1. Το φθινόπωρο του 2008, με αφορμή τις γνωστές εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας επί Ευριπίδη Στυλιανίδη, οι Γενικές Συνελεύσεις των δύο Θεολογικών Σχολών της χώρας συζήτησαν εκτεταμένα το θέμα, στο πλαίσιο της αρμοδιότητας που τους αναλογεί, και με υπευθυνότητα διετύπωσαν τις θέσεις τους, τις οποίες απέστειλαν στον Υπουργό. Από εκείνες τις αποφάσεις ανθολογούνται εδώ τα εξής παραθέματα:
α. «Η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι διατεθειμένη να συνεργαστεί με το ΥΠΕΠΘ και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ώστε να αναβαθμιστεί ακόμα περισσότερο το μάθημα των Θρησκευτικών, να εμπλουτιστούν τα αναλυτικά προγράμματα με μαθήματα Κοινωνικής ηθικής ή Ιστορίας των θρησκευμάτων, τα οποία θα μπορούν να παρακολουθούν οι μαθητές στο σύνολό τους, ανεξάρτητα θρησκείας ή ομολογίας».
β. Η Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ υποστήριξε ότι «Από τη δεκαετία του ’80 το μάθημα των θρησκευτικών βελτιώθηκε σημαντικά με αποτέλεσμα να είναι ένα μάθημα με γνωσιακό, κοινωνικό και παιδαγωγικό χαρακτήρα, ανοιχτό και ανεκτικό προς τις άλλες χριστιανικές παραδόσεις και τις άλλες θρησκείες. Στη σημερινή του μορφή το μάθημα των θρησκευτικών στοχεύει στη γνωριμία με τα μορφωτικά αγαθά, την τέχνη και τον πολιτισμό, που διαμόρφωσε ο χριστιανισμός και η ορθόδοξη παράδοση, ενώ παράλληλα διδάσκεται και το θρησκευτικό φαινόμενο γενικά και οι άλλες μεγάλες θρησκευτικές παραδόσεις των λαών». Στην ίδια συνάφεια υποστηρίχτηκε ακόμα ότι, «ενώ πρόσφατα σε παγκόσμιο επίπεδο η θρησκευτική και θεολογική εκπαίδευση είχε είτε καθαρά ιστορικό είτε καθαρά ομολογιακό χαρακτήρα, στον ελληνικό χώρο, ευτυχώς, και οι δύο αυτές ακραίες πρακτικές αποφεύχθηκαν σε μεγάλο βαθμό, τόσο στην τριτοβάθμια όσο και στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση».
Για περισσότερα στο: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου