ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ (CONSENSUS) ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις CEMES του Κέντρου Οικουμενικών, Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών Μελετών «Μητρ. Παντελεήμων Παπαγεωργίου», και κυκλοφορεί ηλεκτρονικά, η διατριβή για την απόκτηση Μάστερ της κ. Αναστασίας Π. Βασιλειάδου, με τίτλο H ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΤΟ ΠΣΕ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ. ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ Η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΤΟ ΠΣΕ. Η εργασία αυτή, η οποία όπως δηλώνεται «αφιερώνεται οφειλετικώς στην Α. Θ. Παναγιότητα τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο», παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού μεγάλο μέρος της καλύπτει την έννοια και τον μηχανισμό της λειτουργίας της μεθόδου λήψης αποφάσεων με συναίνεση (consensus), με την οποία ως γνωστό θα διεξαγάγει τις εργασίες της και η Πανορθόδοξος Αγία και Μεγάλη Σύνοδος το 2016. 

Ο πρόλογος της συγγραφέως αρχίζει με μια σπάνια αναφορά του π. Γεωργίου Φλορόφσκυ: «Θα πρέπει να επιδιώκουμε την ενότητα, ή την επανένωση (των χριστιανών ή των Εκκλησιών), όχι γιατί κάτι τέτοιο θα μας έκανε αποτελεσματικότερους, ή θα μας έδινε καλύτερα εφόδια, στο έργο της ιεραποστολής, αλλά γιατί η ενότητα αποτελεί θεϊκή επιταγή, τον θεϊκό σκοπό και το σχέδιο της Θείας Οικονομίας, γιατί η ενότητα ανήκει στην ίδια την ουσία του χριστιανισμού». 

Ολόκληρος ο πρόλογος των εκδόσεων CEMES έχει ως εξής: «Η εργασία αυτή υποβλήθηκε και υποστηρίχτηκε στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ και δημοσιεύτηκε σε πρώτη φωτοτυπική έκδοση πριν από 10 χρόνια. Το Κέντρο Οικουμενικών, Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών Μελετών «Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου» έκρινε αναγκαία την επανέκδοσή της από τις εκδόσεις CEMES, από τη στιγμή που η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος πήρε την πρωτοβουλία να εισηγηθεί πέρσι τον Μάρτιο (2014) κατά την Σύνοδο των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών (η οποία και συναίνεσε ομόφωνα) την σύγκλιση Πανορθοδόξου Συνόδου τον Μάιο του 2016. 

Η Σύνοδος αυτή των Προκαθημένων αποφάσισε την υιοθέτηση της μεθόδου λήψεως αποφάσεων, τόσο κατά το προκαταρκτικό όσο και κατά το τελικό στάδιο, με «συναίνεση» (consensus), την οποία πραγματεύεται διεξοδικά η διατριβή της κ. Αναστασίας Βασιλειάδου. Είναι η μέθοδος την οποία ουσιαστικά οι Ορθόδοξοι είχαν απαιτήσει, και ουσιαστικά επέβαλαν στους πολυμερείς διαλόγους, πρωτοστατούσης μάλιστα της Ρωσικής αντιπροσωπείας. 

Στην πρώτη φωτοτυπική έκδοση της παρούσης εργασίας η συγγραφέας υποστήριζε, ότι «οι προτάσεις της Ειδικής Επιτροπής ανοίγουν...νέους ορίζοντες τόσο για την κοινή πορεία των χριστιανών προς την ορατή ενότητα, όσο κυρίως για την απρόσκοπτη και αποτελεσματική μαρτυρία των Ορθοδόξων στην Οικουμενική Κίνηση, στην παγκόσμια ιεραποστολή, και κυρίως στον διεξαγόμενο στα πλαίσια του ΠΣΕ πολυμερή οικουμενικό διάλογο» (από τον Πρόλογο). 

Σήμερα αποδεικνύεται ότι το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την «ενότητα» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και την «αποτελεσματική μαρτυρία» της στο σύγχρονο κόσμο. Κι αυτό, γιατί παρατηρείται κάποια παρερμηνεία του όρου «συναίνεση» (consensus) και της λειτουργίας της ως αποκλειστικής μεθόδους λήψεως αποφάσεων, άλλοτε γιατί εκλαμβάνεται ως ισοδύναμη με την «ομοφωνία», όπως τεχνηέντως παρουσιάζεται στις περισσότερες μεταφράσεις στα ελληνικά των διαφόρων πληροφοριακών δελτίων, και άλλοτε γιατί ταυτίζεται με την «αρνησικυρία» (veto), κάτι που βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την μακραίωνη παράδοση της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας, ιδιαίτερα κατά τις αποφάσεις οικουμενικών συνόδων. 

Τυχόν παρερμηνεία της – δευτερεύουσας αυτής διαδικαστικής, πλην όμως ουσιαστικής – λεπτομέρειας κατά την λήψη αποφάσεων στην πολλά υποσχόμενη Αγία και Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά και τον προφητικό χαρακτήρα της Ορθόδοξης χριστιανικής μαρτυρίας. Αυτός, άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίον θεωρήθηκε χρήσιμη και αναγκαία η διακίνηση μέσω των εκδόσεων CEMES των αποφάσεων της Ειδικής Επιτροπής (Special Commission), τις οποίες άλλωστε οι ίδιες οι αντιπροσωπείες των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών διατύπωσαν πριν από 15 περίπου χρόνια. 

Για περισσότερα στο: ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Πρόσκληση σε επιμορφωτικό σεμινάριο Θεολόγων: «Η διερεύνηση και διαχείριση του Συμμετοχικού Διαδικτύου για το σχεδιασμό, την εφαρμογή και την υποστήριξη της συνεργατικής μάθησης στο μάθημα των Θρησκευτικών».

Οι πολλές Ιουδαϊκές θυσίες και η μια θυσία του Χριστού

του Ιωάννη Καραβιδόπουλου,Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Η αποστολική περικοπή της Ε΄Κυριακής των Νηστειών προέρχεται, όπως όλες οι αποστολικές περικοπές αυτής της περιόδου, από την προς Εβραίους επιστολή και είναι σε μετάφραση η ακόλουθη: «Αδελφοί, ο Χριστός ήρθε ως αρχιερέας των αγαθών πραγμάτων που προσμένουμε. Η σκηνή στην οποία μπήκε είναι ανώτερη και τελειότερη. Δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, μέρος δηλαδή αυτής της δημιουργίας. Ο Χριστός μπήκε μια για πάντα στα άγια των αγίων, για να προσφέρει αίμα όχι ταύρων και μοσχαριών, αλλά το δικό του αίμα· κι έτσι μας εξασφάλισε την αιώνια σωτηρία. Το αίμα των ταύρων και των τράγων, και το ράντισμα με τη στάχτη του δαμαλιού εξαγνίζουν τους θρησκευτικά ακάθαρτους καθαρίζοντάς τους εξωτερικά. Πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού! Αυτός, έχοντας το Πνεύμα του Θεού, πρόσφερε τον εαυτό του άψογη θυσία στο Θεό, κι έτσι θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από τα έργα που οδηγούν στο θάνατο, για να μπορείτε να λατρεύετε τον αληθινό Θεό» (Εβρ.9,11-14).

Ενόψει της θυσίας του Χριστού επί του Σταυρού, που θα προβάλει σε λίγες μέρες η Εκκλησία με τις ακολουθίες της, όρισε για την Ε΄Κυριακή των Νηστειών το παραπάνω ανάγνωσμα από την προς Εβραίους επιστολή. Στο ανάγνωσμα αυτό ο ιερός συγγραφέας συγκρίνει τις επαναλαμβανόμενες θυσίες των Ιουδαίων στο Ναό του Σολομώντα με τη μοναδική άπαξ δια παντός θυσία του Χριστού επάνω στον Σταυρό, απευθυνόμενος προφανώς σε πρώην Ιουδαίους αναγνώστες που δέχτηκαν το κήρυγμα της Εκκλησίας για τον Σταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό. Αντιμετωπίζοντας ο συγγραφέας ίσως κάποια κοινωνική απαξίωση των αναγνωστών του από πρώην ομοθρήσκους των για το ότι εγκατέλειψαν τις μεγαλοπρεπείς θυσίες και τελετές στο Ναό τονίζει τη μεγάλη διαφορά και υπεροχή της θυσίας του Αρχιερέα Χριστού σε σχέση με τις προηγούμενες θυσίες. Ο Ιουδαίος Αρχιερέας έμπαινε μια φορά κάθε χρόνο στα ΄Αγια των Αγίων του Ιουδαϊκού Ναού, κατά την εορτή του Εξιλασμού και σύμφωνα με τις νομικές διατάξεις της Παλαιάς Διαθήκης (Λευϊτικόν, κεφ.16 και Αριθμοί, κεφ. 19) ράντιζε με το αίμα των θυσιαζομένων ζώων (μόσχου και τράγων) το ιλαστήριο, δηλ. τη χρυσή πλάκα που σκέπαζε την κιβωτό της Διαθήκης, όπου φυλασσόταν οι πλάκες με τις δέκα εντολές. Επίσης επιλεγόταν και δυο τράγοι, εκ των οποίων ο ένας θυσιαζόταν για τις αμαρτίες του αρχιερέα, της οικογένειάς του και του λοιπού ιερατείου και ο άλλος με επίθεση των χειρών του αρχιερέα επάνω του φορτωνόταν τις αμαρτίες του λαού και αποδιωκόταν στην έρημο («αποδιοπομπαίος τράγος»). Όλα αυτά ο ι. συγγραφέας τα βλέπει ως τύπους και προεικονίσεις της θυσίας του Χριστού, με τις εξής βασικές διαφορές;

Οι θυσίες των ζώων της Π.Δ. γινόταν σε εφαρμογή των νομικών διατάξεων και είχαν μόνο τελετουργικό χαρακτήρα, η θυσία του Χριστού υπήρξε εκούσια προσφορά του αίματός του, δηλ. της ζωής του. Συνεπώς ήταν θυσία όχι προβλεπόμενη από κάποια νομική διάταξη αλλά από την αγάπη του Θεού, υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.

Οι θυσίες των ζώων γινόταν από το ιουδαϊκό ιερατείο, ο Χριστός υπήρξε συγχρόνως και Αρχιερέας και εκούσιο θύμα.

Οι θυσίες των ζώων της Π.Δ. επαναλαμβάνονταν είτε σε τακτά χρονικά διαστήματα είτε άπαξ του έτους, η θυσία του Χριστού έγινε «μια για πάντα», με συνέπειες για όλη την ανθρωπότητα.

Οι θυσίες της Π.Δ. εξασφάλιζαν μια εξωτερική τελετουργική καθαρότητα, η θυσία του αίματος του Χριστού εξασφαλίζει στους ανθρώπους, σύμφωνα με το κείμενο που σχολιάζουμε, τη δυνατότητα «αιώνιας σωτηρίας», καθαρισμό της συνείδησης «από έργα που οδηγούν στον θάνατο» και ανοίγει τον δρόμο στη «λατρεία του αληθινού Θεού». Αυτό το τελευταίο σηματοδοτείται στις διηγήσεις των ευαγγελιστών για το πάθος του Χριστού επί του Σταυρού με το συμβολικό και γεμάτο νόημα σχίσιμο του παραπετάσματος (Ματθ.27,51. Μάρκ. 15,38. Λουκ.23,45) στο Ναό που χώριζε τα Άγια των Αγίων, που ήταν ο τόπος παρουσίας του Θεού και στον οποίο μπορούσε μόνο μια φορά κάθε χρόνο να εισέλθει ο Μ.Αρχιερέας, από τον υπόλοιπο Ναό. Στο εξής με τη θυσία του Χριστού δεν υπάρχει εμπόδιο στην πρόσβαση του ανθρώπου στον Θεό, διότι η επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό είναι εφικτή. Ίσως αναρωτηθεί ο σύγχρονος αναγνώστης, γιατί όλες αυτές οι προβλεπόμενες από τον Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης αιματηρές επαναλαμβανόμενες θυσίες. Η απάντηση είναι από πλευράς χριστιανικής θεολογίας ότι όλες αυτές οι διαδικασίες του Νόμου αποτελούσαν μια προετοιμασία και προτύπωση της θυσίας του Χριστού στον Γολγοθά. Ο Χριστός είναι Αυτός που με τη θυσία του, το πέρασμά του δηλ.μέσα από τον θάνατο, και με την Ανάστασή του έδωσε στους ανθρώπους τη δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας με τον Θεό. Ο ίδιος είναι ο αμνός που θυσιάστηκε αλλά είναι παράλληλα και ο Θεός που προσφέρει τη σωτηρία σε όλους. «Ο εωρακώς εμέ εώρακεν τον Πατέρα», θα πει ο ίδιος στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (Ιω.14,9).

Πηγή: ΑΜΕΝ

Ευαγγέλιο της Κυριακής 29 Μαρτίου - Ε´ Κυριακή των Νηστειών – Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα

(Μάρκ. ι´ 32-45)

Τῶ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δυνάμεθα. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται. Καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωάννου. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.

Απόδοση στη νεολληνική

Εκεῖνο τὸν καιρό, πῆρε ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητές του κι ἄρχισε νὰ τοὺς λέει τὰ ὅσα ἦταν νὰ τοῦ συμβοῦν. «᾿Ακοῦστε», τοὺς ἔλεγε· «τώρα ποὺ ἀνεβαίνουμε στὰ ῾Ιεροσόλυμα, ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου θὰ παραδοθεῖ στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ στοὺς γραμματεῖς, οἱ ὁποῖοι θὰ τὸν καταδικάσουν σὲ θάνατο καὶ θὰ τὸν παραδώσουν στοὺς ἐθνικούς. Θὰ τὸν περιγελάσουν, θὰ τὸν μαστιγώσουν, θὰ τὸν φτύσουν καὶ θὰ τὸν θανατώσουν· καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα θὰ ἀναστηθεῖ».Πλησιάζουν τότε τὸν ᾿Ιησοῦ ὁ ᾿Ιάκωβος καὶ ὁ ᾿Ιωάννης, οἱ γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ τοῦ λένε· «Διδάσκαλε, θέλουμε νὰ μᾶς κάνεις τὴ χάρη ποὺ θὰ σοῦ ζητήσουμε». «Τί θέλετε νὰ κάνω γιὰ σᾶς;» τοὺς ρώτησε ἐκεῖνος. «῞Οταν θὰ ἐγκαταστήσεις τὴν ἔνδοξη βασιλεία σου», τοῦ ἀποκρίθηκαν, «βάλε μας νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας στὰ δεξιά σου κι ὁ ἄλλος στὰ ἀριστερά σου». ῾Ο ᾿Ιησοῦς τότε τοὺς εἶπε· «Δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε. Μπορεῖτε νὰ πιεῖτε τὸ ποτήρι τοῦ πάθους ποὺ θὰ πιῶ ἐγὼ ἢ νὰ βαφτιστεῖτε μὲ τὸ βάπτισμα μὲ τὸ ὁποῖο θὰ βαφτιστῶ ἐγώ;» «Μποροῦμε», τοῦ λένε. Κι ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς ἀπάντησε· «Τὸ ποτήρι ποὺ θὰ πιῶ ἐγὼ θὰ τὸ πιεῖτε, καὶ μὲ τὸ βάπτισμα τῶν παθημάτων μου θὰ βαφτιστεῖτε· τὸ νὰ καθίσετε ὅμως στὰ δεξιά μου καὶ στὰ ἀριστερά μου δὲν μπορῶ νὰ σᾶς τὸ δώσω ἐγώ, ἀλλὰ θὰ δοθεῖ σ’ αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ἔχει ἑτοιμαστεῖ». ῞Οταν τ’ ἄκουσαν αὐτὰ οἱ ὑπόλοιποι δέκα μαθητές, ἄρχισαν ν’ ἀγανακτοῦν μὲ τὸν ᾿Ιάκωβο καὶ τὸν ᾿Ιωάννη. Τοὺς κάλεσε τότε ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ τοὺς λέει· «Ξέρετε ὅτι αὐτοὶ ποὺ θεωροῦνται ἡγέτες τῶν ἐθνῶν ἀσκοῦν ἀπόλυτη ἐξουσία πάνω τους, καὶ οἱ ἄρχοντές τους τὰ καταδυναστεύουν. Σ’ ἐσᾶς ὅμως δὲν πρέπει νὰ συμβαίνει αὐτό, ἀλλὰ ὅποιος θέλει νὰ γίνει μεγάλος ἀνάμεσά σας, πρέπει νὰ γίνει ὑπηρέτης σας· καὶ ὅποιος ἀπὸ σᾶς θέλει νὰ εἶναι πρῶτος, πρέπει νὰ γίνει δοῦλος ὅλων. Γιατὶ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου δὲν ἦρθε γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετήσουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ προσφέρει τὴ ζωή του λύτρο γιὰ ὅλους».

Βασίλειος Τσίγκος (Καθηγητής Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ), Θέματα Δογματικής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Θεσσαλονίκη 2014

Από τον πρόλογο του βιβλίου

Η ανά χείρας μελέτη επιχειρεί να εκθέσει καί να ερμηνεύσει, κατά τό δυνατόν ακριβέστερα καί πληρέστερα, τό περιεχόμενο τής πίστεως καί τής καταγεγραμμένης εμπειρίας, του “ευσεβούς φρονήματος” καί τής ζωής τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τά δόγματα, που είναι οι περιεκτικές προτάσεις πίστεως τής εκκλησιαστικής κοινότητας στην Αγία Τριάδα και τόν Χριστό σε μία μακραίωνη συνέχεια και άδιάκοπη ενότητα ζωής καί θεολογίας, προσελκύουν καί σήμερα, ενδεχομένως περισσότερο, τό ερευνητικό ενδιαφέρον ορθοδόξων θεολόγων αλλά και ετεροδόξων μελετητών καί πολλών θύραθεν συγγραφέων.

Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη την ευρύτερη ενασχόληση μέ την έκθεση καί τη θεολογική σημασιολόγηση τών ορθών δογμάτων τής πίστεως καί τών προεκτάσεων τους στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, σέ συνδυασμό μέ την αυξανόμενη γλωσσική δυσκολία προσέγγισης, αναδίφησης καί κατανόησης τών κειμενικών μαρτυριών, θεωρούμε ότι έχουν καταστήσει επιτακτική πλέον τήν ανάγκη τής εκ νέου παρουσίασης τών θεμάτων πού διερευνά η Δογματική τής ’Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.

Συγκεκριμένα, τό συγγραφικό μας εγχείρημα επικεντρώνεται στήν ανάδειξη τών στοιχείων εκείνων πού αποσαφηνίζουν καί ερμηνεύουν ακριβέστερα τό θεολογικό περιεχόμενο τών δογμάτων τής Εκκλησίας καί τών συνεπειών καί εφαρμογών τους στή ζωή τών μελών της. Μέ αυτό τόν τρόπο ανάπτυξης καί παρουσίασης τών κεφαλαιωδών θεματικών περιοχών τής Δογματικής, ο απώτερος στόχος του συγγραφέα είναι, κατά τό μέτρο τών δυνάμεων του, νά κάνει πράξη τήν απαραίτητη και επιζητούμενη σμίκρυνση τής απόστασης μεταξύ εκκλησιαστικής – χαρισματικής και ακαδημαϊκής – επιστημονικής θεολογίας.

Στην προσπάθεια του γιά τη διεξοδική εξέταση των κυριοτέρων πτυχών του περιεχομένου τής ορθοδόξου πίστεως, σε διαχρονία καί συγχρονία με τον τρόπο ζωής τής εκκλησιαστικής κοινότητας, συνεισφέρει ουσιαστικά καί γόνιμα η λειτουργική συνύπαρξη, η άρρηκτη σύνδεση καί συσχέτιση τής Δογματικής μέ τή βιβλική μαρτυρία καί τήν πατερική παράδοση, μέ τό ήθος καί τή λατρεία, μέ τή θεωρία καί τήν πράξη τής Εκκλησίας. Ή θεολογική καί ιστορική τεκμηρίωση των ορθών δογμάτων τής πίστεως άκολουθεί “τάς των αγίων θεόπνευστους θεολογίας καί τό τής Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα”. Τούτο αποτυπώνεται στά μνημεία ενός υπερδισχιλιετούς πολιτισμού λόγου καί τέχνης πού δημιουργεί έν παντί τόπω καί χρόνο) η Εκκλησία. Ασφαλώς, ένα τέτοιο εγχείρημα δέν μπορεί νά αγνοήσει ή νά υποβαθμίσει τήν αναγκαιότητα μιας σύγχρονης εκφοράς τής θεολογικής μαρτυρίας σέ διάλογο μέ τά θεμελιώδη προβλήματα, τίς απορίες καί τις αναζητήσεις του σημερινού ανθρώπου. Τό τελευταίο κρίνεται ιδιαιτέρως σημαντικό καί άκρως επίκαιρο γιά τήν εποχή μας, η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως αιώνας τής ανθρωπολογίας.

Στό θεματικό κορμό τής Δογματικής τής ’Ορθοδόξου Καθολικής ’Εκκλησίας, πέραν τής Τριαδολογίας, Χριστολογίας καί Έκκλησιολογίας, περιλαμβάνονται καί συνεξετάζονται καί επιμέρους ενότητες τής Πνευματολογίας, τής περί ιερών μυστηρίων διδασκαλίας (ως μέσων και τρόπου θεραπείας καί σωτηρίας του ανθρώπου ή ώς λόγου περί τής έν Χριστώ ζωής του κόσμου), καθώς επίσης ζητήματα περί του ανθρώπου (από τή δημιουργία στή θέωση) καί περί τών εσχάτων (ανακαινισμός τής κτίσεως, εσχατολογική τελείωση καί “ζωή του μέλλοντος αιώνος”).

Ή παρούσα έργασία άποσκοπεί νά εξυπηρετήσει τίς διδακτικές ανάγκες τών φοιτητών τής Θεολογίας. Γι’ αυτό καί επελέγη συνειδητά νά αποφευχθούν πολλές, άρτιες καί μακροσκελείς υποσημειώσεις. Αναμφιβόλως, ο ενδιαφερόμενος ερευνητής απορεί νά εμπλουτίσει την πληρέστερη τεκμηρίωση των γραφομένων στις μελέτες πρωτίστως του υποσημειουμένου καί άλλων θεολόγων καί συγγραφέων, που παρατίθενται στον πίνακα της βιβλιογραφίας. Εξάλλου, θεωρείται αναμενόμενο, αν όχι απαραίτητο, οί μυημένοι καί ειδικοί μελετητές θεμάτων τής Δογματικής νά γνωρίζουν καλώς τις σχετικές πηγές καί τά βοηθήματα.

Ολοκληρώνοντας μέ τη χάρη του έν τριάδι Θεού την πρώτη έκδοση τής συγγραφικής μας κατάθεσης καί παραδίδοντάς την στους αγαπητούς καί καλοπροαίρετους αναγνώστες, εύελπιστούμε νά γίνει αφορμή καί νά δώσει και σέ άλλους ώθηση νά προχωρήσουν σέ περαιτέρω μελέτη τού ορθοδόξου δόγματος.

Ή έργασία μας αφιερώνεται σέ όλους όσους, -στή σημερινή εποχή των πολλών προβλημάτων, αδιεξόδων καί άλλοπρόσαλλων αναζητήσεων-, εξακολουθούν ώς αληθινοί “εραστές” νά επιλέγουν νά αναζητούν “τό εναπόθετον καί κεκρυμμένον κάλλος τών ορθών δογμάτων τής πίστεως”. Προδήλως, αυτοί θά έχουν αντιληφθει ότι ζουν, κινούνται καί υπάρχουν επειδή ακριβώς τους συνέχει καί τους συντροφεύει παντοτινά “ή χάρις του Κυρίου ημών Ίησού Χριστού καί ή αγάπη του Θεού καί Πατρός καί η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος”.

Για τα περιεχόμενα  βλ. ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

ΚΑΙΡΟΣ : Εκλογο-απολογιστική Γενική Συνέλευση

Αγαπητά μέλη ,

Σύμφωνα με απόφαση του Δ.Σ στη τελευταία συνεδρίασή του (5/2/2014) ορίστηκαν ως ημέρες πραγματοποίησης της Εκλογο-απολογιστικής Γενικής Συνελεύσεως η 19η Απριλίου 2015(Κυριακή) στις 11.00π.μ και σε περίπτωση μη απαρτίας η 26η Απριλίου 2015(Κυριακή) την ίδια ώρα και στον ίδιο χώρο. Η Γενική Συνέλευση θα πραγματοποιηθεί στην έδρα του συλλόγου στο Χολαργό(Φιλανθρωπικός & Πολιτιστικός Σύλλογος « Το Σήμαντρο»), από την οποία θα προκύψει και η κεντρική εφορευτική επιτροπή που θα επιληφθεί του έργου της καταμέτρησης των ψήφων.

Όλα τα μέλη έχουν τη δυνατότητα να είναι υποψήφιοι για τις προσεχείς αρχαιρεσίες και πρέπει να καταθέσουν την υποψηφιότητά τους εγγράφως, συμπληρώνοντας και αποστέλλοντας ηλεκτρονικά τη συνημμένη αίτηση μέχρι τις 15 Απριλίου 2015, στην ηλεκτρονική διεύθυνσηkairos.theologoi@gmail.com ή ταχυδρομικά στην έδρα του συλλόγου (Τ.Θ 66003, Τ.Κ 15510, Χολαργός) Επίσης το Δ.Σ λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα δυσμενή οικονομική συγκυρία, αποφάσισε η συνδρομή των 15 ευρώ εκάστου μέλους να έχει ισχύ για μια τριετία, όση δηλαδή και η θητεία του νέου Δ.Σ σύμφωνα με το καταστατικό του Συλλόγου. Συνημμένα αποστέλλονται 1) ένας σύντομος απολογισμός πεπραγμένων του απερχόμενου Δ.Σ και 2) αίτηση υποβολής υποψηφιότητος για τις προσεχείς αρχαιρεσίες. Μετά την οριστικοποίηση των υποψηφιοτήτων θα συγκροτηθεί το ενιαίο ψηφοδέλτιο το οποίο θα αποσταλεί σε όλα τα μέλη μαζί με οδηγίες για τον τρόπο ψηφοφορίας, που αφορούν ιδιαίτερα όσους θα ασκήσουν το δικαίωμά τους , κατά τα οριζόμενα στο Καταστατικό, με επιστολιμαία ψήφο.

Mε εκτίμηση

Εκ μέρους του Δ. Σ

Ο Πρόεδρος                    Ο Γ. Γραμματέας

Α. Αργυρόπουλος            Γ. Παπαδόπουλος

ΚΑΙΡΟΣ: Σύντομος απολογισμός δράσης

Αλφαβητικός κατάλογος με όλους τους τίτλους Εκπαιδευτικού Λογισμικού που έχει προμηθευτεί το Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α.

Στη σελίδα αυτή θα βρείτε όλους τους τίτλους Εκπαιδευτικού Λογισμικού που έχει προμηθευτεί το Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α. στα πλαίσια διαφόρων έργων.

Οι τίτλοι είναι ταξινομημένοι αλφαβητικά και όσοι από αυτούς έχουν την ένδειξη Ναι στη στήλη "Άδεια Μεταφόρτωσης" μπορείτε να τους κατεβάσετε στον υπολογιστή σας ανάλογα με τα δικαιώματα του λογαριασμού σας. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε με τη σελίδα

Πηγή: ESOS

Από την εκδήλωση:"Ο διάλογος των φυσικών επιστημών με τη θεολογία και τη φιλοσοφία".

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία,στις 21 του Μαρτίου 2015 στο Άργος Ορεστικό της Καστοριάς ,εσπερίδα με θέμα:"Στα χνάρια του νοήματος, ο διάλογος των φυσικών επιστημών με τη θεολογία και τη φιλοσοφία".Εισηγητές στην ενδιαφέρουσα σύναξη ήταν ο κ. Εμμανουήλ Τσεσμελής, Διευθυντής Διεθνών σχέσεων CERN,Καθηγητής στην Οξφόρδη με θέμα:"Το Big Bang και οι διεπαφές της γνώσης- Επιστήμη,Θρησκεία και Φιλοσοφία",ο κ. Ανδρέας Βιτούλας, Δρ. Θεολογίας-Εκπαιδευτικός με θέμα:"Από τη μονή στην προσμονή" και ο κ. Πέτρος Παναγιωτόπουλος, Φυσικός-Δρ.Θεολογίας με θέμα:"Επιστημονική και θρησκευτική αναζήτηση:αδιαφορία ,σύγκρουση ή συμπλήρωση;" Ο τελευταίος ομιλητής λόγω εκτάκτου κωλύματος δεν μπόρεσε να παραστεί και την εισήγησή του ανέγνωσε ο θεολόγος κ. Σωκράτης Βασιόπουλος. Τη συζήτηση διηύθυνε ο έμπειρος δημοσιογράφος κ. Παντελής Σαββίδης.Χαιρετισμό απηύθυναν ο πρόεδρος της Ε.Λ.Μ.Ε. Καστοριάς, κ. Σπύρος Παρίσης και ο Πρόεδρος του ΚΑΙΡΟΥ, κ. Ανδρέας Αργυρόπουλος.Το ενδιαφέρον περιεχόμενο των εισηγήσεων έδωσε αφορμή για να γίνει ουσιαστική συζήτηση μεταξύ των παρισταμένων οι οποίοι στην πλειονότητά τους ήταν εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων,μαθητές αλλά και επιστήμονες εκτός της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Οργανωτές της εκδήλωσης ήταν : η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Άργους Ορεστικού,ηΕ.Λ.Μ.Ε Καστοριάς και ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος "ΚΑΙΡΟΣ". Πολλά συγχαρητήρια σε όλους και ιδιαίτερα στον Ανδρέα Βιτούλα, ο οποίος ήταν η "ψυχή" της εκδήλωσης.

Πηγή: Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΜΕΣΟΠΕΛΑΓΑ

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος (133) της "Σύναξης" : Εκτός απροόπτου Οι Ορθόδοξοι σε Σύνοδο

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ...5

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΕΛΛΑΣ
Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ...6

π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΙΝΑΚΟΥΛΑΣ
Τὸ πολιτικὸ καὶ ἡ ἱερότητα ἀνάμεσα στὸ κέντρο καὶ τὴν περιφέρεια ...20

π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
«Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη…» ...31

Δ. ΜΟΣΧΟΣ
Πίστις, ἐλπιζομένων ὑπόστασις ἢ φανταζομένων; ...37

π. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΝΤ' ΑΛΟΪΖΙΟ
«Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος: ἀνοιχτὰ ἐρωτήματα ...46

Ἕνα ἐρώτημα
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΛΕΤΣΗΣ ...65
ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ ...67
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ...69
π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ...72
π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΑΘΡΕΛΛΟΣ ...74
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΤΑΘΟΚΩΣΤA ...76
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ...78

ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Ἡ χριστιανικὴ νηστεία στὴ μετανεωτερικὴ κοινωνία ...81

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ...98

Οἱ συνεργάτες τοῦ 133ου τεύχους ...107

ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Σεμινάριο «Φιλοσοφική θεολογία»

Ο Άρτος Ζωής οργανώνει σεμινάριο με θέμα «Εισαγωγή στη χριστιανική φιλοσοφική θεολογία». Υπεύθυνος Μιχάλης Φιλίππου.

Πολλά από τα θεμελιώδη δόγματα του Χριστιανισμού έχουν σημαντικές φιλοσοφικές συνέπειες και προϋποθέσεις, η διερεύνηση των οποίων αποτελεί αντικείμενο της χριστιανικής φιλοσοφικής θεολογίας. Μετά την άρση της φιλοσοφικής λογοκρισίας που είχε επιβάλλει ο λογικός θετικισμός και την άμβλυνση της επιρροής των ιδεών του ύστερου Wittgenstein, η αναβίωση του ενδιαφέροντος για τα κλασικά μεταφυσικά προβλήματα και η αναγνώριση της σπουδαιότητας του ύστερου σχολαστικισμού από μεγάλο αριθμό αναλυτικών φιλοσόφων είχε ως ευεργετική συνέπεια και την εντυπωσιακή άνθιση της φιλοσοφικής θεολογίας.

Σκοπός του σεμιναρίου είναι να σκιαγραφήσει αδρομερώς την πορεία της έρευνας στον τομέα αυτό από το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα, αλλά κυρίως να εισαγάγει και να εξοικειώσει όσους το παρακολουθήσουν με την θεματολογία της φιλοσοφικής θεολογίας και τον τρόπο της επιχειρηματολογίας της. Το σεμινάριο απευθύνεται σε κοινό με ενδιαφέροντα στην αναλυτική φιλοσοφία καθώς και σε θεολόγους που θα ήθελαν να πληροφορηθούν για την εφαρμογή αυστηρών μεθόδων που προέρχονται από την αναλυτική μεταφυσική και φιλοσοφική λογική στην διερεύνηση του χριστιανικού δόγματος. Όσοι ενδιαφέρονται επίσης για την μεσαιωνική φιλοσοφία (και ιδιαίτερα για την συστηματική της αξιοποίηση) ενδέχεται να βρουν το σεμινάριο χρήσιμο. Θα υπάρξουν πέντε συνολικά συναντήσεις κατά τις οποίες θα συζητηθούν (α) το πρόβλημα της λογικής συνοχής και τα μοντέλα ερμηνείας του τριαδολογικού δόγματος (κοινωνικό μοντέλο, ψυχολογικό μοντέλο και μοντέλο σχετικής ταυτότητας) (β) η μεταφυσική της ενσαρκώσεως και της υποστατικής ενώσεως (γ) το μεσαιωνικό δόγμα της απλότητας της Θεϊκής ουσίας και τέλος (δ) το πρόβλημα της εξιλέωσης και του προπατορικού αμαρτήματος (το τελευταίο θέμα θα συζητηθεί, εάν το επιτρέψουν τα χρονικά περιθώρια)

ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ 

27 Απριλίου 2015: Η Ανάδυση της Αναλυτικής Φιλοσοφικής Θεολογίας – Η Μεταφυσική του Τριαδολογικού Δόγματος: (α) Το κοινωνικό μοντέλο. (Εισηγητής: Μιχάλης Φιλίππου)

4 Μαϊου 2015: Η Μεταφυσική και η Λογική του Τριαδολογικού Δόγματος: (β) Το ψυχολογικό μοντέλο, (γ) Μοντέλα σχετικής ταυτότητος. (Εισηγητής: Μιχάλης Φιλίππου)

11 Μαϊου 2015: Η Μεταφυσική της Ενσαρκώσεως και της Υποστατικής Ενώσεως – Ενσάρκωση και Μεταβολή. (Εισηγητής: Μιχάλης Φιλίππου)

18 Μαϊου 2015: Θεϊκή Απλότητα: Ο Θεός και η ύπαρξή του – Ο Θεός και τα κατηγορήματά του. (Εισηγητής: Μιχάλης Φιλίππου)

25 Μαϊου 2015: Ηθική, Εξιλέωση και Προπατορικό Αμάρτημα (δοκιμαστικός τίτλος). (Εισηγητής: Στέλιος Βιρβιδάκης)

Η συμμετοχή είναι δωρεάν και γίνεται μετά από κατάθεση αίτησης στο email του Άρτου Ζωής (artos@otenet.gr) μέχρι την Κυριακή 29 Μαρτίου.

Μάριος Κουκουνάρας Λιάγκης, Επιστήμες της Παιδαγωγικής και πρώτη εφηβεία. Συμβολή στη διδακτική μεθοδολογία της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης, εκδ. Gutenberg, Αθήνα 2015.

Επιστήμες της Παιδαγωγικής και πρώτη εφηβεία
Συμβολή στη διδακτική μεθοδολογία της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης
Συγγραφείς: Μάριος Κουκουνάρας Λιάγκης


Θέμα: Εκπαίδευση (γενικά)
Εκδότης: Gutenberg

Σελίδες: 405
ISBN: 9789600116755
Ημ. Έκδοσης: 05/03/2015

Η μελέτη αυτή αφορά την πρώτη εφηβεία (11-15) και την παιδαγωγική προσέγγισή της. Σε αυτήν αναπτύσσονται θέματα που αφορούν τους πρώτους εφήβους και την ανάπτυξή τους. Αναλύονται με ένα εκπαιδευτικά ευρηματικό τρόπο για την πρώτη εφηβεία η σημασία της οικογένειας, των φίλων, του σχολείου και των κοινωνικών ο μάδων, η ανάπτυξη της θρησκευτικότητας και της πίστης, η κατάλληλη παιδαγωγική προσέγγιση και διδακτική μεθοδολογία των μαθημάτων στο Δημοτικό και Γυμνάσιο και η σύγχρονη παιδαγωγική και διδακτική προσέγγισή της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης.

Παρουσιάζονται ακόμη σχέδια/σενάρια μαθήματος και η επιστημονική τεκμηρίωσή τους για δασκάλους και εκπαιδευτικούς με έμφαση στη δημιουργία κοινότητας μάθησης και σχέδια μαθήματος για δασκάλους και θεολόγους, ως παραδείγματα της προτεινόμενης μεθόδου.

Απευθύνεται σε πανεπιστημιακούς δασκάλους και τους φοιτητές τους, σε εκπαιδευτικούς, που θα τους χρησιμεύσει ως πηγή γνώσεων, συμβουλών και ως ένα εργαλείο στο σχολείο, σε εμψυχωτές και παιδαγωγούς που σχετίζονται με την εκπαίδευση και την αγωγή και σε γονείς που επιθυμούν να γνωρίσουν καλύτερα τα παιδιά τους τη στιγμή που εισέρχονται στην εφηβεία.

Σταύρος Γιαγκάζογλου, Η Αγία Γραφή στην Εκπαίδευση

Πηγή: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Το άρθρο αποτελεί εκτενέστερη μορφή εισήγησης στο Διεθνές Συνέδριο της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας στην Αθήνας στις 12-13 Δεκεμβρίου 2014 με θέμα «Η μετάφραση της Βίβλου στην Εκκλησία και στην Εκπαίδευση».

1. Η γλώσσα και η ερμηνεία της Αγίας Γραφής: εκκλησιολογικές προϋποθέσεις της μετάφρασης

Η Αγία Γραφή είναι η αποκάλυψη του Θεού στην ιστορία μέσα από συγκεκριμένα γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις. Η αποκάλυψη αυτή γίνεται λόγος Θεού προσιτός στον άνθρωπο, γίνεται προσωπικός διάλογος Θεού και ανθρώπου, ο οποίος καταγράφεται σε κείμενα από αυτόπτες ή αυτήκοους μάρτυρες με τρόπο ποικίλο και ανάλογο με την ιστορική εποχή και το πολιτισμικό περιβάλλον. Οι μάρτυρες αυτοί έχουν την απόλυτη επίγνωση και την αδιάσειστη βεβαιότητα ότι καταγράφουν τη φανέρωση του Θεού στους ανθρώπους, έχοντας στόχο να την κάνουν προσιτή αλλά και οικεία. Μέσω αυτών των καταγραφών, η σχέση με τον Θεό γίνεται εμπράγματη και ιστορική, κάλεσμα και πρόκληση για τον αναγνώστη ή τον ακροατή. Η Βίβλος, λοιπόν, είναι η αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο και συνάμα η πρόσληψη του διαλόγου των ανθρώπινων πολιτισμών και η μετάπλασή τους σε θεανθρώπινο διάλογο και πολιτισμό, σε κοινωνία και σχέση, Θεού, κόσμου και ανθρώπου. Τα βιβλικά κείμενα όχι μόνο στο πρωτότυπό τους αλλά και σε κάθε γλώσσα στην οποία μεταφράζονται, σαρκώνουν εκ νέου αυτόν τον διάλογο των πολιτισμών, τον διάλογο Θεού και ανθρώπου. Τα βιβλικά κείμενα δεν είναι μονογραμμικά αλλά πολυσήμαντα και πληθυντικά ως προς την ερμηνευτική τους πρόσληψη «από την ποικιλία των κοινοτήτων που αλληλοερμηνεύονται ερμηνεύοντας το κείμενο»[1]. Είναι σαφές ότι η Αγία Γραφή δεν εγκαθιδρύει ένας είδος «βιβλιακής θρησκείας» με επίκεντρο το θεόπνευστο γράμμα των κειμένων της, ανεξάρτητα από το ιστορικό πλαίσιο της ανθρώπινης παρουσίας και δράσης, ανεξάρτητα από την ιστορική, προσωπική και έμπρακτη σχέση Θεού, κόσμου και ανθρώπου. Δίχως αναφορά και σχέση προς τον άνθρωπο, την ιστορία και τον πολιτισμό του, δίχως τη συνάντηση και τη συνεισφορά συγκεκριμένων λαών και παραδόσεων, η Αγία Γραφή θα παρέμενε το λιγότερο μια κλειστή και τετελεσμένη μυθολογική και κοσμολογική αφήγηση χωρίς ιστορική επενέργεια και διαρκή νοηματοδότηση της ζωής των ανθρώπων.

Εξάλλου, η Αγία Γραφή δεν είναι ένα ιερό ή λογοτεχνικό βιβλίο αναμνήσεων των χρόνων του Ιησού αλλά η ιστορική τεκμηρίωση μιας σειράς γεγονότων που αφορούν την ιστορία της σωτηρίας, όπως πραγματοποιήθηκε από τον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού και όπως την έζησε και την εξέφρασε μια συγκεκριμένη κοινότητα, η κοινότητα της Εκκλησίας. Το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν είναι απλώς διδασκαλία αλλά αφήγηση μίας σειράς ιστορικών γεγονότων με θεολογικό νόημα και σκοπό τη σωτηρία του κόσμου και του ανθρώπου. «Ο Λόγος σαρξ εγένετο… και εσκήνωσεν εν ημίν». Η ιστορία της σωτηρίας καθίσταται έκτοτε δυνατή για ολόκληρο τον κόσμο μέσα στο σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία. Η δε Εκκλησία είναι μια κοινότητα πίστης, λατρείας και ζωής, της οποίας η χριστοκεντρική εμπειρία παραδίδεται από γενιά σε γενιά. «Ο εωράκαμεν και ακηκόαμεν, απαγγέλλομεν υμίν, ίνα και υμείς κοινωνίαν έχητε μεθ’ ημών» (Α΄ Ιω. 1,3). Η ίδια η Αγία Γραφή γεννήθηκε και συντάχθηκε μέσα σε αυτή την εμπειρία και Παράδοση της Εκκλησίας και όχι το αντίστροφο. Ο Λόγος του Θεού ως Διαθήκη δεν απευθύνεται σε μεμονωμένα άτομα αλλά δόθηκε σε έναν λαό, δηλαδή σε μια κοινότητα ανθρώπων. Η Αγία Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού σύμφωνα με τη μαρτυρία της Εκκλησίας για ό,τι συνέβη εν Χριστώ σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.

Ο κανόνας της Αγίας Γραφής προσδιορίζεται και εγκρίνεται από την Εκκλησία, η οποία και αποτελεί το ζωντανό πλαίσιό της. Δίχως την Παράδοση και ζωή της Εκκλησίας, η Γραφή θα παρέμενε μονοσήμαντα προσανατολισμένη στο παρελθόν. Αντίθετα, η Αγία Γραφή από την Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη αφηγείται το σώμα μιας ενιαίας ιστορίας, στην οποία υπάρχει αρχή, αδιάκοπη πορεία και εξέλιξη. Συνάμα τα πάντα τείνουν προς ένα τέλος, το οποίο είναι πάντοτε ανοικτό και στο οποίο καλείται ο κόσμος και ο άνθρωπος να ενσωματωθεί με τη δυναμική της βιβλικής αποκαλυπτικής προφητείας, με τη δυναμική των εσχάτων. Ο Θεός Λόγος «πολυμερώς και πολυτρόπως» (Εβρ. 1,1) μίλησε στην Παλαιά Διαθήκη και μολονότι ενανθρώπησε «ἐφάπαξ» (Εβρ. 7,27.9,12), έκτοτε διαρκώς αποκαλύπτεται στην ιστορία. Αυτό σημαίνει ότι η Γραφή για την Εκκλησία είναι ένα ανοικτό και όχι ένα κλειστό βιβλίο, με την έννοια ότι δεν περιγράφει αιώνιες ή μεταφυσικές αλήθειες αλλά καταγράφει και αφηγείται την «ιστορία» των σχέσεων Θεού και ανθρώπου, μέχρις ότου το γεγονός της ενανθρώπησης – «άχρις ου μορφωθή Χριστός» – να εισχωρήσει παντού στην κτίση και στην ιστορία, μέχρι ο Χριστός να γίνει «τα πάντα εν πάσι» (Α΄ Κορ. 15,28). Και αυτή η ιστορία, η οποία συνεχίζεται ακόμη στο σώμα της Εκκλησίας, δεν ιχνηλατεί απλώς τον συναρπαστικό διάλογο Θεού και ανθρώπου, αλλά αποκαλύπτει συνάμα και την έσχατη αλήθεια για την ύπαρξη του ανθρώπου και του κόσμου[2].

Ωστόσο, το ζήτημα της ερμηνείας και της ερμηνευτικής της Αγίας Γραφήςείναι καίριας σημασίας στη ζωή και πορεία της Εκκλησίας. Δίχως ερμηνεία και μετάφραση τα βιβλικά κείμενα απολιθώνονται και γίνονται αρχαιολογικά θρησκευτικά σύμβολα, τα οποία δεν συμ-βάλλουν στη βιωματική προσπέλαση και στην ενεργό συμμετοχή του ανθρώπου στην αλήθεια για τον Θεό, τον άνθρωπο και τον κόσμο σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Η Εκκλησία βιώνει διαρκώς την ερμηνευτική επέκταση της Αγίας Γραφής κατ’ εξοχήν στη λειτουργική της ζωή[3]. Η Θεία Ευχαριστία και η γενικότερη λατρεία της Εκκλησίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δραματοποιημένη βίωση της Αγίας Γραφής. Ωστόσο, η ερμηνεία της Αγίας Γραφής, η ερμηνευτική ανάδειξη των βιβλικών κειμένων στον σύγχρονο άνθρωπο, επιβάλλεται να κομίζει το έντονα σωτηριολογικό και υπαρξιακό μήνυμά τους. Παράλληλα, στην ποιμαντική ευθύνη της Εκκλησίας ανήκει η μαρτυρία και η προσφορά της Αγίας Γραφής και εκτός της λειτουργικής ζωής της. Η ερμηνεία και η μετάφραση της Αγίας Γραφής προϋποθέτει γνώση και κατανόηση του ιστορικού πλαισίου και της εν γένει πολιτισμικής πραγματικότητας, εντός της οποίας εμφανίστηκε η συγκεκριμένη αποτύπωση της πίστης, της ζωής και της διδασκαλίας της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Συνάμα, χρειάζεται καλή γνώση των προβλημάτων της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης αλλά και της Εκκλησίας και των ποικίλων εκφάνσεων της ζωής της κατά τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Κάθε εποχή, κάθε γλώσσα, ανάλογα με τον πολιτισμό και την περιρρέουσα ατμόσφαιρά της, παρείχε στην Εκκλησία και το αντίστοιχο λεξιλόγιο, καθώς και τις ανάλογες προσλαμβάνουσες έννοιες που θα μπορούσαν να εκφράσουν αρτιότερα την ευαγγελική εμπειρία που ζούσε η αρχέγονη Εκκλησία και την οποία εξέφρασε στην Καινή Διαθήκη με την κοινή ελληνική γλώσσα της εποχής της.

Η ελπίδα ως κεντρικό μήνυμα του Χριστιανισμού

του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Στη διάρκεια της Μ,Τεσσαρακοστής τα αποστολικά αναγνώσματα στη θεία Λειτουργία προέρχονται από την προς Εβραίους επιστολή. Το ανάγνωσμα της Δ΄Κυριακής των Νηστειών είναι σε μετάφραση το ακόλουθο:

«'Οταν ο Θεός έδωσε την υπόσχεσή του στον Αβραάμ, επειδή δεν υπήρχε ανώτερος για να ορκιστεί, ορκίστηκε στον εαυτό του, 14 λέγοντας: Σου υπόσχομαι ότι θα σ' ευλογήσω και θα σου δώσω πολλούς απογόνους.15 'Ετσι πήρε ο Αβραάμ την υπόσχεση, και με την υπομονή του πέτυχε την εκπλήρωσή της. 16 Οι άνθρωποι ορκίζονται σε κάποιον ανώτερό τους, κι ο όρκος δίνει γι' αυτούς τέλος σε κάθε αμφισβήτηση και υποδηλώνει επιβεβαίωση. 17 Ο Θεός, λοιπόν, επειδή ήθελε να δείξει πιο καθαρά σ' αυτούς που θα κληρονομούσαν τα όσα υποσχέθηκε, ότι η απόφασή του ήταν αμετάκλητη, την εγγυήθηκε με όρκο. 18 Για δύο λοιπόν αμετακίνητα πράγματα, για τα οποία είναι αδύνατο να διαψευστεί ο Θεός, εμείς που καταφύγαμε σ' αυτόν οφείλουμε να μείνουμε σταθεροί σ' αυτά που ελπίζουμε. 19 Αυτή μας η ελπίδα μάς ασφαλίζει και μας βεβαιώνει σαν άγκυρα, και μας οδηγεί στα ενδότερα του *καταπετάσματος, 20 όπου μπήκε πριν από μας και για χάρη μας ο Ιησούς, αρχιερέας για πάντα όπως ο Μελχισεδέκ» (Εβρ.6,13-20).

Η προς Εβραίους επιστολή είναι ένα από τα πιο ηρωικά κείμενα της Καινής Διαθήκης (στο εξής Κ.Δ.). Φαίνεται ότι οι παραλήπτες, Χριστιανοί εξ Ιουδαίων, αντιμετώπιζαν κοινωνικό διωγμό από τους πρώην ομοθρήσκους των, και ο ιερός συγγραφέας τους ενισχύει στην πίστη και υπογραμμίζει την ελπίδα, η οποία δεν είναι παρά η πίστη στραμμένη στο μέλλον, στα ελπιζόμενα μελλοντικά αγαθά. Ιδιαίτερα στη σημερινή περικοπή υπογραμμίζεται στους τελευταίους στίχους της η ελπίδα, που σαν άγκυρα μας επιτρέπει να μένουμε σταθεροί στην πίστη μας. Η ελπίδα που θα μας απασχολήσει σήμερα είναι βασικό στοιχείο της Χριστιανικής ανθρωπολογίας.

Προκαταβολικά πρέπει εδώ να λεχτεί ότι το πρίσμα γενικά της θεώρησης του ανθρώπου στην Κ.Δ. είναι αι­σιόδοξο καί έλπιδοφόρο. Γιατί εκείνο που βασικά προσ­διορίζει τον άνθρωπο είναι το μέλλον της ανάστασης και όχι το παρελθόν του θανάτου και της αμαρτίας. Τo μέλ­λον όμως αυτό δεν είναι κενή και χωρίς περιεχόμενο έλπίδα, αλλά απορρέει από το ιστορικό γεγονός της λύ­τρωσης του ανθρώπου που επετεύχθη με τον σταυρό και την ανάσταση του Χριστού. Και ο άνθρωπος της εποχής της Π.Δ. περιμένει τη λύτρωσή του στο μέλλον, για την Κ.Δ. όμως αυτό το μέλλον έγινε ήδη παρόν, χωρίς να πάψει να είναι συγχρό­νως και συνεχώς αναμενόμενο μέλλον. Ωστόσο υπάρχει μια ένταση μεταξύ παρόντος και μέλλοντος.

Πώς όμως είναι δυνατό να μιλάει κανείς για αισιο­δοξία και ελπίδα τη στιγμή που ο θάνατος βασιλεύει ακόμη σε όλη την άνθρωπότητα; Η Κ.Δ. διδάσκει ότι η βασιλεία του θανάτου καταλύθηκε με τήν ανάσταση του Ιησού Χριστού, ο οποίος ως «πρωτότοκος εκ των νε­κρών» έγινε ή «απαρχή» της νέας ανθρωπότητας. Αν η «κεφαλή» του σώματος αναστήθηκε ήδη, παρατηρεί ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, πρέπει νά περιμένει κανείς ότι το ίδιο θα συμβεί και με τα υπόλοιπα μέλη του σώματος. Η διαπίστωση αυτή δεν αίρει βέ­βαια την τρομακτικότητα του θανάτου. Για τον Σωκράτη, και την Πλατωνική φιλοσοφία γενικότερα, μπορεί ο θάνατος να είναι το ευτυχές γεγονός το οποίο αποδεσμεύει την άϋλη ψυχή από τη φυλακή του φθαρτού και υλικού σώματος, για να επιτρέψει την επιστροφή της στην αιώνια πατρίδα της. Για την Κ.Δ. όμως ο θάνατος είναι ο «έσχατος εχθρός» του Θεού και του ανθρώπου, γιατί κατέστρεψε το «καλόν λίαν» έργο του Θεού. Μπροστά στον θάνατο στέκεται με κραυγή, δέος και αγωνία και αυτός ο Ιησούς, τον κατανικά όμως με την εμπιστοσύνη στον Θεό Πατέρα και την ανάστασή του. Άπό τότε ο θάνατος έχασε την ισχύ του. Αυτοί που πέθαναν «έν Κυρίφ» θεωρούνται ως «κοιμώμενοι» κι ανήκουν όλοι, είτε ζωντανοί είτε νεκροί, στον Κύριο, ο οποίος αναμένεται να έρθει να κρίνει ζώντας και νεκρούς, όπως πιστεύει η Εκκλησία.

Ό Θεός, σε σχέση προς τον οποίο πάντοτε εξετάζεται ο άνθρωπος στην Κ.Δ., είναι ο Θεός της ιστορίας, ο δημιουργός της, ο προνοητής της και συνεπώς ο τελειωτής της με τη γενική κρίση κατά τήν «ημέρα της οργής» που θα είναι συγχρόνως και ημέρα αποκάλυψης της «δικαιοκρισίας» του (Ρωμ 2,5. Άποκ 6,17). Κρίση και ανάσταση συνδέονται στενά. Πρέπει νά σημειωθεί ότι στην Κ.Δ. δεν γίνεται λόγος για αθανασία της ψυχής - διδασκαλία γνωστή από τον Πλάτωνα - αλλά για ανάσταση του ανθρώπου ως συνόλου. Ό άνθρωπος δεν είναι αθάνατος σύμφωνα με κάποια ιδιότητα που έχει από μό­νος του, αλλά γίνεται άθάνατος και ανασταίνεται εκ νε­κρών με τη χάρη του Θεού, με μια δηλ. νέα δημιουργική πράξη του Θεού. Ο Θεός που δημιούργησε αρχικά τον κόσμο, Αυτός θα αναστήσει τελικά τον άνθρωπο από τη φθορά. Μιά τέτοια σωματική ανάσταση είναι ακατανόη­τη για έναν ΄Ελληνα φιλόσοφο. Γι’ αυτό οι Αθηναίοι, ό­ταν άκουσαν τον Απ.Παύλο στον ΄Αρειο Πάγο να μιλάει για ανάσταση νεκρών, «έχλεύαζον» (βλ. Πράξ 17,32). Ειρωνικά γέλια έφερε στα πρόσωπά τους η σκέψη ότι είναι ποτέ δυνατό το υλικό αυτό δεσμωτήριο, το σώμα, να αναστηθεί, για να γίνει πάλι η αιώνια φυλακή της ψυχής! Σ’ αυτό ακριβώς συνίσταται η «καινή διδαχή» της Κ.Δ., στο ότι μιλάει για μέλλουσα σωματική ζωή του ανθρώ­που, χρησιμοποιώντας για να τη χαρακτηρίσει την έκ­φραση «σῶμα πνευματικόν» (Α' Κορ 15,44) -ένας συν­δυασμός λέξεων τόσο ακατανόητος για έναν αρχαίο Έλληνα, όσο και η έκφραση «σῶμα ψυχικόν». Ωστόσο, ή μέλλουσα ύπαρξη του ανθρώπου είναι άκατανόητη χωρίς το σώμα.

Το σώμα για τους συγγράφεις της Κ.Δ. και ιδιαίτερα για τον Απ. Παύλο, δεν είναι μόνο μιά βιολογική πραγματικότητα αλλά μια έννοια ευρύτερης ανθρωπολογικής σπουδαιότητας, γιατί με τον όρο αυτό δεν δηλώνεται απλώς η εξωτερική ανθρώπινη υλική μορ­φή, αλλά έκφράζεται το ανθρώπινο εγώ στην ολότητά του και στη συγκεκριμένη του ορατή έκφραση, είναι το ανθρώπινο πρόσωπο ως σύνολο στη δυνατότητά του να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους.

Με την έννοια αυτή το σώμα κατά την Κ.Δ. δεν εί­ναι εκ φύσεως κακό. Μπορεί να γίνει όργανο αμαρτίας, οπότε στην περίπτωση αυτή ονομάζεται από τον Απ.Παύλο «σῶμα άμαρτίας» και «σῶμα θανάτου» (Ρωμ 6,6. 7,24. Κολ 2,11), μπορεί όμως επίσης να είναι και κατοικητήριο και «ναός τοῦ ἐν ήμῖν ἁγίου Πνεύματος» (Α' Κορ 6,19). Εάν σε μερικές περιπτώσεις το σώμα γίνεται εμπόδιο στην επίτευξη της πνευματικής ζωής, αυτό δεν οφείλεται στο ότι είναι ενωμένο με την ψυχή, όπως θα έλεγε ο Πλά­των, αλλά στο ότι αντίθετα δεν είναι απόλυτα και αρμονικά ενωμένο μαζί της, με κύρια αιτία της διάσπασης αυτής την αμαρτία. Ο απόστολος Παύλος μιλώντας για την αμαρτία και τον «παλαιό άνθρωπο» χρησιμοποιεί συ­νήθως τον όρο «σάρξ», ενώ τη λέξη «σῶμα» την επιφυλάσσει για περιπτώσεις όπου γί­νεται λόγος για τη μέλλουσα δόξα του πιστού. Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν γίνεται ποτέ λόγος για ανάσταση της σάρκας - αντίθετα μάλιστα λέγεται ρητά ότι «σάρξ καὶ αἷμα βασιλείαν Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύναται» (Α΄ Κορ 15,50) - ενώ τή μέλλουσα ζωή του πιστού δεν μπορεί να τη διανοηθεί ο Απ. Παύλος χωρίς το σώμα, το οποίο όμως θα μετασχηματιστεί σε «σῶμα τῆς δόξης» ή «σῶ­μα πνευματικόν». Η σωματικότητα αποτελεί βασική διάσταση του ανθρώπου και στην παρούσα και στη μέλ­λουσα ζωή. Γενικότερα λοιπόν μπορεί να λεχτεί ότι στην Κ.Δ. το σώμα δεν ύποτιμαται σαν κακό υλικό στοιχείο εκ φύσεως, αλλά εξευγενίζεται ακόμη περισσότερο κάτω από το φως της σωματικής ανάστασης του Χριστού.

Η σωτηρία λοιπόν του ανθρώπου δεν επιτυγχάνεται με τη «φυγή» από την ύλη ή την απαλλαγή από το σώμα, αλλά είναι μια μεταμόρφωση όλου του ανθρώπου και ό­λης της «κτίσεως» μαζί του, μέσα στον «καινό οὐρανὸ» και την «καινὴ γῆ» του κόσμου της Ανάστασης.

Πηγή: ΑΜΕΝ

Ευαγγέλιο Κυριακής Δ' Νηστειών 22 Μαρτίου 2015 (Ιωάννου της Κλίμακος)

Ευαγγέλιο κατά Μάρκου Θ’ 17-31

17 Καὶ ἀποκριθεὶς εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπε· διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον.

18 Καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ρήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν.

19 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν.

20 Καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων.

21 Καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν.

22 Καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς.

23 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.

24 Καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ.

25 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν.

26 Καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν.

27 Ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.

28 Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό.

29 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.

30 Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ·

31 ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Μετάφραση

17 Καὶ ἕνας ἀπὸ τὸ πλῆθος ἀπεκρίθη, «Διδάσκαλε σοῦ ἔφερα τὸν υἱόν μου, ποὺ ἔχει πνεῦμα ἄλαλον.

18 Ὅταν τὸν πιάσῃ, τὸν ρίχνει κάτω καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τὰ δόντια καὶ γίνεται ξερός. Καὶ εἶπα εἰς τοὺς μαθητάς σου νὰ τὸ βγάλουν ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν».

19 Αὐτὸς δὲ ἀπεκρίθη, «Ὦ γενεὰ ἄπιστη, ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας, ῎εως πότε θὰ σᾶς ἀνέχομαι; Φέρετέ τον σ’ ἐμέ».

20 Καὶ τοῦ τὸν ἔφεραν. Καὶ μόλις τὸ πνεῦμα τὸν εἶδε, ἀμέσως τὸν συνετάραξε καὶ ἔπεσε εἰς τὴν γῆν καὶ ἐκυλιότανε καὶ ἄφριζε.

21 Καὶ ἐρώτησε τὸν πατέρα του, «Πόσος καιρὸς εἶναι ἀπὸ τότε ποὺ συνέβη αὐτό;». Αὐτὸς δὲ εἶπε, «Ἀπὸ παιδικῆς ἡλικίας.

22 Πολλὲς φορὲς καὶ στὴν φωτιὰ τὸν ἔρριξε καὶ στὰ νερά, διὰ νὰ τὸν ἐξολοθρεύσῃ. Ἀλλ’ ἂν μπορῇς νὰ κάνῃς τίποτε βοήθησέ μας, σπλαγχνίσου μας».

23 Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε, «Ἐὰν μπορῇς νὰ πιστέψῃς ὅλα εἶναι δυνατὰ εἰς ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει».

24 Τότε φώναξε ἀμέσως ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ καὶ μὲ δάκρυα εἶπε, «Πιστεύω, Κύριε, βοήθησε τὴν ἀπιστίαν μου».

25 Ὅταν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶδε ὅτι μαζεύεται κόσμος, ἐπέπληξε τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον καὶ τοῦ εἶπε, «Τὸ ἄλαλον καὶ κωφὸν πνεῦμα, ἐγὼ σὲ διατάσσω, ἔβγα ἀπὸ αὐτὸν καὶ νὰ μὴ μπῇς ποτὲ πλέον μέσα του».

26 Αὐτὸ, ἀφοῦ ἐφώναξε καὶ τὸν ἐσπάραξε δυνατά, ἐβγῆκε, τὸ δὲ παιδὶ ἔγινε σὰν νεκρός, ὥστε πολλοὶ νὰ λέγουν ὅτι πέθανε.

27 Ἀλλ’ ὁ Ἰησοῦς τὸν ἔπιασε ἀπὸ τὸ χέρι, τὸν ἐσήκωσε καὶ ἐστάθηκε ὄρθιος.

28 Καὶ ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἐμπῆκε εἰς τὸ σπίτι, τὸν ἐρώτησαν οἱ μαθηταί του ἰδιαιτέρως, «Γιατὶ ἐμεῖς δὲν μπορέσαμε νὰ τ[ο βγάλωμε;».

29 Καὶ αὐτὸς τοὺς εἶπε, «Τὸ γένος αὐτὸ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ βγῇ μὲ κανένα ἄλλο μέσον παρὰ μὲ προσευχὴ καὶ νηστείαν».

30 Καὶ ὅταν ἔφυγαν ἀπὸ ἐκεῖ, ἐπερνοῦσαν διὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ ὁ Ἰησοῦς δὲν ἤθελε νὰ μάθῃ κανεὶς τίποτε,

31 διότι ἐδίδασκε τοὺς μαθητάς του καὶ τοὺς ἔλεγε ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια ἀνθρώπων καὶ θὰ τὸν θανατώσουν καὶ ἀφοῦ θανατωθῇ, τὴν τρίτην ἡμέραν θὰ ἀναστηθῇ.

Επιτυχημένη συμμετοχή των Θεολόγων καθηγητών στην διημερίδα που διοργάνωσαν οι Σχολικοί Σύμβουλοι της Θεσσαλονίκης

Στις 20 και 21 Μαρτίου 2015 πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη η διημερίδα που διοργάνωσαν οι Σχολικοί Σύμβουλοι Θεσσαλονίκης με θέμα: «Διδακτικές προτάσεις και πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών». Στη διημερίδα έλαβαν μέρος συνάδελφοι θεολόγοι και παρουσίασαν την πολύ σημαντική δουλειά που κάνουν στα σχολεία τους.

Η κ. Αικατερίνη Λαλαγιάννη από το Πρότυπο Πειραματικό Σχολείο του Α.Π.Θ. παρουσίασε τρεις διδακτικές προτάσεις. Η 1η διδακτική  πρόταση είχε τίτλο: "Αναζητώντας το Θεό των Χριστιανών".

Η δεύτερη διδακτική πρόταση ήταν διαθεματική σε συνεργασία με τη Μαρία Κουντή (ΠΕ02) και είχε ως θέμα: "Η προσέγγιση του θείου στον Όμηρο, στη Λυρική Ποίηση και στην Κυριακή Προσευχή".

Η τελευταία διδακτική πρόταση της κ. Λαλαγιάνη είχε ως θέμα: "Μια προσέγγιση της Εικονομαχίας: Μπορούν οι άνθρωποι να εικονίζουν το Θεό;"

Η θεολόγος κ. Κική Αντικουλάνη παρουσίασε τη διαθεματική διδακτική πρόταση σε συνεργασία με τον Δημήτρη Σαλονικίδη (ΠΕ02) του 1ου Πρότυπου Πειραματικού ΓΕΛ Θεσσαλονίκης και είχε ως θέμα: "Η διδασκαλία του Σχίσματος των Εκκλησιών: Μια διαθεματική προσέγγιση μέσα από ένα παιχνίδι ρόλων".

Η κ. Σμαράγδα Φαρίδου από το 2ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης παρουσίασε τρεις διδακτικές προτάσεις. Η 1η διδακτική  πρόταση ήταν διαθεματική σε συνεργασία με τον Δημήτριο Χατζημιχαήλ (ΠΕ02) και είχε τίτλο: "Υλοποίηση διαθεματικών διδασκαλιών στα Θρησκευτικά και την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα της Γ΄ Γυμνασίου, βάσει προσχεδιασμένων σεναρίων".

Η δεύτερη διδακτική πρόταση ήταν στο πλαίσιο της Περιβαλλοντικής Αγωγής με θεολογικό περιεχόμενο και είχε ως θέμα: "Δημιουργία ιστοχώρου για την ανάρτηση των αποτελεσμάτων της ιστοεξερεύνησης των μαθητών στο πλαίσιο προγράμματος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με θεολογικό περιεχόμενο". Η πρόταση αυτή υλοποιήθηκε σε συνεργασία με τον Δημήτριο Χατζημιχαήλ (ΠΕ02) και την Αλεξάνδρα Μάρα (ΠΕ13).

Η τελευταία πρόταση της κ. Φαρίδου ήταν στο πλαίσιο των καινοτόμων δραστηριοτήτων και συνεργάστηκε με τον κ. Φίλιππο Βοϊδομάτη (ΠΕ04) και είχε ως θέμα: "Δημιουργική σύμπραξη Θεολογίας - Γεωγραφίας στο πλαίσιο καινοτόμων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων". 

Η θεολόγος κ. Ζηνοβία Παπαδοπούλου παρουσίασε τη διαθεματική διδακτική πρόταση σε συνεργασία με την Δέσποινα Αυγερινού (ΠΕ06) του 1ου Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Θεσσαλονίκης και είχε ως θέμα: "Lord' s Prayer/Πάτερ ημών: Petitions not vain repetitions".

Η θεολόγος κ. Ξανθή Αλμπανάκη του Πρότυπου Πειραματικού Λυκείου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας παρουσίασε δύο διδακτικές προτάσεις. Η 1η διδακτική πρόταση είχε ως θέμα: "Η αξιοποίηση των εικόνων μέσα από διαδικτυακά εργαλεία".

Η δεύτερη διδακτική πρόταση της κ. Αλμπανάκη είχε ως θέμα:  "Όταν τα σχολεία συνεργάζονται … επικοινωνούν".

Επίσης ο Σταμάτης Τσελέπης (ΠΕ11) από το 2ο Πρότυπο Πειραματικό Λύκειο Θεσσαλονίκης παρουσίασε τη διαθεματική διδακτική πρόταση σε συνεργασία με τον θεολόγο κ. Ευάγγελο Πεπέ με θέμα: "Θεολογία - Λαογραφία και Παράδοση μέσω του Ελληνικού Χορού".

Τέλος στη διημερίδα κατατέθηκαν και δύο αφίσες:

1) Καλλιεργώντας τον Εθελοντισμό μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών (Ξανθή Αλμπανάκη - Πειραματικό ΓΕΛ Πανεπιστημίου Μακεδονίας).

2) Μαθητικός Όμιλος Δράση για τον συνάνθρωπο: Φιλανθρωπικά παζάρια 1ου Γυμνασίου Ευόσμου (Αικατερίνη Χριστοδούλου, Πασχάλης Καράκαρης - 1ο Γυμνάσιο Ευόσμου).

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία το επιμορφωτικό σεμινάριο θεολόγων με θέμα: "Η αξιολόγηση των μαθητών ως παιδαγωγική πράξη"

Στις 18 Μαρτίου 2015 πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία το επιμορφωτικό πρόγραμμα με θέμα: "Η αξιολόγηση των μαθητών ως παιδαγωγική πράξη" που διοργανώθηκε από το 2ο ΠΕΚ Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το 1ο ΠΕΚ Θεσσαλονίκης  για τους Θεολόγους της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Το επιμορφωτικό πρόγραμμα που σχεδίασε και δίδαξε ως επιμορφωτής ο Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων Ανατολικής Θεσσαλονίκης Πολύβιος Στράντζαλης παρακολούθησαν 28 εκπαιδευτικοί.

Το πρόγραμμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων 2015.

Το πρόγραμμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων 2015. Στις 13 Μαΐου λήγουν τα μαθήματα και στις 18 αρχίζουν οι Πανελλαδικές

Ανακοινώθηκε σήμερα από το υπουργείο Παιδείας το Πρόγραμμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων για όλες τις κατηγορίες υποψηφίων.

Τα μαθήματα του σχολικού έτους 2014-2015 λήγουν στις 13 Μαίου.

Ειδικότερα:

A. Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις των υποψηφίων των ημερήσιων και εσπερινών Γενικών Λυκείων (ΓΕΛ) και των ημερήσιων και εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ-ΟΜΑΔΑ Β΄) για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα αρχίσουν τη Δευτέρα 18-5-2015, ενώ οι πανελλαδικές εξετάσεις των υποψηφίων των ημερήσιων και εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ-ΟΜΑΔΑ Α΄) θα αρχίσουν την Τρίτη 19-5-2015. Οι εξετάσεις των ειδικών μαθημάτων θα ξεκινήσουν την Τετάρτη 17-6-2015. Η Υγειονομική Εξέταση και Πρακτική Δοκιμασία των υποψηφίων για εισαγωγή στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) θα διεξαχθεί από 15-6-2015 ως και 26-6-2015. Τέλος, οι επαναληπτικές πανελλαδικές εξετάσεις των ΓΕΛ θα αρχίσουν την Τρίτη 9-6-2015.

B. Οι απολυτήριες εξετάσεις για τα μαθήματα που εξετάζονται σε επίπεδο σχολικής μονάδας για την Γ΄ τάξη των ημερήσιων και τη Δ΄ τάξη των εσπερινών Γενικών Λυκείων θα ξεκινήσουν την Τετάρτη 3-6-2015 για όσους θα έχουν συμμετάσχει στις πανελλαδικές και θα διενεργηθούν με βάση το πρόγραμμα που καταρτίζει το κάθε λύκειο χωριστά.

Γ. Οι απολυτήριες και πτυχιακές εξετάσεις ημερήσιων και εσπερινών ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Α΄ και Β΄) σε επίπεδο σχολικής μονάδας θα ξεκινήσουν την Τετάρτη 10-6-2015 και θα διενεργηθούν με βάση το πρόγραμμα που καταρτίζει το κάθε λύκειο χωριστά.

Για να δείτε το πλήρες πρόγραμμα των Πανελλαδικών εξετάσεων 2015 αναλυτικά για τις παρακάτω κατηγορίες πατήστε εδω:

1. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2015 ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ (ΓΕΛ)

2. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2015 ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Α΄)

3. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2015 ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ (ΓΕΛ)

4. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ 2015 ΓΙΑ ΓΕΛ & ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΕΣ Α΄ & Β΄)

Για  περισσότερα στο ESOS

Διάλογος φυσικών επιστημών με τη θεολογία και τη φιλοσοφία...Εκδήλωση στο Άργος Ορεστικό!

Πηγή: Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΜΕΣΟΠΕΛΑΓΑ

Οδηγίες για τον τρόπο αξιολόγησης των μαθητών των ΕΠΑΛ

Εγκύκλιο με οδηγίες για τον τρόπο αξιολόγησης των μαθητών Ημερήσιων και Εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων για το σχολικό έτος 2014-2015, υπέγραψε σήμερα ο Αν. υπουργός Παιδείας Τάσος Κουράκης .

Σύμφωνα με την εγκύκλιο:

Α. Παύει να ισχύει η επιλογή των θεμάτων για τις προαγωγικές εξετάσεις κατά 50% από την Τράπεζα Θεμάτων, καθώς τα θέματα θα ορίζονται αποκλειστικά από τους διδάσκοντες στο μάθημα.

Β. Για την προαγωγή των μαθητών από την Α΄ και Β΄ τάξη Ημερήσιου και από την Α΄ και Β΄ τάξη Εσπερινού ΕΠΑ.Λ. απαιτείται γενικός μέσος όρος τουλάχιστον εννέα και πέντε δέκατα (9,5).

Γ. Η εξεταστέα ύλη για τα μαθήματα των Α΄ και Β΄ τάξεων Ημερήσιου και Α΄ και Β΄ τάξεων Εσπερινού Επαγγελματικού Λυκείου δεν μπορεί να είναι λιγότερη από το μισό και περισσότερη από τα 2/3 της διδακτέας.

Δ. Για τους μαθητές που φοίτησαν το σχολ. έτος 2013-2014 στην Α΄ τάξη Ημερήσιου και Εσπερινού ΕΠΑ.Λ. και το σχολ. έτος 2014-2015 φοιτούν στη Β΄ τάξη Ημερήσιου και Εσπερινού ΕΠΑ.Λ., ο γενικός βαθμός προαγωγής από τις τάξεις αυτές δε θα προσμετράται στον υπολογισμό των μορίων εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Το υπουργείο υπενθυμίζει ότι η πολιτική ηγεσία προωθεί Νομοθετική Ρύθμιση για αλλαγή στις γραπτές προαγωγικές εξετάσεις (όσον αφορά στα μαθήματα γενικής παιδείας) και στον τρόπο προαγωγής των μαθητών των Α΄ και Β΄ τάξεων Ημερήσιου και Α΄ και Β΄ τάξεων Εσπερινού Επαγγελματικού Λυκείου.

Σημειώνεται ότι για το σχολ. έτος 2014-2015 η διδακτέα – εξεταστέα ύλη των μαθημάτων Γενικής Παιδείας των Α΄ και Β΄ τάξεων Επαγγελματικού Λυκείου έχει καθοριστεί με τις υπ΄ αριθμ. 166677/Γ2/15-10-2014 (Β΄ 2863) και 186036/Δ4/18-11-2014 (Β΄ 3157) Υπουργικές Αποφάσεις. Επίσης, ισχύουν οι με αρ. πρωτ. 165772/Γ2/14-10-2014, 174014/Γ2/27-10-2014 και 187213/Δ4/19-11-2014 εγκύκλιοι, οι οποίες αναφέρονται στις οδηγίες διδασκαλίας των μαθημάτων γενικής παιδείας, Ομάδων Προσανατολισμού, Τομέων και Ειδικοτήτων.

Παγκόσμια Διαδικτυακή Θεολογική Βιβλιοθήκη

Συνάντηση του Consortium του GlobeTheoLib στη Γενεύη  με τη συμμετοχή της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου

Το διήμερο 6 και 7 Μαρτίου 2015 έλαβε χώρα στη Γενεύη, στην έδρα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ), η ετήσια συνάντηση του Consortium («Σύμπραξης») που έχει την ευθύνη για τη λειτουργία της Παγκόσμιας Διαδικτυακής Θεολογικής Βιβλιοθήκης (GlobeTheoLib - www.globethics.net/gtl). Το εγχείρημα αυτό εγκαινιάστηκε το Σεπτέμβριο του 2011 ως κοινό πρόγραμμα του ΠΣΕ και του Globethics (www.globethics.net), παγκόσμιου δικτύου με έδρα τη Γενεύη, το οποίο προωθεί την ακαδημαϊκή έρευνα και το διεπιστημονικό διάλογο στα ζητήματα της ηθικής.

Η Παγκόσμια Διαδικτυακή Θεολογική Βιβλιοθήκη προσφέρει στους χρήστες της δωρεάν πρόσβαση στα πλήρη κείμενα εκατοντάδων χιλιάδων (μέχρι σήμερα πάνω από 850 000) άρθρων, μεταπτυχιακών και διδακτορικών διατριβών και άλλων δημοσιεύσεων που αναφέρονται στη θεολογία και στην οικουμενική κίνηση και έχουν συνταχθεί σε διάφορες γλώσσες.

Λειτουργώντας εδώ και ένα χρόνο, η Βιβλιοθήκη αριθμεί ήδη περισσότερους από 30 000 εγγεγραμμένους χρήστες από όλο τον κόσμο. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρονική πλατφόρμα του Globethics.net, το οποίο ήδη από το 2008 άρχισε να δημιουργεί μια αντίστοιχη παγκόσμια ψηφιακή βιβλιοθήκη για ζητήματα ηθικής και βιοηθικής.

Η Παγκόσμια Διαδικτυακή Θεολογική Βιβλιοθήκη αποσκοπεί στη χρήση νέων ψηφιακών μοντέλων ανταλλαγής πληροφορίας, προκειμένου να συμβάλλει στην αποδοτική μετάδοση και ανταλλαγή θεολογικής γνώσης, υπερβαίνοντας τοπικούς φραγμούς και υλικές δυσχέρειες που δυσκολεύουν τη θεολογική επικοινωνία Βορρά και Νότου, Ανατολής και Δύσης.

Χάρη στο εγχείρημα αυτό παρέχεται η δυνατότητα δικτύωσης διάφορων ψηφιακών θεολογικών συλλογών ανά τον κόσμο. Ψηφιακό υλικό π.χ. από την Ινδία και τη Νότια Αφρική, κείμενα από τη Λατινική Αμερική και άλλα μέρη της γης καθίστανται προσβάσιμα και εύχρηστα για τους ερευνητές σε όλο τον κόσμο.

Τα περιεχόμενα της Παγκόσμιας Ψηφιακής Θεολογικής Βιβλιοθήκης προέρχονται από τέσσερις κύριες πηγές:

• εκδοτικούς οίκους, στους οποίους η Ψηφιακή αυτή βιβλιοθήκη είναι συνδρομητής προκειμένου να καθιστά το περιεχόμενο τους διαθέσιμο σε εγγεγραμένους χρήστες,

• ταχέως αναπτυσσόμενες βάσεις δεδομένων με ανοικτή πρόσβαση,

• συνεργαζόμενα ιδρύματα που καθιστούν τις δικές τους πηγές προσβάσιμες μέσω της Παγκόσμιας Ψηφιακής Θεολογικής Βιβιοθήκης

• και εγγεγραμμένους χρήστες που υποβάλουν δικά τους κείμενα για ανάρτηση στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη.

To Consortium που έχει την ευθύνη της GlobeTheoLib περιλαμβάνει περισσότερες από 20 ενώσεις θεολογικών βιβλιοθηκών και σεμιναρίων, ακαδημαϊκούς και ιεραποστολικούς οργανισμούς και ιδρύματα, τοπικούς οικουμενικούς οργανισμούς και χριστιανικές κοινότητες ανά τον κόσμο. Στην τελευταία συνάντηση το Consortium αξιολόγησε την μέχρι τώρα πορεία του προγράμματος και επεξεργάστηκε πολιτικές για την περαιτέρω αρτίωση και εξάπλωσή του.

Από ορθόδοξης πλευράς συμμετέχουν μέχρι στιγμής στο εγχείρημα η Ένωση Ορθόδοξων Θεολογικών Σχολών (Conference of Orthodox Schools of Theology - στη συνάντηση της Γενεύης εκπροσωπήθηκε από τον καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Σόφιας κ. Ivan Zhelev Dimitrov) και από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών του Βόλου, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον κ. Γεώργιο Βλαντή, επιστημονικό συνεργάτη της Ακαδημίας, όπως και της Έδρας Συστηματικής Θεολογίας του Τμήματος Ορθόδοξης Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου. 

Στην εισήγησή του στο Consortium o κ. Βλαντής υπογράμμισε την αναγκαιότητα μιας περαιτέρω ουσιαστικής συνεργασίας του προγράμματος GlobeTheoLib με τον Ορθόδοξο κόσμο, ώστε μέσω της διαδικτυακής αυτής πλατφόρμας να καταστούν περισσότερο προσιτές συμβολές Ορθόδοξων ερευνητών και να προωθηθεί η αλληλογνωριμία και οικουμενική συνεργασία των παραδόσεων του χριστιανισμού σε Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο. Αφού περιέγραψε τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η θεολογική έρευνα σε πολλές παραδοσιακά Ορθόδοξες χώρες λόγω των τραυμάτων του ιστορικού παρελθόντος, των πολιτικών προβλημάτων και των περικοπών που οφείλονται στη δραματική οικονομική κρίση, ο κ. Βλαντής σκιαγράφησε δυνατότητες για μια ρεαλιστική και αποδοτική συνεργασία ανάμεσα σε Ορθόδοξους ερευνητές και τα ιδρύματά τους με τη φιλόδοξη διαδικτυακή πλατφόρμα του GlobeTheoLib. Στην παρέμβασή του ο καθηγητής Ivan Dimitrov περιέγραψε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Ορθόδοξος κόσμος σήμερα και παρουσίασε συνοπτικά και με γόνιμη κριτική διάθεση προγράμματα ψηφιοποίησης που υλοποιούνται στο χώρο της Ορθοδοξίας, αποδίδοντας μάλιστα τα εύσημα στην Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών για τις πρωτοποριακές δράσεις της.

Το βράδυ της Παρασκευής οι δύο Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι συμμετείχαν στην Ακολουθία των Β´ Χαιρετισμών που τελέστηκε στον Ι. Ν. Αγίου Παύλου στο Διορθόδοξο Κέντρο του Πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Chambésy χοροστατούντος του Θεοφ. Επισκόπου Λαμψάκου κ. Μακαρίου και συμπροσευχομένου του Σεβ. Μητροπολίτου Ελβετίας κ. Ιερεμία και παρακάθησαν στη φιλόξενη τράπεζα του Κέντρου. 

H Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου διαθέτει την πρώτη παγκοσμίως ορθόδοξη ψηφιακή θεολογική βιβλιοθήκη (www.imdlibrary.gr), παρέχοντας πρόσβαση σε εκατοντάδες ψηφιοποιημένα βιβλία, συλλογικούς τόμους, θεολογικά περιοδικά, επετηρίδες, μονογραφίες και δοκίμια. Περιλήψεις των ψηφιοποιημένων έργων διατίθενται στα ελληνικά και τα αγγλικά. Η βιβλιοθήκη της παρέχει τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε πολύτιμο και συχνά δυσεύρετο θεολογικό υλικό, όπως και σε σημαντικές πρόσφατες κυκλοφορίες. Με τη συμμετοχή της στην Παγκόσμια Διαδικτυακή Θεολογική Βιβλιοθήκη, η Ακαδημία αποσκοπεί στη διεθνή προβολή της ορθόδοξης θεολογικής παραγωγής στο πλαίσιο του μεγαλεπίβολου αυτού προγράμματος, το οποίο προσφέρει ένα πρώτης τάξεως εργαλείο στη διεθνή ακαδημαϊκή έρευνα.

Για περαιτέρω πληροφορίες για το εγχείρημα μπορεί να απευθυνθεί κανείς στον Δρ. Stephen Brown, brown [@] globethics.net.

Για εγγραφή ως χρήστης: www.globethics.net/gtl .

Πηγή: ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΒΟΛΟΥ