ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – ΘΡΑΚΗΣ
Γραφείο 404, Θεολογική Σχολή ΑΠΘ, 54624 Θεσσαλονίκη
Συνοπτική Αναφορά για την αναγκαιότητα του μόνιμου και υποχρεωτικού χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών στο «νέο Λύκειο» προς την Διακομματική Επιτροπή Παιδείας της Βουλής των Ελλήνων
Θεσσαλονίκη, 24/01/2012
Βρισκόμαστε σε μια εποχή που η ανάγκη για ανθρωπιστική μόρφωση των νέων με γνώσεις, παιδεία και ήθος όλο και πιο πολύ μεγεθύνεται.
Οι γνώσεις που παίρνει το παιδί στο σχολείο εμπεριέχουν θρησκευτικά, πολιτισμικά, ηθικοκοινωνικά και οικολογικά πρότυπα καθώς και άλλες παιδαγωγικές ευαισθησίες, έτσι ώστε να μπορεί βαθμιαία, να καλλιεργεί ή ακόμη και να διορθώνει τη σκέψη και το χαρακτήρα του…
Το Mάθημα των Θρησκευτικών ως γνωστό συμβάλλει:
1. στην εκπλήρωση του γενικού σκοπού της παιδείας
2. στον ειδικό του σκοπό, που είναι να βοηθά την παιδεία να εκπληρώνει το συνταγματικό της σκοπό που είναι «η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών».
Έτσι, εκπληρώνεται με τον τρόπο αυτό, εκείνο που δέχονται όλες οι ευρωπαϊκές χώρες και όλες οι σύγχρονες παιδαγωγικές θεωρίες, ότι δηλαδή η αγωγή και η μόρφωση των μαθητών δεν μπορεί να είναι άσχετη με την κοινωνική, την πολιτισμική και τη θρησκευτική συνείδηση του τόπου στον οποίο ζουν και αναπτύσσονται.
Μια ενδεχόμενη θέσπιση από το Υπ. Παιδείας ΔΒΜΘ της προαιρετικότητας του μαθήματος των θρησκευτικών ή της μείωσης των ωρών διδασκαλίας στο «νέο Λύκειο», δημιουργεί τεράστιο κοινωνικό και πολιτισμικό πρόβλημα διότι:
Η ηθικοκοινωνική αγωγή και συμπεριφορά του μαθητή, ιδιαίτερα πάνω στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας, βασίζεται, εκτός των άλλων, στη θρησκευτική διάσταση της μαθήσεως που παρέχεται από το σχολείο. Τα θρησκευτικά γεγονότα, οι θρησκευτικές πράξεις, οι θρησκευτικοί συμβολισμοί καταλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος αυτού που ονομάζεται «περιβάλλον» του ελληνικού λαού.
Συνεπώς, πώς ο μαθητής θα συνειδητοποιήσει την πολιτισμική του ιδιαιτερότητα και πως θα διατηρήσει μια υγιή θρησκευτικότητα, όταν θα αποστερείται αυτές τις βασικές γενικές θεολογικές γνώσεις;