Τω Έλλογιμωτάτω κυρίω Παναγιώτη Ι. Σκαλτσή, Καθηγητή Πανεπιστημίου, Προέδρω τού Τμήματος Θεολογίας τής Θεολογικής Σχολής τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και πάσι τοις μετέχουσι τού επί τού θέματος «Εύαγγελισμός καί έπανευαγγελισμός στην Εύρώπη τού 21ου αιώνα» Συμποσίου, άδελφοις καί τέκνοις τής ημών Μετριότητος έν Κυρίω άγαπητοίς, χάριν καί ειρήνην παρά Θεού.
Ή διοργάνωσις τού καθιερωμένου Διαχριστιανικού Συμποσίου μεταξύ Ορθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικών θεολόγων τού Τμήματος Θεολογίας τής καθ’ ύμάς Θεολογικής Σχολής καί τού Ινστιτούτου Francescano de Spiritualita (Universita Antonianum) τής Ρώμης, αποτελεί πάντοτε αφορμήν έκφράσεως των ευχών καί εύλογιών τού Οικουμενικού Πατριάρχου, έρμηνεύοντος τα σημεία τών καιρών καί καλώς συνειδητοποιούντος την αναγκαιότητα, ιδιαιτέρως σήμερον, τού διαχριστιανικού διαλόγου διά τήν καλλιέργειαν κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης καί ειλικρινούς φιλίας μεταξύ τών χριστιανών, εις εποχήν κατά τήν όποιαν ή σύμπραξις καί ή ένότης αύτών καθίστανται όλονέν καί περισσότερον απαραίτητοι.
Ούτως, ασμένως έπληροφορήθημεν έκ τού από τής ιδ” Ιουλίου έ.έ. γράμματος τής ύμετέρας αγαπητής Έλλογιμότητος τήν προγραμματισθείσαν σύγκλησιν τού Συμποσίου τούτου έν Θεσσαλονίκη, μεταξύ κη” – λ’ τρέχοντος μηνός Αύγούστου, έπί τού λίαν επικαίρου θέματος «Ευαγγελισμός και έπανευαγγελισμός στήν Εύρώπη τού 21ου αιώνα».
Καίτοι κατά τήν αψευδή Πατερικήν γλώσσαν «καν μυρίοι γράφωσιν εύαγγέλια, τά δε αύτά γράφωσιν, έν έστι τά πολλά, καί ούδέν από τού των γραφόντων πλήθους εις τό έν είναι παραβλαβήσεται» (Ίωάννου τού Χρυσοστόμου, Εις Γαλάτας Α” Ρ.G. 61,621C, αί προσφάτως αύξανόμεναι τρομοκρατικαί επιθέσεις εις τάς χώρας τής Δυτικής ιδία Εύρώπης καταδεικνύουν τήν άδήριτον ανάγκην έπανευαγγελισμού τής γηραιας Ηπείρου, διότι τό πρόβλημα δεν συνίσταται τόσον εις τήν καλλιέργειαν τής τρομοκρατίας έκ μέρους μελών ένός συγκεκριμένου θρησκεύματος, όσον εις τήν αύξανομένην άποχριστιανοποίησιν τής Εύρώπης, ήτις κατά τάς τελευταίας δεκαετίας ακολουθεί μίαν πορείαν συνεχούς άπομακρύνσεως από τών χριστιανικών αξιών καί παραδόσεων καί υιοθετεί καινοφανείς θεωρίας καί ήθη, άντιστρατευόμενα πλήρως εις τον νόμον τού Θεού.
Ή έλλειψις σταθερών καί ύγιών αξιών καί ή αχαλίνωτος ελευθερία του ανθρώπου εις έπιλογάς λίαν καταστροφικάς διά τό ανθρώπινον γένος καί τό κατ’ εικόνα Θεού πλασθέν μοναδικόν πρόσωπον έκαστου ανθρώπου, τήν οικογένειαν καί τήν κοινωνίαν, έχουν οδηγήσει πλείστους συνανθρώπους εις άπόγνωσιν και εις τήν άναζήτησιν ένός πνευματικού στηρίγματος, προκειμένου να συγκρατηθούν εις τήν μετά ίλιγγιώδους ταχύτητος πορείαν προς την καταστροφήν τού κόσμου καί τών αξιών τού ανθρώπου.
Μή δυνάμενοι δε νά εύρουν τό στήριγμα τούτο εις τάς συγχρόνους κοσμικάς δυτικάς χώρας, οί αδελφοί ήμών στρέφονται εις μορφάς ούχί ύγιούς θρησκευτικότητος, αί όποΐαι τούς εμποτίζουν μέ ιδέας και σκέψεις άπορρίψεως, έχθρας καί μίσους, μή δυναμένας να πληρώσουν βεβαίως τό ύπαρξιακόν κενόν, υποσχομένας, όμως, μίαν αιώνιον απόλαυσιν γήινων υλικών αγαθών, δηλαδή μίαν παράτασιν τής έγκλωβιζούσης τον άνθρωπον υλιστικής ζωής εις τον αιώνα.
Ή επιστροφή, λοιπόν, εις τήν χριστιανικήν πίστιν καί ζωήν, εις τον Έν Εύαγγέλιον τού Χριστού, εις τό Φως, τήν Αλήθειαν καί τήν Ζωήν, είναι ή μόνη αληθής Όδός, ή όποια δύναται να δώση εμπραγμάτους απαντήσεις εις τάς μεταφυσικάς ανησυχίας τού συγχρόνου ανθρώπου καί να πληρώση τό όντολογικόν κενόν τό όποιον ούτος αισθάνεται. Διά τούτο καί ό ρόλος τών χριστιανών είναι λίαν σημαντικός καί κομβικός.
Ή αγάπη διά τον διάλογον, τήν ειρηνικήν έπίλυσιν τών διαφορών καί τήν συμφιλίωσιν ένώνει τούς χριστιανούς καί ή συνείδησις ότι ό Χριστός είναι ή μεγάλη καί ή μόνη έλπίς τού κόσμου, πάντοτε, καί ιδιαιτέρως κατά τήν παρούσαν δυσχερή συγκυρίαν, τήν όποιαν ή άνθρωπότης βιώνει παγκοσμίους, καί ιδιαιτέρως εις τάς πολυπολιτισμικάς καί πολυθρησκευτικάς εύρωπαϊκάς κοινωνίας, άποτελεί δυναμικήν, τήν οποίαν πάντες πρέπει νά έγκολπωθώμεν καί έργιμ καί λόγω νά έφαρμόζωμεν.
Τό μέλλον άνήκει είς τον Χριστόν καί εις τήν Εκκλησίαν Του καί εις τήν Θεολογίαν της, διό καί όφείλομεν νά άγωνιζώμεθα μέ όλας ήμών τάς δυνάμεις ώστε νά μή διαψευσθή ή προσδοκία τού κόσμου, όστις στρέφει τήν προσοχήν του μετά μεγάλης έλπίδος είς τον Χριστιανισμόν, διά νά εύρη στήριγμα καί παραμυθίαν.
Όθεν, τό ύμέτερον Διαχριστιανικόν Συμπόσιον, έν τφ μέτρω καθ’ ό θά κινηθή εντός τού πλαισίου τού εύαγγελισμού καί τού έπανευαγγελισμού τής Εύρώπης κατά τον 21ον αιώνα, έχει μεγάλην σημασίαν, καθώς προσφέρει τήν δυνατότητα νά άκουσθή εύρύτερον καί καθαρώτερον τό άπαξ δοθέν ύπό τού Κυρίου Εύαγγέλιον, ή Φωνή Του, ή καλούσα πάντας καί λέγουσα «εύαγγελίζεσθε ήμέραν έξ ήμέρας τό σωτήριον Αυτού», ώστε νά ένισχυθή ή ένότης τής κοινωνίας καί νά δοθή τό μήνυμα πίστεως, έλπίδος καί ειρηνικής καταλλαγής εντός τού άλληλοσπαρασσομένου συγχρόνου κόσμου.
Εύλογούντες τάς άρχομένας έπ’ αίσίοις εργασίας τού Συμποσίου διά τού μετά χείρας Πατριαρχικού ήμών εύχετικού Μηνύματος καί διά τού έκπροσώπου τής ήμετέρας Μετριότητος Ίερωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου, εύχόμεθα καρποφόρον τον άμητόν αύτού καί έπικαλούμεθα επί πάντας τήν Χάριν, τον Φωτισμόν καί τό άπειρον Έλεος τού Θεού.
βις Αύγουστου κς
Πηγή: ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου