Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη*
Χριστός Ανέστη! αγαπητοί. Κυριακή του Θωμά σήμερα ή Κυριακή του Αντίπασχα, και η Εκκλησία μας εορτάζει τα εγκαίνια της Αναστάσεως του Χριστού. Είναι σήμερα η ογδόη ημέρα και η πρώτη Κυριακή από το Πάσχα, και η Εκκλησία κάθε οκτώ ημέρες -αρχίζοντας από σήμερα του Θωμά και κάνοντας εγκαίνια- εορτάζει την εορτή της Αναστάσεως. Γι’ αυτό και κάθε Κυριακή ονομάζεται και μικρό Πάσχα. Κι ακόμη σήμερα εορτάζει και την ψηλάφηση του αποστόλου Θωμά.
Το ιερό Ευαγγέλιο, εκ του κατά Ιωάννην, αναφέρεται στον Θωμά. Μας κάνει λόγο αρχικά για την εμφάνιση του Αναστάντος κατά τη μεγάλη Κυριακή του Πάσχα, αργά το βράδυ, στους Αποστόλους και μαθητάς, απόντος του Θωμά. Κι ο Κύριος εκεί τους έδωσε την ειρήνη Του. Γιατί ήσαν κλεισμένοι στο ανώγειο της Ιερουσαλήμ διά τον φόβον των Ιουδαίων. Και τους έδωσε δύναμη γιατί η ειρήνη του Χριστού είναι ο ίδιος ο Χριστός κι είναι και το πρώτο δώρο Του στον άνθρωπο. Και η ειρήνη αυτή είναι και συμφιλίωση με τον Θεό και συμφιλίωση μεταξύ μας, και εσωτερική συμφιλίωση κυρίως με τον διχασμένο εαυτό μας. Κι έχομε τόση ανάγκη απ’ αυτή την ειρήνη, γιατί οι άλλοι στον κόσμο μιλάνε για άλλου είδους ειρήνη. Αυτό δεν έχει και τόση σημασία αν δεν υπάρχει το πρώτο.
Και στη συνέχεια οι μαθηταί εχάρησαν που είδαν τον Κύριο. Το δεύτερο δώρο της Αναστάσεως είναι η χαρά, η αληθινή χαρά· η πηγαία και ουράνια και παντοτινή χαρά. Η χαρά του Κυρίου. Γι’ αυτό κι ο μέγας Παύλος έλεγε αργότερα: “Χαίρετε πάντοτε εν Κυρίω, και πάλιν ερώ -δηλαδή θα πω- χαίρετε”. Και η Εκκλησία με μύριους τόνους στην Ανάσταση, αλλά και κάθε Κυριακή και σε κάθε γιορτή, τονίζει αυτή τη χαρά της Αναστάσεως, αυτή τη χαρά του Κυρίου. Μπορεί κάποιος να ’ναι φτωχός και πονεμένος και να την έχει και να αισθάνεται στον Παράδεισο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Στη συνέχεια τους έδωσε το Πνεύμα το άγιο για να καταλάβουν οι Απόστολοι και μαθηταί την Ανάσταση. Γιατί η Ανάστασις είναι γεγονός πέραν του τάφου, και δεν μπορούμε εμείς με τα σκεύη που έχουμε στην παρούσα φάση και με τα όργανα να κατανοήσουμε αυτό το υπέρθειο και μέγα γεγονός.
Ήρθε, λοιπόν, ο Θωμάς την ογδόη ημέρα -σαν σήμερα του Θωμά, που λέμε- γιατί έλειπε στην πρώτη εμφάνιση του Κυρίου, είχε φοβηθεί πολύ κι είχε πάει πολύ μακριά από την Ιερουσαλήμ. Είχε φοβηθεί από τους Ιουδαίους, κι ο Χριστός είχε πει πριν το Πάθος Του ότι: “Αν εμένα εδίωξαν κι εσάς θα διώξουν”. Κι αφού είδε να διώχνουν και σταυρώνουν τον Χριστό, σου λέει: “Η σειρά μας τώρα”. Κι έφυγε μακριά. Αλλά γύρισε στους μαθητάς και Αποστόλους. Εκείνοι του είπαν για την Ανάσταση, αυτός, όπως λέει και το Συναξάρι, δεν πίστεψε στους μαθητάς ότι είδαν τον Αναστάντα, αλλά δεν πίστεψε καθόλου στην Ανάσταση, ότι έγινε η Ανάστασις. Κι είχε δίκιο, γιατί κανείς δεν είχε αναστήσει ποτέ τον εαυτό του. Κι ο Ιησούς και οι προφήται είχαν αναστήσει άλλους. Αλλά ο Ιησούς είναι Θεάνθρωπος, είναι ο Κύριος ο παντοδύναμος, ο βασιλεύς του σύμπαντος και των καρδιών μας. Και τον κάλεσε τον Θωμά να ψηλαφήσει - γιατί η Ανάσταση είναι γεγονός χειροπιαστό και ψηλαφητό, κι αν εμείς την αμφισβητούμε, αυτή έγινε, κι αυτό είναι το σπουδαιότερο κι ο Θωμάς τότε εφώναξε: “Ο Κύριός μου και ο Θεός μου”, που δηλώνει πίστη και στη θεότητα, στη θεία δηλαδή φύση του Χριστού, και στην ανθρώπινη φύση του Χριστού.
Ο Κύριος όμως τον γλυκομάλωσε και του είπε: “Επειδή με είδες με επίστεψες. Μακάριοι εκείνοι οι οποίοι δεν βλέπουν όπως είδες εσύ και πιστεύουν”. Κι ο Ιωάννης έγραψε το Ευαγγέλιο και τελειώνει: “...για να πιστεύσομε ότι ο Ιησούς έστιν ο Υιός του Θεού, και καθώς θα πιστεύσομε θα έχομε τη δύναμη Αυτού”.
Το τρίτο, λοιπόν, δώρο της Αναστάσεως είναι η πίστη. Θείο και ουράνιο και μέγα δώρο. Και δυστυχώς δεν είναι ίδιον όλων των ανθρώπων η πίστη.
Είθε ο αναστάς Κύριος, με τις πρεσβείες του Αποστόλου Θωμά, να χαρίζει σε όλους μας τα δώρα Του: την ειρήνη, τη χαρά και την πίστη σ’ Εκείνον.
Χριστός Ανέστη!
* Από το βιβλίο “Το κήρυγμα της Κυριακής”, των εκδόσεων Αρμός.
http://www.makthes.gr/news/opinions/120724/
Το ιερό Ευαγγέλιο, εκ του κατά Ιωάννην, αναφέρεται στον Θωμά. Μας κάνει λόγο αρχικά για την εμφάνιση του Αναστάντος κατά τη μεγάλη Κυριακή του Πάσχα, αργά το βράδυ, στους Αποστόλους και μαθητάς, απόντος του Θωμά. Κι ο Κύριος εκεί τους έδωσε την ειρήνη Του. Γιατί ήσαν κλεισμένοι στο ανώγειο της Ιερουσαλήμ διά τον φόβον των Ιουδαίων. Και τους έδωσε δύναμη γιατί η ειρήνη του Χριστού είναι ο ίδιος ο Χριστός κι είναι και το πρώτο δώρο Του στον άνθρωπο. Και η ειρήνη αυτή είναι και συμφιλίωση με τον Θεό και συμφιλίωση μεταξύ μας, και εσωτερική συμφιλίωση κυρίως με τον διχασμένο εαυτό μας. Κι έχομε τόση ανάγκη απ’ αυτή την ειρήνη, γιατί οι άλλοι στον κόσμο μιλάνε για άλλου είδους ειρήνη. Αυτό δεν έχει και τόση σημασία αν δεν υπάρχει το πρώτο.
Και στη συνέχεια οι μαθηταί εχάρησαν που είδαν τον Κύριο. Το δεύτερο δώρο της Αναστάσεως είναι η χαρά, η αληθινή χαρά· η πηγαία και ουράνια και παντοτινή χαρά. Η χαρά του Κυρίου. Γι’ αυτό κι ο μέγας Παύλος έλεγε αργότερα: “Χαίρετε πάντοτε εν Κυρίω, και πάλιν ερώ -δηλαδή θα πω- χαίρετε”. Και η Εκκλησία με μύριους τόνους στην Ανάσταση, αλλά και κάθε Κυριακή και σε κάθε γιορτή, τονίζει αυτή τη χαρά της Αναστάσεως, αυτή τη χαρά του Κυρίου. Μπορεί κάποιος να ’ναι φτωχός και πονεμένος και να την έχει και να αισθάνεται στον Παράδεισο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Στη συνέχεια τους έδωσε το Πνεύμα το άγιο για να καταλάβουν οι Απόστολοι και μαθηταί την Ανάσταση. Γιατί η Ανάστασις είναι γεγονός πέραν του τάφου, και δεν μπορούμε εμείς με τα σκεύη που έχουμε στην παρούσα φάση και με τα όργανα να κατανοήσουμε αυτό το υπέρθειο και μέγα γεγονός.
Ήρθε, λοιπόν, ο Θωμάς την ογδόη ημέρα -σαν σήμερα του Θωμά, που λέμε- γιατί έλειπε στην πρώτη εμφάνιση του Κυρίου, είχε φοβηθεί πολύ κι είχε πάει πολύ μακριά από την Ιερουσαλήμ. Είχε φοβηθεί από τους Ιουδαίους, κι ο Χριστός είχε πει πριν το Πάθος Του ότι: “Αν εμένα εδίωξαν κι εσάς θα διώξουν”. Κι αφού είδε να διώχνουν και σταυρώνουν τον Χριστό, σου λέει: “Η σειρά μας τώρα”. Κι έφυγε μακριά. Αλλά γύρισε στους μαθητάς και Αποστόλους. Εκείνοι του είπαν για την Ανάσταση, αυτός, όπως λέει και το Συναξάρι, δεν πίστεψε στους μαθητάς ότι είδαν τον Αναστάντα, αλλά δεν πίστεψε καθόλου στην Ανάσταση, ότι έγινε η Ανάστασις. Κι είχε δίκιο, γιατί κανείς δεν είχε αναστήσει ποτέ τον εαυτό του. Κι ο Ιησούς και οι προφήται είχαν αναστήσει άλλους. Αλλά ο Ιησούς είναι Θεάνθρωπος, είναι ο Κύριος ο παντοδύναμος, ο βασιλεύς του σύμπαντος και των καρδιών μας. Και τον κάλεσε τον Θωμά να ψηλαφήσει - γιατί η Ανάσταση είναι γεγονός χειροπιαστό και ψηλαφητό, κι αν εμείς την αμφισβητούμε, αυτή έγινε, κι αυτό είναι το σπουδαιότερο κι ο Θωμάς τότε εφώναξε: “Ο Κύριός μου και ο Θεός μου”, που δηλώνει πίστη και στη θεότητα, στη θεία δηλαδή φύση του Χριστού, και στην ανθρώπινη φύση του Χριστού.
Ο Κύριος όμως τον γλυκομάλωσε και του είπε: “Επειδή με είδες με επίστεψες. Μακάριοι εκείνοι οι οποίοι δεν βλέπουν όπως είδες εσύ και πιστεύουν”. Κι ο Ιωάννης έγραψε το Ευαγγέλιο και τελειώνει: “...για να πιστεύσομε ότι ο Ιησούς έστιν ο Υιός του Θεού, και καθώς θα πιστεύσομε θα έχομε τη δύναμη Αυτού”.
Το τρίτο, λοιπόν, δώρο της Αναστάσεως είναι η πίστη. Θείο και ουράνιο και μέγα δώρο. Και δυστυχώς δεν είναι ίδιον όλων των ανθρώπων η πίστη.
Είθε ο αναστάς Κύριος, με τις πρεσβείες του Αποστόλου Θωμά, να χαρίζει σε όλους μας τα δώρα Του: την ειρήνη, τη χαρά και την πίστη σ’ Εκείνον.
Χριστός Ανέστη!
* Από το βιβλίο “Το κήρυγμα της Κυριακής”, των εκδόσεων Αρμός.
http://www.makthes.gr/news/opinions/120724/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου