«Παιδίον εγεννήθη ημίν, υιός και εδόθη ημίν, ου η αρχή εγενήθη επί του ώμου αυτού»
(Ησαΐου 9, 6).
Η ανά τα πέρατα τής οικουμένης Ορθόδοξος του Χριστού Εκκλησία εορτάζει σήμερον μυστήριον ανήκουστον και παράδοξον. Πανηγυρίζει γεγονός υπερβαίνον τήν ανθρωπίνην διάνοιαν και δύναμιν. Διαλαλεί το γεγονός της του Θεού συγκαταβάσεως προς τον άνθρωπον. Βιώνει και πάλιν τήν αλήθειαν ότι ο Θεός, ο εξ αγάπης πλάσας τον άνθρωπον, δεν εγκατέλειψεν αυτόν αποστατήσαντα και πορευόμενον εις τας αδιεξόδους οδούς της πλάνης, της απάτης και τής φθοράς. Ο Θεός Πατήρ εξ άκρας φιλανθρωπίας ενεργών, απέστειλεν επ ἐσχάτων των χρόνων, επί Ρωμαίου αυτοκράτορος Καίσαρος Οκταβιανού Αυγούστου, τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή εις τόν κόσμον, « ίνα σώση τόν κόσμον» (Ιω. 12, 47). Ο Υιός και Λόγος του Θεού «σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» ( Ιω. 1, 14), «εν ομοιώματι ανθρώπου εγένετο, και σχήματι ως άνθρωπος ευρέθη» (Φιλιππ. 2, 7 ).Το μυστήριον τούτο το πρώτον εν Ναζαρέτ υπό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ εις Παρθένον κόρην ευηγγελίσθη, ότι συμφώνως προς την του Ησαΐου πρόρρησιν: «η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται Υιόν και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ. 1, 23 ).
(Ησαΐου 9, 6).
Η ανά τα πέρατα τής οικουμένης Ορθόδοξος του Χριστού Εκκλησία εορτάζει σήμερον μυστήριον ανήκουστον και παράδοξον. Πανηγυρίζει γεγονός υπερβαίνον τήν ανθρωπίνην διάνοιαν και δύναμιν. Διαλαλεί το γεγονός της του Θεού συγκαταβάσεως προς τον άνθρωπον. Βιώνει και πάλιν τήν αλήθειαν ότι ο Θεός, ο εξ αγάπης πλάσας τον άνθρωπον, δεν εγκατέλειψεν αυτόν αποστατήσαντα και πορευόμενον εις τας αδιεξόδους οδούς της πλάνης, της απάτης και τής φθοράς. Ο Θεός Πατήρ εξ άκρας φιλανθρωπίας ενεργών, απέστειλεν επ ἐσχάτων των χρόνων, επί Ρωμαίου αυτοκράτορος Καίσαρος Οκταβιανού Αυγούστου, τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή εις τόν κόσμον, « ίνα σώση τόν κόσμον» (Ιω. 12, 47). Ο Υιός και Λόγος του Θεού «σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» ( Ιω. 1, 14), «εν ομοιώματι ανθρώπου εγένετο, και σχήματι ως άνθρωπος ευρέθη» (Φιλιππ. 2, 7 ).Το μυστήριον τούτο το πρώτον εν Ναζαρέτ υπό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ εις Παρθένον κόρην ευηγγελίσθη, ότι συμφώνως προς την του Ησαΐου πρόρρησιν: «η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται Υιόν και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ. 1, 23 ).
Το μυστικώς ευαγγελισθέν εις Ναζαρέτ, εις την πόλιν ταύτην της Βηθλεέμ εμφανέστερον εις τους ανθρώπους απεκαλύφθη. Εις το απέριττον Θεοδέγμον τούτο σπήλαιον ο Χριστός εκ της Παρθένου εν φάτνη των αλόγων ετέχθη και υπ αὐτῆς ως βρέφος εσπαργανώθη (Λουκ. 2, 6-7). Εις τούτο, μάγοι εξ Ανατολών υπό αστέρος οδηγούμενοι, τα δώρα αυτών τω τεχθέντι βασιλεί προσήνεγκον (Ματθ. 2, 12). Εις τούτο ποιμένες αγραυλούντες, εκ της ομόρου κώμης των ποιμένων προσελθόντες, «βρέφος εσπαργανωμένον κείμενον εν τη φάτνη είδον» (Λουκ. 1, 12-13). Εις τους ουρανούς της πόλεως ταύτης άγγελοι την γέννησιν του άρχοντος της ειρήνης τρανώς διελάλησαν δια του: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνης, εν ανθρώποις ευδοκία» ( Λουκ. 2, 14 ).
Το γεγονός της του Χριστού ενανθρωπήσεως και τον τόπον τούτον της αυτού αποκαλύψεως αοίδιμοι Πατριάρχαι τής Εκκλησίας Ιεροσολύμων και ευσεβείς Βυζαντινοί αυτοκράτορες, ως ο Μέγας Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη, ο Ιουστινιανός και Εμμανουήλ ο Κομνηνός, ετίμησαν δια της μεγαλειώδους ταύτης Βασιλικής, του σεμνώματος τούτου της Αγίας Γης και της πόλεως της Βηθλεέμ.
Εις τούτον τον ναόν ως και εις πάντας της εκκλησιαστικής αυτής δικαιοδοσίας η Εκκλησία των Ιεροσολύμων, επετέλεσεν ανά τους αιώνας το αγιαστικόν, λυτρωτικόν, ειρηνευτικόν και συνδιαλλακτικόν έργον του Ιδρυτού αυτής. Επετέλεσε τούτο κηρύσσουσα ενανθρώπησιν, ήτοι λατρεύουσα Χριστόν «ουχί ως θεοφόρον άνθρωπον, αλλ’ ως σωματωθέντα Θεόν», κατά τον θεοφόρον Κύριλλον Αλεξανδρείας και Γρηγόριον Αρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης τον Παλαμάν.
Τούτον τον λόγον τον σωτήριον, ότι «Θεός ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» κατά τον Μέγαν Αθανάσιον, επόμενοι τοις Πατράσι ημών και επευλογούντες Πατριαρχικώς και Πατρικώς, κηρύσσομεν και Ημείς σήμερον από των κόλπων της Μητρός των Εκκλησιών, από του Θεοδέγμονος τούτου Σπηλαίου, εις το ποίμνιον Ημών εν τη Αγία Γη και οπουδήποτε και εις πάντα άνθρωπον. Κηρύσσομεν Θεού συγκατάβασιν και ανθρώπου πρόσληψιν και υιοθεσίαν. Θεού πτωχείαν και κένωσιν και ανθρώπου πλούτον και πλήρωσιν. Ειρήνην την πάντα νουν υπερέχουσαν τοις μακράν και τοις εγγύς. Δικαιοσύνης μάθησιν εις τους ενοικούντας επί της γης. Σεβασμόν της ελευθερίας εκάστου ανθρωπίνου προσώπου ως εικόνος του Θεού και των εθνικών γεωγραφικών ορίων εκάστου λαού, ως «ο Θεός ώρισε τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών» (Πραξ. 17, 26).
Εν τη Αγία Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2010.
Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’
Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου