Το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, ειδικά μετά τό 1968, ή ηθική σκέψη, στίς περισσότερες χώρες της Δύσης, άπαξιώθηκε καί περιέπεσε σέ ανυποληψία. Την άπαξίωση αυτή δέν τή συναντάμε μόνο στό διανοητικό πεδίο, τή συναντάμε επίσης καί στήν καθημερινή ζωή τών άνθρώπων, μέ όλο εκείνο τό κίνημα αμφισβήτησης, σεξουαλικής άπελευθέρωσης, ήδονισμού καί καθημερινού, χαρούμενου μηδενισμού. Ή άπαξίωση τής ηθικής δέν άφησε άνεπηρέαστη καί τήν ’Ορθόδοξη θεολογία. Ή θεολογία τών Ρώσων τής Διασποράς καί ή θεολογία τού ’60 στην Ελλάδα, πού έμπνέεται σέ μεγάλο βαθμό άπό τήν πρώτη, ταυτίζουν τήν ηθική μέ τόν ήθικισμό καί υποτιμούν τή σημασία της.
Τά τελευταία χρόνια ώστόσο ή ήθική έχει έπιστρέψει δυναμικά στην πνευματική σκηνή, άλλά ό τρόπος μέ τόν όποιο ύπάρχει σήμερα είναι διαφορετικός από ό,τι κατά τό παρελθόν, είναι ένας τρόπος μάλλον διάχυτος. Δέν άφορά δηλαδή μόνο τή φιλοσοφική σκέψη, δέν άποτελεί έναν κλάδο της, άλλά διαπερνά ποικίλα πεδία τής δραστηριότητας τού άνθρώπου, τήν επιστήμη, τήν έρευνα, τήν ιατρική, την εργασία, τά μέσα επικοινωνίας.
Στο παρόν βιβλίο ή έμφαση πέφτει περισσότερο στή χριστιανική ηθική, εκκινώντας από τή βιβλική πηγή, αυτήν πού καθόρισε μια για πάντα τήν ηθική σέ σχέση μέ τόν άλλο καί όχι σέ σχέση μέ τόν εαυτό. Ή χριστιανική ήθική ώστόσο δέν μπορεί νά άναπτυχθεί ερήμην τών ήθικών ερωτημάτων καί τών φιλοσοφικών ήθικών άναζητήσεων τής εποχής μας, αλλά σε συνεχή άναμέτρηση μαζί τους.
Πηγή: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου