασκαλίας αφορούν στον τρόπο διεξαγωγής των οργανωτικών - διδακτικών δραστηριοτήτων και των τρόπων χρήσης του διδακτικού υλικού οι δε βιωματικές δραστηριότητες συμβάλλουν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και στάσεων στους μαθητές.

Η χρήση τους μάλιστα δραστηριοποιεί την τάξη και αυξάνει την κατανόηση της γνώσης. Μετά την παρουσίαση ορισμένων τεχνικών διδασκαλίας και διάφορων είδη βιωματικών δραστηριοτήτων από το Σχολικό Σύμβουλο, οι συνάδελφοι θεολόγοι αφού τους μοιράστηκε εκπαιδευτικό υλικό, ασχολήθηκαν σε ομάδες με τις βιωματικές δραστηριότητες "ρόλος στον τοίχο" και "ανακριτική καρέκλα". Μετά το πέρας των επιμορφωτικών βιωματικών σεμιναρίων οι εκπαιδευτικοί θεολόγοι ζήτησαν  την επανάληψη τους με περισσότερες τεχνικές διδασκαλίας και βιωματικές δραστηριότητες.

Συνέδριο με τίτλο: «Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις της Διεπιστημονικότητας» στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

 

Αρχαιολόγοι, Νευροεπιστήμονες, Κοινωνιολόγοι, Θεολόγοι, Φιλόσοφοι, Φυσικοί, Βιολόγοι, Μηχανολόγοι, Νομικοί, Παιδαγωγοί και πολλοί άλλοι εκπρόσωποι επιστημών, βρίσκουν κοινό πεδίο συνάντησης στο Συνέδριο, με τίτλο: «Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις της Διεπιστημονικότητας». Οι εργασίες του Συνεδρίου θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου και το Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014, στο Αμφ.2 του ΚΕ.Δ.Ε.Α.. Η έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 9.45, στο ΚΕ.Δ.Ε.Α. του Α.Π.Θ. Στόχος του Συνεδρίου είναι να εκφράσει ένα αίτημα υπέρβασης ή/και κατάλυσης της υπερβολικής εξειδίκευσης που συνδέεται με την αυστηρή πειθαρχία (discipline) που επιβάλλουν οι όροι ανάπτυξης συγκεκριμένων κλάδων στον ευρύτερο χώρο των επιστημών.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου θα εξεταστούν συγκεκριμένα παραδείγματα «καρπών διεπιστημονικών προσπαθειών» από το χώρο των φυσικών, των κοινωνικών και των ανθρωπιστικών επιστημών, όπως, μεταξύ άλλων, η Νανοτεχνολογία, η Βιοτεχνολογία, η Βιοηθική, μέθοδοι γεωφυσικής διασκόπησης που εφαρμόζονται στην εξερεύνηση αρχαιολογικών χώρων, η μελέτη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων όπου συναντιούνται οι επιστήμες της Αρχαιολογίας, της Μηχανολογίας και της Αστρονομίας, η διεπιστημονική προσέγγιση στην αρχαιολογική έρευνα με πρόσφατα παραδείγματα από το έργο του Α.Π.Θ. στη Βεργίνα καθώς και πως η έλλειψη διεπιστημονικότητας στη Νομική Επιστήμη μπορεί να αποκόψει το Δίκαιο από την κοινωνική πραγματικότητα και να το οδηγήσει σε στείρο νομικό δογματισμό.

 

Για περισσότερα στο: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Συνέδριο στο Λονδίνο προς τιμήν του Μητροπολίτη Anthony Bloom

To Ίδρυμα «Metropolitan Anthony of Sourozh» διοργανώνει στις 15-16 Νοεμβρίου 2014, στο King’s College του Λονδίνου, Διεθνές Συνέδριο για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του Μητροπολίτη Anthony Bloom (1914-2003).

«Ο άνθρωπος είναι η δόξα του Θεού» (αγ. Ειρηναίος Λυώνος)

Τα λόγια αυτά του αγίου Ειρηναίου, τα οποία πολύ συχνά μνημόνευε ο Μητροπολίτης Αντώνιος του Sourozh, μιλούν για την πληρότητα της ζωής που ο ίδιος ποτέ δεν έπαψε να επιζητεί. Ο Μητροπολίτης Αντώνιος μίλησε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους για την πληρότητα αυτή — όπως λ.χ. ως η «λάμψη του Θεού», που λάμπει μέσα από ένα πρόσωπο που έχει φθάσει το ύψιστο σημείο της υπάρξεως. Ο ίδιος διακρινόταν σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτή την πληρότητα ζωής, όπως επίσης και για το δώρο να εμπνέει τους άλλους με σκοπό να αναζητήσουν το δώρο αυτό. Δεν αμφέβαλε, ωστόσο, ποτέ για το θάρρος και την τόλμη, τη διαφάνεια και ανθρώπινη ευαισθησία που απαιτείται για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Προς την κατεύθυνση αυτή προέτρεπε τους άλλους ότι αυτό που απαιτείται είναι πάνω απ’ όλα η ανθρωπιά.

Έχοντας κατά νου τις σκέψεις αυτές, το Ίδρυμα «Metropolitan Anthony of Sourozh» διοργανώνει το παρόν συνέδριο, το έκτο κατά σειρά στο χώρο της Δυτικής Ευρώπης, γιορτάζοντας με τον τρόπο αυτό τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Αντωνίου. Το συνέδριο θα επιδιώξει να μελετήσει το πνευματικό και θεολογικό όραμα και τη διδασκαλία του Μητροπολίτη.

Το Ίδρυμα «Metropolitan Anthony of Sourozh» είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός ο οποίος ενδιαφέρεται να συγκεντρώσει, να εκδώσει και να κάνει γνωστά τα γραπτά κείμενα, τις ηχογραφήσεις, τα βίντεο και το εν γένει έργο που απαρτίζει την κληρονομιά του

 

Μητροπολίτη Αντωνίου - ένα έργο το οποίο είχε απήχηση όχι μονάχα στη δική του Eκκλησία, αλλά και ευρύτερα και στο σύνολο της κοινωνίας. Το Ίδρυμα διαθέτει αυτή τη στιγμή ένα εκτεταμένο αρχείο το οποίο περιέχει όχι μόνο το δημοσιευμένο υλικό αλλά και μια πλούσια συλλογή από αδημοσίευτα έργα του: πνευματικά και θεολογικά συγγράμματα, επιστολές, ταινίες και έγγραφα που αφορούν στη ζωή του και την ποιμαντική διακονία του, κλπ. Το αρχείο αυτό διατίθεται για έρευνα, κατόπιν σχετικού αιτήματος στο Ίδρυμα.

Μεταξύ των ομιλητών του συνεδρίου συγκαταλέγονται ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας, ο πρώην Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπορυ Rowan Williams, ο π. Αλέξανδρος Φωστηρόπουλος, ο μοναχός Adalberto Mainardi, ο Αρχιδιάκονος Peter Scorer, οι Dr Elizabeth Robson, Karin Greenhead, Κώστας Καρράς, Dr Amal Dibo, Dr Susanne Sklar.

 

Για περισσότερες πληροφορίες βλ/ Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών

 

Άρτος Ζωής: Συνέδριο αφιερωμένο στη Δικαιοσύνη

Το φετινό, πέμπτο κατά σειρά, συνέδριο του Άρτου Ζωής είναι αφιερωμένο στη Δικαιοσύνη. Θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 28 και το Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΤΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ (1814)

Στο πλαίσιο των εορτασμών που διοργανώνει το Οικουμενικό Πατριαρχείο για τη συμπλήρωση 200 ετών από την έγκριση του νέου Μουσικού Συστήματος Εκκλησιαστικής Μουσικής από τη Μεγάλη Εκκλησία (1814), την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 θα τελεσθεί Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου και συνιερουργούντων Ιεραρχών του Θρόνου. 

Τον Θείο Λόγο θα κηρύξει ο Σεβ. Μητροπολίτης Σηλυβρίας κ. Μάξιμος. 

Το απόγευμα της Κυριακής και ώρα 6, θα πραγματοποιηθεί επετειακή εκδήλωση στο Σισμανόγλειο Μέγαρο, κατά την οποία θα ομιλήσει ο Δρ. Φιλολογίας και ερευνητής της Εκκλησιαστικής Μουσικής Μανόλης Χατζηγιακουμής. Ύμνους μελοποιημένους από τους Διδασκάλους του νέου Μουσικού Συστήματος, Χουρμούζιο Χαρτοφύλακα και Γρηγόριο Πρωτοψάλτη, θα αποδώσει η Χορωδία του Συλλόγου Μουσικοφίλων Πέραν, υπό την διεύθυνση του B’ Δομεστίκου των Πατριαρχικών Χορών Στυλιανού Φλοίκου.

Πηγή: ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

ΚΑΙΡΟΣ: Συνάντηση με τον Υφυπουργό Παιδείας.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

 

Το Δ.Σ του συλλόγου μας συνεχίζοντας τον κύκλο των επαφών του, συναντήθηκε σήμερα  29-10-2014 και ώρα 13.00 μ.μ., στο Υπουργείο Παιδείας με τον αρμόδιο για θέματα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Υφυπουργό Παιδείας & Θρησκευμάτων κ. Αλέξανδρο Δερμεντζόπουλο. Στη συνἀντηση εκ μέρους του διοικητικού συμβουλίου πήραν μέρος ο Πρόεδρος κ. Ανδρέας Αργυρόπουλος και το μέλος κ. Δημήτριος Μόσχος, ενώ παρέστη και ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου με την ιδιότητα του συμβούλου του υπουργού Παιδείας. Κατά την επακολουθήσασα συζήτηση και αφού τα μέλη του Δ.Σ παρουσίασαν  τη φυσιογνωμία του συλλόγου, τους στόχους του και τις μέχρι σήμερα δραστηριότητές του, εθίγησαν όλα τα θέματα, που ενδιαφέρουν το σύλλογο και τα μέλη του αλλά και γενικότερα την θεολογική εκπαιδευτική κοινότητα. Πιο συγκεκριμένα αφού αναπτύχθηκε η συλλογιστική  του συλλόγου μας,  για το περιεχόμενο και το χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών,  με παράλληλη  επισήμανση της σπουδαιότητος του εγχειρήματος  του νέου ΠΣ (Δημοτικού-Γυμνασίου),  στη συνέχεια  δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα των απαλλαγών από το μάθημα στα σχολεία, ενώ συζητήθηκε διεξοδικά,  η αδιοριστία των συναδέλφων θεολόγων εκπαιδευτικών με όλες τις παραμέτρους της  δηλ. τις κενές θέσεις κατά το τρέχον σχολικό έτος και τις περιορισμένες προσλήψεις αναπληρωτών. Ο κ. Υφυπουργός άκουσε με προσοχή και ενδιαφέρον τις θέσεις του Δ.Σ και δεσμεύτηκε για την μελέτη όλων των θεμάτων που έθιξαν τα μέλη του.

         Για το Δ.Σ

 

 

                           Ο Πρόεδρος                                             Ο Γ. Γραμματέας
                                                                                                                       

                  Ανδρέας Αργυρόπουλος                   Γεώργιος Παπαδόπουλος

 

ΚΑΙΡΟΣ: Συνάντηση των μελών της Κεντρικής Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη

Αγαπητοί συνάδελφοι και μέλη του ΚΑΙΡΟΥ,

σας προσκαλούμε την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014 σε συνάντηση ολομέλειας του τοπικού παραρτήματος κεντρικής Μακεδονίας του Συνδέσμου μας.
Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στις 7 το απόγευμα στην αίθουσα συνεδριάσεων της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και θα παραστεί σε αυτήν ο Ανδρέας Αργυρόπουλος, πρόεδρος του Δ.Σ. του ΚΑΙΡΟΥ.

Ακολουθεί το πρόγραμμα της συνάντησης.

_ Ενημέρωση μελών παραρτήματος από τον Πρόεδρο του Συλλόγου

α. συναντήσεις του Δ.Σ. του ΚΑΙΡΟΥ με διάφορους θεσμικούς φορείς
β. το ζήτημα των απαλλαγών από το ΜτΘ
γ. το πρόβλημα των αναπληρωτών και των αδιόριστων θεολόγων

_ Απολογισμός προηγούμενου έτους από την τριμελή Επιτροπή
_ Ενημέρωση σχετικά με τα θεολογικά συμπόσια
_ Ενημέρωση για τα επιμορφωτικά σεμινάρια των θεολόγων και των δασκάλων
_ Ανάδειξη νέας τριμελούς επιτροπής του τοπικού παραρτήματος κεντρικής Μακεδονίας
_ Αναζήτηση λύσης στην εκκρεμότητα της ανάλυσης και παρουσίασης των ερωτηματολογίων
_ Επικαιροποίηση των ηλεκτρονικών διευθύνσεων των μελών του παραρτήματός μας
_ Ιδέες και προτάσεις για τη νέα σχολική χρονιά, προγραμματισμός δράσεων

Σας περιμένουμε όλους

Η τριμελής επιτροπή
Ρόη Ακανθοπούλου, Νίκος Μαγγιώρος, Θανάσης Νευροκοπλής

Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ
[τοπικό παράρτημα κεντρικής Μακεδονίας] 

  

Ημερίδα για τους Καραμανλήδες από τις Εκδόσεις Ιστός

Νεντεν γκελντίμ Ιστανμπουλά; ήταν ο τίτλος της ημερίδας που συνδιοργανώσαν η Πανελλήνια Ένωση Καππαδοκικών Σωματείων και οι εκδόσεις Ιστός στις 27 Οκτωβρίου 2014. Η ημερίδα που πραγματοποιήθηκε αίθουσα του Μορφωτικού και Καλλιτεχνικού Συνδέσμου Φερίκοϊ ΕΡ.Θ.Ο, την έναρξη της οποίας τίμησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, κατόρθωσε να αναδείξει τις ιδιαίτερες πτυχές της μετακίνησης των Καππαδοκών από την γενέτειρά τους στα αστικά κέντρα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και την ένταξή τους στην Πολίτικη Ρωμιοσύνη ειδικότερα.

Ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ κύριος Νικολάος Ιντζεσίλογλου, θέτοντας ως αφετηρία την άφιξη των πρώτων Καππαδόκων στην Πόλη, επεσήμανε την συμμετοχή τους στην πολιτική, θρησκευτική και διοικητική οργάνωση της αυτοκρατορίας, ενώ παρουσίασε με γλαφυρότητα την καθημερινότητα των Καππαδοκικών Πολίτικων κοινοτήτων μέσα από τις συνήθειες, την ενδυμασία και τα συνήθη επαγγέλματα των μελών της.

Στην συνέχεια, ο Κωνσταντίνος Νίγδελης, συγγραφέας, ερευνητής και εκπαιδευτικός, τοποθέτησε τις μετακινήσεις των Καππαδοκών σε τρείς περιόδους μέσα στον χρόνο και προέβη στην ανάλυσή τους. Η ανάδειξη των ενδογενών και εξωγενών παραγόντων των εκούσιων μετακινήσεων, αποτέλεσαν σημαντικό μέρος της ομιλίας του, ενώ αναφέρθηκε και στα αποτελέσματα της αφορμοίωσης των Καππαδοκών ιδιαίτερα από την Πολίτικη Κοινωνία.

Η επόμενη ομιλίτρια, η συγγραφέας και αναλύτρια λαογραφίας κυρία Μπόζη, αφού επεσήμανε τις ιδιαιτερότητες της λαογραφικής έρευνας παρουσίασε τις παραδόσεις επισιτισμού τις βάσεις της διατροφής των Καραμανλίδων, αλλά και την εξέχουσα θέση τους στο επισιτιστικό εμπόριο, η οποία διαμόρφωσε σημαντικά τις διατροφικές τους προτιμήσεις. Στο τελευταίο μέρος της ομιλίας της, η κυρία Μπόζη αναφέρθηκε στα γιορτινά εδέσματα των Ρωμιών της Καππαδοκίας και στον ιδιαίτερο συμβολισμό πολλών από αυτά.

Ο τελευταίος ομιλητής και υποψήφιος διδάκτορας του ΕΚΠΑ Νίκος Νικολαϊδης επιβεβαίωσε την ιδιαίτερότητα της λαογραφικής έρευνας και δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην κυρία Μελπώ Μερλιέ η οποία ανήγαγε την έρευνα των μαρτυριών του μικρασιατικού ελληνισμού σε αντικείμενο των ιστορικών σπουδών.

Το τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε δοκιμή παραδοσιακών καππαδοκικών εδεσμάτων όπως φασόλια με παστουρμά και μαντί με συνοδεία ζωντανής καππαδοκικής μουσικής από το συγκρότημα Galata fasıl του Γιώργου Μαρινάκη.

 

Πηγή: Rumvader

Ο υπουργός Παιδείας για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου μας γεμίζει κάθε χρόνο με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας και ψυχικής ανάτασης.

Η επέτειος αυτή όμως διατηρεί ακέραιο το νόημά της και επιτελεί το σκοπό της, στο βαθμό που κατορθώνει ακόμη να μας υπενθυμίζει όλα όσα την συνιστούν και όσα αντιπροσωπεύει: κυρίως, το αγωνιστικό φρόνημα του λαού μας που φάνηκε πρόθυμος να θυσιάσει τα πάντα μπροστά στα ύψιστα ιδανικά του.

Ενός λαού που μπροστά στο μεγάλο κίνδυνο και την άδικη επίθεση, παραμέρισε εσωτερικές διαφοροποιήσεις και διαχρονικές διχόνοιες κι εμφανίστηκε ενωμένος την κρίσιμη στιγμή.

Η ενότητα αυτή και η άκαμπτη αποφασιστικότητα αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία του ιστορικού έπους που ενέπνευσε τη διεθνή κοινότητα της εποχής και συνεχίζει να εμπνέει και να καθοδηγεί γενιές Ελλήνων, αλλά και αγωνιστών υπέρ της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας σε όλον τον κόσμο.

Η επικαιρότητα του μηνύματος της 28ης Οκτωβρίου επιβεβαιώνεται στις κρίσιμες στιγμές που περνά ο λαός μας, ο οποίος αξιοποιώντας τις αρετές του μπορεί όχι μόνο να ξεπεράσει τα σημερινά εμπόδια, αλλά και να επιτύχει τους σημερινούς του στόχους της εξόδου από την κρίση και της επιστροφής στο δρόμο της ευημερίας.

Α. ΛΟΒΕΡΔΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
Πηγή: ESOS

Αξιοποίηση του ψηφιακού εξοπλισμού κατά την εκπαιδευτική διαδικασία σε σχολικές μονάδες Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπ/σης για το σχολ. έτος 2014-2015

Εγκύκλιος για ενημέρωση των σχολικών μονάδων για το Ψηφιακό Εκπαιδευτικό Περιεχόμενο του Ψηφιακού Σχολείου και τις σχετικές υπηρεσίες (Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία e-books, Ψηφιακά Αποθετήρια Μαθησιακών Αντικειμένων «Φωτόδεντρο» και Ψηφιακή Εκπαιδευτική Πλατφόρμα «e-me»).βλ. την εγκύκλιο: http://religionslehrer.blogspot.gr/p/blog-page_9480.html



Για Διδακτικές Παρεμβάσεις και Ψηφιακό Υλικό  στο ΜτΘ  βλ  http://dschool.edu.gr/  όπου κάνοντας κλικ στα Θρησκευτικά μπορείτε να βρείτε ψηφιακό υλικό για δραστηριότητες στις θεματικές ενότητες της  Α΄ Γυμνασίου του Νέου Προγράμματος Σπουδών:

1)      «Μεγαλώνουμε και αλλάζουμε»

2)   «Συνάντηση του Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό»

3)     «Πώς ζουν οι χριστιανοί; Η νέα ζωή της Εκκλησίας»

4)      «Πώς παίρνονται οι αποφάσεις;»

5)      «Μονοθεϊστικές θρησκείες: Ιουδαϊσμός και Ισλάμ»

6)      «Θρησκευτικές αναζητήσεις της μακρινής Ανατολής»

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ (24-10-2014)

Χαιρετισμὸς 

τῆς Α.Θ.Παναγιότητος 

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου 

κ. κ. Βαρθολομαίου 

κατὰ τὸ ἐν τῇ Πατριαρχικῇ Μεγάλῃ 

τοῦ Γένους Σχολῇ Συνέδριον μέ θέμα: 

«Ἐξερευνώντας τὴν πόλη μου … Περιβάλλον, 

ἄνθρωπος καὶ κοινωνία στὰ ἀστικὰ κέντρα τοῦ 

21ου αἰώνα - Ἑλλάδα καὶ Τουρκία» 

(24 Ὀκτωβρίου 2014) 

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, 

Ἐλλογιμωτάτη Διευθύντρια τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Πατριαρχικῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς, 

Ἐλλόγιμοι Ἐκπαιδευτικοί, 

Ἀγαπητοὶ μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι, 

Μὲ πολλήν χαρὰν χαιρετίζομεν τὴν ἐμπνευσμένην πρωτοβουλίαν τῆς Πατριαρχικῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς νὰ διοργανώσῃ τὸ μαθητικὸν αὐτὸ Συνέδριον μὲ θέμα: «Ἐξερευνώντας τὴν πόλη μου … Περιβάλλον, ἄνθρωπος καὶ κοινωνία στὰ ἀστικὰ κέντρα τοῦ 21ου αἰώνα - Ἑλλάδα καὶ Τουρκία», καὶ νὰ συγχαρῶμεν ἀπὸ καρδίας δι᾽ αὐτὴν τόσον τὴν Διευθύντριαν τῆς Σχολῆς, Ἐλλογιμωτάτην κυρίαν Βικτωρίαν Λαιμοπούλου, ὅσον καὶ τοὺς συντελέσαντας εἰς τὴν διοργάνωσιν τοῦ Συνεδρίου, τοὺς καθηγητὰς καὶ τὰ μέλη τῆς Ἐφορείας αὐτῆς μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Ἐντιμολ. κ. Ἀθανάσιον Ἀγγελίδην. 

Ἡ πρωτοβουλία αὐτή, τῆς ὁποίας ζῶμεν ἀπὸ σήμερα τὴν πραγματοποίησιν, εἶναι ὄντως ἐμπνευσμένη, διότι συγκεντρώνει εἰς τὴν ὡραίαν αὐτὴν αἴθουσαν ἐκδηλώσεων τῆς ἱστορικῆς Σχολῆς μας μαθητὰς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Τουρκίαν διὰ νὰ συζητήσουν καὶ νὰ ἀνταλλάξουν ἀπόψεις, διὰ νὰ εἰσφέρουν προτάσεις καὶ νὰ προβληματισθοῦν διὰ δύο σημαντικοὺς παράγοντας τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς: τὸ φυσικὸν καὶ τὸ κοινωνικὸν περιβάλλον καὶ τὴν σχέσιν τοῦ ἀνθρώπου μετ᾽ αὐτῶν, σχέσιν ἡ ὁποία καθορίζει τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τῆς ζωῆς του. Καὶ πάντα ταῦτα θὰ ἐξετασθοῦν εἰς τὸ πλαίσιον τῆς ζωῆς τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου εἰς τὰ ἀστικὰ κέντρα τόσον τῆς Τουρκίας ὅσον καὶ τῆς Ἑλλάδος, τὰ ὁποῖα διὰ τοῦ μεγέθους καὶ τῆς δομῆς των καθιστοῦν τὰ προβλήματα τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζει τὸ περιβάλλον, φυσικὸν καὶ κοινωνικόν, ὀξύτερα, καὶ τὴν ἄμεσον διευθέτησίν των ἐπιβεβλημένην ἀνάγκην. 

Ἡ διοργάνωσις τοῦ παρόντος συνεδρίου τυγχάνει ὅμως εὐπρόσδεκτος καὶ ἀξιέπαινος πρωτοβουλία καὶ διὰ δύο ἀκόμη λόγους: ὁ πρῶτος εἶναι ἡ παρεχομένη εὐκαιρία συναντήσεως καὶ ἀνταλλαγῆς ἀπόψεων ἐπὶ τῆς προβληματικῆς τοῦ Συνεδρίου μεταξὺ μαθητῶν ἐκ τῆς ἐνταῦθα Ὁμογενείας καὶ ἐκ τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ ἀλληλογνωριμίας αὐτῶν, πρὸς ὄφελος καὶ τῶν δύο πλευρῶν. Διὸ καὶ μὲ πολλὴν πατρικὴν στοργὴν καὶ ἀγάπην καλοσωρίζομεν τοὺς ἐξ Ἑλλάδος προερχομένους μαθητάς, ἡ παρουσία καὶ συμμετοχὴ τῶν ὁποίων εἰς τὸ μαθητικὸν τοῦτο Συνέδριον μᾶς δίδει μεγάλην χαράν, καὶ γεμίζει τὴν καρδίαν μας μὲ αἰσιοδοξίαν διὰ τὸ μέλλον ἐν γένει, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ φυσικὸν καὶ κοινωνικὸν περιβάλλον, μέσα εἰς τὸ ὁποῖον θὰ ζήσετε καὶ ἐσεῖς καὶ οἱ συνομίληκοί σας. 

Εἰς αὐτὸ ἀκριβῶς ἔγκειται καὶ ὁ δεύτερος λόγος ὁ ὁποῖος καθιστᾷ ἐμπνευσμένην τὴν πρωτοβουλίαν διοργανώσεως τοῦ Συνεδρίου τούτου.

Τὰ προβλήματα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ ἡ προστασία του, ὡς καὶ τὰ ζητήματα τὰ συνδεόμενα μὲ τὸ κοινωνικὸν περιβάλλον, ὅπως εἶναι τὰ φαινόμενα τῆς ξενοφοβίας καὶ τοῦ ρατσισμοῦ, τῆς ἀποξενώσεως τῶν ἀνθρώπων, καὶ τῆς περιθωριοποιήσεως ὡρισμένων ἐξ αὐτῶν λόγῳ ἰδιαιτέρων συνθηκῶν τῆς ζωῆς των, ἀπασχολοῦσαν μέχρι τοῦδε μόνον τοὺς μεγαλυτέρους, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρομεν ἐν πολλοῖς τὴν εὐθύνην τόσον διὰ τὴν μόλυνσιν καὶ καταστροφὴν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ὅσον καὶ διὰ τὰ ὑπάρχοντα εἰς τὸ κοινωνικὸν περιβάλλον προβλήματα, τὰ ὁποῖα δυναμιτίζουν πολλὲς φορὲς τὰς σχέσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν κοινωνίαν. Διὰ τοῦ παρόντος ὅμως συνεδρίου τὰ ζητήματα αὐτὰ γίνονται ἀντικείμενον προβληματισμοῦ καὶ προτάσεων καὶ τῶν νεωτέρων, τῶν μαθητῶν τῶν Σχολείων μας, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἀποδεικνύει τὴν εὐαισθητοποίησιν αὐτῶν καὶ γεννᾷ τὴν ἐλπίδα διὰ τὸ μέλλον, ὅτι θὰ εἶναι καλλίτερον τοῦ σήμερον.

Τὸ τοιοῦτον μᾶς χαροποιεῖ μεγάλως διότι ὡς Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀπὸ δεκαετιῶν ἀγωνιζόμεθα διὰ τὴν ἐμπέδωσιν τῆς ἀνάγκης προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ τὸν κοινὸν οἶκον τὸν ὁποῖον ἐχάρισεν εἰς ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀνθρώπους ὁ Δημιουργὸς Θεός, καὶ τὸν ὁποῖον ἔχομεν τὴν εὐθύνην καὶ τὸ χρέος νὰ προστατεύωμεν ὡς καὶ τὸν προσωπικόν μας οἶκον ἕκαστος. Ἐκ παραλλήλου πρὸς τὴν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον δὲν παύει νὰ κηρύττῃ καὶ νὰ ὑπερασπίζεται τὴν κοινὴν ἀξίαν ὅλων τῶν ἀνθρώπων, συμφώνως πρὸς τὸν λόγον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ• πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. γ΄ 28-29), καὶ νὰ ἀγωνίζεται παντοιοτρόπως διὰ τὴν ἄρσιν πάσης διακρίσεως μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, ὡς ἀπᾳδούσης καὶ ἀντιστρατευομένης τὸ θέλημα καὶ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ. Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀπὸ δεκαετιῶν ἐργάζεται διὰ τὴν ἀνάπτυξιν διμερῶν καὶ πολυμερῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς κύριον στόχον τους τὴν καλλιέργειαν τῆς ἰδέας τῆς ἀνοχῆς τοῦ ἑτέρου, τοῦ διαφορετικοῦ, καὶ τὴν προβολὴν τοῦ ὁράματος τῆς ἐπιτεύξεως τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως μεταξὺ ἀνθρώπων διαφορετικῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καὶ ἰδεολογικῶν τοποθετήσεων. Ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης πολλάκις ἔχομεν εἴπει καὶ τονίσει, ὅτι ὁ πόλεμος ἐν ὀνόματι τῆς θρησκείας εἶναι πόλεμος ἐναντίον αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς θρησκείας. Δυστυχῶς, τὰς ἡμέρας αὐτὰς γινόμεθα καὶ πάλιν μάρτυρες πολεμικῶν συρράξεων αἱ ὁποῖαι ἔχουν τὴν αἰτίαν των εἰς τὰς διαφορετικὰς θρησκευτικὰς πεποιθήσεις, διὸ καὶ συγχαίρομεν πρωτοβουλίας ὅπως εἶναι ἡ παροῦσα, αἱ ὁποῖαι στοχεύουν εἰς τὴν καλλιέργειαν τῆς ἰδέας τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ συμμετοχή σας, λοιπόν, εἰς τὸ μαθητικὸν τοῦτο Συνέδριον ἀποτελεῖ ἀπόδειξιν τῆς συστρατεύσεώς σας εἰς τὴν μεγάλην αὐτὴν προσπάθειαν, ἡ ὁποία ἐλπίζομεν καὶ εὐχόμεθα ἀπὸ καρδίας νὰ ἀποβῇ ὠφέλιμος καὶ καρποφόρος, ἡ δὲ ἐν τῇ Πόλει παραμονή σας καὶ τὸ προσκύνημά σας εἰς ἕνα τόπον εἰς τὸν ὁποῖον τὰ ἴχνη τῆς ἱστορίας τοῦ Γένους μας παραμένουν ἀνεξίτηλα, νὰ εἶναι μία ἀλησμόνητος ἐμπειρία δι᾽ ὅλους σας, τὴν ὁποίαν θὰ ἐπιθυμῆτε νὰ ζήσετε καὶ πάλιν ἐπανερχόμενοι ἐδῶ, ὅπου καὶ σᾶς ἀναμένομεν πάντοτε μετὰ πολλῆς ἀγάπης. Τοῦτο ἰσχύει τόσον δι᾽ ἐσᾶς, τοὺς μαθητὰς ἐξ Ἑλλάδος, πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἔχομεν τὴν χαρὰν νὰ ὑποδεχώμεθα καὶ εἰς τὸ Φανάριον καὶ εἰς τὰ διοργανούμενα τὰ τελευταῖα ἔτη καθ᾽ ἑκάστην ἄνοιξιν ὑπὸ τοῦ Ζωγραφείου Λυκείου μαθητικὰ συνέδρια, ὅσον καὶ τοὺς φοιτητάς, ὡς εἶναι οἱ παρόντες σήμερον εἰς τὸ Συνέδριον φοιτηταὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σᾶς ὑποδεχόμεθα καὶ σᾶς, Ἐλλόγιμοι φοιτηταί, μὲ πολλὴν πατρικὴν ἀγάπην, καὶ χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως διὰ τὴν παρουσίαν σας εἰς τὸν ἱστορικὸν αὐτὸν χῶρον τῆς Παιδείας, τὸν ἀποτελοῦντα προέκτασιν τῆς Ἱερᾶς αὐλῆς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία οὐδέποτε ἔπαυσε νὰ μεριμνᾷ καὶ νὰ φροντίζῃ διὰ τὴν προώθησιν καὶ προαγωγὴν τῆς παιδείας, ἰδίᾳ δὲ διὰ τοῦ προκατόχου ἡμῶν καὶ ἱδρυτοῦ, πρὸ 560 ἐτῶν, τῆς Πατριαρχικῆς ταύτης Σχολῆς, λογίου Πατριάρχου Γενναδίου τοῦ Σχολαρίου, εἰς τὸν ὁποῖον εἶναι ἀφιερωμένον τὸ ἐντὸς ὀλίγων ἑβδομάδων πραγματοποιούμενον ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς σας Συνέδριον εἰς τὸν χῶρον τοῦτον καὶ πάλιν. 

Σᾶς καλωσορίζομεν λοιπὸν ὅλους, μαθητὰς καὶ φοιτητάς, εἰς τὴν Πόλιν μας καὶ σᾶς εὐλογοῦμεν πατρικῶς, εὐχόμενοι πλούσιον τὸν παρὰ Θεοῦ φωτισμὸν διὰ τὰς σπουδὰς καὶ τὴν ζωήν σας.

Πηγή: ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Βίος και μαρτύριο Αγίου Δημητρίου

Εις την «θεοφύλακτον τῶν Θεσσαλονικέων μητρόπολιν», «ὑπερβαλλόντως ὑπερέχουσαν πλούτῳ τε καὶ ποικίλῳ καὶ ἀνθρώποις συνετοῖς καὶ χριστιανικωτάτοις», εγεννήθη και εμεγάλωσεν ο ωραιότερός της καρπός, «ὁ χαρίεις τὴν μορφήν, ψυχὴν δὲ χαριέστατος, ἡδὺς τὸ φθέγμα, τὸν τρόπον ἡδύτερος, γλυκὺς τὸν λόγον, τὸ ἦθος δὲ γλυκύτερος» Μεγαλομάρτυς του Χριστού Δημήτριος κατά τους χρόνους της βασιλείας του Διοκλητιανού και Μαξιμιανού Ερκουλίου (284-305 μ. Χ.) έχοντας ορίσει Καίσαρα Αχαΐας και Μακεδονίας τον Μαξιμιανό Γαλέριο. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Διοκλητιανός παρακινούμενος από τον Καίσαρα Γαλέριο, μέλος της «Τετραρχίας», εξαπέλυσε αληθινό πόλεμο εναντίον των χριστιανών. Ο χριστιανισμός που είχε εξαπλωθεί από την Παλαιστίνην έως τον Πόντο και από την Μικρά Ασία έως την κυρίως Ελλάδα και την Ιταλίαν, έχει να επιδείξει τη εποχή αυτή αναρίθμητες θυσίες και μαρτυρικούς θανάτους σε πόλεις όπως η Αλεξάνδρεια, η Σμύρνη, η Αντιόχεια, η Θεσσαλονίκη, αλλά και σε περιοχές όπως η Κρήτη και η Κύπρος, με αποτέλεσμα η εποχή αυτή να μείνει γνωστή στην ιστορία ως «εποχή μαρτύρων» του χριστιανισμού.

Με τον ερχομό του 4ου αι. ο χριστιανισμός είχε ήδη εδραιωθεί στην πόλη της Θεσσαλονίκης με πολυάριθμους χριστιανούς και Εκκλησίες οργανωμένες κατά τα πρότυπα της διδασκαλίας των Αγίων Αποστόλων

Εκλεκτό μέλος της των Θεσσαλονικέων Εκκλησίας ήτο και ο Άγιος Δημήτριος, ο οποίος προήρχετο από ευσεβείς γονείς, από τους πλέον επισήμους «ἄρχοντας τῶν Μακεδόνων», «πατέρας θαυμαστῷ τῷ γένει, πολύ δὲ τῇ ψυχῇ θαυμαστότερος». Είχε δε προικιστεί παρά του Δωρεοδότου παντός αγαθού με πλήθος σωματικών και πνευματικών χαρισμάτων. «Γένους σεμνότητος, οὐσίας ἀφθόνου, ἰσχύος σώματος, κάλλους ἰσότης, ἠθῶν εὐγένεια καὶ ἡ διὰ πάντων τούτων ἁρμονία καὶ σύμβασις». Στα χαρίσματα αυτά προσετέθη η μόρφωση και η παιδεία, «ἡ τῶν λόγων ἄσκησις ἐγγὺς συνέφυ».

Με την πνευματικήν του υπεροχή, την ωραία εμφάνιση, την ευσέβεια και την ηθική του γενναιότητα ο Δημήτριος έγινε πολύ γρήγορα γνωστός σε ολόκληρη την πόλη, «ἀντὶ ψυχῆς τῇ πόλει καθίσταται» και προεβλήθη ως ιδεώδες τελείου ανθρώπου. Καταγινόταν δε κυρίως εις το να μαθαίνει το καλό και να γυμνάζεται  στην πολεμική τέχνη, διότι αυτό συνδυάζει άριστα τη φρόνηση και την ανδρεία με τη στρατηγική πείρα.  Η φήμη του έφθασε και μέχρι τον βασιλιά Μαξιμιανό Γαλέριο, ο οποίος εκτιμώντας τις αρετές του τον προσέλαβε αρχικά ως μέλος της συγκλήτου της πόλεως και στη συνέχεια τον τίμησε με το αξίωμα του Δούκα, διορίζοντάς τον στρατηγό όλης της Θεσσαλίας.

Ως χριστιανός ο Δημήτριος δεν περιορίστηκε μόνον στη λατρεία του μόνου και αληθινού Θεού, αλλά προχώρησε με ζέση και ζήλο στο ιεραποστολικό του έργο φωτίζοντας και διδάσκοντας τόσο με τη φωτεινή παρουσία του, όσο και με τους «θείας εμπνεύσεως» ηρτυμένους κατηχητικούς λόγους του, σπείροντας τον λόγο του Ευαγγελίου στην αγαθή των Θεσσαλονικέων γη, για να προσφέρει μέχρι σήμερα η Θεσσαλονίκη ευχύμους τους καρπούς της πίστεως.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο «σοφός, παρθένος καὶ ὅσιος καί, ὡς εἰπεῖν πάγκαλός τε καὶ παναμώμητος καὶ φύσει καὶ σπουδῇ καὶ χάριτι λαμπρυνόμενος» Δημήτριος ανεδείχθη διδάσκαλος και απόστολος. Η μόρφωση και η παιδεία του με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος κατέστη «ὅπλον καὶ ἀμυντήριον ἐνυπόστατον» και οικοδομικό εργαλείο και γεωργική σκαπάνη και άροτρο και αλιευτική σαγήνη και ό,τι άλλο παρόμοιο, ώστε «οὐδεὶς εἶχεν ἀντιστῆναι τῇ τοῦ Δημητρίου σοφίᾳ καὶ τῷ Πνεύματι ὃ ἐλάλει». Καλλιεργώντας έτσι ο Δημήτριος τον αμπελώνα του Κυρίου της αγαπημένης του πόλεως, «καταγράφων τὰ ῥήματα τῆς αἰωνίου ζωῆς» στις καρδιές των Θεσσαλονικέων ειδωλολατρών, περιέλαβε στη σαγήνη του κηρύγματός του, εκτός της Θεσσαλονίκης, την Αττική και την Αχαΐα, ώστε να καταστεί από τότε ακόμη «θαῦμα ἐν λόγοις θείοις Δημήτριος καὶ εὐωδία Χριστοῦ». Ο Μάρτυς συνήθιζε να διδάσκει εις την «χαλκευτικὴ στοά», σε υπόγειο του Ναού της Αειπαρθένου Θεομήτορος, που ονομαζόταν Καταφυγή, κοντά στο Δημόσιο Λουτρό.

Ήδη ο αυτοκράτωρ Μαξιμιανός Ερκούλιος ευρισκόμενος στη Θεσσαλονίκη, για να συγκεντρώσει στρατό εναντίον των Ισαύρων, εκτιμώντας το λαμπρόν, περίδοξον και περίβλεπτον γένος του Δημητρίου, ως επίσης και τις αρετές που συγκέντρωνε, τον είχε ανακηρύξει ανθύπατον και αυθέντην όλης της Ελλάδος δίνοντάς του την ανάλογη στρατιωτική στολή, το δακτυλίδι και τον υπατικό ωρατίωνα, τα οποία έφερε σαν διακριτικά της στρατιωτικής εξουσίας του, αλλά και σαν μυστικά σύμβολα της διδασκαλικής αξίας και προεδρίας, που μυστικά του εχάρισε ο αληθινός και Ουράνιος Βασιλεύς του, ο Χριστός.

Ο Μαξιμιανός, αφού υπέταξε τους Σκύθες και τους Σαυρομάτες, επέστρεψε νικητής και τροπαιούχος θυσιάζοντας στα είδωλα από όσες πόλεις διέβαινε. Ήλθε και στη Θεσσαλονίκη και μερικοί από τους ειδωλολάτρες της πόλης, έχοντας στην καρδιά τους τον Πονηρό και επιθυμώντας να τιμηθούν από τον βασιλιά τού είπαν: «Μεγαλειώτατε, σε παρακαλούμεν να μας ακούσεις, διότι επιθυμούμε το συμφέρον της βασιλείας σου. Γνώρισε λοιπόν πως ο Δημήτριος, ο οποίος ετιμήθη με το βαθμό του ηγεμόνος της Θεσσαλίας, αρνήθηκε την παραδοσιακή θρησκεία και πιστεύει εις τον Χριστόν, εκείνον τον οποίον εσταύρωσαν οι Εβραίοι. Επιπλέον κηρύττει φανερά αυτόν τον Χριστόν ως Θεόν αληθινόν. Και καθημερινώς ακούνε τους πλανεμένους λόγους του οι άνθρωποι, αφήνουν τη θρησκεία τους και γίνονται Χριστιανοί». 

Ο βασιλιάς, όταν άκουσε αυτά τα λόγια, κατ’ αρχάς λυπήθηκε, διότι θα έχανε τέτοιο άνθρωπο, έπειτα όμως θέλοντας να διαπιστώσει και ο ίδιος την αλήθεια, διέταξε να τον φέρουν μπροστά του. Πήγαν οι άνθρωποι του βασιλιά  στην «Καταφυγήν» και βρήκαν τον Άγιο καθήμενον και διδάσκοντα τον λόγο του Θεού, οπότε τον άρπαξαν αμέσως και τον παρουσίασαν στον βασιλιά. Ο Άγιος δεν αντιστάθηκε καθόλου, αλλά με χαρά στάθηκε μπροστά του. Ο βασιλιάς λέγει προς τον Δημήτριον: «Τέτοια τιμή περίμενα να μου δώσεις; Έτσι ήλπιζα να με τιμάς και σε ανεβίβασα σε τέτοιο βαθμό; Εγώ σε ανέδειξα ηγεμόνα της Θεσσαλονίκης και συ ούτε ένα μίλι δεν εξήλθες της πόλεως δια να με προϋπαντήσεις;». Ακούσας αυτά ο Άγιος απήντησε: «Βασιλιά μου, εγώ τιμώ την βασιλεία σου, τιμώ όμως περισσότερο από εσένα τον Θεό του ουρανού και της γης, ο οποίος είναι βασιλιάς όλου του κόσμου». «Και ποιος είναι ο Θεός σου και βασιλεύς;». Ο Άγιος απήντησε: «Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, εκείνος είναι Θεός αληθινός και Βασιλεύς Παντοκράτωρ». Ο βασιλιάς του λέγει πάλι: «Λοιπόν αυτόν πιστεύεις εσύ και διά τούτο δεν καταδέχεσαι εμάς, ανάξιε της τιμής; Και τι καλό είδες από τον Χριστό σου και τον έχεις Θεό και Βασιλέα; Δεν είναι θεός ο Ζευς, ο Απόλλων και οι λοιποί, αλλά ο Χριστός σου; Δεν σε τίμησα εγώ και σε διόρισα ηγεμόνα της Θεσσαλίας; Αυτά αποδίδεις σε εμάς, αχάριστε άνθρωπε; Τέτοιος φαίνεσαι προς του μεγάλους θεούς και εμάς; Εγώ λοιπόν θα σου ανταποδώσω κατά την μολυσμένη γνώμη σου. Θα βασανισθείς και θα τιμωρηθείς με πολλά βάσανα, για να μάθεις ποιος είμαι εγώ και ποιος είσαι εσύ και τι μπορεί να κάνει ο Θεός σου για σένα». Ο Άγιος απεκρίθη: «Βασιλιά, τις τιμωρίες και τα βάσανα με τα οποία με απειλείς εγώ τα θεωρώ ως χαρά και αγαλλίαση, διότι αυτά θα μου χαρίσουν την βασιλεία των ουρανών και ατελείωτη τιμή». Ο βασιλιάς θύμωσε υπερβολικά εναντίον του Δημητρίου. Έπειτα όμως, θέλοντας να ταπεινώσει τη γνώμη του, πρόσταξε να τον φυλακίσουν, συλλογιζόμενος ότι, αν καταφρονηθεί και φυλακισθεί, θ’ αναγκασθεί να αλλάξει γνώμη. Πήραν οι στρατιώτες τον Άγιο και τον οδήγησαν σε τόπο ακάθαρτο, δηλαδή σε λουτρό παλαιό στα υπόγεια του οποίου εχύνοντο απόνερα. Εισερχόμενος ο Άγιος στον τόπο εκείνο είδε μπροστά του έναν μεγάλο σκορπιό, ο οποίος προσπαθούσε να τον κεντρίσει. Ο Άγιος εποίησε το σημείο του Τιμίου Σταυρού και είπε: «Εις το όνομα του Ιησού Χριστού, ο οποίος είπε να πατάμε επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού». Αυτό είπε και πάτησε εκείνον τον σκορπιό και αμέσως εμφανίσθηκε Άγγελος Κυρίου επάνω αυτού κρατώντας στεφάνι χρυσό και είπε προς αυτόν: «Χαίρε Δημήτριε στρατιώτα του Χριστού, έχε θάρρος, ενδυναμού και νίκα τους εχθρούς σου». Και έβαλε το στεφάνι στο κεφάλι του μάρτυρος. Ο Άγιος παρέμεινε στον βρωμερό εκείνο τόπο στερημένος από τη συναναστροφή ανθρώπων, παρηγορούμενος υπό του Θεού.

Ο παράνομος βασιλιάς έχαιρε να βλέπει στις θυσίες των ειδώλων αιματοχυσίες και φόνους ανθρώπων. Πρόσταξε τότε να εκτελέσουν τον αγώνα του πεντάθλου, διότι οι βασιλείς των Ελλήνων είχαν αυτή τη συνήθεια. Σε όποια πόλη πήγαιναν για πρώτη φορά έβαζαν τους ανθρώπους και έτρεχαν, πάλευαν, έριχναν τον λίθο, πηδούσαν και σκόπευαν με τα δόρατα συγκεκριμένους στόχους. Αυτά τα πέντε αγωνίσματα τα ονόμαζαν πένταθλον και όποιος νικούσε σε ένα από αυτά τον τιμούσαν οι βασιλείς και του πρόσφεραν δώρα. Ο βασιλιάς κάθισε σε τόπο υψηλό, για να βλέπει τα αγωνίσματα. Ένας από αυτούς που πάλευαν ήταν άνθρωπος του βασιλιά και ονομαζόταν Λυαίος και ήταν από την πόλη Ουάνδηλα της Σκυθίας. Ήταν ψηλός και δυνατός και ο βασιλιάς τον είχε μαζί του, για να του προξενεί τιμή και έπαινο. Επιπλέον δε ο βασιλιάς για τις νίκες του του χάριζε πλούσια δώρα.

Κάποιος νέος από τη Θεσσαλονίκη, ωραίος στην όψη, ο Άγιος Νέστορας, ο οποίος ήταν κρυφός χριστιανός και μαθητής του Αγίου Δημητρίου, βλέποντας τον Λυαίο να φονεύει τους ανθρώπους και ο βασιλιάς να ευχαριστείται για τις νίκες του, αλλά και θέλοντας να δει τη δύναμη του αληθινού Χριστού του Θεού, πήγε στο λουτρό που ήταν φυλακισμένος ο Άγιος Δημήτριος και του είπε: «Δούλε του Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και αυθέντα μου, ο μιαρός βασιλιάς χαίρεται με τις πράξεις του Λυαίου. Η ψυχή μου επιθυμεί να παλέψει μαζί του, μόνον ευλόγησόν με και ενδυνάμωσόν με να υπάγω να τον νικήσω». Τότε ο Άγιος Δημήτριος εποίησε το σημείο του Σταυρού στο μέτωπο του Νέστορος και του είπε: «Ύπαγε και τον Λυαίο θα νικήσεις και υπέρ του Χριστού θα μαρτυρήσεις». Ανεχώρησε λοιπόν ο Νέστορας και πήγε στον τόπο όπου γινόταν ο αγώνας της πάλης και αμέσως φώναξε: «Ω Λυαίε, έλα να παλέψουμε οι δύο». Ο βασιλιάς, ο οποίος καθόταν σε ψηλότερο μέρος, μόλις είδε τον Νέστορα, νέο στην ηλικία, είκοσι περίπου ετών, μήνυσε σε αυτόν να πάει μπροστά του και του είπε: «Νεανία, δεν λυπήθηκες την ζωή σου, αλλά ήλθες να παλέψεις με τον Λυαίο; Δεν βλέπεις πόσους νίκησε; Δεν βλέπεις πόσα αίματα έχυσε; Δεν λυπάσαι την ομορφιά και τα νιάτα σου; Μήπως αναγκάζεσαι από την πτωχεία να επιθυμείς τον θάνατό σου; Δεν πρέπει όμως να συμπλακείς με τον Λυαίο, για να μη θανατωθείς. Αν δε είσαι πτωχός, να σε πλουτίσω εγώ, μόνο να μην απολέσεις τη ζωή σου». Ο Νέστορας απάντησε στον βασιλιά: «Εγώ πτωχός δεν είμαι, ούτε καταφρονώ τη ζωή μου, αλλά και πλούτο έχω και τ ζωή μου αγαπώ. Θέλω όμως να παλέψω με τον Λυαίο, για να λάβω τιμή. Διότι, αν και είμαι πλούσιος, τιμή όμως δεν έχω, επομένως τι θέλω τον άτιμον πλούτον; Αγαπώ λοιπόν να τιμηθώ και να φανώ καλύτερος από τον Λυαίο, δια τούτο αποφασίζω να κινδυνεύσω». Όταν ο βασιλιάς είδε ότι ο νέος δεν ακούει, τον άφησε. Ο Άγιος Νέστωρ αμέσως πλησίασε τον Λυαίο, έρριψε το επανωφόριό του και φώναξε: «Ὁ Θεὸς τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι». Αμέσως με το σπαθί του χτύπησε τον Λυαίο στο κέντρο της καρδιάς του, οπότε αυτός έπεσε νεκρός. Ο βασιλιάς ταράχθηκε. Κάλεσε τον Νέστορα και του είπε: «Νέε, με ποιες μαγείες νίκησες τον Λυαίο; Αυτός φόνευσε τόσους ανθρώπους δυνατότερους από εσένα και εσύ πώς τον θανάτωσες;» Ο Άγιος Νέστορας απεκρίθη: «Εγώ, βασιλιά μου, δεν ενίκησα τον Λυαίο με μαγείες, αλλά με τη δύναμη του Ιησού Χριστού, του αληθινού Θεού». Ο βασιλιάς εξοργίστηκε και διέταξε έναν από τους άρχοντες, τον Μαρκιανό, να εκβάλει τον Νέστορα έξω από τη λεγόμενη Χρυσή Πύλη και να τον αποκεφαλίσει με το σπαθί του. Και έτσι ετελειώθη ο Άγιος Νέστωρ κατά τον λόγο του Αγίου Δημητρίου.

Ο βασιλιάς με λύπη ανεχώρησε για το παλάτι μονολογώντας: «Μα τη δύναμη των μεγάλων θεών, από μαγείες φονεύθηκε σήμερα ο φίλος μου ο Λυαίος». Μόλις έμαθε ότι ο Λυαίος φονεύθηκε με οδηγίες του Δημητρίου, πρόσταξε τους στρατιώτες να υπάγουν στο λουτρό και να φονεύσουν τον Άγιο Δημήτριο: «ὁ φιλῶν με, ἀπελθών, βαλέτω Δημήτριον». Επήγαν οι στρατιώτες και ελόγχευσαν τον Άγιο με τις λόγχες τους σε όλο του το σώμα. Ο πρώτος λογχισμός ήταν στη δεξιά του πλευρά, διότι μόλις τους είδε ο Άγιος ύψωσε μόνος του στην δεξιά του χείρα, για να τον λογχεύσουν. Με αυτό το μαρτύριο ετελειώθη ο Άγιος Δημήτριος. Ευλαβείς χριστιανοί ήλθαν κρυφά, για τον φόβο του βασιλιά, στο λουτρό εκείνο και ενταφίασαν το λείψανο στο μέρος εις το οποίο ετελειώθη.

Κάποιος άλλος μαθητής του Αγίου, ο Λούπος, ο οποίος βρισκόταν εκεί κατά την ώρα του μαρτυρίου, έβγαλε το δαχτυλίδι του Αγίου από το δεξί του δάχτυλο και πήρε το μανδήλιο του και το επανωφόριο του από τους ώμους του και τα έβαψε στο αίμα του Μεγαλομάρτυρος και με αυτά ενεργούσε θαύματα πολλά. Αρρώστους ιάτρευε και δαιμονισμένους εθεράπευε. Ο βασιλιάς, μόλις τα έμαθε αυτά, έστειλε στρατιώτες και αποκεφάλισαν τον Λούπο σε κάποιον τόπο ονομαζόμενο Τριβουάλιον.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο ετελειώθη «ὁ αὐτόχθων ἡμῖν καὶ ἡμεδαπὸς Πολιοῦχος, τὸ μέγα τῆς οἰκουμένης θαῦμα, τὸ μέγα τῆς ἱερᾶς ἐκκλησίας ὡράΐσμα, ὁ πολὺς τὰ πάντα καὶ θαυματουργὸς καὶ Μυροβλήτης Δημήτριος». Ο Πανένδοξος και Καλλίνικος Μάρτυς υπήρξε «ἠγαπημένος τοῦ Χριστοῦ μαθητὴς ἢ παῖς ἢ φίλος ἄκρος καὶ οἰκειώτατος», ομοιάζοντας προς Αυτόν ως προς τα μαρτύρια τα οποία υπέστη, την απέραντη καρτερία του και ως προς την διδαχήν την οποίαν ανέλαβε«κατὰ χάριν τοῦ Δεσπότου μίμησιν». Ο μαρτυρικός του θάνατος ωνομάσθη «Χριστομίμητος σφαγή», διότι, ως αναφέρει ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας απευθυνόμενος προς τον Άγιον: «Ἐμαρτύρησεν ἐκεῖνος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν, ἐμαρτύρησας καὶ αὐτὸς τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐκείνῳ. Δεδεμένον ἔμαθες ἐδέθης αὐτός. Ἐδέξατο τῇ πλευρᾷ τὴν πληγὴν ὁ Δεσπότης καὶ σὺ τούτῳ τῷ μέρει τὰς πληγὰς ἐκείνας ἐδέξω. Ὑπὲρ ἀνθρώπων ἐκεῖνος εἵλετο τὴν τελευτὴν ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐτελεύτησας αὐτός. Ὦ Χριστοῦ μὲν ἑταῖρε, Χριστοῦ δὲ μιμητά». «Πᾶσα δὲ ἡ πόλις παρρησιαζόμεθα τὴν εὐσέβειαν, ἐπὶ τῷ μαρτυρίῳ τοῦ Μεγάλου Δημητρίου καυχώμενοι». Και αυτό διότι ο μέγας εν τοις αγίοις αυτού Θεός ημών θέλων να αντιδοξάσει τον δοξάσαντα Αυτόν Μάρτυρα οικονόμησε, ώστε να αναβλύσει η αγάπη του Αγίου χαρίζοντας την ίασιν εκ των σωματικών και ψυχικών ασθενειών δια του μύρου που άρχισε να εκρέει από το λογχισμένο πάναγνο σώμα του Αθλοφόρου.

Μπροστά λοιπόν σε μια τέτοια αγάπη και στις τόσες δωρεές του Μάρτυρα «τίς ἡμῖν ἰσχὺς πρὸς ἀνταπόδοσιν πολλαπλασιάζομεν αὐτῷ τὴν πανήγυριν»,ώστε το Μαρτύριο του Αγίου να μην σταματά τον θαυμασμό και μόνον των πιστών εγκωμιαστών του, αλλά και να ενεργεί μυστικώς στην καρδιά του κάθε χριστιανού, ούτως ώστε ο πιστός να μιμείται έργῳ πλέον τον Άγιον, διότι κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας «τιμὴ Μάρτυρος, μίμησις αὐτοῦ».

 

Πηγή: http://www.inad.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=108&Itemid=83

 

Οι δύο πιθανές τοποθετήσεις μπροστά στην ελευθερία

Του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

«Εκείνο τον καιρό καθώς έφτασε ο Ιησούς στην περιοχή των Γαδαρηνών, τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. 'Οταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ' εμένα Ιησού, Υιέ του ύψιστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ποιο είναι το όνομά σου;» Εκείνος απάντησε: «Λεγεών»·γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο. 

Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, και τους το επέτρεψε. Βγήκαν, λοιπόν, από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους. Τότε το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε, έφυγαν και το είπαν στην πόλη και στην ύπαιθρο. Βγήκαν οι άνθρωποι να δουν τι έγινε και ήρθαν κοντά στον Ιησού. Βρήκαν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν τα δαιμόνια να κάθεται δίπλα στον Ιησού, να φοράει ρούχα και να φέρεται λογικά, και φοβήθηκαν. 'Οσοι είχαν δει τι είχε γίνει, τους είπαν για το πώς ο δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε όλο το πλήθος από την περιοχή των Γαδάρων παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, γιατί τους είχε πιάσει μεγάλος φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοιάριο για να γυρίσει πίσω. Ο άνθρωπος από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε να φύγει, με τα παρακάτω λόγια: «Γύρισε στο σπίτι σου και διηγήσου όσα έκανε σ' εσένα ο Θεός». Εκείνος έφυγε διαλαλώντας σ' όλη την πόλη όσα έκανε σ' αυτόν ο Ιησούς» (Λουκ. 8, 26-39).

Ο Χριστός παρουσιάζεται στη διήγησή μας ως ελευθερωτής των ανθρώπων από τις δαιμονικές δυνάμεις που τον κρατούν αιχμάλωτο και τον δυναστεύουν. Σ’ αυτή την προσφορά ελευθερίας παρατηρούμε δύο τρόπους ανταποκρίσεως των ανθρώπων: η μια εκπροσωπείται από τον δαιμονισμένο πού θεραπεύθηκε, η άλλη από τους κατοίκους της περιοχής στην οποία έγινε το θαύμα. Ο πρώτος, μετά τη συνάντησή του με τον ελευθερωτή και σωτήρα Χριστό, μεταβάλλεται ριζικά^:: από γυμνός γίνεται «ιματισμένος και σωφρονών»· από ακοινώνητος που ζούσε στα μνήματα και στις ερήμους βρίσκεται τώρα σε επικοινωνία με τους συνανθρώπους του, τους οποίους σπεύδει να συναντήσει για να τους διηγηθεί τη θαυματουργική θεραπεία του^- αντί της επιθετικότητας και της καταστροφικής και αυτοκαταστροφικής μανίας που είχε (βλ. τις παράλληλες διηγήσεις στα Μάρκ. 5, 3-5. Ματθ. 8, 28 εξ.) γίνεται τώρα η αιτία σωτηρίας των άλλων αντί τής προηγούμενης διεσπασμένης προσωπικότητάς του που φαίνεται από την ονομασία «λεγεών»(: «γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια») αποκτά τώρα ένα ενιαίο κέντρο, το οποίο γνωρίζει πολύ καλά τι θέλει, να μείνει κοντά στον Ιησού.

Ενώ όμως ο πρώην δαιμονισμένος επιθυμεί τη μόνιμη συντροφιά του Ιησού, οι κάτοικοι της περιοχής ζητούν την απομάκρυνση του ευεργέτη, γιατί τους κυρίεψε ο φόβος. Είδαν τη δύναμη του Ιησού και τρομοκρατήθηκαν. Σκέφθηκαν αμέσως ότι η παρουσία ενός ισχυρού θαυματοποιού ανάμεσά τους μπορεί να συνεπάγεται ίσως ορισμένες υλικές ζημίες, όπως ήταν π.χ. η καταστροφή της αγέλης των χοίρων. Ο «φόβος» τους για τον οποίο ομιλεί ο ευαγγελιστής δεν είναι το δέος και η συντριβή μπροστά στη δύναμη του Ιησού, η αρχή της αναγνωρίσεώς του και της προσκυνήσεως, αλλ’ ο τρόμος μήπως η παρουσία του τους οδηγήσει στη στέρηση των υλικών αγαθών, τα οποία δεν θέλουν να χάσουν. Τυφλοί ως προς το πνευματικό τους συμφέρον, βλέπουν μπροστά τους μόνο το υλικό συμφέρον. Απορρίπτουν την ελευθερία, προτιμώντας να μείνουν δούλοι.

Πολλές φορές οι άνθρωποι δεν βλέπουν καθαρά, δεν διακρίνουν το σωστό, χάνουν τα μεγάλα για να κερδίσουν τα μικρά, διώχνουν τον Σωτήρα για να ζήσουν πιο άνετα. Οι κάτοικοι της περιοχής των Γαδαρηνών είναι οι τύποι των ανθρώπων που ασυλλόγιστα διώχνουν το σπόρο του θείου λόγου και αποδεικνύονται άγονο και πετρώδες έδαφος, για να θυμηθούμε την εικόνα της παραβολής του σπορέα. Βλέπουν επιφανειακά, κοινωνικά, συμβατικά, εγωκεντρικά.· εάν το χριστιανικό κήρυγμα δεν εξυπηρετεί τα σχέδιά τους, το παραμερίζουν^. εάν στέκεται εμπόδιο στις επιδιώξεις τους, το πολεμούν^. εάν ο Χριστός τους ενοχλεί, τον διώχνουν.

Κι όμως εδώ βρίσκεται η τραγική ειρωνεία^- παραμένουν κλεισμένοι στα δεσμά από τα οποία θέλει να τούς λυτρώσει ο Χριστός. Δεν βλέπουν τα θαύματα της θείας αγάπης με τα οποία είναι γεμάτος ό κόσμος. Σκέπτονται ψυχρά, εγκεφαλικά, εγκοσμιοκρατικά. Εκείνο που μεταβάλλει ριζικά τον άνθρωπο δεν είναι η ψυχρή λογική και το στενά εννοούμενο συμφέρον, αλλ’ η συνάντηση με τον Χριστό μέσα στον χώρο του βιώματος, ο διάλογος με Αυτόν, η αναγνώρισή του ως έλευθερωτή.

Στην περιγραφή του δαιμονισμένου της διηγήσεώς μας έχουμε μια εικόνα του ανθρώπου που είναι αιχμάλωτος των δαιμονικών δυνάμεων της κακίας, του μίσους, της καταστροφής· στην περιγραφή του ιδίου ανθρώπου αλλά θεραπευμένου βλέπουμε την τεράστια υπαρξιακή αλλαγή που συντελείται από τη συνάντηση με τον Χριστό, τον Σωτήρα και Ελευθερωτή.

Η επιθυμία να μείνει κανείς κοντά στον Χριστό όπως ο θεραπευμένος της περικοπής, επειδή ένιωσε την ελευθερία που προσφέρεται απ’ Αυτόν σαν δώρο, ή η αποδίωξη του Χριστού χάρη κάποιου άλλου συμφέροντος, κατά το πρότυπο των Γαδαρηνών, είναι δύο δυνατές τοποθετήσεις των ανθρώπων έναντι της θείας δωρεάς της ελευθερίας. Ηπρώτη μπορεί να σημάνει τη σωτηρία του, η δεύτερη την καταστροφή του.

Πηγή: ΑΜΕΝ

Ευαγγέλιο της Κυριακής 26 Οκτωβρίου 2014 (Στ´ Λουκά )

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα
(Λουκ. η´ 27-39)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. ᾿Ιδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. Παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. ᾿Επηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· Τί σοί ἐστιν ὄνομα; ῾Ο δὲ εἶπε· Λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. ῏Ην δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. ᾿Εξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. ᾿Ιδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. ᾿Εξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. ᾿Απήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο. Αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. ᾿Εδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ῾Υπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. Καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς.

Απόδοση:
Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ἔφτασε ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν, τὸν συνάντησε κάποιος ἄνδρας ἀπὸ τὴν πόλη, ποὺ εἶχε μέσα του δαιμόνια ἀπὸ πολὺν καιρό. Ροῦχο δὲν ντυνόταν οὔτε ἔμενε σὲ σπίτι, ἀλλὰ ζοῦσε στὰ μνήματα. ῞Οταν εἶδε τὸν ᾿Ιησοῦ, ἔβγαλε μιὰ κραυγή, ἔπεσε στὰ πόδια του καὶ τοῦ εἶπε μὲ δυνατὴ φωνή· «Τί δουλειὰ ἔχεις ἐσὺ μ’ ἐμένα ᾿Ιησοῦ, Υἱὲ τοῦ ὕψιστου Θεοῦ; Σὲ παρακαλῶ μὴ μὲ βασανίσεις». Αὐτὰ τὰ εἶπε, γιατὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶχε διατάξει τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. ᾿Απὸ πολλὰ χρόνια τὸν εἶχε στὴν ἐξουσία του, καὶ γιὰ νὰ τὸν συγκρατήσουν τὸν ἔδεναν μὲ ἁλυσίδες καὶ τοῦ ἔβαζαν στὰ πόδια σιδερένια δεσμά. ᾿Εκεῖνος ὅμως ἔσπαζε τὰ δεσμά, καὶ τὸ δαιμόνιο τὸν ὁδηγοῦσε στὶς ἐρημιές. ῾Ο ᾿Ιησοῦς τὸν ρώτησε· «Ποιὸ εἶναι τὸ ὄνομά σου;» ᾿Εκεῖνος ἀπάντησε· «Λεγεών»· γιατὶ εἶχαν μπεῖ μέσα του πολλὰ δαιμόνια. Τὰ δαιμόνια, λοιπόν, τὸν παρακαλοῦσαν νὰ μὴν τὰ διατάξει νὰ πᾶνε στὴν ἄβυσσο. ᾿Εκεῖ κοντὰ ἦταν ἕνα κοπάδι ἀπὸ πολλοὺς χοίρους ποὺ ἔβοσκαν στὸ βουνό, καὶ τὰ δαιμόνια παρακαλοῦσαν τὸν ᾿Ιησοῦ νὰ τοὺς ἐπιτρέψει νὰ μποῦν στοὺς χοίρους, καὶ τοὺς τὸ ἐπέτρεψε. Βγῆκαν, λοιπόν, ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ μπῆκαν στοὺς χοίρους. Τότε τὸ κοπάδι ὅρμησε πρὸς τὸν γκρεμὸ καὶ πνίγηκε στὴ λίμνη. Μόλις οἱ βοσκοὶ εἶδαν τί ἔγινε, ἔφυγαν καὶ τὸ εἶπαν στὴν πόλη καὶ στὴν ὕπαιθρο. Βγῆκαν οἱ ἄνθρωποι νὰ δοῦν τί ἔγινε καὶ ἦρθαν κοντὰ στὸν ᾿Ιησοῦ. Βρῆκαν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ὁποῖο βγῆκαν τὰ δαιμόνια νὰ κάθεται δίπλα στὸν ᾿Ιησοῦ, νὰ φοράει ροῦχα καὶ νὰ φέρεται λογικά, καὶ φοβήθηκαν. ῞Οσοι εἶχαν δεῖ τί εἶχε γίνει, τοὺς εἶπαν γιὰ τὸ πῶς ὁ δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε ὅλο τὸ πλῆθος ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῶν Γαδάρων παρακαλοῦσαν τὸν ᾿Ιησοῦ νὰ φύγει ἀπὸ κοντά τους, γιατὶ τοὺς εἶχε πιάσει μεγάλος φόβος. ᾿Εκεῖνος μπῆκε στὸ πλοιάριο γιὰ νὰ γυρίσει πίσω. ῾Ο ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν ὁποῖο εἶχαν βγεῖ τὰ δαιμόνια τὸν παρακαλοῦσε νὰ τὸν πάρει μαζί του. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως τοῦ εἶπε νὰ φύγει, μὲ τὰ παρακάτω λόγια· «Γύρισε στὸ σπίτι σου καὶ διηγήσου ὅσα ἔκανε σ’ ἐσένα ὁ Θεός». ᾿Εκεῖνος ἔφυγε διαλαλώντας σ’ ὅλη τὴν πόλη ὅσα ἔκανε σ’ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς.

Διευκρίνιση ως προς την Εγκύκλιο Προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων

Οσον αφορά σε οποιαδήποτε παρέμβαση σχετικά με τις ειδικότητες ΠΕ 02, ΠΕ 03, και ΠΕ04 – σε σχέση με το δίωρο των υπερωριών, σε περίπτωση που απομένουν δηλαδή μία ή δύο ώρες στις εν λόγω ειδικότητες για συμπλήρωση ωραρίου – δύναται να αποφασίζει ο Διευθυντής Εκπαίδευσης της Διεύθυνσης, όπου ανήκει ο εκπαιδευτικός.

Τη διευκρίνιση αυτή κάνει το υπουργείο Παιδείας Διευκρίνιση , σχετικά με την εγκύκλιο Προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων (Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων, Αγωγής σταδιοδρομίας, eTwinninig και ERASMUS+).

 

Πηγή: ESOS

Η διδακτέα− εξεταστέα ύλη των μαθημά́των Γενικής Παιδεί́ας Α ́ και Β ́ τάξεων ΕΠΑΛ (σχολικό έτος 2014 − 2015)

Καθορισμός της διδακτέας − εξεταστέας ύλης των μαθημάτων Γενικής Παιδείας των Α΄ και Β΄ τάξεων Επαγγελματικού Λυκείου για το σχολικό έτος 2014 − 2015.

Α΄ τάξη ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΕΠΑ.Λ. 

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Ορθόδοξη Πίστη και Λατρεία, Χ. Γκότση, π. Γ. Μεταλληνού, Γ. Φίλια

Η διδακτέα−εξεταστέα ύλη ορίζεται ως εξής:
2. Το νόημα και η εξέλιξη της χριστιανικής λατρείας
3. Ο Χριστός εγκαινιάζει την αληθινή λατρεία
7. Η παρουσία του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία
8. Χριστούγεννα: η γιορτή της ενανθρώπησης του Θεού
9. Το κήρυγμα και τα θαύματα του Χριστού μέσα από τη λατρεία
10. «Προσκυνούμεν σου τα Πάθη Χριστέ..»
11. Η Ανάσταση του Χριστού
14. Ο Τριαδικός Θεός: οι γιορτές της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος
15. Συναγμένοι στη Θεία Ευχαριστία: η ουσία της Εκκλησίας
16. Παναγία, η μητέρα του Χριστού
18. Οι άγιες εικόνες: έκφραση της πίστης
20. Κλήρος και λαός στη λατρεία
21. Η είσοδος και ένταξη στη Εκκλησία: τα μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος
24. Το μυστήριο της Μετάνοιας
32. Η θέση των λαϊκών στη σύγχρονη λατρεία…


Β΄ τάξη ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ και ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΕΠΑ.Λ.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Βήματα Πίστης και Ζωής, Α. Καριώτογλου, Σ. Πορτελάνου, Δ. Πασσάκου

Η διδακτέα−εξεταστέα ύλη ορίζεται ως εξής:

2. Λαοί και θρησκεύματα σε ένα πλουραλιστικό κόσμο (Α)
3. Λαοί και θρησκεύματα σε ένα πλουραλιστικό κόσμο (Β)
4. Νέοι στο ρυθμό της παραθρησκείας
5. Ο Χριστός στην ιστορία του κόσμου
6. Η πίστη στη σχέση της με την επιστήμη
7. Γιατί το καλό και το κακό στη ζωή μας
10. Αθεΐα, η άλλη στάση ζωής
11. Τι είναι η Ορθοδοξία
12. Η Ορθοδοξία στη σχέση της με άλλα δόγματα και τις άλλες θρησκείες
13. Η Ορθοδοξία αποδέχεται και μεταμορφώνει την ύλη
14. Η εργασία σε ένα τεχνοκρατούμενο κόσμο
17. Μοναξιά και ανθρώπινες σχέσεις
19. Επικίνδυνες διέξοδοι και η πρόταση της Εκκλησίας 20. Μπροστά σε προβλήματα βιοηθικής

 

 

Πηγή: ESOS

Η επιμορφωτική Ημερίδα του 2ου Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Θεσσαλονίκης στη Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ.

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η επιμορφωτική ημερίδα που οργάνωσε το 2ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. στις 23 Οκτωβρίου 2014, με θέμα: «Η θρησκεία στη σύγχρονη κοινωνία».

Την επιμορφωτική ημερίδα .που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα Στ΄ της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. προσφώνησε η Διευθύντρια του 2ου Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Θεσσαλονίκης κ. Αλεξάνδρα Μάρα. Στην έναρξη της ημερίδας χαιρετισμούς απηύθυναν ο Ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας  του Α.Π.Θ. κ. Ι. Βασιλόπουλος και ο Σύμβουλος Θεολόγων Αν. Θεσσαλονίκης κ. Π. Στράντζαλης.

Στην επιμορφωτική ημερίδα παρουσίασαν εισηγήσεις στο πρώτο μέρος οι:  Χρ. Σταμούλης με θέμα «Ορθόδοξη θεολογία και σύγχρονη πραγματικότητα» η Β. Μούρκα - Μητροπούλου, με θέμα: «Το μάθημα των θρησκευτικών στον ψηφιακό κόσμο. Το αποθετήριο μαθησιακών αντικειμένων», ο   Ν. Μαγγιώρος, με θέμα: « Η θρησκευτική εκπαίδευση στην Ευρώπη. Όροι και Προϋποθέσεις». Στο δεύτερο μέρος η Ι. Κομνηνού,  με θέμα: «Η αξιοποίηση των εργαλείων web2 στη διδακτική των Θρησκευτικών», ο Δ. Χατζημιχαήλ, με θέμα: «Διαθεματική προσέγγιση της Ιστορίας Β΄ Γυμνασίου με χρήση των πηγών» και η  Σμ. Φαρίδου, με θέμα:  «Οργάνωση μιας ενοριακής κοινότητας. Δραστηριότητα με χρήση εργαλείων web2 στο πλαίσιο του Νέου Πιλοτικού Προγράμματος Σπουδών των Θρησκευτικών της Α΄ Γυμνασίου».

Πηγή: http://2gym-peir-thess.thess.sch.gr/archives/970#more-970

.

3ο Διεθνές Συνέδριο του Δικτύου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ποιμαντική Διακονία

3ο Διεθνές Συνέδριο του Δικτύου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ποιμαντική Διακονία στο χώρο της Υγείας με θέμα: «Το τραύμα»

Ρόδος, 8-12 Οκτωβρίου 2014

Με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών

 

     Από τις 8 έως τις 12 Οκτωβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο το 3^ο Διεθνές Συνέδριο του Δικτύου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ποιμαντική Διακονία στο χώρο της υγείας με θέμα: «Το τραύμα». Στο Συνέδριο έλαβαν μέρος 235 σύνεδροι, εκπρόσωποι Μητροπόλεων που ανήκουν πνευματικά και διοικητικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, τόσο από την Ευρώπη, όσο και από την Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία, εκπρόσωποι του Πατριαρχείου Μόσχας, του Πατριαρχείου Σερβίας, των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών Κύπρου και Ελλάδος, εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών της Ελλάδος και του εξωτερικού, εκπρόσωποι της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης και της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου. Συμμετείχαν επίσης γιατροί, νοσηλευτές και άλλοι ιερείς και λαϊκοί που σχετίζονται με τη διακονία και τη φροντίδα του ασθενούς στον ευαίσθητο τομέα της υγείας. Τις εργασίες του Συνεδρίου παρακολούθησε εκπρόσωπος του Βατικανού και εκπρόσωπος του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών. Την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου εκπροσώπησαν τα μέλη της Επιμορφωτικής Ομάδας για το Μάθημα των Θρησκευτικών, Απόστολος Μπάρλος (Master Θεολογίας, τ. Διευθυντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Λάρισας) και Βασιλική Γώγου (Θεολόγος και Φιλόλογος).

Το συνέδριο ξεκίνησε τις εργασίες του με αγιασμό που τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος. Την πρώτη ημέρα του Συνεδρίου ο Συντονιστής του Δικτύου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ποιμαντική Διακονία στο χώρο της υγείας π. Σταύρος Κοφινάς αναφέρθηκε στους σκοπούς του Δικτύου, το οποίο δημιουργήθηκε το 2008 με απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και με την ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Το Δίκτυο αποτελείται από τους μόνιμους εκπροσώπους των Μητροπόλεων που ανήκουν...

πνευματικά και διοικητικά στο Πατριαρχείο, τους αντιπροσώπους των άλλων Πατριαρχείων και των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, όσους ασχολούνται με την ποιμαντική εκπαίδευση στις Θεολογικές Σχολές και τις Εκκλησιαστικές Ακαδημίες, καθώς και από ανθρώπους που σχετίζονται με την ποιμαντική διακονία του ασθενούς, αλλά και με την ιατρική και νοσηλευτική του φροντίδα στον ευαίσθητο τομέα της υγείας. Επίσης, το «Πατριαρχικό Δίκτυο» έχει επαφές με άλλες χριστιανικές ομολογίες και φορείς πού σχετίζονται με την υγεία.

 

Το «Πατριαρχικό Δίκτυο» έχει επιμορφωτικό και ιατροκοινωνικό χαρακτήρα. Σκοπός του είναι να δώσει τη δυνατότητα σε όσους μετέχουν:  

·                     Να αλληλοβοηθούνται στη διακονία την οποία προσφέρουν στους ασθενείς.

·                     Να συμμερίζονται ο ένας τις δυσκολίες και τα προβλήματα του άλλου.

·                     Να προωθήσουν ένα επίπεδο υψηλής ποιότητας στον τομέα της ποιμαντικής διακονίας στον χώρο της υγείας.

·                     Να επωφελούνται αμοιβαία από τη γνώση και την εμπειρία αλλήλων.

 Ο π. Σταύρος Κοφινάς επεσήμανε ιδιαιτέρως ότι το 3^ο Συνέδριο θα μελετήσει το τραύμα σ’ όλες του τις διαστάσεις: πνευματικές, σωματικές, ψυχολογικές, κοινωνικές. Ο άνθρωπος σήμερα είναι βαθιά αγανακτισμένος, βαθιά τραυματισμένος. Βρίσκεται σε αδιέξοδο. Εκφράζει το βαθύτερο πόνο του μέσα από το θυμό και την αγανάκτηση. Ο θυμός του δημιουργεί καινούργιες πληγές και και αυτό έχει ως συνέπεια να πολλαπλασιάζονται τα τραύματα. Ο τραυματισμένος άνθρωπος αισθάνεται εγκαταλελειμμένος χωρίς ελπίδα και βοήθεια, αιχμάλωτος στα τραύματά του. Πώς θα βγει από την απομόνωσή του; Πώς θα τον προσεγγίσουμε; Στο χώρο της Εκκλησίας με τη χάρη του Θεού οι πληγές επουλώνονται, αλλά τα σημάδια μένουν. Είναι το σημάδια του Χριστού που δίνουν τη δύναμη σ’ όλη την οικουμένη. Χρειάζεται να αποδεχτούμε όλοι τα τραύματά μας για να ταυτιστούμε με τα δικά Του τραύματα. Τότε η Εκκλησία δείχνει την οδό της λύτρωσης.

     Η εναρκτήρια ομιλία έγινε από τον Αρχιμ. Θεοδόσιο Μαρτζούχο, κληρικό της Ι. Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης με θέμα: «Το μέγα τραύμα - ο άνθρωπος». Οι επόμενοι ομιλητές του Συνεδρίου εξέτασαν τη θεολογική, ιατρική και ψυχολογική έννοια του όρου «τραύμα», το πώς ο άνθρωπος τραυματίζεται στα διάφορα στάδια της ζωής του, ιδιαίτερα από σωματικές αρρώστιες, από κακοποίηση, από φυσικές καταστροφές και εθνικές συμφορές, αλλά και πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτά τα τραύματα με τον καλύτερο τρόπο. Πολλές από τις εισηγήσεις, εκτός από τη θεωρητική προσέγγιση, παρουσίασαν μελέτες περίπτωσης δίνοντας με ανάγλυφο τρόπο συγκεκριμένες πρακτικές για την αντιμετώπιση διαφόρων τραυμάτων.

     Στο πλαίσιο του συνεδρίου δόθηκε η δυνατότητα στους συνέδρους να χωριστούν σε ομάδες εργασίας και να επεξεργαστούν το θέμα: «Η ποιμαντική μέριμνα στο χώρο της υγείας σε μεταβατική περίοδο».

     Στο κλείσιμο των εργασιών του συνεδρίου,  ο π. Σταύρος Κοφινάς επισήμανε την ύπαρξη πολλών ακόμα ανοιχτών θεμάτων στην ποιμαντική της υγείας και πρότεινε, εκτός από τα συνέδρια, να γίνονται τακτικές επιμορφωτικές συναντήσεις για τους ιερείς των μητροπόλεων με θέματα ποιμαντικής της υγείας με τη συνδρομή του Δικτύου και του επιστημονικού δυναμικού που διαθέτει. Έκλεισε το συνέδριο με τη φράση: «Όλοι είμαστε τραυματισμένοι, όλοι τραυματίζουμε, όλοι ζητάμε και θεραπευόμαστε από τη χάρη του Θεού».

     Κοινή διαπίστωση όλων το υψηλό επίπεδο των εισηγήσεων στο Συνέδριο και η ευκαιρία που δόθηκε  σε ορθόδοξους κληρικούς και λαϊκούς από όλο τον κόσμο να επικοινωνήσουν, να ανταλλάξουν προβληματισμούς και εμπειρίες για τη άσκηση της ποιμαντικής διακονίας στο χώρο της υγείας και κυρίως να αισθανθούν ότι πλαισιώνονται από ένα δίκτυο που τους βοηθάει να φέρουν σε πέρας το δύσκολο έργο τους.

     Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου τελέστηκε Παρακλητικός Κανόνας προς την Υπεραγία Θεοτόκον υπέρ πάντων των εν ασθενείαις κατακειμένων και των διακονούντων αυτών, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελιστρίας Ρόδου. Τελέστηκε επίσης Μεγάλος Αρχιερατικός Εσπερινός χωροσταντούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου στον Ι. Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Ασκληπιείο Ρόδου και τέλος  Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελιστρίας Ρόδου χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κυρίλλου.  Επίσης οι σύνεδροι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν  πολιτιστική εκδήλωση με τη χορωδία της ΕΡΤ.

 

Πηγή: ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ