Ίερώτατε Μητροπολίτα Σερρών καί Νιγρίτης, ύπέρτιμε καί έξαρχε πάσης Μακεδονίας, έν Άγιω Πνεύματι αγαπητέ αδελφέ καί συλλειτουργέ τής ήμών Μετριότητος κύριε Θεολόγε, χάρις ειη τή ύμετέρα Ίερότητι καί ειρήνη παρά Θεού. Νοερώς συμμετέχοντες εις την πνευματικήν πανδαισίαν τού παρόντος έπιστημονικού Συνεδρίου έν τω πλαισίω τού εορτασμού τών πολιούχων τού ιστορικού τών Σερρών άστεος Παμμεγίστων Ταξιαρχών, έν πρώτοις άπευθύνομεν άδελφικόν χαιρετισμόν αγάπης έν Χριστω τή ύμετέρα Ίερότητι, άγιε αδελφέ Μητροπολίτα Σερρών καί Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, συγχαίροντες υμίν διά τε τήν εορτήν καί διά την πρωτοβουλίαν διοργανώσεως τού παρόντος συνεδρίου, έν συνεχεία δε μεταφέρομεν τόν έν Κυρίω άσπασμόν, την αγάπην καί τήν ευλογίαν τής Μητρός Αγίας τού Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας πρός τόν πανηγυρίζοντα Σερραϊκόν λαόν, ιδιαιτέρως δέ πρός τούς εκλεκτούς συνέδρους, οίτινες διά τής ενταύθα παρουσίας των προσφέρουσι λογικήν λατρείαν εις τόν Δημιουργόν τής τε πνευματικής καί τής υλικής κτίσεως.
Ό Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης έν τω προοιμίω τού «Εις τήν Σύναξιν τών Ουρανίων Ταγμάτων» λόγου του άναφέρεται είς τάς Άσωμάτους τάξεις, περιγραφών τήν υπόστασιν καί τάς λειτουργίας των διά τών έξης περιεκτικών εκφράσεων: «άγγελος ό πρώτος μέν πρό τού κόσμου ύπερκόσμιος κόσμος, καί τούτω τω κόσμω τόν ύπερκόσμιον κόσμον Χριστόν προκηρύξαντες· άγγελος οι άμεσίτευτοι μεσίται πρός Θεόν τών βροτών, θεοί τή θεώσει έκ Θεού, άλλ’ ού τή φύσει λεγάμενου., άγγελοι, τό έμψυχον καί νοερόν πυρ, ή λογική Θεού φλόξ-άγγελος τά φαεινά καί υπέρτερα καί μετέωρα υπερόρια καί αιώνια όρη, δί’ ών φωτίζει ημάς θαυμαστώς άπό όρέων αιωνίων- άγγελος πρόσκηνοι έτοιμασταί τών άνω σκηνών καί μονών» (PG 99, 729-732).
Βεβαίως, οί έλλογιμώτατοι όμιληταί είς τάς έπί μέρους εισηγήσεις των θά άναπτύξωσι διάφορα ζητήματα περί τού αοράτου καί πνευματικού κόσμου, ένθα άνήκουσίν οί άγιοι Άγγελοι ούχ ήττον δέ καί οί έκπεσόντες άγγελοι τού σκότους, κοινώς δέ δαίμονες άποκαλούμενοι. Από τής ήμετέρας πλευράς, είς τόν παρόντα σύντομον χαιρετισμόν θά περισρισθώμεν είς ώρισμένας γενικάς επισημάνσεις.
Πρώτον μέν, ό πνευματικός κόσμος, διά τόν οποίον μολονότι πολλάκις είτε θεωρητικώς, είτε, κυρίως, διά του τρόπου τής ζωής ημών, δίδομεν τήν έντύπωσιν ότι άγνοούμεν αύτόν, είναι ούχ απλώς ύπαρκτός, άλλ’ ό κατ’ έξοχήν, ό μόνιμος κόσμος, καθότι κατά τήν αψευδή τού Κυρίου ήμών ρήσιν: «ό ούρανός καί ή γη παρελεύσανται» (Ματθ. κδ’, 35-36), οί δέ Άγγελοι Αύτού άποσταλήσονταl«μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, καί έπισυνάξουσι τούς εκλεκτούς αυτού έκ τών τεσσάρων άνέμων άπ’ άκρων ουρανών έως άκρων αύτών» (έ.ά. 31-32) κατά τήν Δευτέραν καί φοβέραν Παρουσίαν Αύτού, μεθ’ ήν οί μέν άγιοι Άγγελοι θά έξακολουθήσωσιν αίνούντες τόν Κύριον Σαβαώθ, οι δέ τού σκότους άγγελοι μετιά τού άρχηγού αυτών διαβόλου βληθήσονται «εις τήν λίμνην τού πυρός καί θείου, καί βασανισθήσονται ήμέρας καί νυκτός εις τούς αιώνας τών αιώνων» (Αποκ. k’, 10).
Δεύτερον δε, ό πνευματικός κόσμος, δημιουργηθείς πρό τού αισθητού τοιούτου (βλ. π.χ. «ότε έγενήθησαν άστρα, ήνεσάν με φωνή μεγάλη πάντες άγγελοί μου» Ιώβ λη’, 7), έδιχάσθη, ώς γνωστόν, έκ της πτώσεως τού Εωσφόρου μετά τών αγγέλων αυτού, συμπαρασύρων άργότερον είς τήν πτώσιν καί τόν διχασμόν τόν άνθρωπον καί έμπλέκων αυτόν είς τήν άδυσώπητον πάλην μεταξύ καλού καί κακού, έξ ής ουδέ ή λοιπή όρατή κτίσις έμεινεν άνεπηρέαστος, καθότι «τή γάρ ματαιότητι ή κτίσις ύπετάγη … έπ’ έλπίδι ότι καί αυτή… έλευθερωθήσεται από τής δουλείας τής φθοράς είς τήν έλευθερίαν τής δόξης τών τέκνων τού Θεού» (Ρωμ. η’, 20-22). Ώστε ή διάκρισις τής κτίσεως είς αόρατον καί ορατήν, ή άλλως πνευματικήν καί αισθητήν, ουδόλως δηλοί τήν ύπαρξιν αποστάσεων μεταξύ τών δύο» τουναντίον, υπάρχει περιχώρησις καί έπίδρασις τής πρώτης είς τήν δευτέραν μέσω τού ανθρώπου, όστις μετέχει άμφοτέρων.
Τρίτον, ό πνευματικός κόσμος υπάρχει απροσπέλαστος κατά τήν ουσίαν αύτού από τής ανθρώπινης λογικής. Μαρτυρείται ύπό τής Αγίας Γραφής καί τού αναποσπάστου συμπληρώματος αύτής, τής Ίεράς Παραδόσεως, καί προσεγγίζεται έμπειρικώς, διά τής ιδιαιτέρας πείρας καί διακρίσεως τών πνευματικών όντων καί καταστάσεων, ήν κτώνται οί Ικανώς άποσπασθέντες τών προσύλων πραγμάτων καί επιθυμιών καί έκ τού σταδίου τής καθάρσεως είς τό τού φωτισμού καί περαιτέρω, είς τό τής, κατά τό έγχωρούν άνθρώποις, θεώσεως άρθέντες. Ώς έκ τούτου, οί κατ’ εξοχήν αρμόδιοι ίνα έκθέσωσι καί διασαφήσωσι τά τού κόσμου τούτου μυστήρια είναι οί Άγιοι, Ικανοί τών όποίων κατέλιπον συγγράμματα διαφωτιστικά διά τό πλήρωμα τής Εκκλησίας, ίνα έχωμεν αύτά ώς ασφαλείς οδηγούς καί μή πλανώμεθα ύπό τών κατά καιρούς ψευδοδιδασκάλων.
Ήμεις, οί λοιποί πιστοί μελετώμεν τόν πνευματικόν κόσμον μέσω τής Αγίας Γραφής καί τών Αγίων Πατέρων έν πνεύματι ταπεινώσεως, ήτοι αυτογνωσίας καί μαθητείας, προκειμένου νά ένισχυθώμεν είς τόν άγώνα τής καθάρσεως καί νά άξιωθώμεν νά άνέλθωμεν καί ημείς είς τάς άνωτέρας καταστάσεις τού πνεύματος. Ύπό τήν έποψιν ταύτην, τής έντρυφήσεως είς τήν σχετικήν πατερικήν διδασκαλίαν πρός ψυχικήν ωφέλειαν τών τε μελετητών καί τών άκροατών, άντιλαμβανόμεθα καί τήν διοργάνωσιν καί διεξαγωγήν τού Επιστημονικού τούτου Συνεδρίου, ώς ουσιαστικήν προσφοράν είς τόν έορτασμόν τής Συνάξεως τών Αγίων Ασωμάτων Δυνάμεων, διότι αί έκκλησιαστικαί έορταί τούτον τόν σκοπόν έχουσι, νά συντελώσιν είς τήν κατά Θεόν αύξησιν ήμών.
Κατακλείοντες δέ τήν κατάθεσιν τών ολίγων τούτων σκέψεων, χαιρετίζομεν έν εύλογίαις τήν έναρξή τού 13ουΔιεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου τής Ελληνικής Εταιρείας Βιβλικών Θεολόγων υπό τον τίτλον: «Ό “ποιών τοις αγγέλους αυτού πνεύματα. Άγγελοι καί πνεύματα έν τη Αγία Γραφή», επικαλούμενοι επί τούς συμμετέχοντας τήν χάριν καί τόν φωτισμόν τού Αγίου Πνεύματος συν ταις προστασίαις τών Ασωμάτων Δυνάμεων και ευχόμενοι η πολύπλευρος αύτη προσέγγισης του αοράτου κόσμου να αποδώση εις τας καρδίας πάντων πλούσιον τον πνευματικόν αμητόν.
Πηγή: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου