«Ιδιαίτερα σε εποχές δύσκολες, όπως η σημερινή, όπου η κατάθλιψη και η ανησυχία διαχέονται στην κοινωνία και η απογοήτευση πιέζει τις καρδιές, κάθε πιστός καλείται να προσλάβει το αναστάσιμο μήνυμα της χαράς, της αγάπης και της ειρήνης και να το μεταφέρει στους εγγύς και τους μακράν», τονίζει στο πασχαλινό του μήνυμα ο Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος.
Επιπλέον, μεταξύ άλλων, επισημαίνει ότι «η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στην οποία ανήκουμε, δεν ζει αποκλειστικά για τον εαυτό της. Ό,τι είναι, ό,τι κατέχει, ό,τι προσφέρει, προορίζεται για ολόκληρη την ανθρωπότητα, για την ανύψωση και την ανακαίνιση του κόσμου. Η Εκκλησία δεν δικαιούται να γίνει μία κλειστή θρησκευτική κοινότητα ‘’ευλαβών», που απολαμβάνουν αποκλειστικά τα δώρα του Θεού. Παραμένει διαχρονικά η ευχαριστιακή κοινότητα των πιστών στον Χριστό, που ακτινοβολώντας το δικό Του φως εορτάζει την εμπειρία της Αναστάσεως, της νίκης πάνω στον θάνατο. Με αυτή την αλήθεια νοηματοδοτεί, ζωογονεί και μεταμορφώνει τη ζωή της ανθρωπότητος με ελευθερία και αγάπη».
Ακολουθεί το πασχαλινό μήνυμα του Σεβασμιωτάτου:
«Καθώς απέσταλκέ με ο πατήρ, καγώ πέμπω υμάς.» (Ιω. 20:21)
Η λατρευτική ζωή των Ορθοδόξων κορυφώνεται στην ολόλαμπρη εορτή της Αναστάσεως του Χριστού. Χωρίς την Ανάσταση, το κήρυγμα του Ευαγγελίου καταλήγει σε μια ισχνή δεοντολογία. Με τόλμη ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει την αλήθεια αυτή: «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών» (Α΄ Κορ. 15:14). Η δυναμική του χριστιανικού μηνύματος συμπυκνώνεται στο «Χριστός Ανέστη!». Η Ανάσταση του Χριστού διατρανώνει την υπέρβαση του θανάτου: «Συνετάφημεν ούν αυτώ διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών διά της δόξης του πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6:4). (Με το βάπτισμα έχουμε ταφεί μαζί με τον Χριστό, ώστε, όπως αναστήθηκε ο Χριστός από τους νεκρούς με την ενέργεια του Πατέρα, έτσι κι εμείς να πορευθούμε σε μια νέα ζωή). Ο Αναστάς Χριστός, ο οποίος συνέτριψε του θανάτου το κράτος, συνεχίζει να διαλύει κάθε θανατηφόρα πνοή φόβου, αδικίας, μίσους, απογοητεύσεως.
Αυτή την αλήθεια, η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν επιδιώκει να την επιβάλει με στείρα επιχειρηματολογία. Την κάνει γιορτή, την χαίρεται, τη ζει, την αναγγέλλει: «Ανέστη Χριστός εκ νεκρών, λύσας θανάτου τα δεσμά, ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην, αινείτε, ουρανοί, Θεού την δόξαν» (Ιωάννης Δαμασκηνός). Με ρυθμό δοξαστικό καλεί τις ψυχές των πιστών να ανανεώνονται, να αναθάλλουν, να αυξάνουν τις εσωτερικές τους δυνάμεις, να επιτείνουν τον πνευματικό τους αγώνα.
Η εορτή όμως δεν περιορίζεται στην αναγγελία. Προχωρεί σε μία εκπληκτική πρόσκληση: Αυτή την διατύπωσε ο ίδιος ο Χριστός στην πρώτη, μετά την Ανάστασή Του, συνάντηση με τους μαθητές του: «Καθώς απέσταλκέ με ο πατήρ, καγώ πέμπω υμάς» (Ιω. 20:21). Οι μέρες που είχαν προηγηθεί ήταν γεμάτες πόνο και αβεβαιότητα. Οι μαθητές είχαν οδηγηθεί σε κατάθλιψη και απόγνωση. Παρά ταύτα ο Αναστάς Χριστός δεν περιορίζεται να τους αναγγείλει τη νίκη Του πάνω στην αδικία, το μίσος, τον ίδιο τον θάνατο, αλλά τους καλεί σε κάτι μοναδικό: να συμμετάσχουν στο έργο Του, στον αγώνα για να επικρατήσουν η δικαιοσύνη, η καταλλαγή, η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη.
Αυτή η πρόσκληση, η εντολή και η υπόσχεση απευθύνονται στους Αποστόλους, σε ολόκληρη την Εκκλησία. Τα λυτρωτικά γεγονότα του Σταυρού και της Αναστάσεως πρέπει να αναγγελθούν σε όλη την οικουμένη: «Πορευθέντες ούν, μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. 28:19). Στην Εκκλησία, το Μυστικό Σώμα Tου, ανατίθεται μέσα στους αιώνες αυτή η πολυδιάστατη αποστολή: «Καθώς απέσταλκέ με ο πατήρ, καγώ πέμπω υμάς».
Έκτοτε η «Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία», στην οποία ανήκουμε, δεν ζει αποκλειστικά για τον εαυτό της. Ό,τι είναι, ό,τι κατέχει, ό,τι προσφέρει, προορίζεται για ολόκληρη την ανθρωπότητα, για την ανύψωση και την ανακαίνιση του κόσμου. Η Εκκλησία δεν δικαιούται να γίνει μία κλειστή θρησκευτική κοινότητα «ευλαβών», που απολαμβάνουν αποκλειστικά τα δώρα του Θεού. Παραμένει διαχρονικά η ευχαριστιακή κοινότητα των πιστών στον Χριστό, που ακτινοβολώντας το δικό Του φως εορτάζει την εμπειρία της Αναστάσεως, της νίκης πάνω στον θάνατο. Με αυτή την αλήθεια νοηματοδοτεί, ζωογονεί και μεταμορφώνει τη ζωή της ανθρωπότητος με ελευθερία και αγάπη.
Όλα τα κύτταρα του εκκλησιαστικού Σώματος, όλοι οι πιστοί, καλούμεθα να συμμετάσχουμε στη θεόσδοτη αυτή αποστολή, ανάλογα με τις δυνατότητες, τα χαρίσματα και τις συνθήκες στις οποίες ζούμε. Το αναστάσιμο έθιμο να μεταδίδουμε τη φλόγα της πασχαλινής λαμπάδας και σε άλλους, υπενθυμίζει το καθήκον της προσφοράς, της αλήθειας και της ελπίδος του Χριστού στους συνανθρώπους μας.
«Καθώς απέσταλκέ με ο πατήρ, καγώ πέμπω υμάς». Η λέξη «καθώς» προσδιορίζει τον τρόπο, το όλο ήθος των μαθητών του Χριστού στην επιτέλεση του χρέους μας. Όχι με την ισχύ της κρατικής ή οικονομικής εξουσίας, αλλά με τη δύναμη της ανιδιοτελούς αγάπης, της νηφάλιας υπευθυνότητος, της σεμνής ταπεινοφροσύνης. Την πηγή αυτής της δυνάμεως αποκαλύπτει η συνέχεια του ευαγγελικού κειμένου: «Και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς «λάβετε Πνεύμα ‘Αγιον». Θα είστε παράγοντες ειρήνης, συμφιλιώσεως και αλληλεγγύης, όχι με τις δικές σας δυνάμεις, αλλά με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Ιδιαίτερα σε εποχές δύσκολες, όπως η σημερινή, όπου η κατάθλιψη και η ανησυχία διαχέονται στην κοινωνία και η απογοήτευση πιέζει τις καρδιές, κάθε πιστός καλείται να προσλάβει το αναστάσιμο μήνυμα της χαράς, της αγάπης και της ειρήνης και να το μεταφέρει στους εγγύς και τους μακράν.
«Δεύτε αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω, τω συντρίψαντι θανάτου το κράτος, και φωτίσαντι ανθρώπων το γένος», ψάλλει η Εκκλησία μας.
Ελάτε να χαρούμε την πίστη μας στη νίκη της δικαιοσύνης πάνω στην αδικία, της αλήθειας πάνω στο ψέμα, της ζωής πάνω στον θάνατο.
Ελάτε να ζήσουμε βαθύτερα το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού.
Ελάτε, ως μέλη της Εκκλησίας, ως κύτταρα του Μυστικού Σώματός Του, να συμμετέχουμε στο ανακαινιστικό Του έργο, στην προσφορά αγάπης, αισιοδοξίας και δημιουργικής πνοής στην κοινωνία μας.
Χριστός Ανέστη!
