ΠΑΣΧΑ: ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Ο Αναστάς Χριστός: «Τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἀλλήλους περιπατοῦντες καί ἐστε σκυθρωποί;» (Λκ. 24: 17).

Η απογοήτευση συνθλίβει τις ψυχές των Μαθητών του Χριστού μετά τη σύλληψή Του, τα φρικτά βασανιστήρια και τη σταύρωσή Του από τους ισχυρούς θρησκευτικούς και πολιτικούς αντιπάλους Του. Όσα τραγικά είχαν ακολουθήσει, γέμισαν την καρδιά τους με πυκνά σύννεφα απογοητεύσεως. Γκρέμισαν τις ελπίδες τους ότι ο Ιησούς ήταν αυτός που έμελλε να λυτρώσει τον λαό τους. Είχαν δει την αδικία, το ψέμα, το μίσος να επιβάλλονται, να συντρίβουν τον αθώο. 

Όμως, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Την αποκάλυψε ο Αναστάς Ιησούς Χριστός, καθώς πλησίασε τους δύο Μαθητές, τον Κλεόπα και τον Λουκά, στην πορεία τους προς το χωριό Εμμαούς: «ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται˙ οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ;» (Λκ. 24:25-26). Στη συνέχεια ερμήνευσε όσα είχαν γραφεί περί Αυτού στα προφητικά βιβλία. Έμεινε μαζί τους, όπως Τον παρακάλεσαν, και αποκαλύφθηκε πλήρως, όταν την ώρα του δείπνου έλαβε τον άρτο, τον ευλόγησε και αφού τον έκοψε τους τον μοίρασε. Τότε ανοίχθηκαν τα μάτια τους «καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν» · αναγνώρισαν τον Αναστάντα Κύριο.

Με την Ανάστασή Του, ο Χριστός άνοιξε νέους ορίζοντες στους ταραγμένους και φοβισμένους Μαθητές και τους χάρισε τη δύναμη να προχωρήσουν και να αναγγείλουν, με αναφαίρετη ειρήνη και ακατάβλητο θάρρος, το Ευαγγέλιο της αγάπης, που θα ανακαίνιζε τη ζωή της ανθρωπότητας.

Και στις μέρες μας, μία πολύμορφη και απροσδιόριστη απογοήτευση απλώνεται στις ψυχές των ανθρώπων. Όσα συμβαίνουν γύρω μας δείχνουν να δεσπόζει η αδικία, να επικρατεί το μίσος, να υπονομεύεται η αλήθεια. Όσοι προσπαθούν να ζήσουν ενάρετα συκοφαντούνται και διώκονται από σκοτεινούς κύκλους. Κι αυτό συμβαίνει στην προσωπική ζωή, στο τοπικό και το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Τα νέφη της απογοητεύσεως έρχεται να διαλύσει η εορτή του Πάσχα και να μας ελευθερώσει από τη ροπή να μένουμε «βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν».Έρχεται να τονώσει την ικεσία μας: «Μεῖνον μεθ' ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἐστὶ» και να μας βοηθήσει να αναγνωρίζουμε προσωπικά τον Αναστάντα Κύριο. 

Η πίστη στην Aνάσταση του Xριστού και τις διαχρονικές και παγκόσμιες συνέπειές της, προσφέρει φως και δύναμη για έξοδο από την πνευματική νωθρότητα και αποκαρδίωση. Αποδεχόμενος ο Χριστός εκουσίως την ταπείνωση του Πάθους, συνέτριψε τη δυναστεία της δαιμονικής εξουσίας που στηρίζεται στην αλαζονεία και την ιδιοτέλεια. Εξουδετέρωσε τις δυνάμεις του σκότους «καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον». Ο Θεός Πατήρ έθεσε τον σταυρωθέντα και Αναστάντα Υιό του «ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι· καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ» (Εφεσ. 1:21-22). Αυτή είναι η λυτρωτική διέξοδος, την οποία διακηρύσσει η σημερινή μεγάλη εορτή, καλώντας μας να δυναμώσουμε την πίστη μας στην εξουσία Του.

Η εξουσία του Αναστάντος Χριστού συνδέεται με το εκούσιο Πάθος. Ο Ιησούς παραμένει ο συμπάσχων στον πόνο και στη δοκιμασία του κάθε ανθρώπου. Σκύβει στοργικά πάνω στον τραυματισμένο από την αμαρτία. Η εξουσία Του δεν καταδυναστεύει, αλλά υπηρετεί˙ δεν εκδικείται, αλλά συγχωρεί˙ δεν καταπιέζει, αλλά λυτρώνει. Δεν επιβάλλεται με παραπλανητικό θόρυβο, αλλά δρα στη διακριτική σιωπή. Κυρίως, ενεργεί ως εξουσία λυτρωτική, ως δωρεά συγγνώμης και αγάπης. Ο Αναστάς Χριστός σέβεται την ελευθερία και την ιερότητα του κάθε ανθρώπινου προσώπου ακόμη και αυτού που Τον αμφισβητεί. Η εξουσία Του δεν προκαλεί φόβο, αλλά ελευθερώνει την ανθρώπινη ύπαρξη από τον φόβο, ακόμα και από τον φόβο του θανάτου. 

Πάσχα, αδελφοί μου, ας μη το λησμονούμε, σημαίνει διάβαση, πέρασμα, έξοδο. Αρχικά αναφερόταν στην έξοδο του Ισραήλ από την αιχμαλωσία της Αιγύπτου. Αυτή η «ἑορτή ἑορτῶν» μας καλεί και εμάς σε μια πολυδιάστατη έξοδο: Έξοδο από την απογοήτευση που δημιουργεί η ανέχεια, τα οικονομικά αδιέξοδα, οι αναταραχές στην περιοχή μας, η σύγχυση και η αμηχανία που προκαλούν τα προσφυγικά κύματα και οι συνέπειές τους. Έξοδο από την απογοήτευση που συσσωρεύουν η πίκρα της αδικίας, της συκοφαντίας, το παράπονο και η αγανάκτηση από την αχαριστία αυτών που ευεργετήσαμε ή και από την προδοσία αυτών που αγαπήσαμε. Έξοδο από την απογοήτευση που φέρνει η κάμψη της υγείας, ο πόνος της ασθένειας ή ο μόνιμος αποχωρισμός συγγενών και φίλων. Έξοδο από την απογοήτευση που δημιουργούν τα λάθη, οι πτώσεις, οι αμαρτίες , οι αποτυχίες μας. 

Ο λόγος του Αναστάντος στους δύο Μαθητές που βάδιζαν προς Εμμαούς ηχεί προσωπικά για τον καθένα μας: “ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται” (Λκ. 24:25-26). Και ζωηρά υπενθυμίζει την τελευταία διαβεβαίωσή Του στους Μαθητές: «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς … καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.» (Ματθ. 28:18). Μια διαβεβαίωση που επαναλαμβάνεται κατά το βάπτισμα του κάθε Χριστιανού.Όσοι πιστεύουν και ακολουθούν με συνέπεια τον Αναστάντα Χριστό γνωρίζουν ότι δεν βρίσκονται μόνοι στη σκληρή πραγματικότητα του ανθρώπινου βίου. Δεν παραβλέπουν τις δύσκολες συνθήκες της καθημερινότητας, αλλά με τη δύναμη και τη Χάρη Του τις αντιμετωπίζουν και συχνά τις μεταμορφώνουν. 

Μέσα στο πασχαλινό φως, μπορούμε να βλέπουμε με αισιοδοξία και δημιουργική σκέψη τη ζωή μας, με τη βεβαιότητα ότι η πορεία και η εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν γίνεται ερήμην του Δημιουργού του κόσμου. Και ακόμη, να προχωρούμε σε τολμηρές παρεμβάσεις και δίκαιους κοινωνικούς αγώνες, αρχίζοντας από το άμεσο περιβάλλον μας, την οικογένεια, την πόλη, τον τόπο μας. Ας αντλήσουμε λοιπόν, από τη σημερινή λαμπρή εορτή δύναμη αντιστάσεως στην παρακμή που μας απειλεί, δύναμη αλληλεγγύης και αγάπης. Η πνοή της Αναστάσεως ας στηρίζει την πορεία μας για έξοδο από κάθε μορφή απογοητεύσεως. Χριστός Ανέστη!

+ Αναστάσιος

Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας

Πηγη: ΡΟΜΦΑΙΑ

ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ Κ.Κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ Β΄ ΕΠΙ ΤH ΕΟΡΤH ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 2016

Πηγή: http://pyramisnews.gr/wp-content/uploads/2016/04/Easter-2016.pdf 

ΜΗΝΥΜΑ Α.Θ.Μ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ Κ.Κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΕΠΙ ΤH ΕΟΡΤH ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 2016

Ἐν τῇ Ἁγία Πόλει Ἱερουσαλήμ ΠΑΣΧΑ 2016.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ

καί πάσης Παλαιστίνης

παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην

ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωoδόχου Τάφου

τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

«Χαῖρε Σιών ἁγία,

μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, 

Θεοῦ κατοικητήριον˙

Σύ γάρ ἐδέξω πρώτη

ἄφεσιν ἁμαρτιῶν

διά τῆς Ἀναστάσεως»

(Στιχηρόν ἀναστάσιμον

Ἑσπερινοῦ, ἤχου πλ. δ’).

Ὄρθρος ἦν βαθύς καί σκοτία περί τό μνημεῖον, ἐν ᾧ ἐτάφη ὁ σταυρωθείς Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ναζωραῖος, ὁ βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων. Πολλή ἡ σκοτία καί εἰς τάς φρένας Μαρίας καί τῶν μετ’ αὐτῆς εἰς τό μνημεῖον προσδραμουσῶν γυναικῶν. Εἰς τήν λύπην τήν ἐκ τοῦ σταυροῦ, προσετέθη ἡ ἀπορία ἐκ τῆς θέας τοῦ ἀποκεκυλισμένου λίθου, ἡ ἀμηχανία ἐκ τῆς θέας τοῦ κενοῦ τάφου καί ἡ ἀπόγνωσις ἐκ τοῦ ὅτι «ᾖραν τόν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου καί οὐκ οἴδαμεν, ποῦ ἔθηκαν Αὐτόν» (Ἰω. 20,2).

Πιστός ὅμως ὁ Θεός, «ὁ ἐργασάμενος σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς». Ὁ Θεός, ὁ εὐδοκήσας σῶσαι τό γένος τῶν ἀνθρώπων διά τῆς ἐνανθρωπήσεως καί τῆς σταυρώσεως τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ τοῦ Μονογενοῦς, οὐκ ἀφῆκεν Αὐτόν ἐν τῷ τάφῳ ἰδεῖν διαφθοράν. Ὁ Χριστός, ὁ σταυρωθείς καί ταφείς, ἀνέστη τῇ δυνάμει τοῦ Πατρός καί τῇ θείᾳ Αὐτοῦ δυνάμει. Ἐνίκησε τάς δυνάμεις καί ἐξουσίας τοῦ σκότους καί τοῦ ᾍδου, τουτέστι τοῦ διαβόλου καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, συναναστήσας τόν Ἀδάμ παγγενῆ.

Τό ἐλπιδοφόρον τοῦτο μήνυμα «ζεῦγος φαεσφόρων ἀγγέλων» ἔνδοθεν τοῦ μνημείου ἐβόα Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ καί ταῖς μετ’ αὐτῆς γυναιξί καί τήν λύπην αὐτῶν εἰς χαράν μετέβαλε. Τήν χαράν ταύτην ἀπείρως ηὔξησεν ἡ θέα Αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ ἐσταυρωμένῳ μετά τῶν τύπων τῶν ἥλων, ἀναστημένῳ, λελαμπρυσμένῳ καί δεδοξασμένῳ σώματι Αὐτοῦ, λέγοντος αὐταῖς «Χαίρετε», ὅτε καί «προσελθοῦσαι ἐκράτησαν Αὐτοῦ τούς πόδας καί προσεκύνησαν Αὐτῷ» (Ματθ. 28,9).

Αὐτόπται μάρτυρες τοῦ ὑπερφυοῦς γεγονότος τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως τοῦ ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένοντο οὐχί μόνον αἱ μυροφόροι γυναῖκες ἀλλά καί οἱ πληροφορηθέντες καί εἰς τό μνημεῖον προσδραμόντες ἅγιοι Ἀπόστολοι. Οὗτοι ὡσαύτως εἶδον «τά ὀθόνια κείμενα μόνα καί τό σουδάριον, ὅ ἦν ἐπί τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, οὐ μετά τῶν ὀθονίων κείμενον, ἀλλά χωρίς ἐντετυλιγμένον εἰς ἕνα τόπον» (Ἰω. 20,7).

Εἰς ἐπιβεβαίωσιν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ εἰς τούς ἀποστόλους, «οὕςἐξελέξατο, ὁ Κύριος παρέστησεν Ἑαυτόν ζῶντα ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις»(Πράξ. 1,2-3), ὡς ἐν τῷ ὑπερῴῳ, «οὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων» (Ἰω. 20,19) «καί τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ, ὅτε καί Θωμᾶς ἦν μετ’ αὐτῶν»(Ἰω. 20,26), εἰς τήν πορείαν πρός Ἐμμαούς, ὅτε «διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐνπάσαις ταῖς γραφαῖς τά περί Ἑαυτοῦ» (Λουκ. 24,27) καί ὅτε «ηὐλόγησεν αὐτοῖς τόν ἄρτον» (Λουκ. 24,30), ἐπί τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος, ὅτε ἐζήτησε παρ’ αὐτῶν «προσφάγιον» καί τῇ ἐντολῇ Αὐτοῦ «εἵλκυσαν πλῆθος τῶν ἰχθύων» (Ἰω. 21,5 καί 6) καί «λαβών τόν ἄρτον ἔδωκεν αὐτοῖς καί τό ὀψάριον ὁμοίως» (Ἰω. 21,13) καί ὅτε «ἐξήγαγεν αὐτούς ἔξω ἕως πρός Βηθανίαν» (Λουκ. 24,50) καί «τῶν μαθητῶν βλεπόντων, ἐπήρθη εἰς τούς οὐρανούς» (Πράξ. 1,9) καί ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός καί ἡγίασεν, ἐδόξασε καί ἐθέωσε τό προσληφθέν ἀνθρώπινον φύραμα ἡμῶν.

Ἐκπληρῶν μετά ταῦτα τήν ἐπαγγελίαν Αὐτοῦ ὁ Κύριος, ἀπέστειλε παρά τοῦ Πατρός ἄλλον Παράκλητον, ὁ ὁποῖος ἐφώτισε τήν διάνοιαν αὐτῶν «ἐνγλώσσαις πυρός καί ἐλάλησαν ἐν ἑτέραις γλώσσαις» (Πράξ. 2,3)τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, ἐν Ἱερουσαλήμ πρῶτον καί ἐξ αὐτῆς ἔπειτα ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, σαγηνεύσαντες τήν οἰκουμένην καί ἑλκύσαντες διά τοῦ ἀγκίστρου τοῦ κηρύγματος πολλούς λαούς εἰς τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ἐκκλησία, τό σῶμα Χριστοῦ τό Ἅγιον, ἐξαγορασθεῖσα τῷ τιμίῳ αἵματι Αὐτοῦ, πηγεῖσα ὑπ’ Αὐτοῦ εἰς τήν γῆν καί σφραγισθεῖσα τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ἐνετάλη, ὅπως ἐπιτελῇ ἀνά τόν κόσμον ἕως καί σήμερον τό λυτρωτικόν ἔργον Αὐτοῦ. Ἡ Ἐκκλησία κηρύττει συνδιαλλαγήν, συμφιλίωσιν καί εἰρήνην, θεραπεύει τά τραύματα τοῦ ἀνθρώπου, ἁγιάζει καί σώζει αὐτόν, παραμυθεῖ αὐτόν πνευματικῶς καί ἀνακουφίζει ὑλικῶς, μοιράζεται τόν ἄρτον αὐτῆς μετά τῶν πτωχῶν καί ἐνδεῶν καί συμπαρίσταται ἐμπράκτως εἰς ναυαγούς, πρόσφυγας καί εἰς τά θύματα τῆς βίας καί τῆς τρομοκρατίας.

Ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, Σιών ἡ Ἁγία, ἡ δεξαμένη πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως, φυλάττουσα τούς Ἁγίους τόπους ὡς σιωπηλούς μάρτυρας τῆς ἐπί γῆς ἐμφανείας τοῦ Χριστοῦ, εὔχεται ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου εἰς τό ποίμνιον αὐτῆς καί εἰς τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, ὑγιείαν, εἰρήνην, εὐστάθειαν, εὐημερίαν καί χαρμόσυνον ἀναστάσιμον πασχάλιον περίοδον, ἀναφωνοῦσα ἐν χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ«Χριστός Ἀνέστη».

Μετά Πατρικῶν εὐχῶν καί Πατριαρχικῶν εὐλογιῶν,

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Οικουμενικός: ''Ας απαλύνουμε τον πόνο της σύγχρονης ανθρωπότητας''

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

***

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὁλοκαρδίως σᾶς ἀπευθύνομεν ἀπὸ τῆς ἕδρας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὸν χαρμόσυνον χαιρετισμὸν «Χριστὸς Ἀνέστη!».

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ κέντρον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Χωρὶς τὴν Ἀνάστασιν ἡ πίστις ἡμῶν εἶναι «κενή» (Α' Κορ. ιε΄, 14).

Ὁ Θεὸς Λόγος μὲ τὴν Ἀνάστασίν Του ἀφθαρτοποίησε καὶ ἐθέωσε τὸν τετραυματισμένον καὶ ἀμαυρωμένον ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντα ἄνθρωπον, καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν καὶ πάλιν τὴν δυνατότητα τοῦ καθ᾿ ὁμοίωσιν, τοῦ ὁποίου ἀπεστερήθη διὰ τῆς παρακοῆς.

Τί σημαίνει, ὅμως, ἡ ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, ἡ νίκη τῆς ζωῆς κατὰ τοῦ θανάτου, μέσα εἰς ἕνα κόσμον βίας καὶ πολέμων, ἐν ὀνόματι μάλιστα τῆς θρησκείας καὶ τοῦ Θεοῦ;

Πολλοὶ σοφοὶ προσεπάθησαν νὰ ἐξεύρουν λύσιν εἰς τὸ πρόβλημα τοῦ θανάτου καὶ νὰ τὸ ὑπερβοῦν διὰ διαφόρων θεωριῶν.

Ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἑορτάζομεν τὴν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ κηρύσσομεν εὐθαρσῶς τὴν κατάργησιν τοῦ θανάτου.

Γνωρίζομεν ὅτι χορηγὸς τῆς ζωῆς εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἐν τῷ Ὁποίῳ «ζωὴ ἦν» (Ἰωάν. α', 4).

Ἔχομεν τὴν χαροποιὸν ἐμπειρίαν τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἐνικήθη ὁ θάνατος διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. «Χαρᾶς τὰ πάντα πεπλήρωται, τῆς ἀναστάσεως τὴν πεῖραν εἰληφότα».

Αὐτὴ ἡ πίστις καταυγάζει ὅλας τὰς ἐκφάνσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, συμπυκνοῦται δὲ ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ.

Τὸ γεγονὸς ὅτι εἰς τὸν χριστιανικὸν κόσμον κυρίως ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διέσωσε τὴν Θείαν Εὐχαριστίαν ὡς κέντρον τῆς ζωῆς καὶ τῆς πνευματικότητός της εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένον μὲ τὸ ὅτι ἡ Ἀνάστασις εἶναι ὁ πυρὴν τῆς πίστεως, τῆς λατρείας καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους. 

Διὰ τὸν λόγον τοῦτον ἡ εὐχαριστιακὴ λειτουργία εἶναι πάντοτε πανηγυρικὴ καὶ χαρμόσυνος καὶ συνδέεται πρωτίστως μὲ τὴν Κυριακήν, τὴν ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Ἡ πλέον συγκλονιστικὴ ἔκφρασις καὶ ἑρμηνεία τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῆς καινοποιητικῆς δυνάμεώς της εἶναι ἡ εἰκὼν τῆς καθόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν Ἅδην ὅπως τὴν θαυμάζομεν εἰς τὴν ἐνταῦθα Μονὴν τῆς Χώρας.

Ὁ Κύριος τῆς δόξης κατελθὼν μέχρις Ἅδου ταμείων καὶ συντρίψας τὰς Πύλας αὐτοῦ, ἀναδύεται νικηφόρος συνανιστῶν ἑαυτῷ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔαν, ὁλόκληρον δηλαδὴ τὸ ἀνθρώπινον γένος ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ μέχρι τῶν Ἐσχάτων.

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια».

Ἡ κτίσις διαβαίνει ἀπὸ τὸ ζοφερὸν βασίλειον τοῦ θανάτου εἰς τὸ ἀνέσπερον φῶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ πιστός, Ἀναστάσεως κοινωνός, καλεῖται νὰ κηρύξη τὸ Εὐαγγέλιον τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. α΄, 8).

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, βιοῦσα τὸ μυστήριον τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς ἀνα-στάσεως συγχρόνως, μᾶς καλεῖ σήμερον νὰ «προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι» καὶ νὰ «συνεορτάσωμεν Πάσχα Θεοῦ τὸ σωτήριον».

Διότι, διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἐγίναμεν ἕνας λαὸς ἡ ἀνθρωπότης˙ ἡνώθημεν εἰς ἓν σῶμα. 

Μὲ τὸν Σταυρὸν καὶ τὴν Ἀνάστασίν Του ὁ Χριστὸς ἐθανάτωσεν ὁριστικῶς τὴν ὑπάρχουσαν ἔχθραν.

Τοιουτοτρόπως, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς συμφιλιώσεως τῶν πάντων, ἡ Ἐκκλησία τῆς ἀγάπης πρὸς πάντας, φίλους καὶ ἐχθρούς.

Ὅλοι συμφιλιωμένοι, πλήρεις νέας ζωῆς, ζωῆς ἀληθινῆς, γινόμεθα συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ (πρβλ. Ἐφ. β΄, 15-20).

Ἀτυχῶς, σήμερον ἡ τρομοκρατία, οἱ πόλεμοι καὶ γενικώτερον ἡ ἀφαίρεσις τῆς ζωῆς ἀνθρώπων συνεχίζονται.

Ὁ θρῆνος καὶ ἡ ἀγωνία τῶν θυμάτων, διαδιδόμενοι μάλιστα ταχύτατα διὰ τῶν συγχρόνων τεχνολογι-κῶν μέσων, διασχίζουν τὴν ἀτμόσφαιραν καὶ σπαράσσουν τὴν καρδίαν μας.

Διὰ τοῦτο οἱ ἡγέται τῆς ἀνθρωπότητος, πολιτικοὶ καὶ πνευματικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί, ἔχομεν καθῆκον καὶ χρέος ἀγάπης νὰ ἐνεργῶμεν πᾶν ὅ,τι ἐνδείκνυται διὰ τὴν ἀποφυγὴν αὐτῶν τῶν ἐκρύθμων καταστάσεων.

Ἐν μέσῳ αὐτοῦ τοῦ σημερινοῦ «κόσμου τοῦ παραλόγου», ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καλούμεθα νὰ δώσωμεν τὴν καλὴν μαρτυρίαν τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προσφορᾶς πρὸς τὸν συνάνθρωπον, ἀγάπης καὶ μόνον.

Τὸ Πάσχα δὲν εἶναι διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς μία στιγμιαία ἀπόδρασις ἀπὸ τὴν στυγνὴν πραγματικότητα τοῦ κακοῦ ἐν τῷ κόσμῳ, εἶναι ἡ ἀκλόνητος βεβαιότης ὅτι ὁ θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς εἶναι μεθ᾿ ἡμῶν «πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματ. κη΄, 20).

Αὐτό, τέκνα καὶ ἀδελφοί, εἶναι καὶ ἐφέτος τὸ ἀναστάσιμον μήνυμα τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τοῦ Ἱεροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρου, πρὸς ὅλους τοὺς συνανθρώπους μας: ὅτι ἀνέστη Χριστὸς καὶ κατήργηται τὸ κράτος τοῦ θανάτου˙ τὸ κράτος τῆς ἐξουσίας τοῦ ἰσχυροῦ ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου˙ καὶ ὅτι μόνον «ζωὴ πολιτεύεται» καὶ ἀγάπης θαλπωρὴ καὶ ἐλέους ἄβυσσος καὶ Χάριτος ἀκενώτου τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἡ ὁποία καλύπτει πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ἄκρον˙ ἀρκεῖ οἱ ἄνθρωποι νὰ κατανοήσωμεν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν καὶ ὅτι ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων (πρβλ. Ἰωάν, α΄, 3-4).

Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα ἡμῶν πρὸς πάντας τοὺς πολιτικοὺς καὶ πνευματικοὺς ἡγέτας τοῦ κόσμου τούτου.

Δεῦτε, λοιπόν, λάβετε, φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς τοῦ Φαναρίου, τὸ ὁποῖον, ὡς φῶς Χριστοῦ, ὡς φῶς ἀγάπης, φαίνει πᾶσι˙ καὶ ἐν Αὐτῷ «σκοτία οὐκ ἔστιν οὐδεμία» (πρβλ. Α΄ Ἰωάν. α΄, 5).

Ἂς ἐνωτισθῶμεν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, τὸ Εὐαγγέλιον τοῦτο τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ἀγάπης καὶ ἂς ἁπαλύνωμεν οἱ Ὀρθόδοξοι τὸν πόνον τῆς συγχρόνου ἀνθρωπότητος, μὲ τὴν ἰδικήν μας ἀγάπην καὶ θυσίαν.

Δόξα τῷ χορηγῶ τῆς ζωῆς, τῷ δείξαντι τὸ φῶς καὶ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν εἰρήνην εἰς τὸν κόσμον καὶ εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν ἀνθρώπων προσωπικῶς, δόξα τῷ Βασιλεῖ τῆς δόξης Ἰησοῦ Χριστῷ, τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου καὶ ἀρχηγῷ τῆς ζωῆς.

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα 2016

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα

εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Πασχαλινές Ευχές 2016

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ  ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ        ΑΘΜΙΑΣ &  Β/ΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ               ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ Πολύβιος Στράντζαλης Ταχ. Δ/νση:  Χάλκης 8, 10ο Χιλ.                    Θεσσαλονίκης - Μουδανιών Ταχ. Κωδ. :  57001 Ταχ. Θυρ. :  Δ. 5019 Τηλέφωνο : 2310/365346 FAX          : 2310/286715 E-mail     : grss@kmaked.pde.sch.gr                   polstrantz@sch.gr URL: http://users.thess.sch.gr/polstrantz Ιστολόγιο: http://religionslehrer.blogspot.com

Θεσ/νίκη: 22– 04  - 2016                 Αριθμ. Πρωτ.: 1038 Προς Τους  Θεολόγους καθηγητές/τριες  των Σχολείων α) Δ/νσης Δ.Ε. Αν. Θεσ/νίκης, εκτός των καλλικρατικών δήμων Θερμαϊκού και Θέρμης β) Δ/νσης Δ.Ε. Δυτ.  Θεσ/νίκης, (καλλικρατικοί δήμοι Νεάπολης-Συκεών, Αμπελοκήπων – Μενεμένης και Κορδελιού – Ευόσμου γ) Δ/νσης Δ.Ε. Ν. Καβάλας δ) Δ/νσης Δ.Ε. Ν. Δράμας (Δια μέσου των αντίστοιχων Δ/νσεων) Κοιν.:  α)Περιφερειακή Διεύθυνση Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας β) Περιφερειακή Διεύθυνση Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης

 

ΘΕΜΑ :  « Πασχαλινές Ευχές »

Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

Με την ευκαιρία των εορτών του Πάσχα απευθύνω σε όλες και σε όλους σας τις πιο θερμές και ειλικρινείς ευχές μου. Εύχομαι το Αναστάσιμο μήνυμα Ελπίδας και Δύναμης  του Κυρίου να μας φωτίζει και να μας εμπνέει, ώστε σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε να επιτελούμε το λειτούργημά μας με αγάπη, αλληλεγγύη και σεβασμό για τον συνάνθρωπό μας.

                                                                                                Με τιμή

                                                                        Ο Σχολικός Σύμβουλος  Θεολόγων

                                                                                    Πολύβιος Ι. Στράντζαλης

Κυριακή των Βαΐων. Η εκπλήρωση των προφητειών (Ιωα 12:1-18)

Το γεγονός, που σύμφωνα με τη λειτουργική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας σηματοδοτεί την έναρξη της Μεγάλης Εβδομάδας, η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, συνιστά το τέλος μιας μακράς ιστορίας, έξι περίπου αιώνων. Ήταν τέλη του 587 π.Χ. όταν τα στρατεύματα του Ναβουχοδονόσορα, βασιλιά της κοσμοκράτειρας τότε Βαβυλώνας, καταλάμβαναν για δεύτερη φορά την πρωτεύουσα του αδύναμου, μικρού και υποτελούς ήδη βασιλείου του Ιούδα, την Ιερουσαλήμ. Σφαγές, λεηλασίες και εξορία ήταν, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, τα επακόλουθα της άλωσης. Τα τείχη της πόλης και τα σημαντικότερα κτήριά της κείτονταν σε ερείπια· ο ίδιος ο περίφημος ναός του Σολομώντα, μάρτυρας ενός άλλοτε λαμπρού παρελθόντος, πυρπολημένος και κατεστραμμένος· τα σκεύη του ναού, και το ιερότερο όλων η κιβωτός της διαθήκης, λάφυρα στα χέρια των εχθρών. Όμως δεν είναι αυτά που κυρίως απασχολούν τους αιχμάλωτους στη Μεσοποταμία Ιουδαίους. Το μυαλό τους το τυραννάει μια άλλη, πολύ πιο βασανιστική σκέψη. Το ερώτημα που τώρα τους απασχολεί είναι το πώς μπορεί ο Θεός να εγκατέλειψε τον λαό του, τον λαό που έβγαλε από την Αίγυπτο με τόσο θαυμαστό τρόπο, τον λαό που οδήγησε μέσα από την έρημο όπου τον φρόντιζε και τον προστάτευε, τον λαό στον οποίο χάρισε τη χώρα όπου τόσα χρόνια κατοικούσε ευτυχισμένος. Και ακόμα πιο αμείλικτο προκύπτει το ερώτημα αν ο Μαρδούκ, ο θεός των Βαβυλωνίων, αποδείχτηκε ισχυρότερος από εκείνον ο οποίος για χάρη του λαού του «ἐπάταξεν ἔθνη πολλὰ καὶ ἀπέκτεινεν βασιλεῖς κραταιούς» (Ψαλ 134:10). Τα ερωτήματα αυτά έγιναν παράπονο και το παράπονο τραγούδι:

Στης Βαβυλώνας τα ποτάμια,

εκεί καθίσαμε και κλάψαμε, …

πώς του Κυρίου την ωδή

σε ξένη γη να ψάλλουμε; (Ψαλ 136:1,4)

Τρέχουν στους προφήτες που επέζησαν και τους ρωτούν γεμάτοι αγωνία. Και η απάντηση των προφητών είναι ομόφωνη. Εξηγούν πως Θεός δεν αθετεί ποτέ τον λόγο του και επομένως δεν εγκατέλειψε τον λαό του· υπεύθυνος για την καταστροφή είναι ο ίδιος ο λαός, ο οποίος εγκατέλειψε τον Θεό του. Αιώνες ολόκληρους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι προφήτες προειδοποιούσαν για την καταστροφή που έρχεται εξαιτίας της απομάκρυνσης του λαού από τον Θεό του. Όμως ο λαός, μεθυσμένος από την ευημερία που του πρόσφεραν οι ευεργεσίες του Θεού, δεν άκουγε. Έμαθε να εμπιστεύεται τα όπλα του, τη στρατιωτική του δύναμη, τις συμμαχίες με τις μεγάλες δυνάμεις και τα διπλωματικά παιχνίδια στην εξωτερική πολιτική.

Αλλά η απάντηση των προφητών δεν εξαντλείται στην κριτική για τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν και οδήγησαν στην καταστροφή. Βεβαιώνουν ότι ο Θεός θα δώσει άλλη μια ευκαιρία στον λαό του και μέσω αυτού σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ένας νέος ηγέτης θα γεννηθεί, ο οποίος δεν θα στηρίζει την εξουσία του στη βία και στην καταπίεση όπως οι ηγεμόνες της εποχής, αλλά θα φέρει φως και χαρά σ’ όλους τους λαούς της γης. Η πρώτη από τις προφητείες αυτές βρίσκεται στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα:

Λαέ που πορεύεσαι στο σκοτάδι,

φως δείτε λαμπρό·

εσείς οι κάτοικοι της χώρας όπου κυριαρχεί ο θάνατος,

πάνω σας φως θα λάμψει.

… μπροστά σου, Κύριε, θα χαρούν,

όπως αυτοί που χαίρονται στον θερισμό …

Γιατί αφαιρέθηκε ο ζυγός που ήταν πάνω τους

και το ραβδί που χτύπαγε τη ράχη τους …

Γιατί για χάρη μας γεννήθηκε ένα παιδί,

μας δόθηκε ένας γιος …

Μεγάλη θα είναι η εξουσία του,

και η ειρήνη του δεν θα έχει τέλος·

θα καθίσει στον θρόνο του Δαυίδ,

θα αποκαταστήσει τη βασιλεία του,

και θα φροντίσει γι’ αυτήν με δίκαιη κρίση και δικαιοσύνη … (Ησα 9:2-7).

Στο ίδιο βιβλίο περιέχεται και η δεύτερη προφητεία. Ο αναμενόμενος ηγέτης θα κατάγεται από τη γενιά του Δαβίδ, θα καθοδηγείται από το Πνεύμα του Θεού, θα έχει σοφία και σύνεση, ορθή κρίση και δύναμη, γνώση και ευσέβεια, ώστε να επιβάλει τη δικαιοσύνη συντρίβοντας τη βία και την καταπίεση, όχι όμως με τη δύναμη του σκήπτρου του, αλλά με τη δύναμη του λόγου του (πρβλ Ησα 11:1-9). Από τη μικρή και άσημη Βηθλεέμ θα κατάγεται, σύμφωνα με μια άλλη προφητεία που σώζεται στο βιβλίο του προφήτη Μιχαία (5:1-5), ο μελλοντικός αυτός ηγέτης, όμως η φήμη του θα φτάσει στα πέρατα της γης και η ειρήνη που θα επιβάλει θα είναι παγκόσμια. Και όσο περνούν τα χρόνια, όλο και περισσότερο αποσαφηνίζεται η μορφή του αναμενόμενου ηγέτη. Η μια μετά την άλλη οι προφητείες προσθέτουν και νέα χαρακτηριστικά του, ώστε ο λαός να τον αναγνωρίσει όταν έρθει. Η τελευταία από τις προφητείες αυτές βρίσκεται στο βιβλίο του προφήτη Ζαχαρία:

Χαρά μεγάλη νιώσε, πόλη της Σιών!

Διακήρυξέ το, πόλη της Ιερουσαλήμ!

Νά τος ο βασιλιάς σου, έρχεται σ’ εσένα·

αυτός που είναι δίκαιος και σώζει,

πράος και καθισμένος πάνω σ’ ένα γαϊδουράκι,

σ’ ένα νεαρό πουλάρι. (Ζαχ 9:9)

Οι προφητείες αυτές ζέσταιναν τις καρδιές του λαού, ανανέωναν τις ελπίδες του και τον στήριζαν για να αντέξει τις δοκιμασίες. Όμως τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν πολύ σκληρά. Τη βαβυλωνιακή κατοχή διαδέχτηκε η περσική και αυτήν, η πιο σκληρή και καταπιεστική απ’ όλες, η ελληνική, για να δώσει και αυτή με τη σειρά της τη θέση της στη ρωμαϊκή. Οι ελπίδες, βέβαια, δεν έσβησαν, άλλαξαν όμως αρκετά ως προς το περιεχόμενό τους. Η μακροχρόνια καταπίεση άλλαξε τη μορφή του αναμενόμενου ηγέτη και του ρόλου του. Η δικαιοσύνη που θα φέρει κατανοείται πλέον ως εκδίκηση και το όραμα της ειρήνης αντικαταστάθηκε από την ελπίδα της απελευθέρωσης από τον ρωμαϊκό ζυγό. Έτσι, ο ειρηνικός και δίκαιος παγκόσμιος βασιλιάς έγινε στη φαντασία του λαού ένας βίαιος και ανελέητος τοπικός επαναστάτης.

Έτσι εξηγείται η αντίφαση ανάμεσα στη σκηνή που περιγράφει το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής των Βαΐων με εκείνες που θα ακολουθήσουν στα αναγνώσματα των επόμενων ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας. Τρία χρόνια παρακολουθούσε ο λαός τα λόγια και τα έργα του Ιησού. Όλα τα σημάδια έδειχναν ότι αυτός είναι ο αναμενόμενος. Και όταν και το τελευταίο σημάδι ήρθε -η είσοδος στην Ιερουσαλήμ πάνω σε γαϊδουράκι- δεν είχε πια αμφιβολίες. Πήραν κλαδιά φοινικιάς και βγήκαν να υποδεχτούν τον νέο ηγέτη: «Ωσαννά! Ευλογημένος εσύ που έρχεσαι σταλμένος απ’ τον Κύριο, βασιλιά του Ισραήλ!» (Ιωα 12:13)

Όμως ο Ιησούς τους απογοήτευσε. Αυτός δεν ήρθε να χύσει το αίμα των εχθρών αλλά το δικό του αίμα, και, μάλιστα, για χάρη των εχθρών. Δεν ήρθε να επιβάλει την εξουσία του, αλλά να υπηρετήσει. Δεν ήρθε να ιδρύσει ένα καινούργιο βασίλειο, αλλά μια παγκόσμια κοινότητα, την Εκκλησία, μέσα στην οποία όλοι οι λαοί θα ζουν αδελφωμένοι και θα αγωνίζονται για την πραγμάτωση της Βασιλείας του Θεού. Όπως ακριβώς τον είχαν περιγράψει οι προφήτες, ήρθε να κηρύξει την ειρήνη και τη δικαιοσύνη, αλλά μια ειρήνη που δεν εξαντλείται στην επιφανειακή ηρεμία της απουσίας πολέμου, ούτε μπορεί να συνυπάρξει με την εκμετάλλευση των ισχυρών, την απληστία των πλουσίων, την αυθαιρεσία των μεγάλων. Μια ειρήνη, που δεν ανέχεται να πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά από την πείνα, να καταπιέζονται και να δολοφονούνται. Μια ειρήνη, που μόνον τότε θα εδραιωθεί όταν όλοι οι άνθρωποι βρουν νόημα ζωής και καταξιώσουν την ύπαρξή τους. Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι οι χριστιανοί είναι έτοιμοι να μιμηθούν τον δάσκαλό τους, να αγωνιστούν για τη συμφιλίωση των ανθρώπων, να περάσουν από τον χώρο του ατομισμού και του συμφέροντος στο χώρο της κοινωνικότητας και της αλληλεγγύης. Το χριστιανικό ήθος βρίσκεται στους αντίποδες της βίας, καταλύει κάθε προσπάθεια επιβολής πάνω στον άλλο, ξέρει ότι το καλό δεν μπορεί να επιτευχθεί με ανεπίτρεπτα μέσα, γιατί τότε παύει να είναι πια καλό. Στην ειρήνη που επαγγέλλεται ο Χριστός δεν χωρούν ανταγωνισμοί, γιατί οι άνθρωποι «Θα μετατρέψουν τα σπαθιά σε άροτρα, τα δόρατα σε δρεπάνια … και δεν θα ξαναμάθουν πια να πολεμούν», όπως είχαν οραματιστεί οι προφήτες του η΄ π.Χ. αιώνα (Μιχ 4:3· Ησα 2:4).

Ναι, ο Ιησούς μπήκε στην Ιερουσαλήμ σαν βασιλιάς. Ο θρόνος του όμως ήταν ο σταυρός. Και αυτήν την “εξουσία” κληροδότησε στους χριστιανούς: Να πραγματώσουν με τη θυσία τους την ειρήνη που εξήγγειλε.

Πηγή: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Το έθιμο των «λαζάρων»

Το Σάββατο του Λαζάρου (ο λαός τον λέγει και “Φτωχολάζαρο”) τηρείται το έθιμο των «λαζάρων». Στη Μακεδονία μικρά κορίτσια, οι “λαζαρίνες”, ντυμένα με παραδοσιακές στολές γυρίζουν στα σπίτια κρατώντας καλαθάκια, όπου βάζουν τα φιλοδωρήματα, κυρίως τα ειδικά για την ημέρα κουλούρια ή αυγά, και τραγουδώντας το τραγούδι: “Ξύ­πνα, Λάζαρε, και μη κοιμάσαι…”.

Σε άλλα μέρη της Ελλάδος τα παιδιά, κατά τους “αγερμούς”, κρατούν εικονικές παραστάσεις του Λαζάρου ή -παλαιότερα- ειδικά κουλούρια που ζύμωναν οι μητέρες σε σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου και λέγονταν “Λαζάροι”. Κατά τόπους το έθιμο αυτό τηρείται την Κυριακή των Βαΐων. Σύμφωνα με τον Μ. Μερακλή, «επιδιωκόμενος σκοπός των αγερμών αυτών ήταν η εξασφάλιση της καλής σοδειάς».

Στην Κύπρο υπήρχε και δραματοποίηση της ιστορίας του Λαζάρου. Ένα παιδί, που το έντυναν ολόσωμο με “σιμιλλούδκια” (κίτρινα λου­λούδια), παρίστανε τον Λάζαρο. Το περιέφεραν κατά τους αγερμούς και, όταν τραγουδούσαν τα άλλα παιδιά, αυτό ήταν ξαπλωμένο κατα­γής, παριστάνοντας τον πεθαμένο. Σηκωνόταν, όταν του έλεγαν “Λάζα­ρε, δεύρο έξω”.

Οι παραδόσεις της φυλής μας φέρουν τον Λάζαρο ότι δεν γέλασε ποτέ μετά την ανάστασή του (“αγέλαστος Λάζαρος”), διότι στον Αδη είχε δει «δείματα αιώνια», αιώνιους φόβους. Μόνο μία φορά γέλασε φι­λοσοφώντας, όταν είδε κάποιον να κλέβει πήλινο σκεύος και του είπε: «Το ένα χώμα κλέβει το άλλο».

Την εύσημο ημέρα των Βαΐων διανέμονται στους πιστούς βάγια, τα οποία έχουν φέρει οι ίδιοι στην εκκλησία. Σε μερικά μέρη τα φέρνουν νιόπαντρες κυρίες, διότι ο λαός αποδίδει στα βάγια δύναμη γονιμοποιό, ακόμη και θεραπευτική και αποτρεπτική του κακού. Πριν από την δια­νομή ο ιερέας έχει διαβάσει την ευχή “εις το ευλογήσαι τα βαΐα”, με την οποία παρακαλούμε τον Χριστό να διατηρήσει και διαφυλάξει εμάς, που κατά μίμηση των παιδιών της Ιερουσαλήμ κρατούμε βαΐα και κλάδους δένδρων και του προσφέρουμε το Ωσαννά.

Επιστρέφοντας στο σπίτι κρεμούμε τα βάγια στο εικονοστάσι. Σε μερικά μέρη, πριν τα κρεμάσουν στο εικονοστάσι, κτυπιούνται για το καλό μεταξύ τους, «σαν σε χαιρετισμό», κάτι που είναι «διεθνής (και αρχαία) μαγική λαϊκή ενέργεια, για τη μετάδοση βλαστικής ανανεωτι­κής δύναμης και υγείας ή και γονιμότητας». Στα χωράφια επίσης «βατσάζουν» (χτυπούν με το βάγιο) τα δένδρα, τα κλήματα και τα ζώα «για το καλό».

Την Κυριακή των Βαΐων, κατά τους “αγερμούς”, τα παιδιά τραγου­δούν το τραγούδι:

“Βάγια, βάγια του Βαγιού, τρώνε ψάρι και κολιού και την άλλη Κυριακή τρώνε το παχύ αρνί”.

Την ίδια ημέρα συνηθίζεται να γίνεται πάλι κάποια επαφή με τους νεκρούς, όπως απαιτεί ο νεκρός στο σχετικό μοιρολόγι:

“Παιδί μου σε παρακαλώ και via εντολή σ’ αφήνω, στείλε μου των Βαγιώ κλαρί και τη Λαμπρή λαμπάδα και το Μεγάλο Σάββατο τα ρούχα μου ν’ αλλάξω, για να σηκώσω Ανάσταση με τους νεκρούς αντάμα”.

(απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμ. Ειρηναίου Χατζηεφραιμίδη Ορθοδοξία και Πολιτισμός, εκδ. Σταμούλη )

Πηγλη:; ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Πότε θα γίνουν οι προαγωγικές και πτυχιακές εξετάσεις στα ΕΠΑΛ

Μετά τη λήξη των μαθημάτων, την Τετάρτη 11 Μαΐου 2016, θα ισχύσουν τα ακόλουθα για τις προαγωγικές και απολυτήριες-πτυχιακές εξετάσεις των μαθητών των Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑ.Λ) της χώρας, ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Παιδείας :

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ (ΕΠΑ.Λ.)

Οι προαγωγικές εξετάσεις των μαθητών της Α΄ & B’ τάξης των Ημερησίων ΕΠΑ.Λ. θα διεξαχθούν από τη Δευτέρα 16 Μαΐου 2016 μέχρι και την Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016.

Οι προαγωγικές εξετάσεις των μαθητών της Α΄, B΄ και Γ΄ τάξης των Εσπερινών ΕΠΑ.Λ. θα διεξαχθούν από τη Δευτέρα 16 Μαΐου 2016 μέχρι και την Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016.

Οι απολυτήριες και πτυχιακές εξετάσεις των μαθητών της Γ΄ τάξης των Ημερησίων ΕΠΑ.Λ. και της Δ΄ τάξης των Εσπερινών ΕΠΑ.Λ. θα διεξαχθούν από την Τρίτη 7 Ιουνίου 2016 και θα διαρκέσουν μέχρι και την Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016.

Οι επαναληπτικές εξετάσεις των μαθητών όλων των τάξεων των Ημερησίων και Εσπερινών ΕΠΑ.Λ. να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι και την Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016.

Για τους μαθητές που είχαν φοιτήσει στη Γ΄ Ημερησίου ΕΠΑ.Λ. και στη Δ΄ Εσπερινού ΕΠΑ.Λ. κατά τα προηγούμενα σχολικά έτη και δεν απολύθηκαν, (απολυτήριο-πτυχίο), θα εξεταστούν σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και όλες οι διαδικασίες θα ολοκληρωθούν μέχρι και την Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016.

Το πρόγραμμα των εξετάσεων θα ανακοινωθεί στους μαθητές των Ημερησίων και Εσπερινών ΕΠΑ.Λ., το αργότερο δύο (2) ημέρες πριν από την έναρξη των εξετάσεων.

Όσοι υποψήφιοι συμμετάσχουν σε κάποιο πανελλαδικά εξεταζόμενο μάθημα και γι΄ αυτό το λόγο απουσιάσουν, δικαιολογημένα, από τις ενδοσχολικές τους εξετάσεις, θα μπορούν να συμμετάσχουν στις επαναληπτικές ενδοσχολικές εξετάσεις του Ιουνίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα που θα καταρτιστεί από το ΕΠΑ.Λ. στο οποίο φοιτουν.

Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία: «Μέσα σε τρεις εργάσιμες ημέρες από την έκδοση των αποτελεσμάτων της εξεταστικής περιόδου, οι κηδεμόνες των μαθητών ή οι ίδιοι, εφόσον είναι ενήλικοι, μπορούν να υποβάλουν αίτηση στο ΕΠΑ.Λ. όπου φοιτούν, με την οποία ζητούν την αναβαθμολόγηση ενός ή περισσότερων γραπτών δοκιμίων. Η αίτηση συνοδεύεται με το προβλεπόμενο παράβολο για κάθε γραπτό δοκίμιο.».

Για την αξιολόγηση των κατ΄ ιδίαν διδαχθέντων στα Επαγγελματικά Λύκεια ισχύει το άρθρο 25 του Π.Δ. 50/2008, όπως τροποποιήθηκε με τις παρ. 7, 8 του αρ. 1 του Π.Δ. 43/2010 (Φ.Ε.Κ. 86 Α΄), την παρ. 14 του άρθρου 1 του Π.Δ. 61/2012 (ΦΕΚ 112 Α΄) και την παρ. 11 του άρθρου 1 του Π.Δ. 112/2013 (Φ.Ε.Κ. 145 Α΄) και άρθρο 11 της Φ4/77460/Δ4, 15-5-2015 (ΦΕΚ 863/Β΄, 2015).

Πηγή: ESOS

Το Πρόγραμμα των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων στα Γυμνάσια και Λύκεια χολικού έτους 2015-2016

Μετά τη λήξη των μαθημάτων του διδακτικού έτους 2015-2016, την Τετάρτη 11 Μαΐου 2016, , θα ισχύσουν τα ακόλουθα για τις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις των μαθητών των Γυμνασίων και των Γενικών Λυκείων της χώρας, σύμφωνα με απόφαση του υπουργείου Παιδείας:

ΓΥΜΝΑΣΙΑ (ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΑ)

-Οι προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις όλων των τάξεων του Γυμνασίου θα αρχίσουν την Τρίτη 17 Μαΐου 2016 και θα διαρκέσουν μέχρι και την Τρίτη 14 Ιουνίου 2016.

-Οι επαναληπτικές εξετάσεις των μαθητών όλων των τάξεων του Γυμνασίου να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι και την Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016.

-Σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, μέσα σε πέντε (5) εργάσιμες ημέρες από την έκδοση των αποτελεσμάτων των προαγωγικών – απολυτηρίων εξετάσεων Ιουνίου, οι κηδεμόνες των μαθητών ή οι ίδιοι, εφόσον είναι ενήλικοι, μπορούν να υποβάλουν αίτηση στο σχολείο, όπου φοιτούν, με την οποία ζητούν την αναβαθμολόγηση ενός ή περισσότερων γραπτών δοκιμίων. Η αίτηση συνοδεύεται με το προβλεπόμενο παράβολο για κάθε γραπτό δοκίμιο.

ΓΕΝΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ (ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΑ)

-Οι προαγωγικές εξετάσεις των μαθητών της Α ́ και Β ́ τάξης των Ημερησίων ΓΕ.Λ. θα αρχίσουν την Τρίτη 17 Μαΐου 2016 και θα διαρκέσουν μέχρι και την Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016.

-Οι προαγωγικές εξετάσεις των μαθητών της Α ́, Β ́ και Γ ́ τάξης των Εσπερινών ΓΕ.Λ. θα αρχίσουν την Τρίτη 17 Μαΐου 2016 και θα διαρκέσουν μέχρι και την Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016.

-Οι ενδοσχολικές γραπτές απολυτήριες εξετάσεις των μαθητών της Γ ́ τάξης Ημερησίων ΓΕ.Λ. και της Δ ́ τάξης των Εσπερινών ΓΕ.Λ. θα αρχίσουν την Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016 και θα διαρκέσουν μέχρι και την Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016.

-Οι επαναληπτικές εξετάσεις των μαθητών της Α ́ και Β ́ τάξης των Ημερησίων ΓΕ.Λ. και της Α ́, Β ́ και Γ ́ τάξης των Εσπερινών ΓΕ.Λ να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι και την Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016.

-Οι επαναληπτικές εξετάσεις των μαθητών της Γ ́ τάξης Ημερησίων ΓΕ.Λ. και της Δ ́ τάξης των Εσπερινών ΓΕ.Λ. θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί έως και την Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016.

-Για τους μαθητές που είχαν φοιτήσει στη Γ ́ Ημερησίου ΓΕ.Λ. και στη Δ ́ Εσπερινού ΓΕ.Λ. κατά τα προηγούμενα σχολικά έτη για τους οποίους προβλέπεται απολυτήρια εξέταση μόνο σε επίπεδο σχολικής μονάδας σύμφωνα με τις διατάξεις του αρ. 59 του ν. 3966/2011, θα αρχίσουν την Τρίτη 17 Μαΐου 2016 και θα διαρκέσουν μέχρι και την Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016 και οι επαναληπτικές εξετάσεις θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί έως και την Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016.

-Για τους μαθητές που είχαν φοιτήσει στη Γ ́ Ημερησίου ΓΕ.Λ. και στη Δ ́ Εσπερινού ΓΕ.Λ. κατά τα προηγούμενα σχολικά έτη και δεν απολύθηκαν και προσέρχονται σε απολυτήριες εξετάσεις σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, στα μαθήματα τα οποία εξετάζονται σε επίπεδο σχολικής μονάδας, οι εξετάσεις θα αρχίσουν την Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016 και θα διαρκέσουν μέχρι την Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016 και οι επαναληπτικές εξετάσεις θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί έως και την Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016.

-Το πρόγραμμα των ενδοσχολικών εξετάσεων θα ανακοινωθεί στους μαθητές πέντε (5) τουλάχιστον ημέρες πριν από τη λήξη των μαθημάτων.

-Σύμφωνα με τις κέιμενες διατάξεις «Μέσα σε τρεις (3) εργάσιμες ημέρες από την έκδοση των αποτελεσμάτων οι κηδεμόνες των μαθητών ή οι ίδιοι, εφόσον είναι ενήλικοι, μπορούν να υποβάλουν αίτηση στο σχολείο, όπου φοιτούν, με την οποία ζητούν την αναβαθμολόγηση ενός ή περισσότερων γραπτών δοκιμίων. Η αίτηση συνοδεύεται με το προβλεπόμενο παράβολο για κάθε γραπτό δοκίμιο».

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤ ́ΙΔΙΑΝ ΔΙΔΑΧΘΕΝΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Αναφορικά με την αξιολόγηση των κατ ́ ιδίαν διδαχθέντων και των στρατεύσιμων μαθητών ισχύει, για τα Γυμνάσια, το άρθρο 2 του Π.Δ. 182/1984 και το άρθρο 6 του Π.Δ. 39/2014 και για τα Γενικά Λύκεια, το άρθρο 33 του Π.Δ. 60/2006 και η παρ. 14 του άρθρου 1 του Π.Δ. 48/2012.

Πηγή: ESOS

Eκκλησίες και σχολεία, σφραγίδα του Ελληνισμού στην Πόλη

του Απόστολου Λακασά

Σχολεία και εκκλησίες που η θωριά τους υποδηλώνει με ένταση το παλιό τους κλέος. Aλλα, χαμένα μέσα σε ένα υποβαθμισμένο τοπίο της μεγαλούπολης των σχεδόν 15 εκατομμυρίων κατοίκων, χρειάζονται τη ματιά ενός υποψιασμένου περιηγητή για να ανακαλύψει το παρελθόν τους. Oλα βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη, τόπο μνήμης και γοητείας για πολλούς Eλληνες που επιλέγουν να την «ξανασυναντούν» ή να την πρωτομαθαίνουν μέσα από σύντομες επισκέψεις, ιδίως την περίοδο του Πάσχα.

Στις εκκλησίες και τα εκπαιδευτήρια των ρωμαίικων κοινοτήτων της Κωνσταντινούπολης κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα, μας ξεναγεί η μελέτη του Πολίτη εκπαιδευτικού, Πολύβιου Στράντζαλη. «Το γεγονός ότι γεννήθηκα στην Κωνσταντινούπολη και φοίτησα σε σπουδαία εκπαιδευτήρια, όπως στο Δημοτικό του Κεντρικού Παρθεναγωγείου, στο Γυμνάσιο του Ζωγραφείου και στο Λυκειακό τμήμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης αλλά και οι συχνές επισκέψεις τα παιδικά μου χρόνια στις εκκλησίες των ρωμαίικων κοινοτήτων αποτέλεσαν την προσωπική μου παρακαταθήκη για την καταγραφή των εκκλησιών και των εκπαιδευτηρίων της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως» λέει στην «Κ» ο κ. Στράντζαλης.

Ο ίδιος, διδάκτωρ Θεολογίας και σχολικός σύμβουλος Θεολόγων, κατέγραψε 52 εκκλησίες και 33 σχολικά κτίρια που αποτελούν τον κτιριακό πολιτιστικό πλούτο που δημιούργησαν οι Ρωμιοί στην Κωνσταντινούπολη. Οι περισσότερες από τις εκκλησίες έχουν μακραίωνη ιστορία. Aλλωστε, οι πολύ συχνές πυρκαγιές σε διάφορες περιοχές της Κωνσταντινούπολης ανάγκαζαν τους Ρωμιούς να ξαναχτίζουν στο ίδιο μέρος την εκκλησία τους. «Μέσα από τη μελέτη διαπιστώθηκε ότι οι Ρωμιοί στις περιοχές που ζούσαν συγκροτούσαν χωρικά σύνολα με κέντρο την εκκλησία και το σχολείο. Μέχρι την εποχή του Τανζιμάτ, στα μέσα του 19ου αιώνα, ήταν πολύ δύσκολη η ανέγερση ή επισκευή των κτιρίων. Τα κτίρια που χτίζονταν ήταν συνήθως ταπεινά, δυσδιάκριτα στο αστικό τοπίο. Ομως, η περίοδος μετά το Τανζιμάτ (1856) μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα υπήρξε καθοριστική για τους Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης. Τότε παρουσίασαν μεγάλη ανάπτυξη σε πολλούς τομείς, όπως στην οικονομία, στην εκπαίδευση, στην αρχιτεκτονική» αναφέρει ο κ. Στράντζαλης.

Αναστήλωση

Την περίοδο λοιπόν αυτή, της ακμής της Ρωμιοσύνης παρατηρήθηκε η ανακαίνιση και η ανέγερση κτιρίων, κυρίως εκπαιδευτηρίων αλλά και εκκλησιών με επιβλητική όψη. Αυτή η παραγωγή υλικού πολιτιστικού αποθέματος από τους Ρωμιούς ανακόπηκε με τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922. Ακολούθησε μία δύσκολη περίοδος εξαιτίας των μέτρων που έπαιρναν οι Τούρκοι εναντίον των Ρωμιών. Αυτό δεν βοήθησε καθόλου στη συντήρηση των περίπου 150 ετών εκκλησιών και σχολικών κτιρίων της Κωνσταντινούπολης. «Ωστόσο, τα τελευταία 25 χρόνια γίνεται μεγάλη προσπάθεια αναστήλωσης των εκκλησιαστικών συγκροτημάτων χάρη στις προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου», όπως παρατηρεί ο κ. Στράντζαλης στο σχετικό βιβλίο του «Εκκλησίες και εκπαιδευτήρια των ρωμαίικων κοινοτήτων της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως 19ος αιώνας - έως σήμερα» (εκδοτικός οίκος Αντ. Σταμούλη, Θεσσαλονίκη).

Εθνική ταυτότητα

«Είναι γνωστό ότι οι εκκλησίες και τα ρωμαίικα σχολεία της Κωνσταντινούπολης ήταν αυτά που διαφύλαξαν και ενίσχυσαν τη θρησκευτική και εθνική ταυτότητα του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης και αποτέλεσαν στο τέλος του 19ου και του 20ού αιώνα το κέντρο, όπου ο Ελληνισμός ανέπτυξε μεγάλη πολιτιστική δραστηριότητα» λέει ο κ. Στράντζαλης, τονίζοντας: «Σήμερα πλέον που έχει μειωθεί δραματικά ο αριθμός των Ελλήνων που ζουν στην Πόλη, η προσπάθεια είναι να καταδειχθεί ότι αυτό το πολιτιστικό και οικιστικό απόθεμα αποτελεί αφενός μεν τους οδοδείκτες που μας οδηγούν στο παρελθόν, και αφετέρου ενισχύουν την ανάγκη της προστασίας για τη διατήρησή τους μέσα στον χρόνο».

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Έντυπη

Ο αληθινά πρώτος (Μαρ 10:32-45)

Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Καθηγητής Παλαιάς Διαθήκης, Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Ε´ Κυριακής των Νηστειών από το Κατὰ Μᾶρκον Εὐαγγέλιον (10:32β-45) παρουσιάζει, όπως και εκείνο της προηγούμενης Κυριακής (9:17-31), άλλη μια προσωπική συζήτηση ανάμεσα στον Ιησού και στους μαθητές του. Θέμα της συζήτησης στο ανάγνωσμα της περασμένης Κυριακής ήταν η δυνατότητα του ανθρώπου να νικήσει το κακό. Θέμα της συζήτησης στην παρούσα περικοπή η δυνατότητα του ανθρώπου να πετύχει στη ζωή του και να αναδειχτεί πρώτος στον χώρο που δραστηριοποιείται. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο συζητήσεων η σύντομη και γριφώδης απάντηση του Ιησού στους προβληματισμούς των μαθητών του. Αλλά αν η πρότασή του ότι ο μόνος τρόπος για να νικηθεί το κακό είναι η προσευχή και η νηστεία εξέπληξε τους μαθητές, η συμβουλή που τους δίνει για επιτυχία στη ζωή αναμφίβολα θα τους άφησε άναυδους.

Η συζήτηση διεξάγεται καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ, όπου ο Ιησούς πρόκειται να τερματίσει την επίγεια δράση του με το φρικτό μαρτύριό του. Επιχειρεί, λοιπόν, να προετοιμάσει τους μαθητές του, προαναγγέλλοντάς τους, για τρίτη μάλιστα φορά, όσα θα του συμβούν, ώστε να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν με την ανάλογη ψυχραιμία την πρόκληση που θα βιώσουν. Οι μαθητές όμως συμπεριφέρονται σαν να μην ακούν ή σαν να μη καταλαβαίνουν την κρισιμότητα της κατάστασης που θα αντιμετωπίσουν σε λίγο. Βέβαιοι ότι ο Ιησούς, παρά τα όσα λέει, βαδίζει προς τον τελικό του θρίαμβο και ότι σύντομα θα ανακηρυχτεί βασιλιάς στην Ιερουσαλήμ, καταστρώνουν τα δικά τους σχέδια. Δύο, μάλιστα, απ’ αυτούς, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, γιοι του Ζεβεδαίου, κατορθώνουν να τον ξεμοναχιάσουν και του ζητούν χωρίς περιστροφές να τους δώσει τις πιο τιμητικές θέσεις: «Όταν θα εγκαθιδρύσεις την ένδοξη βασιλεία σου, βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου κι ο άλλος στα αριστερά σου» (10:37) του λένε. Ο Ιησούς προσπαθεί να τους συνετίσει, υπενθυμίζοντάς τους ότι αυτό που ζητούν απαιτεί υπερβολικές θυσίες από την πλευρά τους: «Μπορείτε να πιείτε το πικρό ποτήρι που θα πιω εγώ;» τους ρωτάει, υπαινισσόμενος το φρικτό μαρτύριο που τον περιμένει, «ή να υποστείτε το βάπτισμα που θα υποστώ εγώ;» (10:38). Όμως εκείνοι, ενθαρρυμένοι προφανώς από το γεγονός ότι ο Ιησούς δέχτηκε να συζητήσει το αίτημά τους, βιάζονται να δηλώσουν έτοιμοι για όλα. Έτσι, αναγκάζεται ο Ιησούς να γίνει πιο σαφής, διατυπώνοντας μια θεμελιώδη αρχή που, αν και αποτελεί τη βάση της χριστιανικής ζωής και πνευματικότητας, δεν παύει να προκαλεί την αντίδραση όποιου την ακούει: «Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας· και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων» (10:43-44).

Η αντίδραση προκύπτει από τον εντελώς διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του ζητήματος από τον Ιησού και τους μαθητές του. Εκείνοι ρωτούν με όρους εγκόσμιας κυριαρχίας και ο Χριστός τους απαντάει μέσα από την προοπτική της Βασιλείας, όπου κάθε κυριαρχία παύει να έχει νόημα. Ο Χριστός καλεί τους μαθητές του σε έναν δρόμο αγάπης· της αγάπης που αυτός ο ίδιος φανερώνει για τον κόσμο, αποδεχόμενος τον σταυρικό του θάνατο. Μόνο μέσα από την αγάπη του Χριστού μπορεί κανείς να νικήσει την επιθυμια του για πρωτιά με τους όρους της επίγειας επιτυχίας. Μόνο η αγάπη υποχωρεί και αφήνει χώρο στον άλλον.

Όπως και στην περικοπή που ακούστηκε την προηγούμενη Κυριακή, ο ευαγγελιστής δεν δίνει πληροφορίες για το πώς οι μαθητές κατανόησαν την πρόταση του Ιησού. Είναι άλλωστε τόσο ρηξικέλευθη και ανατρεπτική η πρόταση αυτή, που, ενώ προτείνεται ως γενική αρχή ζωής, προϋποθέτει εντελώς προσωπική και ξεχωριστή για τον καθένα αποδοχή και τοποθέτηση απέναντι σ’ αυτήν. Όπως συμβαίνει με όλες τις προτάσεις ζωής, δεν υπάρχει τρόπος να διαπιστωθεί η αλήθεια τους με λογικά επιχειρήματα, παρά μόνο με την εμπειρία. Εμπιστεύεται κανείς τον Ιησού και αποφασίζει να θεμελιώσει τη ζωή του σε εντελώς άλλες βάσεις ή δεν τον εμπιστεύεται και επιλέγει δικούς του δρόμους. Μόνον όταν θυσιάσει κανείς κάτι, μπορεί στη συνέχεια να αξιολογήσει αν άξιζε να το κάνει.

Ίσως αυτός είναι ο λόγος που η Εκκλησία επέλεξε αυτήν ακριβώς την Κυριακή και σε συνδυασμό με αυτήν την ευαγγελική περικοπή να προβάλει τη μορφή της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, μιας γυναίκας που με τις επιλογές της απέδειξε δύο πράγματα· ότι μπορεί κανείς να αλλάξει ριζικά τη ζωή του και ότι την αξία αυτής της αλλαγής μόνον ο ίδιος μπορεί να εκτιμήσει πραγματικά. Σύμφωνα με το συναξάρι της, η Μαρία ήταν μια δραστήρια και πετυχημένη πόρνη από την Αλεξάνδρεια. Κάποτε πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπου πίστευε ότι θα εύρισκε περισσότερη πελατεία μεταξύ των προσκυνητών. Μπροστά στον ναό του Παναγίου Τάφου όμως μεταστράφηκε στον χριστιανισμό. Η αλλαγή δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Η Μαρία έπρεπε να παλαίψει με τον εαυτό της για 46 ολόκληρα χρόνια, ώσπου να συνατήσει τον ερημίτη Ζωσημά, στον οποίο εξομολογήθηκε και από τον οποίο ζήτησε να της μεταφέρει από το μοναστήρι του τη θεία ευχαριστία για να κοινωνήσει. Όταν η επιθυμία της εκπληρώθηκε, η Μαρία πέθανε.

Ίσως κάποιοι θεωρήσουν άσκοπη τη θυσία της Μαρίας. Αυτή όμως, σύμφωνα με το σημείωμα που άφησε για τον Ζωσημά, γραμμένο με το δάχτυλό της πάνω στο χώμα της ερήμου, πέθανε ευτυχισμένη. Η ιστορία της πιστοποιεί πως μόνον εκείνος που αποφασίζει να κάνει επιλογές στη ζωή του μπορεί να εκτιμήσει την ορθότητα ή μη των επιλογών του. Η εβδομάδα που ακολουθεί είναι η τελευταία εβδομάδα της Σαρακοστής πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα. Είναι ο πιο κατάλληλος καιρός για να κοιτάξει κανείς βαθιά μέσα του και να πάρει τις δικές του, αυστηρά προσωπικές, αποφάσεις, για το πώς θα χειριστεί τη ζωή του. Αν θα εμπιστευτεί πραγματικά τον Ιησού Χριστό και θα αποφασίσει να τον ακολουθήσει στ’ αλήθεια, κάνοντας κάτι ριζοσπαστικό ή αν θα περιοριστεί σε μια μίζερη θρησκευτικότητα.

Πηγή: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Οδηγίες για τον τρόπο αξιολόγησης των μαθημάτων όλων των τάξεων στα ΕΠΑΛ

Οδηγίες για τον τρόπο αξιολόγησης των μαθημάτων όλων των τάξεων Ημερησίων και Εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων για το σχολικό έτος 2015-2016, εξέδωσε το υπουργείο Παιδείας, μετά από σχετική εισήγηση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Πράξη 9/17.03.2016 του Δ.Σ.).

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Η γραπτή προαγωγική εξέταση στο μάθημα «Θρησκευτικά» της Α΄ και Β΄ τάξης Ημερησίου και της Β΄ τάξης Εσπερινού ΕΠΑ.Λ. περιλαμβάνει δύο ομάδες θεμάτων:

Α΄ Ομάδα

Η πρώτη ομάδα αποτελείται από δύο θέματα που περιλαμβάνουν ερωτήσεις διαφόρων τύπων, μέσω των οποίων ελέγχεται τόσο η κατοχή των αναγκαίων γνωσιακού χαρακτήρα δεδομένων όσο και η κατανόησή τους. Κάθε θέμα περιέχει ερωτήσεις διαβαθμισμένης δυσκολίας.

Θέμα Α1

Το πρώτο θέμα περιλαμβάνει πέντε (5) ερωτήσεις και βαθμολογείται με είκοσι πέντε (25) μονάδες (5×5=25). Όλα τα θέματα είναι κλειστού τύπου και η αξιολόγηση τους είναι αντικειμενική. Οι ερωτήσεις αυτές μπορεί να είναι του τύπου πολλαπλής επιλογής, ορθής ταξινόμησης/κατάταξης στοιχείων, αντιστοίχισης ή συμπλήρωσης κενού, του τύπου διαζευκτικής απάντησης ή του τύπου «σωστό - λάθος».

Ενδεικτικοί τύποι ερωτήσεων (Α1):

α. Ερώτηση πολλαπλής επιλογής (ερώτηση επιλογής της σωστής απάντησης, ερώτηση πολλαπλής επιλογής ή πολλών επιλογών)

β. Ερώτηση ορθής κατάταξης/ταξινόμησης

γ. Ερώτηση αντιστοίχισης

δ. Ερώτηση συμπλήρωσης κενού (σε προτάσεις ή σε ολόκληρη παράγραφο πραγματική από το βιβλίο ή πρωτότυπη σύνθεση)

ε. Ερωτήσεις διαζευκτικής απάντησης ή του τύπου «σωστό - λάθος»

Θέμα Α2

Το Θέμα Α2 περιλαμβάνει δύο (2) ερωτήσεις σύντομης απάντησης και βαθμολογείται με είκοσι πέντε (25) μονάδες. Η πρώτη ερώτηση βαθμολογείται με δέκα (10) μονάδες και η δεύτερη με δεκαπέντε (15) μονάδες.

Ειδικότερα, το Θέμα Α2 συνδυάζει θέματα αντικειμενικής αξιολόγησης (απλή γνώση) και κατανόησης, τα οποία προϋποθέτουν τη δυνατότητα κατανόησης και συσχέτισης των πληροφοριών. Η συσχέτιση των πληροφοριών και εννοιών περιορίζει τις αδυναμίες των ερωτήσεων κλειστού ή αντικειμενικού τύπου και δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να συνθέτουν απαντήσεις με ακρίβεια και πληρότητα. Το θέμα αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μεσαίας δυσκολίας, εφόσον η απάντηση απαιτεί τον συνδυασμό απάντησης αντικειμενικού τύπου και ανοικτής περιορισμένης απάντησης.

Β΄ Ομάδα

Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει δύο θέματα με αντίστοιχες ερωτήσεις ευρύτερης ανάπτυξης, με τις οποίες ελέγχεται η ικανότητα των μαθητών για συνθετική και κριτική ανάλυση, όπως και η δυνατότητα διασύνδεσης γνώσεων, γεγονότων και διαδικασιών. Ειδικότερα, περιλαμβάνει δύο θέματα (Β1 και Β2) ανοικτής και εκτεταμένης ανάπτυξης. Με τις ερωτήσεις αυτές, οι οποίες αφορούν σε γνώσεις και ανώτερες γνωστικές δεξιότητες, ελέγχεται η ικανότητα των μαθητών να κατανοούν, να αναλύουν, να ερμηνεύουν και να διασυνδέουν ιστορικές και θεολογικές γνώσεις σχετικά με την πίστη, τη λατρεία και τη ζωή της Εκκλησίας, καθώς και σχετικά με το θρησκευτικό φαινόμενο εκτός Εκκλησίας, και, συνακόλουθα, να επεξεργάζονται κριτικά και να προεκτείνουν τις γνώσεις τους. Στις ερωτήσεις της Β΄ Ομάδας μπορούν να δίνονται πηγές πληροφοριών (π.χ. κείμενο, εικόνα κ.ά.), εφόσον δεν ελέγχεται η δηλωτική γνώση, για να υλοποιηθούν αποδοτικότερα τα παραπάνω. Οι ερωτήσεις ανοικτής και εκτεταμένης ανάπτυξης θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μεσαίας δυσκολίας, εφόσον οι απαντήσεις σε αυτές προϋποθέτουν αναπαραγωγή, επεξεργασία και σύνθεση γνώσεων με πληρότητα, σαφήνεια και ακρίβεια. Σημειωτέον ότι οι ερωτήσεις απαιτούν απαντήσεις, οι οποίες δεν πρέπει να υπερβαίνουν τους είκοσι (20) έως τριάντα (30) στίχους η καθεμία. Η υπέρβαση του ενδεικτικού αυτού ορίου δεν συνεπάγεται αρνητική βαθμολόγηση.

Θέμα Β1

Το πρώτο θέμα περιλαμβάνει μία (1) ερώτηση και βαθμολογείται με είκοσι πέντε (25) μονάδες.

Θέμα Β2

Το δεύτερο θέμα περιλαμβάνει επίσης μία (1) ερώτηση και βαθμολογείται με είκοσι πέντε (25) μονάδες.

ΓΙΑ ΝΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Πηγή: ESOS

Επιμορφωτική Ημερίδα με θέμα:«Η σημασία της διαθεματικής προσέγγισης της γνώσης στο ΜτΘ» (ΔΔΕ Δυτ. Θεσσαλονίκης (Δήμοι: Κορδελιού - Ευόσμου, Νεάπολης - Συκεών και Αμπελοκήπων - Μενεμένης )

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ  ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ        Α/ΘΜΙΑΣ &  Β/ΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ               ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Πληροφορίες: Πολύβιος Στράντζαλης Ταχ. Δ/νση:  Χάλκης 8, 10ο Χιλ. Θεσσαλονίκης - Μουδανιών Ταχ. Κωδ. :  57001 Ταχ. Θυρ. :  Δ. 5019 Τηλέφωνο : 2310/365346 FAX          : 2310/286715 E-mail     : grss@kmaked.pde.sch.gr polstrantz@sch.gr

Θεσ/νίκη: 08  – 04  - 2016   Αριθμ. Πρωτ.: 984 Προς τους εκπαιδευτικούς κλ. ΠΕ01 των σχολείων των καλλικρατικών δήμων Κορδελιού -  Ευόσμου Νεάπολης -  Συκεών Αμπελοκήπων -  Μενεμένης της Δ.Δ.Ε. Δυτ. Θεσσαλονίκης. (Δια μέσου της Δ.Δ.Ε. Δυτ. Θεσσαλονίκης) Κοιν.: Περιφερειακή Διεύθυνση Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας

ΘΕΜΑ :  «Πρόσκληση σε Επιμορφωτική Ημερίδα εκπαιδευτικών κλ. ΠΕ01»

ΣΧΕΤ: Το υπ’ αριθμ. 13184/01-04-2016 έγγραφο έγκρισης της

 Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

σας  προσκαλώ στην Επιμορφωτική Ημερίδα των θεολόγων καθηγητών των σχολείων των δήμων Κορδελιού -  Ευόσμου, Νεάπολης -  Συκεών και Αμπελοκήπων -  Μενεμένης της ΔΔΕ Δυτικής Θεσσαλονίκης με θέμα:

«Η σημασία της διαθεματικής προσέγγισης της γνώσης στο ΜτΘ»

Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα, στις 18 Απριλίου 2016 και ώρα 12:30-14:00 στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων της Διεύθυνσης Δ.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης με το ακόλουθο πρόγραμμα:

12:30  - 12:55 Η διαθεματική διδασκαλία στο ΜτΘ και η ενεργητική

                       συμμετοχή των μαθητών στην οικοδόμηση της γνώσης

                       Πολύβιος Στράντζαλης, Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων

12:55  - 13:20 Διαθεματική διδασκαλία Θρησκευτικών – Ιστορίας. «Οι

                       Ισραηλίτες ελευθερώνονται: η Έξοδος».

                       Θωμάς Ζήκος, Θεολόγος (Πειραματικό Γυμνάσιο 

                       Πανεπιστημίου Μακεδονίας)

13:20 – 13:45 Διαθεματικό σενάριο στα Θρησκευτικά με χρήση των ΤΠΕ.

                       «Εικονομαχία: μια τραγωδία που συγκλόνισε την Εκκλησία».

                       Δημήτριος Καϊμασίδης, Θεολόγος (3ο Γυμνάσιο

                       Αμπελοκήπων)

13:45 – 14:00  Συζήτηση

      

Παρακαλούνται οι Διευθυντές των σχολείων να τροποποιήσουν τα ωρολόγια προγράμματα, έτσι ώστε να μην υπάρξει απώλεια διδακτικών ωρών. Η συμμετοχή των εκπαιδευτικών είναι προαιρετική και η μετακίνησή τους θα γίνει χωρίς δαπάνη για το δημόσιο.

                                                                                                Με εκτίμηση

                                                                          Ο Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων

                                                                                          Αν. Θεσσαλονίκης

                                                                                    Δρ. Πολύβιος Ι. Στράντζαλης