Τριαντάφυλλος Σερμέτης, Η Θεολογία της Αφύπνισης: η πατερική μεταστροφή στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εκδ. Δαιδαλέος, 2016, σελ. 144. (ISBN 978-618-82104-5-5)
Οι έννοιες του καλού και του κακού προσδιορίζουν τη ζωή και το θάνατο. Δεν έχουν νομική, ηθική ή άλλη έννοια. Είναι ένα γεγονός υπαρξιακής επιλογής. Η ελευθερία του ανθρώπου δεν έγκειται στο να επιλέξει ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Η ελευθερία είναι το να έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο τρόπους ύπαρξης. Όταν ο άνθρωπος παραμένει στην προφάνεια της υλικής υπόστασής του, αδυνατεί να ξεπεράσει το μηδέν και κινείται στα όρια της αβύσσου. Αρνείται αυτό που τον ξεπερνάει και αναπτύσσει την ατομική ιδιοτέλεια. Η μοναδικότητά του στρέφεται κατά του θνητού χαρακτήρα της ατομικότητάς του και αυτό είναι το κίνητρο για τη φιλοδοξία της εξουσίας. Η τάση προς την υλικότητα και τον εξωτερικό κόσμο οδηγεί στον απόλυτο μηδενισμό. Αυτή είναι και η κόλαση στην πραγματικότητα της ανθρώπινης υπόστασης. Η αδυναμία της να συσχετιστεί και να κοινωνήσει.
Η αξία της ορθόδοξης θεολογίας, αν πραγματικά υπάρχει, έγκειται στο γεγονός ότι απαντά στα πραγματικά προβλήματα πραγματικών ανθρώπων και σε πραγματικές εποχές. Πολλές φορές, όμως, οι θεολόγοι θυμίζουν οδηγούς ενός αυτοκινήτου που παίρνουν μια λωρίδα και οδηγούν πάνω σε αυτήν χωρίς να αντιλαμβάνονται την κίνηση που υπάρχει στις υπόλοιπες λωρίδες. Σε μια κοινωνία ανοικτή, η θεολογική επιστήμη οφείλει να δίνει απαντήσεις στο υπαρκτικό γεγονός της κοινωνίας των σχέσεων των όντων. Δεν μπορεί να επιτελέσει το σκοπό της στο εκεί των εσχάτων, παρά μόνο αν στο εδώ και τώρα εκπληρώσει το σωστικό της ρόλο. Σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι, ιδιαίτερα τούτες τις άφωνες εποχές, δεινοπαθούν από κάθε είδους εξουσιαστικές και κυριαρχικές επιβολές, η υπαρξιακή αφήγηση της θεολογίας είναι απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου