Τέκνα εν Κυρίω άγαπητά
Αν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί, δεν θα υπήρχε λόγος και νόημα να απευθύνουμε πασχάλιους χαιρετισμούς, όταν η ζωή γύρω μας όλο και περισσότερο υποβαθμίζεται και η ανθρώπινη ύπαρξη απαξιώνεται.
Οι δύσκολες μέρες που διέρχεται η χώρα μας έχουν έντονη τη γεύση των θλίψεων, της πικρίας, της κόπωσης και της απόγνωσης που αναδύονται σε κάθε ανάβαση προς τον Γολγοθά.
Όμως αυτό που έφερε ο Χριστός στον κόσμο δεν είναι ο Σταυρός. Τα Πάθη και ο Σταυρός είναι συνέπεια των τρόπων, δια των οποίων η αμαρτία, η κοινωνία του οργανωμένου ψέματος, τα ιδιοτελή συμφέροντα, η υποκρισία και η απληστία επιδιώκουν να συντρίψουν τον άνθρωπο και να του στερήσουν την ελπίδα. Είναι οι μέθοδοι δια των οποίων οι δυνάμεις της φιλαυτίας και της εμπάθειας αποπειρώνται ακόμη και τον θάνατο του Θεού, η, έστω, την εξορία της Εκκλησίας μακριά από τη ζωή του λαού Του.
Όμως τίποτα από όλα αυτά τα τρομερά και αδυσώπητα δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στη δύναμη της Αναστάσεως του Χριστού.
Η ύπαρξη του Σταυρού είναι γεγονός. Αλλά και η δια του Σταυρού νίκη της ζωής επί του θανάτου, η Ανάσταση, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι η αδιαφιλονίκητη υπέρβαση των θλίψεων. Η Ανάσταση του Χριστού είναι ο θρίαμβος της ζωής και η συντριβή όσων επιβουλεύονται την αλήθεια και προσπαθούν να επιβάλλουν το σκότος.
Πάσχα σημαίνει έξοδος.
Σημαίνει τη διάβαση από την περιοχή της οδύνης στον χώρο της ελπίδας. Σημαίνει τη δύναμη της εναντίωσης στην παρακμή και στο αρνητικό ρεύμα της κάθε εποχής. Ορίζει την έξοδο προς την Αλήθεια. Σηματοδοτεί την απελευθέρωση από τα δεσμά της ανθρώπινης φιλαυτίας και των ψεύτικων υποσχέσεων∙ την έξοδο προς τη συνάντηση με τους άλλους, για να γινόμαστε, μέσα στην Εκκλησία, η κοινωνία της αγάπης.
«Δεύτε» αδελφοί μου «πόμα πίωμεν καινόν».
Ας μετακυλήσουμε την πλάκα του φόβου από τις καρδιές μας για να φανεί και πάλι κενός ο τάφος και να αναδειχθεί η ζωή ελεύθερη από την θλίψη και την απελπισία.
Ο Χριστός έχει αναστηθεί και η Οικουμένη λαμπροφορεί, διότι «το άχρονον φως, εκ τάφου σωματικώς, πάσιν εξέλαμψεν».
Η καθημερινότητά μας βιώνει συνεχώς την προσπάθεια του κακού να δηλητηριάζει τη ζωή μας και να πληγώνει την ελπίδα μας. Όμως «Χριστός Ανέστη». Και έκθαμβοι αντικρίζουμε τον ήλιο της δικαιοσύνης «πάσι ζωήν ανατέλλοντα».
«Χριστός Ανέστη». Και μας προσφέρει «άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν».
«Χριστός Ανέστη». Και η ελπίδα αποκτά σάρκα, ο πόνος νόημα και το μέλλον φωτίζεται παρήγορα.
«Χριστός Ανέστη». Και τα «πάντα πεπλήρωται φωτός». Η Κτίση ολόκληρη αποκτά νέα θεμέλια και γιορτάζει την έγερση του Χριστού εκ του Τάφου, πάνω στην οποία στηρίζει πια την ύπαρξη και τη σημασία της.
Οι δύσκολες μέρες που διέρχεται η χώρα μας έχουν έντονη τη γεύση των θλίψεων, της πικρίας, της κόπωσης και της απόγνωσης που αναδύονται σε κάθε ανάβαση προς τον Γολγοθά.
Όμως αυτό που έφερε ο Χριστός στον κόσμο δεν είναι ο Σταυρός. Τα Πάθη και ο Σταυρός είναι συνέπεια των τρόπων, δια των οποίων η αμαρτία, η κοινωνία του οργανωμένου ψέματος, τα ιδιοτελή συμφέροντα, η υποκρισία και η απληστία επιδιώκουν να συντρίψουν τον άνθρωπο και να του στερήσουν την ελπίδα. Είναι οι μέθοδοι δια των οποίων οι δυνάμεις της φιλαυτίας και της εμπάθειας αποπειρώνται ακόμη και τον θάνατο του Θεού, η, έστω, την εξορία της Εκκλησίας μακριά από τη ζωή του λαού Του.
Όμως τίποτα από όλα αυτά τα τρομερά και αδυσώπητα δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στη δύναμη της Αναστάσεως του Χριστού.
Η ύπαρξη του Σταυρού είναι γεγονός. Αλλά και η δια του Σταυρού νίκη της ζωής επί του θανάτου, η Ανάσταση, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι η αδιαφιλονίκητη υπέρβαση των θλίψεων. Η Ανάσταση του Χριστού είναι ο θρίαμβος της ζωής και η συντριβή όσων επιβουλεύονται την αλήθεια και προσπαθούν να επιβάλλουν το σκότος.
Πάσχα σημαίνει έξοδος.
Σημαίνει τη διάβαση από την περιοχή της οδύνης στον χώρο της ελπίδας. Σημαίνει τη δύναμη της εναντίωσης στην παρακμή και στο αρνητικό ρεύμα της κάθε εποχής. Ορίζει την έξοδο προς την Αλήθεια. Σηματοδοτεί την απελευθέρωση από τα δεσμά της ανθρώπινης φιλαυτίας και των ψεύτικων υποσχέσεων∙ την έξοδο προς τη συνάντηση με τους άλλους, για να γινόμαστε, μέσα στην Εκκλησία, η κοινωνία της αγάπης.
«Δεύτε» αδελφοί μου «πόμα πίωμεν καινόν».
Ας μετακυλήσουμε την πλάκα του φόβου από τις καρδιές μας για να φανεί και πάλι κενός ο τάφος και να αναδειχθεί η ζωή ελεύθερη από την θλίψη και την απελπισία.
Ο Χριστός έχει αναστηθεί και η Οικουμένη λαμπροφορεί, διότι «το άχρονον φως, εκ τάφου σωματικώς, πάσιν εξέλαμψεν».
Η καθημερινότητά μας βιώνει συνεχώς την προσπάθεια του κακού να δηλητηριάζει τη ζωή μας και να πληγώνει την ελπίδα μας. Όμως «Χριστός Ανέστη». Και έκθαμβοι αντικρίζουμε τον ήλιο της δικαιοσύνης «πάσι ζωήν ανατέλλοντα».
«Χριστός Ανέστη». Και μας προσφέρει «άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν».
«Χριστός Ανέστη». Και η ελπίδα αποκτά σάρκα, ο πόνος νόημα και το μέλλον φωτίζεται παρήγορα.
«Χριστός Ανέστη». Και τα «πάντα πεπλήρωται φωτός». Η Κτίση ολόκληρη αποκτά νέα θεμέλια και γιορτάζει την έγερση του Χριστού εκ του Τάφου, πάνω στην οποία στηρίζει πια την ύπαρξη και τη σημασία της.
Αδελφοί μου και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Ας μην αφήσουμε τις θλίψεις και τις ωδίνες που γεννά η σημερινή δύσκολη κατάσταση του τόπου μας να σκοτεινιάσει τη ζωή μας.
Ας αφήσουμε το ανέσπερο φως της Αναστάσεως να λαμπρύνει την ύπαρξή μας και να φωτίσει τον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο.
«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»
«ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ»
Με πατρικές ευχές και αγάπη
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου