Η νέα απόφαση για τις εκδρομές-Μετακινήσεις μαθητών Δημόσιων και Ιδιωτικών σχολείων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης εντός και εκτός της χώρας

Νέα απόφαση για τις εκδρομές-Μετακινήσεις μαθητών Δημόσιων και Ιδιωτικών σχολείων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης εντός και εκτός της χώρας, υπέγραψε ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου.

Ειδικότερα με τη νέα απόφαση, μεταξύ άλλων, δίνεται η δυνατότητα συμμετοχής των μαθητών σε διαγωνισμούς, μαθητικά συνέδρια, ημερίδες και λοιπές εκδηλώσεις

1. Προβλέπεται η μετακίνηση στο εσωτερικό συγκεκριμένων μαθητών κατά τις εργάσιμες ημέρες, το Σάββατο ή/και την Κυριακή για συμμετοχή τους σε διαγωνισμούς ή εκδηλώσεις (μαθητικά συνέδρια, ημερίδες, προγράμματα, διασχολικές συνεργασίες κ.λπ.) που είναι εγκεκριμένες από εκπαιδευτική αρχή και οργανώνονται από ερευνητικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα, επιστημονικές ενώσεις ή φορείς του εσωτερικού ή του εξωτερικού και σκοπό έχουν την προβολή του εκπαιδευτικού έργου και τη διάχυση των καλών πρακτικών του. Απαραίτητη προ- ϋπόθεση για την πραγματοποίηση της μετακίνησης είναι ότι δεν διαταράσσεται η ομαλή λειτουργία της σχολικής μονάδας.

2. Για τη μετακίνηση των μαθητών απαιτείται οπωσδήποτε έγγραφη συναίνεση του γονέα ή κηδεμόνα και απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων, στην οποία περι- γράφεται επακριβώς η δράση στην οποία συμμετέχουν οι μαθητές και τεκμηριώνονται οι λόγοι συμμετοχής των μαθητών και των συνοδών εκπαιδευτικών. Τους μαθητές συνοδεύουν εκπαιδευτικοί κατ’ αναλογία που δεν θα καταστρατηγεί τα προβλεπόμενα για μετακινήσεις μαθη- τών. Στη μετακίνηση των μαθητών για τους σκοπούς του άρθρου αυτού μπορούν να συμμετάσχουν, με δική τους δαπάνη και εφόσον το επιθυμούν, οι γονείς ή κηδεμόνες των μαθητών που συμμετέχουν, με τη σύμφωνη γνώμη του Συλλόγου Διδασκόντων.

3. Σε περίπτωση που η ομάδα του σχολείου είναι ολιγομελής (έως δέκα μαθητές), δύναται να δημιουργηθούν συνεργασίες σχολείων της ίδιας Διεύθυνσης Εκπαίδευ- σης, εφόσον συμμετέχουν στην ίδια δράση, προκειμένου να διευκολυνθεί η μετακίνηση τους σε εκδηλώσεις όπως περιγράφονται στην πρώτη παράγραφο του παρόντος άρθρου.

4. Επιτρέπεται η συγκρότηση διασχολικής ομάδας από μαθητές σχολείων διαφορετικών Δ/νσεων Εκπ/σης όταν αυτή είναι ολιγομελής (έως δέκα μαθητές), προκειμένου να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς ή εκδηλώσεις που περιγράφονται στην πρώτη παράγραφο του παρόντος άρθρου.».

Επίσης με τη νέα απόφαση γίνονται οι ακόλουθες αλλαγές:

Πολυήμερη εκδρομή της Γ Λυκείου

ΤΙ ΘΑ ΙΣΧΥΣΕΙ ΑΠΌ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ: «Πραγματοποιείται μία (1) πολυήμερη εκδρομή από τους μαθητές της τελευταίας τάξης των Γενικών (ΓΕ.Λ.) και Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑ.Λ.) στο εσωτερικό της χώρας ή σε χώρα του εξωτερικού, κατά το χρονικό διάστημα από 15 Οκτωβρίου έως 19 Δεκεμβρίου (ημέρα επιστροφής) και από 1 Φεβρουαρίου έως και δέκα (10) ημέρες πριν από τη λήξη των μαθημάτων, η οποία έχει διάρκεια συνολικά μέχρι πέντε (5) εργάσιμες ημέρες. Η εκδρομή αυτή, ανάλογα με τη χιλιομετρική απόσταση από τον τόπο προορισμού και τον τρόπο μετακίνησης των μαθητών, μπορεί να έχει διάρκεια έως επτά (7) ημέρες, εάν συμπεριληφθούν έως δύο (2) αργίες, κατόπιν αιτιολογημένης απόφασης του Συλλόγου των Διδασκό- ντων Καθηγητών. Κατ’ εξαίρεση, στην περίπτωση που η εκδρομή έχει διάρκεια πέντε (5) εργάσιμες ημέρες δεν συνυπολογίζονται οι διανυκτερεύσεις κατά τη διάρκεια της μετακίνησής τους με πλοία, όταν αυτά εκτελούν απο- κλειστικά και μόνο βραδινά δρομολόγια.».

ΤΙ ΙΣΧΥΕ: Πραγματοποιείται μία (1) πολυήμερη εκδρομή από τους μαθητές της τελευταίας τάξης των Γενικών (ΓΕ.Λ.) και Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑ.Λ.) και της Β΄ τάξης των Επαγγελματικών Σχολών (ΕΠΑ.Σ.) στο εσωτερικό της χώρας ή σε χώρες του εξωτερικού, κατά το χρονικό διάστημα από 15 Οκτωβρίου έως 18 Δεκεμβρίου και από 1 Φεβρουαρίου έως και δέκα πέντε (15) ημέρες πριν από τη λήξη των μαθημάτων, η οποία έχει διάρκεια συνολικά μέχρι πέντε (5) εργάσιμες ημέρες. Η εκδρομή

αυτή, ανάλογα με τη χιλιομετρική απόσταση από τον τόπο προορισμού και τον τρόπο μετακίνησης των μαθητών, μπορεί να έχει διάρκεια έως επτά (7) ημέρες, εάν συμπεριληφθούν έως δύο (2) αργίες, κατόπιν αιτιολογημένης απόφασης του Συλλόγου των Διδασκόντων Καθηγητών.

Εκπαιδευτικές επισκέψεις

ΤΙ ΘΑ ΙΣΧΥΣΕΙ ΑΠΌ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ

Ι. Στο πλαίσιο εγκεκριμένων εκπαιδευτικών προγραμ-μάτων σχολικών δραστηριοτήτων (προγραμμάτων περι- βαλλοντικής εκπαίδευσης, αγωγής υγείας, πολιτιστικών θεμάτων και αγωγής σταδιοδρομίας) πραγματοποιού- νται έως δύο (2) εκπαιδευτικές επισκέψεις στο εσωτερικό ή σε Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Κ.Π.Ε.) διάρ- κειας έως δύο (2) εργάσιμων ημερών ή έως τεσσάρων (4) ημερών, εάν συμπεριληφθούν έως δύο (2) αργίες, οποτεδήποτε μέσα στο διδακτικό έτος και μέχρι 10 ημέ- ρες πριν τη λήξη των μαθημάτων. Στις ημέρες μετακί- νησης δεν συνυπολογίζονται οι διανυκτερεύσεις κατά τη διάρκεια της μετακίνησης των μαθητών με πλοία, στην περίπτωση που αυτά εκτελούν αποκλειστικά και μόνο βραδινά δρομολόγια. Οι παραπάνω εκπαιδευτικές επισκέψεις αφορούν τη συγκεκριμένη ομάδα μαθητών - εκπαιδευτικών οι οποίοι υλοποιούν το πρόγραμμα και πρέπει να συμμετέχει τουλάχιστον το 70% των μαθητών που υλοποιούν το πρόγραμμα. Οι εν λόγω επισκέψεις πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις κατ’ έτος οδηγίες του ΥΠΠΕΘ. Στις μετακινήσεις της παρούσας παραγρά- φου δεν συμπεριλαμβάνεται η ολιγόωρη μετακίνηση της ομάδας για τη συμμετοχή κατά την ημέρα παρουσίασης των προγραμμάτων σχολικών δραστηριοτήτων στο τέ- λος της σχολικής χρονιάς.

II. Εκπαιδευτικές επισκέψεις στο πλαίσιο του Αναλυτικού Προγράμματος

Μπορεί να πραγματοποιείται στο εσωτερικό μία (1) εκπαιδευτική επίσκεψη ανά τάξη Γυμνασίου, Α’, Β’ και Γ’ τάξη Γενικού Λυκείου και Α’ τάξη Επαγγελματικού Λυκείου ή έως δύο (2) ανά τάξη, τομέα, ειδικότητα ή τμήμα ειδικότητας Β’ και Γ’ ΕΠΑΛ διάρκειας έως δύο (2) εργάσιμων ημερών ή έως τεσσάρων (4) ημερών, εάν συμπεριληφθούν έως δύο (2) αργίες στο πλαίσιο των διδακτικών στόχων του Αναλυτικού Προγράμματος.

Στις ημέρες μετακίνησης δεν συνυπολογίζονται οι διανυκτερεύσεις κατά τη διάρκεια της μετακίνησης των μαθητών με πλοία, στην περίπτωση που αυτά εκτελούν αποκλειστικά και μόνο βραδινά δρομολόγια. Το πρόγραμμα των εκπαιδευτικών επισκέψεων μπορεί να είναι διαθεματικό και να συνδέεται με συγκεκριμένους διδακτικούς στόχους και διδακτικές ενότητες περισσότερων του ενός μαθημάτων. Πραγματοποιούνται μέσα στο διδακτικό έτος και μέχρι 10 ημέρες πριν τη λήξη των μαθημάτων και πρέπει να συμμετέχει τουλάχιστον το 70% των φοιτώντων μαθητών της τάξης, του τομέα, της ειδικότητας ή του τμήματος ειδικότητας.

ΤΙ ΙΣΧΥΕ:Ι. Εκπαιδευτικές επισκέψεις στο πλαίσιο των καινοτόμων προγραμμάτων Σχολικών δραστηριοτήτων

Πραγματοποιούνται έως δύο (2) εκπαιδευτικές επισκέψεις, ή επισκέψεις σε Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Κ.Π.Ε.) διάρκειας έως δύο (2) εργάσιμων ημερών ή έως τεσσάρων (4) ημερών, εάν συμπεριληφθούν έως δύο (2) αργίες, οποτεδήποτε μέσα στο σχολικό έτος −εξαιρουμένων των περιόδων ενδοσχολικών και πανελλαδικών εξετάσεων−, στο πλαίσιο εγκεκριμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων (προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αγωγής υγείας, πολιτιστικών

θεμάτων και αγωγής σταδιοδρομίας ή λοιπών καινοτόμων δράσεων και προγραμμάτων) και αφορούν στη συγκεκριμένη ομάδα μαθητών – εκπαιδευτικών οι οποίοι υλοποιούν τα προαναφερόμενα προγράμματα.

ΙΙ. Μετακινήσεις – επισκέψεις σε Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Κ.Π.Ε.)

Ειδικότερα, οι επισκέψεις αυτές πραγματοποιούνται για συμμετοχή σε εκπαιδευτικά προγράμματα των Κ.Π.Ε. για το περιβάλλον και την αειφόρο ανάπτυξη σύμφωνα με τις κατά έτος οδηγίες της αρμόδιας Διεύθυνσης του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.

Επισκέψεις στη Βουλή

ΤΙ ΘΑ ΙΣΧΥΣΕΙ ΑΠΌ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ

Οι επισκέψεις στο Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, ανάλογα με την απόσταση, μπορεί να συμπεριλαμβάνουν έως δύο (2) διανυκτερεύσεις, ενώ για τη νησιωτική Ελλάδα και τις ακριτικές-παραμεθόριες περιοχές έως τρεις (3) διανυκτερεύσεις. Στις ημέρες μετακίνησης δεν συνυπολογίζεται η μία διανυκτέρευση κατά τη διάρκεια της μετακίνησης των μαθητών με πλοία, στην περίπτωση που αυτά εκτελούν αποκλειστικά και μόνο βραδινά δρομολόγια. Οι επισκέψεις στη Βουλή των Ελλήνων πραγματοποιούνται από την έναρξη του διδακτικού έτους έως και δέκα (10) ημέρες πριν από τη λήξη των μαθημάτων.»

Απαιτούνται : α) Ηλεκτρονική επιβεβαίωση της αίτησης του σχολείου από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, στην οποία αναγράφεται η ονομασία του σχολείου, η ημέρα και η ώρα της επίσκεψης και ο αριθμός των προσκαλού- μενων μαθητών, β) Ετήσια έγκριση του προγράμματος των επισκέψεων στο Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων και της μετακίνησης των σχολείων από τον Γενικό Γραμματέα

του ΥΠ.Π.Ε.Θ.».

ΤΙ ΙΣΧΥΕ: Οι επισκέψεις στο Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, ανάλογα με την απόσταση, μπορεί να συμπεριλαμβάνουν έως δύο (2) διανυκτερεύσεις, ενώ για τη νησιωτική Ελλάδα και τις ακριτικές−παραμεθόριες περιοχές έως τρεις (3) διανυκτερεύσεις. Οι επισκέψεις στο Ίδρυμα

της Βουλής των Ελλήνων πραγματοποιούνται από την έναρξη του διδακτικού έτους έως και δεκαπέντε (15) ημέρες πριν από τη λήξη των μαθημάτων.

Aπαιτούνται: α) Ηλεκτρονική αίτηση του σχολείου στο

Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, β) Πρόσκληση του Προέδρου του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων, γ) Ετήσια έγκριση του προγράμματος των επισκέψεων στο Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων και της μετακίνησης των σχολείων από το Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.

Πηγή: ESOS

Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του αρχιεπισκόπου Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Aλβανίας Αναστασίου

«Eαυτόν εκένωσεν...» (Φιλιπ. 2:7)

«Παιδίον εγεννήθη ημίν» (Ησ. 9:6)

Οι αλήθειες που αναδύονται από την εορτή των Χριστουγέννων αιφνιδιάζουν. Συνήθως, η γαλήνη, η παιδική αθωότητα, η ευφροσύνη, η αγάπη, η δοξολογία, και η ελπίδα μαγνητίζουν την προσοχή. Υπάρχει όμως και κάτι που συχνά παραβλέπεται: η ανατροπή της αλαζονείας, μιας ροπής που κατά κανόνα οδηγεί το ανθρώπινο γένος σε φοβερές συγκρούσεις, τραγωδίες και αδιέξοδα.

Ο Χριστός «ουκ ήλθεν εν κόμπω αλαζονείας» (Α΄ Κλήμεντος), υπογραμμίζει ο αποστολικός πατήρ Κλήμης Ρώμης. Τα γεγονότα που σχετίζονται με την έλευση του Θεανθρώπου καταργούν, με τρόπο εκπληκτικό, με το ακτινοβόλο πρόσωπο του θείου Βρέφους, το γόητρο της αλαζονείας. Ο Ανέκφραστος, ο Απερινόητος και Παντοδύναμος Θεός, προσλαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση, δεν επιλέγει τη μορφή ενός καταξιωμένου σοφού, ενός ρωμαλέου γίγαντα, ενός ισχυρού αυτοκράτορα. Eρχεται ως βρέφος, ως αθώο παιδί. Και κατόπιν, σε όλη τη διάρκεια της ζωής Του, «εαυτόν εκένωσεν, μορφήν δούλου λαβών» (Φιλιπ. 2:7). Αντιστάθηκε σε κάθε τύπο αλαζονείας: στην επηρμένη εξουσία του Ηρώδη, τη θρησκευτική υπεροψία των Φαρισαίων και Γραμματέων, την κυβερνητική υπερηφάνεια του Πιλάτου.

Η αλαζονεία δεν έπαψε να υπονομεύει την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων και την πρόοδο της κοινωνίας. Και σήμερα, πάνω από 2.000 χρόνια μετά τη Γέννηση του Χριστού, η αλαζονεία, σε ποικίλες εκφράσεις, εξακολουθεί να καταδυναστεύει ποικιλότροπα την ανθρωπότητα. Το αυθεντικό χαρακτηριστικό της αλαζονείας το αποκαλύπτει ο Aγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «ότι γαρ ουδέν είναι νομίζει πάντας ανθρώπους προς εαυτόν, αυτός αποφαίνεται τούτο γαρ αλαζονεία». Η αλαζονεία συνοδεύεται από τη σκληρότητα, την αδικία, την παράνοια, τη βία. Δεν σέβεται την αξιοπρέπεια και την ελευθερία των άλλων. Κυρίως, περιφρονεί την αλήθεια, κατά τη φράση του Αγίου Κλήμεντος: «μετεώρους από της αληθείας ποιεί». Προκαλεί κάθε είδους καταστροφές, οδηγώντας συχνά τον αλαζόνα στην αυτοκαταστροφή. Oλοι σήμερα αναγνωρίζουν την ανάγκη παγκόσμιας ειρήνης και αλληλεγγύης. Αυτό, όμως, που κατά κανόνα παραβλέπεται, είναι μια κρίσιμη αλήθεια: ότι το αντίθετο της ειρήνης και της δικαιοσύνης δεν είναι ο πόλεμος και η οικονομική εκμετάλλευση, αλλά ο εγωκεντρισμός, ο οποίος είναι η ρίζα της αλαζονείας. Ο εγωκεντρισμός ατόμων, ομάδων, εθνών. Ο ιός της αλαζονείας μεταλλάσσεται μολύνοντας επικίνδυνα πολλούς ανθρώπους και όχι μόνο όσους βρίσκονται σε υψηλές θέσεις, πολιτικές, οικονομικές, εκκλησιαστικές, ακαδημαϊκές. Εμφανίζεται σε ευφυείς και προβεβλημένους αλλά και σε απαίδευτους και μικρονοϊκούς. Μολύνει πλούσιους αλλά και πτωχούς.

* * *

Ο καρκίνος της αλαζονείας, με τις πολυποίκιλες μεταστάσεις και μορφές, επανειλημμένως επισημαίνεται και ιδιαίτερα για όσους αποκτούν υψηλά αξιώματα: «Oσω μέγας ει, τοσούτω ταπεινού σεαυτόν, και έναντι Κυρίου ευρήσεις χάριν» (Σοφία Σειράχ 3:18). Η Βιβλική και Πατερική γραμματεία επεξεργάζονται και τονίζουν την αλήθεια, ότι: «O Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσιν χάριν».

Οι σύγχρονοι, βέβαια, ρυθμοί της κοινωνίας κολακεύουν ποικίλες μορφές αλαζονείας και είναι αντίθετοι στο πνεύμα της ταπεινοφροσύνης που εκπέμπει η εορτή των Χριστουγέννων. Το μήνυμα αυτό χάνεται μέσα στους εκκωφαντικούς θορύβους επιδείξεως και χλιδής, στην εξωτερική λάμψη και τη φαντασμαγορία. Η ταπεινοφροσύνη και η απλότητα στην ευδαιμονιστική εποχή μας φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου. Ακόμη και μέσα στα εκκλησιαστικά περιβάλλοντα, έστω και αν γίνεται πολύς λόγος για την ταπείνωση, ο τρόπος σκέψεως και συμπεριφοράς συχνά προδίδει μία λανθάνουσα οίηση. Παρά ταύτα, η ανατροπή της αλαζονείας που πραγματοποιήθηκε με την έλευση του Λόγου του Θεού και η κατά Χριστόν ταπείνωση καθορίζουν σταθερά το μυστικό της πνευματικής δυνάμεως και ακτινοβολίας της Εκκλησίας. Με τη θυσιαστική αγάπη των συνειδητά πιστών, «των εκζητούντων τον Κύριον». Το αποτελεσματικό αντίδοτο στον καρκινογενή εγωκεντρισμό το προσφέρει ο Ιησούς Χριστός –ο οποίος γεννήθηκε ταπεινά και ολοκλήρωσε την αποστολή Του με την άκρα ταπείνωση του Σταυρού–, το παράδειγμά Του, με τον λόγο Του: «Μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμι, και ταπεινός τη καρδία· και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11:29).

Ιδιαιτέρως καταλαβαίνουμε και δεχόμαστε την ακτινοβολία της Χάριτός Του με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Αυτό προ πάντων τονίζει την άκρα ταπείνωσή Του και μεταδίδει διαχρονικά τη Χάρη Του στην ανθρωπότητα. Και παραμένει, όπως διατρανώθηκε στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων τον Ιούνιο του 2016, το κατεξοχήν κέντρο της Ορθόδοξης πνευματικότητας και της ενότητας της Εκκλησίας.

Είθε, «ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακλιθείς Χριστός, ο αληθινός Θεός ημών», να μας ελευθερώνει από κάθε μορφή φανερής ή κρυφής αλαζονείας και από κάθε τύπο αιχμαλωσίας στον εγωκεντρισμό και τις ποικίλες παραλλαγές του. Και να μας αξιώνει να ζούμε με ταπείνωση και απλότητα ψυχής, ακολουθώντας τα ίχνη Του.

Χαρούμενα Χριστούγεννα, ευλογημένος και δημιουργικός ο νέος χρόνος.

Δημήτριος Καϊμάκης, «Ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ» (Ησ. 7,14)

Η εισήγηση του ομότιμου καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ στο 14ο Διεθνές Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Βιβλικών Σπουδών με θέμα: «Το πρόσωπο της Μητέρας του Χριστού στην Αγία Γραφή»

Πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές ενότητες που συνδέονται με τον μεσσιανισμό στον προφητικό λόγο. Με μια πρώτη ματιά στο κείμενο διαπιστώνουμε διαφορετικές δυνατότητες ερμηνείας του, που παραδίδονται στο ΜΤ, στους Ο΄ και στην καινή Διαθήκη.

Στο εβραϊκό κείμενο η ίδια η μητέρα είναι αυτή που θα δώσει στο παιδί της το όνομα Εμμανουήλ. Στους Ο΄, ο Άχαζ θα δώσει το όνομα Εμμανουήλ στον γιο της Παρθένου, ενώ στην Κ.Διαθήκη (Μθ. 1,23), ο λαός είναι αυτός που θα δώσει το όνομα Εμμανουήλ στο βρέφος.

Η εβραϊκή λέξη ‘almah’, που υπάρχει στο πρωτότυπο κείμενο, μπορεί να σημαίνει, είτε μια νέα κοπέλα, είτε μια νέα γυναίκα που παντρεύτηκε πρόσφατα. Το κείμενο πάντως των Ο΄ είναι ένας πολύτιμος μάρτυρας της αρχαίας εβραϊκής μετάφρασης. Οι Ο΄, όταν μετέφραζαν τη λέξη ‘almah’, ήξεραν πολύ καλά τί έλεγαν. Οι ευαγγελιστές, και στη συνέχεια όλη η χριστιανική παράδοση, είδαν στον στίχο αυτόν αναφορά στη γέννηση του Χριστού. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να τοποθετήσουμε την ενότητα στο ιστορικό της πλαίσιο.

Ο στίχος αυτός του προφήτη Ησαΐα εντάσσεται στην ενότητα Ησ. 7,10-17. Είναι από τις λίγες προφητείες του Ησαΐα που μπορούμε να χρονολογήσουμε με ακρίβεια. Βρισκόμαστε στην εποχή του συρο-εφραιμιτικού πολέμου. Βασιλιάς των Ασσυρίων τον καιρό αυτόν ήταν ο Τεγλάτ-Φαλασάρ ο Γ΄, ένας ισχυρός και αδιαφιλονίκητος μονάρχης. Στον χώρο της Συρίας και της Παλαιστίνης οργανώνεται από τον Ρεζίν, τον βασιλιά της Συρίας, συμμαχία που στόχο της έχει να εξεγερθεί κατά του Τεγλάτ-Φαλασάρ. Στη συμμαχία αυτήν προσχωρεί και ο Πεκά, ο βασιλιάς του βασιλείου του Ισραήλ, καθώς και άλλοι βασιλείς, κυρίως από τον χώρο των ακτών της Φοινίκης και της Παλαιστίνης. Στην ίδια συμμαχία θέλουν οι βόρειοι γείτονές τους να οδηγήσουν και τον βασιλιά του νότιου βασιλείου, τον Άχαζ. Ο νεαρός αυτός βασιλιάς δε θέλει να συγκρουστεί με τις ισχυρές στρατιές των Ασσυρίων, γι’ αυτό αρνείται να λάβει μέρος στη συμμαχία. Ο Ρεζίν όμως και ο Πεκά εκστρατεύουν κατά της Ιερουσαλήμ για να υποχρεώσουν τον Άχαζ να πολεμήσει μαζί τους εναντίον των Ασσυρίων. Ο βασιλιάς του Ιούδα, για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα με τους ισχυρούς του αντιπάλους δε διστάζει να ζητήσει τη βοήθεια των Ασσυρίων χωρίς να αναλογιστεί τις συνέπειες της πράξης του. ο προφήτης Ησαΐας διαβλέποντας τον κίνδυνο που θα διέτρεχε, όχι μόνον το βόρειο, αλλά και το νότιο βασίλειο, προσπαθεί να αποτρέψει τον Άχαζ να οδηγηθεί σε συμμαχία με τους Ασσυρίους. Για τον προφήτη, το βασίλειο της Συρίας καθώς και το βασίλειο του Ισραήλ δεν είχαν ελπίδα να σωθούν. Η καταστροφή τους ήταν δεδομένη. Αυτή όμως δε θα οφειλόταν στις ενέργειες των Ασσυρίων, αλλά θα ήταν αποτέλεσμα της σωτηριώδους ενέργειας του Θεού των Ιουδαίων. Μια προϋπόθεση θέτει μόνον ο προφήτης, την πίστη του βασιλά Άχαζ και του λαού του. Η πίστη αυτή δε συνίσταται στη αφηρημένη έκφραση του ότι ο Θεός υπάρχει και είναι μοναδικός, αλλά στηρίζεται στην εμπιστοσύνη του λαού προς τον Θεό του, λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που προέρχεται από την εκλογή του λαού αυτού από τον Θεό. Ο Θεός επέλεξε τον Ισραήλ, είναι ο Θεός του (Δευτ. 7,6 εξ), και είναι ο μόνος που μπορεί να τον σώσει. Αυτή η απόλυτη εμπιστοσύνη του στον Θεό, του απαγορεύει την προσφυγή σε άλλο στήριγμα ανθρώπινο, ή, πολύ περισσότερο, την προσφυγή στις ψεύτικες θεότητες που ισχυρίζονται ότι είναι δυνατότερες από τον Θεό του Ισραήλ.

Ο Ησαΐας εκθέτει στον νεαρό Άχαζ τη γνώμη του και τον προτρέπει να στηριχθεί στη δύναμη του Θεού του, και όχι σε ανθρώπινες δυνάμεις.

Το μήνυμα που υπάρχει στην ενότητα Ησ. 7,1-9 είναι μια διήγηση που αποτελεί το εξωτερικό περίγραμμα ενός προφητικού λόγου, που υπόσχεται και ενθαρρύνει. Δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε τις βασικές ιδέες στην ενθάρρυνση, την παρότρυνση για ηρεμία και όχι φόβο, και στην υπόσχεση ότι με την επίθεση που θα κάνουν οι εχθροί κατά της Ιερουσαλήμ δε θα κατορθώσουν τίποτε. Εδώ το γεγονός δεν αντιμετωπίζεται με ουδετερότητα, από κάποιον που ζει έξω από την πόλη, αλλά από από έναν κάτοικο της πόλης. Έτσι, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις εχθρικές επιθέσεις. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι η εσωτερική στάση των ανθρώπων που βιώνουν τα φοβερά και θαυμαστά αυτά γεγονότα. Ο προφήτης θέτει μια ερώτηση : θα αντιμετωπίσουν με πίστη όλες αυτές τις δυσκολίες; Γιατί μόνο μ’ αυτόν τον όρο θα μπορέσουν να τις ξεπεράσουν (Ησ. 7,9).

Ο λόγος αυτός αυτός για την πίστη μοιάζει να είναι απομονωμένος στον Ησαΐα, στην πραγματικότητα όμως συμβαίνει το αντίθετο. Ο Ησαΐας ανανεώνει εδώ, με σαφή τρόπο, μια αρχαία παράδοση, αυτήν που σχετίζεται με τον ιερό πόλεμο του Θεού. Όπως και άλλοτε, ο Θεός του Ισραήλ θα κατέβει για να πολεμήσει πάνω στο όρος Σιών. Σύμφωνα με τις προφητείες του Ησαΐα θα συμβεί το ίδιο με την εσχατολογική εμφάνιση του Θεού. Η έκκληση για πίστη αποτελεί μέρος μιας περίπλοκης παράδοσης ιδεών, που σχετίζονται με τη σωτηρία που θα επιφέρει ο Θεός. Πέρα από κάθε αμφισβήτηση υπάρχει το γεγονός ότι ο Ησαΐας αναβίωσε στην εποχή του, με μεγάλο δυναμισμό, την ιδέα πως οι μάχες του Θεού σώζουν τον λαό, αλλά αξιώνουν την πίστη του. Χαρακτηριστικό της εποχής είναι η αντίληψη του ιερού πολέμου ως καθαρό θαύμα. Η σωτήρια πράξη του Θεού ήταν ολότελα υπερβατική και καθόλου επιδεκτική οποιασδήποτε συνεργασίας.

Η αναμονή μιας μεγαλειώδους πράξης απελευθέρωσης στο εγγύς μέλλον, ήταν μια από τις όψεις του μηνύματος του Ησαΐα. Όλα εξαρτώνται από τον Άχαζ και τους και τους άρχοντες των Ιεροσολύμων. Θα επέτρεπε η δική τους στάση τη δράση του Θεού; Πίστη στον Ησαΐα σήμαινε, κάνω τόπο για την ενέργεια του Θεού, παραιτούμαι από την προσπάθεια να σωθώ μόνος μου. Έτσι, η έκκληση για πίστη πραγματώνεται στον Ησαϊα με τόνο αποφασιστικά αρνητικό. Μην αντικαθιστάτε τον Θεό με ανθρώπινα πολιτικά και στρατιωτικά μέτρα. Αυτή ήταν η θέση του προφήτη. Ο βασιλιάς Άχαζ όμως έχει διαφορετική γνώμη. Αυτός αρνείται να ζητήσει από τον Θεό το σημείο για το οποίο του μιλά ο Ησαΐας. Ο Θεός όμως επεμβαίνει πάλι στην ιστορία. Δίνει μόνος του το σημείο. Μια παρθένος θα συλλάβει, θα γεννήσει γιο, που θα τον ονομάσει Εμμανουήλ. Ο ερευνητής δεν πρέπει να ξεχνάει ποτέ ότι το κέντρο των δηλώσεων αυτών είναι η ιδέα του σημείου. Όμως σε τί συνίσταται το σημείο αυτό; Στη μητέρα; Στο παιδί, ή το όνομά του, ή την παράδοξη τροφή του; Η περισσότερο αληθοφανής υπόθεση είναι ότι το σημείο συνίσταται στο όνομα Εμμανουήλ, το οποίο θα δοθεί στο παιδί. Το όνομα αυτό που είναι συμβολικό και προφητικό, αγγέλει ότι η σωτηρία πλησιάζει. Παραλήπτης αυτού του μηνύματος είναι ο Άχαζ, ό οποίος με την άρνησή του τίθεται εκτός του σωτηριώδους γεγονότος που αρχίζει. Αυτό που θα συμβεί θα σημάνει γι’ αυτόν την κρίση. Η πολιτική απειλή σύντομα θα συντριβεί (στ. 16). Οι δύσκολες ημέρες της “επίσκεψης” του Γιαχβέ θα ανατείλουν για τον Άχαζ, τον οίκο του και τον λαό του. Μ’ αυτήν του την προφητεία ο Ησαϊας ανήγγειλε, μέσω του ονόματος ‘Εμμανουήλ’, τη σωτηρία για τους πιστούς και τη συμφορά για τους άπιστους, τονίζοντας ιδιαίτερα τη μεσσιανική σπουδαιότητα του Εμμανουήλ. Ήδη από την εποχή του Δαυίδ εκφράστηκε η ιδέα ότι ο Θεός τοποθέτησε στην Ιερουσαλήμ τον θρόνο του Δαυίδ, δίνοντάς του συγχρόνως υποσχέσεις που σχετίζονται με τη διαιώνιση της δυναστείας και την ευλογία του λαού του. το ερώτημα είναι, έως ποιό σημείο οι ιδέες αυτές ήταν γνωστές και κατανοητές από τη μεγάλη μάζα των κατοίκων της χώρας. Πράγματι, ακόμη και στο Δευτερονόμιο βρίσκουμε τα υπολείμματα μιας θεολογίας της οποίας ο προσανατολισμός ήταν σκόπιμα αμφικτυονικός, δηλαδή, όχι μοναρχικός ή μεσσιανικός. Δεν ξέρουμε τί μπορούσε να σημαίνει αυτό για τον πληθυσμό της μεσογειακής Ιουδαίας που αποτελούνταν από γεωργούς και ποιμένες, αλλά για την Ιερουσαλήμ η θεολογία αυτή αποτελούσε πηγή βασιλικής και ιερής έμπνευσης. Σύμφωνα με τα φαινόμενα, ο Ησαΐας έζησε σ΄αυτήν.

Σε μια άλλη ενότητα (Ησ. 11, 1-8) ο προφήτης αναφέρεται αναλυτικά στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μεσσία. Ως αρχή τίθεται το θέμα των εφοδίων που έλαβε ο ‘χριστός Κυρίου’ για να διοικήσει (στ. 2-3). Η εξουσία του θα εδρεύει όχι μόνο πάνω σε ένα χάρισμα, όπως συνέβαινε μέχρι τότε στον Ισραήλ, αλλά πάνω σε ένα σημαντικό αριθμό χαρισμάτων. Εάν ο Ησαΐας αποσαφηνίζει ότι το πνεύμα θα εναποτεθεί σ’ αυτόν, το κάνει για να αποκλείσει την πιθανότητα να θεωρήσουμε τη δωρεά του πνεύματος πρόσκαιρη, όπως κατά κανόνα συνέβαινε μέχρι τότε.

Στη δεύτερη παράγραφο βλέπουμε τον ‘χριστό Κυρίου’ να κυβερνά με τη δύναμη του πνεύματος που έλαβε (στ. 3-5). Η πρωταρχική του λειτουργία είναι αυτή του μεσάζοντα, του οποίου η μέριμνα στρέφεται κυρίως προς τους αδύναμους έναντι του νόμου. Όπως ακριβώς και στους βασιλικούς ψαλμούς (κυρίως Ψ, 72, 12-14), έτσι και στον Ησαΐα, πρώτη αποστολή του ‘χριστού Κυρίου’ θεωρείται ο θρίαμβος της δικαιοσύνης πάνω στη γη. Ο Ησαΐας ξεπερνά τα παραδοσιακά δεδομένα της βασιλικής θεολογίας, υπογραμμίζοντας ότι ο ‘χριστός Κυρίου’ για την εκτέλεση του έργου του, ως κριτή, διαθέτει ιδιότητες υπερφυσικές και σαφώς θεϊκές. Είναι παντογνώστης και η κατάκρισή του επιφέρει τον άμεσο θάνατο. Το τρίτο μέρος (στ. 6-8) κάνει λόγο για την παραδείσια ειρήνη που θα φέρει η βασιλεία του ‘χριστού του κυρίου’, και που θα αποτελεί παράγοντα τάξης και ηρεμίας, ακόμη και στην ίδια τη φύση. Η επαναστατικότητα στις δηλώσεις του Ησαΐα έγκειται στο ότι αυτές δεν αναφέρονται σε έναν σύγχρονο ‘χριστό’ που θα ανεβεί στον θρόνο προσωρινά, αλλά σε έναν μελλοντικό ‘χριστό’ που θα προέλθει από τη ρίζα του Ιεσσαί. Ο υπαινιγμός στον πατέρα του Δαυίδ μας ωθεί στη σκέψη ότι ο Ησαΐας πιστεύει στον ερχομό ενός νέου Δαυίδ που θα ανασκευάσει τη δόξα του αρχαίου βασιλείου του. Οι προσδοκίες αυτές συνεπάγονται μια αρνητική κριτική για τους σύγχρονους του Ησαΐα απογόνους του Δαυίδ και βλέπουν στον μέλλοντα ‘χριστό’ την ενσάρκωση της σωτηρίας, βεβαιώνοντας ότι οι σύγχρονοι δαυιδίδες έπαψαν να λειτουργούν ως σωτήρες. Πουθενά ωστόσο δεν αναφέρεται ότι οι μεσσιανικές αυτές προφητείες προκάλεσαν δυσανασχετίσεις στον χώρο της αυλής, ή ότι θεωρήθηκαν ώς πράξεις εσχάτης προδοσίας, ενώ στην πραγματικότητα ήταν, όντως. Όπως φαίνεται λοιπόν, οι προφήτες έκριναν όλο και πιο αυστηρά τους δαυιδίδες που βασίλευαν στην εποχή τους και ότι όλη η ιστορία των βασιλέων, από τον Δαυίδ και μετά, εξελίχθηκε γι’ αυτούς λανθασμένα.

Είναι αλήθεια ότι οι προφήτες δεν τοποθετούσαν τη έλευση του ‘χριστού Κυρίου’ σε κάποιο ακαθόριστο μέλλον. Σ΄ ό,τι αφορά τον Ησαΐα, είναι ολότελα σαφές ότι προσδοκούσε να δει τον Χριστό να ανεβαίνει στον θρόνο μέσα στο εγγύς μέλλον, για να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει τον ασσυριακό κίνδυνο. Στο πνεύμα του προφήτη, αυτό θα συμβεί αμέσως μετά την απελευθέρωση του λαού με την παρέμβαση του Θεού. Το παιδί που γεννιέται δεν είναι τυχαίο. Είναι ο ‘χριστός’, που σύμφωνα με τον ψαλ. 2:7 είναι ενωμένος με τον Γιαχβέ, ως Υιός του, από τη στιγμή της “στέψης” Του. Ο βασιλιάς αυτός είναι ένας άνθρωπος επιφορτισμένος με μια ανώτερη αποστολή. Η δύναμή του είναι μεγαλύτερη από πολλούς ηγεμόνες, αλλά ταυτόχρονα παρουσιάζεται και ως αντιπρόσωπος του Θεού. Δεν είναι λοιπόν υποτακτικός στον βασιλιά Γιαχβέ, στον θρόνο του οποίου κλήθηκε να ανέβει με την ιδιότητα του κυβερνήτη. Οι προφήτες αποφεύγουν να περιγράψουν τη βασιλεία. Ο Μιχαίας χρησιμοποιεί τη λέξη ‘βασιλιάς’ και εννοεί τον άρχοντα. Αναμφίβολα πρόκειται για πολεμική διάθεση απέναντι στους βασιλείς της Ιερουσαλήμ, που φέρονται ως αυτάρκεις κυρίαρχοι, χειραφετημένοι από την εξουσία του Θεού. Εφόσον ο Χριστός είναι ο αντιπρόσωπος του Θεού, έχει και το ανάλογο όνομα. Στο σημείο αυτό οι πληροφορίες δεν είναι σαφείς. Ο πρώτος τίτλος είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Πράγματι, όταν ο ‘χριστός Κυρίου’ καλείται σύμβουλος θαυμαστός, σημαίνει ότι γνωμοδοτεί μαζί με τον βασιλιά του σύμπαντος. Βρίσκεται συνεχώς σε διάλογο με τον Θεό για να κυβερνά τον κόσμο. Το ορθό και το δίκαιο αποτελούν τα θεμέλια του θρόνου, ενώ στο βασίλειό του υπάρχει η σωτηρία για πάντα.

Για περισσότερα στο: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Οδηγίες για την εκπόνηση των Δημιουργικών Εργασιών στο Γενικό Λύκειο (άρθρο 8 του Π.Δ. 46/2016) για το σχολικό έτος 2016-2017

ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ  ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΤΕ   ΠΑΡΑΤΗΜΑΤΑ  ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ)

Υπόδειγμα Ι: Σχέδιο Υποβολής Δ.Ε. του Εκπαιδευτικού και Κλίμακες Διαβαθμισμένων Κριτηρίων Αξιολόγησης της ΔΕ

Υπόδειγμα ΙΙ: Σχέδιο Υποβολής Δ.Ε. του Μαθητή ή της Ομάδας, οδηγίες σύνταξης της αναφοράς και οδηγίες για τη βιβλιογραφική καταχώρηση

Υπόδειγμα ΙΙΙ: Πίνακες Επιλογής Θεμάτων της Δ.Ε. κατά Θεματικό Πυλώνα και Γνωστικό Αντικείμενο (Τάξεις Α ́ και Β ́)

Υπόδειγμα ΙV: Ενδεικτικά Θέματα για ορισμένα Γνωστικά Αντικείμενα

Υπόδειγμα V: Συνοπτικό Διάγραμμα της Διαδικασίας Εκπόνησης της ΔΕ

Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου: «Να εγκαταλείψουμε τους εγωισμούς και την αλληλοϋπονόμευση»

«Να προσανατολιστούμε στην ενότητα και τη μεταξύ μας συνεργασία και να εγκαταλείψουμε τους εγωισμούς και την αλληλοϋπονόμευση», προτρέπει στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος. Συνιστά, μάλιστα, να προσανατολιστούμε στο εσωτερικό του ανθρώπου και όχι «σε απρόσωπους θεσμούς, άψυχους αριθμούς και στείρα δημοσιονομικά μεγέθη», προκειμένου να απεγκλωβιστούμε από την πολυεπίπεδη κρίση.

Επιπλέον, καλεί άπαντες να ξεπεράσουν το συλλογικό και ατομικό εγωισμό, με την επισήμανση ότι η Εκκλησία «ως Μητέρα και τροφός του γένους των ανθρώπων δεν θα παύσει με κάθε τρόπο να διακηρύττει ότι το μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων, φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφώσει το παρόν συνδημιουργώντας με τον αναμενόμενο ενανθρωπήσαντα Κτίστη το μέλλον».

Ακολουθεί ολόκληρο το μήνυμα του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος:

Αδελφοί μου και τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά,

«Παράδοξον Μυστήριον, οικονομείται σήμερον! Καινοτομούνται φύσεις, και Θεός άνθρωπος γίνεται»[1]

Το κοσμοσωτήριο γεγονός της ενανθρώπησης του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Υιού και Λόγου του Θεού, είναι όντως «παράδοξον μυστήριον». Η διαβεβαίωση αυτή δεν συνιστά μία υποκειμενική ιστορική τοποθέτηση αλλά μία δυναμική πρόσκληση, που απευθύνεται στον κάθε άνθρωπο, για να την επαληθεύσει στην εμπειρία της ζωής του.

«Μυστήριον» γιατί δεν υπακούει στη λογική στενότητα θεωρητικών αρχών, αλλά φανερώνεται και τελεσιουργείται μονάχα στην αγαπητική ευρύτητα της ελεύθερης και έμπρακτης ανταπόκρισης του ανθρώπου.

«Παράδοξον» γιατί θεμελιώνεται στην αντινομία να πηγάζει η ζωή από τη θυσία, ο πλούτος από την πτωχεία, η πληρότητα από την κένωση, η δόξα από τον Σταυρό.

Η φύση όλων των πραγμάτων «καινοτομείται» στον στίβο της απροϋπόθετης αγάπης. Αυτής της αγάπης που ως μοναδικό όρο θέτει την έξοδο από τον ατομισμό μας, της αγάπης που ανατρέπει κάθε είδους ανισότητες, της αγάπης που στηλιτεύει τις αδικίες, της αγάπης που δεν στρέφει αδιάφορα το πρόσωπό της μπροστά στην ποικιλία των ανθρωπίνων προβλημάτων, αλλά τολμά να θέτει το «δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων».

Η ζωντανή μαρτυρία καί ελπίδα της ανακαίνισης του κόσμου συνιστά ένα χειροπιαστό πνευματικό και συγχρόνως υλικό γεγονός, σαν την θεανθρώπινη υπόσταση του Χριστού, που δεν κραυγάζει αλλά σιγοκαίει, που εργάζεται αθόρυβα, σιωπηλά και διακριτικά την εκ θεμελίων αλλαγή των πάντων.

Αυτή είναι η μαρτυρία και η διακονία της Εκκλησίας: προσλαμβάνει την αγωνία και τον αγώνα του ανθρώπου, για να του αποκαλύψει ότι όσα μας πονούν μπορούν να θεραπευθούν ολοτελώς μόνο με τη βία του εκούσιου μαρτυρίου.

Το γεγονός ότι ο «Θεός άνθρωπος γίνεται» κατέλιπε αιώνια παρακαταθήκη ότι ο κόσμος αλλάζει πάντοτε μαρτυρικά. Διότι ο Δημιουργός δεν θέλησε να εγκαινιάσει τη σωτηρία χωρίς μαρτύριο, χωρίς θυσία, χωρίς πραγματική συμμετοχή Του στην αρρώστια και τον πόνο του θανάτου. Ενδύθηκε την ανθρώπινη αθλιότητα, για να την καταργήσει «μορφήν δούλου λαμβάνει», για να δωρίσει την ελευθερία.

Η ριζική αλλαγή συνεπώς αυτών που μας καταδυναστεύουν και η προοπτική εξόδου από την πολυεπίπεδη κρίση στην οποία είμαστε εγκλωβισμένοι, τόσο αληθεύει και εδραιώνεται, όσο κατευθύνεται πρωτίστως προς το εσωτερικό του ανθρώπου και όχι προς απρόσωπους θεσμούς, άψυχους αριθμούς και στείρα δημοσιονομικά μεγέθη αν δεν εγκαταλείψουμε τους εγωισμούς μας και την αλληλοϋπονόμευση και δεν προσανατολιστούμε στην ενότητα και την μεταξύ μας συνεργασία, δεν πρόκειται να αναδυθεί ρεαλιστικά η προοπτική να μεταμορφώσουμε θετικά και τα θεσμικά μας προϊόντα, τα οποία ανακυκλώνουν σήμερα την δίνη της κρίσης και δημιουργούν αποπνικτική ασφυξία, ιδίως στους πιο αδύνατους και εμπερίστατους.

Στον σπαρασσόμενο κόσμο μας, που πάσχει και νοσεί από τη βαρειά ασθένεια του συλλογικού και ατομικού εγωισμού, της επικυριαρχίας, της εκμετάλλευσης, η Αγία μας Εκκλησία, ως Μητέρα και τροφός του γένους των ανθρώπων δεν θα παύσει με κάθε τρόπο να διακηρύττει ότι το μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων, φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφώσει το παρόν συνδημιουργώντας με τον αναμενόμενο ενανθρωπήσαντα Κτίστη το μέλλον.

Κι αν μπροστά σε αυτή την ζωοποιό προοπτική η «πολυαρχία των ανθρώπων»[2] αντιδρά και βρυχάται, διότι διαισθάνεται ότι διακυβεύονται τα κατεστημένα συμφέροντά της, η Εκκλησία θα συνεχίζει να απευθύνει το μήνυμά της με ανυπόκριτο σεβασμό στην μοναδικότητα και στο ανεπανάληπτο του κάθε ανθρώπου: «Ο ουρανός και η γη, σήμερον προφητικώς ευφραινέσθωσαν. 'Αγγελοι και άνθρωποι, πνευματικώς πανηγυρίσωμεν ότι Θεός εν σαρκί επέφανε, τοις εν σκότει και σκιά καθημένοις»[3]. Ένα μήνυμα ορατής ελπίδας και πραγματικής χαράς για το πώς μπορούμε να διαλύσουμε το σκοτάδι και να διαβούμε στο Φως.

Ευλογημένα Χριστούγεννα

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος Β'

[1] Στιχηρόν ιδιόμελον Εσπερινού κς' Δεκεμβρίου, Ιωάννου Μοναχού.

[2] Δοξαστικόν Μ. Εσπερινού Χριστουγέννων, Κασίας

[3] Στιχηρόν ιδιόμελον Λητής κε' Δεκεμβρίου, Ιωάννου Μοναχού

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας

Ο Χριστός, που σήμερα γεννάται, μας είπε: "ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος". Ο Χριστός φιλανθρώπως δεσμεύθηκε να παραμείνει στο πλευρό μας. Ποιό αντίδωρο οφείλουμε στο Χριστό; Το αντίδωρο που οφείλουμε είναι η ειρηνική επανάσταση της συνειδήσεώς μας με λάβαρο την εντολή της αγάπης, την εντολή του συμβολαίου που υπογράψαμε με τον Θεό, αναφέρει μεταξύ άλλων στο Χριστουγεννιάτικο Μήνυμά του ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Πάσης Γης Αιγύπτου και Πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β'

Ακολουθεί το μήνυμα του πατριάρχη:

«Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η πορεία μας προς τη σωτηρία υπήρξε ανέκαθεν είτε πορεία συγκλίσεως προς το θέλημα του Δημιουργού μας είτε πορεία αποκλίσεως από αυτό λόγω υπερισχύσεως του δικού μας θελήματος. Η ταλάντευσή μας αυτή μεταξύ του θείου και του ιδίου θελήματος σφράγισε και εξακολουθεί να σφραγίζει - συχνά με τρόπο τραγικό - την πορεία μας προς τον φυσικό μας προορισμό, που δεν είναι άλλος από το να γίνουμε κατά χάριν κοινωνοί Θεού.

Ευρισκόμενοι στον παράδεισο της κοινωνίας με τον Κτίστη μας, λησμονήσαμε την ευεργεσία της Δημιουργίας και υψώσαμε σημαία ανταρσίας, αθετώντας το συμβόλαιο που κάναμε με τον Θεό. Ωστόσο ο Θεός, με πατρική στοργή και αγάπη, δεν μας εγκατέλειψε στην τραγωδία της πτώσεώς μας. Συγκαταβαίνοντας προς την αδυναμία μας, απεκάλυψε το θέλημά Του και, διά του Μωυσέως, μας προσέφερε δείκτες ορθής και φιλαδέλφου βιωτής.

Κι όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός μας προσέφερε δώρο μεγαλύτερο και από αυτό της Δημιουργίας. Μας προσέφερε το δώρο της Υιοθεσίας. Έστειλε τον Υιό Του τον Μονογενή για να μας φωτίσει την οδό της επιστροφής στην Πατρική αγκάλη. Αυτή τη φορά το συμβόλαιο του Θεού με τους ανθρώπους συγκεφαλαιώθηκε σε μια και μόνη παραίνεση: αγαπάτε αλλήλους. Η ανυπόκριτη αγάπη αναγορεύθηκε σε στάση και τρόπο ζωής. Τρόπο ζωής που μετράται με την ετοιμότητά μας να αναγνωρίσουμε στο πρόσωπο του άλλου όχι απλά τον συνάνθρωπο, αλλά τον αδελφό. 

Κι όμως σήμερα λησμονούμε το θείο θέλημα. Επιθυμούμε εμείς να αποφασίζουμε αν θα δεχθούμε ή θα αρνηθούμε το δώρο της νέας ζωής. Επιθυμούμε εμείς να ορίζουμε τον τερματισμό της επίγειας ζωής μας. Επιθυμούμε εμείς να δώσουμε νέα σημασία στον θεόδοτο θεσμό της οικογενείας. Επιθυμούμε εμείς να κυβερνάμε την κτίση όχι ως εχέφρονες οικονόμοι, αλλά ως στυγνοί εκμεταλλευτές. Επιθυμούμε εμείς είτε να καταπιέζουμε την πίστη στον Θεό, είτε να την μετατρέπουμε σε μέσο επιβολής μισάνθρωπων ιδεολογιών.

Κι αφού βάλαμε τον Θεό στο περιθώριο και καταργήσαμε τα σύνορα με την τεχνολογία, ήρθε ο φόβος να υψώσει νέα τείχη. Φόβο νιώθουμε, διότι υπάρχουν γύρω μας ανθρώποι αποφασισμένοι να καταπατήσουν τις ζωές άλλων, για να επιβάλλουν μισανθρώπως το δικό τους θέλημα. Νιώθουμε όπως ο Αλεξανδρινός ποιητής που απελπισμένα ομολογεί: "Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη".

Ο κόσμος που βγήκε βαριά πληγωμένος από τον παραλογισμό των δύο παγκοσμίων πολέμων, τώρα πλέον αντιμετωπίζει μια απειλή καθόλου συμβατική, αλλά μάλλον υπέρμετρα ασσύμετρη. Το κατ' εικόνα Θεού στον άνθρωπο έχει αμαυρωθεί τόσο πολύ, καθώς ο άνθρωπος ενέδωσε στο ίδιο θέλημα, ώστε η προοπτική της ομοιώσεως προς τον Θεό να φαντάζει απελπιστικά μακρινή.

Κι όμως ο Χριστός, που σήμερα γεννάται, μας είπε: "ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος." Ο Χριστός φιλανθρώπως δεσμεύθηκε να παραμείνει στο πλευρό μας. Ποιό αντίδωρο οφείλουμε στο Χριστό; Το αντίδωρο που οφείλουμε είναι η ειρηνική επανάσταση της συνειδήσεώς μας με λάβαρο την εντολή της αγάπης, την εντολή του συμβολαίου που υπογράψαμε με τον Θεό. Η ειρηνική αυτή επανάσταση οφείλει να αντιστρέψει το εκκρεμές της ιστορίας από το ίδιο θέλημα στο θέλημα του Θεού.

Έχουμε το ελαφρυντικό της αγνοίας ή της παρανοήσεως του θείου θελήματος; Όχι! Διότι η αλήθεια εκφράστηκε ευαγγελικώς και συγκεφαλαιώθηκε σε μια και μόνο λέξη: έλεος. Ο Κύριος μας είπε: ψωμίστε τον πεινασμένο, ξεδιψάστε τον διψασμένο, ντύστε τον γυμνό, φιλοξενήστε τον αναγκεμένο, απαλύνετε τον πόνο του ασθενούς, επισκεφθείτε τον φυλακισμένο. Δηλαδή μοιραστείτε, αγαπήστε, κοινωνήστε τον πόνο του άλλου. Ενδιαφερθείτε για το δίκαιο του άλλου, μην ανέχεστε την υποκρισία των πολλών.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής είπε: «Ο Θεός δεν θέλει μόνος να μας σώσει... Πάντοτε βοηθεί, πάντα προφθάνει, αλλά θέλει και εμείς να εργαστούμε, να κάνουμε εκείνο που μπορούμε». Ο Θεός σέβεται την ελευθερία μας, αλλά πάντα προσμένει να απλώσουμε το χέρι. Προσμένει να συνεργήσουμε, να κάνουμε αυτό που μπορούμε, ώστε να πετύχουμε αυτό που ευαγγελίστηκε ο Κύριός μας, που σήμερα γεννάται: την επιστροφή στην κοινωνία με τον Θεό.

Χρόνια Πολλά!

†Ο Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής

Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄

Εν τη Μεγάλη Πόλει

της Αλεξανδρείας

Χριστούγεννα 2016».

Πηγή: Νέα Κρήτη

Κάθε πράξη και μορφή βίας καταδικάζει ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος στο Χριστουγεννιάτικο Μήνυμά του

Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του καταγγέλλει κάθε τρομοκρατική ή και πολεμική βία, «πάσαν πράξιν κατακτήσεως ή σφετερισμού ξένων εδαφών, πυρπολήσεως ιερών σεβασμάτων των θρησκειών, βασανισμού ανθρώπων και εκμεταλλεύσεως αιχμαλώτων και δη αμάχων γυναικοπαίδων». Απευθύνει έκκληση να παραμείνουν οι χριστιανοί στις πατρογονικές εστίες τους στη Μέση Ανατολή και εύχεται στο χριστεπώνυμο ποίμνιο όπου γης «την χάριν, την δύναμιν, την ειρήνην και την ευλογίαν του δι' ημάς σαρκί νηπιάσαντος και εκ της Αειπαρθένου Μαρίας κατά σάρκα τεχθέντος Θεού και Σωτήρος ημών Κυρίου Ιησού Χριστού».

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ’

ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2016

Ο Πατήρ ηυδόκησε. Ο Λόγος σαρξ εγένετο.

Και η Παρθένος έτεκε Θεόν ενανθρωπήσαντα

Αστήρ μηνύει. Μάγοι προσκυνούσι.

Ποιμένες θαυμάζουσι και η κτίσις αγάλλεται.

(Τροπάριον Αίνων των Χριστουγέννων).

Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική του Χριστού Εκκλησία εορτάζει σήμερον πανηγυρικώς μυστήριον «ξένον και παράδοξον» και ευαγγελίζεται τούτο «εν χαρά μεγάλη σφόδρα» εις άπαντα τον κόσμον έως εσχάτου της γης. Η Εκκλησία εορτάζει το υπερφυές και εξαίσιον γεγονός ότι ο Θεός Πατήρ, ο Δημιουργός και Κυβερνήτης του σύμπαντος, εξ άκρας αγάπης και ευσπλαγχνίας κινούμενος, ανεδημιούργησε, ανεγέννησε και ανέπλασε τον φθαρέντα υπό της αμαρτίας άνθρωπον, εν τω προσώπω του Μονογενούς Υιού και προαιωνίου Λόγου Αυτού. Η Εκκλησία παρέλαβε εξ αποκαλύψεως ότι εξεπληρώθη η επαγγελία του Θεού προς τους προφήτας. Ότι, «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου» (Γαλ. 4, 4), επί Καίσαρος Οκταβιανού Αυγούστου (Λουκ. 2, 1), ετέχθη κατά σάρκα εις Βηθλεέμ της Ιουδαίας, ο εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου εις Ναζαρέτ της Γαλιλαίας σαρκωθείς και ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού. (Λουκ. 1, 34). Ο Χριστός Ιησούς «εν μορφή Θεού υπάρχων, εγένετο εν ομοιώματι ανθρώπων, έλαβε δούλου μορφήν, ευρέθη σχήματι ως άνθρωπος» (Φιλιπ. 2, 6 κ 7), «γενόμενος εκ γυναικός, γενόμενος υπό νόμον, ίνα οι άνθρωποι την υιοθεσίαν απολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4), ίνα «γίνωμεν τέκνα Θεού» (Ιωάν. 1, 12).

Αύτη υπήρξεν η οικονομία του Θεού δια την ανακαίνισιν της ανθρωπότητος. Κατά τον ιερόν υμνωδόν, «ο αχώρητος παντί εχωρήθη εν γαστρί, ο εν κόλποις του Πατρός και εν αγκάλαις της μητρός». Κατά τον θεοφόρον της Εκκλησίας Πατέρα Αθανάσιον τον Μέγαν, «ο ασώματος και άφθαρτος και άυλος του Θεού Λόγος παρεγένετο εις τήν ημετέραν χώραν καί ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν, εφανέρωσεν εαυτόν δια σώματος, ίνα ημείς του αοράτου Πατρός έννοιαν λάβωμεν και αυτός υπέμεινε την παρ’ανθρώπων ύβριν, ίνα ημείς αθανασίαν κληρονομήσωμεν» (Περί Ενανθρωπήσεως, κεφ. 8 κ 54). 

Ωσαύτως κατά τον θεοφόρον Πατέρα άγιον Κύριλλον Αλεξανδρείας, «επέφανεν ημίν ο Μονογενής του Θεού Λόγος, όν η αγία Θεοτόκος και απειρόγαμος Μαρία εκ Παρθενικών λαγόνων εβλάστησε, τό ζωοποιόν βλάστημα, ο ενανθρωπήσας Θεός, ο ελεύθερος εν δούλου μορφή, ο καθ’ ημάς δι’ ημάς, και σαρξ εγένετο - ουκ εν ανθρώπω γέγονε - αλλά σαρξ γέγονε, τουτέστιν άνθρωπος, ουκ αποβεβληκώς το είναι Θεός, αλλ’ εν προσλήψει σαρκός μεμενηκώς όπερ ην». (Ομιλία Β , Λεχθείσα εν Εφέσω, PG 77, 988C-989Α), «εμψυχωμένος ψυχή λογική εν τη μια υποστάσει του Λόγου σεσαρκωμένη» ( Προς Νεστόριον, Επιστολή XVII, PG. 77, 116 C).

Εις το αποκαλυπτόμενον τούτο θειότατον μυστήριον καλείται μάρτυς, συμμέτοχος και συνεργός η ανθρωπότης, χάριν της οποίας και ετελεσιουργήθη. Απλοί ποιμένες αγραυλούντες καλούνται δια στρατιάς αγγέλων, ψαλλόντων εις τον ουρανόν τούτον της Βηθλεέμ, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2, 14 ). Καλούνται, ίνα ίδωσι εις τα ίδια και γνώριμα αυτών, ήτοι εις την φάτνην των αλόγων ζώων, τον νεογέννητον Χριστόν. Αλλά και θεράποντες της επιστήμης, μάγοι Περσών βασιλείς, καλούνται κατά τον υμνωδόν «υπό του ουρανού δι’ αστέρος και προσφέρονται ως απαρχή της εξ εθνών Εκκλησίας εις το κείμενον Νήπιον εν φάτνη, τούτους δε κατέπληττον ου σκήπτρα και θρόνοι, αλλ’ εσχάτη πτωχεία, ουδέν γαρ ευτελέστερον σπηλαίου, ουδέν δε ταπεινότερον σπαργάνων, εν οις διέλαμψε ο πλούτος της Θεότητος Αυτού».

Την κατά την ενανθρώπησιν και κατά σάρκα γέννησιν, κένωσιν, πτωχείαν και ομοίωσιν κατά πάντα τοις ανθρώποις εκτός αμαρτίας ενεστερνίσθη ο Κύριος και εις όλον τον επί της γης βίον αυτού. Εταύτισεν Εαυτόν μετά του προσλήμματος Αυτού, ήτοι του ανθρώπου, εις όλα τα αδιάβλητα ανθρώπεια πάθη έως και τον θάνατον. Διέφυγε τον κίνδυνον της εξουσιαστικής μανίας του Ηρώδου ουχί εν τη θεϊκή δυνάμει Αυτού ή εν βία αλλά εν τη ενδύσει και δυνάμει της ανθρωπίνης αδυναμίας, μετοικών εκ Βηθλεέμ εις Αίγυπτον και εκείθεν δι’ αγγέλου εις Ναζαρέτ προσκαλούμενος, εξ ης και την προσωνυμίαν Ναζωραίος προσέλαβε και εξ ης ενηλικιωθείς και βαπτισθείς υπό Ιωάννου εις Ιορδάνην εκήρυξεν ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν. Εχάραξε ριζικήν τομήν και καμπήν εις την ανθρωπίνην ζωήν και ιστορίαν, ήτοι την νέαν περίοδον της χάριτος, της Καινής Διαθήκης, εν η ευηργέτησε και ιάσατο ασθενείς, ανέστησε νεκρούς και προσήνεγκεν τω Πατρί εν τω σταυρώ το προσληφθέν σώμα Αυτού, και ανέστη εκ νεκρών, ίνα συναναστήση τους πιστεύοντας εις Αυτόν.

Το έργον Αυτού της ειρήνης, συγγνώμης, συνδιαλλαγής, δικαιοσύνης, αγιασμού και σωτηρίας, αναληφθείς εις ουρανούς ο Κύριος, ανέθεσεν εν Αγίω Πνεύματι εις τους αγίους Αυτού μαθητάς και αποστόλους, εις το σώμα Αυτού, την Εκκλησίαν. Αύτη δια μέσου των αιώνων και σήμερον, αποτελεί την φανέρωσιν της βασιλείας του Θεού, την οποίαν εισήγαγεν εις τον κόσμον ο μεγάλης βουλής άγγελος, ο άρχων της ειρήνης, ο Ενανθρωπήσας Κύριος Ιησούς Χριστός. Αύτη κατακοσμεί τα ήθη των ανθρώπων, κηρύττει, ως εδιδάχθη παρά του ιδρυτού αυτής, ειρήνην τοις μακράν και τοις εγγύς, αγάπην εις τον πλησίον αλλά και εις τον εχθρόν δια μεταμόρφωσιν του πεπτωκότος κόσμου εις παράδεισον, την επιστροφήν του πλανηθέντος ανθρώπου εις το πρωτόκτιστον αυτού κάλλος και την συμμετοχήν αυτού εις την δόξαν του Χριστού παρά τω Πατρί.

Η των Ιεροσολύμων Μήτηρ των Εκκλησιών μαρτυρεί και διακονεί το μυστήριον του αγγελικού ύμνου, της «επί γης ειρήνης και εν ανθρώποις ευδοκίας», εις τους τόπους, εις τους οποίους τούτο απεκαλύφθη. Σήμερον δε, ημέρα της εορτής της του Χριστού κατά σάρκα γεννήσεως, βιοί τούτο εις το απέριττον τούτο και θεοδέγμον Σπήλαιον και εις την Κωνσταντίνειον και Ιουστινιάνειον ταύτην Βασιλικήν, την αποτελούσαν ευλογίαν και προστασίαν όλων των κατοίκων της Αγίας Γης και δη των της Βηθλεέμ.

Από του ιερού τούτου εκκλησιαστικού μνημείου καταγγέλλομεν πάσαν πράξιν τρομοκρατικής ή και πολεμικής βίας, πάσαν πράξιν κατακτήσεως ή σφετερισμού ξένων εδαφών, πυρπολήσεως ιερών σεβασμάτων των θρησκειών, βασανισμού ανθρώπων και εκμεταλλεύσεως αιχμαλώτων και δη αμάχων γυναικοπαίδων και ποιούμεθα έκκλησιν υπέρ των χριστιανών της Αγίας Γης, ίνα παραμένωσι εις τας πατρογονικάς αυτών εστίας της Μέσης Ανατολής, ευχόμεθα δε εις το ευσεβές χριστεπώνυμον ποίμνιον Ημών εις την Αγίαν Γην και οπουδήποτε γης και εις τους προσερχομένους εκ περάτων της γης ευλαβείς προσκυνητάς την χάριν, την δύναμιν, την ειρήνην και την ευλογίαν του δι’ ημάς σαρκί νηπιάσαντος και εκ της Αειπαρθένου Μαρίας κατά σάρκα τεχθέντος Θεού και Σωτήρος ημών Κυρίου Ιησού Χριστού.

Εν τη Αγία Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2016

Διάπυρος προς Κύριον ευχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Πηγή: Real

Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου για τα Χριστούγεννα 2016

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ 

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

"Χριστοῦ δ᾿ ἐνανθρώπησις, ἄλλη μοι πλάσις" .

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ πεφιλημένα,

Ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, τὸν ἀξιώσαντα ἡμᾶς καὶ ἐφέτος νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν μεγάλην ἑορτὴν τῆς ἐν "Βηθλεὲμ τῇ μικρᾷ" κατὰ σάρκα Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Ἑορτάζει ἐν χαρᾷ πεπληρωμένῃ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία, ἧς "σάρκα ἀνέλαβεν" ὁ Χριστὸς σαρκωθείς , καταστήσας αὐτὴν "κόσμον τοῦ κόσμου" . Σκιρτᾷ διὰ τὰς θείας εὐλογίας ὄχι μόνον σύνολον τὸ ἀνθρώπινον γένος, ἀλλὰ "πᾶσα ἡ κτίσις". "Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται˙ Χριστοῦ τεχθέντος ἐκ τῆς Παρθένου".

Ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ "πρῶτον ἀκίνητον" τῶν Ἀρχαίων, ὁ Θεὸς ἡμῶν εἶναι καθ᾿ ἑαυτὸν κοινωνία ἀγάπης καὶ κινεῖται ἐν χρόνῳ ἀγαπητικῶς πρὸς τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν κόσμον. "Ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ᾿ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς".

Ὁ προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος ἔδωκεν εἰς τὸν ἄνθρωπον τὸ "εἶναι", χαρίζεται εἰς αὐτὸν διὰ τῆς Ἐνανθρωπήσεώς Του τὸ "εὖ εἶναι". "Τοῦτό ἐστιν ἡμῖν ἡ πανήγυρις, τοῦτο ἑορτάζομεν σήμερον, ἐπιδημίαν Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπους, ἵνα πρὸς Θεὸν ἐκδημήσωμεν, ἢ ἐπανέλθωμεν..., ἵνα τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποθέμενοι τὸν νέον ἐνδυσώμεθα, καὶ ὥσπερ ἐν τῷ Ἀδὰμ ἀπεθάνομεν οὕτως ἐν τῷ Χριστῷ ζήσωμεν, Χριστῷ καὶ συγγεννώμενοι καὶ συσταυρούμενοι καὶ συνθαπτόμενοι καὶ συνανιστάμενοι" . Εἰς πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον εἶναι πλέον ἀνοικτὴ ἡ ὁδὸς τῆς κατὰ χάριν Θεώσεως. Ὅλοι εἴμεθα "Θεοῦ χωρητικοί". "Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ˙ πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ".

Δυστυχῶς, τὸ Εὐαγγέλιον τῶν Χριστουγέννων κηρύσσεται καὶ πάλιν εἰς ἕνα κόσμον, ὅπου ἠχεῖ ἡ κλαγγὴ τῶν ὅπλων, ὅπου ἀσκεῖται ἀπρόκλητος βία εἰς βάρος ἀτόμων καὶ λαῶν, ὅπου κυριαρχεῖ ἀνισότης καὶ κοινωνικὴ ἀδικία. Ἀφόρητος εἶναι ἡ κατάστασις εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκονται τὰ ἀναρίθμητα παιδία, θύματα πολεμικῶν συγκρούσεων, ἐκρύθμων καταστάσεων, ποικιλωνύμων ἐκμεταλλεύσεων, διωγμῶν καὶ διακρίσεων, πείνης, πενίας καὶ ἐπωδύνων στερήσεων.

Κατὰ τὸν παρελθόντα Ἀπρίλιον εἴχομεν τὴν εὐκαιρίαν, μετὰ τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καὶ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου, νὰ διαπιστώσωμεν ἰδίοις ὄμμασιν ἐν Λέσβῳ τὰς περιπετείας τῶν προσφύγων καὶ τῶν μεταναστῶν καὶ ἰδίως τὰ ὀξέα προβλήματα τῶν ταλαιπωρημένων παιδίων, τῶν ἀθώων καὶ ἀνυπερασπίστων θυμάτων τῆς πολεμικῆς βίας, τῶν φυλετικῶν καὶ θρησκευτικῶν διακρίσεων καὶ τῆς ἀδικίας, ὁ ἀριθμὸς τῶν ὁποίων αὐξάνει συνεχῶς.

Ἡ ἑορτὴ τοῦ νηπιάσαντος δι᾿ ἡμᾶς Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ παιδίου Χριστοῦ, τὸν ἀφανισμὸν τοῦ ὁποίου ζητεῖ ἡ κοσμικὴ ἐξουσία συμφώνως πρὸς τὸν Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον , εἶναι ὑπόμνησις καὶ κλῆσις νὰ μεριμνήσωμεν διὰ τὰ παιδία, νὰ προστατεύσωμεν τὰ εὐάλωτα αὐτὰ θύματα καὶ νὰ σεβασθῶμεν τὴν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας.

Τὰ παιδία καὶ αἱ εὐαίσθητοι ψυχαί των ἀπειλοῦνται βεβαίως καὶ εἰς τὰς χώρας τοῦ ἀνεπτυγμένου οἰκονομικῶς καὶ σταθερωτέρου πολιτικῶς κόσμου, ἀπὸ τὴν μεγάλην κρίσιν τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογενείας, ἀπὸ ποικιλομόρφους παρεμβάσεις καὶ τὴν ἄσκησιν σωματικῆς καὶ ψυχικῆς βίας. Ἀλλοιώνεται ἡ παιδικὴ ψυχὴ ἐκ τῆς καταλυτικῆς ἐπιρροῆς τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων καὶ ἰδίως τῆς τηλεοράσεως καὶ τοῦ διαδικτύου εἰς τὴν ζωήν των καὶ ἀπὸ τὴν ριζικὴν ἀλλαγὴν τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ περιβάλλοντος. Ὁ ἄκρατος οἰκονομισμὸς τὰ μετατρέπει ἐνωρὶς εἰς καταναλωτὰς καὶ ὁ εὐδαιμονισμὸς ἐξαφανίζει ταχύτατα τὴν παιδικὴν ἀθωότητα.

Ἐν ὄψει τῶν κινδύνων αὐτῶν ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπευθυνθεῖσα "μετ᾿ ἰδιαιτέρας ἀγάπης καὶ στοργῆς" πρὸς τὰ παιδία καὶ τοὺς νέους, ἀναφέρει ἐν τῇ Ἐγκυκλίῳ αὐτῆς τὰ ἑξῆς: "Μέσα εἰς τὸν κυκεῶνα τῶν ἀλληλοαναιρουμένων ὁρισμῶν τῆς ταυτότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, ἡ ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία προβάλλει τὰ Κυριακὰ λόγια, "ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν" καὶ τὸ "ὅς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν" , ὡς καὶ ὅσα ἀναφέρει ὁ Σωτὴρ ἡμῶν δι᾿ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι "κωλύουν" τὰ παιδία νὰ Τὸν πλησιάσουν καὶ δι᾿ ὅσους τὰ "σκανδαλίζουν".

Τὸ μυστήριον τῶν Χριστουγέννων συμπυκνοῦται εἰς τοὺς λόγους τοῦ Κοντακίου τῆς ἑορτῆς "Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός". Ὁ Θεὸς Λόγος ὡς παιδίον καὶ τὸ παιδίον ὡς Θεὸς ἀποκαλύπτεται εἰς ἀνθρώπους μὲ "καθαρὰν καρδίαν" καὶ μὲ τὴν ἁπλότητα τοῦ παιδίου. Τὰ παιδία κατανοοῦν ἀληθείας, τὰς ὁποίας "οἱ σοφοὶ καὶ οἱ συνετοὶ" ἀδυνατοῦν νὰ προσεγγίσουν. "Ἀπὸ παιδιὰ καὶ μόνον φτιάχνεις Ἱεροσόλυμα", σημειώνει ὁ Ἐλύτης εἰς τὸ "Ἐκ τοῦ πλησίον".

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν πρὸς πάντας, νὰ σέβωνται τὴν ταυτότητα καὶ τὴν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Ἐνώπιον τῆς παγκοσμίου προσφυγικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία θίγει κατ᾿ ἐξοχὴν τὰ δικαιώματα τῶν παιδίων, ἐνώπιον τῆς μάστιγος τῆς παιδικῆς θνησιμότητος, τῆς πείνης, τῆς παιδικῆς ἐργασίας, τῶν σωματικῶν κακώσεων καὶ τῆς ψυχολογικῆς βίας, ἀλλὰ καὶ τῶν κινδύνων ἀλλοιώσεως τῆς παιδικῆς ψυχῆς λόγῳ τῆς ἀνεξελέγκτου ἐκθέσεώς των εἰς τὴν ἐπιρροὴν τῶν συγχρόνων ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐπικοινωνίας καὶ τῆς καθυποτάξεως αὐτῶν εἰς τὸν καταναλωτισμόν, ἀνακηρύσσομεν τὸ 2017 Ἔτος προστασίας τῆς ἱερότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, καλοῦντες πάντας νὰ ἀναγνωρίζουν καὶ νὰ σέβωνται τὰ δικαιώματα καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῶν παιδίων.

Ὅπως τονίζεται εἰς ἕτερον σπουδαῖον κείμενον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸν λόγον αὐτῆς, δὲν ἀποβλέπει πρωτίστως «εἰς τὸ νὰ κρίνῃ καὶ νὰ καταδικάσῃ τὸν κόσμον» , ἀλλὰ εἰς τὸ νὰ προσφέρῃ εἰς αὐτὸν ὡς ὁδηγὸν τὸ Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐλπίδα καὶ βεβαιότητα ὅτι τὸ κακόν, ὑπὸ οἱανδήποτε μορφήν, δὲν ἔχει τὸν τελευταῖον λόγον εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀφεθῇ νὰ κατευθύνῃ τὴν πορείαν της».

Προσκυνοῦντες ἐν ταπεινώσει καὶ κατανύξει τὸν Σωτῆρα ἡμῶν, ὅστις ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους, καὶ ἀνυμνοῦντες ᾄσμασιν ἐνθέοις τὸ μέγεθος τῆς περὶ ἡμᾶς θείας Οἰκονομίας, κλίνοντες τὸ γόνυ ἐνώπιον τῆς βρεφοκρατούσης Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀπευθύνομεν ἐκ τοῦ ἀκοιμήτου Φαναρίου τὸν ἑόρτιον χαιρετισμὸν «Χριστὸς γεννᾶται˙ δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν˙ ἀπαντήσατε» πρὸς τὰ μακρὰν καὶ τὰ ἐγγὺς τέκνα τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας καὶ ἀποστέλλομεν πρὸς αὐτὰ τὰς πατρικὰς εὐχὰς καὶ τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐλογίαν.

«Ἐνδυναμούμενοι ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» , ἂς ἀγωνισθῶμεν ἅπαντες ἐν ὁμοψυχίᾳ, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς καινῆς ἐν Ἐκκλησίᾳ ζωῆς, τηροῦντες ὅσα ἐνετείλατο ἡμῖν ὁ Κύριος, ὁ ὢν μεθ᾿ ἡμῶν «πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» .



Χριστούγεννα ‚βις΄
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Επιμόρφωση εκπαιδευτικών στην περιγραφική αξιολόγηση, τα Π.Σ. Ξένων Γλωσσών, Θρησκευτικών και για την υποστήριξη της εκπαίδευσης παιδιών προσφύγων

Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, η οποία θα διαρκέσει μέχρι 31-12-2018 προγραμματίζει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.), σύμφωνα με τη σχετική πρόσκληση της Ειδικής Γραμματείας ΕΣΠΑ. Ανάμεσα στις δράσεις υπάρχουν και δύο που αφορούν στην Επιμόρφωση εκπαιδευτικών για τις ειδικότητες για τις οποίες έχουν ήδη εκδοθεί νέα Προγράμματα Σπουδών και συγκεκριμένα αυτές των μαθημάτων των Ξένων Γλωσσών και των Θρησκευτικών. Ειδικότερα προβλέπεται: Επιμόρφωση εκπαιδευτικών στα Νέα Προγράμματα Σπουδών των Ξένων Γλωσσών - Πρόγραμμα Σπουδών των Ξένων Γλωσσών (ΕΠΣ-ΞΓ) και Πρόγραμμα Εκμάθησης Αγγλικής στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία (ΠΕΑΠ). Αντικείμενο της Δράσης αποτελεί η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ξένων γλωσσών κλάδων ΠΕ05 (Γαλλικής), ΠΕ06 (Αγγλικής), ΠΕ07 (Γερμανικής) και ΠΕ34 (Ιταλικής) στην αξιοποίηση και εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών των Ξένων Γλωσσών στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Ενιαίο Πρόγραμμα Σπουδών των Ξένων Γλωσσών - ΕΠΣ-ΞΓ και Πρόγραμμα Εκμάθησης Αγγλικής στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία - ΠΕΑΠ). Τη σχολική χρονιά 2016 - 2017 υιοθετείται το Ενιαίο Πρόγραμμα Σπουδών για τις Ξένες Γλώσσες (ΕΠΣ-ΞΓ), το οποίο είναι κοινό για όλες τις ξένες γλώσσες του σχολείου και ενιαίο για την Πρωτοβάθμια και την Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ενδεικτικές δράσεις υλοποίησης: 1. Παραγωγή επιμορφωτικού – υποστηρικτικού υλικού, 2. Εσωτερική αξιολόγηση του επιμορφωτικού προγράμματος, 3. Επιμόρφωση σχολικών συμβούλων και εκπαιδευτικών ξένων γλωσσών (διά ζώσης, εξ ́ αποστάσεως) 4. Άλλες υποστηρικτικές δράσεις Επιμόρφωση εκπαιδευτικών στα Νέα Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών. Αντικείμενο της Δράσης αποτελεί η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών κλάδου ΠΕ01 (Θεολόγων) και των σχολικών συμβούλων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (Δασκάλων / ΠΕ70) στην αξιοποίηση και εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Περιλαμβάνει την υλοποίηση ενός επιμορφωτικού προγράμματος σε 2 στάδια, κατά τα οποία πρόκειται να πραγματοποιηθούν: (α) επιμορφωτικό σεμινάριο - πρόγραμμα δια ζώσης εκπαίδευσης για την επιμόρφωση των επιμορφωτών εκπαιδευτικών και των σχολικών συμβούλων ΠΕ01 και (β) επιμορφωτικά προγράμματα δια ζώσης εκπαίδευσης και εξ αποστάσεως για την επιμόρφωση των σχολικών συμβούλων πρωτοβάθμιας (ΠΕ70) και εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ειδικότητας ΠΕ01, τα οποία θα πραγματοποιηθούν στις εκπαιδευτικές περιφέρειες που υπηρετούν οι εκπαιδευτικοί. Για την υποστήριξη του συγκεκριμένου προγράμματος, προβλέπονται υποστηρικτικές δράσεις, όπως αξιοποίηση υφιστάμενης πλατφόρμας για την εξ αποστάσεως σύγχρονη και ασύγχρονη εκπαίδευση των εκπαιδευτικών, παραγωγή και αξιοποίηση εκπαιδευτικού υλικού κλπ.

Πηγή: ESOS

«Ευχές για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά» (ΣΓΠΕ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ  Α/ΘΜΙΑΣ &  Β/ΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ Πολύβιος Στράντζαλης Ταχ. Δ/νση:  Χάλκης 8, 10ο Χιλ.                    Θεσσαλονίκης - Μουδανιών Ταχ. Κωδ. :  57001 Ταχ. Θυρ. :  Δ. 5019 Τηλέφωνο : 2310/365346 FAX          : 2310/286715 E-mail     : grss@kmaked.pde.sch.gr                   polstrantz@sch.gr URL: http://users.thess.sch.gr/polstrantz Ιστολόγιο: http://religionslehrer.blogspot.com

Θεσ/νίκη: 21  – 12  - 2016                   Αριθμ. Πρωτ.: 2257 Προς Τους  Διευθυντές/τριες και τους Συλλόγους Διδασκόντων των Σχολείων Γενικής Παιδαγωγικής Ευθύνης 1ο Γ/Σ «Απόστολος Παύλος» 1ο Γ/Σ Καλαμαριάς 8ο Γ/Σ Καλαμαριάς 1ο Γ/Σ Τριανδρίας ΓΕΛ «Απόστολος Παύλος» 1ο ΓΕΛ Καλαμαριάς 2ο ΓΕΛ Πυλαίας 30ο ΓΕΛ Θεσσαλονίκης (Δια μέσου της  Δ/νσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης) Κοιν.: Περιφερειακή Διεύθυνση Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας

 

ΘΕΜΑ :  «Ευχές για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά»

Αγαπητοί/ες συνάδελφοι,

Με την ευκαιρία των επικείμενων γιορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, σας απευθύνω μέσα από την καρδιά μου τις πιο θερμές και ειλικρινείς μου ευχές. Μέσα σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, η γέννηση του Χριστού να φέρει ειρήνη στις εμπόλεμες περιοχές του κόσμου και στις καρδιές των ανθρώπων. Εύχομαι το 2017 να είναι έτος δημιουργίας και να σας χαρίσει δύναμη στο δύσκολο παιδαγωγικό και διδακτικό έργο σας.

                                                                                                Με τιμή

                                                                        Ο Σχολικός Σύμβουλος  Θεολόγων

                                                                                    Πολύβιος Ι. Στράντζαλης