Ο χαιρετισμός του Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ καθηγητή Μιλτιάδη Κωνσταντίνου στο διεθνές συνέδριο με θέμα: «Διακόνισσες, Χειροτονία των Γυναικών και Ορθόδοξη Θεολογία»

Ο αρχιμανδρίτης Νεόφυτος Βάμβας, από τους πρώτους καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών και μεταφραστής της Βίβλου, αποδίδει ως εξής στα ιδιότυπα ελληνικά του την προσπάθεια του συντάκτη της ιστορίας του παραδείσου να περιγράψει παραστατικά την ισότητα άνδρα και γυναίκας: «Καὶ εἶπεν ὁ Ἀδάμ, Τοῦτο εἶναι τώρα ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς μου· αὕτη θέλει ὀνομασθῆ ἀνδρίς, διότι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὕτη ἐλήφθη» (Γεν 2:23). Όπως είναι ίσως γνωστό, ο νεολογισμός «ἀνδρίς» αποτελεί προσπάθεια κατά λέξη απόδοσης της εβραϊκής λέξης «ισά», που είναι θηλυκή μορφή της λέξης «ις» (= άνδρας) ενώ η φράση «θέλει ὀνομασθῆ», απόδοση της εβραϊκής παθητικής που, καθώς στερείται υποκειμένου, υποδηλώνει, σύμφωνα με τις βιβλικές αντιλήψεις, την αδυναμία του άνδρα να ονοματοδοτίσει τη γυναίκα και επομένως την ισότητά του προς αυτήν. Αυτή η από τον Θεό δημιουργηθείσα ισότητα όμως δεν θα κρατήσει για πολύ, καθώς στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο αναφέρεται: «Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Ἀδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὑτοῦ, Εὔαν (= Ζωή)· διότι αὐτὴ ᾖτο μήτηρ πάντων τῶν ζώντων» (Γεν 3:20).

Από το σημείο αυτό, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η απαρχή της ιστορίας της θείας οικονομίας, και εξής, το ζήτημα της σχέσης των δύο φύλων καθίσταται βασικό θέμα της ιουδαϊκής και της χριστιανικής πνευματικότητας, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι όποιες τοποθετήσεις των διάφορων χριστιανικών πνευματικών κύκλων και τάσεων πάνω στο θέμα αυτό αποτελούν μόνιμο σημείο τριβής τόσο στις σχέσεις των κύκλων αυτών μεταξύ τους όσο και με τη σύγχρονη κοινωνία. Είναι εντούτοις αξιοσημείωτο ότι η βιβλική βάση στήριξης των διάφορων τοποθετήσεων είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ασθενής έως ανύπαρκτη.

Η απουσία μεταφυσικής διάστασης στη θεώρηση της σεξουαλικότητας από τη Βίβλο σχετίζεται προφανώς με τη μονοθεϊστική πίστη, καθώς δεν υπάρχει σεξουαλικότητα στη σφαίρα του ενός και μοναδικού Θεού. Αν και ο Θεός περιγράφεται ως αρσενικός, δεν εμφανίζεται ποτέ να εκπροσωπεί την αρρενοπρέπεια με τη σεξουαλική κατανόηση του όρου, ούτε ταυτίζεται ποτέ με φαλλικά σύμβολα. Ακόμη και στην περίπτωση που για την περιγραφή των σχέσεων του Θεού με τον Ισραήλ χρησιμοποιείται από τους προφήτες η εικόνα του γάμου, απουσιάζει από τη γλώσσα η ερωτική ορολογία. Συνέπεια της έλλειψης σεξουαλικότητας στον χώρο του θείου είναι ο πλήρης διαχωρισμός της ερωτικής από τη λατρευτική ζωή, όπως και η απουσία κάποιου αντίστοιχου προς τις ιέρειες των γειτονικών με τον Ισραήλ λαών θεσμού.

Για περισσότερα στο : ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ