Η Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατὰ τὴν Ἕναρξιν τοῦ Β Ἁγιολογικοῦ Συνεδρίου (Σμύρνη, 7 Φεβρουαρίου 2016)

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Ἐντιμότατε κύριε Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα,

Ἐλλογιμώτατοι σύνεδροι,

Ἐντιμότατε Πρόεδρε τοῦ Ἐμπορικοῦ Ἐπιμελητηρίου Σμύρνης,

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Ὃ βλέπεις γράψον εἰς βιβλίον καὶ πέμψον ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις, εἰς Ἔφεσον καὶ εἰς Σμύρναν καὶ εἰς Πέργαμον καὶ εἰς Θυάτειρα καὶ εἰς Σάρδεις καὶ εἰς Φιλαδέλφειαν καὶ εἰς Λαοδίκειαν».

Ἑπτὰ πόλεις, ἑπτὰ Ἐκκλησίαι ἀποτελοῦν τὸν πολύτιμον πνευματικὸν πολυέλαιον τῆς Ἰωνίας, τὸν ἀκτινοβολοῦντα τὸ φῶς τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως καὶ εἰς τὴν εὐρυτέραν Μικρὰν Ἀσίαν, ἀπὸ τῆς Μυσίας καὶ Βιθυνίας ἕως τῆς Φρυγίας, τῆς Λυκίας, τῆς Κιλικίας καὶ τῆς Παμφυλίας.

Δὲν εἶναι ἀσφαλῶς τυχαία ἡ ἐπιλογὴ αὐτῶν τῶν πόλεων ὑπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ Θεοῦ. Δὲν εἶναι ἄνευ αἰτίας ἡ πνευματικὴ πρόοδος τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν. Ἡ Μικρὰ Ἀσία ἀπετέλει ἀπὸ τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων τὸν κατ᾽ ἐξοχὴν ζωτικὸν χῶρον, μετὰ τὴν Παλαιστίνην καὶ τὴν Συρίαν, πρὸς διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου. Ὡς περιοχὴ εἰς τὴν ὁποίαν ἐκυριάρχει ἀπὸ ἀρκετοὺς αἰῶνας τὸ ἑλληνικὸν στοιχεῖον καὶ ὡμιλεῖτο ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἡ Μικρὰ Ἀσία ἦτο διὰ τὸν ἐκ Ταρσοῦ τῆς Κιλικίας καταγόμενον ἀπόστολον Παῦλον τὸ ἰδανικὸν γεώργιον διὰ νὰ σπείρῃ τὸν σπόρον τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ὁ θρησκευτικὸς συγκρητισμός, ὁ ὁποῖος ἐπεκράτει κατὰ τοὺς ἑλληνιστικοὺς καὶ ρωμαϊκοὺς χρόνους εἰς τὴν Μικρὰν Ἀσίαν, διευκόλυνε τὴν διάδοσιν τῆς χριστιανικῆς πίστεως, καθὼς οἱ ἄνθρωποι, μὴ διαθέτοντες ἓν σταθερὸν καὶ συγκεκριμένον θρησκευτικὸν σύστημα, ἀλλ᾽ οἰκειοποιούμενοι εὐκόλως θεότητας ἄλλων θρησκειῶν, ἦσαν κατ᾽ ἀρχὴν τουλάχιστον περισσότερον δεκτικοὶ εἰς τὸ κήρυγμα τῶν ἀποστόλων, καὶ εἰς τὴν κηρυττομένην νέαν πίστιν εἰς τὸν Χριστόν, ἀπὸ ὅ,τι συνέβαινε μὲ τοὺς Ἰουδαίους. Οὗτοι θεωροῦντες ὅτι ὑπερέχουν τῶν ἄλλων ὡς πιστεύοντες εἰς τὸν ἀληθῆ Θεὸν ἀντιμετώπιζον πλειστάκις τοὺς χριστιανοὺς καὶ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν ἐχθρικῶς, εἰς οὐκ ὀλίγας δὲ περιπτώσεις ἦσαν ἡ ἀφορμὴ τοῦ διωγμοῦ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν χριστιανῶν.

Τοιουτοτρόπως, ἡ Μικρὰ Ἀσία ἀπεδείχθη γεώργιον ἀγαθὸν καὶ ἔδαφος πῖον διὰ τὴν διάδοσιν τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως. Ἡ γεώργησίς του καὶ ἡ ἐπιμελὴς σπορὰ τοῦ Θείου Λόγου, κατ᾽ ἀρχὴν ὑπὸ τῶν ἀποστόλων Παύλου καὶ Βαρνάβα, ἔδωκεν ἐνωρὶς τοὺς καρποὺς αὐτῆς διὰ τῆς ἀναδείξεως τῶν πρώτων συνεργατῶν τοῦ ἀποστολικοῦ ἔργου, ὡς εἶναι ὁ μαθητὴς τοῦ ἀποστόλου Παύλου καὶ μετέπειτα ἐπίσκοπος Ἐφέσου Τιμόθεος, ἐκ Λύστρων, καὶ ἡ ἁγία πρωτομάρτυς καὶ ἰσαπόστολος Θέκλα, ἐξ Ἰκονίου.

Ἡ ἰδιαιτέρα μέριμνα τοῦ ἀποστόλου Παύλου διὰ τὰς ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ ἐκκλησίας καὶ τοὺς ἐκεῖ πρεσβυτέρους καὶ πιστοὺς ἐκφράζεται τόσον διὰ τῶν ἐπανειλημμένων ἐπισκέψεών του, ὅσον καὶ διὰ τῶν ἐπιστολῶν του πρὸς τοὺς ἐν αὐτῇ χριστιανούς, ἐνῷ ἐκ παραλλήλου τὸ πατρικὸν αὐτοῦ ἐνδιαφέρον ἀποτυποῦται καὶ εἰς τὴν διήγησιν τοῦ συνεκδήμου αὐτοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων.

Ἡ ἐγκατάστασις καὶ παραμονὴ τοῦ ἠγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου καὶ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου εἰς τὴν Ἔφεσον μετὰ τὸν μαρτυρικὸν θάνατον τοῦ ἀποστόλου Παύλου, εἰς μίαν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν εἰς τὸν ἐπισκοπικὸν θρόνον τῆς πόλεως εὑρίσκεται ὁ ἀπόστολος Τιμόθεος, ἀποδεικνύει τὴν ὕπαρξιν ἀνθούσης ἤδη χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία καὶ ἀσφαλῶς ηὐξήθη διὰ τοῦ κηρύγματος τοῦ ἁγίου εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος συμφώνως πρὸς τὸν βίον αὐτοῦ ἐκήρυξε τὸν Χριστὸν ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ, μετὰ δὲ τὴν ἀπελευθέρωσίν του ἀπὸ τὴν ἐξορίαν ἐπὶ αὐτοκράτορος Δομετιανοῦ εἰς τὴν Πάτμον ἐπέστρεψεν εἰς Ἔφεσον καὶ παρέμεινεν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς αὐτοῦ.

Για περισσότερα στο: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ