Κατά τάς χαρμοσύνους ἡμέρας τοῦ Δωδεκαημέρου, ἐξαιρέτως δέ κατά τήν ἡμέραν τῶν Γενεθλίων τοῦ Χριστοῦ, πρωτίστως δοξολογικῶς καί εὐχαριστιακῶς ἡ Ἐκκλησία, κοινωνικῶς δέ καί ἡ ἀνθρωπότης ὅλη, ἑορτάζουν γεγονός ὑπερφυές καί ἐξαίσιον, μυστήριον ξένον καί παράδοξον, ὑπερβαῖνον πᾶσαν ἀνθρωπίνην ἔννοιαν.
Τό ἑόρτιον γεγονός τοῦτο εἶναι ἡ σάρκωσις, ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Θεοῦ Λόγου. «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσε ἐν ἡμῖν» (Ἰω. 1, 14) κατά τόν Εὐαγγελιστήν τῆς ἀγάπης.
Ἐν τῇ ὑπερβολῇ τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ πρός τόν ἄνθρωπον ὁ Θεός Πατήρ ἡμῶν ηὐδόκησε καί ὁ Υἱός Αὐτοῦ, Υἱός ἀνθρώπου γέγονε, σαρκωθείς καί τεχθείς κατά σάρκα ἐκ τῆς ἁγίας καί ἀμώμου Παρθένου. «Ὁ Θεός ὤφθη σαρκοφόρος ἐπί τῆς γῆς καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» κατά τόν ὑμνῳδόν τῆς Ἐκκλησίας.
«Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ», κατά τόν θεοφόρον πατέρα ἅγιον Ἰωάννην Δαμασκηνόν, «μεταλαμβάνει τοῦ χείρονος, ἤτοι τῆς ἡμετέρας ἀνθρωπίνης φύσεως, ἵνα δι’ Ἑαυτοῦ ἐν Ἑαυτῷ ἀνακαινίσῃ τό κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν καί τῇ τῆς ζωῆς κοινωνίᾳ ἐλευθερώσῃ ἡμᾶς τῆς φθορᾶς, ἀπαρχή γενόμενος τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως καί τό ἀχρειωθέν καί συντριβέν σκεῦος ἀνακαινίσῃ» (Ἔκδ. Ὀρθοδ. Πίστεως, οζ΄).
Τήν φιλάνθρωπον ἐνέργειαν ταύτην τοῦ Θεοῦ Γρηγόριος ὁ θεολόγος ὀνομάζει «ἐπιδημίαν τοῦ Θεοῦ εἰς τήν γῆν, ἵνα ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἰς οὐρανόν ἐνδημήσωμεν» (PG 36, 316A).
Ἡ ἐκ τῆς ἀειπαρθένου κατά σάρκα γέννησις τοῦ Θεοῦ Λόγου λαμβάνει χώραν εἰς τούς χρόνους ἀπογραφῆς τῆς οἰκουμένης ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου καί ἐπί Ἡρώδου τοῦ βασιλέως εἰς τήν πόλιν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, (Λουκ. 2, 1 & Ματθ. 2, 1). Τότε διά τό μή εἶναι τόπον ἐν τῷ καταλύματι (Λουκ. 2, 7), ὁ Χριστός «λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον».
Οὐχ ἧττον τό ὑπό τήν γῆν διά τούς ἰσχυρούς τῆς γῆς κεκρυμμένον, ἤτοι ἡ κένωσις τῆς Ἐνανθρωπήσεως καί τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ἡ πτωχεία τοῦ σπηλαίου καί τῶν σπαργάνων, ἀπ’ οὐρανῶν ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς τούς ἀνθρώπους γνωρίζεται. Ὁ Θεός δι’ ἀστέρος καλεῖ μάγους δωροφοροῦντας ἀπό ἀνατολῶν (Ματθ. 2, 1) καί ποιμένας ἀγραυλοῦντας, δι’ ἀγγέλων, ψαλλόντων «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2, 14).
Τό οὐράνιον καί θεῖον μήνυμα τοῦτο τῆς εἰρήνης τοῦ Ἄρχοντος τῆς εἰρήνης, τοῦ Ἀγγέλου τῆς μεγάλης Βουλῆς, ἤτοι τῆς συνδιαλλαγῆς, τῆς συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ πρός ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους, τῆς συγγνώμης, τῆς ἄκρας ταπεινώσεως, ἡ ὁποία ἔφθασε καί μέχρι τῆς θυσίας τοῦ Σταυροῦ, ἐνστερνίζεται, οἰκειοποιεῖται, ἐπαγγέλλεται, ἐξασκεῖ καί κηρύττει ἡ ὑπό τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ ἱδρυθεῖσα Ἐκκλησία, πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, πρός τά μέλη αὐτῆς καί τόν κόσμον ὅλον, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, θρησκεύματος, ἐθνικότητος, χρώματος καί γλώσσης, καλοῦσα καί λέγουσα ὡς ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν «προσλαμβάνετε ἀλλήλους καθώς καί ὁ Χριστός προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ», (Ρωμ. 15, 7).
Ἰδιαιτέρως ἐκπέμπει τό μήνυμα τοῦτο πρός τούς ἰσχυρούς τῆς γῆς, τούς κατευθύνοντας τάς ζωάς τῶν ἀνθρώπων καί καθορίζοντας τάς ἐξελίξεις εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί τήν Ἁγίαν Γῆν, ἵνα μή φυσιῶνται καί ὑπεραίνωνται, ἀλλά ἵνα ὡς ἄρχοντες διακονῶσι ἐν δικαιοσύνῃ καί ἀληθείᾳ τήν εὐημερίαν, τήν ἀξιοπρέπειαν καί τήν ἐλευθερίαν τῶν λαῶν αὐτῶν.
Ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ ἔχουσα κατ’ ἐξοχήν ἐξ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τό προνόμιον τῆς εὐλογίας νά διακονῇ τόν Ἐνανθρωπήσαντα Χριστόν εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον καί τήν ἄνωθεν τούτου Κωνσταντίνειον καί Ἰουστινιάνειον Βασιλικήν προσεύχεται ὑπέρ εἰρηνεύσεως τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, εὐημερίας τῆς πόλεως Βηθλεέμ, ἑνότητος τῶν Ἐκκλησιῶν καί εὔχεται εἰς τό χριστεπώνυμον πλήρωμα αὐτῆς, τό διαβιοῦν εἰς τήν δικαιοδοσίαν αὐτῆς καί ὁπουδήποτε γῆς, ζωήν, ὑγιείαν, εἰρήνην, εὐημερίαν, πρόοδον, προκοπήν καί σωτηρίαν καί εἰς τούς προστρέχοντας ἐκ περάτων τῆς οἰκουμένης εὐσεβεῖς προσκυνητάς, τήν χάριν, τήν δύναμιν, τήν εἰρήνην καί τήν εὐλογίαν τοῦ δι’ ἡμᾶς σαρκί νηπιάσαντος καί ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας σαρκί τεχθέντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2018
Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄
Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου