ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ

Στα πλαίσια ενός προγράμματος συνεργασίας της Αγιορειτικής Εστίας με τις Δημοτικές Κοινότητες και τα Πνευματικά Κέντρα του Δήμου Θεσσαλονίκης φιλοξενούν μια σειρά από εκθέσεις με θέμα το Άγιον Όρος. Από τη 1η έως 10η Οκτωβρίου 2013 στην Αίθουσα «Μαρία Γεράρδη-Πασσαλή», (Π. Συνδίκα 24) θα λάβει χώρα η έκθεση με θέμα: «Το Άγιον Όρος των προσκυνητών».

Το φωτογραφικό υλικό της έκθεσης προέρχεται από 23 φωτογράφους από 7 χώρες, έλληνες και μη, ορθόδοξοι, ετερόδοξοι και αλλόθρησκοι, προσκυνητές, επισκέπτες, διακεκριμένοι φωτογράφοι και ερασιτέχνες, ανάμεσα στις χιλιάδες των επισκεπτών του Αγίου Όρους, φωτογραφίζουν, γράφουν εντυπώσεις, συνομιλούν με τους Μοναχούς, ψηλαφούν αυτό τον μοναδικό κόσμο της αφιέρωσης, της μοναξιάς, της ιστορίας, της παράδοσης, του πολιτισμού και του πνεύματος.

Το Άγιον Όρος με τα μάτια των προσκυνητών φωτογράφων εκπλήσσει για τον πλούτο των εικόνων, την ποιότητα και την τεχνική μοναδικών φωτογραφιών. Ανάμεσα τους διακρίνονται τα έργα επωνύμων ελλήνων και ξένων φωτογράφων, όπως των Zbigniew Kosc (Ολλανδία), Φώτη Μαβρουδάκη ( Ελλάδα), Patrick Barnes (ΗΠΑ), Κωνσταντίνο Δημιζά (ΗΠΑ), Τάκη Ζερβουλάκου (Ελλάδα).

Μαθήματα εβραϊκών από τον Άρτο Ζωής (2013-2014)

Α΄ επίπεδο – αρχάριοι:

Δεν προϋποτίθεται γνώση της εβραϊκής γλώσσας. Όσοι παρακολουθήσουν με συνέπεια τα μαθήματα θα είναι σε θέση στο τέλος της περιόδου να διαβάζουν με σχετική ευκολία τα βιβλικά κείμενα στο πρωτότυπο. Το μάθημα θα γίνεται κάθε Τρίτη, 6-8 μ.μ. Έναρξη μαθημάτων: Τρίτη, 15 Οκτωβρίου 2013.

 Β΄ επίπεδο – προχωρημένοι:

Απευθύνεται στους αποφοίτους του τμήματος αρχαρίων 2012-2013 αλλά και σε όλους όσοι ήδη είναι σε θέση να διαβάζουν βιβλικά κείμενα στο πρωτότυπο και να τα μεταφράζουν. Το μάθημα θα γίνεται κάθε Τετάρτη, 6-8 μ.μ. Έναρξη μαθημάτων: Τετάρτη, 16 Οκτωβρίου 2013.

Διδάσκουσα: Βασιλική Χαμουργιωτάκη, θεολόγος, αριστούχος απόφοιτος του πρώτου κύκλου μαθημάτων εβραϊκών του Άρτου Ζωής, υπότροφος University of Haifa International School (UHIS), Summer Ulpan 2012.

Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με τον «Άρτο Ζωής» στο 210-8824547, e-mail: artos@otenet.gr

Πηγή: http://www.artoszoes.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=50:-2013-2014&catid=3:latest-news
 

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το Πρόγραμμα της Επισκέψεως του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ 

Κ.Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ 

ΕΠΙ ΤΗι ΙΕΡΑι ΜΝΗΜΗι ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ

ΤΡΙΤΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 

18.30 Ὑποδοχὴ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου ἔμπροσθεν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ πολιούχου ἁγίου Δημητρίου, ἐπὶ τῆς ὁμωνύμου ὁδοῦ. Συγχρόνως θὰ λάβῃ χώραν καὶ ἡ ὑποδοχὴ τοῦ ἀντιγράφου τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος Παναγίας τῆς Τριχερούσης, φυλασσομένης εἰς τὸ Ἐπισκοπεῖον τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. 

19.00 Ἐπίσημος Δοξολογία - Προσφωνήσεις Ἀντιφωνήσεις. 

20.30 Ἐπίσημος Δεξίωσις εἰς τὴν ΙΜΘ ἐπὶ παρουσίᾳ τῶν Ἀρχῶν καὶ τοῦ ἱεροῦ Κλήρου. 

ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 

09.30 Ἐπίσκεψις εἰς τὴν ἱερὰν Μονὴν τῶν Βλατάδων. 

11.00 Τελετὴ ἐπιδόσεως ὑπὸ τῶν Πρυτανικῶν Ἀρχῶν καὶ τῆς Συγκλήτου τοῦ ΑΠΘ πρὸς τὸν Παναγιώτατον Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην τῆς ἀνωτάτης διακρίσεως τοῦ Πανεπιστημίου εἰς τὴν Αἴθουσαν Τελετῶν τοῦ ΑΠΘ. 

13.00 Ἐπίσκεψις εἰς τὸ Βυζαντινὸν Μουσεῖον Θεσσαλονίκης. Ἐγκαίνια Ἐκθέσεως «Ἡ τιμὴ τοῦ ἁγίου Μάμαντος στὴ Μεσόγειο». 

18.00 Ἀνακήρυξις Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὡς ἐπιτίμου Διδάκτορος ὑπὸ τοῦ Τμήματος Βαλκανικῶν, Σλαβικῶν καὶ Ἀνατολικῶν Σπουδῶν εἰς τὸ Πανεπιστήμιον «Μακεδονία».

19.30 Ἐπίσκεψις εἰς τὴν Περιφέρειαν Κεντρικῆς Μακεδονίας. Ἐπίσημος Δεξίωσις ὑπὸ τῆς Περιφερείας Κεντρικῆς Μακεδονίας. 

20.00 Μουσικὴ Ἐκδήλωσις εἰς τὸ Μέγαρον Μουσικῆς Θεσσαλονίκης μὲ τὸ ὁρατόριον «Καβάφης ὁ Ἑλληνικός». Συμμετέχει ἡ χορῳδία τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου τῆς ΙΜΘ καὶ ἐπιφανεῖς ἕλληνες καλλιτέχναι. 

ΠΕΜΠΤΗ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 

09.30 Ἐπίσκεψις εἰς τὴν Ἀνωτάτην Ἐκκλησιαστικὴν Ἀκαδημίαν Θεσσαλονίκης καὶ εἰς τὸ Ἐκπαιδευτικὸν καὶ Πολιτιστικὸν Ἵδρυμα τῆς ΙΜΘ «ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς». 

11.00 Ἐπίσκεψις εἰς τὸ γυναικεῖον ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Γενέσιον τῆς Θεοτόκου» Πανοράματος Θεσσαλονίκης. 

12.00 Ἐπίσκεψις εἰς τὴν γυναικείαν ἱερὰν Μονὴν Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Πανοράματος τῆς ΙΜΘ. Δοξολογία εἰς τὸ Καθολικὸν τῆς ἱερᾶς Μονῆς. Ἁγιασμὸς εἰς τὸν κηπευτικὸν χῶρον βιολογικῶν καλλιεργειῶν ἐντὸς τῆς ἱερᾶς Μονῆς. 

18.00 Ἐπίσκεψις εἰς τὴν ἀνδρῷαν ἱερὰν Μονὴν ἁγίας Θεοδώρας τῆς ΙΜΘ. Δοξολογία εἰς τὸ Καθολικὸν τῆς ἱερᾶς Μονῆς. Ἐπίσημος παρουσίασις τοῦ ταφικοῦ μνημείου τῆς ἁγίας Θεοδώρας ἐντὸς τοῦ προαυλίου τῆς ἱερᾶς Μονῆς. Ἁγιασμὸς διὰ τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Μουσείου τῆς ἱερᾶς Μονῆς καὶ τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Κέντρου «Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Παπαγεωργίου». Λόγοι Οἰκοδομῆς ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τὴν σύναξιν τῆς ἀδελφότητος τῆς ἱερᾶς Μονῆς. 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 

11.00 Λιτάνευσις τοῦ ἀντιγράφουτῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Τριχερούσης, μετὰ τῶν χαριτοβρύτων Λειψάνων καὶ τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τοῦ ἁγίου Δημητρίου. 

12.30 Ἐπίσκεψις εἰς τὸ Ὑπουργεῖον Μακεδονίας-Θράκης. 

18.30 Μέγας Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς εἰς τὸν πανηγυρίζοντα ἱερὸν Ναὸν τοῦ πολιούχου ἁγίου Δημητρίου. Ὁμιλία-Κήρυγμα ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. 

ΣΑΒΒΑΤΟΝ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 

06.30-10.30 Ὄρθρος καὶ Πατριαρχικὴ Θεία Λειτουργία εἰς τὸν πανηγυρίζοντα ἱερὸν Ναὸν τοῦ πολιούχου ἁγίου Δημητρίου. 

11.00 Δοξολογία ἐπὶ παρουσίᾳ τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καὶ τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος. 

12.30 Πανηγυρικὴ Συνεδρίασις τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης καὶ ἐπίδοσις εἰς τὸν Παναγιώτατον Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην τοῦ χρυσοῦ κλειδίου τῆς πόλεως. 

18.30 Ἐπίσκεψις εἰς τὴν Ἰμβριακὴν Ἕνωσιν Θεσσαλονίκης. 

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 

Ἐπίσκεψις εἰς τὴν ἱερὰν Μητρόπολιν Νέας Κρήνης & Καλαμαριᾶς.

 

Πηγή: http://fanarion.blogspot.gr/2013/09/blog-post_28.html

Τα θεοπαράδοτα λόγια του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου

Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Στο κέντρο του κλασικού ελληνισμού, την Αθήνα, καθώς και σε άλλες πόλεις της Μεσογείου και ιδιαίτερα στην περιοχή της Ιωνίας αναπτύχθηκαν οι επιστήμες, οι τέχνες, τα γράμματα και η φιλοσοφία. Παράλληλα, οι έλληνες φιλόσοφοι με τη διαίσθηση και την ενόραση αναζητούσαν τον Θεό πέρα από τις λαϊκότροπες ειδωλολατρικές συνήθειες. Όταν ο Απόστολος Παύλος έφθασε στην Αθήνα, βρήκε «κατείδωλον την πόλιν» (Πράξ. 17, 16).
β) Χρησιμοποιώντας ποιμαντικά την εικόνα αυτή, επαίνεσε τους Αθηναίους ως «ευλαβεστάτους από κάθε άποψη». Ταυτόχρονα, ο Απόστολος Παύλος, παίρνοντας αφορμή από την επιγραφή «στον άγνωστο Θεό» (βλ. Πράξ. 17, 23) που υπήρχε σε κάποιο βωμό, άρχισε να διαλέγεται με τους έλληνες φιλοσόφους. Στο ακροατήριο παραβρισκόταν και ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης που πίστεψε στον Χριστό, η Εκκλησία τον τιμά ως άγιο στις 3 Οκτωβρίου και η Αθήνα ως πολιούχο της.
γ) Στο όνομα του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου διασώζονται πολλά συγγράμματα, στα οποία μπορεί ο αναγνώστης να διακρίνει τη ελληνική φιλοσοφική παιδεία του συγγραφέα, αλλά και την υπέρβασή της από τα «θεοπαράδοτα λόγια». Και αυτά δεν είναι άλλα από όσα ο Απόστολος Παύλος δίδαξε και οι πρώτοι χριστιανοί της Αθήνας βίωναν στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής κοινότητας. Η πνευματική αυτή εμπειρία φαίνεται ότι παραμένει ζωντανή για αιώνες, καταγράφεται αργότερα από κάποιον άγνωστο συγγραφέα και παραδίδεται στο όνομα του πρώτου χριστιανού της Αθήνας, του Αγίου Διονυσίου.
δ) Μπορεί στα Αρεοπαγιτικά Συγγράμματα να απαντά νεοπλατωνική και φιλοσοφική ορολογία, αλλά στην ουσία πρόκειται για περιγραφές εμπειρικών πνευματικών καταστάσεων και ανάκρασης του ανθρώπου με τον Θεό. Ο Θεός είναι άγνωστος, αλλά γίνεται γνωστός διά των ενεργειών του. Είναι φως και γνόφος, το «πρώτον κινούν ακίνητον» που ταυτόχρονα κινείται.
ε) Η «αντιθετική» αυτή ορολογία έχει συμβολικό χαρακτήρα. Κι αυτό φαίνεται στα ιερά κείμενα, τις ιερές ακολουθίες και τις λειτουργικές τέχνες της Εκκλησίας. Στα Αρεοπαγιτικά Συγγράμματα αναφέρεται ότι οι ιερές ωδές των λογίων και τα αναγνώσματα της Θείας λειτουργίας παραδίδουν τη διδασκαλία για αποκάθαρση της φθοροποιού κακίας. Συγχρόνως η ειρηνική και ενοποιητική μετάδοση του καθαγιασμένου άρτου και οίνου οδηγεί σε ομοτροπία και μνήμη του αρχισυμβόλου που είναι ο Μυστικός Δείπνος.
στ) Τα περί Θεού ονόματα και η διδασκαλία των Αρεοπαγιτικών Συγγραμμάτων, που ενσωματώνονται στη λατρεία της Εκκλησίας, δεν αποβλέπουν στη λογική γνώση της ουσίας και των ενεργειών του Θεού. Και οι θείες ενέργειες δεν ανήκουν, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, στην καταφατική θεολογία, διότι και αυτές δεν είναι εύκολα προσιτές. Τα θεία ονόματα προετοιμάζουν πνευματικά τους χριστιανούς για την κοινωνία με τον Θεό, η οποία υπερβαίνει κάθε ανθρώπινη νόηση και γνώση. Ο Άγιος Διονύσιος, στηριζόμενος στους λόγους της Αγίας Γραφής, διαστέλλει τα ελευσίνια μυστήρια από τα μυστήρια της Εκκλησίας, το βάπτισμα, τη σύναξη και το μύρο.
ζ) Επιπλέον, μυστήριο θεωρεί την «έξοδο» του Θεού στον κόσμο διά συμβόλων, αλλά και την ανταπόκριση του ανθρώπου στη θεία επίσκεψη. «Ο Θεός, δι’ υπερβολήν ερωτικής αγαθότητος έξω εαυτού γίνεται», γράφει. Και ο άνθρωπος ανάγεται στομ Θεό κυρίως διά των μυστηρίων και της προσευχής. Με προσευχή αρχίζει ο ιερός συγγραφέας τα κείμενά του: «Τριάς υπερούσιε και υπέρθεε και υπεράγαθε της Χριστιανών έφορε θεοσοφίας, ίθυνον ημάς επί την των μυστικών Λογίων υπεράγνωστον και υπερφυά και ακροτάτην κορυφήν, ένθα τα απλά και απόλυτα και άτρεπτα της θεολογίας μυστήρια». Εάν κάθε χριστιανός γινόταν «όλος προσευχή», «όλος φως» και στρεφόταν προς την «υπέρφωτον θεότητα», τότε θα φωτιζόταν και η κοινωνία της σύγχυσης, της ανομίας, της βαρβαρότητας και της παρακμής.

Πηγή: http://www.makthes.gr/news/opinions/110470/

ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΩΤΕΙΝΟ ΘΕΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΝΗΣΙΩΤΗ

 

Κείμενο - φωτογραφίες: Ιδιωτική Οδός

Πραγματοποιήθηκε απόψε στην Αίθουσα «Κωστής Παλαμάς» του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός" (Πλατεία Αγίου Γεωργίου Καρύτση 8) τιμητική εκδήλωση στη μνήμη του Καθηγητού Νικολάου Αγγ. Νησιώτη, με θέμα: ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.
Για το πολύ σημαντικό έργο του Νησιώτη μίλησαν οι: Μάριος Μπέγζος, Στέλιος Τσομπανίδης, Νικόλαος Ασπρούλης και Σταύρος Γιαγκάζογλου.
Συντονιστής ήταν ο Σωτήρης Γουνελάς.
Την εκδήλωση άνοιξε ο διοργανωτής κ. Κωνσταντίνος Βαμβακάς και έκλεισε η σύζυγος του Νίκου Νησιώτη κ. Μαρίνα Νησιώτη, η οποία αναφέρθηκε σε ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες του βίου του.

Το επίπεδο των εισηγήσεων ήταν πραγματικά υψηλού επιπέδου και φώτιζε το πολυσχιδές έργο και την φωτεινή προσωπικότητα του Νησιώτη. Ο Νησιώτης ήταν πραγματικά πρωτοπόρος θεολόγος για την εποχή του, αφού ασχολήθηκε με τον Υπαρξισμό και την Χριστιανική Πίστη (στην διδακτορική του διατριβή), συμμετείχε ενεργά στην Οικουμενική Κίνηση, διετέλεσε Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ήταν αθλητής από την μικρή του ηλικία, ήταν πρόσκοπος, ήταν ο άνθρωπος που υποστήριζε με πάθος τον διάλογο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, ήταν ένας ξεχωριστός φιλόσοφος και δάσκαλος, που δεν έμενε στη θεωρία, αλλά ήταν πάντα σε δράση.

Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα απόσπασμα από την εξαιρετική εισήγηση του Στέλιου Τσομπανίδη, Επ. Καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλoνίκης, που είχε ως θέμα: Από το “πρόσωπο” στην “οικουμένη”: Βασικές πτυχές της οικουμενικής θεολογίας του Νίκου Νησιώτη.
Σε άμεση σχέση με την άρνηση της κρίσης των άλλων χριστιανικών εκκλησιών και κοινοτήτων βρίσκεται η επόμενη τοποθέτηση της περιεκτικής στάσης. Πρόκειται για μια νέα στάση και διάθεση απέναντι στους εταίρους με ξεχωριστή εκκλησιολογική σημασία. Χωρίς να εξαλείφει τα υπάρχοντα προβλήματα, προχωρά πιο πέρα από μια στάση απόλυτης αυτάρκειας και εκκλησιολογικής αποκλειστικότητας και ταυτόχρονα αμφισβητεί και επαναπροσδιορίζει την παλαιά αιρεσιολογία. Στην ιστορική ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΠΣΕ στο Νέο Δελχί το 1961 επισημαίνει: «Είναι αδύνατο ένα εκκλησιαστικό συμβάν να τοποθετηθεί εκτός της Εκκλησίας (extra ecclesiam) … Και επειδή δεν ζούμε πλέον στο παρελθόν δεν θα έπρεπε επίσης να αποκαλούμε ο ένας τον άλλο ‘σχισματικό’. Δεν υπάρχουν ‘σχισματικοί’, αλλά οι ιστορικές εκκλησίες στις διαιρέσεις τους παρουσιάζουν μια σχισματική κατάσταση μέσα στη μία αδιαίρετη Εκκλησία». Αυτή η δυναμική κατανόηση της ορθόδοξης εκκλησιολογίας και η διεύρυνση της κατανόησης της Εκκλησίας παρ’ όλες τις ενστάσεις από την πλευρά της ομολογιακής νοοτροπίας «προλείανε το έδαφος» - όπως σημειώνει ο Μητροπολίτης της Συριακής Εκκλησίας του Μαλανκάρ Mar Osthathios (Geevarghese) - «για αμοιβαίο σεβασμό αντικαθιστώντας το αρχαίο κυνήγι των αιρέσεων, το οποίο ήταν ίσως ένα αναγκαίο στάδιο κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των δογμάτων».

Ας μας επιτραπούν εδώ δύο παρατηρήσεις. Πρώτα, ο Νησιώτης δεν θέτει επί του αυτού επιπέδου όλες τις Εκκλησίες. Ο ίδιος επισημαίνει ότι το θέμα της αλήθειας διαδραματίζει εδώ ένα σημαντικό ρόλο και η Ορθοδοξία είναι η ορθή μαρτυρία της αλήθειας. Γι’ αυτό είναι πεπεισμένος ότι ο «οικουμενικός» ρόλος της Ορθοδοξίας συνίσταται στο να καταστεί αυτή ο άξονας ή το συνδετικό στοιχείο (Angelpunkt), όπως χαρακτηριστικά έλεγε, για τη σύνδεση με τη ζωή και την πίστη της μιας, αδιαίρετης Εκκλησίας και για τη ζωτικοποίηση της αλήθειας της. Βεβαίως το «όργανο» αυτό στη φάση της επί γης στράτευσης και του συμπορευόμενου θριάμβου έχει την αλήθεια «εν οστρακίνοις σκεύεσιν» (Β΄ Κορ. 4,7), δεν κατέχει την αλήθεια, αλλά μετέχει σε αυτή.

 

Για περισσότερα: Ιδιωτική Οδός

«Το μάθημα των Θρησκευτικών στα νέα πιλοτικά προγράμματα σπουδών: από τον πατριωτισμό στον κοσμοπολιτισμό»

PhD Γ. Δ. Καπετανάκης (ΠΕ01

(Π.Π. Γυμνάσιο Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης)

Περίληψη:

Στην ανακοίνωση αυτή, αφού καταδειχθεί ο εθνοκεντρικός χαρακτήρας των υπαρχόντων Αναλυτικών Προγραμμάτων για το μάθημα των Θρησκευτικών και η αναπαραγωγή του μονοπολιτισμικού πρότυπου στη Θρησκευτική Αγωγή ως τώρα, περιγράφουμε τις αλλαγές στα Νέα Πιλοτικά Προγράμματα Σπουδών. Οι αλλαγές αυτές, διαφοροποιημένης μεθοδολογικής προσέγγισης αλλά και με ειδοποιούς παρουσιάσεις του όλου περιεχομένου του μαθήματος, βοηθούν τους μαθητές :

Α. να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη, συγκρίνοντας τα θρησκευτικά φαινόμενα, σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, μεταξύ τους

Β. να αναπτύξουν τη δημιουργική τους σκέψη, αναζητώντας τρόπους συνύπαρξης των διαφορετικών πολιτισμικών υποβάθρων και καταδεικνύοντας με φαινομενολογικό τρόπο παρουσίασης τις ομοιότητες και διαφορές των θρησκευτικών εκφάνσεων και

Γ. να διαμορφώσουν τη νέα τους θρησκειακή ταυτότητα μέσα σε ένα πολύ-πολιτισμικό περιβάλλον με κύριο χαρακτηριστικό την ανεκτικότητα, τη συνύπαρξη και τη δημοκρατικότητα.

Τα Νέα Πιλοτικά Προγράμματα Σπουδών για τη Θρησκειακή Αγωγή, σεβόμενα τις συνταγματικές επιταγές για ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των ελληνοπαίδων, προσπαθούν με τις νέες μεθόδους/τεχνικές διδασκαλίας να προσεγγίσουν την ευρωπαϊκή ταυτότητα αλλά και αυτήν του παγκόσμιου γίγνεσθαι, γεγονός που οδηγεί τους μαθητές, μέσα από την αλληλεπίδραση να προσεγγίσουν νέες πτυχές του θρησκεύειν. Προσπαθούν να οδηγήσουν τους μαθητές/ριες μέσα από την αυτενέργεια στη σχολική τάξη, στη διαμόρφωση της νέας ταυτότητας του πολίτη του κόσμου. Μέσα από το σεβασμό προς την ετερότητα, οι μαθητές με τη συνκειμενική προσέγγιση των θρησκειών οδηγούνται στην ανεκτικότητα και η θεολογία της συνάφειας τους καθιστά υπεύθυνους πολίτες του παγκόσμιου χωριού μέσα από τη συνύπαρξη, εξασφαλίζοντας τη δημοκρατική λειτουργία των κοινωνικών θεσμών.

 

Για περισσότερα:  ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΛΗΘΗ

Πολύβιος Στράντζαλης, Το καθεστώς του ΜτΘ στα κράτη - μέλη της ΕΕ

Η εισήγηση αυτή έγινε στις 12 Φεβρουαρίου 2009 στην Επιστημονική Ημερίδα που διοργάνωσε η Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως με θέμα: Το Μάθημα των Θρησκευτικών σε Ελλάδα και Ευρώπη: Διαπιστώσεις - Προοπτικές. Η εισήγηση δημοσιεύτηκε στο: Ιερά Μητρόπολις Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, Το Μάθημα των Θρησκευτικών σε Ελλάδα και Ευρώπη: Διαπιστώσεις - Προοπτικές, Νεάπολη Θεσσαλονίκης 2009, σ. 69-109.

Ευαγγέλιο της Κυριακής 29 Σεπτεμβρίου 2013 (Κυριακή Β´ Λουκά)

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα
(Λουκ. στ´ 31-36)  Εἶπεν ὁ Κύριος· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. Καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. Καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. Καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

Απόδοση
Εἶπε ὁ Κύριος· «῞Οπως θέλετε νὰ σᾶς συμπεριφέρονται οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι ἀκριβῶς νὰ συμπεριφέρεστε κι ἐσεῖς σ’ αὐτούς. Γιατί, ἂν ἀγαπᾶτε αὐτοὺς ποὺ σᾶς ἀγαποῦν, ποιὰ εὔνοια περιμένετε ἀπὸ τὸν Θεό; ᾿Αφοῦ καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀγαποῦν αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀγαποῦν. Κι ἂν κάνετε καλὸ σ’ αὐτοὺς ποὺ σᾶς κάνουν καλό, ποιὰ εὔνοια περιμένετε ἀπὸ τὸν Θεό; Καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ ἴδιο κάνουν. ῍Αν δανείζετε σ’ ὅσους ἐλπίζετε νὰ σᾶς τὰ ἐπιστρέψουν, ποιὰ εὔνοια περιμένετε ἀπὸ τὸν Θεό; Καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ δανείζουν στοὺς ὁμοίους τους γιὰ νὰ τὰ πάρουν πίσω. ᾿Αντίθετα, ἐσεῖς ν’ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, νὰ κάνετε τὸ καλὸ καὶ νὰ δανείζετε, χωρὶς νὰ περιμένετε νὰ πάρετε πίσω τίποτα. ῎Ετσι, ὁ Θεός, ποὺ εἶναι καλὸς ἀκόμα καὶ μὲ τοὺς ἀχάριστους καὶ τοὺς κακούς, θὰ σᾶς ἀνταμείψει μὲ τὸ παραπάνω καὶ θὰ σᾶς κάνει παιδιά του. Νὰ εἶστε λοιπὸν σπλαχνικοί, ὅπως σπλαχνικὸς εἶναι κι ὁ Θεὸς Πατέρας σας».

Κουκουνάρα-Λιάγκη, (2013), Μ. Το Μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα καιαύριο. Μία άποψη με κριτήριο την παιδαγωγική και διδακτική του μαθήματος, Νέα Παιδεία, τ.146, σ. 123-135

Περιοδικό Σύναξη (τεύχος 127, Για τον Επίσκοπο)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ …3

Ἅγιος ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ, Εἴ τις ἐπισκοπῆς ὀρέγεται …4

π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΑΘΡΕΛΛΟΣ, Ἡ ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία καὶ τὸ αἴτημα τῆς συνοδικότητας …8

 π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ, Τί ἐστιν ἐπίσκοπος; …29

ΣΤΗΒΕΝ ΜΙΟΥΖ, Ψυχολογικὲς προκλήσεις τοῦ ἐπισκοπικοῦ βαθμοῦ μέσα στὸ σύγχρονο πολιτιστικὸ περιβάλλον …41

Ἀρχιεπ. Τόκυο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Ἡμερολόγιο …57

π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΙΝΑΚΟΥΛΑΣ, Ὁ μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος Καλαμαρᾶς (1980-2012) …68

ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΚΟΥΡΗΣ, Ὁ Ἐπίσκοπος …82

ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ, Ἡ σύνθεση Χριστολογίας καὶ Πνευματολογίας στὸ ἔργο τοῦ μητρ. Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα …85

Ἀναγνώσεις

ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ι. ΖΙΑΚΑΣ, π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΛΛΙΓΕΡΗΣ …99

Διάλογος μὲ τοὺς ἀναγνῶστες …105

Τὸ Βιβλίο …106

Οἱ συνεργάτες τοῦ 126ου τεύχους …110

Πηγή: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

ΚΑΙΡΟΣ: Οδύνη για την αιφνίδια εκδημία του Σάββα Παυλίδη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το  Δ.Σ  του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης» γνωστοποιεί με οδύνη στα μέλη του    την αιφνίδια εκδημία του Σάββα Παυλίδη, αγαπητού συναδέλφου, ιδρυτικού μέλους του Συνδέσμου  και  μέλους του πρώτου του ΔΣ, στο οποίο προσέφερε αδιαλείπτως  τόσο με την ιδιότητα του ειδικού γραμματέα όσο και κυρίως με αυτήν  του διαχειριστή της ιστοσελίδας του συνδέσμου, ανεκτίμητες υπηρεσίες από την εποχή ιδρύσεώς του μέχρι σήμερα. Η απώλειά του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό, αλλά η μνήμη του θα συντροφεύει τους συναδέλφους του ΚΑΙΡΟΥ σε κάθε αγώνα και προσπάθεια του Συνδέσμου μας. Ευχόμαστε για τον ίδιο αιώνια ανάπαυση «εν χειρί Θεού» και στους οικείους του παρηγοριά και δύναμη από τον Κύριο της ζωής.

                                                                        Για το ΔΣ

 

Στον Άγιο Νικόλαο στη Θεσσαλονίκη.Κυριακή της Ορθοδοξίας ,2012.Με μέλη του πρώτου Δ.Σ. του ΚΑΙΡΟΥ. Στη μέση ο αδελφός Σάββας Παυλίδης.

Πηγή: http://e-theologia.blogspot.gr/2013/09/blog-post_24.html

Ο Άγιος Σιλουανός και η αναζήτηση του Θεού

 Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Η άπειρη αγάπη του Τριαδικού Θεού για ολόκληρη την ανθρωπότητα αποκαλύπτεται πάντοτε, έστω κι αν αυτό αμφισβητείται και δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό. Οι Πατέρες διδάσκουν ότι η δημιουργική, προνοητική και συνεκτική ενέργεια του Θεού εξακτινώνεται σε όλο τον κόσμο και την κτίση. Ενώ η αγιαστική και θεοποιός θεία ενέργεια εκχέεται απλόχερα στην Εκκλησία διά των μυστηρίων. Έτσι, κάθε μέλος της δεν εγκαταλείπεται μόνο και απαράκλητο. Ενθαρρύνεται και εμπνέεται στη ζωή του Πνεύματος με διάφορους τρόπους.
β) Στις μέρες μας, παρά τη γιγάντωση του κοινωνικού κακού και την αλλοτρίωση, αναδεικνύονται νέοι άγιοι, φανερώνονται χαρισματικοί γέροντες και δίδονται ευκαιρίες επανευαγγελισμού και αναζωπύρωσης των θείων χαρισμάτων. Κατά τον εικοστό αιώνα εντάχθηκαν στο αγιολόγιο της ορθοδόξου Εκκλησίας πολλοί άγιοι, οι οποίοι διά του παραδείγματος και των συγγραφών τους συνέβαλαν στην αναγέννηση της εκκλησιαστικής ζωής. Μεταξύ αυτών συναριθμείται και ο Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης, ρώσος την καταγωγή, που τιμάται στις 24 Σεπτεμβρίου.
γ) Πρόκειται για μια ξεχωριστή προσωπικότητα, που δόθηκε ολοκληρωτικά στην εμπειρική αναζήτηση του Θεού. Σε ηλικία τεσσάρων ετών εμφυτεύθηκε στην καρδιά του η αμφιβολία για την ύπαρξη του Θεού από κάποιον πλανόδιο βιβλιοπώλη, που φιλοξένησε στο σπίτι τους ο πατέρας του. Εκείνη την ώρα σκέφθηκε: «Όταν μεγαλώσω θα περιέλθω όλην την γην προς αναζήτησιν του Θεού» (βλ. Αρχιμ. Σωφρονίου, «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», Έσεξ Αγγλίας 1995).
δ) Σε ηλικία δεκαεννέα ετών, ενώ εργαζόταν σε συνεργείο ως ξυλουργός, έλαβε την απάντηση που ζητούσε. Η οικονόμος του συνεργείου, επιστρέφοντας από προσκύνημα στον τάφο του εγκλείστου Ιωάννου Σεζένωφ, διηγούνταν στους εργάτες τα θαύματά του. Ορισμένοι από αυτούς επιβεβαίωσαν τα λεγόμενα της οικονόμου. Όταν τα άκουσε αυτά ο Συμεών (δεν είχε λάβει ακόμη το όνομα Σιλουανός), σκέφθηκε: «Εάν ούτος είναι άγιος, άρα ο Θεός είναι μεθ’ ημών, και δεν είναι αναγκαίο να περιοδεύσω όλον τον κόσμον προς αναζήτησιν αυτού».
ε) Με τη σκέψη αυτή η καρδιά του πυρώθηκε από την αγάπη του Θεού. Η χαρά του που ξαναβρήκε την πίστη ήταν μεγάλη, αφού για δεκαπέντε χρόνια αμφέβαλλε. Τον εντυπωσίαζαν οι βίοι των αγίων, αλλά ζούσε ακόμη κοσμική ζωή. Τελικά το ανήσυχο πνεύμα του τον οδήγησε στο Άγιον Όρος, όπου επιδόθηκε με ένταση στην άσκηση και την καρδιακή προσευχή. Πάλευε κυριολεκτικά με τους πειρασμούς, αλλά με την επίσκεψη της χάριτος και την εμπειρία του θείου φωτός αναδεικνυόταν νικητής. Βίωνε την οδύνη της απουσίας της χάριτος αλλά και τη γλυκύτητα της θείας επίσκεψης.
στ) Όταν ο Άγιος Σιλουανός ζήτησε από τον Θεό την οδό της ταπείνωσης, του αποκαλύφθηκε ο λόγος: «Κράτα τον νου σου στον Άδη και μη απελπίζου». Ασκώντας το διακόνημα του οικονόμου στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος, είχε υπό την εποπτεία του διακόσιους περίπου εργάτες. Το γεγονός αυτό, ενώ κάποια στιγμή τον κούρασε και τον έκανε να αποσυρθεί στην ησυχία, όταν επανήλθε τον οδήγησε στην αδιάλειπτη προσευχή για τον απλό λαό του Θεού, όλη την ανθρωπότητα, «όλο τον Αδάμ».
ζ) Η προσευχή «υπέρ όλου του κόσμου» και η αγάπη προς τους εχθρούς κατείχαν κεντρική θέση στις διδαχές του. Παράλληλα έγραφε: «Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ευπαθής σαν το αγριολούλουδο. Όλοι το αγαπούν και όλοι το ποδοπατούν. Άλλοτε βρίσκεται σε δόξα και άλλοτε σε ατιμία. Όποιος, όμως, αγαπά τον Θεό, ευχαριστεί τον Κύριο για όλες τις θλίψεις και παραμένει ήρεμος και στην τιμή και την εξουθένωση». Η πνευματική ακτινοβολία του Αγίου Σιλουανού καθρεπτίζεται στις συγγραφές του γέροντος Σωφρονίου και αποτελεί σπουδαία παρακαταθήκη για την Εκκλησία.

Πηγή: http://www.makthes.gr/news/opinions/110134/
 

Ευαγγέλιο της Κυριακής 22 Σεπτεμβρίου 2013 - (Κυριακή Α´ Λουκά)

(Λουκ. ε´ 1-11)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ ᾿Ιησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. ᾿Εμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. ῾Ως δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ᾿Επανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ᾿Επιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. ᾿Ιδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν ᾿Ιησοῦ λέγων· ῎Εξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ ᾿Ιησοῦς· Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. Καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Απόδoση στη νεοελληνική
Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς στεκόταν ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν ὄχθη τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, εἶδε δύο ψαροκάικα στὴν ἄκρη τῆς λίμνης. Οἱ ψαράδες εἶχαν κατεβεῖ ἀπ’ αὐτὰ καὶ ἔπλεναν τὰ δίχτυα. ᾿Εκεῖνος ἀνέβηκε σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ ψαροκάικα, σ’ αὐτὸ ποὺ ἦταν τοῦ Σίμωνα, καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ τραβηχτεῖ λίγο ἀπὸ τὴν ξηρά. Κάθισε στὸ ψαροκάικο καὶ ἀπ’ αὐτὸ δίδασκε τὰ πλήθη. ῞Οταν τελείωσε τὴν ὁμιλία του, εἶπε στὸν Σίμωνα· «Πήγαινε στὰ βαθιὰ καὶ ρίξτε τὰ δίχτυα σας γιὰ ψάρεμα». ῾Ο Σίμων τοῦ ἀποκρίθηκε· «Διδάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα παιδευόμασταν καὶ δὲν πιάσαμε τίποτε· ἐπειδὴ ὅμως τὸ λὲς ἐσύ, θὰ ρίξω τὸ δίχτυ». Τὸ ἔριξαν κι ἔπιασαν πάρα πολλὰ ψάρια, τόσα ποὺ τὸ δίχτυ τους ἄρχισε νὰ σκίζεται. Μὲ νεύματα εἰδοποίησαν τοὺς συνεταίρους τους, ποὺ ἦταν στὸ ἄλλο πλοῖο νὰ ἔρθουν νὰ τοὺς βοηθήσουν. ᾿Εκεῖνοι ἦρθαν καὶ γέμισαν καὶ τὰ δύο ψαροκάικα σὲ σημεῖο ποὺ νὰ κινδυνεύουν νὰ βυθιστοῦν. ῞Οταν ὁ Σίμων Πέτρος εἶδε τί ἔγινε, ἔπεσε στὰ γόνατα τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ τοῦ εἶπε· «Βγὲς ἀπὸ τὸ καΐκι μου, Κύριε, γιατὶ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός». Αὐτὰ τὰ εἶπε γιατὶ εἶχε κυριευτεῖ ἀπὸ δέος, αὐτὸς καὶ ὅλοι ὅσοι ἦταν μαζί του, γιὰ τὰ πολλὰ ψάρια ποὺ εἶχαν πιάσει. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ μὲ τὰ παιδιὰ τοῦ Ζεβεδαίου, τὸν ᾿Ιάκωβο καὶ τὸν ᾿Ιωάννη, ποὺ ἦταν συνεργάτες τοῦ Σίμωνα. ῾Ο ᾿Ιησοῦς τότε εἶπε στὸν Σίμωνα· «Μὴ φοβᾶσαι, ἀπὸ τώρα θὰ ψαρεύεις ἀνθρώπους». ῞Υστερα, ἀφοῦ τράβηξαν τὰ ψαροκάικα στὴ στεριά, ἄφησαν τὰ πάντα καὶ τὸν ἀκολούθησαν.

Εγκύκλιος για την απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών (1333099/Γ2/19-9-2013)

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΙΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΚΑΘ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΓΓ. ΝΗΣΙΩΤΗ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ "ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ"

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ “ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ”

Πλατεία Αγίου Γεωργίου Καρύτση 8, Αθήνα

 

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

Τιμητική εκδήλωσις εις μνήμην του

Καθηγητού Νικολάου Αγγ. Νησιώτη

 

Το Σάββατο 28^η Σεπτεμβρίου 2013 και ώρα 7:00 μ.μ. εις την Αίθουσα «Κωστής Παλαμάς» θα λάβει χώρα τιμητική Εκδήλωσις εις μνήμην του Καθηγητού Νικολάου Αγγ. Νησιώτη, με θέμα:

Θρησκεία – Φιλοσοφία

 

Συντονιστής:    Σωτήρης Γουνελάς

                        Υπεύθυνος εκδόσεως του περιοδικού Σύναξη (1986-1997)

07:00 μ.μ.        Μάριος Μπέγζος

Κοσμήτωρ Θεολογικής Σχολής Αθηνών

Εισαγωγή στο έργο του Νίκου Νησιώτη

07:10 μ.μ.        Στέλιος Τσομπανίδης

Επ. Καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλoνίκης

Από το “πρόσωπο” στην “οικουμένη”: Βασικές πτυχές της οικουμενικής θεολογίας του Νίκου Νησιώτη

07:35 μ.μ.        Νικόλαος Ασπρούλης

                        Master Θεολογίας, Επιστημονικός Συνεργάτης της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών και

του περιοδικού «Θεολογία»

Η περί προσώπου θεώρηση του Ν. Νησιώτη και η θεολογική γενιά του ’60. Εισαγωγικές σκέψεις

                       

08:00 μ.μ.        Σταύρος Γιαγκάζογλου

Δρ. Θεολογίας, Σύμβουλος Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων/ΙΕΠ, Διδάσκων στο ΕΑΠ, Διευθυντής του  περιοδικού «Θεολογία»

Ο διάλογος θεολογίας και φιλοσοφίας. Η θεολογική ερμηνευτική του Νίκου Νησιώτη

 

08:25 μ.μ.        Μαρίνα, σύζυγος Νικολάου Νησιώτη

                        Νησιώτης – ο άνθρωπος

 

 

Είσοδος ελεύθερη

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ “ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ”

 

ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ 2013

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Πρόγραμμα εξ' αποστάσεως Επιμόρφωσης που υλοποιείται στο πλαίσιο της Δια Βίου Μάθησης του Πανεπιστημίου Αιγαίου με τίτλο: Θρησκεία - Εκπαίδευση - Πολιτισμός

Στο πλαίσιο της Δια Βίου Μάθησης του Πανεπιστημίου Αιγαίου υλοποιείται Πρόγραμμα εξ' αποστάσεως Επιμόρφωσης με τίτλο: Θρησκεία - Εκπαίδευση - Πολιτισμός και αποτελείται από έξι (6) ενότητες.

Μπορείτε να επισκεφτείτε το πρόγραμμα και να δείτε λεπτομέρειες του στην ιστοσελίδα: http://e-epimorfosi.aegean.gr/e-viewpr?prpd_id=50515&menu=general

Με την ολοκλήρωση του Προγράμματος ή της Διδακτικής Ενότητας, χορηγείται «Πιστοποιητικό Επιμόρφωσης» από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, το οποίο είναι πιστοποιημένος φορέας, σύμφωνα με την υπ' αριθμό απόφαση 22312/15-10-2008 από την Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης Επιχειρησιακού προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και έχει προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την πιστοποίηση και τη μοριοδότηση των προγραμμάτων του από τους αρμόδιους στην Ελλάδα φορείς.

Το Πιστοποιητικό αυτό θα είναι χρήσιμο για τους ιερείς, τους θεολόγους και όσους ενδιαφέρονται να αποκτήσουν επιμορφωτικό πιστοποιητικό σε θέματα θρησκείας, εκπαίδευσης και πολιτισμού και αποτελεί στοιχείο αξιοποιήσιμο στην αξιολόγησή τους.

Το ΦΕΚ με το νόμο 4186 για το Νέο Λύκειο

π. Ιωάννης Σκιαδαρέσης, Ιωάννεια Γραμματεία. Α΄ Μέρος: Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο. Β΄ Μέρος: Αποκάλυψη του Ιωάννη, εκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλονίκη 2013

Από τον πρόλογο του βιβλίου

 

Tο ανά χείρας πόνημα συντάχθηκε για τις διδακτικές ανάγκες του μαθήματος «Ερμηνεία της Ιωαννείου Γραμματείας», το οποίο διδάσκεται στο Ζ΄ Εξάμηνο του προγράμματος σπουδών του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στις σελίδες του ο αναγνώστης θα βρει μία γενική εισαγωγή στην Ιωάννεια γραμματεία, εκτενή αναφορά σε κεντρικές θεολογικές έννοιες του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου και ερμηνεία περικοπών, των οποίων η ανάλυση είναι άλλοτε εκτενής και απλώνεται σε ποικίλα επιστημονικά θέματα που προκύπτουν από το κείμενο και άλλοτε σύντομη. Επιπλέον, παρέχεται ανάλυση θεματικών αξόνων της Αποκάλυψης και σύντομη ερμηνεία σημαντικών σημείων της.

 

Πηγή: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Προγράμματα Σχολικών Δραστηριοτήτων (Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων)

Κυκλοφόρησε τὸ νέο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ Θεολογία (τόμος 84, τεῦχος 2, Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2013)

Δελτίο Τύπου

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού Θεολογία (τόμος 84, τεύχος 2, Απρίλιος-Ιούνιος 2013) με αφιέρωμα «Ορθόδοξη Θεολογία και διαθρησκειακός διάλογος-Μέρος Α΄». Στο Προλογικό σημείωμα «Το χρέος της μαρτυρίας και η ευθύνη του διαλόγου» ο Σταύρος Γιαγκάζογλου αναδεικνύει την ανάγκη και τις δυνατότητες του διαλόγου της ορθόδοξης θεολογίας με την πολιτιστική και θρησκευτική ποικιλομορφία του σύγχρονου κόσμου. Στο πρώτο κείμενο του αφιερώματος «Αλήθεια, Ανεκτικότητα και Μονοθεϊσμός. Είναι δυνατός ένας διαθρησκειακός διάλογος» ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας) αντιπροτείνει μια διαφορετική από την τρέχουσα κατανόηση του Μονοθεϊσμού με βάση τη θεώρηση της Ορθοδοξίας για την αλήθεια στην προοπτική του διαθρησκειακού διαλόγου. Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος (Σαββάτος) στο άρθρο του «Οι Θρησκείες και οι Εκκλησίες παράγοντες ειρήνης, καταλλαγής και αλληλεγγύης» εξετάζει τη θετική συμβολή (και όχι μόνο) της δυναμικής παρουσίας των θρησκειών και των Εκκλησιών στο διάλογο και στην εδραίωση της ειρήνης μεταξύ των ανθρώπων και των λαών στις ευρωπαϊκές κοινωνίες αλλά και τις προϋποθέσεις και τα προβλήματα αυτού του διαλόγου. Στο κείμενο που ακολουθεί με τίτλο «Paul Knitter: Με τη Θεολογία της απελευθέρωσης στο θρησκευτικό πλουραλισμό» ο Επίσκοπος Αβύδου Κύριλλος (Κατερέλος) αναπτύσσει πτυχές της θεολογικής σκέψης του Αμερικανού θεολόγου για τη σωτηριολογική αξία των άλλων θρησκειών, μέσα από την προοπτική της θεολογίας της απελευθέρωσης. Ο Πέτρος Βασιλειάδης με το κείμενό του «Διαθρησκειακός Διάλογος και Θεολογία των Θρησκειών» αποτυπώνει με συντομία την προβληματική του επιστημονικού συμποσίου που έλαβε χώρα στην Θεσσαλονίκη τον Ιούλιο του 2013 και του οποίου τα κείμενα δημοσιεύονται στο παρόν αφιέρωμα του περιοδικού. Ο Γεώργιος Μαρτζέλος στο άρθρο του «Η θεολογία του σπερματικού λόγου και η σημασία της για τους θεολογικούς και διαθρησκειακούς διαλόγους» αποπειράται με αφετηρία τη θεολογία για το «σπερματικό λόγο» του φιλοσόφου και μάρτυρος Ιουστίνου να αναδείξει τη θετική στάση της Ορθοδοξίας στο διαθρησκευτικό διάλογο. Στη μελέτη που ακολουθεί με τίτλο «Ο διαθρησκειακός διάλογος και η παγκόσμια Σωτηρία» ο π. Εμμανουήλ Κλάψης, αφού αναδείξει τη χρησιμότητα του διαλόγου για τις σύγχρονες κοινωνίες και τη συμμετοχή της Ορθοδοξίας σ’ αυτόν, επιχειρεί μια θεολογική προσέγγιση των θρησκειών σε μια σωτηριολογική προοπτική, επισημαίνοντας τον ρόλο του Αγίου Πνεύματος στη μετάδοση της χάριτος στους μη χριστιανούς. Ο Μόσχος Γκουτζιούδης στο άρθρο του «Η περί αφέσεως και ιωβηλαίου διδασκαλία της Κ.Δ. ως βιβλικό θεμέλιο για μια θεολογία των θρησκειών», αφού εξετάσει επιμέρους βιβλικές θεωρήσεις για την άφεση των αμαρτιών, επικεντρώνεται στη θεώρηση της άφεσης, η οποία συντελείται αυτόματα χωρίς να συνδέεται με τον θάνατο του Ιησού. Αυτή η προσέγγιση σε συνδυασμό με τον θεσμό του Ιωβηλαίου (για την απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης) προτείνεται ως το βιβλικό θεμέλιο για τη διαμόρφωση μιας θεολογία των θρησκειών. Ο Παύλος Βασιλειάδης στο άρθρο του με τίτλο «Καινοδιαθηκικές μαρτυρίες για μια θεολογία των θρησκειών» παρουσιάζει αναφορές από την Καινή Διαθήκη (π.χ. η προσκύνηση των μάγων, ο διάλογος με την Σαμαρείτισσα) προς την κατεύθυνση της συγκρότησης μιας θεολογίας των θρησκειών. Ο Στυλιανός Χαραλαμπίδης στο μελέτημά του «Προς έναν διάλογο των θρησκειών. Η μαρτυρία της πατερικής παράδοσης (Εισαγωγικό σχεδίασμα)» επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο οι Πατέρες της Εκκλησίας περιγράφουν τη συνάντηση του Χριστιανισμού με τον Ιουδαϊσμό και το Ισλάμ. Ο π. Ιουστίνος Κεφαλούρος στο άρθρο του «Διαθρησκειακές προσεγγίσεις: από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα Α΄ ως τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο Α΄», αφού αναδείξει τη σπουδαιότητα του διαλόγου, αποτυπώνει ορισμένες σημαντικές πτυχές της συμβολής των Πατριαρχών Αθηναγόρα και Βαρθολομαίου στο πλαίσιο της Οικουμενικής Κίνησης και στην προοπτική του διαθρησκειακού διαλόγου. Στο άρθρο με τίτλο «Κοινωνικές και οικονομικές παράμετροι του διαθρησκειακού διαλόγου» ο Στυλιανός Τσομπανίδης εξετάζει ορισμένες, συχνά αθέατες, πτυχές οι οποίες έχουν επιπτώσεις στο διάλογο μεταξύ των θρησκειών με ιδιαίτερη αναφορά στο πλαίσιο της Οικουμενικής Κίνησης και της παρουσίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η Αγγελική Ζιάκα στο άρθρο που ακολουθεί με τίτλο «Για μια θεολογία των Θρησκειών. Γεννάδιος Σχολάριος και ο συμφιλιωτικός του λόγος με το Ισλάμ» επιχειρεί μια πρότυπη ανάγνωση των λόγων του Γενναδίου, ο οποίος παρουσιάζεται ως κατ’ εξοχήν ποιμαντικό παράδειγμα σταθερότητας στην ορθόδοξη πίστη αλλά και σεβασμού προς τον μουσουλμάνο συνομιλητή του. Ο π. Λάμπρος Καμπερίδης στο άρθρο του «Ησυχασμός και Σουφισμός» αποπειράται μια ιστορική μελέτη της πιθανής συνάντησης των δυο παραδόσεων στην εποχή της σύγκρουσης του Χριστιανισμού και του Ισλαμισμού στη Μ. Ασία κατά τον 14^ο αιώνα. Στη στήλη Ιδιόμελα φιλοξενείται το κείμενο του Μάριου Μπέγζου «Αναστάσιος Γιαννουλάτος: Ο φωτιστής των λαών», με το οποίο σκιαγραφεί τη πολυσχιδή προσωπικότητα και συμβολή του σημαντικού αυτού Ιεράρχη στην Εκκλησία, στην επιστήμη (ιεραποστολική και θρησκειολογία), στην ειλικρινή γνωριμία και στο διάλογο με τις άλλες θρησκείες. Τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ συμπληρώνεται μὲ τὶς πλούσιες μόνιμες στῆλες. Τὰ Θεολογικὰ Χρονικά, ὅπου περιλαμβάνονται ἀναφορὲς σὲ ἐπιστημονικὰ συνέδρια, θεολογικὰ γεγονότα, ἀνακοινωθέντα καὶ πορίσματα συνοδικῶν συνδιασκέψεων, τὰ Περιοδικὰ Ἀνάλεκτα, ὅπου γίνεται σύντομη ἐπισκόπηση τῶν ἑλληνικῶν καὶ ξένων θεολογικῶν περιοδικῶν, τὸ Βιβλιοστάσιον, ὅπου δημοσιεύονται βιβλιοκριτικὰ δοκίμια καὶ παρουσιάσεις θεολογικῶν μονογραφιῶν, βιβλίων καὶ λοιπῶν ἐκδόσεων καί, τέλος, τὸ Ἀναλόγιον, ὅπου δημοσιεύεται ἐνημερωτικὸ δελτίο πρόσφατων θεολογικῶν ἐκδόσεων. Τὸ ἑπόμενο 3ο τεῦχος τῆς Θεολογίας γιὰ τὸ ἔτος 2013 θὰ εἶναι ποικίλης θεολογικῆς ὕλης καὶ θὰ κυκλοφορήσει τὸν προσεχῆ Δεκέμβριο.

Οικογένεια μαρτύρων

Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Η οικογένεια, είτε ως μορφή μικρής κοινότητας είτε ως ο κυριότερος πανάρχαιος θεσμός, τροφοδοτεί την κοινωνία με νέα μέλη και ταυτόχρονα αποτελεί την εικόνα της. Ό,τι συμβαίνει στην οικογένεια μεταφέρεται στην κοινωνία, και αντιστρόφως οι προβαλλόμενες ιδεολογικές αντιλήψεις, τα πολιτιστικά αυτονόητα του τόπου αλλά και οι εξωτερικές επιδράσεις διαμορφώνουν τις οικογενειακές συνήθειες. Εάν λόγου χάρη αναπτύσσεται βία εντός της οικογένειας, αυτή μεταφέρεται στο κοινωνικό πεδίο. Από την άλλη, οι ομαλές ενδοοικογενειακές σχέσεις απορροφούν τους κοινωνικούς κραδασμούς που προκαλούν η ανεργία, η ανέχεια, η κοινωνική ανομία και ο οικονομικός μαρασμός.
β) Η Εκκλησία διαχρονικά στήριξε τον θεσμό του γάμου και της οικογένειας αναγνωρίζοντας την ιερότητά τους. Ο γάμος δεν είναι μόνο βιολογικό αλλά και πνευματικό γεγονός. Θεωρείται «μυστήριον μέγα» που έχει συσταθεί «εις βοήθειαν και διαδοχήν του γένους των ανθρώπων». Είναι αναντίρρητος ο ενοποιητικός και συνεκτικός ρόλος της οικογένειας σε κάθε εποχή. Κι ενώ σε σύγχρονες μελέτες φαίνεται ότι αυτή βρίσκεται σε υψηλά ποσοστά εκτίμησης της κοινωνίας, οι πάσης φύσεως διαμορφωτές της κοινής γνώμης την απαξιώνουν, προβάλλοντας και υιοθετώντας τρόπους ζωής που συμβάλλουν στη διάλυσή της.
γ) Το αγιολόγιο της Εκκλησίας κόσμησαν πολλές οικογένειες. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και η οικογένεια της αγίας Σοφίας, η οποία έμεινε χήρα, αλλά ανέθρεψε τις θυγατέρες της, Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη, «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Εφεσ. 6,4). «Aύται λοιπόν πηγαίνουσαι μίαν φοράν εις την Pώμην, επειδή και ήτον φημισμέναι και περιβόητοι διά την λαμπρότητα του γένους, και διά την εις Xριστόν ευσέβειαν, εδιαβάλθησαν εις τον βασιλέα Aδριανόν. Kαι ευθύς φέρονται έμπροσθέν του διά μέσου των προτικτόρων», αναφέρεται στον Συναξαριστή.
δ) «Iδών δε αυτάς ο βασιλεύς, εθαύμασεν. Όθεν χωρίσας την μητέρα Σοφίαν από τας θυγατέρας της, εδιαλέχθη με μόνην αυτήν περί πίστεως. Γνωρίσας δε αυτήν άφοβον, φέρει έμπροσθέν του και τας τρεις ομού θυγατέρας της. Kαι άρχισε να τας κολακεύη με διαφόρους τρόπους. Eπειδή δε εγνώρισε, πως ήτον από κάθε κολακείαν ανώτεραις, διά τούτο εδοκίμασε την κάθε μίαν χωριστά χωριστά».
ε) Καθώς οι τρεις θυγατέρες, ηλικίας εννέα έως δώδεκα ετών, δεν κάμφθηκαν από τις κολακείες και δεν δέχθηκαν να θυσιάσουν στη θεά Άρτεμη, υποβλήθηκαν σε φοβερά βασανιστήρια. Έτσι υπέμειναν καρτερικά μαστιγώσεις, εκκοπές μελών, τρυπήματα και εγκαύματα στο σώμα, κρέμασμα και άλλα. Όμως, παρά τη μαρτυρική καταπόνηση, με την ενθάρρυνση και τη συμπαράσταση της μητέρας τους δεν αρνήθηκαν την πίστη στον σωτήρα Χριστό. Οπότε, ύστερα από εντολή του τυράννου, αποκεφαλίσθηκαν λαμβάνοντας το στεφάνι του μαρτυρίου.
στ) Η μητέρα τους Σοφία, που αποδείχθηκε άφοβη μπροστά στις απειλές του βασιλιά, έζησε το δικό της μαρτύριο. Αφού κήδευσε μεγαλοπρεπώς τα παιδιά της, από τη μια χαιρόταν για τη σταθερότητα της πίστης τους ενώ από την άλλη έκλαιε επάνω στον τάφο τους. Και ο Συναξαριστής καταλήγει: «Μετά τρεις ημέρας, περιχυθείσα και εναγκαλιζομένη τον τάφον των θυγατέρων της, παρεκάλεσε τον Θεόν διά να αποθάνη και αυτή. Kαι έτζι παρέδωκε την μακαρίαν ψυχήν της εις χείρας Θεού».
ζ) Η ανάγνωση του βίου των τεσσάρων γυναικών ίσως προκαλεί απορία στον αναγνώστη: Ποια σχέση μπορεί να έχει το μαρτύριο των αγίων αυτών γυναικών με τη σημερινή εποχή; Κι όμως, μέσα στη γενικότερη απαξίωση των θεσμών και την κατάλυση των ηθικών αρχών, η δημιουργία και διατήρηση ευλογημένης οικογένειας προσλαμβάνει μαρτυρικές διαστάσεις. Ανάλογες διαστάσεις προσλαμβάνουν η συζυγική πιστότητα, η χριστιανική ανατροφή των παιδιών και η καλλιέργεια υγιών ενδοοικογενειακών σχέσεων, που αποτελούν τον ελαφρύ ζυγό του Κυρίου για όσους επέλεξαν τη δύσκολη αλλά ομολογουμένως συναρπαστική οδό της οικογενειακής ζωής.

Πηγή: http://www.makthes.gr/news/opinions/109744/

Ευαγγέλιο της Κυριακής 15 Σεπτεμβρίου 2013 (Κυριακή μετά την Ύψωσιν)

Κατά Μάρκον (η΄ 34 – θ΄ 1)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.
Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;
Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Απόδοση στη νεοελληνική:
Τον καιρό ἐκείνο, ἀφοῦ ἐκάλεσε ὁ Ἰησοῦς τὸ πλῆθος μαζί μὲ τοὺς μαθητάς του τοὺς εἶπε, «Ἐὰν κανεὶς θέλῃ νὰ μὲ ἀκολουθήσῃ, ἂς ἀπαρνηθῇ τὸν ἑαυτόν του καὶ ἂς σηκώσῃ τὸν σταυρόν του καὶ ἂς μὲ ἀκολουθήσῃ.
Διότι ὅποιος θέλει νὰ σώσῃ τὴν ζωήν του, αὐτὸς θὰ τὴν χάσῃ, ἐκεῖνος δὲ ποὺ θὰ χάσῃ τὴν ζωήν του ἐξ αἰτίας ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, αὐτὸς θὰ τὴν σώσῃ.
Διότι τὶ θὰ ὠφελήσῃ τὸν ἄνθρωπον νὰ κερδίσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ νὰ ζημιωθῇ τὴν ψυχήν του; Ἢ τί ἀντάλλαγμα εἶναι δυνατὸν νὰ δώσῃ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὴν ψυχήν του;
Διότι, ὅποιος ἐντρέπεται δι’ ἐμὲ καὶ διὰ τοὺς λόγους μου εἰς τὴν γενεὰν αὐτὴν τὴν μοιχαλίδα καὶ ἁμαρτωλὴν καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θὰ αἰσθανθῇ ντροπὴ γι’ αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ μὲ ὅλην τὴν δόξαν τοῦ Πατέρα του μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους».
Καὶ τοὺς ἔλεγε «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι ὑπάρχουν μερικοὺ ἀπὸ αὐτοὺς, ποὺ στέκονται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ γευθοῦν θάνατον, ἕως ὅτου ἰδοῦν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ νὰ ἔρχεται μὲ δύναμιν».

Το νομοσχέδιο για το Νέο Λύκειο

Πηγή: http://www.esos.gr/article/eidisis-defterovathmia-ekpaidefsi/nomosxedio-neo-likio

H ύψωση του Τιμίου Σταυρού (π. Αλέξανδρος Σμέμαν)

Για αιώνες, στις 14 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που γιορτάζεται στους ναούς η εορτή της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ο επίσκοπος στέκεται στη μέση του ναού και περικυκλωμένος από τον κλήρο, υψώνει με μεγαλοπρέπεια το σταυρό ψηλά πάνω από το εκκλησίασμα και ευλογεί τους πιστούς στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ενώ ο χορός ψέλνει το : «Κύριε ελέησον!» Αυτός ήταν ο εορτασμός στην Χριστιανική αυτοκρατορία , μια αυτοκρατορία που γεννήθηκε κάτω από το σημείο του Σταυρού την ημέρα που ο Μέγας Κωνσταντίνος είδε το όραμα ψηλά στον ουρανό ,και άκουσε τις λέξεις «Εν τούτω νίκα…». ..

…Σήμερα όμως, η πολυτάραχη μεγαλούπολη που περιβάλλει την εκκλησία δε συμμετέχει σ’ αυτόν το μυστικό θρίαμβο και είναι εντελώς αποκομμένη απ’ αυτόν. Τα εκατομμύρια των κατοίκων της θα συνεχίσουν να ζουν κανονικά με τα σκαμπανεβάσματά τους , τα ενδιαφέροντά τους , τις χαρές και τις λύπες τους, χωρίς καμμιά αναφορά σε ό,τι συμβαίνει μέσα στο ναό. Γιατί λοιπόν συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τα λόγια σχετικά με τον οικουμενικό θρίαμβο του Σταυρού, και να ψάλλουμε συνέχεια πως ο Σταυρός είναι ακαταμάχητος; Είναι λυπηρό ,θα πρέπει να το παραδεχθούμε πως πολλοί χριστιανοί δεν μπορούν να απαντήσουν σ’ αυτό το ερώτημα. Έχουν συνηθίσει να βλέπουν την εκκλησία σαν σε εξορία, στην περιφέρεια της ζωής τους, αποκομμένη από τον πολιτισμό, τη ζωή, το σχολείο, από παντού. ..

… Μου φαίνεται πως συνεχίζουμε να εορτάζουμε την Ύψωση του τιμίου Σταυρού και να επαναλαμβάνουμε τα αρχαία νικητήρια λόγια όχι απλώς για να εξυμνήσουμε μια νίκη που κερδίσαμε ή για να θυμηθούμε ένα παρελθόν που δεν υπάρχει πλέον, αλλά για να σκεφθούμε βαθύτερα το νόημα που έχει η λέξη «νίκη» για τη Χριστιανική πίστη. Ίσως μόνο τώρα, απογυμνωμένοι καθώς είμαστε από την εξωτερική εξουσία και δόξα, από την κυβερνητική υποστήριξη και τον ανείπωτο πλούτο, από όλα τα φανερά σύμβολα της νίκης, μπορέσουμε να καταλάβουμε πως όλα αυτά δεν αποτελούσαν ίσως τη γνήσια νίκη. Ο σταυρός που υψωνόταν πάνω από τα πλήθη εκείνη την εποχή ήταν καλυμμένος με χρυσό και άργυρο και στολισμένος με πολύτιμους λίθους. Κανείς όμως χρυσός, άργυρος ή πολύτιμος λίθος δεν μπορεί να εξαφανίσει το αρχικό νόημα του Σταυρού ως οργάνου ταπείνωσης, βασάνων και εκτέλεσης ,στο οποίο καρφωνόταν κάποιος , περιφρονημένος από όλους, ασθμαίνοντας από τον πόνο και τη δίψα. Έχουμε το θάρρος να αναρωτηθούμε: αν πέθαιναν όλα αυτά τα Χριστιανικά βασίλεια και οι πολιτισμοί, αν η ήττα υποκαθιστούσε τη νίκη, δε θα συνέβαινε αυτό επειδή εμείς οι χριστιανοί γίναμε τυφλοί μπροστά στο έσχατο νόημα και το αληθινό περιεχόμενο του σημαντικότερου συμβόλου του Χριστιανισμού; Αποφασίσαμε να αποκρύψει αυτό το νόημα ο χρυσός και ο άργυρος. Αποφασίσαμε επίσης πως ο Θεός επιθυμεί τη λατρεία του παρελθόντος.
Τιμούμε το Σταυρό, τον υψώνουμε ,ψέλνουμε τη νίκη του Χριστού: δε σημαίνει αυτό πάνω απ’ όλα πίστη στον Σταυρωμένο και πίστη πως ο Σταυρός είναι ένα σημείο φοβερής ήττας; Καθότι ο Σταυρός γίνεται νίκη και θρίαμβος μόνο επειδή είναι ήττα, και μόνο στο μέτρο που γίνεται αποδεκτός ως ήττα. Όχι, ο Χριστός δεν εισήλθε στον κόσμο για να νικήσει με έναν εξωτερικό τρόπο. Του προσφέρθηκε ένα βασίλειο, αλλά το αρνήθηκε. Ακόμη και τη στιγμή που προδομένος πέθαινε, είπε: «ή δοκείς ότι ου δύναμαι άρτι παρακαλέσαι τον πατέρα μου ,και παραστήσει μοι πλείους ή δώδεκα λεγεώνας αγγέλων;» ( Ματθ. 26,53 ) . Ωστόσο ο Χριστός ποτέ άλλοτε δεν ήταν περισσότερο βασιλιάς παρά όταν ανέβηκε στο Γολγοθά, φέροντας στους ώμους του το Σταυρό, ενώ το γεμάτο μίσος και χλευασμό πλήθος Τον περικύκλωνε. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν εμφανέστερη η βασιλική εξουσία Του παρά όταν Τον έφερε ο Πιλάτος μπροστά στο πλήθος, ντυμένο την πορφύρα, καταδικασμένο σε θάνατο ως εγκληματία, με το ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι, και τον Πιλάτο να λέει στον εξαγριωμένο όχλο: «ίδε ο βασιλεύς υμών». Μόνο εδώ μπορούμε να δούμε ολόκληρο το μυστήριο του Χριστιανισμού, επειδή η νίκη του Χριστιανισμού βρίσκεται στη χαρούμενη πίστη πως εδώ, μέσα από τον περιφρονημένο ,σταυρωμένο και καταδικασμένο άνθρωπο, η αγάπη του Θεού άρχισε να φωτίζει τον κόσμο και άνοιξε ένα βασίλειο που κανείς δεν έχει δικαίωμα να κλείσει.
Ο καθένας μας λοιπόν πρέπει να δεχθεί το Χριστό με όλη του την καρδιά, όλη του την ψυχή και όλη του την ελπίδα. Ειδάλλως όλες οι εξωτερικές νίκες είναι χωρίς νόημα. ..

… Παρόλα αυτά ο Σταυρός υψώνεται ακόμη, εκτίθεται και θριαμβεύει. «Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας». Επειδή σε όποιο σκοτάδι κι αν βρίσκονται οι άνθρωποι, όσο μεγάλος κι αν είναι ο θρίαμβος του κακού σ’ αυτόν τον κόσμο, η καρδιά μας γνωρίζει ακόμη και ακούει τα λόγια, «αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον.»

http://albanaki.blogspot.gr/2013/09/h.html

Τροποποίηση και συμπλήρωση της με αρ. πρωτ. 118842/Γ2/17-09-2008 υπουργικής απόφασης (ΦΕΚ 1984 Β΄) «Αναθέσεις μαθημάτων Γυμνασίου, Γενικού Λυκείου, ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ.», όπως τροποποιήθηκε και ισχύει (ΦΕΚ 1984 Β΄).

Γνωρίζω τις βυζαντινές εικόνες

Ο τομέας Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού στοχεύει στη συστηματική ανάπτυξη της επικοινωνίας του μουσείου με τους εκπαιδευτικούς. Το πρόγραμμα "Γνωρίζω τις βυζαντινές εικόνες" επικεντρώνεται στις εικόνες που εκτίθενται στην έκθεση "Το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο Οι μαθητές εργάζονται χωρισμένοι σε ομάδες, παρατηρούν συγκεκριμένες εικόνες και στη συνέχεια όλοι μαζί συζητούν μπροστά σε μία από αυτές.  Καθισμένοι μπροστά στην εικόνα περιγράφουν τις μορφές που βλέπουν και τα ρούχα που φορούν, αναγνωρίζουν κάποια σύμβολα, κάνουν συγκρίσεις ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν, μαθαίνουν συγκεκριμένες λέξεις-όρους και συνειδητοποιούν ότι οι εικόνες αυτές δημιουργήθηκαν στο παρελθόν. Στη συνέχεια συμμετέχουν σε μια εικαστική δραστηριότητα και κάνουν ένα παζλ σχετικό με τις εικόνες που παρατήρησαν.

 Το συγκεκριμένο πρόγραμμα προτείνεται να το υλοποιούν από μόνοι τους όσοι νηπιαγωγοί/εκπαιδευτικοί ενδιαφέρονται. Όλο το υλικό που χρησιμοποιείται στο πρόγραμμα περιέχεται σε 4 βαλιτσάκια (όσες και οι ομάδες που χωρίζονται οι μαθητές), τα οποία μπορούν να δανείζονται οι εκπαιδευτικοί κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στο μουσείο, κατόπιν συνεννόησης με τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Εδώ θα βρείτε το βιβλίο για το δάσκαλο. Απευθύνεται σεμαθητές νηπιαγωγείου και Α' δημοτικού αλλά το υλικό μπορεί να αξιοποιηθεί αι για μεγαλύτερες τάξεις από θεολόγους.
Δηλώσεις συμμετοχής: Τρίτη, 1 Οκτωβρίου 2013, 8:00 - 13:30. Σε κάθε πρόγραμμα συμμετέχει ένα μόνο τμήμα κάθε φορά (έως 25 μαθητές) και λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Οι συνοδοί εκπαιδευτικοί, εφόσον έχουν ορίσει συγκεκριμένη ημερομηνία συμμετοχής, παρακαλούνται να επιβεβαιώνουν την επίσκεψή τους τηλεφωνικά, τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν.

Πηγή: Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού

http://albanaki.blogspot.gr/2013/09/blog-post_3978.html

Εκπαιδευτικά προγράμματα του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού για το σχ. έτος 2013-2014

 

Το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού προσφέρει για τη σχολική χρονιά 2013-2014 το εκπ

αιδευτικό  πρόγραμμα "Ανακαλύπτοντας το παρελθλον" για μαθητές του Γυμνασίου.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δηλώσουν συννετοχή  στο τηλέφωνο 2313306476, την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013 από 8:00 - 13:30.

Σύντομη περιγραφή εκπαιδευτικού προγράμματος

Στο πρόγραμμα αρχικά οι μαθητές συζητούν με τις μουσειοπαιδαγωγούς για θέματα σχετικά  με την επιστήμη της αρχαιολογίας, την ανασκαφική διαδικασία και την πορεία των ευρημάτων από την ανακάλυψή τους έως την έκθεσή τους στο μουσείο. Στη συνέχεια συμμετέχουν σε βιωματικά εργαστήρια και υποδύονται τους αρχαιολόγους, τους συντηρές και τους μουσειολόγους, οπότε καταγράφουν, συντηρούν και εκθέτουν ανασκαφικά ευρήματα (αντίγραφα)

Στόχοι  εκπαιδευτικού προγράμματος Το πρόγραμμα αποσκοπεί στην κατανόηση από τους μαθητές:

• του τρόπου ανακάλυψης των αντικειμένων του παρελθόντος,
• της μεθόδου άντλησης πληροφοριών από τα αντικείμενα,
• της ερμηνευτικής πρακτικής,
• της έννοιας και του ρόλου του μουσείου (μελέτη, καταγραφή, αποθήκευση, φύλαξη και έκθεση),
• των μεθόδων και του σκοπού της συντήρησης ενός αντικειμένου,

του τρόπου και του σκεπτικού πίσω από μια μουσειακή έκθεση, ώστε να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές ότι η οργάνωση μιας έκθεσης αποτελεί συλλογική εργασία.

Πηγή: http://www.mbp.gr/edu/index.php?option=com_content&view=article&id=92&Itemid=80&lang=el

Ευχές για την έναρξη του σχολικού έτους 2013-2014

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ της ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ του Ε.Κ.Π.Α.: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ της ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου ΑθηνώνΠανεπιστημιούπολη Θεολογική Σχολή 15784 Ιλίσια

              ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Με αφορμή τις τελευταίες δηλώσεις και αντιδράσεις σχετικά με τη σκοπιμότητα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών στο Νέο Λύκειο, αλλά και γενικότερα τη θέση του μαθήματος στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα καθώς και τον χαρακτήρα που έχει, ή οφείλει να έχει, ο Σύλλογος Διδασκόντων της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών γνωστοποιεί τα εξής:

·         η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στη Μέση Εκπαίδευση σχεδιάζεται και εκτελείται από ειδικούς επιστήμονες και παιδαγωγούς που λαμβάνουν τη βασική τους εκπαίδευση στις δύο Θεολογικές Σχολές. Η Σχολή μας (όπως και η αντίστοιχη της Θεσσαλονίκης) είναι ενταγμένη στο δημόσιο Πανεπιστήμιο και, ανεξάρτητα από την έμφαση στην Ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία, λειτουργεί με τους όρους της έρευνας, του επιστημονικού διαλόγου και των νεωτερικών θεσμικών αρχών που διέπουν το θεσμό του Πανεπιστημίου στο σύγχρονο κόσμο.

·         Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι η κατάρτιση των αποφοίτων της και το έργο των πιο εξειδικευμένων απ’ αυτούς στον σχεδιασμό αναλυτικών προγραμμάτων και μέσων διδασκαλίας (υπό την ευθύνη της δημοκρατικά εκλεγμένης πολιτείας και όχι των θρησκευτικών ομάδων, ακόμα και της επικρατούσης) στηρίζεται στις νομικές αρχές για τη θρησκευτική αγωγή που διέπουν το διεθνές πλαίσιο στο οποίο ανήκει και η χώρα μας (Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων των Ανθρώπου), μαζί με το Ελληνικό Σύνταγμα στο οποίο κατοχυρώνεται και η ανεξιθρησκία και η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης, αλλά λαμβάνοντας υπ’ όψιν και το σύγχρονο πλουραλιστικό θρησκευτικό τοπίο.

·         Καρπός όλων αυτών των προσπαθειών είναι ένα μάθημα, που διαρκώς εξελισσόμενο από παλαιότερα διαρκώς, έχει, τουλάχιστον κατά την τελευταία τριακονταετία, ενσωματώσει έναν γόνιμο και έντονο προβληματισμό ώστε να ισορροπεί η ουσιαστική ανάπτυξη (και όχι ανελεύθερη χειραγώγηση) της θρησκευτικής αυτοσυνειδησίας του μαθητή με την εισαγωγή στην κατανόηση του πολύπλοκου τοπίου των θρησκευτικών φαινομένων εκτός της Ορθόδοξης Εκκλησίας μέσα και έξω από τη χώρα μας. Δείγμα αυτού του προβληματισμού είναι τα παραχθέντα διδακτικά εγχειρίδια των Θρησκευτικών στο Γυμνάσιο και το Λύκειο τις τελευταίες δεκαετίες καθώς και το έντονα συζητούμενο, πιλοτικά εφαρμοζόμενο νέο Πρόγραμμα Σπουδών των Θρησκευτικών.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε αντιπαραγωγική μια συζήτηση που καταλήγει στο απλουστευτικό δίλημμα ή «κατηχητικό» που παραπέμπει (αντίθετα απ’ ό,τι η έννοια της κατήχησης στην αρχαία Εκκλησία) σε χειραγώγηση συνειδήσεων, ή «θρησκειολογικό» μάθημα (που απλά επιβαρύνει το μαθητή με αποκομμένο από τη ζωή γνωστικό υλικό). Πολύ περισσότερο εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην υπεραπλουστευτική άρνηση και της ίδιας της διδασκαλίας των Θρησκευτικών στο όνομα ενός νεφελωδώς επικαλούμενου εκσυγχρονισμού στην εκπαίδευση. Η άποψη αυτή, που επανέρχεται κατά καιρούς, έχει ήδη συμβάλει σε μια αμηχανία στην οργάνωση του σχολικού προγράμματος αφήνοντας τους εκπαιδευτικούς-θεολόγους μόνους να αντιμετωπίσουν δυσεπίλυτα προβλήματα (φόρτος σχολικού προγράμματος, απαλλαγές κλπ.).

Όμως, είναι πλέον παγκοσμίως γνωστό ότι η θρησκευτική εμπειρία είναι κεντρική στη συγκρότηση της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου και πολίτη, ερμηνεύει μεγάλη ποικιλία κοινωνικών φαινομένων, και η γνώση των γλωσσικών εργαλείων με τα οποία εκφράζεται όπως και η ουσιαστική πρόσληψή της εισάγει στη γενικώτερη γνώση της ιστορικής διαδρομής και της πολιτιστικής ταυτότητας μιας χώρας (και ειδικά εν προκειμένω της δικής μας πατρίδας, της οποία η ιστορία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ορθόδοξη Εκκλησία) αλλά και στην κατανόηση και αποδοχή του διαφορετικού. Έξωσή της από το δημοκρατικά ελεγχόμενο κρατικό εκπαιδευτικό σύστημα θα παρέδιδε τους μαθητές και μελλοντικούς πολίτες στα χέρια ανεξέλεγκτων παρόχων κάθε είδους δογματικών ή ιδεολογικών μηνυμάτων υπό το μανδύα θρησκευτικών εμπειριών με άγνωστες ή και επικίνδυνες συνέπειες.

Για το ΔΣ του Συλλόγου

Δημήτριος Ν. Μόσχος Επίκουρος Καθηγητής, Πρόεδρος

Σωτήριος Δεσπότης Αναπληρωτής Καθηγητής, Γραμματέας

Πηγή: http://e-theologia.blogspot.gr/2013/09/blog-post_9.html?spref=fb

Ωράριο Εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

«Μάθημα για όλους, ομοδόξους και ετεροδόξους»

Του ΜΑΡΙΟΥ ΜΠΕΓΖΟΥ*

 

Το μάθημα των Θρησκευτικών δεν απευθύνεται σε θρήσκους αποκλειστικά, ούτε σε χριστιανούς ειδικά.

Αφορά καθέναν πολίτη αυτής της χώρας ο οποίος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα για έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωσή του στην ιστορία, τον πολιτισμό και την κοινωνία του τόπου μας και της οικουμένης. Η θρησκεία είναι το «τσιμέντο» της κοινωνίας διαχρονικά και συγχρονικά και αποτελεί το συνεκτικό υλικό που ενώνει τις γενιές μέσα στο χρόνο και τις κοινωνίες μέσα στο χώρο. Αν η Γλώσσα και η Ιστορία είναι μαθήματα τέτοιας υφής, τότε τα Θρησκευτικά αποτελούν παρόμοιο παιδευτικό αγαθό. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί ούτε πρέπει να στερηθεί κανένας μας στην εγκύκλια Παιδεία του.

Ειδικά στη Ελλάδα σήμερα, που από εικοσαετίας έπαψε να είναι μονοπολιτισμική, μονοφυλετική και μονοθρησκευτική χώρα, το μάθημα των Θρησκευτικών απευθύνεται σε ετερόδοξους και αλλόθρησκους συμπολίτες μας. Αυτοί ακριβώς οι συνάνθρωποί μας ζητούν την ενσωμάτωσή τους στη νεοελληνική κοινωνία χωρίς φανατισμό και δίχως φονταμενταλισμό.

Το καίριο και κύριο θέμα του θρησκευτικού μαθήματος δεν είναι να κάνει τα παιδιά μας να πιστεύουν, αφού κανένας ποτέ δεν πίστεψε από βιβλία και διδαχές, αλλά από βιώματα και προσωπικές εμπειρίες. Το ζήτημα είναι να μείνουν αφανάτιστα τα Ελληνόπουλα, ομογενή ή αλλογενή, ημεδαπά και αλλοδαπά. Με αυτήν την έννοια το μάθημα των Θρησκευτικών είναι υπόθεση δημοκρατικής αγωγής του πολίτη πλέον, στην πράξη, καθημερινά.

   

* Κοσμήτορα Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=384008

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙ Ο απλούς μάγειρας στον παράδεισο

Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Η έλλειψη απλότητας, ειλικρίνειας και αυθεντικότητας στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων οδηγεί στην κοινωνική υποκρισία, το επιτηδευμένο ήθος και την τυπική συμπεριφορά, ενώ παράλληλα δημιουργεί αντιδράσεις στη νέα γενιά. Το πρόβλημα γίνεται οξύτερο, όταν δεν υπάρχει απλότητα και στους λεγόμενους πνευματικούς ανθρώπους. «Όταν οι πνευματικοί άνθρωποι δεν ζουν απλά, αλλά είναι κουμπωμένοι, δεν βοηθούν τη νεολαία», έλεγε ο μακαριστός γέρων Παΐσιος.
β) Και συνέχιζε: «Όταν βλέπουν κουμπωμένους χριστιανούς, ανθρώπους σφιγμένους με γραβάτες, καλουπωμένους, δεν βρίσκουν σ’ αυτούς καμιά διαφορά από τους κοσμικούς και αντιδρούν... Αγανακτούν, όταν και αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι και οι ιερείς προσπαθούν με συστήματα κοσμικά να τους συγκρατήσουν... Καταλαβαίνει ο άλλος αν τον πονάς ή υποκρίνεσαι. Ένας αλήτης είναι καλύτερος από έναν υποκριτή χριστιανό!» («Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», σ. 284-285).
γ) Ίσως φαίνονται υπερβολικά τα λόγια του σοφού γέροντα, αλλά πράγματι και στα ευαγγέλια γίνεται ολοφάνερο ότι ο Χριστός δεν έδωσε βαρύτητα στην εξωτερική εικόνα και την τυπική θρησκευτικότητα των ανθρώπων, αλλά στο περιεχόμενο της καρδιάς τους. Από αυτήν εκπορεύονται «οι κακοί διαλογισμοί, μοιχείες, πορνείες, φόνοι, κλοπές, πλεονεξίες, πονηρίες, δόλος» κλπ. (βλ. Μάρκ. 7, 21-22). Γι’ αυτό εξάλλου ταλάνισε τους υποκριτές, συγχώρησε και συνέφαγε με τελώνες και πόρνες και παρέπεμψε στην παιδική απλότητα όσους επιθυμούν να γίνουν πολίτες της βασιλείας Του.
δ) Στις 11 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία τιμά τον Άγιο Ευφρόσυνο τον μάγειρα. «Oύτος εγεννήθη από αγροίκους και χωρικούς γονείς. Kαι ανατραφείς με ιδιωτικήν και απαίδευτον ανατροφήν, ύστερον απήλθεν εις Mοναστήριον. Kαι ενδυθείς το μοναχικόν σχήμα, έγινεν υπηρέτης των Mοναχών. Eπειδή δε εκαταγίνετο πάντοτε εις το μαγειρείον ως αγροίκος, εκαταφρονείτο από όλους τους Mοναχούς και επεριπαίζετο», γράφει ο Συναξαριστής.
ε) «Πλην υπέφερεν ο μακάριος όλας τας καταφρονήσεις με γενναιότητα καρδίας και σύνεσιν, και με ησυχίαν του λογισμού, χωρίς να ταράττεται όλως. Διότι, αγκαλά και ήτον ιδιώτης κατά τον λόγον, όμως δεν ήτον ιδιώτης και κατά την γνώσιν. Kαθώς τούτο θέλει αποδείξει καθαρά το εξής ρηθησόμενον. Eις το Mοναστήριον γαρ εκείνο, οπού ευρίσκετο ο αοίδιμος ούτος Eυφρόσυνος, εκεί ήτον και ένας Iερεύς φίλος του Θεού, όστις επαρακάλει προθύμως διά να του φανερώση ο Θεός τα αγαθά, οπού μέλλουν να απολαύσουν οι αγαπώντες αυτόν».
στ) Η συνέχεια της διήγησης του Συναξαριστή είναι συγκλονιστική. Ο ενάρετος ιερέας είδε όραμα ότι βρισκόταν στον Παράδεισο, σε κήπο με καλύκαρπα δένδρα, ευώδη άνθη και νερά διαυγή. Ο Ευφρόσυνος βρισκόταν εκεί και απολάμβανε τα άρρητα αγαθά. Στην ερώτηση του ιερέα πώς βρέθηκε εκεί, εκείνος απάντησε: Εγώ είμαι αγράμματος, αλλά από σας ακούω τον Απόστολο που λέει ότι όσοι αγωνίζονται βλέπουν από την παρούσα ζωή το κάλλος του παραδείσου. Στη συνέχεια ως φύλακας έδωσε τρία μήλα στον ιερέα, τα οποία εκείνος με έκπληξη βρήκε στο ράσο του μόλις συνήλθε.
ζ) Η αποκάλυψη από τον ιερέα στην αδελφότητα της μονής των υψηλών μέτρων της πνευματικής ζωής του μοναχού Ευφρόσυνου, που όλοι περιφρονούσαν, προξένησε τον θαυμασμό όλων. Εκείνος όμως, αποφεύγοντας τη δόξα των ανθρώπων, αναχώρησε κρυφά από το μοναστήρι και δεν φάνηκε ξανά. Έκανε προφανώς μόνιμη κατοικία του τον νοητό και πνευματικό παράδεισο, όπου επισκοπεί το φως του προσώπου του Χριστού. Διασώθηκε όμως ο βίος του, για να διδάσκει το μεγαλείο της χριστιανικής απλότητας και να επιβεβαιώνει τον λόγο του ευαγγελίου που αναφέρει ότι: «Πολλοί θα βρεθούν από πρώτοι τελευταίοι, κι άλλοι από τελευταίοι πρώτοι» (Ματθ. 19, 30).

 

Πηγή: http://www.makthes.gr/news/permanent/109441/