"ΕΣΤΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΓΩΓΗ ΤΙΣ ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΤΗ ΨΥΧΗ ΕΠΙΠΟΝΩΣ ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΚΑΚΙΑΣ ΚΗΛΙΔΩΝ ΑΥΤΗΝ ΕΚΚΑΘΑΙΡΟΥΣΑ ..." (ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ)

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού Θεολογία (τόμος 87, τεύχος 1ο, Ιανουάριος-Μάρτιος 2016)

Δελτίο Τύπου
Κυκλοφόρησε τὸ νέο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ Θεολογία (τόμος 87, τεῦχος 1ο, Ἰανουάριος-Μάρτιος 2016), τὸ ὁποῖο φιλοξενεῖ τὸ B´ μέρος τοῦ ἀφιερώματος «Πρὸς τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας». Στὸ Προλογικὸ σημείωμα, μὲ τίτλο «Ἀλήθεια καὶ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας», ὁ Σταῦρος Γιαγκάζογλου προσφέρει μιὰ ἀνίχνευση τῶν κριτηρίων καὶ παραμέτρων τῆς συνοδικῆς φύσης τῆς Ἐκκλησίας ἐν ὄψει τῆς ἐπικείμενης Πανορθόδοξης Συνόδου. Στὸ πρῶτο κείμενο, μὲ τίτλο «Πρὸς τὴν μέλλουσαν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον», ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος Σαββᾶτος περιγράφει μὲ συντομία τὴν πορεία πρὸς τὴν Μεγάλη Σύνοδο, τὸν τρόπο συγκρότησης καὶ λειτουργίας, τὴ θεματολογία της, ἐπιμένοντας στὴν ἀνάλυση τριῶν ἐπιμέρους κειμένων (π.χ. Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ Οἰκουμενικὴ Κίνησις, κ.ἄ.). Στὴ συνέχεια ὁ Aristotle Papanikolaou μὲ τὸ ἄρθρο του «Εὐχαριστία, Σύνοδοι καὶ Πρωτεῖο» διερευνᾶ τὴν ἐσωτερικὴ διασύνδεση τῆς συνοδικότητας καὶ τοῦ πρωτείου στὸν ὁρίζοντα τῆς Εὐχαριστίας, μὲ ἐφαλτήριο τὴ θεολογικὴ προοπτικὴ τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα. Ὁ Πέτρος Βασιλειάδης μὲ τὸ κείμενό του «The Holy and Great Synod of the Orthodox Church: Problems and its Ecclesiological Significance», ἀποπειρᾶται μιὰ ἐπισκόπηση τῆς ἱστορίας τῆς ὅλης διαδικασίας, τῆς θεματολογίας, τῶν προβλημάτων καὶ τῶν δυσκολιῶν καθ’ ὁδὸν πρὸς τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Cyril Hovorun, στὸ ἄρθρο του «Critique of the Church through the Prism of the Panorthodox Council» ἐπιχειρεῖ νὰ ἐξετάσει μιὰ σειρὰ ἐρωτημάτων ποὺ ἀφοροῦν στὸν οἰκουμενικὸ χαρακτήρα τῆς ἐπικείμενης συνόδου, τὰ προβλήματα ποὺ καλεῖται νὰ ἀντιμετωπίσει, υἱοθετώντας ἕνα κριτικὸ πνεῦμα γιὰ ἐνδεχόμενες ἱστορικὲς ἀστοχίες στὴν πορεία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ὁ π. Αὐγουστῖνος Μπαϊραχτάρης στὸ ἄρθρο του «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὸ ζήτημα τῶν διαχριστιανικῶν διαλόγων: Ἀνάλυση, δυσκολίες, προοπτικές» διερευνᾶ τὸν χαρακτῆρα τῆς Συνόδου (μπορεῖ π.χ. νὰ χαρακτηριστεῖ Οἰκουμενική;), τὴ σχετικὴ διαμόρφωση τῆς θεματολογίας, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸν σκοπὸ καὶ τὴν ἐπιδίωξη τῆς Συνόδου. Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀβύδου κ. Κύριλλος (Κατερέλος) στὸ μελέτημά του «Τὸ Αὐτοκέφαλο καὶ τὸ Αὐτόνομο στὴν πορεία πρὸς τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο», ἀναδεικνύει τὴν εὔλογη κρισιμότητα προσδιορισμοῦ τῶν θεμάτων ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ ζήτημα τοῦ αὐτοκεφάλου καὶ τοῦ αὐτονόμου, στὴν προοπτικὴ τῆς ἀποτελεσματικῆς σωτηριολογικῆς μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν σύγχρονο κόσμο. Στὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ, μὲ τίτλο «Αὐτοκεφαλισμὸς καί ‘Διασπορά’. Μιὰ σχέση αἰτίου καὶ αἰτιατοῦ (Συμβολὴ στὴν Θεματολογία τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τοῦ 2016)» ὁ Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Παπαθωμᾶς ἐξετάζει ἀναλυτικὰ τὴ σπουδαιότητα ποὺ κατέχει τὸ ζήτημα τοῦ αὐτοκεφάλου (παρερμηνεία, καταχρήσεις κ.ἄ.) γιὰ τὴν ὁμαλὴ παρουσία καὶ μαρτυρία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ πλαίσιο τῆς λεγόμενης Διασπορᾶς. Ὁ Κωνσταντῖνος Δεληκωσταντῆς στὸ ἄρθρο του «Πτυχὲς τῆς ἱστορίας καὶ τῆς θεολογίας τοῦ κειμένου τῆς ἡμερησίας διατάξεως τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Εκκλησίας ‘Ἡ ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ’» παρουσιάζει σχετικὲς πτυχὲς ἀπὸ τὴ διαμόρφωση τοῦ κειμένου μὲ βάση τὴν προσωπική του ἐμπειρία ἀπὸ τὴ συμμετοχή του στὴ σχετικὴ προπαρασκευστικὴ ἐπιτροπή. Ὁ Θεόδωρος Γιάγκου στὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ, μὲ τίτλο «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ πορεία πρὸς τὸ ὅραμα» ἀποτυπώνει μὲ εὔγλωττο τρόπο σημαντικὲς στιγμὲς καὶ προσκόμματα καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ 20οῦ αἰῶνα στὸ πλαίσιο τῆς πορείας πρὸς τὴν ἐπικείμενη Πανορθόδοξη Σύνοδο. Στὸ κείμενο μὲ τίτλο «’Ἡ σπουδαιότης τῆς νηστείας καὶ ἡ τήρησις αὐτῆς σήμερον.’ Δρώμενα ἀπὸ τὴν πορεία πρὸς τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», ἡ Μαρίνα Κολοβοπούλου ἀναφέρεται σὲ πτυχὲς τῆς ἱστορίας διαμόρφωσης τοῦ σχετικοῦ κειμένου, ἐνῶ ἡ Εἰρήνη Χριστινάκη-Γλάρου ἐξετάζει «Τὰ κωλύματα γάμου, ἰδίως δὲ στοὺς διαχριστιανικοὺς γάμους», στὴν προοπτικὴ τῶν σχετικῶν συζητήσεων ἐν ὄψει τῆς Πανορθόδοξης Συνόδου. Τὸ τεῦχος φιλοξενεῖ στὴ συνέχεια τὶς Ἀποφάσεις καὶ τὰ προσυνοδικὰ κείμενα ποὺ ἀποδέχθηκε ἡ Σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων (21-28 Ἰανουαρίου, 2016) στὸ Σαμπεζὺ τῆς Γενεύης στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ σὲ ἀγγλικὴ μετάφραση. Στὴ στήλη Ἰδιόμελα δημοσιεύεται ἀρχικὰ ὁ «Λόγος εἰς τὸν Ἀντί-λογον περὶ τοῦ κειμένου τῆς Ε´ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (Chambesy – Γενεύη, 10-17 Ὀκτωβρίου 2015): ‘Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον’» τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου (Σαββάτου), ὅπου ἐπιχειρεῖται σχετικὴ ἀνασκευὴ τῆς ἀντεπιχειρηματολογίας ποὺ διατυπώθηκε. Ὁ Κωνσταντῖνος Ζορμπᾶς στὸ κείμενό του «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Προετοιμασίες – Προοπτικές», ἐκπροσωπώντας τὸ ἵδρυμα (Ὀρθόδοξη Ἀκαδημία Κρήτης) τὸ ὁποῖο καὶ θὰ φιλοξενήσει τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο, ἀναφέρεται στὶς σχετικὲς προετοιμασίες ποὺ λαμβάνουν χώρα, καθὼς καὶ στὶς προοπτικὲς τῆς Συνόδου. Στὴ συνέχεια δημοσιεύεται κείμενο μὲ «Σχόλια καὶ προτάσεις ὀρθοδόξων ἐπιστημόνων ἀσχολουμένων μὲ τὴν ἱεραποστολικὴ ἐπὶ τοῦ προταθέντος κειμένου: ‘Ἡ Ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ’». Στὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ μὲ τίτλο «Τὸ πρόβλημα τῶν ἐκκλησιαστικῶν δικαιοδοσιῶν ὑπὸ βιβλικὴ προοπτική: μερικὲς ἐπισημάνσεις», ὁ Ἀθανάσιος Μουστάκης ἐξετάζει τὸ ἀκανθῶδες αὐτὸ ζήτημα ὑπὸ τὸ φῶς τοῦ περιστατικοῦ ποὺ συνέβη στὴν πρώτη Ἐκκλησία τῆς Ἀντιόχειας μεταξὺ τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, τὸ 49 μ.Χ. Τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ συμπληρώνεται μὲ τὶς πλούσιες μόνιμες στῆλες του. Τά «Θεολογικὰ Χρονικά», ὅπου περιλαμβάνονται ἀναφορὲς σὲ ἐπιστημονικὰ συνέδρια, θεολογικὰ γεγονότα, ἀνακοινωθέντα καὶ πορίσματα συνοδικῶν συνδιασκέψεων, τά «Περιοδικὰ Ἀνάλεκτα», ὅπου γίνεται σύντομη ἐπισκόπηση τῶν ἑλληνικῶν καὶ ξένων θεολογικῶν περιοδικῶν, τό «Βιβλιοστάσιον», ὅπου δημοσιεύονται βιβλιοκριτικὰ δοκίμια καὶ παρουσιάσεις θεολογικῶν μονογραφιῶν, βιβλίων καὶ λοιπῶν ἐκδόσεων καί, τέλος, τό «Ἀναλόγιον», ὅπου δημοσιεύεται ἐνημερωτικὸ δελτίο πρόσφατων θεολογικῶν ἐκδόσεων. Τὸ ἑπόμενο 2ο τεῦχος τοῦ τρέχοντος ἔτους θὰ φιλοξενήσει κείμενα ποικίλης ὕλης καὶ θὰ κυκλοφορήσει τὸν προσεχῆ Σεπτέμβριο.

Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Τον Ιούνιο το 2ο Διεθνές Μουσικολογικό και Διεπιστημονικό Συνέδριο

«Μετά την εξαιρετική επιτυχία και την μεγάλη απήχηση, καθώς επίσης και το υψηλό επιστημονικό επίπεδο των συμμετοχών και το διεθνές ενδιαφέρον που προκάλεσε το 1ο Διεθνές Διεπιστημονικό Μουσικολογικό Συνέδριο του Τομέα Ψαλτικής Τέχνης και Μουσικολογίας, της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου», όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Ακαδημίας, «πραγματοποιείται στην πόλη του Βόλου στις 9 – 11 Ιουνίου 2016, το 2ο Διεθνές Μουσικολογικό και Διεπιστημονικό Συνέδριο, με τίτλο «Από χορού και ομοθυμαδόν»: Εξελίξεις και προοπτικές της διεπιστημονικής έρευνας για την Ψαλτική.

Αφορά στις εξελίξεις και προοπτικές της διεπιστημονικής έρευνας για την Ψαλτική, όπως εξ άλλου αναφέρεται και στον τίτλο του, είναι διεθνές και διεπιστημονικό, και απευθύνεται σε ερευνητές όλων των επιστημονικών πεδίων, φιλοδοξεί να προκαλέσει επί του πρακτέου συγκεκριμένες προτάσεις διεπιστημονικής συνεργασίας για/περί την Ψαλτική, οι οποίες, ακόμα και άμεσα -σε στρογγυλές τράπεζες που θα πραγματοποιηθούν στα πλαίσια του Συνεδρίου-, θα διατυπωθούν ως αντικείμενα διεθνών ερευνητικών προγραμμάτων και θα δρομολογηθεί η υλοποίησή τους.

Το συνέδριο τελεί υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού, και θα πραγματοποιηθεί στο Συνεδριακό Κέντρο της Μητρόπολης στα Μελισσιάτικα Βόλου, το τριήμερο 9 – 11 Ιουνίου 2016.

Το λεπτομερές πρόγραμμα των εργασιών του Συνεδρίου θα ανακοινωθεί στο άμεσο μέλλον, ενώ για περαιτέρω πληροφορίες μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να επικοινωνεί με την γραμματεία της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών στα τηλέφωνα 24210-93553 και 6947-774647.

Πηγή: magnesianews

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Η πρόταση για το Νέο Λύκειο (μαθήματα, Διετές Λύκειο, τετραετές Γυμνάσιο, Εθνικό Απολυτήριο)

Οι μαθητές και οι μαθήτριες προτείνεται να διαμορφώνουν το πρόγραμμα το οποίο θα παρακολουθούν κατά τη διετία του Λυκείου, επιλέγοντας μαθήματα από τέσσερις ομάδες μαθημάτων

Διετές Λύκειο, τετραετές Γυμνάσιο, Εθνικό Απολυτήριο και ομάδες μαθημάτων , περιλαμβάνει η πρόταση της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για τη Δομή του Νέου Λυκείου προς τον υπουργό Παιδείας Ν. Φίλη, την οποία δημοσιεύει κατ αποκλειστικότητα το esos , και θα παρουσιαστεί στην τελική συνάντηση των Επιτροπών του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου, που θα πραγματοποιηθεί αύριο Παρασκευή, στο υπουργείο Παιδείας, παρουσία της πολιτικής ηγεσίας..

Ειδικότερα h πρόταση αναφέρεται στην αναδιοργάνωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε 4 χρόνια Γυμνάσιο και 2 χρόνια Λύκειο, και ιδιαίτερα στην αναμόρφωση του Προγράμματος Σπουδών του Λυκείου.

Η πρόταση βέβαια , όπως επισημαίνεται στο κείμενο, απαιτεί τη διοικητική ανασυγκρότηση των σχολικών μονάδων, προς την κατεύθυνση της δημιουργίας τετραταξίων Γυμνασίων (κατά 25% μεγαλύτερα), και τη δημιουργία λιγότερων αλλά πολυπληθέστερων Λυκείων, μερικά από τα οποία θα προέλθουν από συγχωνεύσεις. Το Πρόγραμμα του Λυκείου είναι σκόπιμο να περιλαμβάνει και μαθήματα επιλογής.


Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την πρόταση:

ΓΥΜΝΑΣΙΟ
Είναι προφανές ότι μια αλλαγή σαν και αυτή που προτείνεται με το παρόν θα επηρεάσει συνολικά τη διάρθρωση του γυμνασίου. Στο τετραετές γυμνάσιο θα γίνει δυνατό να απλωθεί η εγκύκλια εκπαίδευση, η εισαγωγή στην επιστημονική σκέψη και στις ανθρωπιστικές επιστήμες, και τα παιδιά να αποκτούν ένα γεροδεμένο σώμα των γνώσεων, των δεξιοτήτων και των αξιών που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο πολίτη, ανεξαρτήτως των κατευθύνσεων που θα ακολουθήσει στην υπόλοιπη σταδιοδρομία του.

Η Δ’ γυμνασίου θα αποτελεί οργανικό μέρος του καινούργιου τετρατάξιου γυμνασίου, αλλά παράλληλα θα είναι και το σημείο όπου θα οριστικοποιείται η απόφαση των μαθητών και των μαθητριών για τη συνέχεια της εκπαιδευτικής τους πορείας.

Η Δομή του Λυκείου

Οι μαθητές και οι μαθήτριες προτείνεται να διαμορφώνουν το πρόγραμμα το οποίο θα παρακολουθούν κατά τη διετία του Λυκείου, επιλέγοντας μαθήματα από τέσσερις ομάδες μαθημάτων. Ο σχεδιασμός του προγράμματος να γίνεται, τόσο με βάση τις κλίσεις, τα ενδιαφέροντα και τις δεξιότητες των παιδιών, όσο και συνεκτιμώντας την πορεία που επιθυμούν να ακολουθήσουν μετά το Λύκειο και τις σπουδές που θέλουν να κάνουν.

Για τη διευκόλυνση των παιδιών στη διαδικασία επιλογής μαθημάτων και γενικότερα στη διαδικασία διάρθρωσης του εκπαιδευτικού προγράμματος που θα παρακολουθήσουν, να θεσπιστεί ο «καθηγητής σύμβουλος», ο οποίος να παρακολουθεί την πορεία του μαθητή και να τον στηρίζει ώστε να επιτύχει τις επιδιώξεις του. Φυσικά, τα νέα αυτά καθήκοντα, όπως και ο νέος ρόλος του εκπαιδευτικού ως καθοδηγητή στη διαδικασία της μάθησης (ως μέρος των εξωδιδακτικών του υποχρεώσεων) απαιτεί την επιμόρφωση τους.

Κάθε μαθητής και μαθήτρια θα μπορούσε να παρακολουθεί 6 συνολικά μαθήματα, των οποίων το πρόγραμμα να εξελίσσεται ενιαία και συνεκτικά και στις δυο τάξεις του Λυκείου (2 υποχρεωτικά και 4 επιλογές).

Επίσης να συμμετέχει σε πρόγραμμα φυσικής άσκησης διάρκειας 3 ωρών εβδομαδιαίως, ενώ στις ακαδημαϊκές του υποχρεώσεις να περιλαμβάνεται η εκπόνηση εργασίας και η συμμετοχή σε δράσεις εθελοντισμού και κοινωνικής ευαισθησίας. 

Για περισσότερα στο : ESOS

Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Η πρόταση για τη διαρκή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών

Προτείνονται δύο μορφές επιμόρφωσης: η μια θα βασιστεί στη δημιουργία Κοινοτήτων Μάθησης και Πρακτικής και θα ακολουθηθεί μια μικτή μεθοδολογία εξ αποστάσεως (σύγχρονη και ασύγχρονη) και η δεύτερη στο επίπεδο της σχολικής μονάδας

Α. Τέσσερα διακριτά πεδία :

(α) εξοικείωση με τα περιεχόμενα και τη διδακτική των αντικειμένων,

(β) δυνατότητα ο/η εκπαιδευτικός να ξεκινάει από εκεί που βρίσκεται κάθε παιδί (γνωσιακά, γλωσσικά και πολιτισμικά),

(γ) να καταλαβαίνει ότι το σχολείο δεν είναι αυτοφυές αλλά προϊόν της ιστορίας του, και

(δ) να αναγνωρίζει τις τοπικές ιδιαιτερότητες.

Σύμφωνα με την Επιτροπή:

-Μια βασική αρχή που είναι sine qua non συνθήκη για την επιτυχία της επιμόρφωσης είναι η αμφίδρομη επικοινωνία βάσης και κορυφής.

-Η αποτυχία των μέχρι σήμερα επιμορφωτικών προγραμμάτων οφείλεται στον σχεδιασμό τους από πάνω. Η κάθε επιμορφωτική δραστηριότητα θα πρέπει να βασίζεται σε μια καταγραφή των αναγκών των εκπαιδευτικών και χωρίς την εμπλοκή και συνειδητή συμμετοχή τους σε όλα τα στάδια της επιμόρφωσης δεν μπορεί να υπάρξει επιθυμητό αποτέλεσμα. Ωστόσο το ζητούμενο είναι η χρυσή τομή ανάμεσα στον κεντρικό σχεδιασμό και την αποκέντρωση/τοπικότητα του συστήματος επιμόρφωσης, ανάμεσα στο ρόλο του Υπουργείου Παιδείας, των εκπαιδευτικών περιφερειών και των σχολικών μονάδων.

Β. Προτείνονται δύο μορφές επιμόρφωσης:


1. η μια θα βασιστεί στη δημιουργία Κοινοτήτων Μάθησης και Πρακτικής και θα ακολουθηθεί μια μικτή μεθοδολογία εξ αποστάσεως (σύγχρονη και ασύγχρονη) και

2. η δεύτερη θα εκτυλίσσεται στο επίπεδο της σχολικής μονάδας ή μιας ομάδας σχολικών μονάδων.

Ο τρόπος δημιουργίας των Κοινοτήτων Μάθησης και Πρακτικής είναι αντίστοιχος με αυτόν της εισαγωγικής επιμόρφωσης.

Η ενδοσχολική επιμόρφωση συναρτάται με τις ιδιαίτερες ανάγκες, το σχέδιο δράσης και τους εκπαιδευτικούς στόχους της σχολικής μονάδας.

Το ζητούμενο σε αυτού του είδους την επιμόρφωση είναι η συμμετοχή του συλλόγου των διδασκόντων, της διοίκησης και της κοινότητας των γονέων για το μετασχηματισμό της σχολικής μονάδας σε έναν «οργανισμό που μαθαίνει».

Ενθαρρύνονται πολλαπλές μορφές επιμόρφωσης. Συστήνεται μια σταδιακή ανάπτυξη των όποιων μορφών επιμόρφωσης και μια πιλοτική εφαρμογή πριν γενικευτεί το σχήμα συνεχιζόμενης επιμόρφωσης.

Για περισσότερα στο :  ESOS

ΚΑΙΡΟΣ - ΕΚΔΗΛΩΣΗ: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ


Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ



Πατάρι εκδόσεων Εν Πλω, Παρασκευή 3/6 στις 7.00μμ
Εμπορικό Κέντρο Atrium
Χαρ. Τρικούπη 6-10, Αθήνα


Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

7.00-7.10 μμ. Χαιρετισμοί

7.10- 7.35 ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Θεόδωρος Ξ. Γιάγκου
Καθηγητής Πηγών Κανονικού Δικαίου, Τμ. Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ

7.35- 8.00 Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ Ή ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ; - ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Σπυριδούλα Αθανασοπούλου-Κυπρίου
Δρ. Θεολογίας, Καθηγήτρια Θεολόγος, Διδάσκουσα στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

8.00 -8.25 ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ – Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
π. Αντώνιος Καλλιγέρης
Εκπαιδευτικός, Δ/ντής, Διευθύνσεως Ποιμαντικής, Γάμου και Οικογενείας, Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

8.25.-9.30 Συζήτηση

Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Επιτιμοποίηση του μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. Ιερωνύμου από το τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. αποφάσισε στη Συνέλευσή του, αριθμ. συν. 563/18.5.16, την αναγόρευση του μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου σε επίτιμο διδάκτορά του.

Ακολουθεί η απόφαση του Τμήματος:
«Ο Προκαθήμενος της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος, κατά την πεντηκονταετή εκκλησιαστική διακονία του έχει διακριθεί για την ιδιαίτερη ποιμαντική προσφορά του. Ως Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας συνέστησε πρωτοποριακού χαρακτήρα κοινωφελή ιδρύματα, ενώ από τη θέση του Αρχιεπισκόπου έδωσε νέα πνοή στο Ποιμαντικό και Κοινωνικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι συνετές, διακριτικές αλλά και δυναμικές παρεμβάσεις του τον αναδεικνύουν ως ένα σημαντικό ηγέτη της ποιμαίνουσας Εκκλησίας, την οποία αυτός καταξιώνει ευρύτατα στον κοινωνικό ιστό της Χώρας μας αλλά και διεθνώς.
Περαιτέρω, ο Αρχιεπίσκοπος είναι ένας από τους λογιότερους Προκαθημένους της Εκκλησίας της Ελλάδος, με καθοριστική φωνή ως προς τα θεολογικά δρώμενα και με σημαντική στήριξη της θεολογικής επιστήμης. Ο περιεκτικός και ώριμος θεολογικός του λόγος επιστηρίζει την επίκαιρη και δυναμική παρουσία της Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο. Επισημαίνουμε ότι ο Μακαριώτατος έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την προστασία και προβολή των βυζαντινών μνημείων.
Για τους παραπάνω λόγους αποφασίζουμε την αναγόρευση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος, μια τιμή που, εκτός της αυτοτελούς σημασίας της, θα εγκαινιάσει και τις επικείμενες εκδηλώσεις για την πεντηκονταετία από την χειροτονία Του».
Τον έπαινο του Μακαριωτάτου θα εκφωνήσει ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Προύσης κ. Ελπιδοφόρος, καθηγητής του Τμήματος.

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η Διεθνής Επιστημονική Διημερίδα με θέμα: «Ο διάλογος στη ζωή και το έργο των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και στην παράδοσή τους»

Το Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ. σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Σλαβολόγων, τον Δήμο Θεσσαλονίκης και το Πρόγραμμα του Συμβουλίου της Ευρώπης Cultural Route “St Cyril and Methodius” οργάνωσε στις 17 και 18 Μαΐου 2016 τη Διεθνή Επιστημονική Διημερίδα με θέμα «Ο διάλογος στη ζωή και το έργο των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και στην παράδοσή τους» στο πλαίσιο της Εβδομάδας Θεολογικού Λόγου και Τέχνης που πραγματοποιείται την εβδομάδα που διανύουμε (16 – 20 Μαΐου 2016).


Στην Επιστημονική Διημερίδα έλαβαν μέρος Καθηγητές του Τμήματος Θεολογίας, άλλων Ελληνικών Πανεπιστημίων, καθώς και από Ακαδημαϊκά Ιδρύματα του εξωτερικού.Οι εργασίες ξεκίνησαν το πρωί της Τρίτης 17 Μαΐου, συνεχίστηκαν το απόγευμα της ίδιας ημέρας και ολοκληρώθηκαν το μεσημέρι της Τετάρτης 18 Μαΐου. Την έναρξη της Διημερίδας κήρυξε ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας Καθηγητής κ. Παναγιώτης Σκαλτσής, ενώ χαιρετισμούς απηύθηναν η Αναπληρώτρια Πρύτανης του Α.Π.Θ. κ. Αριάδνη Στογιαννίδου, ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π. Ιάκωβος Αθανασίου ως εκπρόσωπος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου και ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Γ. Μπουτάρης.

Για περισσότερα στο: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

ΚΑΙΡΟΣ: Μια άλλη πρόταση για το δημοτικό…

. 


                                                                           Χολαργός 13-5-2016


Μια άλλη πρόταση για το δημοτικό…

Ήδη έχουν παρέλθει δυο εβδομάδες από την ανακοίνωση του ΥΠΠΕΘ για το νέο τύπο Δημοτικού σχολείου που θα λειτουργήσει το επόμενο σχολ. έτος σε όλη την επικράτεια, η οποία επιφέρει σημαντικές ανακατατάξεις, αλλαγές, περικοπές ωρών και ανάμεσα σε αυτές τη μείωση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στη Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού. Υπήρχε η ελπίδα ότι θα επανεξεταζόταν η απόφαση αυτή αλλά αυτή μάλλον οριστικοποιήθηκε. Διαφαίνεται ότι ακόμη και η εκπαιδευτική πολιτική ως δέσμια των μνημονίων οφείλει κι αυτή να «θυσιάσει» διδακτικές ώρες, διδακτικά αντικείμενα, αναπληρωτές και ειδικότητες προκειμένου να μην ξεφύγει από τα ασφυκτικά δημοσιονομικά πλαίσια η οικονομία της χώρας μας.
Ο σύλλογός μας θεωρεί σοβαρότατο ατόπημα τη μείωση των ωρών διδασκαλίας Θρησκευτικών στις προαναφερθείσες τάξεις από τη στιγμή που:
1.      «Εδώ έχουμε μετανάστες, εδώ γίνονται πόλεμοι στην περιοχή μας πάνω σε δόγματα θρησκευτικά, δεν θα ξέρουν τα παιδιά στο σχολείο τι γίνεται γύρω τους;» (κ. Φίλης Υπουργός ΥΠΠΕΘ στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» Antenna 11-5-2016).
2.      Δεν ολοκληρώθηκε ο λεγόμενος διάλογος για την Παιδεία και δεν οριστικοποιήθηκαν πορίσματα ή συμπεράσματα από αυτόν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η ΔΟΕ δεν έφυγε από το τραπέζι του διαλόγου, το ΥΠΠΕΘ την «αδειάζει» και σπεύδει ταχέως να υλοποιήσει αυτά που του ζητούν κι όχι αυτά στα οποία  διαλέγεται.
3.      Δεν υπηρετείται η πολλάκις εξαγγελόμενη θέση του ΥΠΠΕΘ για           «αναμόρφωση των Θρησκευτικών, να μην είναι ώρα του παιδιού στα σχολεία, να αποκτήσει ουσιαστική μορφωτική υπόσταση…» (κ. Φίλης στην ίδια εκπομπή) από τη στιγμή που αν μιλά για την εισαγωγή και γενίκευση στο σχολείο των πιλοτικών νέων ΑΠΣ, αυτά είναι δομημένα στην πρακτική του συνεχόμενου 2ωρου. Μήπως είμαστε έτοιμοι κι εδώ να «μπαλώσουμε» καταστάσεις; Να πάμε π.χ. στα δυο 2ωρα το μήνα για τα Θρησκευτικά και αντίστοιχα την Κοινωνική Πολιτική Αγωγή που είναι κι αυτή μονόωρο μάθημα με συνέπεια σε τυχόν επισκέψεις, εκδρομές τάξεων να «χάνεται» το μάθημα μέσα στο χρόνο κι άντε να το ξαναπιάσεις από εκεί που το άφησες με τα παιδιά…    
        Ο σύλλογός μας με νηφαλιότητα και σοβαρότητα προσπαθεί πέρα από κραυγές και αναθέματα να εγκύψει στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί γιατί πιστεύει ότι με τη μείωση του μτΘ στις συγκεκριμένες «μεγάλες» τάξεις χάνεται η ευκαιρία που έχουν τα παιδιά για ουσιαστική γνωριμία, προβληματισμό, και ανάπτυξη κριτικής σκέψης  των δικών τους θρησκευτικών «πιστεύω», των διπλανών τους αλλά και των πιο μακρινών άλλων ανθρώπων σε ένα σαφώς παιδαγωγικά υψηλότερο και ποιοτικότερο επίπεδο από ότι στις μικρότερες τάξεις. Στο πέρασμά τους στο Γυμνάσιο υπάρχει ο κίνδυνος να έχουν σοβαρές ελλείψεις στη θρησκευτική τους παιδεία οι οποίες μάλιστα να μην αναπληρωθούν ποτέ. Γι αυτό λοιπόν ο σύλλογός μας, με σεβασμό πάντοτε προς όλα τα διδακτικά αντικείμενα που ένα ένα αλλά και όλα μαζί βοηθούν στην οικοδόμηση της προσωπικότητας του παιδιού και αφού πρόκειται για τετελεσμένο γεγονός το 30ωρο την εβδομάδα ανά τάξη του Δημοτικού σχολείου, έρχεται να προτείνει με στενάχωρη ίσως διάθεση καταρχήν αλλά με όφελος μάλλον αν εφαρμοστεί μελετημένα και μεθοδικά, την μείωση όχι των ωρών του μαθήματος των Θρησκευτικών αλλά του μαθήματος της Γεωγραφίας και μάλιστα σύζευξή του με το μάθημα της Ιστορίας έτσι ώστε να «ωφελούνται» και τα δυο μαθήματα. Ήδη από την εφαρμογή των ισχυόντων ΔΕΠΠΣ-ΑΠΣ υπήρχαν απόψεις και μέσα στο πρώην Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (βλ. Γ. Καρανάσιος,  Διαθεματικότητα: Γεωγραφία και Ιστορία, οι «Επιστήμες του χάρτη», περιοδικό Επιθεώρηση Εκπαιδευτικών Θεμάτων, τχ. 7,       Νοέμβριος 2002, σελ. 200-208) για την ισχυρή οργανική σχέση και συγγένεια των επιστημών της Ιστορίας (ορίζεται με βάση το χρόνο) και Γεωγραφίας (ορίζεται με βάση το χώρο). Η  επιστημονική γεωγραφία πλέον δεν ταυτίζεται με την ατέρμονη παράθεση και εκμάθηση βουνών, πεδιάδων, κόλπων, ποταμών και λοιπών γεωγραφικών όρων αλλά ένα σημαντικό κομμάτι της αφορά τις ανθρώπινες δραστηριότητες μέσα στο χώρο. Στη γαλλική εκπαίδευση εφαρμόζεται εδώ και πολλές δεκαετίες η συνεξέταση πολλών ιστορικών και γεωγραφικών θεμάτων με την αξιοποίηση των σύγχρονων πολυπρισματικών θεωρήσεων που προσφέρουν οι αντίστοιχες επιστήμες ενώ τα σχολικά βιβλία έχουν σε πολλές περιπτώσεις μικτή, ιστορική και  γεωγραφική ύλη. Αλλά και στην Ελλάδα τα ήδη υπάρχοντα διδακτικά εγχειρίδια Γεωγραφίας εμφανίζουν στα πλαίσια της διαθεματικότητας ως συγγενικό τους χώρο την ενασχόληση με ιστορικά θέματα. Ακόμη ένα βήμα παραπάνω αποτελεί και το πιλοτικό νέο ΑΠΣ Γεωγραφίας όπου τονίζεται συμπερασματικά: «Η Γεωγραφία είναι το διδακτικό αντικείμενο που δημιουργεί και διατηρεί το ενδιαφέρον και την αίσθηση αναζήτησης για τόπους και βοηθάει τους μαθητές να κατανοήσουν έναν πολύπλευρο και δυναμικό κόσμο που αλλάζει. Εξηγεί πού βρίσκονται οι τόποι, πώς οι τόποι και τα τοπία σχηματίστηκαν, πώς άνθρωποι και περιβάλλοντα αλληλεπιδρούν και πώς μια σειρά από διαφορετικές οικονομίες, κοινωνίες και περιβάλλοντα συνδέονται μεταξύ τους» (Πρόγραμμα Σπουδών Γεωγραφίας Δημοτικού για το Νέο Σχολείο, 2011, σελ. 4).
          Ο σύλλογός μας λοιπόν προτείνει την αλλαγή αυτή προς την πολιτική και επιστημονική ηγεσία του ΥΠΠΕΘ γιατί αποτελεί τη μόνη εφικτή, αυτή τη στιγμή, λύση με το μικρότερο «κόστος» για όλα τα εμπλεκόμενα διδακτικά αντικείμενα και πάνω απ΄όλα «υπηρετεί» τους μαθητές που πολλαπλά θα ωφεληθούν, και με τη νέα θέαση και προσέγγιση Γεωγραφίας και Ιστορίας αλλά και το νέο τρόπο σπουδής στα Θρησκευτικά.     
                                                      Το   Δ. Σ 

ΚΑΙΡΟΣ: Συνάντηση με ΙΕΠ


Χολαργός  13-5-2016


Συνάντηση με ΙΕΠ
Με προσήλωση στις διακηρυγμἐνες αρχές του, από την εποχή της ίδρυσής του, ο πανελλήνιος θεολογικός σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης»  τάσσεται πάντοτε υπέρ του δημόσιου, καλόπιστου και παραγωγικού διαλόγου, για οποιοδήποτε πρόβλημα, θεωρώντας πως μόνο με αυτό τον τρόπο, χωρίς αποκλεισμούς, αφορισμούς και συνθήματα, οδηγούμαστε στη σύνθεση θέσεων αλλά και στην άμβλυνση αντιθέσεων και διαφορών.
Με πίστη στην αρχή αυτή, το Διοικητικό Συμβούλιο αποδέχθηκε την πρόσκληση του προέδρου του ΙΕΠ και απέστειλε σήμερα Παρασκευή(13 Μαΐου 2016) εκπροσώπους του[το Γ. Γραμματέα κ. Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον ταμία κ. Αντώνιο Παναγάκη μαζί με τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς-μέλη του συλλόγου, κ.κ. Βασίλειο Ξυδιά, Γεώργιο Καπετανάκη και Πέτρο Μουστάκα] σε προκαθορισμένη συνάντηση για να συζητήσει μαζί  με την αρμόδια επιτροπή του ινστιτούτου, επί του σχεδίου εφαρμογής των νέων ΠΣ για το μάθημα των Θρησκευτικών στο ελληνικό σχολείο.
Στη διάρκεια της συζήτησης εθίγησαν όλες οι παράμετροι της ενδεχόμενης εφαρμογής των νέων ΠΣ, με την έναρξη του νέου σχολικού έτους, ενώ οι εκπρόσωποι του συλλόγου μας έθεσαν με έμφαση το θέμα της διαρκούς και σε βάθος, με όλα τα απαραίτητα και κατάλληλα για την περίσταση μέσα, επιμόρφωσης των συναδέλφων εκπαιδευτικών στα Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε επίσης στην θεολογική κατάρτιση των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι ωστόσο κατέχουν την «τεχνογνωσία» εφαρμογής στη διδασκαλία, καλών πρακτικών και συγχρόνων μεθόδων διδακτικής. Ο σύλλογός μας έχει τοποθετηθεί δημόσια προ τριετίας με συγκροτημένο κριτικό κείμενο για τα δημοσιευμένα τότε ΠΣ (Δημοτικού-Γυμνασίου), εκτιμώντας πως παρά τα όποια επιμέρους προβλήματα, κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση για μια πραγματική ανανέωση και αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης, ενώ με την δημοσίευση της ανοικτής επιστολής προς τον υπουργό Παιδείας (Οκτώβριος 2015) έθεσε εκ νέου το θέμα της άμεσης και καθολικής εφαρμογής τους στα σχολεία.
Με άξονα αυτή του την πρόταση ο σύλλογός μας δήλωσε και στη συνάντηση με την επιτροπή του ΙΕΠ ότι θέτει στη διάθεση του υπουργείου, των φορέων του αλλά και γενικότερα της εκπαιδευτικής κοινότητας, το δυναμικό των μελών του που διαθέτουν γνώση και πείρα, για την  ευχερέστερη υλοποίηση των νέων ΠΣ αλλά και της προτεινόμενης, με εξειδικευμένες προτάσεις, επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, για την οποία ο σύλλογός μας κατέθεσε στην επιτροπή του ΙΕΠ ειδικό υπόμνημα.
        

                                                                                     Το  Δ.Σ

ΚΑΙΡΟΣ: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΙΕΠ

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ

τὸ μέγα τραῦμα ὁ ἄνθρωπος…
π. Χρήστου Ζαχαράκη

«Tῶν θυρῶν κεκλεισμένων, ἐπέστης Χριστὲ πρὸς τοὺς Μαθητάς. Τότε ὁ Θωμᾶς, οἰκονομικῶς οὐχ εὑρέθη μετ’ αὐτῶν, ἔλεγε γάρ, οὐ μὴ πιστεύσω, ἐὰν μὴ ἴδω κἀγὼ τόν Δεσπότην, ἴδω τὴν πλευράν, ὅθεν ἐξῆλθε τὸ αἷμα, τὸ ὕδωρ, τὸ βάπτισμα· ἴδω τὴν πληγήν, ἐξ ἧς ἰάθη τὸ μέγα τραῦμα ὁ ἄνθρωπος, ἴδω, πῶς οὐκ ἦν, ὡς πνεῦμα, ἀλλὰ σάρξ καὶ ὀστέα, ὁ τὸν θάνατον πατήσας, καὶ Θωμᾶν πληροφορήσας, Κύριε, δόξα σοι».

Ὁ θαυμάσιος αὐτὸς ὕμνος μᾶς παραπέμπει στὸν προφήτη Ἡσαΐα, ὁ ὁποῖος προφητικά ἀποκαλύπτει: «Οὐκ ἐστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτὸν καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος, οὐδὲ κάλλος· ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτι- μον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὤν... οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει. Αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ με- μαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδείᾳ εἰρήνης ἡμῖν ἐπ ̓ αὐτὸν τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν...». Ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε μέσα στὴ δόξα καὶ τὶς τιμές ἀλλὰ σὰν ξένος, ἄνθρωπος πληγωμένος, ποὺ ἤξερε νὰ βαστάζει τὸν πόνο καὶ τὴν ταλαιπώρια. Τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἄπειρης ἀγάπης Του ἀποκαλύπτεται στὸν πόνο. Ἡ σωτηρία μας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος «περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται», ἡ σωτηρία μας εἶναι ἕνα μυστήριο ποὺ ἱερουργεῖται μὲ τὴν ὀδύνη, ἀφοῦ «τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν».

Ὁ ἄνθρωπος ὁλόκληρος εἶναι ἡ πληγή, τὸ μέγα τραῦμα, ποὺ γιατρεύεται μὲ τὸ βάπτισμα τοῦ ὕδατος καὶ τοῦ αἵματος τῆς πληγῆς τοῦ Δεσπότου. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ «θανάτῳ θάνατον πατήσας», ὁ ἐλευθερωτὴς τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸ θάνατο, Αὐτὸς ποὺ τελείωσε τὸ ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας μὲ τὴν ὁριστική νίκη τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου. Ἔτσι τὸ βάπτισμα γιὰ τὸν ἄνθρωπο δὲν ἀποτελεῖ μόνο τὴν ἀποδοχή τῆς κλήσης πρὸς τὴ σωτηρία, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀναδοχὴ τῆς θλίψης καὶ τῆς ὀδύνης, ποὺ συνεπάγεται ἡ ἑκούσια ἄρση τοῦ σταυροῦ. Ὁ πόνος εἶναι ἡ ὁδὸς τοῦ σταυροῦ, ποὺ ἐγκαινίασε ὁ Χριστὸς γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ μᾶς ἀπελευθερώνει ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὁ μεγαλύτερος πειρασμὸς ποὺ δέχεται ὁ ἄνθρωπος σήμερα, τὶς περισσότερες φορὲς χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιεῖ, εἶναι ἡ ἄρνηση τοῦ πόνου καὶ ἡ ταύτισή του μὲ τὸ κακό. Ὅμως χωρὶς πόνο καὶ ὀδύνη, χωρὶς σταυρό δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ εἶναι χριστιανός. Τὸ ἀξίωμα τῶν ἱερῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας «δὸς αἷμα καὶ λάβε πνεῦμα»προδιαγράφει ἀκριβῶς τὴ μαρτυρικὴ πορεία τοῦ πιστοῦ ποὺ ἑκούσια θὰ θελήσει νὰ σηκώσει τὸ σταυρό του. Καὶ εἶναι μαρτυρικὴ ἡ πορεία τοῦ σταυροῦ, γιατὶ πάνω του πρέπει νὰ σταυρώσουμε ὅλη μας τὴν ὕπαρξη, τὴ θεμελιωμένη στὴ ματαιότητα καὶ στὴ ματαιοδοξία τοῦ κόσμου, καὶ νὰ συγκρουστοῦμε μὲ ὅλα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα, ἄν καὶ δὲν εἶναι βέβαια ὁ ἑαυτός μας, μᾶς καθοδηγοῦν ὡς ἀξίες καίριες καὶ οὐσιαστικὲς τοῦ βίου μας, στὴν πραγματικότητα ὅμως τρέφουν καὶ μεγαλώνουν τὴν πληγή, μεταμορφώνουν τὸν ἄνθρωπο ὁλόκληρο σ ̓ ἕνα τραῦμα. Ἔχει πολὺ πόνο νὰ δώσουμε ζωὴ σ ̓ ἕνα τέτοιο τραῦμα, ν ̓ ἀπελευθερώσουμε τὴν ψυχή μας καὶ τὴν καρδιά μας ἀπ ̓ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ν ̓ ἀφήσουμε χῶρο μέσα μας γιὰ τὴν Ἀλήθεια. Ὥστε κι ἄν θέλουμε στὸ τέλος νὰ ψηλαφίσουμε, νὰ μὴν τὸ κάνουμε γιὰ νὰ πιστέψουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξεδιψάσουμε τὸν πόθο μας, ν ̓ ἀγγίξουμε τὴ ζωντανὴ μας Ἐλπίδα...

Πηγή: http://pchristoszacharakis.blogspot.gr/2016/05/blog-post.html?spref=fb

Παρουσίαση του βιβλίου του Καρλ Μπαρτ, η προς Ρωμαίους επιστολή στην 13η ΔΕΒΘ

Την Παρασκευή 13 Μαΐου 2016 και ώρα 6 μ.μ. θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη το πιο πρόσφατο βιβλίο του Άρτου Ζωής, η προς Ρωμαίους Επιστολή του Καρλ Μπαρτ (μετάφραση: Γιώργος Βλαντής). Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της 13ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, στο περίπτερο των εκδόσεων Εν Πλω (Περίπτερο 15, Stand 34-39). Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Γιώργος Ζωγραφίδης, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ.

Αικατερίνη Τσαλαμπούνη, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ.

Συντονιστής: Σταύρος Ζουμπουλάκης, πρόεδρος Δ.Σ. Άρτου Ζωής.

Η Θεσσαλονίκη το επίκεντρο του ορθόδοξου χριστιανικού βιβλίου (12-15 Μαΐου)

Οι εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ-ΑΚΡΙΤΑΣ-ΔΟΜΟΣ, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος σε συνεργασία με 10 εκδοτικούς οίκους (Ατέρμονο, Αρχονταρίκι, Βιβλική Εταιρεία,Εκδοτική Δημητριάδος, Επέκταση, Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου, Λυχνία, Μανιφέστο, Μπότσης, Παναγόπουλος) συμμετέχουν στη 13η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης με μεγάλη ποικιλία τίτλων ορθόδοξης πνευματικότητας. Παράλληλα διοργανώνουν ποικίλες εκδηλώσεις, παρουσιάσεις παλαιών και νέων τίτλων με ομιλητές σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους και συγγραφείς.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

ΠΕΜΠΤΗ 12 ΜΑΪΟΥ 19.30
(Περίπτερο 15 – Stand 34-39)

“H IΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ”, π.Νικολάου Λουδοβίκου (Ι.Μ.Μ.ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ)

Ομιλητές:

Μητροπολίτης Ν.Κρήνης & Καλαμαριάς κ.Ιουστίνος

Αρχιμ.Μάξιμος Κυρίτσης, καθηγούμενος Ι.Μονής Αγ.Διονυσίου του εν Ολύμπω

Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Λουδοβίκος, Καθηγητής Δογματικής & Διευθυντής Σπουδών της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσ/νίκης





Για περισσότερο στο: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Δευτέρα 2 Μαΐου 2016

Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware, Ο θάνατος ως νίκη

Ο θάνατος του Χριστού πάνω στο Σταυρό δεν είναι μια αποτυχία που αποκαταστάθηκε κάπως μετά την Ανάστασή του. Ο ίδιος ο θάνατος πάνω στο Σταυρό είναι μια νίκη. Νίκη τίνος πράγματος; Μόνο μια απάντηση μπορεί να υπάρξει: Η νίκη της οδυνώμενης αγάπης. «Κραταιά ως θάνατος αγάπη… ύδωρ πολύ ού δυνήσεται σβέσαι την αγάπην» (Άσμα Ασμ. 8, 6-7). Ο Σταυρός μας δείχνει μιαν αγάπη που είναι δυνατή σαν το θάνατο, μιαν αγάπη ακόμη πιο δυνατή.

Ο αγ. Ιωάννης κάνει την εισαγωγή της διήγησής του για το Μυστικό Δείπνο και το Πάθος μ’ αυτα τα λόγια : «…αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω, εις τέλος ηγάπησεν αυτούς» (Ιω. 13, 1). Το ελληνικό κείμενο λέει εις τέλος, που σημαίνει «ως το τέλος», «ως το έσχατο σημείο». Κι αυτή η λέξη τέλος επαναλαμβάνεται αργότερα στην τελευταία κραυγή του Χριστού πάνω στο Σταυρό: «Τετέλεσται» (Ιω. 19, 30). Αυτό πρέπει να εννοηθεί όχι σαν κραυγή αυτοεγκατάλειψης ή απόγνωσης, αλλά σαν κραυγή νίκης: Τελείωσε, κατορθώθηκε, εκπληρώθηκε!


Τί έκπληρώθηκε; Απαντάμε:

Το έργο της οδυνώμενης αγάπης, η νίκη της αγάπης πάνω στο μίσος. Ο Ιησούς, ο Θεός μας, αγάπησε τους δικούς του ως το έσχατο σημείο. Από αγάπη δημιούργησε τον κόσμο, από αγάπη γεννήθηκε σαν άνθρωπος μέσα σ’ αυτό τον κόσμο, από αγάπη πήρε πάνω του τη διασπασμένη ανθρώπινη φύση μας και την έκανε δική του. Από αγάπη ταυτίστηκε μ’ όλη μας την απελπισία. Από αγάπη πρόσφερε τον εαυτό του θυσία, διαλέγοντας στη Γεθσημανή να πάει εκούσια προς το Πάθος του: «…την ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων…. ουδείς αίρει αυτήν απ’ εμού, αλλ’ εγώ τίθημι αυτήν απ’ εμαυτού» (Ίω. 10:15, 18). Ήταν θεληματική αγάπη κι όχι καταναγκασμός αυτό που έφερε τον Ιησού στο θάνατό του. Στην Αγωνία του μέσα στον κήπο και στη Σταύρωσή του οι σκοτεινές δυνάμεις του επιτίθενται μ’ όλη τους την ορμή, αλλά δεν μπορούν ν’ αλλάξουν τη συμπόνια του σε μίσος· δεν μπορούν να εμποδίσουν την αγάπη του να συνεχίσει να είναι η ίδια. Η αγάπη του δοκιμάζεται ως το έσχατο σημείο, αλλά δεν καταπνίγεται. «Το φώς εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν» (Ίω. 1, 5). Στη νίκη του Χριστού πάνω στο Σταυρό θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε τα λόγια που ειπώθηκαν από κάποιο Ρώσο ιερέα, όταν απελευθερώθηκε από το στρατόπεδο συγκεντρώσεως: «Ο πόνος έχει καταστρέψει τα πάντα. Ένα μόνο πράγμα έχει μείνει σταθερό, η αγάπη».

Ο Σταυρός σαν νίκη μας θέτει το παράδοξο της παντοδυναμίας της αγάπης. Ο Dostoevsky πλησιάζει την αληθινή έννοια της νίκης του Χριστού με μερικά λόγια, που βάζει στο στόμα του στάρετς Ζωσιμά:

Μπροστά σε μερικές σκέψεις ο άνθρωπος στέκεται μπερδεμένος, ιδίως μπροστά στη θέα της ανθρώπινης αμαρτίας, και αναρωτιέται αν θα την πολεμήσει με βία ή με ταπεινή αγάπη.

Πάντα ν’ αποφασίζεις: «Θα την πολεμήσω με ταπεινή αγάπη». Αν αποφασίσεις πάνω σ’ αυτό μια για πάντα, μπορείς να κατακτήσεις ολόκληρο τον κόσμο. Η γεμάτη αγάπη ταπείνωση είναι μια τρομερή δύναμη: είναι το πιο δυνατό απ’ όλα τα πράγματα και δεν υπάρχει τίποτε άλλο σαν κι αυτή.

Η γεμάτη αγάπη ταπείνωση είναι μια τρομερή δύναμη· όποτε θυσιάζουμε κάτι ή υποφέρουμε όχι μ’ αίσθηση επαναστατικης πίκρας, αλλά με τη θέλησή μας και από αγάπη, αυτό μας κάνει πιο δυνατούς κι όχι πιο αδύνατους. Αυτό συμβαίνει προπάντων στην περίπτωση του Ιησού Χριστού. «Η αδυναμία του ήταν από δύναμη», λέει ο αγ. Αυγουστίνος. Η δύναμη του Θεού φαίνεται όχι τόσο πολύ μέσα στη δημιουργία του κόσμου ή μέσα στα θαύματά του, όσο στο γεγονός ότι από αγάπη ο Θεός «εκένωσεν εαυτόν» (Φιλ. 2, 7), πρόσφερε τον εαυτό του με γενναιόδωρη αυτοδιάθεση, με τη δική του ελεύθερη εκλογή συγκατανεύοντας να υποφέρει και να πεθάνει. Κι αυτό το άδειασμα του εαυτού είναι συνάμα μία πλήρωση: η κένωση είναι πλήρωση. Ο Θεός δεν είναι ποτέ τόσο δυνατός, όσο όταν βρίσκεται στην έσχατη αδυναμία.

Η αγάπη και το μίσος δεν είναι απλώς υποκειμενικά συναισθήματα που επηρεάζουν το εσωτερικό σύμπαν αυτών που τα αισθάνονται, αλλά είναι και αντικειμενικές δυνάμεις που αλλάζουν τον κόσμο έξω από μας. Αγαπώντας ή μισώντας τόν αλλο, τον κάνω, ως ένα σημείο, να γίνει αυτό που εγώ βλέπω μέσα του. Όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά και για τις ζωές όλων γύρω μου, η αγάπη μου είναι δημιουργική, έτσι όπως το μίσος μου είναι καταστροφικό. Κι αν αυτό αληθεύει για τη δική μου αγάπη, αληθεύει σε ασύγκριτα μεγαλύτερη έκταση για την αγάπη του Χριστού. Η νίκη της γεμάτης πόνο αγάπης του πάνω στο Σταυρό δεν είναι απλώς ένα παράδειγμα για μένα που μου δείχνει τι θα μπορούσα να πετύχω εγώ ο ίδιος αν μπορούσα να τον μιμηθώ με τις δικές μου δυνάμεις. Πολύ περισσότερο απ’ αυτό, η πονεμένη του αγάπη έχει πάνω μου ένα δημιουργικό αποτέλεσμα, μεταμορφώνοντας την καρδιά μου και τη θέλησή μου, ελευθερώνοντάς με από τα δεσμά, ολοκληρώνοντάς με, κάνοντας δυνατό για μένα ν’ αγαπώ μ’ ένα τρόπο που θα ήταν τελείως πέρ’ από τις δυνάμεις μου, αν πρώτα δεν είχ’ αγαπηθεί απ’ αυτόν. Γιατι μέσα στην αγάπη ταυτίστηκε μαζί μου· και η νίκη του είναι νίκη μου. Κι έτσι ο θάνατος του Χριστού πάνω στο Σταυρό είναι πράγματι, όπως τον περιγράφει η Λειτουργία του Μ. Βασιλείου, ένας «ζωοποιός θάνατος».

Επομένως η οδύνη του Χριστού και ο θάνατος έχουν αντικειμενική αξία· έκανε για μας κάτι που θάμασταν τελείως ανίκανοι να κάνουμε δίχως αυτόν. Ταυτόχρονα δεν θάπρεπε να λέμε ότι ο Χριστός υπέφερε «αντί για μας», αλλ’ ότι υπέφερε για χάρη μας. Ο Υιός του Θεού υπέφερε «έως θανάτου», όχι για ν’ απαλλαγούμ’ εμείς απ’ την οδύνη, αλλά για νάναι η οδύνη μας σαν τη δική του. Ο Χριστός δεν μας προσφέρει ένα δρόμο που παρακάμπτει την οδύνη, αλλά ένα δρόμο μέσα απ’ αυτήν· όχι υποκατάσταση, άλλα λυτρωτική συμπόρευση.

Για περισσότερα στο : ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Πρωτοπρ. Ιωάννης Σκιαδαρέσης (Καθηγητής Α.Π.Θ.), Τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ, ὁ σταυρός του καὶ ἐμεῖς

Τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ εἶναι μυστήριο[1] ὑπὲρ«κατάληψιν». Τὸ προσεγγίζεις πιὸ πολὺ μὲ τὴ σιωπὴ παρὰ μὲ «τὸν ἀνθρώπινο λόγο». Ὡστόσο, κάτι λίγα«μυστικῶς» μπορεῖς νὰ ψελλίσεις γι’ αὐτό, ὅπως τὸ ὅτι ξεκινάει ἀπὸ τὴν ἄχρονη αἰωνιότητα καὶ βυθίζεται στὸ ἀτελεύτητο ἐσχατολογικό της μέλλον, ὅτι ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου ἦταν πολυδιάστατος καὶ τέλος ὅτι ὁ Χριστὸς ἄφησε ἕνα μερίδιο δικῆς μας μετοχῆς στὸ σταυρὸ τὸ δικό του. Αὐτὲς τὶς σκέψεις νὰ ἀναπτύξουμε λιγάκι, στὸ χῶρο ποὺ ἔχουμε στὴ διάθεσή μας.

α. Ὑπεριστορικότητα τοῦ πάθους

Ἡ ἄποψη γιὰ τὴν ἱστορικὴ ἀλλὰ καὶ ὑπεριστορικὴ διάσταση τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ φαίνεται κάπως καινοτόμα. Στὴν οὐσία ὅμως δὲν εἶναι. Ἴσως εἶναι δυσπρόσιτη στὴν ἀνθρώπινη σκέψη μας. Ὄχι ὅμως παντελῶς ἀπρόσιτη. Καὶ κατ’ ἀρχὴν, ὡς πρὸς τὴν ἀφετηρία τῆς ἰδέας γιὰ τὸ πάθος καὶ τὴ θυσία τοῦ Κυρίου, θὰ πρέπει νὰ τὴν ἀναζητήσουμε μέσα στὴν ἄχρονη αἰωνιότητα. Ἀφήνω τὶς ἄλλες μαρτυρίες τῆς Κ. Διαθήκης[2] καὶ ὑπενθυμίζω μόνο τὴν Α΄ Πέτρου καὶ τὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη, ποὺ ἀνάγουν τὴν ἀφετηρία αὐτὴ στὴν πρὶν τῆς δημιουργίας αἰωνιότητα. Στὴν Α’ Πέτρου[3] διαβάζουμε ὅτι:

«ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ εἶχε προκαθοριστεῖ

πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου,

φανερώθηκε ὅμως, γιὰ χάρη τῶν ἀνθρώπων,

τὰ τελευταῖα χρόνια»·

στὴν δὲ Ἀποκάλυψη[4], ἀκοῦμε τὸν Ἰωάννη νὰ λέει:

«Τὸ θηρίο (ἐννοεῖ τὸν αὐτοθεοποιημένο αὺτοκράτορα)

θὰ προσκυνήσουν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς γῆς,

ποὺ τὸ ὄνομά τους δὲ γράφτηκε στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς

τοῦ σφαγμένου Ἀρνίου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου».

Στὴν Καινή Διαθήκη παράλληλα βλέπουμε τὴν ἀγωνία (τὸν μετὰ τὴ θυσία δηλαδὴ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ) γιὰ τὸ ἂν ἡ θυσία του αὐτὴ θὰ ἐξασφάλιζε στὸ διηνεκὲς τὴν πίστη τῶν ἀνθρώπων[5] καὶ κυρίως διαπιστώνουμε ὅτι τὰ ἴχνη τῆς σταύρωσης συνοδεύουν τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν ἔνδοξή του κατάσταση, τὴν μετὰ τὸ πάθος. Βλέπουμε λ.χ. τὸν ἀναστημένο Χριστὸ νὰ ὑποδεικνύει στὸν Θωμᾶ «τοὺς τύπους τῶν ἥλων[6]» μετὰ τὴν ἀνάσταση. Στὸ βιβλίο δὲ τῆς Ἀποκάλυψης παρατηροῦμε ὅτι ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας, «τὸ ἐσφαγμένον ἀρνίον[7]», φέρει τὰ σημάδια τοῦ σταυροῦ καὶ «ἐν τῇ δόξῃ του», στὴ μετααναστάσιμη ἔνδοξη παρουσία του.

Ἀπὸ τὰ παραπάνω προκύπτει ὅτι τὸ πάθος τοῦ Υἱοῦ, ὁ σταυρὸς του δηλαδή, δὲν εἶναι ἁπλὰ ἕνα ἱστορικὸ γεγονός, ποὺ ἔλαβε χώρα μόνο «ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου» ἀλλὰ καὶ γεγονὸς ὑπεριστορικό, ποὺ ἀνάγεται στὴν αἰωνιότητα. Τὸ ἱστορικὸ πάθος συνεπῶς τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι μιὰ αἰφνίδια (στιγμιαία) πράξη τοῦ Θεοῦ γιὰ μᾶς, ἀλλὰ ἡ ἀπόληξη μιᾶς σειρᾶς ἐνεργειῶν ποὺ ἀρχίζουν ἀπὸ τὴν αἰωνιότητα. Εἶναι τὸ μυστήριο τὸ προαιώνιο, «χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον[8]» (ποὺ εἶχε δηλαδὴ καλυφθεῖ γιὰ πολλοὺς αἰῶνες μὲ σιωπὴ ἀκόμη καὶ στοὺς ἀγγέλους) καὶ «προεγνωσμένο[9]» (ποὺ τὸ προγνώριζε μόνο ὁ Θεός) τὸ ὁποῖο ἀνάγεται προφανῶς σὲ «χρόνο» πρὶν ἀπὸ τὸ χρόνο καὶ φανερώνεται ἐν χρόνῳ. Μὲ ἄλλα λόγια μυστήριο ποὺ ἡ ἱερουργία του ἄρχισε πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς ἱστορίας, καὶ ἀπέβλεπε στὴν ἱστορία. Εἶναι τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ ποὺ «ἐν σιγῇ» συνελήφθη προφανῶς τότε ποὺ συνελήφθη, καὶ τὸ σχέδιο τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀπέβλεπε στὴ σωτηρία του. Γι’ αὐτὸ ὁ σταυρὸς γενικότερα, ποὺ φανερώνεται ἐν χρόνῳ, ἀπέβη τὸ ἐντελῶς ἀναγκαῖο μυστήριο τοῦ Θεοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου οἱ ἄνθρωποι γίνονται«θείας κοινωνοὶ φύσεως[10]».

Ἄμεση συνέπεια τῆς προηγούμενης θέσης εἶναι ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἀπόλυτα καὶ ἐσαεὶ ταυτισμένος μὲ τὴ θυσία καὶ μάλιστα μὲ τὸ σταυρό. Καταλαβαίνει, λοιπὸν, κανεὶς ὅτι ἡ σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι γεγονὸς ποὺ καλύπτεται πλήρως ἀπὸ ἱστορικὲς μόνο παραμέτρους καὶ συντεταγμένες· ἀλλὰ εἶναι μυστήριο ποὺ οἱ ἀπαρχὲς του βυθίζονται στὴν αίωνιότητα, πρὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἁπλώνονται σὲ ἀτελεύτητο βάθος μετὰ ἀπὸ αὐτὴν. Κατανοοῦμε λοιπὸν καὶ μεῖς τὶ σημαίνει ἡ ἀποδοχὴ τοῦ πολιτεύματος τοῦ σταυροῦ ἀπὸ μᾶς καὶ ἡ σφράγιση τοῦ κορμιοῦ μας μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ.

β. Ἡ ἐν χρόνῳ φανέρωση τῆς σταυρικῆς θυσίας

Ὅμως, ἡ φανέρωση τοῦ μυστηρίου τοῦ πάθους καὶ μάλιστα τοῦ σταυρικοῦ γίνεται ἐν χρόνῳ, μέσα στὸ πλαίσιο τόσο τῆς δημιουργίας ὅσο καὶ κυρίως τῆς ἐν Χριστῷ ἀναδημιουργίας, γιὰ νὰ μετέχουν οἱ ἄνθρωποι στὴ ζωὴ τοῦ σταυροῦ ἀείποτε. Ἔτσι, τὸ διὰ σταυροῦ πολίτευμα καὶ μυστήριο φανερώνεται «πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως[11]» στὴ Βίβλο ἤδη ἀπὸ τὸ «ξύλο τῆς ζωῆς[12]» ποὺ προτυπώνει τὸ σταυρὸ ἤδη στὸν παράδεισο καὶ μέχρι τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ποὺ συντελεῖται στὴν ἐνανθρώπηση καὶ κορυφώνεται στὸν Γολγοθᾶ. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ μὲν Παλαιά Διαθήκη εἶναι γεμάτη μὲ προτυπώσεις καὶ σκιὲς τοῦ σταυροῦ, εἶναι, θὰ ἔλεγα, πλήρης μὲ προεικονίσεις τοῦ μελλοντικοῦ σταυρικοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ[13]· καὶ ἡ Καινή Διαθήκη εἶναι πλήρης με τὴν προβολὴ τοῦ ἱστορικοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ συνεχῆ διδασκαλία πρὸς τοὺς πιστοὺς γιὰ τὴν ἀποδοχὴ καὶ ἐφαρμογὴ τοῦ πολίτευματος τοῦ σταυροῦ.

Για περισσότερα στο:  ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Η εκπαιδευτική τηλεόραση ξανά στην ΕΡΤ

Συνέντευξη από Σοφία Παπαδημητρίου προϊσταμένη Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης

Τζίνα Παπαλεξίου, επιστημονική συνεργάτης Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης

avgi.gr Χρύσα Βαϊνανίδη

1. Για κάποιον/α που δεν γνωρίζει, τι είναι η εκπαιδευτική τηλεόραση; Ποιοι οι στόχοι;

Η Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση ιδρύθηκε το 1977 σαν καινοτόμος φορέας του Υπουργείου Παιδείας. Κύριο έργο ήταν η παραγωγή και προβολή τηλεοπτικών προγραμμάτων με στόχο την υποστήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας στην Πρωτοβάθμια - Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και στη δια βίου μάθηση. Οι παραγωγές της Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης αποτελούν μια σύγχρονη, εναλλακτική, οπτικοακουστική εκπαιδευτική πρόταση και απευθύνονται σε μαθητές και εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, στο ευρύτερο κοινό και αποτελούν έναν από τους πλέον αξιόλογους πυλώνες παιδείας στον τόπο μας.

Οι παραγωγές της προβάλλονταν τηλεοπτικά μέχρι το 2013 από το ανοικτό κύκλωμα της δημόσιας τηλεόρασης (ΕΡΤ), καλύπτοντας το σύνολο της ελληνικής επικράτειας καθώς και μεγάλο μέρος του απόδημου ελληνισμού, διατηρώντας παγκόσμια εμβέλεια (ERTworld). Περισσότερες από 600 μορφωτικές και εκπαιδευτικές εκπομπές παρουσιάζονταν ετησίως.

Η αδιάλειπτη προσφορά της συνεχίστηκε μέχρι τον Ιούνιο του 2013, οπότε διακόπηκε με το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Η Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση έχει αναδειχθεί διεθνώς σε προνομιακό μηχανισμό διάχυσης της γνώσης μέσω προγραμμάτων εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και εκπομπών γενικής παιδείας και πληροφόρησης. Στην Ελλάδα, έχει καταξιωθεί στη συνείδηση της εκπαιδευτικής κοινότητας «ως φορέας κύρους, που εμπνέει εμπιστοσύνη, ενώ τα προγράμματά της κρίνονται θετικά από τη μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών που τα έχουν παρακολουθήσει» σύμφωνα με πανελλήνια έρευνα της Hellastat του 2007.

Στόχοι σήμερα, είναι:

1. η συνεχής αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών αξιοποιώντας τις δυνατότητες που παρέχουν οι ψηφιακές τεχνολογίες αιχμής σχεδιάζοντας και υλοποιώντας εκπαιδευτικές δράσεις οπτικοακουστικής παιδείας και ευρύτερα ψηφιακού εγγραμματισμού,

2. Η διαρκής επαναξιολόγηση ή και ο επαναπροσδιορισμός των σκοπών της σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο και απαιτητικό κόσμο. Με κύριο γνώμονα τη διαμόρφωση δημιουργικών προσωπικοτήτων, ενεργών πολιτών και κριτικών δεκτών της πληροφορίας, η έμφαση δίνεται πλέον στην ενεργητική συμμετοχή των μαθητών και όχι στην παθητική παρακολούθηση. Αυτό είναι το σημείο αιχμής της νέας αυτής προσπάθειας, η οποία αξιοποιεί ένα εξαιρετικά ευέλικτο και ελκυστικό εργαλείο, τη διαδραστικότητα και συμμετοχικότητα στη μάθηση.

2. Πώς η εκπαιδευτική τηλεόραση μπορεί να συμβάλλει στον εμπλουτισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας; Πώς μπορεί να βοηθήσει τον εκπαιδευτικό της τάξης, τους μαθητές και μαθήτριες;

H Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της οπτικοακουστικής παιδείας και γενικότερα της παιδείας για τα Μέσα (medialiteracy) στην Ελλάδα, έχει αναπτύξει ένα σύνολο δράσεων υποστηρίζοντας την πρόσβαση σε οπτικοακουστικά Μέσα, κριτική αξιολόγηση και δημιουργική παραγωγή οπτικοακουστικών και ψηφιακών Μέσων.

Οι νέες τεχνολογίες και το Διαδίκτυο δημιούργησαν νέες συνήθειες και δεδομένα στη σχέση του σχολείου με τα Μέσα Επικοινωνίας. Ακολουθώντας τις διεθνείς εξελίξεις και την ευρωπαϊκή στρατηγική για την αξιοποίηση των Ψηφιακών και Οπτικοακουστικών Μέσων στην Εκπαίδευση, η Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση προωθεί τον εγγραμματισμό στα Μέσα Επικοινωνίας σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και παρέχει εργαλεία για την καλύτερη κατανόηση και αξιοποίηση των ψηφιακών και οπτικοακουστικών περιβαλλόντων. Μέσω αυτών όμως απώτερος στόχος είναι η ανάδειξη του θεωρητικού και πρακτικού προβληματισμού των μαθητών, η σύνδεση της γνώσης με την πράξη, η επικοινωνία της δευτεροβάθμιας με την τριτοβάθμια εκπαίδευση και εν τέλει ο σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός.

Η ανάπτυξη και διείσδυση των νέων τεχνολογιών στο σύγχρονο κοινωνικό και εκπαιδευτικό περιβάλλον, όπου το σχολείο δεν καταναλώνει απλώς αλλά δημιουργεί περιεχόμενο, μας ενέπνευσε και μας έδωσε κίνητρα ώστε να συναντήσουμε τη νέα ψηφιακή γενιά στους δικούς της χώρους και να γίνουμε μέρος της κοινότητάς της. Αξιοποιώντας τις ψηφιακές κοινότητες και τα κοινωνικά δίκτυα προσπαθούμε να συνδέσουμε πιο στενά την Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση με το νεανικό κοινό μεταβαίνοντας από τα παραδοσιακά μέσα στην ψηφιακή εποχή.

Σημαντικό όχημα στην προσπάθεια αυτή αποτελεί ο δικτυακός τόπος στη διεύθυνση www.edutv.gr (2009), όπου μπορεί ο μαθητής/εκπαιδευτικός να δει τις ταινίες της Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης σε πραγματικό χρόνο (βίντεο ροής – streaming) ή να τις κατεβάσει στον Η/Υ (βίντεο κατ' απαίτηση – videoondemand) αξιοποιώντας με αυτό τον τρόπο μία σειρά ψηφιακών υπηρεσιών και ακολουθώντας τις βέλτιστες πρακτικές των ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών τηλεοράσεων.

Στο πλαίσιο των καλών πρακτικών δημιουργήθηκε η πλατφόρμα νεανικής δημιουργίας, www.i-create.gr (2011). Η πλατφόρμα προσφέρει ένα περιβάλλον υποστήριξης και προβολής των ψηφιακών μαθητικών έργων με έμφαση στο βίντεο. Τα έργα αναπτύσσονται και υποβάλλονται μέσα από διαγωνισμούς βίντεο, καμπάνιες και συνεργασίες με σχολεία, Πανεπιστήμια και άλλους οργανισμούς, σε εθνικό, τοπικό ή διεθνές επίπεδο.

Και οι δυο δικτυακοί τόποι αναβαθμίστηκαν φέτος, εξελίσσονται και τροφοδοτούνται συνεχώς ώστε κάθε μαθητής, εκπαιδευτικός, γονέας να έχει ανοιχτή πρόσβαση σε οπτικοακουστικές πηγές με πολλαπλές δυνατότητες αξιοποίησης στη διαδικασία μάθησης.

Οι εκπαιδευτικές δράσεις σχεδιάζονται και υποστηρίζονται με μαθήματα επεξεργασίας βίντεο και τεκμηριωμένο περιεχόμενο. Στη συνέχειαεμπλουτίζονται με το ψηφιακό περιεχόμενο που δημιουργούν οι ομάδες μαθητών με τους εκπαιδευτικούς τους στον κοινό χώρο οικοδόμησης γνώσης της πλατφόρμας. Ο εκπαιδευτικός πλέον αποκτά ξανά τον πραγματικό του ρόλο, αυτόν της υποστήριξης και καθοδήγησης του μαθητή προς τη γνώση. Ο ρόλος του γίνεται πιο ευχάριστος. Η πρώτη αποτίμηση είναι θετική στους άξονες ενίσχυσης/υποστήριξης της δημιουργικότητας και της συνεργασίας των μαθητών αλλά και των σχολείων. Τα διαγωνιστικά προγράμματα έχουν μεγάλη αποδοχή στις κοινότητες και κέρδισαν μαθητές και εκπαιδευτικούς εισάγοντας καινοτόμες ιδέες στην ελληνική εκπαίδευση.

3. Μερικούς μήνες πριν, το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ανακοίνωσε την αναβάθμιση της εκπαιδευτικής τηλεόρασης. Ποιες είναι οι δράσεις που προωθούνται και ποια η στόχευση;

Πρώτη φορά μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ θα ξανα-εκπέμψει η εκπαιδευτική τηλεόραση προσεγγίζοντας μια εντελώς νέα κατεύθυνση. Η εκπαιδευτική τηλεόραση αναβαθμίζεται και δίνει έμφαση στη βιωματική μάθηση και τη διαδραστικότητα.

Στις 12 Απριλίου παρουσιάστηκε από τον υφυπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Θεοδόση Πελεγρίνη και τη διοίκηση της ΕΡΤ το πιλοτικό πρόγραμμα της διαδραστικής – βιωματικής εκπαιδευτικής τηλεόρασης. Όπωςδήλωσε ο υφυπουργός «Με πολύ μεράκι, συγκίνηση και όραμα είμαστε σήμερα σε θέση να ανακοινώσουμε την έναρξη του σχεδιασμού και της υλοποίησης του πιλοτικούπρογράμματος της εκπαιδευτικής τηλεόρασης ύστερα από 3 χρόνια σιγής».

Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία εναρμονίζεται με τα σύγχρονα ενδιαφέροντα των μαθητών και τους φέρνει σε επαφή με γνωστικά αντικείμενα που σχετίζονται και με τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Αξιοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς και τις νέες τεχνολογίες αναδεικνύοντας τις καινοτόμες δράσεις και τις καλές πρακτικές που εφαρμόζονται στα σχολεία μας. Καλλιεργεί ακόμα στους μαθητές την αξία της συμπόρευσης της θεωρητικής σκέψης (σχεδιάζω-επινοώ) με την πρακτική σκέψη (υλοποιώ αυτό που σχεδίασα) δημιουργώ.

Η διαδραστική και βιωματική εκπαιδευτική τηλεόρασηαφορά στην παραγωγή και τηλεοπτική μετάδοση εκπαιδευτικού υλικού με δημιουργούς και πρωταγωνιστές τους μαθητές, με όχημα σύγχρονες και μη παραδοσιακές μορφές έκφρασης, όπως ο κινηματογράφος, τα οπτικοακουστικά έργα και τα ψηφιακά περιβάλλοντα.

Ο σχεδιασμός της πιλοτικής εφαρμογής έγινε στους άξονες γνώση-ψυχαγωγία, πολιτισμός, επαγγελματικός προσανατολισμός.

Οι δράσεις αφορούν τη δημιουργική παραγωγή βίντεο από τους μαθητές βιωματικά και τη συμμετοχή τους σε διαδραστική εκπομπή.

4. Τι θα περιλαμβάνει, επομένως, η συνεργασία της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης με τη Δημόσια Τηλεόραση; Ποιος ο σχεδιασμός;

Η συνεργασία θα περιλαμβάνει εβδομαδιαίο τηλεοπτικό πρόγραμμα αποτελούμενο από ωριαία τηλεοπτικά επεισόδια, όπου θα εξετάζεται ένα διαφορετικό γνωστικό αντικείμενο κάθε φορά. Στο πρόγραμμα θα συμμετέχουν και θα παρίστανται σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τα οποία θα έχουν προετοιμάσει και θα παρουσιάζουν από μια ταινία μικρού μήκους για το συγκεκριμένο θέμα.

Με τη βοήθεια ενός επιστημονικού συμβούλου, ενός επαγγελματία σκηνοθέτη, ενός εκπαιδευτικού για κάθε σχολείο, ενός συμβούλου παιδαγωγικής ευθύνης και με τα απαραίτητα τεχνικά μέσα οι ίδιοι οι μαθητές γράφουν, σκηνοθετούν, παίζουν τους ρόλους, φτιάχνουν τα σκηνικά και τα κοστούμια, γράφουν τη μουσική και γυρίζουν μια πεντάλεπτη ταινία.

Η εκπομπή θα είναι διαδραστική με τη συμμετοχή και των τηλεθεατών, οι οποίοι θα εκφράζουν την γνώμη τους και θα επιβραβεύουν τις προσπάθειες των μαθητών.

Ενδεικτικά θέματα, τα οποία θα παρουσιαστούν στα επεισόδια και με τα οποία θα ενασχοληθούν οι μαθητές είναι «H Ευρώπη σήμερα», «Το πολιτικό μας σύστημα – Θεσμοί», «Ανθρώπινα δικαιώματα (μετανάστευση – πρόσφυγες). Σεβασμός στη διαφορετικότητα», «Κινητά τηλέφωνα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης», «Braindrain» κά.

Η διαδραστική και βιωματική εκπαιδευτική τηλεόραση φιλοδοξεί να αποτελέσει πρότυπο και οδηγό για την εισαγωγή στην εκπαίδευση νέων, σύγχρονων και δημιουργικών τρόπων διδασκαλίας.

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις 8 - 10 Απριλίου 2016, στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο με θέμα "Σχολική Βία και Εκφοβισμός".

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις 8 - 10 Απριλίου 2016, στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο με θέμα "Σχολική Βία και Εκφοβισμός". Το θέμα της εισήγησής μου ήταν: «Η συμβολή του διδακτικού αντικειμένου του ΜτΘ στην πρόληψη και αντιμετώπιση της Σχολικής Βίας» (9 Απριλίου 2016).






Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στη Δράμα το Επιμορφωτικό Βιωματικό σεμινάριο με θέμα: «Παράγοντες που συμβάλλουν στην Ευαισθητοποίηση της Σχολικής Κοινότητας σε θέματα Σχολικού Εκφοβισμού: ο ρόλος των Διευντών/τριών και υποδιευντών/τριών». (14 Απριλίου 2016)

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Ημέρες εκπαίδευσης 2016" πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στη Δράμα το Επιμορφωτικό Βιωματικό σεμινάριο με θέμα: «Παράγοντες που συμβάλλουν στην Ευαισθητοποίηση της Σχολικής Κοινότητας σε θέματα Σχολικού Εκφοβισμού: ο ρόλος των Διευθυντών/τριών και υποδιευντών/τριών». (14 Απριλίου 2016)
Στο πρώτο μέρος εισηγήσεις παρουσίασαν ο Πολύβιος Στράντζαλης, η Αναστασία Παναγιωτίδου, η Χριστίνα Βαμβούρη, ο Δημήτριος Μακράκης, η Δήμητρα Πατρωνίδου και o Γεώργιος Μπαντής, Στο πρώτος μέρος τη συζήτηση συντόνισε ο Σπύρος Κιουλάνης. Ακολούθησε το δεύτερο μέρος με εργασία σε ομάδες και μελέτες περίπτωσης. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος παρουσιάστηκαν τα πορίσματα των εργασιών των ομάδων.










Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η βιωματική επιμορφωτική ημερίδα που διοργάνωσε το 2ο Πειραματικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης για Θεολόγους και Γεωλόγους με θέμα : Προσομοίωση συνδιδασκαλίας βάσει σεναρίου με χρήση ΤΠΕ. (21-04-2016)

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η βιωματική επιμορφωτική ημερίδα που διοργάνωσε το 2ο Πειραματικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης για Θεολόγους και Γεωλόγους με θέμα : Προσομοίωση συνδιδασκαλίας βάσει σεναρίου με χρήση ΤΠΕ. (21-04-2016)
Αρχικά σύντομες εισηγήσεις παρουσίασαν η Σχολική Σύμβουλος ΠΕ04 κ. Σουλτάνα Λευκοπούλου με θέμα: "Η Γεωγραφία ως περιεχόμενο εμπλουτισμού διδακτικών αντικειμένων"και ο Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων κ. Πολύβιος Στράντζαλης με θέμα: "Η συμβολή της διαθεματικής προσέγγισης της ύλης του μαθήματος των Θρησκευτικών στο μαθητοκεντρικό προσανατολισμό της διαδικασίας της μάθησης". Στη συνέχεια έγινε προσομείωση σεναρίου σε διαθεματική συνδιδασκαλία στις ιστοεξερευνήσεις Θεολογία - Γεωγραφία. Το εργαστήριο συντόνισαν η Θεολόγος κ. Σμαράγδα Φαρίδου και ο Γεωλόγος κ. Το βιωματικό σεμινάριο παρακολούθησαν 12 Θεολόγοι και 12 Γεωλόγοι.